Written by eroticprince27
“IKAW?!”
“Yes, it’s me!”
“Puede ba! Layuan mo ako… tigilan mo na ako.”
“Tigilan? Layuan?”
“OO.”
“Exuseme, una hindi ako lumalapit sayo? Nataun lang na pareho tayo ng bayan. Second, panu kita titigilan eh hindi naman kita sinusundan. Pag nabili mo na ang bus line na ito. Hindi nako sasakay dito.”
“Puwede ba! At least sa ibang upuan ka maupo.”
Tumayo ito, inihawak ang kamay sa rail na hawakan ng mga naka tayo. Naging daan ito para tumaas ang shirt nito at lumitaw ang garter ng brief nito na may pinong balahibo sa pusod. Natuon ang pansin niya sa malaking bukol nito sa pantalon.
Nahuli siya nito na nakatingin doon. Ngumisi ito sa kanya.
“Me nakikita ka bang bakanteng upuan ALING MERYL? O mas okay na nakatayu nalang ako tulad nito?”
Alam niya na may gusto itong paratingin dahil nahuli siyang nakatingin sa harapan ng lalaki.
“Oh me bakante pa ba jan na upuan? Ayaw mag paupo ng isang Ale dito eh. Sigaw nito.”
Hinila niya ang shirt nito para maupo.
“Maupo ka na nga nakakahiya ka, pinatitinginan ka ng mga pasahero.”
“Okay na pumayag na si Aling masungit, basta daw I kiss ko lang siya.”
Tawanan ang mga pasahero.
“Papayag ka din pala, gusto mo pang makita.”
“Anung makita?”
“I said makakita, nabingi pa.”
Inirapan nalang niya ito.
Matagal tagal din ang biyahe nila baka abutin ng apat hanggang limang oras depende sa traffic. Inihanda nalang niyang matulog ng hindi niya mapansin ang katabi niya.
Pero ang isiping katabi niya ang lalaking muntik ng makaangkin sa kanya ay bigay ng kilabot sa katawan niya.
Kung paanong kahit hindi siya tuluyang naangkin nito ay labis ang ligayang nadama niya.
Malamig ang aircon at natapat pa kanya, naka sleeveless pa naman siya kaya medyo giniginaw siya. Ilang minuto pa ay lumakad na ang bus, pero mukhang mas matagal pa sa inaasahan niya ang biyahe dahil halos hindi umuusad ang bus.
Humalukip kip nalang siya para mabawasan ang lamig.
“Kumusta ka na Aling Meryl?”
Hindi siya kumibo, ipinakita niya na ayaw niya makipag usap dito.
“Sayang si Mateo, napakabait na tao.”
Tahimik pa din siya.
Nang maramdaman nito na talagang hindi siya makikipag usap ay hindi na ulit ito nag salita.
Mabagal ang biyahe, sinilip niya ang binata at nakita niya na nakapikit ito at panatag ang pag hinga. Malamang nakatulog ito.
Nagkaroon siya ng pagkakataon para muling matitigan ito. Hindi padin ito nagbago, kung mayroon man ay yung mas gumuwapo ito at mas gumanda ata ang katawan. Siguro dahil na din sa training. Hindi niya mapigilan ang sariling humanga, kahit sinong babae malamang ay mabibighani dito.
Kita sa white shirt nito ang hulma ng abs nito, natuon ang mata niya sa namumukol na harapan nito. Kinilabutan siya dahil alam niya kung anung alaga ang nakatago sa pantalon nito. Ilang beses na ba niya itong nakita?
Nagbalik tuloy sa isap niya ang mga pagkakataon kung saan lumabas ang ulo ng alaga nito sa garter ng briefs nito, maging ang pakiramadam ng unang ipasok ng binata ang sandata nito sa hiyas niya. Pati ang paglalabas masok nito sa kanyang bibig nung pinaligaya niya ito dahil hindi niya makayanan na ipasok ulit ito sa kanyang hiyas.
Dahil dito ay napangiti siya.
“Pasado ba?”
