Read Sukubo ng Isla Antigo - 2 – Pinoy Sex Stories

Sukubo ng Isla Antigo – 2

By qqq123

Chapter 2. Deflowered.

Pagkatapos ng auction, natagpuan ni Bryan si Edna sa isang hotel at nagsimulang manligaw. Inaprubahan ito ng ina ni Edna, ngunit maingat pa rin si Edna.
Binuhos ni Bryan ang atensyon kay Edna – mga regalo, hapunan, pangako. May alinlangan pa rin si Edna; may nararamdaman siyang hindi tama.
Kumalat ang tsismis tungkol sa tangkang pagpatay kay Doña Aurora. Nag-alala si Edna.
“Sagutin mo na si Bryan,” sabi ni Ana. Naramdaman ni Edna na siya ay naipit sa pagitan ng kanyang pagmamahal kay Bryan at ng kinabukasan ng kanyang pamilya.
Nakatakdang bumalik sina Ana at Ema sa Bina; maiiwan si Edna. Natutunan na ni Ednang mahalin si Bryan.
Sa airport, inalok ni Bryan si Edna ng kasal. Dahil sa payo ng kanyang ina, pumayag si Edna, umiiyak habang niyayakap ni Bryan.
Samantala, inimbitahan ni Bryan ang Ina upang makipagkita kasama ng mapapangasawa.
Ang bango ng pabango ni Laura, isang halo ng jasmin at isang bagay na hindi masabi ni Bryan, ay pumuno sa maliit at istilong kwarto. Hindi niya ito naamoy sa loob ng maraming taon, at ang pagiging pamilyar nito, na kakaibang nakakakomportable at nakakabalisa sa parehong oras, ay nagpabigat sa kanyang sikmura. Umupo siya sa hindi komportableng plastik na upuan, ang katahimikan na pumapalibot sa kanila ay parang isang nakakabinging kawad.
“Mommy?” sa wakas ay nasabi niya, medyo paos ang kanyang boses.
Ang mga mata ni Laura, ang parehong kulay ng kanyang mga mata, ay tumingala para salubungin ang kanyang tingin. “Bryan, anak?”
Tumango siya, hindi makapagsalita dahil sa bara sa kanyang lalamunan. “Opo, Mommy. May… may sasabihin po sana ako.”
“Ano iyon, anak?” Ang kanyang boses ay maingat, may bahid ng kahinaan na alam na alam niya.
“Ikakasal na po ako, Mommy.”
Ang katahimikan na sumunod ay mabigat, puno ng mga hindi sinabing salita at ang bigat ng kanilang pinagsamang kasaysayan. Halos maramdaman ni Bryan ang mga alaala na pumipilit sa kanila, ang “nakakahiyang pangyayari” na sumira sa kanilang relasyon ilang taon na ang nakalipas, isang sugat na hindi pa lubusang gumaling.
“Mommy?” muli niyang tanong, ang kanyang puso ay kumakabog.
Tumingin si Laura sa kanyang mga kamay, na magkahawak nang mahigpit sa kanyang kandungan. Sa puntong iyon, dumating si Edna. Bahagyang nagulat si Laura. “Anak… siya ba?”
“Si Edna po, Mommy,” mahinang sabi ni Bryan, sabay tingin kay Edna. “Mommy, ito po si Edna, ang aking mapapangasawa.”
Isang kislap ang dumaan sa ekspresyon ni Laura. Ang mukha ni Edna…Ang mukha—ang mga mata, ang ngiti—ay halos katulad ng isang babaeng minahal ni Laura noon. Hindi pa man kilala ni Laura si Edna, ngunit ang presensya nito ay nagdulot ng kakaibang pakiramdam.
Nag-usap sila, sa wakas, totohanang nag-usap. Ibinahagi ni Bryan ang kanyang mga pag-asa at pangarap para sa kanyang kinabukasan kasama si Edna, ang kanyang boses ay puno ng panandaliang kagalakan. Nakinig si Laura, ang kanyang mga mata ay puno ng pinaghalong emosyon – ginhawa, lungkot, at isang bagay na katulad ng pag-asa.
