Peter Parkero Series: B2C0: School Days Begin

Peter Parkero Series: Book 2: Ch. 0.0: School Days Begin

—

Ako nga pala si Peter.. Peter Parkero.. 18 years old at kasuluyang nag aaral bilang second year college (BSECE) sa isang University sa Manila, na itago na lang natin sa alyas na MTU. (Manila Technical University). Bata pa lang ako nung mag hiwalay ang aking magulang, siguro mga 2 years old, more or less. Ang dahilan, siguro, relationship got soured, third party o kung anu man. Wala na din naman akong pakeelam doon, alam nyo na, past is past.

Sa ngayun, may kanya kanya na ding pamilya ang mga magulang ko, pero kahit kailan naman hindi nila ko pinabayaan. Well.. I cannot vouch for my Mom, pero inalagaan ako nila Dad at ng pamilya nito. Basta, nung napunta ako sa pamilya ng tatay ko, bigla na lang nag laho si Mom at nangyari yon nung 4 years old ako. At nung 9 years old ako, nabalitaan na lang namin na nag asawa na si Mom, quits lang din naman kasi ganun din si Dad, napangasawa nito si Tita May.

Si Tita May ay mayroon ding anak sa pag kadalaga, si Kyla, kasing idaran ko, months lang ang pagitan pero mas matanda ako. Match made in heaven nga kung maituturing ang kasal ng mga magulang namin, dahil halos pareho ang sinapit ng mga previous relationships nila.

Sa kasalukuyan nga eh, mag-isa kong nakatira sa isang Condo na binigay ni Dad. Halos anim na buwan na ang nakaraan, nang mag migrate sila Dad at Tita May sa States. Kasama nila sina Kyla at ang nakababata kong kapatid na si Jonathan, Tantan for short, ang bunga ng pag mamahalan nila Dad at Tita May.

Dalawa’t kalahating buwan na ang nakararaan ng pumanaw si Tito Tony, asawa ni Tita Paula, na kapatid naman ni Dad. Kaya naman nag punta ako ng Nueva Ecija para makiramay at kalaunan nga ay doon ko na din itunuloy ang aking summer vacation. Naging maganda naman ang bakasyon ko duon, napasobra pa nga dahil sa pag kakaroon namin ng relasyon ni Tita Paula,….. o Paula, dahil hindi ko na sya tinatawag na Tita ngayon.

Isa pa sa mga hindi ko inaasahan sa naging bakasyon ko duon ay ang pamana ni Tito Tony sa akin. Nakakagulat na sa akin nya ipinamana ang halos lahat ng properties nito. Hindi naman tumutol si Paula, bagkus ayon sa kanya ay plano na talaga nilang mag asawa iyon, matalagal na.

Bukod sa naging relasyon namin ni Paula, ay nagkaraon din kami ng maiinit na tagpo ni Manang Joy, isang matandang dalaga. Si Manang Joy ang punong tagapamahala ng mga negosyo at properties ni Tito Tony. Grabe ang naging dalawang huling Linggo ko sa Nueva Ecija dahil sa dalawang babaeng umangkin sa akin, at nag pabago ng buhay ko.

Kailan lamang ay ibinalita sakin ni Dad, na buntis si Paula… At sino pa ba ang may sala sa pangyayaring ito?… walang iba kundi “ako”. Ngunit hindi ito ang magiging tampok na pangyayari sa bagong kwentong isasalaysay ko. Atin munang kalimutan ang nangyari nuong bakasyon at mag focus ngayong panahon ng pasukan…

—

Dalawang Linggo na ang nakakaraan ng mag umpisa ang klase, at ngayon nga ay nasa loob ako ng isang room sa University, ang Math Society Club Room. Nakatayo ako ngayon kasama ang matalik kong kaibigang si John, ang kasalukuyang President ng Math Club, at ako naman ang “yours truly”, Vice President.

Nag papaliwanag at nag di-discuss kami sa harap ng isang dosenang First Year student na nag inquire para maging miyembro ng Math Club….

John: Good Afternoon Everyone… I am John Santelian, the current President of this club… Here with me today, Mr. Peter Parkero, the Vice President…. So now we will begin the registration and initiation for the Math Society Club… We will also be discussing the details and ground rules of this club…

Peter: By the way.. Thank you sa mga inquiry ninyo na sumali sa Math Club..