Nagulat nalang siya ng mag salita ito. Gising pala ang mokong. Hindi niya maikaila na nakatingin siya dito. Hindi din niya alam kung ano ang isasagot dito kaya tinalikuran nalang niya ito. Kung puwede lang tumalon sa bintana sa sobrang hiya niya. Bakit naman kasi ang mata niya hindi niya mapigilan.
Papasok palang sila ng south super highway ng mga oras na yun. Nakatingin siya sa bintana ng makita niya ang reflection ng binata sa salamin. Titig na titig ito sa kanya. Na banaag pa niya ang pagsilip nito sa kili kili niyang nakalitaw dahil sleeveless nga ang suot niya.
Pinag mulagatan niya ito. Para maka ganti siya.
“Ang bastos mo kung makatingin.”
Tumawa ito.
“Anung tawag mo kanina sa pag titig mo sa alaga ko?”
“Bastos, pati bibig mo bastos.”
“Talaga lang? sarap na sarap ka nga sa kabastusan ng bibig ko. Ilang beses ka kaya nakarating sa langit… hahaha”
“Tigilan moko!”
“Yang bibig mo kahit hindi bastos nadala din ako sa langit.”
“Pag hindi ka tumigil baba ako sa bus na ito.”
“Okay okay, titigil napo!”
Tumahimik naman ito.
Dahil siguro sa pagod hindi niya namalayang nakaulog, nagising na lang siya na nakasandal sa dibdib ng lalaki. Langhap niya ang gentle scent ng pabango nito at ang natural na amoy ng binata. Kung puwede lang na mag knwari siya na tulog pa upang manatili siya sa dibdib ni Rom.
Muli nakatutok na naman ang mata niya sa pantalon ng binata, kitang kita ang bakat nito.
Bago pa tuluyang bumigay at baka matuluyang maging bastos na naman ang bibig niya ay umayos siya ng ulo.
Gising pala ito.
“Buti naman nakatulog ka. Mukhang pagud na pagud ka eh.”
Hindi pa din siya sumagot.
“Malapit na din tayo, baka gusto mo munang kumain bago ka umuwi.”
“Hindi na, busog pa naman ako. Gusto ko ng mag pahinga sa bahay.”
Matapos ang ilang minuto ay bumaba na sila ni Rom. Sabay pa din dahil magkalapit lang naming ang bahay nila. Isang direksyon lang at pedeng lakarin lalo at gabi naman.
“Aling Meryl, ihahatid ko na po kayo. Makabawas naman sa pang aalaska ko sa inyo kanina.”
Hindi siya kumibo.
“Pasensya na po pala.”
Dahil mukhang maayos naman ang binata kaya pumayag na siya.
Sumakay sila ng tricycle patungo sa Baranggay nila.
Pagdating sa bahay nila ay bumaba din ang binata. Kinuha nito ang gamit na dala niya at inalalayan siya sa pag lalakad. Pag kinuha nito ang susi ng pinto at ito ang nag bukas.
“Aling Meryl? Hindi po naka locked?”
“Huh? Baka nakalimutan ni Sam ah..”
“Saglit Aling Meryl dito muna kayo.”
“Bakit?”
Itinulak ng binata ang pinto. May kinapa sa baywang.
“Saan po ang ilaw?”
“Sa gilid ng pinto sa kanan.” Kinakabahang sagot niya.
Pag bukas ng ilaw. Magulong bahay ang tumamblad sa mata nila.
Nakataob na lamesa, basag na TV, nga unang nakasabog.
“Aling Meryl pinasok ang bahay nyo.”
Takbo siya sa kwarto, ganoon din ang naabutan niya.
Nanghina siya sa nasaksihan.
“Sumunod sa kanya si Rom.”
“Me nawala po ba?”
“Hindi ko alam, pero andito naman ang mahahalagang bagay. Kung mag nanakaw bakita kailangnang manira pa.”
“Ilang buwan na buhat ng mamatay si Mateo?”
“Mahigit 6 months na.”
