Read Sukubo ng Isla Antigo - 1 – Pinoy Sex Stories

Sukubo ng Isla Antigo – 1

By qqq123

Chapter 1. Panimula:

Sa lalawigan ng Bina, isang liblib na isla ang nakatayo, kilala bilang Isla Antigo. Mga bangin at batuhan ang nakapaligid dito, at sa ibabaw naman ay patag na lupa na may mga burol. Dito, ang mga ibon, puno, at halaman ang naghahari at ang mangilan-ngilan na establisimyento tulad ng ilang bahay, Museo, Hotel at Lighthouse.

Si Doña Aurora, ang karismatikong may-ari ng buong isla at ang marangyang hotel sa isla, ay nahaharap sa isang dilemma. Ang tulay na nag-uugnay sa kanyang isla sa siyudad ay gumuguho, isang sakuna na sumasakal sa ekonomiya ng isla at nagpapalala sa kanyang personal na problema – ang pag-asang bumalik pa ang nawawalang anak ilang taon narin ang nakalipas.

Sa gitna nito, dumating si Edna, isang aplikante sa hotel. Maganda at matalinong babae na minsan nang sinuportahan ni Aurora sa kanyang pag-aaral. Ang kanyang ina, si Ana, ay caretaker sa pastulan ng baka sa Isla na pag-aari ni Doña Aurora. Nakita ni Doña Aurora ang potensiyal ni Edna na maging isang sopistikadong pigura sa likod ng kanyang simpleng pananamit, kaya inatasan niya ito sa isang lihim na misyon: ang kumatawan sa kanya sa paparating na auction para makalikom ng pondo para sa tulay.

Sa gabi ng auction, dumating si Edna kasama ang kanyang kasing-gandang kapatid, si Ema, at ang kanilang ina, si Ana. Hindi na sila ang mga simpleng babae. Si Edna ay tila diyosa sa kanyang suot na gown na kulay ginto, na bumagay sa kanyang balat na parang porselanang kutis. Ang kanyang buhok, na dati’y nakatali lamang, ay ngayon ay maluwag na nakalugay at umaalon sa kanyang likod. Ang kanyang mga mata, na dati’y nakatago sa likod ng kanyang salamin, ay ngayon ay kitang-kita at kumikislap sa ilalim ng mga ilaw ng chandelier, parang mga bituing nagbibigay ng liwanag sa kanyang mukha. Ang kanyang ngiti ay nakakabighani, at ang kanyang presensya ay tila humihinga ng awtoridad at kumpiyansa. Ang gown ni Edna ay bumabalot sa kanyang katawan na parang ikalawang balat, binibigay diin ang kanyang makipot na baywang at ang kanyang mga suso na tila mga perlas na nakatago sa loob ng isang kabibe. Ang kanyang likod ay makinis at walang bahid, at ang kanyang pwet ay parang hinulma ng mga diyos, perpekto sa bawat kurba. Sa bawat gala ng kanyang katawan ay tila sumasayaw. Nakatayo ang tatlong eleganteng pigura, handang maglaro ng panlilinlang at ambisyon.

Sa auction, kapwa napansin ng mga kababaihan maging si Edna at Ema si Bryan. Ngunit nanatiling focused si Edna sa kanyang misyon. Gayunpaman, nakuha rin ni Bryan ang atensyon ni Edna, hindi lamang sa kanyang karisma kundi dahil din sa kanyang misteryosong background.

Ginamit ni Bryan ang pagkakataong ito para magpakitang gilas kay Edna. May kakaibang koneksyon sa dalaga, tila ba’y may kung anong gayuma na nagtutulak sa kanila para magkalapit.

Sa pagtatapos ng auction, isang tawag ang masayang ibinalita ni Edna kay Doña Aurora. Bilang reward, sila ay binigyan ng extended hotel accommodations sa Maynila upang itago ang pagkakakilanlan ni Edna, lalo na kay Rina.

Paglabas nila ng auction hall, sinalubong sila ni Bryan. “Magandang gabi,” bati niya kay Edna, ang kanyang mga mata ay nakatuon dito. “Ako si Bryan.”

