Written by reptile
XIII. Ang Katapusan
Lumipas pa ang panahon, di ko na alam kung ilang buwan, sumakabilang buhay ang auntie nya. Mas naging malungkot yun para kay Miranda dahil ang auntie na lang nya ang natitirang pinaka-malapit nyang relative. Pero iniwan kay Miranda ang lumang bahay at mallit na grocery shop na pag mamay-ari ng auntie nya. Walang anak ang auntie nya, dahil baog din ito. Ang asawa naman ng auntie nya ay matagal nang nakipaghiwalay at may iba ng pamilya. Halos isang taon din ang lumipas nang umalis si Miranda ay dumating na din ang araw na natapos ang project namin sa Saudi.
Halos naglalakad at tumatakbo na ang baby namin nun. Dahil babalik na kami sa US ay sobrang excited kami ni KC at ganun din si Miranda. Nang makabalik kami sa US ay ang kapatid ni KC ang sumundo sa amin at dun muna kami tumuloy nang ilang araw. Malayo kasi ang arrival airport naminsa lugar ni Miranda kaya di ito nakapunta. Nawala din ang housing accommodation namin sa US dahil nga ipinadala kami sa Saudi. Malayo ang bahay nang bayaw ko sa workplace namin. Isa ring nagpahirap dito ay ang transportation, nabenta ko kasi ang sasakyan namin nang kami tumungo sa Saudi. Nang malaman ito ni Miranda ay agad syang nag sched na pupunta sa aming office. Nang araw na yun ay maaga kami pumasok ni KC. Sa reception lobby pa lang nang building naming ay sinabihan na kami ng desk officer na may bisita daw ako, at pinapasok na nila ito sa aking office room. Ang building ni KC ay iba, pero sumama sya sa papunta sa office area ko.
Halos patakbo kaming tumungo sa aking room. Pag dating duo’y bigla akong kinabahan, pinigil ko muna si KC, dahil halos lagpas isang taon naming di nakita si Miranda. Sinabi ko paano kung nag-iba na sya, paano kung marami na ang nagbago. Pero di yun pinansin ni KC. Tinungo na namin ang pinto nang office ko, pagbukas ng pinto ay andun si Miranda nakaupo sa loob. Di agad ako nakakibo nang makita ko sya, maganda pa din sya, mas maganda sa paningin ko ngayon, dahil kita ko na ang porma nya, di tulad sa Saudi na naka-abaya sila pag nsa labas. Agad silang nagsigawan ni KC sa excitement, nagyakap nang magipit.. nagtata-talon sa tuwa. At mayamaya ay nag-halikan sila sa lips. Medyo matagal.. pagtapos nun ay ako naman ang niyakap nya nang mahigpit at bigla nya akong hinalikan sa labi.. nadama ko uli ang labi nya..basa ito. Sobrang miss nya daw kami.. Syempre ganun din kami sa kanya.. Kung pwede nga lang mag-sex na kami dun ay ginawa na namin.
Lumabas muna kami nang building para magbreakfast at makapag-usap. Habang kumakain ay damang daman namin ni KC ang pagkamiss sa amin ni Miranda, di sya nagbago. Halos di maubos ang kwentuhan naming tatlo lalo na sila ni KC. Dahil alam nyang malayo ang inuuwian namin, ay inalok nya kami na dun na tumuloy sa bahay nya, kami ni KC at kasama ang anak namin. Nung una ay nag-alangan ako. Kahit papano’y nahiya din ako. Pero pinilit ako ni Miranda. Ipina-alam din daw nya ito sa kanyang auntie bago ito pumanaw. Kung tutuusin ay gusto ko din, at alam ko na gustong-gusto din ito ni KC, isa pa pwede na namin hindi kunin ang housing accommodation ng company namin at i-convert na lang ito sa cash. Pumayag na din ako.
Sa sobrang tuwa nila ay parehas nila akong hinalikan. Pumasok pa kami nung araw na yun. Ilang araw pa ang lumipas ay nakalipat na kami. Na-grant din ang one month vacation namin, pati ang cash basis sa aming housing accommodation, dahil tatlo ang sasakyan ng aking bayaw ay binenta nya sa akin ang isa para may wheels kami. Kahit luma ay maayos ang bahay na iniwan kay Miranda, may pagka-victorian style, sa suburb area ito kaya tahimik, magandang lugar para lumaki ang anak ko. Ang room namin ni KC ay connecting sa room ni Miranda, ang anak naman nami’y may sariling kwarto din. Ang unang gabi na magkakasama kaming tatlo ay sobrang saya at init. Halos buong magdamag kaming nag-pakasawa sa katawan ng isa’t-isa.
- Tatlo Magkasalo – Chapter XIV. Epilogue - July 9, 2024
- Tatlo Magkasalo – Chapter XIII. Ang Katapusan - July 9, 2024
- Tatlo Magkasalo – Chapter XII. Ang Paglisan - July 9, 2024