Written by robinhud
Taxi Driver: Sir, anong hospital nga po ulit?
RH: Saint Philip kuya.
Tuliro ang isip ko sa mga nangyayari. Ala una pa lang ng umaga at eto ako bumabyahe na naman. Kakauwi ko lang ng bahay kaninang alas sais ng gabi at eto na naman ako, laman ng kalsada. Inaantok-antok pa ako, pero sa dami ng nagaganap, parang ayaw ko na din matulog.
Swerte lang ako at may pagrahe na taxi na nadaan sa lugar namin, sinabi ko na emergency, sinakay naman agad ako.
Taxi Driver: Buti na lang coding ako mamaya sir, kung hindi, di na talaga kita isasakay pagrahe na kasi ako. Buti martes bukas.
RH: Martes na ngayon, kuya, ala una na.
Taxi Driver: Oo nga pala, girlfriend mo siguro yung nasa ospital sir no? Kaya kahit alanganing oras e pupuntahan mo.
Di na ako sumagot.
Sariwa pa sa isip ko ang nangyari sa amin ni ate sa Corregidor matapos naming hayaan ang aming mga sariling pakawalan ang mga damdaming sinubukan naming itago. Sa ilang beses na may nangyari sa amin bago ang lakad namin sa isla, hindi kahit minsan kami naghalikan. Tanging sa Corregidor namin hinayaan na kainin kami hindi ng pagnanasa, kung hindi ng totoong nararamdaman namin sa isa’t-isa. Hindi ko napigilan ang mahulog sa kanya, sabi ko nga, ang dali kasi nyang mahalin. Magaan ang tingin nya sa mga bagay-bagay, at alam nya kung pano iparamdam sayo na mahalaga ka, na parte ka ng buhay nya. Bagay na hindi ko naramdaman kay Jam. Oo, naramdaman ko kay Jam yung attraction, affection, at kung ano-ano pa, pero kay ate ko lang naramdaman na mahalaga ako – that I matter. Mahirap ipaliwanag pero, hindi ko naman kailangang bigyan ng paliwanag ang lahat ng bagay, ang alam ko lang ngayon, mahal ko sya.
Taxi Driver: Napano ba girlfriend mo sir?
Di pa din ako sumagot. Wala ako sa mood makipagkwentuhan.
Malinaw pa sa isip ko kung gaano katamis ang mga halik namin sa isa’t-isa nung pumasok kami sa kwarto. Basa ang aming mga damit at inisip namin na ituloy na namin ng paliligo ang pagkabasa namin sa ulan. Binuhat ko si ate, ngunit hindi naghihiwalay ang aming mga labi. Isinandal ko sya sa pinto at hinubad ang kanyang basang damit. Walang pagmamadali ang bawat galaw ng aming katawan, ngunit dinig ko ang salitan naming pagsagap ng hininga. Solo namin ang kwarto, walang dapat ipagmadalit, sa amin ang magdamag.
Binuhat ko sya papasok ng CR, at iniupo sa countertop ng sink. Duon ko sya siniil ng halik na ginantihan naman nya sa bawat pagkakataon. May mga sandaling nagbibitaw ang aming mga labi para sabihing mahal namin ang isa’t-isa. May mga pagkakataon na naglalayo ang aming mga mukha upang pagmasdan ang ganda na nasa aming harapan. Hindi ko lubos maisip na sa ganito aabot ang lahat. Pero wala akong reklamo. Sa unang pagkakataon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Sa unang pagkakataon, wala akong pakialam sa pwedeng mangyari bukas, o sa makalawa. Sa unang pagkakataon, naramdaman kong kailangan ako ng isang tao.
Naghubad ako ng lahat ng suot ko matapos ang maiinit na palitan namin ng halik. Kinarga ko sya pababa at hinubad ang natitirang damit sa kanyang katawan. Tumapat kami sa mainit na shower, habang patuloy pa din ang mainit na pagkakadikit ng aming mga labi. Ramdam ko ang pagdampi ng kanyang dila sa aking labi kayat sinabayan ko din ito hanggang sa naramdaman kong nagtatama na ang aming mga dila sa ilalim ng patak ng tubig ng shower.
Nauna akong kumalas at tinuloy ang halik sa kanyang leeg. Pinasandal ko sya sa dingding ng CR habang ang bibig ko ay gumapang pababa sa kanyang malalaking dibdib. Hindi sya nagsasalita maliban sa mahihinang ungol na lumalabas sa kanyang bibig. Dinilaan ko ang kanyang mga nipples habang ang kamay ko ay gumapang patungo sa kanyang hiwa. Basa na sya. Marahan kong pinagapang ang mga labi ko pababa sa kanyang tiyan papunta sa kanyang kaselanan at siniil ko ito ng halik. Kusang tumaas ang isang binti ni ate na pumatong sa aking balikat. Unti-unti ding lumalakas ang kanyang pag-ungol.
