Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 3
By Sjr666
Chapter 3
Pagkatapos punasan si Joel, agad na tumalikod si Mayanne.
Pinilit niyang gawing normal ang kilos niya, pero hindi niya maikakaila na nanginginig ang mga kamay niya habang tinutupi ang basang bimpo.
Ano ba itong nangyayari sa akin?
Napasapo siya sa noo, pilit na pinapakalma ang sarili. Dapat ay wala itong kahulugan. Ginagawa lang niya ang tungkulin niya bilang tagapag-alaga.
Pero bakit hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang init sa kanyang mukha?
Napatingin siya kay Joel. Tahimik ito, nakapikit, pero halatang gising. Kita niya ang pamumula sa mukha nito, at ang mahigpit na pagkakahawak nito sa gilid ng rolling bed.
May bumabagabag kay Mayanne, pero pinili niyang hindi na lang pagtuunan ng pansin.
Siguro, nahihiya lang siya.
Hindi na siya nagsalita. Kinuha niya ang kumot at marahang itinakip sa katawan ni Joel.
“Magpahinga ka na,” aniya, bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Pero habang isinasara niya ang pinto, hindi niya alam na ang gabing iyon ang magiging simula ng isang bagay na hindi dapat mangyari.
MGA SUMUNOD NA ARAW
Lumipas ang mga araw, at napansin ni Mayanne ang pagbabago kay Joel.
Hindi na ito tulad ng dati—hindi na ito masyadong nakikipag-usap, at parang naiirita sa tuwing lalapitan niya.
Kapag oras na ng pagpapaligo o pagpapalit ng damit, napapansin niyang mas lalong umiinit ang ulo nito. Kung dati ay nahihiya ito, ngayon naman ay para bang may galit na hindi nito masabi.
Isang hapon, habang tinutulungan niyang ipihit ang katawan ni Joel upang maiwasan ang pressure sores, bigla itong pumalag.
“Huwag na,” madiin ang boses ni Joel, at may halong inis.
Napatingin si Mayanne sa kanya, naguguluhan.
“Joel, kailangan natin itong gawin. Kung hindi—”
“Sinabi ko nang huwag na!”
Nagulat si Mayanne sa biglang pagsigaw ni Joel. Ngayon lang ito nagsalita nang ganito sa kanya. Kitang-kita niya ang tensyon sa mukha ng binata—nanginginig ang panga nito, at mahigpit ang pagkakakapit sa gilid ng kama.
“Joel…” maingat ang boses ni Mayanne. “May problema ba?”
Hindi agad sumagot si Joel. Tumalikod ito, pilit na iniiwas ang tingin.
Pero bago pa ito tuluyang manahimik, narinig ni Mayanne ang mahina at halos pabulong nitong sabi—
“Bakit mo pa ako inalagaan?”
Nagtagpo ang mga mata nila.
At doon na naramdaman ni Mayanne ang bumibigat na hangin sa pagitan nila.
May isang bagay na hindi sinasabi si Joel.
Isang bagay na hindi niya pa kayang aminin.
At isang bagay na hindi niya inaasahang gugulo sa kanyang isip.
——————————-
Tahimik si Joel habang nakahiga sa rolling bed.
Hindi niya maintindihan ang sarili.
Noong una, halos isumpa niya ang kapalaran dahil sa aksidenteng nangyari sa kanya. Gusto niyang matapos na lang ang lahat—wala na siyang pamilya, wala na siyang silbi.
Pero ngayon, sa bawat araw na lumilipas, may kung anong bumabagabag sa kanya.
At alam niya kung ano iyon.
Si Mayanne.
Nang maramdaman niya ang kamay nito sa kanyang balat noon, may kakaibang init na gumapang sa kanya. Noong una, inisip niyang epekto lang ito ng matagal na hindi paggalaw ng kanyang katawan. Pero habang tumatagal, mas lalong lumalakas ang tensyon.
At alam niyang hindi lang siya ang nakakapansin.
GABING MULI SIYANG PINUNASAN NI MAYANNE
“Hinga ka lang nang malalim, Joel,” mahina ang boses ni Mayanne habang inaangat ang kanyang damit.
Alam niyang hindi ito dapat maging isyu. Ginagawa na niya ito araw-araw. Pero bakit ngayon, parang mas mabigat ang kanyang mga kamay?
Dahil ba sa katahimikan ni Joel?
Dahil ba sa paraan ng pagtitig nito sa kanya kapag akala niya ay hindi siya nakatingin?
Napalunok siya habang dahan-dahang inaalis ang damit ni Joel. Nakaipit ang kanyang hininga nang tuluyan niya itong mahubad, bumungad sa kanya ang matigas nitong dibdib—hindi perpekto, may mga sugat pa, pero may kung anong init ang lumukob sa kanya.
Nag-iwas siya ng tingin, pilit na iniisip na normal lang ito.
Pero nang bumaba ang kanyang kamay upang linisin ang lower abdomen nito, doon niya napansin ang paninigas ng katawan ni Joel.
