Mga Batang P. O. (Police Officer)-finale

Inihatid siya ng binata sa bahay nila, inabutan na niya dun ang mga anak maging si Dave ay naduon din. Nag iyakan sila, sa loob ng mahigit isang buwan ay wala siyang communication sa mga ito.

Nagpasalamat sila at safe silang lahat at tapos na din ang problema nila. Napansin din niya na iba na ang ayus ng bahay nila, pati ang mga nasirang mga gamit ay napalitan na din.

Totoo pala ang sinabi ni Rom, papalitan ng IG ang lahat. Nuon lang niya naalala ang binata, hinanap ng mata niya ngunit wala na ito.

Hindi naman niya direktang matanung dahil nahihiya siya at baka kung anu isipin ng mga ito.

Si Dave na ang nagsalita.

Mi, nagpaalam napo yung naghatid sa inyo. Di napo kayo nalapitan at busy po kayo kanina.

Nalungkot siya dhail hindi manlang nagpaalam sa kanya ang binata. Pilit niyang itinago ang nararamdaman niya sa mga taong nakapaligid sa kanya.

May konting salu salu sa bahay nila, tuloy ang kumsutahan. Matapos yun ay nagpaalam nadin isa isa at nag pahinga. Hindi siya agad nakatulog dahil na mimiss niya ang binata.

Parang sa loob ng higit isang buwan na lagi silang magkasama at magakatabi sa pag tulog. Parang napaka laking kawalan ngayun na di niya katabi at kayakap ang binata. iniisip niya kung anu na ang ginagawa ng binata, saan ito ngayun.

Hanggang sa hindi na niya kinaya ang antok at nakatulog na din siya.

Pag sapit ng umaga nanibago pa din siya, wala ang binata sa tabi niya. Nag ayos siya ng sarili, naghilamos, nag toothbrush at pumili ng maayos na suot. Ineexpect niya na dadatnan niya ang binata sa labas nag hihintay sa kanya.

Ngunit nalungkot siya ng wala ang binata.

Kumain sila, tahimik lang siya, buong maghapon ay parang napakabagal ng oras. Bawat sasakyang dumadaan ay sinisilip niya. Umaasa na isa sa mga ito ay ang binata. dumating ang gabi, wala paring Rom na dumating.

Umiiyak siya dahil hindi manlang nagparamdam ang binata. hindi naman niya nakuha ang cp nito kaya di din niya ma contact. Nakatulugan na niya ang pag iyak. Ganun nalang ba siya para sa binata.

Ni walang ha o ho, umalis ito at binalewala na siya. Ganun ba talaga ang binata. bigla nalang siyang iniiwan?

Lumipas ang mga araw, lingo hanggang halos isang buwan na pala.

Isang umaga, nagising siyang masama ang pakiramdam. Direcho siya sac r para mag suka pero walang ilabas ang sikmura niya. Hilong hilo siya, hinang hina.

Alam niya ang senyales na ito, na experienced na niya ito hindi lang minsan kundi tatlong beses. Ayaw niyang tanggapin dahil nakakahiya. Dahil walang ama ang magiging anak niya.

Gusto niyang umiyak dahil nagpadala siya. Gusto niyang sugurin ang binata pero para ano? Anu ang iisipin ng pamilya niya? Ng pamilya ni Mateo?

Gulong gulo ang isip niya pero kailangan niyang mgaing maayos. Ng mahimasmasan na siya ay gumayak siya. Kailangan niyang siguraduhin na buntis nga siya.

Nagpunta siya sa maternity clinic para ma sure kung totoo nga ang hinala niya.

Hindi siya nagkamali, buntis nga siya. Sa bilang ng OB niya, yun ay nabuo nung natulog siya sa condo ng binata. Sabagay, sa dami ng inilabas nito sa una palang at sa dami ng beses na nag sex sila sa loob ng isang araw na iyo. Siguradong makabubuo. Decided siya na buhayin ang bata, kahit wala itong ama ay hindi niya aalisan ng karapatang mabuhay. Kahit mag isa siya, kahit itakwil siya ng lahat. Ginusto niya iyon kaya papatunayan niyang kaya niya.

Naglalakad na siya papunta sa sakayan ng tricycle ng biglang may humintong van sa tapat niya. Hindi na niya nakuhang sumigaw dahil hinila na siya ng mga ito at ipinasok sa van.

Anu ba ito? Kala niya tapos na ang problema niya. Bakit ganito?

Ayaw niya makipaglaban dahil iniisip niya ang batang nasa sinpupunan niya.

Maawa na kayo sakin, sa amin ng anak ko.

Umiiyak siyang kausap sa mga ito.

Sumunod ka lang kung ayaw mong may mangyari sa inyo. May kailangan lang kami sayo.

Tahimik siyang umiiyak at nag mamakaawa.

Nilagyan siya ng busal sa bibig, itinali ang kamay at nilagyan ng piring sa mata.

Mahaba haba din ang biyahe nila.

Mga isang oras siguro ito.

Naubos na ata ang luha niya.

Huminto ang van matapos ang mahaba habang pag lalakbay.

Naramdaman niyang may mga lumabas. Tapos may tumabi sa kanya. Lumayo siya dito dahil sa takot.