Pinatayo nya ako, at sya naman ang kumilos pababa. Una nyang hinalikan ang aking dibdib, habang ang kamay nya ay nauna na sa aking alaga. Kasabay ng pagbagsak ng tubig sa aking katawan ay ang pagsayad ng dila nya sa nipple ko. Daig ko pa ang kinukuryente sa aking nararamdaman. Napapikit ako at naramdaman ko ang dila ni ate na humahaplos sa hita ko. Umaakyat ito hanggang sa aking bayag. Dinilaan nya ang mga yon at marahang sinipsip. Tumingin sya sa akin, bago nya isinubo ang titi ko. Pinaglaruan nya yon sa kanyang bibig.
Pinatay ko ang shower dahil napansin kong nahihirapan sya sa bumabagsak na tubig. Ito ang naging dahilan ng pag kakaroon ng steam sa CR.
Tumayo sya at hinalikan ako. Kusa syang tumalikod at humawak sa dingding ng CR. Alam ko na ang gusto nyang mangyari nang ikurba nya patuwad ang kanyang likod. Pumwesto ako sa kanyang likuran at itinutok ang titi ko sa kanyang hiwa. Marahan akong umulos upang pumasok ang alaga ko sa kanya. Ramdam ko ang init ni ate, at kitang-kita ko ang makinis nyang likod na may butil-butil na tubig. Inabot ko ng kamay ko ang kanyang mga suso. Walang salita na namagitan sa aming dalawa, malayo sa mga nauna naming ginawa. Puro ungol lang ang maririnig sa loob ng CR na unti-unting napupuno ng steam.
Binuhat ko sya at iniupo muli sa countertop ng sink. Alam na ni ate ang nais kong mangyari. Kusang bumuka ang kanyang mga hita paharap sa akin. Lumalim lalo ang pagkakatitig namin sa isa’t-isa. Ipinasok ko ang aking alaga sa kanyang hiwa dahil sakto sa taas ko ang taas ng countertop. Pumulupot ang kamay nya sa akin, at ganun din ang mga braso ko sa kanya. Kasabay ng bawat ulos at pagsasalubong ng aming katawan ay ang pagdiin ng aming mga labi sa isa’t-isa. Patuloy din ang pagtatama ng aming mga dila. Napapansin kong napapapikit sya sa bawat pagbayong ginagawa ko.
Hinawakan nya ng kanyang dalawang kamay ang aking mukha. Ramdam ko ang init ng kanyang mga palad. Inilapit nya ang kanyang katawan sa akin, naunawaan ko naman ang nais nyang mangyari. Huminto ako sa pag galaw at hinayaan ko lang na nakabaon ang alaga ko sa kanya. Bumitaw sya sa pagkakahalik at ngumiti. Umakap sya sa akin ng mahigpit habang ang mga binti nya ay nakapulupot sa akin. Dinama namin ang init ng magkarugtong naming katawan.
Hinawi ko ang kanyang buhok at muli ko syang hinalikan sa kanyang labi. Nagkusa na ang aming katawan na magsalubong ng bawat ulos. Parehas naming naramdaman na malapit na kami sa langit kahit walang palitan ng salita sa aming dalawa. Bumilis ng bumilis ang paggalaw ko. Damang-dama ko ang dulas ng pagkakabae ni ate, ang init nito at ang kakaibang sensyasyon dala ng kanyang halik. Naramdaman ko din ang panginginig ng kanyang hita at binti, malapit na si ate, malapit na din ako. Hinigpitan nya lalo ang yakap, at diniinan lalo ang halik.
Ilang sandali pa ay naramdaman ko na ang pagtalsik ng tamod ko sa kanyang kaloob-looban. Isang malakas na ungol ang sabay na kumawala sa amin. Ibinabad ko pa ang aking sandata sa kanya, habang patuloy pa din ako sa paghalik sa kanyang labi na parang batang mauubusan ng kendi. Pawis na pawis kaming huminto at muling ibinulong sa isa’t-isa ang tunay naming nararamdaman.
Taxi Driver: Sir!
Biglang bumalik ang isip ko sa totoong nangyayari, nakasakay ako sa taxi papunta sa ospital.
Taxi Driver: Yun ba yung ospital sir?
