Read Soraya Is Mine – Pinoy Sex Stories

Written by jackstone

Soraya is Mine

by jackstone

“Wag ka ng malungkot. Nandito ako. Ano ang gusto mong gawin natin, babe?”

“Ikaw na ang bahala, babe. I trust you,” ang sagot ko kay Sir E na may kasamang kiming ngiti.

Ako si Soraya.

Soraya ang ipinangalan sa akin noong kami’y nagpalit ng relihiyon, mula sa pagiging Kristiyano sa pagiging Muslim. Ilang taon lamang ang nakalipas, nagbalik-loob ang aking ama, kasama na kami ng aking asawa at ng aking ina, sa pagiging Kristiyano, ang orihinal na nakagisnang relihiyon ng aking mga magulang.

Paano nga ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? Saan nga ba ako nakakuha ng lakas ng loob na suungin ang ganitong sitwasyon sa kabila ng napaka-striktong pagpapalaki sa akin bilang isang babaeng Muslim?

Ako’y nakapag-asawa bilang isang Muslim. Sa murang edad, naipamulat sa amin ang tradisyon na maging masunurin (obedient) sa mga magulang, lalo na sa ama, at sa asawa. Dalawang bagay pang naidikdik sa aming kamalayan ay kahinhinan (modesty) at kalinisang-puri (chastity).

Natural na isa sa mga obligasyon ng isang asawa ay ang pagsilbihan ang pangangailangang sekswal ng aking kabiyak. Wala naman akong basehan ng kung ano dapat ang gawi ng isang babaeng Muslim pagdating sa kama kasama ang kanyang kabiyak.

Sa tingin ko naman ay natutugunan ko ang pangangailangan ng aking kabiyak. Ang masasabi ko lamang ay parang gawi na namin na kapag gusto ng asawa kong magsiping, dadalhin nya ako sa kama, konting halikan at kapaan. Madalas ay hindi na kailangan hubarin ang lahat ng kasuotan maliban sa pang-ibaba, at pag matigas na ang kanyang ari ay ipapasok na nya sa aking ari, maglalabas-masok sya, ang magkabilang siko ay nasa magkabilang gilid ng aking ulo samantalang nakaakap ako sa kanya habang nakatingin sya sa akin.

Alam kong malapit na syang labasan kapag bumibilis na ang kanyang pagkadyot, medyo napapaungol at papikit-pikit. Pag ganito na sya ay isinasalubong ko ang aking balakang sa kanyang pagkadyot dahil masarap naman talaga ang may naglalabas-masok sa aking puki. Mapapaungol na din ako. Sa puntong lalabasan na sya, bigla nya akong hahalikan ng mapusok hanggang maramdaman ko ang mainit na dagtang pinaliliguan ang aking sinapupunan.

Sa daming beses na akong naputukan sa aking sinapupunan ng aking asawa sa ilang taon naming pagsasama, nakapagtatakang hindi ako nabubuntis. Hindi ko alam kung anong kapalaran ito. Ayaw naman ng aking asawa na magpatingin kami sa doctor.

Ganito palagi ang aming pagniniig. Hindi ako maka-relate sa mga kwento ng aking mga kasamang mga nars at katrabaho na para kang nasa langit kapag ikaw ay nilalabasan, lalo na daw kung nagsabay kayo ng iyong katalik na maabot ang rurok. Kapag ako’y nagtatanong sa kanila, sinasabihan nilang manood daw ako ng porn, laruin ang aking sarili. Dala ng aking nakagisnan noong kami’y tagasunod pa sa relihiyong Islam, nanatili ang aking pagka-konserbatibo at aking napipigilan ang aking kuryosidad sa porn o paglalaro sa sariling ari.

Ngunit eto ako ngayon, masasabing nakikipaglandian sa isang lalaking hindi ko naman asawa. Sa dati naming relihiyon ang pinakamababang kaparusahan ay paghahampas o paglalatigo (flogging) sa nagkasala, o kaya naman ay pagbato (stoning) hanggang mamatay ang nagkasala.

Ibinigay ko ang kapasiyahan kung ano ang susunod na mangyayari kay Sir Estong.

Paano nga ba nangibabaw si Estong sa dinami-nami ng mga nagpadala ng mensahe sa akin dun sa aking profile sa Kupido. Napakamisteryoso ng kanyang profile. Sya lamang ang hindi nagpakita ng kanyang mukha. Ang larawan ay isang lalaking nakatalikod na may hawak na 9mm pistol at bumabaril sa isang target na papel na sa unang tingin ay masasabing isang shooting range. Maganda ang kanyang tindig, puno ng kumpiyansa.

Nadagdagan pa ang aking kuryosidad sa kanyang self-description: “an introvert gentleman seeking the companionship of an open-minded woman with common likes to do shared activities – relaxing, interesting, discreet, pleasurable, guilt-free.”

Isa pang pumukaw sa aking damdamin ay ang mensaheng ipinadala nya sa akin. Karamihan ng mga mensaheng aking natanggap ay may pagkabrutal, mga kabastusan at deretsahang sekswal na nilalaman.

“Ako ang tunay na magpapaligaya sa yo. Sa mala-sardinas na taba ng aking ari, masarap akong kumantot!” – Trey.