Inilabas ko ang mga Registration Forms at pinaikot ang papel sa mga studyante

John: Yan nga pala ang mga registration form, kuha na lang kayo ng tig-iisa….

Nang makakuha na ng Registration Form ang studyante ay nag patuloy si John sa kanyang pagsasalita…

John: Before we start, I would suggest you to introduce yourselves first….. and then we’ll do the discussion regarding the club…

Isa-isang nag pakilala ang mga estudyante, ngunit may isa sa mga ito ang umagaw ng pansin ko….

???: Hi Good Afternoon… Ako nga pala si Theresa Santos, Esang na lang for short… First Year Chemical Engineering… Ahm… 1(X) years old… Nakatira sa…………

Isang maliit na nilalang… punggok kung baga, tantsa ko mga 4’6″ siguro ang height nito. Maputi at makinis ang kutis nito, at medyo malaman ang katawan, pero hindi mo naman masasabing mataba, chubby. Naka headband ito at mahaba ang buhok… Hindi din maipagkakaila na maganda ito, ngunit mukha itong matapang at hindi mag papatalo. Pagdating naman sa katawan ni Theresa, hindi ganon kalaki ang dibdib nito.. ang totoo nyan medyo pawala na nga eh..hehehe. Pero bumawi naman sa hubog ng puwet niya.

Isa pa sa napansin ko sa kanya ay ang apelyedo nito… “Santos”, siguro dahil ang middle name ko ay “Santos” din. Out of nowhere bigla kong naalala si Mom.

Pagkatapos mag pakilala ng mga First Year students ay nag patuloy na din kami ni John sa pagpapaliwanag tungkol sa Math Society Club. Ipinaliwanag namin na ang Club na ito ay binubuo lamang ng pitong miyembro sa ngayon.. dalawang 4th Year, tatlong 3rd Year, at dalawang 2nd Year Student (Ako at si John)…. Ilang sandali pa ay nagtaas ng kamay si Theresa..

Theresa: So in total po meron lang 7 members ang club na ito.. Pwede po bang malaman kung bakit mga 2nd years po ang ginawang officers sa club?..

Peter: Ah… eh.. Dahil busy ang mga Higher Year Students.. Alam nyo na… graduating na kasi sila at nag hahanda sa mga board exams… hehehe

Palusot kong sagot kay Theresa… Ang totoo nyan ay hindi talaga nag papakita ang mga higher class student sa club, so by default kaming dalawa ni John ang naging Officer.. Hindi din ganon kasikat ang club na ito, kaya wala halos sumasali, dumagdag pa na boring ang club na ito.. Ito rin ang isa sa mga rason kung bakit ako sumali dito, dahil walang masyadong ganap, at kailangan ko ng matatambayan. Magaling din naman kami sa Math pero dahil nga walang masyadong ginagawa dito, more or less, Tambayan club lang talaga sa amin ito.

Theresa: So… ano po bang mga ganap dito sa club na ito?..

Peter: Edi ano pa?… Edi Mathemathics… We will teach each other Math… more or less…

Nakangiti kong sagot kay Theresa. Alam kong awkward pero bahala na.

Kita ko sa mukha ng mga First Year Student ang pagkadismaya..

Theresa: So ang lumalabas parang tambayan nyo lang po itong Club na ‘toh?…

Medyo nakakagulat ang tabil ng dila ng babaeng ito.. Pero hindi naman mali ang sinabi nya.. Napapakunot na din ang noo ko dahil sa pagka irita..

Peter: Hehehe.. Hindi naman sa ganon.. Isa pa din naman ang Club na ‘toh sa mga Main Student Club sa University… so…

Theresa: So.. ang lumalabas po tambayan nyo lang ito…

Inulit nanaman ng punggok na babae ang sinabi nya. Nakatingin ito sa amin na parang hinuhusgahan kami. Kaya naman napatingin ako kay John para humingi ng tulong ngunit ginalaw lang nito ang mga balikat nya..