Lumingon ako sa tinuro ng driver. Nasa flyover kasi ang taxi at tanaw ang liwanag sa sign ng ospital mula sa malayo.
RH: Oo kuya yun nga.
Nasulit namin ni ate ang huling gabi namin sa Corregidor, matapos sa CR ay dumerecho kami sa kama. Kaunting pahinga lang ay may nangyari ulit sa amin. Nagising akong nakapatong ang ulo nya sa dibdib ko, malalim ang kanyang tulog. Nagkaron ako ng pagkakataon na pagmasdan muli ang kanyang mukha. Maganda talaga si ate. May kanipisan ang kanyang kilay at may kahabaan ang kanyang pilikmata. Matangos ang kanyang ilong, at manipis ang kanyang mga labi. Makinis ang kanyang mga pisngi na nahaharangan ng kanyang buhok. Hinawi ko ito at napansin ko ang kanyang defined na jaw line.
Nagising ko yata sya sa ginawa ko, bumukas ang kanyang mga mata, na hindi naman kalakihan. Ngumiti sya sa akin ngunit bumalik sa pagkakapikit ang kanyang mga mata. Mas malaki ng kaunti ang dalawang pang-itaas nyang ngipin, na hindi naman nakabawas sa kanyang kagandahan, sa totoo lang, ang ganda nga lalo pag nakangiti sya. Yung parang smiling face talaga.
Taxi Driver: Naku sorry sir, namali ako ng liko, iikot lang tayo sandali. Pasensya na boss.
Tumango lang ako.
Kinuha ko ang dala kong backpack para maghanda ng pamasahe, nasa loob pa nito ang digicam na dala namin sa Corregidor. Inutusan kasi ako ni ate na ipaprint ang mga pictures kanina. Binuksan ko ito at tiningnan ko ulit ang mga pictures namin sa islang hindi lang kasaysayan ang itinuro sa akin. Itinuro din ako ng Corregidor kung nasan ang nawawalang bahagi ng aking kaluluwa.
Taxi Driver: Dito na tayo sir.
Nagbayad ako, at bumaba.
Taxi Driver: Kamusta na lang sa syota nyo sir. Wag nyo pong isipin at gagaling din po yon.
Ngumiti ako at pumasok sa emergency room.
Madaling araw na ngunit puno pa din ang emergency room ng ospital. May mga nakapila pa sa triage sa bandang kanan pagpasok ko ng pinto. Sa kaliwa ko naman ay waiting area, may ilang mga nakaupo, yung iba tulog na. Derederecho ako sa information desk. Mabilis ang aking hakbang, kasing bilis ng kaba sa dibdib ko. Sa dami ng magandang nangyari nitong weekend, eto naman ang sumalubong sa akin sa Maynila.
Nurse: Doon po yan sir, derecho lang po sa kanan tapos sa kaliwa.
Derederecho ako sa kwarto na itinuro ng nurse. Patuloy pa din ang mga tanong sa isip ko, bakit pagkatapos ng saya ay trahedya naman ang umaambang kasunod. Ganun ba talaga ang buhay? Kelangan bang paglaruan tayo ng tadhana?
Nakita ko sa pasilyo ang isang pamilyar na mukha, Mama ni Jam. Nakita nya akong paparating at humarap sya sa kin. Bakas sa kanyang mukha ang pag-aalala.
Tita: What happened?
Umiling lang ako. Nagpaalam ako sa kanya kung pwede akong pumasok, pinayagan naman nya ako at tinuro kung aling cubicle ang dapat kong puntahan. Kurtina ang naghahati sa kama ng mga pasyente sa emergency area, agad kong binuksan ang kurtina ng cubicle na itinuro ni tita sa akin.
Nakita ko si ate.
Marami pa ding tanong ang tumatakbo sa isip ko. Kung bakit ang saya namin kahapon, tapos biglang ganito ngayon? Sa isang iglap lang pwedeng mabago lahat. Eto ba yung sinasabi ni Lolo Ben na twist and turn ng buhay? Kaya daw dapat sulitin ang bawat sandaling kasama mo ang mahal mo. Ipakita sa kanya sa lahat ng oras na mahal mo sya. Because tomorrow is never promised. Alam ko sa sarili ko na nasulit ko naman ang bawat oras na kasama ko si ate.
Kahapon lang magkayakap kaming nagising nang walang kahit anong suot sa katawan. Hinalikan ko sya sa labi na ginantihan naman nya ng mas mainit na halik. Inakap ko ang hubad nyang katawan, at binuhat ko sya para ipatong ko sya sa akin.
RH: Round 4?
Ate: Hindi ko alam kung san ka kumukuha ng lakas, pero kaya mo pa ba?