Nanatiling malamig si Edna. “Edna,” sagot niya, walang bahid ng emosyon sa kanyang boses. Ngunit bago pa makapagpatuloy ang pag-uusap, si Ema ay nakasalubong ni Bryan. Sa pagmamadali, hindi sinasadyang nahulog ni Ema ang kanyang phone, at mabilis itong pinulot ni Bryan. “Naku, salamat,” sabi ni Ema. Ngumiti si Bryan at inabot ang phone. “Walang anuman.” Sa kanyang pag-abot nito, napansin ni Bryan ang isang papel na nakasingit sa case ng phone. Kinuha niya ito at ibinigay kay Ema. “Nakalimutan mo ito.” Kinuha ni Ema ang papel at laking gulat niya ng makita ang kanyang number na nakasulat dito. Ngumiti siya kay Bryan. “Salamat.”

Kapansin-pansin ang panakaw na sulyap ni Bryan kay Edna bago ito lisanin. Ngunit nabasag ang sandali nang tumunog ang kanyang phone. Isang misteryosong tawag. Ang kanyang mukha ay biglang nagbago, naging seryoso. Ang mga tinig sa kabilang linya ay nagpaalala sa kanya ng kanyang obsesyon—isang babae na tila multo sa kanyang nakaraan.

Bago tumulak si Edna kasama ng kapatid at Ina, dumalaw sila sa tanggapan ni Dona Aurora. Habang nagpapaalam si Edna, napansin ni Doña Aurora ang pamilyar na aura Edna sa kasuotan nito. Parang may kung anong nag-udyok sa kanya. Dali-dali siyang tumalikod at kinuha mula sa kanyang taguan ang isang kwintas—isang kwintas na may kakaibang kinang at tila may sariling buhay. Nang muling humarap kay Edna, maingat niya itong inilagay sa leeg ng dalaga. “Sa iyo ito, Edna,” wika niya, ang kanyang mga mata ay puno ng misteryo at tila may ibig ipahiwatig na hindi masabi. “Naramdaman ko iyon. Parang ikaw ang nararapat na magmay-ari nito.” bulong nito sa sarili.

“Doña Aurora, hindi ko po ito matatanggap,” nahihiyang sabi ni Edna, ang kanyang mga kamay ay bahagyang nakalahad na tila itinutulak palayo ang kwintas. “Napakarami na po ng naitulong ninyo sa amin. At mukhang napakamahal pa po nito.” Pakiramdam niya ay labis-labis na ang biyayang natanggap mula kay Doña Aurora, at ang kwintas ay tila isang regalo na hindi niya kayang tanggapin.

Ngunit hindi nagpatinag si Doña Aurora. “Edna, huwag kang mag-alala,” nakangiting sabi niya, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa dalaga na may pagmamahal. “Alam kong sa iyo talaga ito nararapat. Nakita ko ang kinang nito sa iyo, ang aura na tila matagal na nitong hinihintay ang kanyang tunay na nagmamay-ari. Kaya ito ay sa iyo at huwag mo huhubarin” Ipinilit niya ang kwintas, ang kanyang boses ay may awtoridad na hindi matanggihan.

Sa Maynila, …

Sa marangyang hotel na inilaan ni Doña Aurora, nagsimula ang bagong kabanata ng buhay nina Edna, Ema, at Ana. Ngunit ang kwintas na ibinigay ni Doña Aurora ay tila may sariling hiwaga. Sa tuwing ito’y nakasuot kay Edna, may mga kakaibang pangyayari ang nagsisimulang maganap. Mga flashback ng mga pangyayaring hindi niya maipaliwanag, mga tinig na bumubulong sa kanyang isipan. Tila ba’y may nakaraan ang kwintas na nais ipaalala sa kanya. Nagsisimula siyang makaramdam ng mga emosyon na hindi niya maintindihan, mga alaala na parang hindi sa kanya. May kung anong koneksyon ang kwintas sa kanyang pagkatao, isang koneksyon na unti-unti niyang natutuklasan.

