Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 5
By Sjr666
Chapter 5
Tahimik ang silid maliban sa tunog ng electric fan na marahang umiikot sa sulok.
Si Mayanne ay nakaupo sa gilid ng kama ni Joel, pinagmamasdan ang binatang baldado. Halos tatlong buwan na siyang nakaratay, hindi makagalaw nang maayos, at bilang tagapag-alaga nito, siya na ang gumagawa ng lahat—mula sa pagpapakain, pagpapaligo, at paglilinis ng katawan nito.
Ngunit isang bagay ang hindi niya kayang balewalain nitong mga huling linggo.
Laging matigas si Joel.
Noong una, inisip niyang normal lang ito, isang natural na reaksyon ng katawan ng isang lalaking nasa kasibulan. Pero habang tumatagal, napapansin niyang tila hindi ito lumalambot. Minsan, mahuli niyang namimilipit si Joel, pigil na pigil, tila nahihirapan.
At ngayon, muling tumambad sa kanya ang katotohanang hindi na niya dapat makita. Sa ilalim ng manipis na kumot, bakas ang matigas na umbok sa pagitan ng mga hita ni Joel. Hindi ito gumagalaw, pero ramdam niya ang bigat ng pagnanasa ng binata.
Napalunok siya.
“Hindi niya ito kayang ayusin mag-isa… Hindi niya kayang paluwagin ang sarili niya.”
“Ma’am…” mahina at garalgal ang boses ni Joel. Nahihiya itong tumingin sa kanya, pero halata sa mga mata nito ang paghihirap. “Ang sakit na po…”
Napalunok ulit si Mayanne. Hindi niya dapat ito gawin. Hindi niya dapat… pero kawawa naman si Joel.
Dahan-dahan niyang iniangat ang kumot, at hindi na siya nagulat sa nakita. Tayung-tayo ang ari nito, galit na galit, pulang-pula at tila nagmamakaawang pakawalan ang init na naipon.
Kusang gumalaw ang kanyang kamay.
Sa umpisa, marahan lang, banayad ang paghawak niya. Sinapo niya ang kahabaan nito, ramdam ang init na nagmumula rito. Napapikit si Joel, napahinga nang malalim.
“A-Ang init ng kamay mo, Ma’am…”
Hindi siya sumagot. Itinuon niya ang pansin sa ginagawa, pinisil ng bahagya ang matigas na laman, saka dahan-dahang itinaas-baba ang kanyang kamay. Mabagal sa simula, marahang pinaglaruan ang kahabaan ni Joel, pinapakiramdaman kung paano ito magre-react.
Napakapit si Joel sa bedsheet, umaangat ng bahagya ang kanyang balakang, pero agad ding bumagsak dahil sa kanyang kondisyon. “Ma’am… ang sarap po…”
Lalong lumalim ang paghinga ni Mayanne. Pinagmasdan niya ang binata—pawisan, nangangatal, at tila nagmamakaawa sa bawat haplos ng kanyang kamay.
Ngunit kahit anong gawin niya, hindi pa rin nilalabasan si Joel.
Napatingin siya sa kahabaan nitong nangingintab na sa sarili nitong likido. Matigas pa rin ito, mas matigas pa kaysa kanina.
“Kulang pa…?”
“Ma’am… ayaw po talaga…”
“Pwedeng… gamitin mo ang bibig mo?”
Mahina lang ang pagkakabanggit nito, parang natatakot siyang humiling. Pero ang mismong pakiusap na iyon ang nagpagulo sa isipan ni Mayanne.
Hinawakan niya ang dulo ng kumot, nag-aalangan kung itutuloy ba niya o hindi.
“Hindi dapat, Mayanne. Hanggang kamay lang dapat ito.”
Ngunit nang tingnan niya si Joel, iba ang nakita niya.
Wala ang dati nitong matinding pagnanasa. Sa halip, ang ekspresyon nito ay puno ng lungkot. Para bang hindi lang katawan nito ang naghihirap, kundi pati na rin ang damdamin.
Napalunok si Mayanne.
“Hindi ko—hindi ko yata kaya…” bulong niya, ngunit hindi niya alam kung para ba iyon kay Joel o para sa sarili niya.
Nanatiling tahimik ang binata, ngunit nang mapansin niyang iniiwas nito ang tingin, parang may kumurot sa kanyang puso.
Nang mga nakaraang gabi, kahit paano’y nakikita niya ang saya sa mukha ni Joel pagkatapos niyang tulungan ito. Pero ngayon, parang bumalik ito sa dati—yung mga unang araw nitong nakaiga lang, nakatulala, at puno ng paghihirap.
Parang binabalik niya ito sa ganoong estado.
Napasabunot si Mayanne sa sariling buhok. Bakit siya nahihirapan? Bakit siya natatakot?
“Wala naman akong ginagawang masama… di ba?”
Nagpapabawas lang siya ng sakit.
Nagbibigay lang siya ng kaunting aliw.
At kung ito lang ang paraan para mapasaya si Joel…
Huminga siya nang malalim, saka dahan-dahang lumuhod sa gilid ng kama. Nanginginig ang kanyang mga daliri habang iniaabot nito.