“Kailangan nating umalis dito, ngayun din. Me daan ba jan sa terrace? ”
“Medyo mataas ang terrace.”
“Halika na.”
“Hindi ba natin irereport sa mga pulis?”
“Walang ng oras, halika na.”
Hinila na siya nito papunta sa may terrace. Nauna itong bumaba para maalalayan siya. Hindi din niya alam bakit kailangang duon sila dumaan e may pintuan naman.
Nahirapan siyang bumaba sa terrace. Naalangan pa siya ng alalayan siya at madantay ang palad nito malapit sa dibdib niya.
Nang makababa siya ay nagmamadali na si Rom na inakay siya paakyat sa bakod.
“Hindi ko kayang umakyat diyan.”
“Halika tutulungan kita. Bilisan natin sakay ka sa balikat ko.”
“Bat ba hindi sa gate tayo dumaan.” Habang kabang kaba siya na sumsampa sa balikat nito.
“Mamaya mo maiintindihan okay.”
Hinawakan siya sa puwet nito upang ng sa ganun ay maitulak siya pataas at maabot niya ang taas ng pader.
Medyo kinilabutan siya dahil nalilis ang skirt niya kaya direct sa panty niya nakahawak ang binata.
“Umupo ka lang diyan.”
Mabilis na sumampa ito sa bakod at tumalon.
“Halika na.”
“Huh?”
“Talon, wala na tayong oras.”
Tumalon siya. Sinapo siya ng binata, pero dahil siguro sa taas ay nawalan ito ng balance at tuluyang nabuwal. Nakapatong siya sa binata, pero dali dali itong tumayo at inalalayan siya.
Nakaka ilang metro palang sila buhat pader ng makarinig sila ng sunod sunod na putok.
Lalong binilisan ni Rom ang lakad niya, halos kaladkarin na siya nito.
Maya maya pa ay biglang may sumabog ang bahay nila.
Nangilabot siya ng todo.
Direcho sila sa bahay ng binata, hindi siya binibitawan nito.
Nagulat man ang mga magulang nito kung bakit magkasama sila ay hindi na nakapagtanung. Dala ang may kalakihang bag, directso sila sa pick up na nakaparada sa garahe nila.
Dali dali silang umalis, hindi na din siya nakapag tanung kung anu ba talaga ang nangyayari. Naguguluhan siya, wala siyang magawa kung hindi ang umiyak.
Hinayaan siya nitong umiyak, tahimik lamang ito na nag mamaneho. Malayo layo na din ang nabibiyahe nila ng mapansin nila na parang me sumusunod sa knila.
“Pumunta ka sa likuran. I angat mo ang upuan, humiga ka tapos ibaba mo din.”
“Bakit?”
“Basta wag ka ng maraming tanung.”
Pilit niyang lumipat sa likod at sinunod ang sinabi nito. Kasya ang tao sa ilalim ng upuan. Sinara ulit niya ang upuan. Naramdaman nalang niya na pagiwang giwang ang sasakyan. Hindi niya alam kung anu ang nangyayari.
Kasunod ay putok ng sunod sunod na baril na hindi din niya alam kung saan nanggagaling. Ilang sandali pa isang malakas na bangga at pagsabog ang narinig niya.
Hindi niya alam kung anu na ang nangyari.
Naging panatag na ang takbo nila. Diredirecho, hindi niya alam kung lalabas na siya sa upuan or mananatili lang siya doon. Pinili niyang manatili na lamang. Mahigit dalawang oras din siya sa loob ng huminto ang sasakyan.
Naramdaman niya ang pag bukas ng pinto. Iniangat ang upuan. Nakita niya si Rom. Inalalayan siya nito palabas. Nasa tapat sila ng isang abandonadong bahay, madilim at mukang malayo sa kabihasnan. Wala din siyang nakikitang anumang liwanag ng ilaw sa paligid.
“Halika, dito muna tayo mag papalipas ng dilim. Medyo nahihilo na din ako eh.”
