Tralala
By Doding_Daga
Babala: Ang istoryang ito ay may temang incest at kababalaghan. Nakatatamad basahin dahil puro kwento kaya read at your own risk.
=====> t.me/Doding_Daga
“Sama ka na, para naman makalabas ka rin. Hindi ka ba nabobore sa bahay?” aya ko sa aking kapatid para samahan akong umakyat ng bundok dahil isa-isang nagsiback out ang mga kasama ko sana hanggang sa lahat sila ay hindi pwede. Dati ay sinasama-sama lang ako hanggang sa makahiligan ko na talaga ang pag-akyat ng bundok. Dating simpleng akyat at baba rin hanggang sa matry magcamp sa itaas ng bundok na aking kinagikiwan. Mangilan-ilan na rin ang naakyat ko pero ag paborito ko sa lahat ay yung mount Tralala sa isang bayan sa Laguna. All-in-one kasi para akin ang Tralala kung saan may camp site at may source din ng tubig sa taas mula sa bukal at talon doon kaya gustong-gusto kong bumalik sa bundok na yun.
Mahigit isang taon lang ang tanda sa akin ni ate Aleli. Sya yung tipo na parang walang social life dahil halos bahay-eskwela ang buhay nya dati na napay-off naman pagkagraduate nya dahil natanggap sya sa isang maganda at kilalang kumpanya. May mga tropa naman sya pero mas madalas na nasa bahay lang sya kaya sinubukan ko syang ayaing mamundok para lagyan ng kaunting kulay ang buhay nya.
“Hwag nga ako Betong! Busy ako. Cancel mo na lang kung wala kang kasama!” painis na tanggi ni ate habang nanonood ng kanyang sinusubaybayang series sa Neplik. Engelbert ang pangalan ko na sinunod sa pangalan ng paboritong singer British singer ng namayapang lolo pero Betong ang nakasanayang tawag sa akin. Wala na akong no choice kundi ang kulitin syang sumama dahil wala na talaga ang mga dapat kong kasama. Kung anu-anong pang-uuto na ang ginawa ko, kesyo sa cellphone nya na lang panoorin yung pinanonood nya pag nasa taas na kami ng bundok kahit joke lang dahil walang signal doon hanggang sa matumbok ko ang tamang suhol sa kanya.
“Make it two weeks and that’s a deal.” pagpayag ni ate Aleli na ako ang mga gagawa ng gawaing bahay sa loob ng isang linggo pero laban na sa two weeks may makasama lang. Nakapag-invest na ako ng mga gamit ko para hindi na manghihiram at kahit joiner lang ay may magagamit akong sarili ko. Tent na pang apatang tao kung straight lang ang higa, utensils, butane stove na gagamba at iba pa.
Madaling araw pa lang ng Sabado ay gumayak na kaming magkapatid at si mama ang naghatid sa amin ng tingin, mahigpit ang paalalang mag-ingat at tulungan, alalayan si ate. Commute lang kami at karamihan ng mga gagamitin namin ay ako ang may dala pero ok lang, wala rin akong balak ipabuhat kay ate ang mga gamit namin. Sapat na dalhin nya ang mga gamit nya.
Bago pa sumikat ang araw ay nasa sitio na kami papunta sa barangay o opisina ng lugar para magbayad ng environmental fee at para sa aming tour guide pero may kakilala na akong batang tour guide doon na naghatid-sundo sa amin noon. Sakto lang ang dami ng pakyat pero mas maganda kung makauna para makakuha ng magandang puwesto sa taas na malapit sa sapa. Habang naghihintay sa pila ay napansin kong parang pinagmamasdan kami ni ate ng matandang babae na sa tantya ko ay nasa 70-80 years old na.
“Hijo, saglit lang.” pigil sa amin ng matanda nang paakyat na kami ni ate kasama ang binatilyo na naming guide.
“Magkaano-ano kayo ng kasama mo? Bilog ang buwan ngayon, nangungulong ang bundok sa ganitong panahon.” babala ng matanda at magalang kong sinagot ang kanyang tanong bilang maayos naman ang pagpapalaki sa amin pero pinunto rin na makailang beses na rin akong nakaakyat sa bundok sa kanilang lugar.