Nagsalita ang taong naupo sa kanyang tabi. Babae ito.

Wag kang matakot. Tutulungan kitang makaalis dito.

Inalis na nito ang piring niya sa mata. Pati ang tali sa kamay at pati ang busal nito.

Please wag kang maingay, ayusin mo ang sarili mo para hindi ka pag dududahan.

Dalian natin.

Wag kang mag alala, matatagalan pa ang mga iyon dahil kakain pa. palitan mo din ang damit mo at isusuot ko yan para hindi ka mahalata.

Binigyan siya ng isang damit ng babae, dali dali niyang isinuot ito upang sundin ang sinabi nito. Mag freshen up saglit eto ang powder ng hindi ka mapansin.

Binigyan din siya nito ng lipstick, sinunod lang niya ito.

Ayus ka na ba?

Oo ayus nako. Panu ka?

Wag mokong alalahanin, kaya ko to.

Maraming salamat sayo. Tatanwain kong napakalaking utang na loo bang ginawa mo samin.

Wag ako ang pasalamat mo.

Tiningnan siya nito kung maayos na siya at ng tingin nito ay okay na.

Sige lumabas ka na.

Inakap pa niya ito bago niya binuksan ang pinto.

Pagbukas niya ng pinto nadoon na ang mga taong kumidnap sa kanya, pero hindi lang sila maraming tao.

Andun ang mga anak niya, ang magulang ni Mateo, sila Mang Senyong at ang asawa nito.

Gulat na gulat siya. Litong lito. Lahat ba sila ay kinidnap, lahat ba sila nadamay sa nangyayari sa buhay niya.

Nahawi ang mga tao sa paligid at nakita niya sa likod ng mga ito ay may red carpet, with canldes on both sides.may flower arrangement sa mga posting may ilaw din. Sa dulo ay may taong nakatayo, nakatalikod sa kanila.

May nag sabi sa kanya na lumakad sa carpet, dahil sa pagkalito ay sumunod nalang siya.

Humarap ang lalaki… walang iba kunghindi si Rom. Naka longsleeves nag blues, naka cream pants. Guwapong guwapo.

Umiiyak na siya habang lumalakad, nilapitan ang lalaking naka ngiti sa kanya. Meron pang violin habang nag lalakad siya.

Pagdating sa binata…

PAK, PAK

Mag asawang sampal ang ibinigay niya.

Nagulat ang mga tao sa paligid niya, maging ang binata.

Tumalikod na siya dito.

Hinabol siya ng binata. ng abutan siya ay lumuhod sa harap niya.

I Love You! Will you marry me?

Tiningnan niya ang mga tao sa paligid niya. Hindi niya maintindihan pero ng suriin niya ang mga tao ay parang alam na niya.

Nawala ang binata pero tingin niya alam na niya ang dahilan. Kung anu man iyon, saka nalang niya aalamin. Ang mahalaga ngayun ay mukhang tanggap ng pamilya niya. Ang mahalaga ay may ama na ang batang dinadala niya. Ang mahalaga ay maari na ulit siyang mag mahal.

YES!

Binuhat siya ng binata at inikot ikot. Naglapitan ang mga tao sa paligid nila at binabati sila.

Ibaba mo na ako please… Baka makunan ako.

Tahimik ang lahat.

Magkaka baby na tayo?

Tumango lang siya.

Whoooaaahhhh…

Sigaw nito, na lalong nagpasaya sa mga tao sa paligid nila.

Double celebration ito.

Masaya ang lahat. Doon lang niya napansin na may catering din pala sa gilid kaya tuloy ang kwentuhan habang kumakain sila.

Ng mapag isa sila sandal ay binulungan siya ng binata.

Sabi ko na eh, hindi pedeng hindi ka uuwi ng hindi kita nabuntis eh.

Naku kaya pala ibinuhos mo lahat nung nasa condo tayo.

Ikaw nga eh, tinalo mo kaya ako nun sa L mo.

Marami kang dapat ipaliwanag lalaki ka. Wag mong daanin sa pa cute.

Hehehe

Dapat masagot mo lahat ng tanung ko.

Oo bah, basta ba isang tanong isang putok.

Anung isang putok?

Alam mo na yun.

Anu bah buntis nga ako di ba.

Healthy daw yun.

Hindi, hindtayin mong makasal muna tayo. Nauna na nga honeymoon eh.

Love, wag namang ganun. 3 weeks nakong walang sex. Baka naman magbara na to.

Loko mo. Baka nga nag sideline ka nung wala ko.

Hindi ah, sayo lang ito promise.

Wala ng nakatikim, nakahawak or nakakita nito buhat nung umuwi ka.

Totoo?

Oo kaya please…

Dapat matuto ka maghintay, hindi yung lagi mo nalang akong kinukuha sa daang mabilisan.

Please…

Hindi… period.

Noon naman nagdatingan ang mga anak niya. Inakap siya at hinalikan.

Matapos ang dalawang buwan ay idnaos ang kasalanan. Hindi ganoon kadami ang invited na guest pero pinag isipan at ginastusan.

Siempre pagkatapos ng kasalan, alam na.

Walang tulugan… ooppsss… excuse Kuya Gemrs.

The End