At mayroon pang isang kakaibang pagbabago na nararamdaman si Edna. Tila ba’y may kakaibang lakas siyang nakukuha, lalo na sa mga kalalakihang nakatingin sa kanya. Sa bawat titig, sa bawat sulyap, lalo na sa mga lalaking halata ang pagnanasa, ramdam niya ang isang kapangyarihan na sa kanya’y umiikot. Parang mas nagliliyab ang kanyang ganda, mas tumatalas ang kanyang pang-akit. Ang mga dating hindi mapansin na tingin ay ngayon ay tila nagsisilbing gatilyo sa kanyang nararamdaman. Isang lakas na hindi niya maintindihan, isang kontrol na unti-unti niyang natututunan.

Salamatala…

Sa mamahaling hotel kung saan naka-check-in si Bryan, naghihintay si Liza. Ang babaeng tumawag sa kanya kanina. Nakalubog sa dilim ang kanyang suot—isang manipis at halos hubad na seda na kulay itim, tila ba idinisenyo para ipagdiwang ang kanyang katawan. Ang manipis na tela ay bahagyang dumidikit sa kanyang balat, ibinubunyag ang kanyang kurbada at ang bakat ng kanyang mga utong na parang mga perlas na nakatago sa loob ng isang kabibe. Nagsasalin siya ng mamahaling alak sa baso, ang kanyang mga galaw ay parang sayaw ng isang mang-aakit, bawat kislap ng kanyang katawan ay parang isang pangako ng init at pagnanasa. Ang kanyang mahabang binti ay kitang-kita sa hiwa ng kanyang damit na halos umabot na sa kanyang pusod. Ang kanyang buhok, na may mahaba at kulot na hibla na parang mga alon sa dagat, ay nakalugay at bumabagsak sa kanyang balikat, lalong nagpapaganda sa kanyang kakaibang ganda. Sa kanyang mga labi ay nakasabit ang isang mapanuksong ngiti, tila ba may nalalaman siyang sikreto na nakakaaliw sa kanya, isang lihim na kanyang babantayan. Ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa pagnanais, sabik na sabik na makasama si Bryan. Naghihintay siya. Naghihintay kay Bryan, ang lalaking kanyang inaangkin.

Si Liza. Ang babaeng nais mawala ni Bryan sa kanyang buhay, ngunit hindi niya magawa. May kung anong gapos na nag-uugnay sa kanila, isang gapos na higit pa sa pisikal. Si Liza ay nahumaling kay Bryan. Hindi lamang sa kanyang anyo, kundi sa kanyang kahinaan, sa kanyang pangangailangan. Nakikita niya kay Bryan ang isang lalaking madaling manipulahin, isang lalaking maaaring maging kanya lamang.

Pagbabalik tanaw ni Bryan…

Lumaki ako sa piling ng aking Tito Fred. Hindi ko nakasama ang aking ina. Ang kawalan na ito ay naging isang sugat na hindi kailanman gumaling sa aking puso. Nang sa wakas ay masubaybayan ko siya, isang halo ng kuryosidad at pananabik ang bumalot sa akin. Sa wakas ay magkakasama kami. Naging mas malapit kami sa isa’t isa. Isang gabing puno ng alak at mga kwento, naglakas loob akong hawakan siya. Nagsimula sa mga kamay, paakyat sa kanyang balikat, hanggang sa kanyang buhok. Naramdaman ko ang init ng kanyang balat, ang bango niya. Niyakap ko siya. Hinalikan ko siya. At sa mga sandaling iyon, parang nawala ang lahat ng pag-aalala ko. Parang bumalik ako sa simula, sa kanyang mga bisig. Naramdaman kong gusto niya rin ako. Nagsimula kaming magkantutan. Sa una, parang gusto niya. Ang kanyang mga ungol, ang kanyang mga halik, ay nagbigay sa akin ng lakas ng loob. Sa wakas ay naramdaman ko na may nagmamahal sa akin. Ngunit… Ang bangungot na iyon… Sa sandaling iyon, nang lumitaw ang aking tarugo, nakita ko ang pagbabago sa kanyang mga mata. Ang dating init ay napalitan ng takot at pagkasuklam. Isang bagay na sumira sa kanyang mundo—ang aking tarugo. Isang bagay na nagdulot ng matinding takot at pagkasuklam sa kanyang puso.