Sa hapunan, habang nakaupo sa harap ng kanyang anak at ng kanyang “soon-to-be” daughter-in-law, nakaramdam si Edna ng kaba. Alam niyang ito na ang tamang oras. “Hindi ako mayaman,” simula niya, ang boses ay bahagyang nanginginig. “Inutusan lang ako sa isang misyon. Wala akong intensyong linlangin kayo.”
Sa sandaling iyon, tumunog ang cellphone ni Bryan. “Tawag lang sa office,” aniya, ang mga mata ay umiiwas sa mga nakatingin sa kanya. Ngunit ang totoo, ang tawag ay mula kay Liza—ang kanyang pagbabanta.
Nang lingunin niya ang kanyang ina, nakita niya ang pagtataka sa mga mata nito. “May problema ba sa mga sinabi ni Edna?” tanong ni Laura, ang boses ay puno ng pag-aalala. Nataranta si Bryan. Ayaw niyang malaman ng kanyang ina ang tungkol kay Liza.
“Mahal ko si Edna maging ano man siya,” sambit niya bigla, ang mga mata ay desperadong nakatingin sa kanyang ina.
“Sige,” tugon ni Laura, ang mga mata ay nakatingin kay Edna. “Pero sisiguraduhin mo bang maibibigay mo ang pangangailangan ng pamilya niya?”
Hindi maintindihan ni Bryan ang tanong. Ang akala niya, ang tinutukoy ng kanyang ina ay ang yaman ng pamilya ni Edna. “Opo Mommy!” mabilis niyang sagot. “Gagawin ko ang lahat. Magiging tapat ako.”
Nabalisa si Bryan. Kailangan niyang puntahan si Liza at tapusin na ang lahat. Kaya’t nagpaalam ito na may trabaho at ilang araw mawawala. Nagulat sina Laura at Edna, ngunit dahil trabaho raw iyon, pumayag sila. “May problema sa branch Office, kailangan ko talagang puntahan Ma,” sabi ni Bryan, pilit ang ngiti. Nagiwan pa ito ng matamis na halik sa pisngi ni Edna bago lumisan.
Nagusisa si Laura tungkol sa ina ni Edna. Anna Santos daw ang pangalan, at Reyes bago ito nag-asawa. Nakahinga nang maluwag si Laura. Ibang Anna ang kanyang kilala—si Anna May Naru. Ikinuwento rin ni Edna ang kanilang buhay—ang hirap na pinagdaanan nila. Naantig si Laura. Parang nakita niya ang sarili niya kay Edna.
Hindi handa si Edna sa kasal pero kailangan para sa pamilya. Civil muna, saka simbahan.
Bago ang kasal, natanggap niya ang pera galing kay Donya Aurora. Nalaman niyang ipinasara na nito ang hotel/museo at ipapaayos ang tulay! Tuwang-tuwa si Edna—makakauwi na sila, at makakapag-kolehiyo na si Ema!
Dumalaw si Laura kay Edna. “Anak,” bungad niya. “Mommy na ang tawag mo sa akin,” sabi pa niya, kumikislap ang mga mata. Nagkwentuhan sila, parang tunay na anak na ang turing niya kay Edna. Masaya ang kanilang usapan, pero may kaba si Edna sa mga yakap at pisil ng biyenan. Parang matagal na silang magkakilala. Nang magpaalam si Laura, dumampi ang labi niya kay Edna. Ang halik, ang kislap sa mga mata ni Laura, ang init. “Ano ba ang nangyayari sa akin?” bulong niya.
Araw ng kasal.
Napakaguwapo ni Bryan sa kanyang suot na tuxedo, at napakaganda rin ni Edna sa kanyang simpleng puting gown. Hindi maitago ang ningning ng kanilang mga mata, ang saya at pagmamahal na nag-uumapaw sa kanilang mga puso. Isang simpleng seremonyang sibil, saksi ang mga malalapit na kaibigan at kapamilya. Kasama sa kasal ang Tito Fred ni Bryan. Bigutilyo, napapanot na, may katabaan at parang may pitik pa ang galaw. Pagkatapos ng kasal, ipinakilala ni Laura si Fred sa salo-salo. Palabiro ito tulad ng mga nasa gay bar gayunpaman ay may babae sa puso ni Fred – siya ang kanyang dating asawa si Alison. Si Fred ang tumayong magulang ni Bryan.