Nakita niya na maraming tama ng bala ang pick up, basag ang salamin ng bintana sa gawi ng driver. Nang makababa na, kinuha ng binata ang bag na dala nito kanina, kumuha ng flash light at dumirecho sila sa loob ng abandonadong bahay.
Tahimik pa din siya.
Binitiwan ng binata ang bag at may pinasok na kwarto. Pinagpag ang sa paanan at may hinatak pataas.
Pintuan pala ito, at may hagdan pababa.
Safe house ito. Kami lang ni Mateo ang nakakaalam.
Pinauna siya nitong bumaba, kasunod ang binata at muli hinatak pababa ang pinto.
Me lampara sa gilid kaya lumiwanag na ang paligid sapat para makita ang dadaanan.
Sa ilalim ay may isang kama, isang unan at ilang gamit.
Maayos kahit alam mo na walang gumagamit, kahit maalikabok.
Binuksan pa nito ang isang gasera upang madagdagan ang liwanag.
Ibinaba nito ang gamit na dala at parang hapong hapong naupo sa isang silya.
Noon lang niya napansin na may dugo pala ito sa balikat.
“Rom me tama ka.”
“Daplis lang ito.”
“Pero napakaraming dugo na ang nawala sayo.”
Nilapitan niya ito, humanap ng pedeng gamitin para maapat ang dugo.
“Sa may malapit sa pinto me first aid kit.”
Dali dali siyang tumayo para kuhanin ang gamit.
Pag labas niya ay nahubad na nito ang shirt na puno ng dugo at ipinapahid sa katawan na may dugo rin.
Mapahinto siya ng makita niya ang hubad na katawan nito, pero nang nakita niya na medyo hirap ito at patuloy pa din ang dugo ay lumapit na siya dito.
Binuksan niya ang gamit.
Ito na ang kumuha sa alchohol at bunuhusan ang sugat.
“Meryl, me bala sa loob. Kailangang maalis para hindi ako maipeksyong ng pulbura.”
“Huh!? Panu?”
Nakapikit ito, tiningnan niya ang sugat. Kung siguro sa ordinaryong pagkakataon eh hindi niya kayang tingnan ang duguan sugat nito. Sa totoo lang takot siya sa dugo.
Nilakasan niya ang loob, humanap ng pedeng pang hiwa, alcohol, pang tali, at lahat ng pedeng gamitin.
Hindi niya alam kung tama ang ginagawa niya pero walang ng ibang paraan.
Dumilat ito.
“Hiwain mo.”
“Huh?”
“Hiwain mo para makuha ang bala.”
Pikit matang hiniwa niya ang sugat. Kagat nito ang shirt na hinubad niya para hindi mapasigaw.
Nakatingin ito sa sugat. Nang tingin nito ay enough na ang hiya ay hinawakan nito ang kanyang kamay para pigilin.
Binuhusan ng alcohol ang kamay at dinuro ang sugat para makuha ang bala.
Kitang kita niya ang hirap na pinagdadaanan nito.
Ilang sandalipa ay nailabas na nito ang bala, hinang hina ito.
“Tubig Meryl, sa bag.”
Kumuha siya ng tubig bag nito. Nakita niya ang marami palang laman ito na mga emergency pack. Me mga delata, may parang kalan, me tinapay at noodles. Ganun din ang tubig na siguro ay sasapat para sa dalawang araw.
Habang umiinon ito ay nilinis niyang mabuti ang sugat nito. Tinalian para tumigil ang pag durugo.
“Meron kabang gamut na dala?”
“Sa bag meron dun.”
Halungkat ulit siya sa bag. Nakita niya ang gamut at ilan pirasong damit. Kumuha siya ng shirt na itim para maisuot ka Rom.
Inalalayan niya ang binata na mahiga sa kama. Inaabot ang gamut at pinainom ng tubig.
Kumuha ng isang bote ng tubig para gamiting pang linis sa katawan ng binata. Pinunit niya ang bahagi ng hinubad na shirt nito para gamiting pampunas.
“Me kuhanan ng tubig sa may gawi doon. Sayang ang tubig na pang inom natin.”