“Naintindihan ko pero nasubukan mo na bang umakyat ng kabilugan ng buwan? Sino ang mga kasama mo nang umakyat kayo? May ilang kundisyon ang bundok para mangulong ng kanyang bisita at hindi malayong kayong magkapatid ay makulong. Paalala lang hijo, kung maari ay sa mga susunod na araw na lang kayo umakyat o di kaya’y ano mang araw basta hindi kabilugan ng buwan.” dagdag ng matanda na parang mas magulo intindinhin. Gaya ng sabi ko, nakailang akyat na ako doon at maaring isa sa mga araw na yun ay bilog ang buwan pero mas iniintindi ko ang panahon kaysa sa new moon o full moon at maganda ang panahon na napili ko para umakyat. Hindi ko rin maintindihan ang kinalaman ng mga kasama sa pag-akyat at kung magkapatid man, may nakasama na akong sinama ang kanyang kapatid pero wala namang unusual na nangyari sa amin o sa kanila.
“Hija, saglit lang. Birhen ka pa ba?” bulong ng matanda kay ate pero may sapat itong lakas para marinig ko rin at kita ang gulat sa kanya maging ang pagkapahiya sa tanong ng matanda. Medyo foul na yung tanong nya pero magalang pa rin kaming nagpaalalam at nagpasalamat sa kanyang mga paalala.
“Kung kayo man ay ikulong ng bundok… ang tanging paraan para makalabas dito ay susian ang kandadong mahigpit na nakasara. Mag-iingat kayo.” huling paalala ng matanda bago kami tumuloy ng akyat.
“So mystical yang bundok? Ayan ba yung naglalakad yung mga puno tapos gagalaw yung mga vines para kunin tayo o ikulong tayo? Gumagalaw yung lupa para iligaw tayo o dalhin tayo sa ibang kingdom?” alalang tanong ni ate na hindi naiwasang hindi tawanan ng aming guide na lokal sa lugar na yun. Wala raw ganun sa lugar nila at ilang beses na syang nag-akyat-baba sa bundok pero wala syang naramdamang kakaiba o magic. Ganun lang daw talaga yung matanda na kada kabilugan ng buwan ay nanghaharang ng mga aakyat partikular sa mga magkasamang babae’t lalaki.
“Mayroon pong mga natakot at hindi tumuloy at meron ding mga tumuloy pero nakababa rin kinabukasan. Kung totoo ngang nakulong, eh di sana hindi sila nakababa o naglaho na lang sila. Hwag nyo na lang po masyadong intindihin maam. Ligtas po kayo dito at mayroon din pong tanod sa taas na nagbabantay.” paninigurado ng binatilyo naming guide.
Una ang guide sa aming pag-akyat (kaya nga guide eh), sunod si ate at ako sa likod. Ok na ang harap at ako sa likod para kung matapilok ang aking kapatid o biglang manghina ang tuhod ay maaalalayan ko sya. Isa pa, pinoprotektahan ko sya sa mga kasunod namin aa likod. Hindi attractive si ate Aleli pero hindi naman manang. Nang sinabi kong hindi attractive ay hindi sya yun bang may landi, yung mukhang magaling magpaikot ng lalaki. Nagshoshort shorts din sya pero hindi nga palalabas at gaya ng suot nya sa aming hike, nakashort shorts sya na cotton at cycling shorts na pangloob. Hindi man attractive, hindi naman maitatanggi ang magandang kurba ng kanyang katawan lalo na ang puwet at balakang na sya kong hinaharangan sa mga sumusunod sa aming hikers. Maputi rin ang legs nga kaya kung magkakaroon ng dagdag na magandang view ang sinumang titingala sa aming gawi.
May mga stop-over at hindi namin pinalampas ang fresg buko sa mga tindahan sa stop-over. Bagamat naghihingal at kita ang pagod sa aking kapatid ay nakatutuwang makita na naeenjoy nya ang aming pag-akyat lalo na ang view sa aming pag-ascend. Pagdating namin sa camp site ay nagpaalam ang aming guide na bukas na lang kami susunduin.