Nakita niyang nanlaki ang mata ni Joel, halatang hindi makapaniwala.
Hinila niya iyon pababa, kasabay ng brief, hanggang sa lumaya ang mainit at matigas nitong sandata sa harap
Napasinghap siya.
Muli siyang nag-alinlangan.
Pero nang muling bumalik ang tingin niya kay Joel—sa lungkot sa mata nito, sa kaba at pag-aasam—parang may humila sa kanya palapit.
Napalunok siya, saka dahan-dahang inilapit ang kanyang mukha.
Sa una, dulo lang ng dila niya ang lumapat.
Saglit siyang napapikit.
“Diyos ko… anong ginagawa ko?”
Ngunit nang marinig niyang napasinghap si Joel, nang makita niya ang ekspresyon nitong biglang nagbago—mula sa lungkot, papunta sa hindi maipaliwanag na ligaya—parang may kung anong pumutok sa loob niya.
Hinayaan niyang dumampi ang kanyang mga labi.
At bago pa siya makapag-isip ng kahit ano pang dahilan para umatras, bumuka ang kanyang bibig, at tuluyan niyang tinanggap ang kabuuan nito.
Kasabay niyon, tuluyan na rin niyang tinanggap ang pagkatalo sa sarili niyang tukso.
Pero huli na.
Nasa pagitan na ng kanyang mga labi ang init ni Joel. Dahan-dahan niyang hinalikan ang dulo, nilasahan ang alat na nagmumula rito. Sinubukan niyang ipasok nang kaunti sa kanyang bibig, sinipsip ang tuktok bago dahan-dahang pinaglaruan ng kanyang dila.
Napaungol si Joel, lumakas ang kapit sa kama. “M-Ma’am… ang init po ng bibig niyo…”
Parang sinilaban ang katawan ni Mayanne sa narinig. Hindi niya dapat maramdaman ito. Hindi dapat siya nadadala sa ginagawa niya.
Pero habang bumibilis ang galaw ng kanyang bibig, habang mas lumalalim ang pagkakasubo niya, mas lalong nawawala ang kanyang pagpipigil.
At nang marinig niya ang boses ni Joel na halos mapunit sa sarap—alam niyang huli na ang lahat.
Mainit ang paligid, ngunit mas mainit ang pakiramdam ni Mayanne habang nakaluhod siya sa gilid ng kama ni Joel. Nakatitig sa kanya ang binata, ang kanyang dibdib ay mabilis na bumababa’t taas. Halata ang kaba, halata ang pananabik.
Siya mismo ay hindi makapaniwala sa ginagawa niya. Hindi ito dapat nangyayari. Ngunit narito siya ngayon, nakadikit ang labi sa matigas na pagkalalaki ni Joel, dahan-dahang hinahagod ito gamit ang kanyang dila.
Napasinghap si Joel, at sa kanyang narinig, parang may kilabot na dumaloy sa katawan ni Mayanne.
“Ganito rin dati si Henry…”
Muli niyang naalala ang mga gabing nasa bahay ang kanyang asawa—kung paano siya natutong paligayahin ito gamit lamang ang kanyang bibig. Noong una, nag-aalangan siya, pero dahil sa pag-ibig, natutunan niya.
Pero ngayon, hindi ito pag-ibig.
Ito ay awa. Ito ay tukso.
At kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili niyang damdamin, unti-unti siyang nadadala sa sarap ng ginagawa niya.
Dahan-dahan niyang hinigop ang ulo, pinaikot ang kanyang dila, bago niya ipinasok nang mas malalim ang kabuuan ni Joel sa kanyang bibig.
Napaliyad ang binata, napakapit sa sapin ng kama, at isang mahina ngunit garalgal na ungol ang lumabas sa kanyang bibig.
“Uhh… Ma’am…”
Parang isang musika sa pandinig ni Mayanne ang kanyang narinig, isang tunog na nagbigay sa kanya ng kakaibang init. Mas lalo niyang pinagbuti ang bawat galaw, sinubukan ang bawat teknik na natutunan niya noon kay Henry.
Mas diniinan niya ang pagsipsip. Mas nilawayan niya. Mas pinagbuti niya ang ritmo, ang dahan-dahang pagtaas-baba ng kanyang ulo.
At nang maramdaman niyang napakapit nang mahigpit si Joel sa kama, alam niyang malapit na ito sa rurok.
Napasara ang kanyang mga mata.
Hindi niya alam kung bakit, pero may bahagi sa kanya na gustong marinig ang ungol nito. Gusto niyang maramdaman ang panginginig ng katawan nito.
At sa isang malakas na ungol, tuluyang napakawala si Joel—at isinaboy sa loob ng bibig ni Mayanne ang kanyang init.
Mabilis siyang umatras, napalunok, at napasinghap.
Halos hindi siya makahinga.
Tila natauhan siya sa kanyang ginawa, ngunit hindi niya maikakaila—may kung anong init sa pagitan ng kanyang mga hita.
At alam niyang sa susunod na gabi… hindi lang ito matatapos sa ganito.
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 7 - April 2, 2025
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 6 - April 2, 2025
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 5 - April 2, 2025