Kwento ni Marya
By Jing
Para kay Christopher, isa na yata siya sa pinakamaswerteng lalake sa buong mundo. Hindi dahil sagana siya sa materyal na bagay kundi sa pagkakaroon ng isang maayos na pamilya at stable job na siyang pinapangarap ng isang simpleng lalakeng gaya niya.
Sa edad na 28, head supervisor na siya sa isa sa mga kumpanyang nangunguna sa pag-angkat ng mga sasakyan mula sa Europa, at ngayon nga’y kandidato pa siya sa promosyon bilang head manager dahil sa magandang records at dedikasyon niya sa trabaho.
Ngunit ang isa pa sa higit na ipinagpapasalamat niya sa Diyos ay ang pagkakaroon ng isang maganda’t butihing maybahay, si Marya, 27, isang CPA at nagtatrabaho sa isa sa mga established na bangko sa bansa.
Dyosa kung ituring niya ang misis niya, na isang Chinese mestiza, makinis ang mala-porselanang kutis nito at sa vital stats na 36-26-37, ay talaga namang tulo laway ang mga lalakeng mapapalingon dito.
Sa katunayan, kahit asawa na niya ito ay marami pa rin ang nagtatangkang manligaw sa maalindog niyang misis na labis niyang ikinaproud sa sarili. Kahit may bahagyang selos siyang nararamdaman ay tiwala naman siya kay Marya, ito pa nga minsan ang tila nagtatampo sa mga pagsasawalang-kibo niya kapag nagkukuwento ito tungkol sa mga lalakeng umaaligid sa kanya sa opisina man o sa mga company events nito.
Gaya ng isang gabi na may ibinabida ito, patulog na sila noon.
Marya: Hmp, bakit parang natatawa ka? Balewala ba sa’yo na may nangungulit na lalake sa akin?
Nakasimangot na sabi nito habang nakayakap sa kanya.
Christopher: Loves naman, natutuwa lang ako dahil ako ang asawa mo. Hahaha. Maglaway sila dahil akin ka na.
Marya: Ganun? Porke alam na alam mong mahal na mahal kita ha.
Christopher: Naman! Ako lang ang pwede tumikim sa’yo. Hehehe.
Marya: Loko-loko ka talaga!
Pinagkukurot siya nito sa katawan na gagantihan naman niya ng halik sa mabangong leeg ng babae na kadalasan nauuwi sa mainit na kantutan nilang mag-asawa.
Isa iyon sa paboritong gawain nila tuwing gabi bagamat hindi na iyon kadalas dahil sa pagod niya sa pagtatrabaho, ang magtampisaw sa ngalan ng kamunduhan.
Mainit si Marya sa sex, madali kasi itong mag-init. Madampian lamang niya ito ng kanyang dila sa katawan ay napaglalawa na niya agad ang matambok at ahit nitong puke na talaga namang kasasabikang sisirin ng kahit sinong lalakeng gaya niya. Bagamat nabiyayaan na sila ng isang anak na babae na isang taon na ay tila sariwa-sariwa pa rin ang kepyas nito. Caesarian kasi nang iluwal ni Marya ang panganay nila at ang peklat na dulot ng opera nito ay pinaghilom ng teknolohiya. Kaya ang lagusan ng puke nito ay masikip pa ring masasabi dahil hindi rin naman ganun kalaki ang burat niya, sapat na para mapaligaya ang kanyang maybahay.
Ngunit may darating pala na isang tao na siyang sisira sa kanyang pamilya at aagaw sa kanyang misis. Isang lalakeng hindi niya inakalang kukunin ang pag-aari niya, ang kanyang chickboy na ka-officemate at barkada niya, si Brandon.
Si Brandon, binata sa edad na 32, makisig at may matipunong pangangatawan na bumagay sa taas nitong 6’0 ay mapagkakamalan mong isang UFC fighter, dagdag pa ang tattoo nito sa kanang braso. Bagamat balbas sarado ang morenuhing lalake ay masasabi mong may itsura ito.
Mahusay makisama si Brandon bagamat halata ang pagiging maloko nito. Sa katunayan, kahit magkaiba sila ng departamento ay naging malapit silang magkaibigan ni Christopher.
