Author: aero.cock78
Continuation…
Hindi ako nakagalaw at nakatayo lang ako sa mga oras na yun..
“anung ibig mung sabihin teng” ? Ang tanung ni kuya Ralph,…
Nakatingin sa akin si kuya Ralph na mababakas sa mukha nya ang pagkalito sa nangyayari…
“pao anung ibig sabihin nito?”!!!.. Hindi ko maintindihan.. Anung nangyayari? Ang nalilitong tanung ni kuya Ralph…
Di ko alam ang sasabihin ko sa mga oras na yun… Di ko alam kung saan ako mag sisimula, di ko alam kung saan ako mag uumpisa na sabihin kay donita at kuya Ralph ang katutuhanan…hindi ako makapagsalita sa mga oras na yun…
“walang kasalanan si pao”!!!! .. Ang biglang turan ni tess na nakatayo na pala sa likod namin…
Sabay sabay kaming lumingun kay tess sa mga oras na yun…
“bakit nandito ka puta?!!! Huhuhu!!!.. Anung ginagawa mo dito?!!! .. Ikaw ang babae ni paolo!!! Umalis ka dito umalis kayong dalawa ni paolo dito!!!!Ang palahaw na na turan ni donita na bakas sa mukha ang sobrang galit…
” donita”.. Mag hunus dili ka.. Anu bang nangyayari dito? Di ko maintindihan”!!! ..si tess yan gf ng kuya Alex mo.. Papano naging babae sya ni pao?!!! … Ang gulat na gulat na turan ni kuya Ralph…
“hayaan nyu po akung mag paliwanag kuya Ralph..” ang turan ni tess..
At ipinaliwanag ni tess ang lahat sa harapan nila ni kuya Ralph at ni donita…
Matapos maipalaiwanag ni tess ang lahat ng nangyari ay di maka paniwala si kuya Ralph sa narinig nya kay tess…
“hindi totoo yan”!!!.. Huhuhu!!! .. Ang turan ni donita..
“hindi magagawa ni kuya Alex yan”!!!…ang madiin na salita ni donita…
“Umalis kayung dalawa dito”!!!! ang may otoridad na utos ni donita…
Nanibugho ako sa mga sinabi ni donita.. Di ko lubus maisip sa inasal ni donita matapos nyang malaman ang katotohanan kay tess..
“tama na teng makakasama sayo ang subrang galit..”.. Ang turan ni kuya Ralph at agad kaming niyaya ni kuya Ralph na lumabas ng kwarto…
Masamang masama ang loob ko sa mga oras na yun…lalo akung nanibugho sa mga pangyayari.. Masakit ang loob ko dahil di ko maramdaman ang pag mamahal ni donita sa akin.. Makikita ko sa mga mata nya ang sobrang galit, di ko maramdaman sa kanya ang pinagsamahan namin, di ko maramdaman sa kanya ang matagal na pinagsaluhan namin at ang bunga ng pinagsamahan namin.. Ang aming anak…
Tumutulo ang luha ko ng lumabas sa kwarto ni donita..