John: Ok ganito nalang.. Basically you’re all free naman to continue or cancel your application sa club and wala namang pilitan dito, so I guess tomorrow, kung sino man ang mag papakita dito bukas, will be the new Members….

Peter: Oo nga.. Tama si President..

Natapos ang diskusyon na mainit ang ulo ko dahil sa maliit na babaeng yon. Nakakainis talaga, pinag mukha nya kaming mga tambay lang sa club.. Well.. totoo naman pero nakakainis pa din.

—

Kinabukasan ng hapon ay nagtungo ako sa club room. Kinakabahan ako dahil baka walang sumali sa mga First Year student, na nakaharap namin kahapon. Well.. Ayos lang din naman na walang sumali, ibig sabihin non wala kaming magiging kahati sa tambayan namin ngayong taon. Pero naisip ko din na sayang ang effort namin kahapon. Pag dating ko sa tapat ng pintuan ng Club room ay humanga muna ako ng malalalim saka ko binuksan ang pinto…

Theresa: Good afternoon.. Boss VP!

Peter: Ehh?..

Walang ibang tao sa loob ng Club room kundi ang punggok na babaeng si Theresa.. Nakapagtataka kung bakit nya kami ginisa kahapon sa orientation, at ngayon ay sya ang nag iisang estudyante na gustong magpatuloy sa pagsali sa club…

Peter: Anong ginagawa mo dito?…

Pasimangot kong tanong sa kanya..

Theresa: ‘Di ba obvious boss?…. Gusto ko sumali sa club… at kailangan ko ng tambayan.. hehehe

Bungisngis nitong sagot sa akin. Inabot nito sa akin ang registration form na kompleto ng informasyon at pirma.

Peter: Ganon?…

Iritable ko pa ding sagot sa kanya…

Theresa: Wala kong mapiling ibang school club na salihan eh… Tsaka gusto ko lang matulog sa hapon bago umuwi… Tamang tama ang “Tambayan Club”, este Math Society Club na ‘toh… hehehe

Sagot nito sakin habang pinapakita nito ang dala nyang unan. Talagang minamaliit ng maliit na babaeng ito ang club namin. Anong tingin nya sa club namin? Tulugan Club?….

Naiinis man ako sa babaeng ito, pero mabuti na din sigurong may bagong miyembro ang club.

Theresa: Nga pala boss? ‘San si Boss John?

Peter: Malimit lang din yun dito? May mga extra curricular activities si John… Kung hindi mo pa alam Dean’s Lister ‘yun… Favorite yun nila Mr. And Mrs. Perez… Kaya lagi din nila kasama….

Theresa: Talaga Boss! Sino nga pala yung mga yun?….

Peter: Ha? Sure ka?… Nag aaral ka ba dito?…

Theresa: Sino nga yun Boss?!

Ipinaliwanag ko kay Theresa kung sino sila Mr. And Mrs. Perez.

Peter: Si Mr. Armando Perez ay ang Dean ng Engineering Department sa University. At ang asawa naman nitong si Mrs. Mariella Perez ay isa sa mga Math Professors sa campus. Tantsa ko mga mid 50’s na ang dalawa.

Theresa: Ahhh… So… Techer’s Pet si Boss John?…..

Peter: Well… Assistant… Ganon…

Theresa: Ahhh… Assistant… So Teacher’s Pet nga?…..

Hindi ko din talaga kinakaya ang punggok na to….

Peter: Well… That is over simplification of things…. But, fine,… Yes…

Theresa: Ikaw Boss? ‘Di ka ba Dean’s Lister?

Peter: Matalino lang ako… pero hindi ako Dean’s Lister…

Theresa: Sure ka Matalino ka Boss??….

Peter: Loko ka ha…… Tsaka itigil mo nga ang pag tawag samin ng “Boss”..

Theresa: Ahahahaha….. So ikaw lang pala talaga nakatambay dito… so mas mabuti palang tawaging tambayan “MO” lang itong room…

Peter: Talagang in-emphasize mo ang “MO” ah… At saka may katabilan talaga yang dila mo ‘noh?