“Hala, ok lang ba yun? Ako nga pagod na pagod paakyat tapos bababa rin agad sya tapos ayun nga, aakyat ulit kinabukasan. Kapagod!” gulat na taka ni ate pero ganun na rin yung nakasanayan kong setup ng batang guide at kaya nya naman kaya walang problema. Maganda ang nakuha naming spot, malapit sa daluyan ng tubig pero hindi mabato. Mas lalong naenjoy ni ate ang bundok nang makapagsetup kami ng tent dahil sa sapa pa lang ay panalo na, lalo pa sa falls na ma malinaw ring tubig. Natural na matakot syang iwan ang aming mga gamit lalo na ang gadgets pero siniguro ko namang walang mawawala base sa aking mga nakaraang akyat.
Sobrang enjoy si ate Aleli at syempre ako rin. Favorite bundok ko ang Tralala at walang sawa akong aakyatin ito. Nakalulubag din ng loob na parang nagkakakulay ang mundo ng nag-iisa kong kapatid kahit medyo maarte sa mga kasabay namin na naghihintay na magsialis muna ang nakararami bago maligo, magtampisaw ang lumangoy sa ibaba ng falls. Maganda ang ate ko at sabi ko nga kanina, maganda ang korte ng kanyang balakang at puwet na agaw-pansin kahit pa hindi sya biniyayaan ng malaking dibdib. Maputi at makinis ang kanyang kutis kaya tinatak ko sa aking sarili na ako muna ang poprotekta sa kanya habang wala pa syang boyfriend. Pagkakaalam ko ay may isa syang naging bf pero hindi sila nagtagal at naghiwalay rin.
“Ganito ba lahat ng inaakyatan mo? Ang ganda tyaka may falls kahit nasa taas na tayo. Thinking ko mababa lang yung bundok kasi sabi mo may falls pero mataas ah.” hanga ni ate at sinabi kong sa mga naakyat ko ay ito lang ang may falls. Yung iba wala, yung iba sa paanan lang ng bundok may ilog. Siguradong meron pang iba na gaya ng Tralala pero hindi ko pa naakyat. Matapos naming managhalian ay lumipat kami sa kabilang falls at syempre, naligo ulit. Ang iba naming mga kasabay lalo na mga kalalakihan ay hindi maiwasang sulyapan ang aking kapatid.
Parang bata si ate Aleli na amaze na amaze sa mga munti kong lutuan, maging sa mga alitaptap na mistulang mga Christmas lights sa puno. Hindi gaanong halata dahil maliwanag ang paligid dahil sa kabilugan ng buwan pero meron. Ang bag namin ang nagsilbi naming unan, may sariling kumot pero hindi pa magagamit dahil hindi pa ganun kalamig ang pagsisimula ng gabi kaya sa kita ko kung paano ang aking kapatid sa pagtulog. Bagong sweat shirt at cycling shorts ang kanyang suot pagtulog at nakatalikod patagilid ng higa sa akin.
“Hayyy. Sana maganda rin ang puwet ng sunod kong maging girlfriend gaya ni ate.” hiling ko habang pinagmamasdan ang likod nya na mas kita ang kurba at ganda nito sa pagkakahapit ng suot na shorts. Magbubukangliwayway nang magising ako kinabukasan at agad kong ginising si ate para pagmasdan ang paligid.
“Ang creepy.”
“Ang cool nga eh.”
Magkaiba ang pananaw namin sa pagbalot ng hamog sa paligid. Hindi zero visibility pero medyo natakpan ng hamog ang ibang tent ng mga kasabay naming nagcamp sa site.
“Ayan yung mas creepy. Di ba may nagpitch ng tent dun? Meron din dun, tyaka dun. Betong kinikilabutan ako. Parang walang ibang tao.” pangamba ni ate nang mapansing wala na kaming kasama sa site sa paghawi o pagnipis ng hamog. Napansin ko na yun pero clueless din ako at ayaw kong magdulot ng takot sa aking kapatid na unang beses pa lang umakyat ng bundok. Usong-uso ang mga prank pero kung prank man ang nangyayari, ang laking prank naman nun na lahat ng mga tent ay sabay-sabay na maliligpit.