Ang gabi ay puno ng pangako, ang hangin ay bulong ng kanilang pag-iibigan.
Pinili ni Edna na huwag nang lumayo pa at nanatili na lamang sila sa marangyang hotel na kanyang tinutuluyan.
Sa loob ng silid-tulugan, ang ilaw ay mahina, sapat lamang upang maaninag ang kanilang mga anino. Kinakabahan si Edna sa kanilang unang gabi. Alam ni Bryan na wala pa itong karanasan, kaya excited ito. “Naman, Edna! Relax ka lang,” bulong nito, hinahawakan ang kanyang kamay.
Sa dilim, nagsimulang humawak si Bryan, ang kanyang mga kamay ay gumagapang sa balat ni Edna. Nang maramdaman ni Bryan ang pag-igting ng katawan ni Edna, lalo siyang naging agresibo, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa dilim, isang ningning na parang apoy na gustong sumunog.
Pinilit niyang hubarin ang panty nito, na hinayaan lang ni Edna, parang isang estatwa na walang laban, isang estatwa na puno ng takot at pag-aalinlangan. Bigla niya itong dinaganan, ang kanyang katawan ay nakadikit sa kanya. “Mahal na mahal kita, Edna,” bulong niya, ang kanyang hininga ay dumadampi sa tainga ni Edna. Naramdaman ni Edna ang mabilis na tibok ng kanyang puso. Hindi niya alam ang gagawin.
Ngunit bago pa man niya ito lubusan maisip, inilapit ni Bryan ang kanyang labi sa labi ni Edna. Isang mabilis at mapanuksong halik ang nagsimula sa kanilang pagitan. Hindi niya alam ang gagawin. Inosente pa siya sa mga ganitong bagay. Naramdaman niya ang init ng labi ni Bryan sa kanyang labi, ang banayad na paggalaw nito. Nahihiya siya, at at the same time, may kakaibang kuryente siyang nararamdaman. Ang kanilang mga labi ay nagsalitan sa paghahanap ng mas malalim na ugnayan, isang halik na tila walang katapusan. Ngunit para kay Edna, ito ay isang bagong mundo. Hindi niya alam kung paano tumugon. Nanatili lamang siyang nakatigil, nakakaramdam ng kaba at pagtataka.
Ilang sandali pa ay nagbadya ang pagpasok ng burat ni Bryan sa kanyang lagusan… naramdaman ni Edna ang sakit. Isang sakit na tumagos sa kanyang pagkatao.
Naramdaman ni Edna ang bahagyang pag-init ng kanyang kwintas sa kanyang dibdib, at nawalan siya ng ulirat. Bigla, natagpuan niya ang sarili na palutang-lutang sa isang dagat ng umiikot na mga kulay at nagbabagong anyo. Ang sakit na naramdaman niya kanina ay parang isang malayong alingawngaw na lamang. Wala na siya sa hotel room; nasa isang malawak na kawalan na siya. “Nasaan ako? Ano ang nangyayari?” bulong niya sa kanyang sarili.
Bigla, parang lumutang si Edna. Nag-iba ang kanyang paligid; humalo ang mga kulay at nagsimulang mag-iba ang mga anyo. Lumitaw sa kanyang harapan ang mga hubad na pigura—mga lalaking hindi niya kilala, mga anino na unti-unting nagkaroon ng anyo. Hubad ang kanilang mga katawan, at hindi maalis ang kanyang tingin sa kanilang mga burat.
Isang init ang bumalot sa kanya, na nagsimulang kumalat sa kanyang katawan. Naramdaman niya ang kanilang mga haplos, ang kanilang mga kamay na dumadampi sa kanyang balat. Nang hawakan niya ang isa sa kanila, isang kuryente ang dumaloy sa kanyang buong pagkatao.
“Ano ba ito? Bakit ko ito nararamdaman?” tanong niya sa sarili. Mabilis na tumitibok ang kanyang puso. Isang burat ang kanyang napili, ang katamtamang laki nito ay parang sakto sa kanyang palad. Hinawakan niya ito, at naramdaman ang pag-angat nito, ang pagtigas at init na pumuno sa kanyang kamay. Parang may sariling buhay ito, isang bagay na humihila sa kanya. Hindi niya mapigilan ang kanyang sarili. Ang init na naramdaman niya kanina ay lalong tumindi, na nag-uudyok sa kanya na magpatuloy.