Theresa: Wag ka magalit sa’kin “Boss!”,… Ay sorry… “Kuya” na lang pala… tutal naman mas matanda naman kayo sakin… Ahahaha…

—

Lumipas ang isang buwan na ganito nga ang naging gawi namin. Pag katapos ng klase ay diretso kami sa Clubroom, ako para tumambay at mag aral minsan, si Theresa naman para matulog, at si Pres. John ay paminsan minsang nagpapakita, alam nyo na parang multo. Dahil sa palagi kaming magkasama ni Theresa ay nakagaanan ko na din ito ng loob, kung dati ay sya lamang ang nang aasar sakin, ngayon ay nakikipagsabayan na ko sa kanya.. Bukod sa asaran namin ay pumayag na din ako sa tawag nyang “kuya” sakin.

Pag pasok ko ng clubroom ay naabutan ko si Theresa na natutulog, as usual…

Peter: Wow… Sarap buhay… Patulog tulog na lang…. ehehehe

Pang aasar ko dito habang nakayuko ito sa unan nyang nakapatong sa table. Biglang nitong itinaas ang ulo nya at tumingin sakin. Kita sa mga mata nyang iniantok pa ito…

Theresa: Ikaw nga Kuya… Nag pupunta lang dito para manood ng bold eh…

Ganting pangaasar nito sakin.

Peter: Hoy! Siraulo… Hindi ah….

Medyo na curious ako, kung bakit nga ba laging puyat at tulog ng tulog itong si Theresa kaya naman tinanong ko na ito…

Peter: Esang… Bakit ba parang lagi kang puyat at dito ka pa sa University natutulog..

Kinuskos ni Theresa ang mga kamay nito sa kanyang mga mata saka ito sumagot…

Theresa: Ako kasi ang nag babantay sa Mama ko sa gabi sa hospital… May.. ahm.. sakit sya… Liver Cancer…

Naging seryoso ang boses at mukha nito.. At batid ko ang bigla nyang paglungkot…

Peter: I’m Sorry… di ko na pala dapat tinanong…

Theresa: Ok lang Kuya..

Peter: Ah.. Eh.. Kumusta naman sya?….

Theresa: Ok naman… Fighting.. I hope…

Peter: I see..

Napansin siguro ni Theresa na medyo naging awkward kami, kaya siya naman ang nag tanong tungkol sa mga magulang ko.

Theresa: Ikaw… Kuya.. Kumusta ang Parents mo?…

Pakiramdam ko naging unfair ako kay Theresa dahil in-open up nya sa akin ang kondisyon ng ina. Kaya naman ikinwento ko ang tungkol sa pamilya ko… Mula sa pag kakahiwalay ng biological Mother and Father ko.. Ang tungkol sa step mother ko at mga kapatid ko.. Maski ang pagkamatay ni Tito Tony ilang buwan na ang nakakalipas…

Theresa: Pero… Kuya kelan mo huling nakita ang biological mother mo?…

Peter: Ang tanda ko… mga 9 years old ako.. Nagpaalam sya sakin n’on na ikakasal na sya… and after that, di ko na sya nakita ulit…

Theresa: Ay.. parang pareho pala tayo.. Kasi si Mama ko din, kinasal sa Step Father ko nung 8 years old naman ako… Astig… if you do the math, same year pala kinasal mga Mama natin.. hehehe

Peter: Eh ang Stepfather mo pala kumusta?…

Theresa: Well.. Katulad ng Tito mo Kuya.. eh.. Pumanaw na din sya.. 5 years ago.. I think yun din ang dahilan, kaya nalulong sa alak si Mama and eventually… nagkasakit..

Peter: Ow…

Theresa: Pero ok pa naman kami… Meron pa naman akong nakakabatang kapatid, half sister ko… Tapos isang Tita, kapatid ni Mama nag babantay samin….

Peter: Really?, same… may nakababatang kapatid din ako, half brother, tapos step sister na kasing idaran ko… hehehe… Tapos yung Tita ko na nasa Nueva Ecija…Theresa: Cool….. What a Coincidence….?

Napa isip din ako sa sinabi ni Theresa.. Coincidence, huh?.. Medyo weird pero naisip ko din si Dad at ang Stepmother ko, na si Tita May.. Pareho silang may anak sa mga previous relationship nila tapos nag kainlove-an sila. So.. Since halos may pagkakapareho ang buhay namin… What if?.. Si Theresa ang nakatadhana para sakin, dahil sa mga coincidences na ito..