“di ko lubos maisip na nagawa lahat yun ni alex” .. Ang di makapaniwalang turan ni kuya Ralph sa mga nasaksihan nya…
“di ko po kayo pinipilit na paniwalaan ako kuya ngunit yan po ang katutuhanan.. Biktima po si pao at ako at si donita sa maitim na balak ng iyung kapatid..”… Mahal ko po si alex kuya kaya naging sunudsunuran ako sa kanya ngunit nag sisisi ako sa aking pag sunud sa kagustuhan ni alex.. Isang malaking pag kakamali ang ginawa ko na di ko makakalimutan sa buong buhay ko..” Ang turan ni tess na humahagulgul ng iyak…
” tama na tess naiintindihan kita at naniniwala ako sayo.. “.. Hayaan lang muna natin si donita.. Masyado pang masakit sa kanya ang pangyayari kaya wag natin muna syang pilitin, hayaan muna natin syang gumaling at ako nang bahalang mag paintindi sa kanya..”.. Ang turan ni kuya Ralph…
“pao.. Sorry sa lahat sa mga naranasan mo sa kapatid kung si Alex, sorry dahil nabiktima ka nya.. Di ko lubos maisip na magagawa ng kapatid ko yan, ngunit naniniwala ako sa inyo.. Di ko pa nga kilala ang kapatid ko, nalulungkot ako dahil di ko nakilala ng lubusan ang kapatid ko”.. Ang maluhaluhang turan ni kuya Ralph…
“kuya wala na po si kuya Alex.. Kahit anung gawin natin ay di na natin maiibabalik ang nangyari.. Nangyari na po.. At pinatatawad ko na din po sya sa lahat.. Pero ako po’y lubos na nababagabag sa kahihinatnan ng relasyun namin ni donita.. Sana po ay mapatawad nya ako at paniwalaan nya ang katutuhanan na sinabi ni tess.. “mahal ko po si donita kuya Ralph,lalo na po ang magiging anak po namin” … Ang turan ko kay kuya Ralph at di ko mapigilan na humagulgul sa sobrang sama ng loob…
“wag kang mag alala pao”.. Gagawin ko ang lahat para manumbalik ang magandang pagsasamahan nyu ni donita.. Ang turan ni kuya Ralph…
Umuwi nalang kami ni tess ng oras na yun,.. Di na ako bumalik pa sa kwarto ni donita dahil minabuti na lang ni kuya Ralph na wag ko daw munang kausapin si donita para mabigyan sya ng panahun para mag heal dahil trumatized pa sya sa nangyari at dahil sa kalagayan nya kilangan nya mag relax dahil makakasama sa baby namin ang sobrang stress at pag iisip..
Dahil sa tinuran ni kuya Ralph ay minabuti ko nalang na wag munang makita si donita.. Masakit man para sa akin na di ko sya makita at di ko sya maalagaan na wala ako sa tabi nya ay tiniis ko nalang alang alang sa kalagayan nya at sa magiging anak namin…
Nagpatuloy ako sa pag aaral ko, gabi gabi ay di ako makatulog sa kakaisip kay donita at anak namin, sa tuwing pag tulog ko ay binabangungut ako sa prisensia ni donita.. Tuwing gabi ay laging Tumutulo ang luha ko dahil sa pangungulila sa kanya..
Binibisita naman ako ni kuya Ralph sa aking boarding house para bigyan ako ng balita sa status ni donita at sa baby namin, sya ang tagahatid palagi sa akin ng balita na labis kung ikinagagalak dahil sa kabutihan nya sa akin at sa pag punta nya palagi at pag hatid ng balita tungkol sa mag ina ko…
Nabalitaan ko kay kuya Ralph na nakalabas na si donita sa hospital di muna sya nag patuloy nang pagaaral dahil may kalakihan na ang kanyang tiyan dahil sa ipinagbubuntis nya… Nakikitira si donita sa kuya Ralph nya.. At inaalalayan sya ng asawa ni kuya Ralph…ngunit may lungkot sa mga mukha ni kuya Ralph ng sabihin nya na hanggang ngayun ay galit pa din si donita sa akin, ni minsan ay di daw nya nabanggit ang pangalan ko…
Naka dama ako ng lungkot sa mga binabalita ni kuya Ralph ngunit sa isang banda ay nakakaramdam din ako ng kasiyahan dahil kahit papaano ay nandyan si kuya Ralph na nag babalita sa akin sa kalagayan ni donita, nabalitaan ko na naka recover na si donita at maayus naman ang anak namin sa sinapupunan nya.. Ngunit sa kabila ng kasiyahan ay may lungkot akung nadarama dahil hanggang sa ngayun ay di parin ako napapatawad ni donita…
Bumagsak ang katawan ko, napapabayaan ko ang katawan ko dahil sa pag iisip kay donita..