Hindi niya alam kung sino ang nagmamay-ari nito. Sa dilim, isang mukha ang unti-unting lumitaw—isang matandang pangit lalaki. “Bakit ito?” Ang kanyang isip ay puno ng pagtataka, ngunit ang kanyang katawan ay may sariling buhay.
Ang burat na kanyang hawak ay lumaki, pumuno sa kanyang palad. Ang pagnanais ay pumalit sa kaba. Hindi na niya iniisip kung kanino ito. Ang init, ang laki, ang kasiyahan—iyon ang kanyang nararamdaman. Wala siyang kontrol. Ang kanyang kamay ay kusang gumagalaw, sumusunod sa mga sensasyon na higit pa sa kanyang kayang labanan.
Nakita na lamang niya ang sarili na lumulutang sa kawalan kasama ang matanda.
Nagulat siya ng sinimulan niyang ikiskis ang burat sa kanyang hiwa. Wala siyang ideya sa kanyang ginagawa, ngunit para siyang sanay na sanay na sa ginagawa. Ang bawat pag-ikot, bawat pagdampi, ay nagdudulot ng libo-libong kuryente sa kanyang katawan. Isang kakaibang init ang bumalot sa kanya, isang init na hindi niya maipaliwanag. Ang mga tunog na kumakawala sa kanyang bibig ay mga ungol at daing na hindi niya mapigilan.
Nakita niya ang lalaki na nasisiyahan sa kanyang ginagawa, at lalo niya pang pinagbuti. Ang kanyang mga mata — kahit sa dilim — ay nakatuon sa mukha ng matanda. Nakita niya ang mga ngiti, ang pag-ungol nito. Parang isang salamin, ang kanyang sariling kasiyahan ay sumasalamin sa kasiyahan ng lalaki. Lalong naging mas mabilis at mas madiin ang kanyang pagkiskis. Ang mga sensasyon ay lalong tumindi, lumalakas sa bawat paggalaw. Hindi na niya iniisip ang kahit ano pa. Ang tanging nasa isip niya ay ang kasiyahan. Ang kasiyahan ng lalaki, at ang kanyang sariling kasiyahan na nagmumula rito.
Bumaon ang ulo ng tarugo nito, ramdam ni Edna ang pag-igting ng kanyang makipot na lagusan. “Aahh.. Oooh.. ang sakit… pero bakit parang gusto ko pa?”
Binunot niya itong muli para ipahid ang mga katas na nakolekta sa makintab na ulo ng burat. “Ang init… nakakangilo aahh..”
Napanganga si Edna sabay labas ng dila nito, at ilang sandali lang ay kumagat ito sa labi . Kitang-kita sa kanyang mukha ang gigil—isang halo ng sakit at pagnanais—bago muling inumang ang burat at bahagyang ipasok ang ulo.
Napangiwi siya, “Oooh.. ang laki.. masakit”, ngunit patuloy pa rin niyang itinuloy ang napakalaking panauhin sa kanyang lagusan.
“Ano ba itong nangyayari sa akin? Hindi ko mapigilan ang katawan ko… Oh my God!” Nararamdaman niya ang pagbanat ng kanyang makipot na butas ng lumagpas ang ulo at pilit na kumawala ang makapal katawan ng burat, kasabay nito ang pagkiskis ng mahabang panauhin sa dingding ng kanyang pwerta. “Ahh gano ba to kahaba.. Di na ata kasya.”
Ilang sandali pa, lubos nang naglaho ang napakalaking tarugo ng matanda sa kanyang yungib. “Ahhhh.. Punong puno ako” Nagdikit ang kanilang mga bulbol; kitang-kita ang pagkakaiba ng kulay—maitim at kulubot sa matanda, makinis at porselana naman ang kanya.
“Sarap…” Ang salitang iyon ay umalingawngaw sa kanyang isip. Bakit? Bakit niya ito nararamdaman? May bahagi sa kanya na nagugustuhan ang nangyayari, isang bagay na hindi niya lubos na maipaliwanag.