—

Lumipas ang isang Linggo, sa tingin ko ay lalo pa kaming naging malapit sa isa’t isa ni Theresa. Mukhang nakatulong ang pag o-open up namin tungkol sa mga pamilya namin, at ngayon nga ay parang, kapatid, matalik na kaibigan at partners in crime ang turingan namin..

Theresa: Hoy!… Nanonood ka nanaman ng bold dyan sa phone mo ‘noh?…….

Kantsaw ni Theresa sakin habang nanood ng Anime sa Smartphone ko…..

Peter: Atupagin mo na nga lang yang pag tulog mo dyan……

Theresa: Hindi ako makatulog eh…… Naisip ko lang….. Since nung sumali ako dito sa club na ‘to, parang dalawa or tatlong beses ko pa lang nakikita si Pres. John na bumisita dito… Ganon ba talaga sya kabusy sa pagiging Techer’s Pet?…. I mean… Assistant.. hehehe….

Peter: Hmm.. Since nasabi mo yan…. Well… Oo nga ano…. Ngayon ko lang din napansin… Nung First Year naman kami, hindi naman sya ganto kadalas wala eh…

Theresa: Baka talagang may sumpa ang club na ‘to…. Ahahaha… Dapat, ‘di lalagpas ng dalawa ang members…. Ahahaha

Peter: Ang saya mo ah….

Napaisip akong bigla sa sinabi ni Theresa. Baka naman may problema si John o di naman kaya busy lang talaga sya.. Pero wala naman sigurong masama kung bibisitahin namin ang kaibigan ko. Kaya niyaya ko si Theresa na mag punta ng Dean’s Office para kumustahin ang Club President namin…

Peter: Alam mo Esang.. Mabuti pa siguro bisitahin natin si John…. punta tayong Dean’s Office… Ano?… G?

Theresa: Ha.. sige sige, san ba ‘yun…

Peter: Sa Engineerin Bulding, 6th Floor, sa pinakadulo ng corridor……

—

Mag aalas kwatro ng Hapon ng mapagsyahan namin ni Theresa na magpunta sa Dean’s Office. Dumaan muna kami sa canteen bago kami pumunta sa 6th Floor ng Engr. Building. Bumili kami ng flavored drink, para kahit papaano naman ay may maibibigay kami kay John sa pagbisita namin. Pag dating ng 6th Floor ay nadatnan naming napakatahimik ng corridor, halos wala na din namang studyante sa 4th, 5th at 6th floor ng ganitong oras kaya ganon..

Nag patuloy kami sa paglalakad patungo sa dulo ng corridor kung saan matatagpuan ang Dean’s Office, hanggang sa may naririnig akong mahinang huni.. Habang papalapit kami sa Dean’s Office ay sya ring paglakas ng naririnig ko huni..

Nagkatinginan kami ni Theresa, tanda ng pagsangayon nito na nadidinig nya din kung ano man ang nadidinig ko.. Nang makarating kami sa pintuan ng Dean’s Office ay nakonpirma naming sa loob nang gagaling ang ingay..

Idinikit ko ang tenga ko sa pinto upang mas maintindihan ang nangyayari sa loob..

???: Aaaahhhhh…. Ang sarap po……….

Nagulat ako sa narinig ko kaya naman napatras ako. Pagtingin ko kay Theresa ay sumenyas ito at itinuro ang glass window sa gilid ng pinto. Lumuhod kami sa sahig at sumilip kami dito. May blinds sa loob ng glass window pero hindi ito hadlang para makasilip kami sa mga pagitan nito at makita kung ano man ang nangyayari sa loob….

Sabay kaming napasinghap at nanlaki ang mga mata sa aming nasaksihan……..

Itutuloy……..

—

AUTHOR’S NOTE:

As you may read, I have ret-conned the University name from the very first chapter…

Also, I only put an “X” for the age of the new Character Theresa.. Kayo na pong bahalang mag imagine. This is due to the rules of this site..

Thank you sa mga nag Like, Fav(HHeart.

I really appreciate the support guys….

Peace-V-Out