“Hindi mo na kailangang maghanap pa ng ibang papaligayahin. Malaki ang burat ko. Gusto mo ng sampol?” – Aldy.

“Sige subukan natin ang galing mong magpaligaya ng lalaki. De-ocho ang aking tarugo,” – Kiel.

“Ang sarap mo siguro sa kama. At siguradong maiiyak ka sa sarap at kakatasan ang puki mo sa aking de-10,” – Mac.

At kung ano-ano pang tahasang (explicit) pananalita ang aking natanggap na mga mensahe. Sinuri ko naman ang mga profile ng mga nagpadala ng mga mensahe. In fairness, karamihan sa kanila ay pwedeng boyfriend material, ngunit turn-off sa akin ang mayabang.

Ang mensahe sa akin ni Estong ay, “Amazing and very tall promise – to make me the happiest man alive. How will you do that?”

Pinag-isip nya ako ng malalim. Nakiliti ang aking imahinasyon. I threw all caution to the wind, ika nga, at sinagot ko sya nang, “I’m ready to do everything you want me to do.”

At eto na nga, moment of truth, “Ikaw na ang bahala, babe. I trust you,” ang aking sinabi sa kanya.

Habang papatayo si Estong, malumanay na hawak pa din ang aking kanang kamay, mahinahon na nagyaya, “Let’s go, babe.”

Tumayo na din ako na nakahawak sa kanyang kamay, at gamit ang aking kaliwang kamay, inabot ang aking backpack at ngiti na lamang ang aking kasagutan sa kanya.

Habang magkahawak-kamay kaming lumakad papunta sa kanyang sasakyan, mararamdaman ang banayad na tensyon. Medyo nanginginig ang aking kalamnan, bahagyang namumula ang pisngi, nag-iinit ang katawan in anticipation of what might happen.

From the corner of my eyes, I can see the confidence of this man beside me – a man shorter by about 3″ than I am – pero hindi yung mayabang. Relax na relax sya habang kami ay naglalakad at paminsan-minsan ay sumusulyap sa akin with a neutral facial expression.

Approaching his car, a compact SUV, as he pressed his key fob to disarm the alarm, he gently let go of my hand and like the gentleman that he is, open the door for me and guided me into the front passenger seat. Pagkaupo ko, tinulungan nya akong ikabit ang aking seatbelt at marahan na isinara ang front passenger door bago sya lumipat sa driver side.

Pagkaupo nya sa driver’s seat at pagkasara ng kanyang pintuan, locked all the doors, put on his seat belt, and then pinindot ang push button ignition ng kotse. Pansumandaling tsinek ang kapaligiran bago maingat at dahan-dahan na umatras mula sa parking space.

Maingat syang magmaneho at hindi nagmamadali. Ngunit sa aking tingin ay sigurado ang pupuntahan. Since rush hour na, medyo ma-traffic na. Habang tinatahak namin ang kahabaan ng Arnaiz Ave patungong EDSA, nagkwentuhan kami ng kung ano-ano pa tulad ng kung anong musika ang paborito (New Wave at Classic Rock, ang kanya, at love songs and alternative naman ang sa akin), tungkol sa kanyang pamilya, mga anak, buhay mag-asawa, at marami pang bagay na hindi ko na masyadong matandaan dahil nangingibabaw sa aking diwa ang antisipasyon at ekspektasyon.

Halos sa buong byahe ay magkahawak-kamay kami. Napakasarap ng pakiramdam ng may ka-holding hands. Nakakakilig. Hindi kasi namin ginagawa ito ng asawa ko.

Kumanan kami sa EDSA, tinahak ang flyover papuntang Pasay, at umabot sa Roxas Blvd kung saan muli kaming kumanan. Hindi ko namalayan na papasok na pala kami sa isang compound malapit sa service road na lampas lamang ng Redemptorist Church sa Baclaran. Nakita ko lamang ang karatulang kulay itim ang background at may karikatura ng isang mukhang parang nagsasabi na “Shhh, wag mag-iingay” o kaya ay “Shhh, sikreto ito”.

May isinenyas si Estong sa taong sumalubong sa aming sasakyan. Nagsenyas din ang taong iyon na sundan namin sya. Meron syang binuksan na garahe at iginiya kaming papasok. Pagkababa nya ang pinto ng garahe, lumapit ang tao sa driver’s side at nagsabing, “sir, ok na po, pwede na po kayong umakyat,” at bago pa makaalis yung tao na ang tawag pala ay room-boy, mayroong inabot na parang kard na kulay itim si Estong sa kanya.

Bago patayin ni Estong ang makina ng kotse, sya ay humarap sa akin, ipinilig ng dahan-dahan ang aking mukha paharap sa kanya, tumingin ng derecho sa aking mga mata at nagsabi sa malumanay na boses, “babe, you still have a chance to change your mind. Hindi kita pipilitin. But once we are inside the room, wala ng bawian, wala ng atrasan. Ok?”

Napabuntong-hininga ako. Huminga ng malalim nang ilang beses, may konting pangangatog na medyo nagpapailing sa aking ulo habang nag-iisip ng aking isasagot sa kanya.

Pagkatapos ng ilang minuto na sa pakiramdam ko ay parang ilang oras na hesitasyon, kahit nanginginig ako ay buong determinasyon na sumagot sa kanya ng, “babe, I’m not, hmmm, oh shhhhsh”.