Ilang sandali pa ay inangat siya ng matanda, mula sa pagsapo sa kanyang pwet. Ramdam ni Edna ang marahas na paglamas at pag palo ng matanda sa kanyang bilugang pwet. Napabuka ang kanyang hita, sabay ankla ng paa ni Edna sa matanda, ayaw ng katawan ni Edna na pakawalan ang pagkakabaon ng burat ng matanda sa kanya.
Pagtapos nito ay saka inundayan na ng matinding barurot ng matanda si Edna na lubusang niyang ikinabaliw.
Dinig na dinig ni Edna ang nakakabaliw na ungol niya, kumagat siya sa labi niya upang pigilan ito.. Ngunit walang bisa.. Tumatakas parin ang daing mula sa kanyang lalamunan..
Hindi pa nakuntento ang matanda sa sobrang lakas niya ay itinataas baba na si Edna upang lalong paigtingin ang salpukan ng kanilang mga ari. Ramdam ni Edna ang marahas na pagdunggol ng ulo ng burat sa kanyang sinapupunan.
Lalong nabaliw si Edna sa bawat paglagari ng kanilang mga ari, ito ay nagdulot ng mas matinding sarap at nagpatirik sa kanyang mga mata.
Sumisigaw na siya sa tindi ng sarap,”Ahhh Sarapppp!”. Napapamura na siya kahit na hindi niya kayang bigkasin ang mga ito sa totoong buhay “Putang ina mong matanda ka!! Bakit sobrang sarap ng burat moo!! Ahhh”.
Hinayaan na ni Edna na magtraydor ang kanyang katawan. Ipinaubaya na niya ang lahat at nagpatianod sa agos ng sarap—ang init, ang pagkapuno, at ang walang humpay na paggalaw. Ang mundo niya ay tila umiikot; ang tanging nakikita niya ay ang mukha ng lalaki sa tuwing aangat ang kanyang mukha— walang bahid ng pandidiri niyang sinakop ang labi ng matanda, habang pilit na ginagalugad niya ang bunganga nito upang palabasin ang dila ng matanda at hamunin ito sa espadahan. Nagpaikot ikot ang kanila dila.
At sa sandaling iyon, nakaramdam siya ng isang bagong presensya. May lumitaw na isa pang lalaki kasama nilang lumulutang. Humawak ito sa buhok ni Edna, malaki itong lalaki. Isang matigas at mainit na bagay ang dumadampi sa kanyang mukha—ang burat ng pangalawang lalaki. Hinampas-hampas ito sa kanyang mukha, isang aksyon na ikinagulat niya… ngunit sa kanyang pagkagulat, naramdaman din niya ang isang kakaibang kasiyahan. Napanganga pa siya at pinalapad pa ang dila palabas, tila pag-anyaya na itaktak ang burat ng pangalawang lalaki dito.
Matapos nito, ipinasubo sa kanya ng lalaki ang burat na kanina lang ay hinahampas sa kanyang dila at mukha. Sa kabila ng kanyang pagkabigla, malugod niya itong tinanggap. Halos maduwal siya sa haba nito, lumabas ang kulakulapol na laway.. Ngayon ay nagpatianod lamang siya siya. May isa pang lalaki ang lumitaw, at isa pa… at isa pa… Lahat sila ay nagjajakol sa harap niya.
Naglulumiikot ang kanyang katawan, tumirik ang kanyang mata at bumuga ng napakaraming katas ang kanyang puki, sabay nito ang kanyang ungol na animo’y umalulong sa sobrang sarap na sukdulang kanyang nakamit.
Ang kanyang katawan ay nanginginig, umalon ang kanyang mga hita pwet sa nakamit na gloria, habang ang kanyang hininga ay humahabol. Pakiramdam niya ay lumulutang siya sa alapaap; ang mga sensasyon ay masyadong makapangyarihan, isang deliryo ng kasiyahan.
Unti-unting nagdilim ang paligid, kasabay ng paghupa ng kanyang orgasmo, ang sensasyon ay humupa, bumabalik sa normal. Ang dating kasiyahan ay naging katahimikan. Naramdaman niya ang pagbigat ng kanyang katawan, ang lamig ng pagod. Nasaan siya? Ano ang nangyari sa kanya? Ang mga lalaki, ang mga burat, ang mga haplos—parang isang bangungot na unti-unting nawawala sa kanyang alaala.