Nagpaalam ako kay ate na maglalakad-lakad para icheck ang paligid at kung may ibang tao pero humindi sya’t ayaw magpaiwan. Nagsimula na rin akong kabahan nang maging ang kubol ng mga tanod ay walang taong matatanungan, mga tent pa na naglaho, mga tao, kahit ang alagang aso ng mga tanod.
“Uwi na tayo Tong. Hindi maganda ang pakiramdam ko dito.” mangiyak-iyak na aya ni ate habang mahigpit na hawak ang aking braso. Wala pa namang signal sa taas kaya hindi makapagtetext o message para makapagtanong. Kinalma ko si ate at pinakiusapan na maghintay kami ng mga alas-nuebe, ang napagkasunduan oras ng balik ng aming guide. 8:30am pa lang ay tapos na kaming magligpit ng aming mga gamit pati na ang tent. Nawalan na ng gana maglibot si ate dahil sa pangamba kaya naghintay na lang kami sa aming tent bago magligpit. Ang binatilyong guide na hindi na-late sa pagsundo sa amin sa mga nakalipas kong akyat ay hindi bumalik. Lumagpas ang alas-nuebe pero walang guide na maghahatid sa amin pababa kaya napagdesisyunan naming magkapatid na kami na lang at may trail namang susundan.
“Hindi ba parang paakyat ulit tayo?” pansin ni ate Aleli nang mapansing parang paakyat nga ulit kami. Meron naman talagang paakyat-baba sa pag-akyat ng bundok so ganun din pababa pero nagtutuloy-tuloy yung paakyat hanggang sa tindigan ako ng balahibo’t mapaiyak ng tuluyan si ate. Pabalik kami sa camp site at tanaw ang kubol ng mga tanod. Kung naligaw man kami, dapat ay sa ibang trail kami napadpad at hindi paikot o pabalik sa site.
Inakay kong tumindig ang aking kapatid at hindi ayun ang oras para panghinaan ng loob lalo na akong nangakong iingatan sya. Kinuha ko ang mga gamit nya para guminhawa ang kanyang katawan at muling sumubok na bumaba ng bundok. Maingat, nagmamasid, at kinabisado ko ang aming dinadaanan at alam kong tama ito pero matapos ang halos 30minutes na paglalakad ay paakyat na naman ang at ang kinabisadong daan ay ang daan pabalik.
“Betoooong! Nakulong tayo. Kinulong tayo ng bundok.” hindi na napigilang iyak ni ate at naalala ang babala ng matandang babae sa paanan ng bundok. Biglang nanlambot ang aking mga tuhod sa posibilidad na nakulong nga kami pero hindi dapat. Binaba ko ang aming mga gamit, hinawakan ng mahigpit ang kamay ni ate at tumalikod sa gawi ng camp site bago magsimulang maglakad ulit.
“Ate, sorry.” nanghihina kong paumanhin at tuluyan nang napaupo sa lupa nang matanaw namin ang iniwan naming gamit sa daan. Paulit ulit kaming binabalik ng bundok sa aming pinagmulan. Hindi kami makababa… nakulong kami ng bundok. Sino ba naman kasing maniniwala sa fantasy, sa hiwaga sa panahon ngayon pero sabi nga nila… respect the elders at kasama doon ang pakikinig sa kanila pero hindi namin pinakinggan ang matandang babae.
Muli kong kinuha ang mga gamit namin at inaya muna si ate na bumalik sa site para nakapagpahinga at mas makapag-isip. Ilang restart ang ginawa ko sa phone ko, airplane mode, pero wala o hindi magkasignal.
“Makabababa tayo te.” pagpapalakas-loob kong pangako sa kanya at kahit pilit ay sinagot nya ito ng ngiti. Bandang alas-tres nang sumubok ulit kaming bumaba pero wala pa rin, nastuck kami sa loop at hindi makaalis kaya minabuti naming itayo muna ulit ang tent. Susubok ulit kami kinabukasan at susubok pang muli hanggang makalabas kami pero pahinga muna tyaka malay namin, kinabukasan ay makabalik kami o swertehing makalabas.