Ngunit ang lahat pala ng iyon ay dagling magbabago na magbibigay sa kanya ng alalahanin. Nagsimula iyon ng magkaroon sila ng company event. Kasama niyang umattend noon ang kanyang magandang misis na si Marya.
Noong una, hindi niya alintana ang mga panakaw na sulyap ni Brandon kay Marya dahil nasanay na siya na agaw-atensyon ang kanyang asawa.
Naka-black cocktail dress noon ang kanyang maybahay, na kita ang makinis na likod at nagpapakita rin ng malusog nitong dibdib dahil sa mababang ukab sa harap habang litaw na litaw naman ang mapuputing hita nito sa slit sa harapan ng gown.
Abala siya noon sa pakikipag-usap sa kanyang boss nang makita niya sa isang sulok ng bulwagan ang paglapit ni Brandon kay Marya. Nagtaka pa nga siya dahil kanina lamang ay kausap ng kanyang misis ang mga kaopisina nitong babae.
Gusto sana niyang lapitan noon ang kanyang asawa dahil tila uneasy pa ito sa paglapit ni Brandon, ngunit hindi rin naman niya maiwan ang kanyang boss na ganado sa pakikipag-usap sa kanya.
Ang kanyang pag-aalala sa asawa ay bahagyang nawaglit sa kanyang isipan nang ipakilala siya ni Mr. Castillo sa iba pang business associates ng kanilang kumpanya.
Samantala, ang dati ay naiilang na si Marya dahil sa paglapit ni Brandon ay tila napalitan ng pagkawili. Nadala siya sa pagkamagiliw ng binata na sa unang tingin niya ay simbolo ng pagiging isang tunay na barako dahil sa natatanging angking karisma nito.
Brandon: Alam mo, mukha ka pa rin dalaga… you’re so lovely.
Wika ng lalake na matiim na nakatingin sa kanya habang nakangiti.
Marya: Bolero ka din, noh?
Natatawang litanya ng babae na pailing-iling.
Brandon: Hindi naman, kung dalaga ka lamang, malamang… inasawa na kita.
Bulong nito sabay kindat sa kanya.
Hindi alam ni Marya kung saan nagmula ang tila pagdaloy ng init sa kanyang katawan na sumentro sa kalaliman ng kanyang pagkababae, ang siyang idinulot ng winikang iyon ng lalake, tila bahagyang kinilig ang kanyang tinggil.
Christopher: Mukhang nagkakatuwaan kayo ah.
Masayang bungad ng mister niya na hindi nila namalayang nakalapit na pala sa kanila. Agad nagkamayan ang dalawang lalake matapos magbatian.
Brandon: Hahaha. Pare, totoo pala na maganda ang misis mo.
Christopher: Syempre, gwapo ako e. Hehe.
Brandon: Ngayon naunawaan ko na kung bakit di ka sumama sa mga gimik natin.
Nakatitig na sabi ng lalake habang nakatitig kay Marya, na noo’y tila may guilt feelings na nararamdaman dahil sa matinding epekto ni Brandon sa kanyang pagkababae. Buti na lamang ay agad siyang inaya ng mister niya para ipakilala sa iba pang kasamahan.
Lumipas ang isang oras sa pag-ikot ng mag-asawa sa bulwagan nang pumailanlang ang mga malamyos na tugtugin. Kasalukuyan na nasa isang mesa sila noon nang pakiusapan ni Mr. Castillo si Christopher na isayaw naman nito ang misis niya, na agad pinaunlakan ng lalake.
Alam ni Marya, na sa edad na 22 ay isang CPA at nagtatrabaho sa isang established na bangko, na nagpapalapad ng papel ang mister niya, at naiintindihan naman niya iyon. Kunsabagay, naisayaw din siya ni Mr. Castillo, panandalian nga lamang dahil may mga dumating pang mga panauhin na dapat nitong asikasuhin.
Mag-tatlong minuto pa lamang siya nakakaupo nang may magsalita sa likuran niya.
Brandon: May I have this dance with you?
Si Brandon!
Hesitant si Marya noong una, ngunit sa mga tingin ng mga kasama sa paligid at sa nakakaengganyong ngiti ni Brandon, napatango na lamang siya. Hinintay niya ang kamay ng lalake na inilahad nito, at dahan-dahan siyang hinila nito patungo sa dance floor.
