Written by AklatsaDingding
Apakasarap sa pakiramdam, hubo’t hubad habang basa’t gumigiling na tila wala ng bukas.
Pa’no kung may dumaan na tao o ‘di kaya’y sasakyan? Ano kaya ang mangyayari sakin?
Ano ang gagawin nila sakin?
Tunay ngang nakakahalina ang musika ng kapaligiran: nagsasayawang kulog at kidlat, rumaragasang ulan, at simoy ng hangin na tila tinataghuyan ng buong paligid. Bagama’t apakalamig at ako’y basang-basa, pinagpatuloy ko pa din ang pagsayaw. ‘Di ko na din matanaw ang aking payong at ang mga saplot ko ay puno na ng putik marahil dahil sa pagpadyak ko ng aking mga paa.
Tanging ilaw lawang mula sa lamparilyang nakasabit sa isang poste na ilang metro ang layo ang siyang nagbibigay ng kukurampot na liwanag sakin.
Sa isip-isip ko na kung may makakakita man sa akin sa malayo, siguro aakalain nila na isa akong anghel, dahil sa aking kulay porselanang kutis. Minana ko daw ito sa aking tunay na ama na siyang sundalong banyaga na nakabuntis at tinakbuhan ang yumao kong ina. Ako man din ay may mapupungay na kulay asul na mga mata, maliit ngunit matangos na ilong, kulay mansanas na labi, at pakulot na kulay kayumangging buhok na umaabot sa aking baywang. Bagama’t ‘di katangkaran at ‘di kalakihan ang dibdib, biniyayaan naman ako ng bilugang puwet.
Kung kaya’t ‘di ko masisisi ang mga lalaking nagnakaw sa aking kainosentehan.
***
Marahil dahil sa ulan ay ‘di nadinig ni Angel ang mga yapak mula sa anim na pares ng paang nakasuot ng botang pangsundalo. Ang mga ito’y nakasuot ng berdeng uniporme, subalit may ilan sa kanila na halos punit na ang suot at may mga galos sa iba’t ibang bahagi ng katawan. Ang anim ay mula sa bakbakan laban sa grupong girelya na nang-ambush sa kanilang kampo mismo. Sa kasawiang palad, sila na lamang ang natitira.
Kinikinita sa kanilang mga mukha ang labis na pagod at pagkauhaw, sapagkat ilang kilometro na ang kanilang pinaglakadan at ang panahon pa ay nagbabadya.
Sa ‘di kalayuan, bagama’t siya ang nauuna ay nabatid ni Serhento Pancho Y. Garcia, tatlumpo’t pitong taong gulang, may taas na anim na talampakan, at malaki din ang morenong pangangatawan, ang isang pigura sa gitna ng mabatong kalsada na nakapagpabuhay sa kanyang kapaguran.
Ito ay mala-Diyosa, HUBO’T HUBAD, at nakapikit habang sumasayaw.
Biglang nagdeliryo sa kalibugan ang kanyang katawan, at di namalayang tumutukod na sa kanyang saluwal ang kanyang limang pulgadang ari na may tatlong pulgadang taba.
“Mga Brad”, pagarantal at pasigaw na bulong, “bilisan niyo, may isang ligaw na anghel dito”.
May sugat man ang paa at hirap na hirap na makalakad, dahil sa kyuryusidad, patakbong lumakad si Serhento Patrick D. Umali, pinakabata sa kanila at may edad na dalawampu’t apat, may tangkad na limang talampakan at anim na pulgada. Bagama’t di katangkaran ay biniyayaan ito ng galatang ari at anim na pulgada.
“Oo nga, mga Brad, mukhang mawawala ata lahat ng pagod niyo dito.
Nagsinunuran din sila Serhento Joaqim H. Malikisto, Serhento Donito G. Lumpati, Serhento Mark Jade Y. Bautista, at Serhento Everest N. Bucawi. May mga edad na bente nuwebe, kuwarenta, trenta-sais, at trenta, ayon sa pagkakasunod-sunod. Matatangkad, lagpas anim na talampakan ang tangkad, at tanging si Serhento Bucawi lamang ang biniyayaan ng maputing kutis.
Bakas sa kanilang mukha ang pagkamangha habang umaalog-along ang suso na may kulay rosas na pasas at bilugang mga puwet. Buti na lamang ay nakatapat ang ilaw sa babae, dahil kung hindi, ‘di nila masasaksihan ang kanilang nakikita.
Bagamat nag-iingat, nadinig ni Angel ang mga kaluskos ng dahon at bulungan sa gilid ng kalsada na tinatabunan ng matataas na damo.
Alam niyang may nanonood na sa kanya, ‘di lang isa, siya’y mas naengganyo.
Ilan kaya sila, at sino kaya ang mga ito?
Binuksan niya ang kanyang mga mata at ngumiti
“Hali kayo rito,” pasigaw.
DALAWANG TAON ANG NAKARARAAN
“Titooooooo”
- Mga Tagpo sa Madilim na Kalangitan – Kabanata 1 - June 28, 2024
- Mga Tagpo sa Madilim na Kalangitan - June 27, 2024