Nagising si Edna na hinihingal, ang kanyang puso ay pumipintig sa kanyang dibdib. Ang panaginip ay nanatili, ang mga imahe at emosyon nito ay nananatiling buhay sa kanyang isip. Naramdaman niya ang isang kakaibang halo ng kagalakan at pangamba; ang kanyang katawan ay kumikislap sa isang bagong kamalayan, ang kanyang kaluluwa ay nabibigatan ng isang pakiramdam ng panghihinayang. Ang kanyang pagnanais na makaramdam pa.
Ang sinag ng umaga ay sumisilay sa likod ng mga kurtina, na naghahagis ng isang mainit na singaw sa silid. Nakahiga si Bryan sa kanyang tabi, ang kanyang mukha ay nakarelaks sa pagtulog.
Pinagmasdan siya ni Edna, ang kanyang isip ay muling naglalaro ng mga pangyayari sa nakaraang gabi. Nakaramdam siya ng isang kirot ng pagmamahal para sa kanya, para sa lalaking kanyang ipinangakong gugulin ang kanyang buhay. Ngunit ang panaginip ay nanatili. Hindi niya maalis ang pakiramdam na mayroong isang bagay na hindi tama, na ang buhay na kanyang sinimulan ay itinayo sa isang pundasyon ng mga lihim at kawalang katiyakan.
Nagpatuloy ang araw na magkasama ang mag-asawa, masaya ang dalawa na walang halo ng pangamba. Pilit binubuksan ni Bryan ang ideya na sila ay muling magniig, ngunit tinatanggihan rin ni Edna dahil sa pangamba. Sa tuwing lalapit si Bryan para siya ay haplosin o halikan, bahagya siyang lumalayo. Ramdam ni Bryan ang pag-aalangan nito, ngunit hindi niya ito pinipilit. Nais niyang maging komportable si Edna sa piling niya.
Sa gabi, habang sila ay nakahiga na, muling sumagi sa isip ni Edna ang kanyang panaginip. Ang mga imahe ng mga lalaki, ang init na kanyang naramdaman, ang sakit… Lahat ay bumalik sa kanyang alaala. Hindi niya maintindihan kung bakit niya iyon napanaginipan. Ang tanging naisip niya ay ang kanyang asawa. Ang lalaking kanyang pinili at pinakasalan.
“Bryan,” mahinang tawag niya sa kanyang asawa.
“Hmm?” sagot nito, antok na antok na.
“May gusto sana akong itanong sa iyo,” panimula niya.
“Ano iyon?”
“Napanaginipan ko kasi kagabi…”
Hindi niya maituloy ang sasabihin. Nahihiya siya. Ngunit kailangan niyang malaman ang kasagutan sa kanyang mga tanong.
“Ano iyon?” pag-uulit ni Bryan.
“Napanaginipan ko na may… ibang mga lalaki,” sabi niya sa mahinang boses.
Katahimikan ang pumalibot sa kanila. Hindi alam ni Edna kung ano ang iisipin ni Bryan. Natatakot siya sa kanyang magiging reaksyon.
“Ano sa tingin mo ang ibig sabihin nito?” tanong niya sa kanya.
“Hindi ko alam,” sagot ni Bryan. “Siguro ay… stress ka lang sa mga nangyari nitong mga nakaraang araw.”
“Pero… bakit iba ang naramdaman ko?”
“Siguro ay… dahil first time mo pa lang iyon,” sabi ni Bryan. “Normal lang iyon.”
Hindi kumbinsado si Edna sa kanyang mga sagot. Ngunit hindi na rin niya ito kinulit. Naisip niya na baka tama nga ito. Baka dala lang ito ng kanyang mga nararamdaman.
Niyakap ni Bryan si Edna at hinalikan ito sa noo. “Matulog na tayo,” sabi niya. “Huwag mo na itong isipin.”
Ngunit hindi maalis sa isip ni Edna ang kanyang panaginip. Patuloy niya itong iniisip hanggang sa makatulog siya.