Gabi gabi pagkagaling ko sa skwela ay para akung pinarurusahan… Kinakain ako ng subrang lungkot at sobrang pangungulila kay donita..
Patuloy pa din ako sa pangangamusta kay kuya Ralph sa kalagayan ni donita at ng anak namin sa sinapupunan nya..
Masaya ako sa binabalita ni kuya Ralph ngunit sa isang banda ay may lungkot dahil di parin daw nag babago si donita ayaw pa din daw nya akung makita…
Isang araw ay pumunta sa boarding house ko si kuya Ralph..
“pao.. Nasa hospital ngayun si tengteng, manganganak na sya… Mag ayus ka at kilangan nating pumunta sa hospital at para makita mo ang magiging anak nyu ni tengteng…
” saglit lang po kuya Ralph.. Magbibihis lang po ako saglit.. Ang turan ko habang masaya at nag mamadali na nag bihis..
Nakita ko nalang ang aking sarili na nag hihintay sa lobby ng hospital.. Di ako mapakali sa pag hihintay, di ko malaman ang nararamdaman ko, excited ako na makita ang magiging anak namin ni donita..
Naka yuko ang ulo ko habang nag hihintay ng maramdaman ko ang pagtapik ni kuya Ralph sa balikat ko..
“pao.. Congrats, nanganak na si tengteng, babae ang anak nyu, puntahan mo na ang anak nyu ni tengteng, nasa tabi nya ang anak nyu, natutulog ngayun si tengteng.. Madali ka para makita mo na ang anak nyu..
Dalidali akung tumayo at pumunta sa kwarto ni donita kung saan sya nakahimlay at natutulog at sa tabi nya ay nakita ko ang nakabalot ng lampin at makikita ang mukha ng aking anak..
Agad akung nakaramdam ng tuwa sa unang pag kakataon na masilayan ko ang mukha ng anak namin ni donita..
Dahan dahan kung kinuha sa tabi ni donita ang anak namin at kinarga ko sa aking bisig.. Di ko maipaliwanag ang aking tuwa ng mahagkan ko sa aking braso ang aming anak..
Tumingin ako kay donita na mahimbing na natutulog dahil sa pagud sa panganganak.. Di ko maiwasan na mamiss ko sya nangungulila ako na mahagkan sya.. Hinagod ko ng tingin ang mukha nya at aking nasilayan ang magandang mukha ni donita…
Muli kung pinagmasdan ang aming anak, matagal ko itong hinagkan, di ako nag sasawa na hagkan ang aming anak, parang ayaw kung bitawan ang aking anak sa aking bisig sa mga oras na yun..
“dalhin mo na sya dito, nakita mo na sya kaya makakaalis ka na..”.. Ang malamig na boses ni donita na aking narinig,sumuot ang lamig nito sa aking katawan papunta sa aking puso, ito ang pinakamalamig na boses na aking narinig, para itong walang buhay, at di mababakas sa mukha nya ang pag mamahal di ko nakikita sa mukha nya na naging parti ako ng buhay nya, na ama ako ng anak namin…
Nilapag ko sa tabi nya ang baby namin.. Tinitigan ko si donita sa mata….
” hanggang ngayun ba ay di mo pa din ako napapatawad?.. Hanggang kilan ba ako mag hihintay na patawarin mo ako sa kasalanang di ko naman ginawa?” …Ang turan ko sa kanya habang naka titig ako sa mata nya..
“makakaalis kana”.. Ang turan nya sabay nya alis ng tingin sa akin at binaling ang mukha sa dingding ng kwarto..
Doon ko napagtanto na nawala na ang pagmamahal sa akin ni donita.. Lalo akung nasaktan sa ipinakita nya sa akin, dahil sa sakit na naramdaman ko ay nabuo ang pagkatao ng isa kung sarili, ang maitim na bahagi ng sarili ko..
Tahimik akung lumabas sa kwarto ni donita, nakita ko sa labas si kuya Ralph..
“oh pao.. Saan ka pupunta?.. Ang tanung sa akin ni kuya Ralph….