Ang bawat hakbang nila ay sinabayan ng malamyos na musika, at ang hapit ng kamay ni Brandon sa kanyang bewang ay nagdulot ng kakaibang kiliti sa kanyang katawan. Hindi niya maipaliwanag, ngunit ang presensya ng lalake ay parang magnet na humihila sa kanyang damdamin.
Brandon: Alam mo, Marya, hindi ko inakalang ganito kasarap sumayaw kasama ang isang dyosa.
Bulong nito, na ang mainit na hininga ay dumampi sa kanyang tainga. Napalunok si Marya, at ang kanyang puso ay parang tumitibok nang mas mabilis.
Marya: Nambola ka na naman, Brandon. Magkakasala ka sa asawa ng kaibigan mo.
Sinubukan niyang magbiro, ngunit ang boses niya ay may bahid ng kaba. Ngumiti lamang si Brandon, at ang mga mata nito ay parang tumagos sa kanyang kaluluwa.
Brandon: Kung kasalanan man ito, handa akong magbayad ng penitensya… basta ikaw ang kasama ko.
Ang mga salitang iyon ay parang kidlat na tumama sa kanya. Hindi niya alam kung paano sasagutin, at sa halip ay napayuko na lamang siya, nahihiyang itago ang pamumula ng kanyang pisngi.
Samantala, si Christopher, na abala pa rin sa pakikipag-usap sa mga kasamahan, ay napalingon sa dance floor. Nakita niya ang kanyang asawa na sumasayaw kasama si Brandon, at kahit alam niyang kaibigan niya ito, may bahagyang kirot siyang naramdaman sa kanyang dibdib. Ngunit pinakalmahan niya ang sarili—kaibigan niya si Brandon, at tiwala siya kay Marya.
Pagkatapos ng sayaw, hinatid ni Brandon si Marya pabalik sa kanilang mesa. Ngumiti ito at nagpaalam, ngunit bago umalis, bumulong ito ng isang bagay na nagpabilis na naman ng tibok ng puso ni Marya.
Brandon: Sana hindi ito ang huling sayaw natin, Marya.
Naiwan si Marya na tulala, habang ang mga salita ni Brandon ay patuloy na umuugong sa kanyang isipan. Alam niya na hindi tama ang nararamdaman niya, ngunit ang haplos ng bawat salita ng lalake ay parang lason na unti-unting kumakalat sa kanyang sistema.
Nang makabalik si Christopher sa mesa, napansin niya ang katahimikan ng kanyang asawa.
Christopher: Loves, okay ka lang? Parang tulala ka yata.
Marya: Ha? Ay, oo, okay lang ako. Medyo napagod lang siguro sa pagsasayaw.
Ngumiti siya, ngunit sa loob-loob niya, alam niyang may iba pang dahilan kung bakit hindi siya mapakali. Ang gabing iyon ay nag-iwan ng kakaibang marka sa kanyang puso, at hindi niya alam kung paano ito haharapin sa mga susunod na araw.
The night of the company event left an indelible mark on Marya’s heart. Sa edad na 22, isang CPA na nagtatrabaho sa isang established na bangko, hindi niya inakalang magkakaroon ng ganoong epekto sa kanya ang isang lalake tulad ni Brandon. His words, his touch, his gaze—lahat iyon ay parang suman na natutunaw sa kanyang damdamin, nag-iiwan ng hapdi at kakaibang init.
Sa mga sumunod na araw, sinubukan ni Marya na ibaling ang atensyon sa kanyang trabaho at sa kanyang pamilya. Ngunit tuwing gabi, kapag natutulog na ang kanilang isang taong gulang na anak at si Christopher ay abala sa kanyang laptop, ang mga alaala ng sayaw nila ni Brandon ay bumabalik sa kanyang isipan. Ang hapit ng kamay nito sa kanyang bewang, ang bulong nito sa kanyang tainga—parang multo na hindi siya tinatantanan.
Si Christopher naman, bagamat abala sa kanyang trabaho bilang head supervisor, ay napansin ang pagbabago sa asawa. Madalas na tulala si Marya, at kahit mainit pa rin ang mga gabi nilang mag-asawa, parang may kulang. Ngunit dahil sa tiwala niya kay Marya, hindi niya ito masyadong pinansin, iniisip na baka stress lamang iyon mula sa trabaho.