At kasabay noon, ang hindi dapat niyang makita.
Napasinghap siya.
Mabilis siyang umatras, hawak pa rin ang basang bimpo. Hindi makatingin nang diretso kay Joel, pero ramdam niya ang biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.
“Joel…” mahina niyang sabi.
Napapikit si Joel, halatang hindi alam kung paano magpapaliwanag.
“Pasensya na,” halos pabulong nitong sagot, nanginginig ang boses.
Saglit silang nanatili sa ganoong posisyon—si Mayanne, hindi alam kung tatapusin ang ginagawa, at si Joel, hindi alam kung paano ipapaliwanag ang hindi niya kayang kontrolin.
Ang bigat ng katahimikan sa pagitan nila.
At sa sandaling iyon, alam nilang may isang bagay na nagbago.
Isang bagay na hindi nila dapat maramdaman.
Mabilis na ibinalik ni Mayanne ang kumot kay Joel, pilit na hindi nagpapahalata ng pagkagulat.
“Hindi ko na itutuloy,” madiin niyang sabi, hindi makatingin nang diretso.
“Pasensya na,” muling bulong ni Joel, halatang nahihiya.
“Hindi mo kailangang mag-sorry,” aniya, pilit pinapakalma ang sarili. “Natural lang ‘yan.”
Natural. Sinabi niya iyon, pero hindi niya alam kung kaya niyang paniwalaan.
Agad niyang kinuha ang planggana at mabilis na lumabas ng kwarto.
Pagkasara ng pinto, napasandal siya rito, hinawakan ang dibdib niyang mabilis ang tibok.
Ano ba ‘tong nangyayari?
Hindi niya dapat iniisip ito. Hindi niya dapat maramdaman ito. Pero ramdam pa rin niya ang init sa kanyang palad, ang bigat ng titig ni Joel.
Dapat matapos na ang lahat ng ito bago pa lumala.
Dapat, hindi na ito maulit.
KINABUKASAN
Tahimik ang paligid nang pumasok si Mayanne sa kwarto ni Joel. Determinado siyang bumalik sa dati—walang tensyon, walang kung anong bumabagabag sa kanya.
Pero nang makita niya si Joel na nakahiga, tahimik lang ngunit tila may iniiwasang tingnan, alam niyang pareho silang hindi sigurado kung paano babalik sa dati.
“Dadagdagan ko lang ang unan mo para hindi sumakit ang likod mo,” aniya, sinadya niyang gawing normal ang tono ng boses.
Tumango lang si Joel.
Lumapit siya upang ayusin ang unan, pero sa paglapit niya, bahagyang nagdikit ang kanilang balat.
Napansin niyang humigpit ang panga ni Joel, at agad nitong iniiwas ang tingin.
May bumigat sa hangin.
Muli, naramdaman nilang may kung anong hindi na nila kayang balewalain.
At habang lumilipas ang mga araw, mas lalong lumakas ang tensyon sa pagitan nila—isang bagay na hindi nila maamin, pero hindi rin nila kayang takasan.
Tahimik na pinagmasdan ni Mayanne si Joel.
Nakahiga ito, nakapikit, pero kita niya sa mukha nito ang hirap. Ang mga kamao nito’y mahigpit na nakasara, at kahit pilit na nagpapakalma, ramdam ni Mayanne ang tensyon sa katawan nito.
Napakagat-labi siya.
Alam niyang mahirap ang pinagdadaanan ni Joel—hindi lang sa pisikal na sakit, kundi pati na rin sa emosyonal na bigat ng pagiging baldado.
Wala itong ibang kasama. Wala itong ibang masasandalan.
At sa kabila ng lahat, siya lang ang nariyan para sa binata.
“Joel…” mahina niyang tawag.
Dahan-dahang dumilat si Joel, nag-aalanganin ang mga mata nitong tumingin sa kanya.
“Ano’ng kailangan mo?” tanong niya, tapat at walang halong biro.
Bahagyang nanlaki ang mata ni Joel, halatang nagulat sa tanong niya.
“H-hindi ko alam ang ibig mong sabihin,” sagot nito, pilit na umiiwas ng tingin.
Napabuntong-hininga si Mayanne.
“Alam kong nahihirapan ka,” sabi niya. “Kung may kahit anong bagay na makakatulong para mapagaan ang pakiramdam mo… Sabihin mo lang.”
Natigilan si Joel.
Ramdam niya ang bigat ng tanong na iyon.
At ramdam din ni Mayanne ang panganib ng sarili niyang sinabi.
Isang sagot lang ang maaaring magbago ng lahat.
Nagtagpo ang mga mata nila, at sa sandaling iyon, parehong alam nila na may isang bagay na hindi na nila kayang balewalain.
Itutuloy…
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 7 - April 2, 2025
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 6 - April 2, 2025
- Tukso at Lihim: Ang Pagsuko ni Mayanne – Chapter 5 - April 2, 2025