Nagising si Edna na walang mga panaginip na gumulo sa kanya. Ang sikat ng araw na pumapasok sa bintana ay nagbigay sa kanya ng bagong sigla. Binalingan niya ang kanyang asawa na mahimbing pang natutulog sa kanyang tabi. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Sa kabila ng mga nangyari, alam niyang mahal niya ito at handa siyang magsimula muli.
Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nawala ang takot at pangamba sa puso ni Edna. Nagsimula na rin siyang maging komportable sa piling ni Bryan. Isang araw, sa kanilang silid, muling sumubok ang mag-asawa na mag-niig. Nagsimula ang kanilang paglalambingan, dahan-dahan at may pag-iingat. Ngunit sa sandaling magsimula nang dampian ni Edna ang burat ng asawa sandali, muling naramdaman ni Edna ang pag-init ng kanyang kwintas. At muli, bago pa man niya mapansin ang nangyayari, siya ay nawala na naman sa kawalan.
Ngunit sa pagkakataong ito, iba ang kanyang nadatnan. Wala ang mga hubad na kalalakihan. Sa halip, isang malaking… kawalan ang kanyang nakikita. Nasaan na ba sila? Paulit-ulit niyang tanong sa kanyang isipan. Ramdam niya ang init sa kanyang katawan, ang init na kanyang naramdaman sa mga panaginip na iyon. Hinahanap ng kanyang katawan ang mga lalaking iyon, ang mga haplos, ang mga karanasan. Isang kakaibang pangangailangan ang kanyang nararamdaman, isang pangangailangan na hindi niya maintindihan.
Hinanap niya ang mga lalaki sa una niyang karanasan, ngunit ngayon ay wala. Ang kwarto ay tahimik, ang tanging naririnig niya ay ang hininga ni Bryan na mahimbing na natutulog sa kanyang tabi. Ngunit sa kanyang isip, ang mga lalaki ay naroon pa rin. Ang mga mukha, ang mga haplos, ang mga sensasyon — lahat ay nananatiling hinahanap hanap niya. Ano ba talaga ang nangyayari? Nababaliw na ba siya?
Kinausap niya ang asawa sa paggising nito. “Bryan, gising na,” malambing niyang sabi.
Nag-unat ito at ngumiti sa kanya. “Good morning, honey.”
“May… may nangyari ba kagabi?” tanong niya, kinakabahan sa kanyang itatanong.
“Ang alin?” nagtatakang tanong ni Bryan.
“Yung… yung ano natin.”
“Ah… oo,” sagot ni Bryan, parang walang nangyari. “Ang sarap mo kagabi.”
Napakunot ang noo ni Edna. “Pero… parang wala akong maalala.”
“Nakalimutan mo na siguro,” sabi ni Bryan at bumangon. “Maliligo muna ako.”
Naiwan si Edna na tulala. Hindi niya maintindihan ang nangyari. Ang huli niya lang naalala ay ang pag-init ng kanyang kwintas at ang pagkawala niya sa kawalan. Tapos… wala na. Pero ayon kay Bryan, may nangyari. At ayon dito, masarap pa raw.
Nang matapos maligo si Bryan, bumalik ito sa silid. “Tara, breakfast na tayo,” aya nito.
Habang kumakain, pilit na inanalisa ni Edna ang mga nangyari. May mali. May talagang mali. Kailangan niyang malaman ang totoo.
Nang matapos silang kumain, bumalik sila sa silid. “Bryan,” simula niya, ang kanyang boses ay seryoso.
“Bakit, honey?”
“Kagabi… totoo ba talagang may nangyari sa atin?”
“Oo naman,” sagot ni Bryan, medyo naguguluhan.
“Pero… wala akong maalala. At… bakit parang… wala naman… wala namang bahid sa akin?”
Nakita ni Edna ang pagbabago sa mukha ni Bryan. Parang nataranta ito.
“Ano ba ang gusto mong sabihin?” tanong nito.
“Ang gusto kong malaman ay kung ano talaga ang nangyari kagabi,” sabi ni Edna, ang kanyang mga mata ay direktang nakatingin sa mga mata ni Bryan.
Napabuntong-hininga si Bryan. “Okay, fine,” sabi nito. “Ang totoo… nagpatuloy ang ating pagniniig kagabi. Pero… parang hindi ka masyadong nagre-react. Hanggang sa matapos ako.”