“Betong. Naaano ako. Saan ang CR dito?” hiyang tanong ni ate Aleli dahil halos 36hours na rin mula ng umalis kami sa bahay at syempre kakailanganin ding magbawas. May make-shift CR naman para sa mga babae di kalayuan sa kubol pero ayaw nya dahil sa medyo dugyot daw, madilim, at ayaw nya raw na mag-isa sa gayong may misteryo nga ang bundok.
“Wala namang problema, pero old school nga lang.” suhestyon ko sa pagpupu sa lupa, huhukayan ito at tatabunan pagkatapos. Walang problema sa tubig na panghugas dahil may sapa naman. Nagtalo ang isip nya pero sa huli ay sa old school na lang at nakiusap na tumalikod ako di kalayuan sa kanya na matatanaw ko pa rin sya.
“Ang baho!” biro ko nang matapos sya at kahit papaano nagagawa pa rin naming tumawa’t magbiruan sa walang kasiguraduhang pag-uwi namin. Bago lumubog ang araw ay naligo kami malapit lamang sa aming tent.
“Ilan lang ang dinala kong gamit dahil sabi mo hwag magdala ng marami at ganun din ang pagkain natin. Sana makababa na rin tayo bukas, ayaw kong magtagal tayo dito.” pangamba ni ate sa supplies namin na pang hanggang bukas na lang kasama na ang pagtitipid dito. Pwedeng wash and wear ang damit na sya naming ginawa para matuyo agad kinabukasan pero ang pagkain ang problema kung magtagal nga kami. Mukhang madaling gawin pag pinanonood sa TV pero hindi ako marunong umakyat ng puno ng buko. Hindi ko rin alam kung ano ang mga edible plants sa gubat lalo na ang mangisda tapos parang wala ngang isda ang ilog. Lowbatt ma ang mga gadgets namin at tinitipid ang battery ng powerbank para sa ilaw sa gabi.
Kinabukasan ay sumubok ulit kami ni ate Aleli na bumaba at inaba ng kaunti ang diskarte. Naglatag kami ng mga bato sa aming dinadaan ng may isang metro ang pagitan pero ganun pa rin, umikot lang kami at nadaan ang mga batong iniwan namin. Para kaming nag-U turn, sa kanan ang bato na nakita namin sa kaliwa nang binabalik na kami ng bundok sa site. Umiba kami ng plano para mas maintindihan ang nangyayari na sinuggest ni ate. Ginuhitan namin ang lupa ng numero at sa 33 o roughly 33meters kami nakabalik kahit na higit pa doon ng nasulat namin pero nawala na ang iba. Nakiusap si ate na ulitin namin, buo ang loob at kita yun bang burning passion sa kanya na parang may nabubuo sa isip nya.
“33! Kaya nating lumagpas pero dito at dito tayo pinababalik ng bundok. Kung iimagine-in mo, lagpas ng 33 yung space na hindi nag-eexist. Naiistretch yung daan kaya tayo nakapagsusulat ng higit sa 33 pero parang mabubura at maglalaho yung dinaanan kapag pabalik na tayo. Bermuda triangle!” bulalas ni ate na nagpakilabot sa akin. May kaunti akong ideya tungkol sa Bermuda triangle at parang ganun nga ang bundok na may endless loop.
“Kung nakakulong at may mahigpit na kandado na dapat susian, ibig sabihin ay nandito lang yun. Sa entrance ng site o sa pinto ng kulungan.” maladetective na konklusyon ni ate, mas may tapang at lakas ng loob na sasagutin ang misteryong napasok namin. Bago namin pinagpatuloy ang paghahanap ng susian sa tinawag naming area 33 ay bumalik muna kami sa tent para kumain. May mga ilang goods na tinda sa kubol gaya ng kape at noodles, may kamote rin sa kaming nakita sa lapag kaya kumuha kami ng kaunti na magagamit namin pang hanggang mamayang gabi.
Matapos kumain ay bumalik na kami sa area 33 naghanap ng sa tingin namin ay mahiwagang butas o kaya ay switch. Bato na pwedeng ipihit, kahoy o halaman na pwedeng hugutin na parang susi at anu-ano. Nang sa tingin namin ay nahalungkat na namin yung area 33 ay lumakad ulit kami pababa.