Ang kanyang mga sigaw ay pumunit sa katahimikan ng gabi, isang sigaw na puno ng hinagpis at pagkabigla. Ang kanyang mga mata ay nanlaki sa takot, hindi makapaniwala sa kanyang nakita. Para siyang nawala sa sarili, hindi alam ang gagawin. Ang kanyang katawan ay nanginig, at ang kanyang isip ay napuno ng mga alaala na matagal na niyang inilibing – mga alaalang konektado sa pangaabuso sa kanya, at ako ang bunga.

Ang kahihiyan at trauma ay napakalaki, halos hindi niya ito kayang dalhin. Ang imahe ng kanyang anak, ang batang lalaki na kanyang inilayo sa kanyang piling, ay ngayon ay nakatayo sa kanyang harapan, isang lalaking puno ng pagnanasa at pangangailangan. Hindi niya matanggap ang katotohanan, hindi niya maisip na ang kanyang anak ay magagawa sa kanya ang bagay na iyon.

Tumakbo siya palayo, hindi na lumingon pa. Iniwan niya ako na nakatulala, puno ng takot at pagkalito. Ang aming muling pagkikita ay naging isang trahedya na magpakailanman naming maaalala.

Sa gitna ng aking pagdurusa, dumating si Liza sa aking buhay. Ang kanyang pagkakahawig kay Mama ay naging daan para sa akin na isakatuparan ang aking hinahanap. Ngunit ang obsesyon ay nauwi sa pagkasakal. Si Liza, isang babaeng may sariling pamilya, ay hindi ako hinayaang magmahal at mag-asawa. Kontrolado niya ako, ginagamit para sa kanyang sariling mga layunin. Ang kanyang pag-akit sa akin ay isang kalkuladong laro, isang paraan para mapanatili ang kanyang kontrol.

Balik sa Kasalukuyan…

Salamatala…

Pagbabalik tanaw ni Bryan…

Tumakbo siya palayo, hindi na lumingon pa. Iniwan niya ako na nakatulala, puno ng takot at pagkalito. Ang aming muling pagkikita ay naging isang trahedya na magpakailanman naming maaalala.

Balik sa Kasalukuyan…

“Nakita mo ba sa auction ang mga kwintas na pinapahanap ko sa iyo?” tanong ni Liza, ang kanyang boses ay malamig at mapanuri.

“Hindi po, Ma’am,” sagot ni Bryan, ang kanyang mga mata ay nakayuko. “Pero sa tingin ko, karamihan sa mga item na nakuha ko ay maaari mong ipagbili sa malaking halaga sa ibang bansa,” suhestiyon ni Bryan, ang kanyang mga mata ay bahagyang lumalayo sa mukha ni Liza.

Hahalik pa sana si Bryan nang mabilis na umiwas si Liza at nagsalita, “Walang katumbas na halaga ang mga kwintas na pinahahanap ko sa iyo. Kung puwede, halughugin mo ang buong lalawigan ng Bina, gawin mo.” Ang kanyang boses ay may diin, isang utos na hindi maaaring suwayin.

Lumapit si Bryan sa likod ni Liza at hinimas ang baywang nito, gumagapang pataas ang kanyang kamay. Kasabay nito ay dumampi ang halik ni Bryan sa pisngi ng ginang. Naamoy ni Bryan ang napakabangong halimuyak nito, isang pabango na parang sumasamo.

“Huwag ka nang magtampo, Ma’am. Mahahanap din natin iyon,” paglalambing ni Bryan. Nang maiharap niya ito sa kanya, maagap niya itong hinagkan.

“Sigurado ka ba na ito ang hinahanap mo?” tanong ni Bryan, ang kanyang mga mata ay puno ng pagtataka. Sa dinami-dami ng mga alahas sa mundo, bakit ito ang pinakahinahangad ni Liza?”