RH: Ako pa?
Hinalikan ko sya ulit ngunit agad syang bumitaw.
Ate: Baka ma-late tayo.
Tumingin sya sa relo sa ibabaw ng TV.
Ate: O, 7:15 na, hanggang 8AM lang yung breakfast. Kain na tayo, please?
RH: Sayang naman,
Ate: Sshhh.. we have the rest of our lives ahead of us, we will have many more mornings like this.
Hinalikan ko sya sa noo.
Ate: Saka di ba may promise ka sa akin na ikkwento mo tungkol don sa nakita nating kulay puting dome don sa may, anong garden nga ba yon?
RH: Hindi yon garden, Pacific War Memorial Chapel yon.
Ate: O, basta don. Kain na tayo, saka we need to catch the 12noon ferry ha.
Bumangon na nga kami at nag-almusal. Sumakay kami ng ulit ng tram para pumunta dun sa lugar na sinabi ko, mejo malayo kasi yon sa hotel kaya kelangan naming sumakay. Suot ni ate ang isang green na dress na hapit sa kurbada ng kanyang katawan. Hanggang tuhod ito, kaya’t kita ang kinis ng kanyang binti. Maikli ang manggas, kaya’t mapapansin ang magandang kutis sa kanyang braso. Suot ko naman yung binili nya sa aking basketball shorts. saka yung puting tshirt na nakita nya sa department store na nakasulat ang mga salitang ‘maginoo pero medyo bastos’, bagay daw kasi sa akin.
Bumaba kami sa Pacific War Memorial Chapel. Isang malaking sign na gawa sa puting marmol ang nasa harap nito. Nakasulat dito na para sa mga Pilipino at Amerikanong sundalo na nagbigay ng buhay para mabawi ang lupa, dagat at himpapawid na nagbalik ng kalayaan sa karagatang Pacifico.
Mga dalawampung metro mula doon ay ang chapel. Isa itong puting dome, walang dingding, at may bilog na butas sa tuktok. Mula sa puting marmol, ang pathway na lalakaran papunta sa dome ay napapaligiran ng mga halaman na nagbibigay ng magandang ambiance. Sa pinakagitna ng chapel ay ang altar na isang talampakan lang halos ang pagkakaangat sa lupa, at katulad ng mga halaging nakapaligid dito, ay gawa rin sa puting marmol. Sa likurang dako ng chapel ay matatanaw ang dagat, isang tanawing talaga namang nakabibighani at makakalimutan mong nasa lugar ka kung saan halos ilang dekada ang nakalipas, naganap ang isa sa pinakamalagim na digmaan sa kasaysayan.
Ate: Ano nga ulit yung kkwento mo tungkol dito? Yung sabi mong hindi ko mababasa sa libro?
Pinatayo ko si ate malapit sa altar.
RH: Tumingala ka.
Ate: O butas? Ano naman?
Ngumiti sya sa akin.
RH: Tingin mo bakit butas yan?
Ate: Aba, malay ko.
Ngumiti sya ulit sa akin na parang bata.
RH: Nakuha mo na nga ko, nagpapacute ka pa din?
Ate: Hoy ang kapal mo ha? Sige na, bakit butas? Para may liwanag? O para pag umulan mababasa dito?
RH: Haha. Butas yan para pasukan ng sinag ng araw.
Ate: Ha? E wala ngang dingding tong chapel, bakit kelangan ng liwanag?
RH: Kasi every May 6th of every year pagdating ng 12 noon, tatapat yung araw sa butas na yan at masisinagan ng araw ang buong altar na to. Once a year lang nangyayari na nakasentro sa butas na yan ang araw.
Ate: May 6? That’s the fall of Corregidor, right?
RH: Wow, nagbabasa ka na din ng history?
Ngumiti lang sya at hindi nagsalita.
Ate: Sa Pilipinas lang ba may ganyan? Yung mga tapat-tapat ng araw sa special date?
RH: Ay di ko alam, di pa naman ako nakakaalis ng Pinas. Pero sana palarin, makapasyal sa Amerika, interesado din ako sa history nila, lalo sa Philadelphia, dun daw ang birthplace of America. Dami sigurong historical places don.
Ate: Talaga? Isasama mo ko?
RH: Kung sasama ka ba, why not? Magtotour tayo don. Sa mga nakita ko sa Internet, ang ganda nung lugar, may touch na makaluma.
Ate: Sus kunwari ka pa history, gusto mo lang mapanuod yung idol mo sa NBA. Yung sa Philadelphia na number 3?
RH: Si Iverson?