Medyo nagulat pa siya sa pag sasalita nito. Kinuha niya ang basyo ng tubig para gamitn sa pagkuha ng tubig sa siansabi nito.
“Me tabo din dun.”
Sa isip isip niya, ikaw na kaya ang gumawa. Pero siempre isip lang niya yun. Sinunod nalang niya ang sinabi nito. Tama nga me tubig, planggana, me tabo, me bimpo at me sabon pa.
Kinuha niya ang mga gagamitin at bumalik na kay Rom.
Mukang nakatulog ito. Inumpisahan na niyang linisin ang katawan nito. Habang ginagawa niya ito ay di niya maiwasang titigan ang mukha nito na talagang naging mas gwapo makalipas ang isang taon. Siguro dahil sa US ito namalagi ay medyo pumuti din. Bumaba ang mata niya sa katawan nito na nililinisan niya.
Pati katawan nito ay gumanda, mag naging defined ang mga muscles, makinis na dibdib na may pinkish na nipples na parang ang sarap dilaan. Tumungo pa ang mata niya sa tiyan nito na may pinong pinong buhok patungo sa pantalon nito na medyo nakabukas ang butones.
Pinunasan niya ang tiyan nito at natutuksong ipasok ang kamay sa bukas na butones nito. Pinigilan lang niya ang sarili. Bukol na bukol pa din ang alaga nito sa hapit na pantalon.
Bago niya pa mapag samantalahan ang binata ay isinuot na niya ang black shirt dito. Iniligpit ang mga gamit tinitigan uli ang gwapong binata.
Naguguluahan padin sa mga pangyayari, pero na decide na siya na pag nagising nalang ang binata saka itatanung ang lahat ng tanung sa isip niya.
Humiga na din siya sa tabi nito para makapagpahinga. Hindi na din niya namalayan kung anung oras na kaya nakatulog din siya.
Nagising siya na naka unan sa braso nito na walang sugat, amoy niya ang singaw ng katawan nito nag nagbigay ng init sa pakiramdam niya.
Nakapatong pa ang kamay niya sa tiyan ng binata kung saan ay tumaas ang damit na suot niya kaya direkta sa manipis na buhok nito sa pusod.
Hindi siya makagalaw ng nakita niyang ang ulo ng pagkalalaki nito ay nakasungaw sa garter ng kanyang brief. Pink na pink, erected dahil siguro sa umaga at natural na sa mga lalaki na nakatayo ang alaga.
Pinaka titigan niya ito, namangha dahil mukhang mas lumaki ang ulo nito kumpara noon. Possible bang lumaki iyon sa loob ng isang taon?
Baka naman dahil ipit lang kaya mukhang lumaki. Hindi niya napigil ang sariling hawakan ang nakalabas na pulis. Nagulat pa siya ng pumintig ito.
Bago pa kung ano ang gawin niya at tumayo na siya. Nag hanap siya ng pedeng maihian para maginhawahan.
Medyo kumakalam ang sikmura niya kaya hinanap niya ang mga pagkain sa bag at nag handa upang pag gising nito ay may makain.
Gamit ang butane na nasa bag ni Rom, inayos niya ang lutuan may nakita siyang mga gamit malapit sa kinuhanan niya ng tubig. Binuksan ang sardinas para maiinit, naglagay din siya ng tubig sa isang maliit na kaserola para mailuto ang noodles. Tinapay ang kapartner nito.
Nang maluto niya ang pagkain ay nilapitan niya ang natutulog na binata. Ganoon pa din ang ayos nito, ibig sabihin hindi naman pala gising ito kanina nung chinansingan niya. Tinitigan muli niya ang pulis na natutulog bago nag decide na gisingin ito.
“Rom, Rom gising muna.”
Dumilat ito at nag inat na lalong nag expose sa alaga nito na nakadungaw na. Tutulo na ang laway niya kaya tumalikod na siya, baka mapansin na naman nito kung saan siya nakatingin.
Alam niya na magulo ang sitwasyon, hindi niya maipaliwanag kung bakit feeling niya ay safe siya kasama ang binata.