Ngumisi si Liza, isang ngisi na punong-puno ng misteryo at ng kanyang kapangyarihan. “Bryan, may mga bagay na hindi mo kailangang malaman. Ang mahalaga ay mahanap mo ang mga ito. At kapag nangyari iyon… malaki ang gantimpala na naghihintay sa iyo.”

“Gantimpala?” tanong ni Bryan, ang kanyang interes ay lalong tumaas.

“Oo, gantimpala,” sagot ni Liza, ang kanyang boses ay parang isang bulong na nang-aakit at nang-aakit, parang bumubulong ng mga pangako. “Isang gantimpala na magpapabago sa buhay mo magpakailanman.”

“Sige po, Ma’am,” sabi ni Bryan, “Hahanapin ko iyon. At sisiguraduhin kong makukuha ko ang gantimpala ko.”

Niyakap ni Liza si Bryan nang mahigpit. “Alam kong magagawa mo iyon,” sabi niya, ang kanyang boses ay puno ng pagtitiwala.

“Siyempre po, Ma’am,” bulong ni Bryan, ang kanyang mukha ay nakasiksik sa leeg ni Liza. Hinalikan niya ang balat nito, naramdaman ang kanyang pulso na bumibilis.

Nakapako ang titig ni Bryan sa ginang—mapupungay ang mga mata nito, bahagyang nakabuka ang malambot nitong mga labi, hinihintay ang susunod niyang galaw. Para siyang isang gutom na hayop na nakakita ng pinakamasarap na putahe. Dahan-dahan niyang inilapit ang kanyang mukha, inaamoy ang mabangong halimuyak ng ginang, nilalaro ang distansya sa pagitan nilang dalawa.

“Madam, maari ko bang makuha ang paunang bayad sa gantimpala…” aniya, ang boses niya ay mababa, puno ng pananabik.

Hindi na nakatiis si Bryan. Gamit ang isang kamay, marahan niyang hinawakan ang batok ng ginang at hinapit ito palapit sa kanya. Mainit, puno ng panggigigil ang kanilang unang halik—mapusok, malalim, at puno ng panunukso.

Sinipsip ni Bryan ang labi nito, hinayaan itong mahulog sa ritmo ng kanyang laro. Ang kabilang kamay niya ay dahan-dahang gumagapang sa katawan ng ginang, humahaplos, bumibitin, hanggang sa marating nito ang kanyang hita.

Napasinghap ang ginang nang marahang piga-pigain ni Bryan ang kanyang makinis na hita, sinasadyang idaan ang kamay niya sa singit nito, pero hindi pa tuluyang hinahawakan ang parte kung saan ito pinakakatingin.

“Bryan…” Mahinang ungol nito. Nagiba na ang trato ni Liza kay Bryan, ngayon ang mukha nito ay parang puting tupa na nagsusumamo.

Pero hindi pa siya tapos.

Mabilis ngunit maingat niyang inangat ang laylayan ng suot ng ginang, dahan-dahang idinidikit ang labi niya sa leeg nito, sinusundan ng bahagyang pagsipsip at pagdila. Napakapit ito sa kanyang balikat, pilit na ipinagdudugtong ang kanilang katawan.

Nang marating ng kanyang mga labi ang dibdib ng ginang, walang pasintabing hinawi niya ang tela ng suot nito at marahang isinubo ang tirik na utong. Nilalaro ng dila, kinakagat-kagat, habang ang isang kamay niya ay marahang bumababa sa pagitan ng hita nito. Isang madiing hagod sa ibabaw ng manipis nitong saplot ang ginawa niya, sapat para umungol ito nang malakas at idiin pa lalo ang sarili sa kanya.

“B-Bryan… ang sarap… Huwag mo akong bitinin, please…” Tuluyan ng natapyas ang kaninang dominanteng si Liza.

Ngumiti ang binata, alam niyang nasa ilalim nanaman niya ang amo, ngayon ay tila isa na siyang demonyong nag-eenjoy sa pagpapahirap sa kanyang biktima.