Ate: Oo yun ba yon? Di ko kilala, magkakamuka naman mga NBA player.
RH: Wala na sa Denver Nuggets na sya.
Ate: Teka, anong date ba kahapon?
RH: Bakit?
Ate: Para yung bahay natin, butas din ang bubong, tapos kada anniversary natin, tatapat din don yung araw.
Parehas kaming natawa sa kalokohang sinabi nya. Ibinalot ko ang dalawa kong braso sa kanya at parehas kaming humarap sa gawi ng dagat.
RH: So you plan to build a house with me?
Ate: I plan to create more moments like this, and spend the rest of my life with you.
Ate: Robin, buti dumating ka.
RH: Anong nangyari?
Aakap sana ako kay ate ngunit umiling sya, senyales na wag akong tumuloy.
Ate: Nasobrahan daw sa inom, nagwawala daw dahil naghiwalay kayo, kaya ayan, naglasing. Sinakay nila ng ambulansya mula Naga dahil gusto na daw umuwi.
Tumingin ako kay Jam, maputla sya at mukhang malalim ang pagkakatulog.
Ate: Hindi pa naman malakas uminom yan.
RH: Alam na ba nya?
Pabulong akong nagtanong kay ate. Maluha-luha siya at halatang lito sa mga nangyayari.
Ate: Hindi, pano natin sasabihin kung ganyan ang lagay nya.
Tuluyan nang bumagsak ang luha nya, at lumabas sya ng cubicle upang iwan kami ni Jam.
Sabay sabay kaming nag lunch sa isang restuarang malapit sa ospital. Pwede na kasing lumabas si Jam, halos 12 hours din syang na-admit don. Kasama namin ang mama ni jam, ang tita nyang si Tita Alice, at yung kasama nilang si Girlie. Kasama din namin si ate na tahimik lang at hindi masyadong umiimik.
Tita: So tell me Robin, ano nga uli ang course mo?
RH: Computer engineering po.
Tita Alice: Wow, ate, big time pala ang magiging manugang mo.
Tita: How about your parents? Anong trabaho nila?
RH: Construction worker po ang tatay ko, labandera po naman po si nanay.
Hindi ko nagustuhan ang reaksyon ng mga mukha ni Tita Alice at ng mama ni Jam. Halatang nagulat, at hindi sila handa na makikilala ang isang mahirap na tulad ko.
Tita: Interesting. How do you plan to support my daughter in the future kung walang trabaho ang parents mo? For sure, sayo aasa yon pag nagttrabaho ka na?
RH: Wala naman pong hindi nakukuha sa sipag tita. Saka hindi ko po pwedeng talikuran ang mga magulang ko, kung wala sila, wala din po ako ngayon. And it would be an honor and privilege po for me to support my future family, build a future with them, while still looking after my parents.
Tita: Well, I hope you are not getting more than what you can chew. By the way, do you know that Jam will be working in Singapore soon? Paano na ang relasyon nyo nyan?
Nagkatinginan kami ni ate, at ni Jam.
Jam: Its okay ma, I am sure Robin will understand. Who knows, we can work there together when he graduate next year?
Tahimik lang ako, pati si ate. Ramdam ko ang tensyon sa mesa. Dumating ang bill ng kinain namin.
Tita: Ako ba magbabayad? Or si Robin?
Nagulat ako. Pamasahe na nga lang pauwi ang lamang ng wallet ko.
Ate: Ako na, nakuha ko na last pay ko, blow out ko na to.
Tumayo sila tita para magpunta sa wash room. Si ate nagpaalam na bibili ng gamot ni Jam. Naiwan kami ni Jam sa mesa.
Jam: I’m sorry Rob.
Di ako sumagot.
Jam: I am willing to tell you everything, no lies from now on.
RH: Wag ka na mag-isip muna, magpagaling ka muna.
Jam: I will tell you everything, just please, I want us back.
Tumingin ako kay Jam ngunit hindi ko alam ang isasagot ko.
Jam: I will tell you all Rob, no more secrets. Pati yung kay Red sasabihin ko sayo.
Wala na sa isip ko si Jam, si ate ang tumatakbo sa isip ko. Alam kong mahirap to para sa akin, ngunit doble ng hirap na ito ang dala nya.
Jam: Pati yung kay Kevin, na ex ni ate, sasabihin ko sayo para maniwala kang sincere ako. Its a part of my life na ayoko na talagang balikan.
Nagulat ako sa sinabi nya.
RH: Kevin?
Jam: Oo, yung ex ni ate na kasama namin sa Bohol nung nagbirthday ako don.
–Itutuloy–