“Ate?” malungkot kong tawag sa aking kapatid na napaupo sa lupa matapos naming makita yung area 33. Bumalik na naman kami at ang kaninang enthusiasm nya ay naglahong lahat hanggang sa humagulgol sya ng iyak.
“Wala, wala, wala! Nakakulong pa rin tayo! Ang tanga ko! Sino ba nagsabing dito ang entrance? Eh paano kung bilog pala tong kulungan? So posibleng iba ang entrance at exit o sa ibang daan ang susian. Ang tanga ko!” pagtanto ni ate sa mga ginawa namin na may punto naman.
“Eh di subukan natin yung ibang daan. Subukan natin yung extension ng trail. Baka tama ka na sa kabila pala ang labasan. Kaya natin to te.” pagpapagaan ko ng loob pero nakatanghod pa rin sya’t umiiyak kaya hinagod ko ang kanyang likod para iparamdam na nasa tabi nya lang ako.
Pinahinga na lang namin ag maghapon dahil parang naexhaust kami sa failure namin lalo na sya. Walang problema ang pagbabanyo ko pero gusto ni ate na nakabantay ako tuwing iihi o kapag pupupu sya.
“Kainis! Basa pa!” halos pasigaw na sambit ni ate ng hawakan nya ang kanyang mga sinampay na damit. Tuyo na ang sweat shirt dahil mabilis lang naman talagang matuyo yun kahit ang cycling shorts nya pero basa pa rin ang bra at panty. Maganda ang panahon, hindi masyadong maaraw pero hindi maganda para sa pagpapatuyo ng damit. May isa pa raw syang magagamit na panty pero wala ng dalang bra kaya sinuggest kong hintayin na lang matuyo ito at wala namang malisya sa akin tyaka nya ako tinanong tungkol sa isusuot ko.
“Ok lang ako, hindi naman ako bothered.” paniniguro ko bago kami salisihang nagbihis sa loob ng tent. Wala ng charge maging ang powerbank namin. Maliwanag naman dahil full moon kaya kahit papaano ay hindi kami nangangapa sa dilim. May gas pa ang butane stove namin pero tinitipid namin ito at ginagawa lang pangdingas tyaka nagluluto sa gamit ang mga tuyong kahoy.
“Unli subok lang te. Kaya?” tanong na nangungumusta kung kasama ko pa ba sya sa kagustuhang makauwi o sinukuan nya na ag sitwasyon. Ako ang may kasalanan ng lahat pero kahit ganun ay hindi nya ako sinisi o pagsalitaan man lang ako sa mali kong desisyon kaya kinukuha ko ang responsibilidad na makauwi kami o maiuwi sya.
“Subok lang ng subok! Makauuwi rin tayo.” balik siglang pagsang-ayon ni ate bilang paghahanda sa mga gagawin namin para bukas tyaka biglang yumakap sa aking dibdib at kinubli ang ulo sa aking tagiliran. Caught off guard ako dun dahil hindi ko inaasahang gagawin nya yun. Hindi ako nababahala sa amoy ko dahil nakapaglinis naman ako ng maayos ng aking katawan. Nababahala ako sa alaga ko dahil dumikit ang suso nya sa may bandang tadyang ko at ang masaklap ay hindi bumalik ng ayos ng pagkakahiga si ate.
“Kalma lang. Hmmmp, hoooh.” bulong ko sa aking sarili para hindi magreact ang aking alaga na alam nating mga kalalakihan na may sariling pag-iisip. Kailangan kong panindigan na walang malisya at wala naman talaga kaya pilit kong kumuha ng antok sa ganung posisyon namin.
“Ayyy, Betong! Ano naman yan!” sigaw ni ate sabay hampas sa akin.
“Aray ko! Anong ginagawa mo!” inis kong sigaw na gumising sa akin kinabukasan ng umaga.
“Akala ko ba walang malisya? Bakit nakatayo yan!”
Bosing wala n bng kasunood yong Excavation n sinulat mo bitin eh tnx
Sa TG na lang po t.me/Doding_Daga