” uuwi na po kuya, “.. Wala na po akung puwang dito”.. Ang matipid at malamig kung tugun sa kanya.. At sabay kung diritso ng lakad..
“sandali pao” ang turan ni kuya Ralph at hinawakan nya ako sa kanang braso..
“tungkol ba kay donita?”.. Ang turan ni kuya Ralph ..
“hindi nya pa din ako mapatawad hanggang ngayun, di ko alam kung hanggang kilan nya ako parurusahan sa kasalanang di ko naman ginawa”.. Ang malamig na sagot ko kay kuya Ralph..
Dumiritso na ako ng pag lakad at di na nakapagsalita si kuya Ralph at binitawan na nya ang pagkakahawak sa aking kanang braso…di ko na nilingun si kuya Ralph.. Dumiritso na ako pauwi…
Dahil sa labis na lungkot at pangungulila araw araw at gabi gabi ay ganap na nabuhay ang maitim na bahagi ng aking pagkatao.. Dahil doon ay unti unti na din na nag babago ang aking pag uugali…
Naging tahimik ako at at unti unti akung nagkakaroon ng bisyo.. Nagiging ugali ko na ang manigarilyo at uminom ng alak.. Gabi gabi ay umiinom na ako ng alak para malimutan ang sakit na dulot ng pangungulila ko kay donita at sa aking anak…
Pagkagaling ng school ay uminon nanaman ako ng alak, gaya ng palaging ginagawa ko, nag papakalunod sa alak para makatulog at para makalimot…
“pao”.. Lasing na lasing ka nanaman!!!..ang nag aalalang turan sa akin ni tess nang madatnan nya akung naka handusay sa lamisa..
Yun ang pag kakataon na nakita ko ulit si tess..napalingun ako sa kanya..
“bakit ka nandito?!!! anu bang pakialam mo kung mag lasing ako”..tapos kana napatawad na kita kaya wala ka nang pakialam kung maglasing ako at kung anung gawin ko sa buhay ko.. “… Ang pasinghal kung turan sa kanya..
” naaawa ako sayo pao.. “nabiktima ka na, nasira na ang pangarap mo, nawala na sayo ang mag ina mo, ngunit kung mas lalo kang magiging ganyan ay mas lalo kang walang patutunguhan..” ang turan nya sa akin…habang naka hawak sya sa pisngi ko at nakatitig sa mga mata ko…
Nakatitig ako sa mga mata nya at dahan dahan akung naluha.., inakap ako ni tess at dama ko ang init ng kanyang katawan sa pagkakayakap sa akin…
Muli kung naramdaman na may nabuhay na init sa aking katawan na unti unting tumutupok sa aking pag katao..dala ng pangungulila kay donita ay niyakap ko ng mahigpit si tess…
“wag pao”!!.. Ang anas ni tess sa akin at pilit nya akung tinutulak…
Naging agresibo na ako dahil sa nainum ko at wala na akung pakialam kung magalit man sya sa akin o hindi..
Siniil ko si tess ng halik sa labi.. Sa simula ay pumipiglas pa sya, ngunit sa kalaunan ay lumalaban na sya ng halikan sa akin.. Kusa na nyang ibunuka ang kanyang bibig at malayang sinalubong ang uhaw kung dila sa pag nanasa..
Niyakap ako ng mahigpit ni tess dama ko ang init ng kanyang katawan na lumalagablab sa matinding pagnanasa… Dama ko ang malambot nyang balat sa bawat haplos ko sa kanyang katawan.. umaapoy ang pag nanasa ko na nararamdaman, matinding libog at tawag ng laman.. Sabik ako sa katawan ng babae na matagal ko nang hindi natikman.. At dito ngayun si tess para mag bigay sa akin nito at gumamot sa uhaw kung pagkalalaki…
Itutuloy…
- Kaputol (31) - May 11, 2022
- Kaputol (30) - May 8, 2022
- Kaputol (29) - May 7, 2022