Pinagapang niya ang mga daliri sa gilid ng saplot ng ginang, dahan-dahang inililis ito pababa, hinahayaan itong mahulog sa sahig. Napakaganda ng tanawin sa harapan niya—nakabuyangyang ang ginang, nakapikit, naghihintay sa kanyang gagawin. Lumuhod siya sa harapan nito at hinayaan ang mainit niyang hininga na dumampi sa pagitan ng hita nito.

Muli, isang dahan-dahang hagod ang ginawa niya, mula sa gilid ng hita, paakyat sa kanyang singit, hanggang sa marating ang naglalawang hiyas nito. Isang mahabang dila ang pinakawalan ni Bryan, sinisimot ang bawat patak ng sabik na inilalabas ng ginang.

“Aahh! Bryan!” Napasabunot ito sa kanyang buhok, idinidiin ang kanyang ulo sa pagitan ng hita nito.

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Bryan. Sinalakay niya ito ng sunod-sunod na pagsipsip at pagdila, palalim nang palalim, mas mabilis, mas madiin. Kinakalikot ng kanyang dila ang bawat sensitibong bahagi ng ginang, sinasabayan ng pagpasok ng kanyang daliri—isa, dalawa, tatlo. Napapaangat na ang balakang nito sa sobrang sarap, nanginginig na ang kanyang mga hita, pero patuloy pa rin si Bryan sa walang humpay na pag-atake.

“B-Bryan! Malapit na ako!” halos pasigaw na bulong nito.

“Ooohhh uhmm.. Ayan na akoooo!” paalam ng ginang sabay ang paglukot ng nakakaakit na mukha nito. Sinundan pa ng pagkisay ng katawan nito.

“Bryan…” Ang ginang ay nahihirapan magsalita sa gitna ng kanyang nararamdaman.

“Shhh…” Bulong ni Bryan, patuloy sa kanyang ginagawa.

“Masyado… masyado na…” Pagmamakaawa nito, ngunit halos hindi na ito marinig.

“Ooohhh uhmm.. Ayan na nanaman.. akoooo!” Muling paalam ng ginang.

“Bryan… tama na…” Nauutal na sabi nito, sa pagitan ng mga pagkikisay.

“Ngayon pa lang tayo magsisimula.” Nakangisi si Bryan habang tumatayo, at inangat ang mga hita ni Liza para ipaikot sa kanyang braso. Nakaawang ang hiyas ni Liza, kitang-kita ang pamumula nito at ang mga katas na kanina lang ay baha-bahang bumugso.

Halos mabaliw si Liza sa matinding pananabik. Nakatitig siya kay Bryan, hinahabol ang hininga, nanginginig pa ang kanyang mga hita sa mga nakaraang kasiyahan. Ngunit alam niyang hindi pa doon natatapos ang lahat.

Dahan-dahang inilapat ni Bryan ang kanyang katawan sa ibabaw ni Liza, hinihayaang nitong maramdaman ang init ng kanyang balat at ang matigas niyang sandata na dumudunggol sa basa nitong lagusan. Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa mukha ni Liza, na puno ng pagnanais.

Gumapang ang labi ni Liza sa tainga ni Bryan, marahang kinagat-kagat ang malambot nitong laman bago bumulong, “Madam, gusto mo na ba talaga?”

“Oo, Bryan… Kantutin mo na ako, please!” pagsusumamo ni Liza, halos maiyak sa labis na panggigigil. Ang kanyang mga kamay ay nakakapit nang mahigpit sa likod ni Bryan, hinihintay ang kanyang susunod na galaw.

Ngumisi si Bryan, tila isang halimaw na mas ginaganahan sa pananabik ng kanyang biktima. Hinawakan niya ang kanyang matigas na alaga, ikiniskis sa mamasa-masang bukana nito, pinapasabik pa lalo ang ginang sa bawat banayad na hagod. Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa mukha ni Liza, na puno ng pagnanais at paghihintay.

“Bryan! Huwag mo na akong bitinin!” Halos makaawa na sabi ni Liza, ang kanyang katawan ay nanginginig sa kahihintay.

Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. Sa isang mabilis na ulos, sumagad siya nang buong-buo. Napasinghap ang ginang, napakapit nang mahigpit sa kanyang likod, habang naramdaman nito ang pagkapuno ng kanyang lagusan sa nagbabagang alaga ng binata. Isang ungol ang kumawala sa kanyang lalamunan, isang halo ng sarap at pagkagulat.

“Aahhh! Ang laki mo, Bryan!” bulalas ng ginang habang sinasalubong ang bawat madiin na pagbayo ng binata. Ang kanyang mga kamay ay humahawak sa likod ni Bryan, ang kanyang mga binti ay nakapulupot sa baywang nito. Sa bawat paggalaw ni Bryan, lalong tumitindi ang kanyang nararamdaman.

Sinimulan ni Bryan sa mabagal ngunit sagad na ulos—bawat hugot ay sinasadya niyang iparamdam, bawat baon ay mas malalim, mas madiin. Napapaungol nang malakas ang ginang sa bawat salpak ng kanilang katawan, ang tunog ng kanilang nagkikiskisang balat ay umaalingawngaw sa buong silid.

“Shit, ang sikip mo pa rin Ma’am… Hindi ko pagsasawaang barurutin ka.”

Bumilis nang bumilis ang pagbayo ni Bryan. Pabilis, padiin, palalim—walang humpay na pagsakyod na nagpanginig sa buong katawan ng ginang. Napapaangat na ang balakang nito, sinasalubong ang bawat galaw ng binata, tinatanggap ang kabuuan nito nang walang alinlangan.

“Aahhh! Bryan! Sige pa! Huwag kang titigil!”

Wala siyang balak tumigil. Hawak-hawak ang bewang ng ginang, lalo pa niyang pinagdiinan ang bawat ulos, sinisiguradong mararamdaman nito ang kanyang kabuuan sa bawat labas-masok. Pawisan na sila pareho, ngunit hindi bumagal ang kanilang ritmo—para silang mga hayop na naglaban sa matinding pagnanasa.

Halos isang oras ng walang humpay na kantutan, at ramdam na ni Bryan ang nalalapit niyang pagsabog.

“Ma’am, malapit na po ako…” aniya habang lalo pang bumilis ang kanyang pagbayo.

“Sabay tayo, Bryan! Sabay tayooohhh!!”

Isang malakas at sagad na ulos ang ibinigay ni Bryan, kasabay ng matinding pag-agos ng kanilang init. Napasigaw si Liza, napakapit nang mahigpit kay Bryan habang nilalabsan ito nang todo-todo. Ang katawan nito ay nanginig, halos mawalan ng ulirat sa matinding sarap.

Hingal na hingal silang dalawa, kapwa pawisan, ngunit may matamis na ngiti sa kanilang mga labi. Dahan-dahang bumagsak sa tabi ni Liza si Bryan, hinaplos ang pisngi nito at hinalikan sa labi.

Ngunit ang kanyang mga mata ay nanatiling nakapako kay Liza… tinitignan niya ang babeng napakalaki ang pagkakahawig sa kanyang Ina… si Laura.

Ngunit bakit, sa gitna ng lahat ng ito, si Edna na ang nakikita niya kay Liza? Nabubura na ba ang kanyang nakakahiyang obsesyon sa ina dahil kay Edna? Ang kanyang isip ay naglalaro ng iba’t ibang posibilidad. Si Liza, ang kumunoy, ang babaeng nagdala ng kapahamakan sa lahat ng kanyang nakarelasyon. Mayaman, makapangyarihan—iyan ang kanyang problema.

Ngunit si Edna… iba. May lakas ito, may determinasyon, may yaman na halos katumbas ng kay Liza. Naalala niya ang auction. Ang halos lahat ng kanyang binid, nakuha ni Edna. Isang oportunidad ang biglang sumulpot sa kanyang isip. Isang bagong simula. Isang kinabukasan. Kay Edna, maaaring matagpuan ang katahimikan, ang pagmamahal, ang kaligayahan. Kung… kung ito lamang ay kanyang makuha.