Napakuyom ng kamay si Edna. “Ha? Okay lang ba ‘yun sa iyo?” Natakot si Edna na mawalan ng gana ang asawa.
Tumango si Bryan. “Hindi ka pa gaanong sanay sa mga gan’on. Hindi kita pipilitin.” Sabay ngiti at hawak sa kanyang pisngi.
Hindi makapaniwala si Edna. “Paano nangyari iyon? Bakit hindi ko maalala ang kahit ano?” Bulong nito sa sarili..
Nagpasiya ang mag-asawa na tumira na sa bahay ni Bryan, matapos ang ilang araw.
Isang umaga..
Pinagluto ni Edna si Bryan ng masarap na agahan.
“Ang sarap naman nito ah,” bigkas ni Bryan, habang kumakain.
“Saan mo natutunan ‘to? Marunong din pala magluto nito ang mga mayayaman.” naibulalas lamang ni Bryan. Nagtatangka itong magbukas ng usapin sa yaman nila Edna.
Biglang nagbago ang ekspresyon ni Edna. “Mayaman?” tanong niya, ang boses ay tumaas. “Mayaman sa utang kamo, paano kami yayaman sa pagiging caretaker ng pamilya ko sa isang pastulan?”
Napalunok si Bryan. Hindi niya alam ang sasabihin. “Hindi nga? Seryoso. Caretaker?” makikita ang pagkagulat sa mukha ni Bryan na nais niyang itago.
Napalingalinga si Edna at kinukuyumos ang mga daliri sa pagkalito sa sitwasyon.
Parang sasabog naman ang dibdib ni Bryan sa mga oras na iyon. Nagisip siya ng paraan upang takasan ang sitwasyon.
“Ugh…” ungol ni Bryan, “Teka lang ang sakit ng tiyan ko.” Tumakbo ito sa banyo upang itago ang totoo niyang nararamdaman sa mga oras na iyon.
Gustong sumigaw ni Bryan habang hinahampas ang dingding ng banyo, natakot siya. Si Liza na sa anumang oras ay maaaring saktan ang mahal niyang si Edna.
Paglabas niya, nagmadali siyang nagbihis. “Honey, may pupuntahan ako,” paalam niya kay Edna. “Importante.”
…Nais lumayo ni Bryan kay Edna upang iiwas sa kapahamakan. Nanlumo si Bryan sa inaakala niyang masaya at tahimik na pamilya. Nang mag-isa si Edna sa bahay, napatingin siya sa salamin. Ang kanyang repleksyon ay nakatingin sa kanya, ngunit mayroong isang bagay na iba. Ang kanyang mga mata ay tila mas matingkad, mas puno ng misteryo. “Sino ka ba talaga, Edna?” tanong niya sa kanyang sarili. Ang tanong ay nanatiling nakabitin sa hangin, walang kasagutan. Ngunit alam niya na ang sagot ay naroon, sa isang lugar na malapit sa kanyang puso, naghihintay na matuklasan. Isang lamig ang gumapang sa kanyang likod, hindi niya alam kung bakit. Hinawakan niya ang kwintas na nakasabit sa kanyang leeg. Ang batong nakapaloob dito ay parang kumikislap, tila ba may sariling buhay. “Ano ang ibig mong sabihin?” bulong niya dito, ngunit walang sagot na dumating. Bumuntong-hininga siya at tumalikod sa salamin. Kailangan niyang magpahinga. Ngunit habang siya ay naglalakad papunta sa kanyang silid, isang pamilyar na tinig ang kanyang narinig. Isang tinig na matagal na niyang hindi narinig. “Edna…” Ang kanyang puso ay nagsimulang tumibok ng mabilis. Lumingon siya, ngunit walang tao sa likod niya. “Sino iyon?” tanong niya sa kanyang sarili. Ang kanyang mga mata ay nagsimulang maglibot sa paligid ng bahay, ngunit wala siyang nakita. Ang tanging naririnig niya ay ang kanyang sariling hininga at ang tibok ng kanyang puso. “Nababaliw na ba ako?” tanong niya muli sa kanyang sarili. Ngunit mayroon isang bagay na nagsasabi sa kanya na hindi siya nagkakamali. Mayroong isang bagay na nangyayari. Isang bagay na kailangan niyang malaman.