Bumangon ito, naka recover na siguro dahil parang wala na dito ang sugat sa balikat.
“Salamat sa pag hahanda ng pagkain. Ganito din tayo nuon…”
Tiningnan niya ang binata. Hindi siya sumagot.
Kumain sila ng tahimik. Patapos na sila ng nag simula siyang mag tanung.
“Rom, Ano ba ang nangyayari? Hindi ko maintindihan. Bakit ang gulo? Sino yung mga humabol sa atin, sino yung me kagagawan sa bahay?”
“Sandali isa isa lang,mahina ang kalaban.”
Hindi muna siya nag salita.
“Okay! Una, mga nakabangga ni Mateo ang mga yun sa probinsiya natin.”
“Anung ibig mong sabihin.”
“Yung nangyari ka Mateo ay hindi enkwentro. Tinambangan siya, hindi mo ba napansin kung bakit siya lang ang napatay? Kung enkwentro yun dapat me iba pa sugatan.”
Huminto ito sandali.
“Hindi na ipinaalam sayo kasi hindi pa naman kayo legal na mag asawa at para hindi ka na din magambala pa.”
“Kung ganun, bakit pa sila bumalik sa bahay e napatay na nila si Mateo?”
“Bumalik sila dahil me kailangan sila.”
“Anu kailangan nila?”
“Kung ano ang kailangan nila hindi ko alam. Kung sino yan ang malinaw.”
“Ako?”
Tumango lamang ito.
“Bakit ako?”
“Ikaw ang susi sa hinahanap nila pero tingin ko, pero hindi para makita ang hinahanap nila kung hindi para hindi na makita.”
“Me access ka ba sa mga account ni Mateo?”
“Wala.”
“Sigurado ka?”-
“Oo hindi ko pinapakiaalaman ang account ni Mateo kahit noon pa.”
“6 months buhat ng mamatay si Mateo. Ganoon katagal ang kailangan para matukoy kung sino pa ang pede mag access sa account na matagal hindi na bubuksan.”
“Anung account ba? Bank account? Face book?”
Napangiti ito.
“Hindi mo masyadong kilala si Mateo, sabagay ilang buwan lang ba?”
Napayuko nalang siya.
“Ang access nato ay kasama ang lahat ng special account niya, including Police Intelligence Account kung saan naka file lahat ng confidencial documents. Limited lang ang may ganitong account. Kami lang na nakapagatapos ng training sa Intelligence sa US. Sorry pero hindi kasama dito ang FB.”
Pagbibiro pa nito.
“Ilan lang din ang nakakaalam ng ganitong account. Ibig sabihin, tapos din ng training ang maghahabol.”
“Now you’re thinking.”
“Now, tell me wala ba siyang ipinagawa sayo to access his account?”
“Last night namin bago siya mawala, he scanned my fingers for account access. Ngayun ko lang naalala.”
“Malamang me mga bagay na dapat mabunyag na ayaw palabasin ng mga humahabol sa atin. Dahil kung hindi mo maaccess ang account in a year, kusa itong lalabas as long as buhay ang may access. Pero pag napatay ka nila it will be considered void. Hindi na ito maaccess.”
“Bakit hindi kumilos ang pulisya to look for the one who has access?”
“Wala silang magagawa kung hindi hintayin ang six months para malaman. Yung ay kung interested sila. But if not, wala na hahayaan nalang nila hangang matapos ang one year kung buhay ka pa or mawala nalang kasabay ng pagka matay mo.”
Tahimik lang sandali ang lalaki.
“Aling Meryl, pinagtakpan ng pulisya ang nangyari kay Mateo.”
Paninigurado nito.
“Ayaw nilang buksan dahil madadamay sila. Malaking tao ang nakabangga ni Mateo. Malaki ang kapit sa probinsya natin.”
“Bakit ngayun hinahabol pa nila ako?”
“Dahil once na lumabas ito, hindi na hawak ng probinsya. International group ang papasok dito.”
Nakatitig lamang sa kanya ang binata.
“Ngayung alam na nila na ikaw ang access, pipigilan ka nila. They can trace you sa lahat. Hindi ka na din pedeng gumamit ng credit card or ATM.”
“Anung dapat kong gawin. Paano ang pamilya ko. Sila Sam, Lhyne at Thyne?”
“Don’t worry, na safe na sila kasama ang mga magulang ni Mateo. Ang kailangan natin ay madala ka sa access area. Pag na access mo na ang account kami na ang bahala. Ipapasa na natin sa intelligence ang account.”
Nakita niya ang katatagan sa bawat salita ni Rom.
“For now kailangan munang mailayo kita.”
“Hanggang kailan?”
“Anim na buwan at least para lumabas ang file lalo nakatutok ang Intelligence.”
“Hindi ko ba puwedeng I transfer ang access?”
“Puwede naman, kaya lang it will take another 6 months para malaman kung sino ang me access, ang another one year para lumas authomatically ang files.”
“But still, with that 6 months they will still haunt you because they think that the access is you.”
Natahimik siya.
“Don’t worry too much. Yung mga nawala sayo ay papalitan ng agency, that is included in the system.”
“Ang mga anak ko?”
“They are safe, ang mga magulang ni Mateo ang bahala sa kanila. Hindi lang kayo maaring mag usap dahil monitored din sila ng mga humahabol sa atin.”
Medyo na payapa siya. Iniisip nalang niya ang kaligtasan niya. Sa mga paliwanag nito ay alam nya wala naman siyang pag pipilian. Magtago for the next six months or mamatay if ipipilit niya ma access ang account.
Magpapalipas muna tayo ng ilang araw dito, bago tayo mag biyahe.
Di na siya sumagot. Tahimik na niligpit ang pinagkainan nila.
Iniisip niya ngayun, ilang araw niya makakasama ang lalaking ito. Kaya ba niyang labanan ang pangangailangan niya bilang babae.
Nahihiya siya sa sarili niya dahil sa nararamdaman niya. Parang dahil sa pag titiis niya dati sa asawa niya ay naging marupok siya.
Hindi din niya alam kung mayroon na bang ka relasyon ang binata, baka me masaktan siya.
Kakalimutan din ba niya na iniwan nalang siya nitong bigla? Anu ba ang dahilan ng pag iwan nito sa kanya?
Kay Mateo inaamin niya na minahal siya nito hindi lang sex. Pero kay Rom hindi siya nakakasigurado.
Baka init lang ng katawan kaya muntik ng me nangyari sa kanila. Dahil kung mahal siya nito ay hindi siya nito iiwanan.
Nakita niyang nakahiga ang binata. Nakapikit.
Anu ang gagawin nya ngayun?
Hihiga din ba siya sa tabi nito?
Pinili niyang humiga na din para makatulog siya dahil siguradong pag gising siya ay kung anu anung kahalayan ang maiisip niya. Lalo at nakalatag sa harap niya ang isang tukso.
Siguro dahil sa pagod kaya nakatulog din siya. Nagising siyang nakaakap sa kanya ang binata. Katalikod siya dito, ramdam niya ng mainit na hininga nito na tumatama sa kaniyang batok. Ang mga braso ng binata na naka pulupot sa kanya habang ang sandata nito na as usual ay galit na naman.
Hinyaan lang niya. Sinabi niya sa sarili na lalabanan niya. Ayaw niyang maging cheap sa paningin nito. Hanggang walang linaw kung bakit ito umalis ng walang paalam.
Maya maya pa ay kumilos ito, tumihaya.
Pinakiramdaman niya kung anu ang gagawin ng pulis.
Umupo ito sa kama. Hinayaan lang niya.
Hanggang hindi na niya namalayan na nakatulog na pala siya ulit. Pag gising niya ay wala na ito sa tabi niya.
- Init Sa Gitnang Silangan (Finale) - December 17, 2020
- Init Sa Gitnang Silangan- (19) - December 8, 2020
- Init Sa Gitnang Silangan- (18) - December 5, 2020