Isang araw, isang hindi inaasahang pagkakataon ang naglapit muli kina Marya at Brandon. Sa isang business meeting sa opisina ng kumpanya ni Christopher, inimbitahan ang ilang empleyado mula sa ibang departamento, kabilang na si Brandon. Si Marya, na hinintay si Christopher para sabay silang umuwi, ay napilitang sumama sa meeting dahil na-delay ang asawa sa isang emergency call.
Sa conference room, nakaupo si Marya sa isang sulok, tahimik na nagmamasid. Ngunit ang mga mata ni Brandon ay parang may sariling buhay, palaging nadudulas patungo sa kanya. Sa bawat sulyap, parang may sinasabi itong hindi kailangang sabihin nang malakas.
Pagkatapos ng meeting, nagpaalam si Christopher na kailangan niyang tapusin ang isang report sa kanyang opisina. “Loves, hintayin mo na lang ako sa lounge, mga 30 minutes lang ‘to,” sabi niya kay Marya, na tumango lamang kahit may kaba sa kanyang dibdib.
Sa lounge, nag-iisa si Marya, nagbabasa ng magazine nang marinig niya ang pamilyar na boses.
Brandon: Mukhang laging iniiwan ka ng asawa mo ah.
Napalingon si Marya, at doon, nakatayo si Brandon, may ngiti na parehong mapang-akit at mapanganib.
Marya: H-hindi naman, busy lang talaga siya.
Sinubukan niyang magpaka-kalma, ngunit ang presensya ni Brandon ay parang init na yumayakap sa kanya.
Brandon: Sayang naman. Kung ako ang asawa mo, hindi kita iiwan mag-isa kahit isang segundo.
Lumapit ito, at bago pa makapag-isip si Marya, nakaupo na ito sa tabi niya, masyadong malapit para sa kanyang katinuan. Ang amoy ng pabango nito, maskulado nitong braso na bahagyang nakalantad sa nakatiklop na polo, ay nagpadala ng kuryente sa kanyang katawan.
Marya: Brandon, hindi tama ‘to… may asawa ako.
Mahina ang boses niya, parang nagmamakaawa, ngunit ang mga mata niya ay hindi makaiwas sa titig ng lalake.
Brandon: Alam ko, Marya. Pero alam ko rin na nararamdaman mo ‘to. Hindi mo kailangang magsinungaling sa sarili mo.
Hinawakan nito ang kamay niya, at ang haplos nito ay parang apoy na nagpapaso. Hindi alam ni Marya kung paano, pero natagpuan niya ang sarili na hinila ni Brandon patungo sa isang maliit na storage room sa dulo ng lounge, isang lugar na bihirang puntahan ng mga empleyado.
Sa loob ng madilim na silid, na ang tanging ilaw ay galing sa maliit na bintana, hinintay ni Marya na magsalita si Brandon, ngunit sa halip, hinapit nito ang kanyang bewang at siniil siya ng halik. Mainit, mapang-akit, at puno ng pagnanasa ang halik na iyon, at kahit gusto niyang kumawala, ang katawan niya ay parang sumusuko.
Marya: Brandon, hindi… mali ‘to…
Bulong niya sa pagitan ng mga halik, ngunit ang mga kamay ni Brandon ay naglakbay na sa kanyang katawan, hinimas ang kanyang likod hanggang sa kanyang balakang. Ang bawat haplos ay nagdudulot ng kakaibang sensasyon, at ang kanyang katawan, na matagal nang hinintay ang ganitong uri ng init, ay nagsimulang magmalinaw.
Hinila ni Brandon ang kanyang blouse, at bago pa siya makapagprotesta, ang mga labi nito ay nasa kanyang leeg, dahan-dahang bumababa patungo sa kanyang dibdib. Ang bawat dampi ng labi nito ay parang nag-aapoy sa kanyang balat, at nang maramdaman niya ang kamay nito sa kanyang hita, papunta sa kanyang pagkababae, napasinghap siya.
Brandon: Ang bango mo, Marya… hindi ko kayang pigilan.
Ang boses nito ay parang musika na humihila sa kanya palalim sa tukso. Hinila nito ang kanyang palda pataas, at ang mga daliri nito ay dahan-dahang naglaro sa kanyang panloob. Napakagat-labi si Marya, alam niyang mali, ngunit ang sensasyon ay masyadong matindi para labanan.
Sa isang mabilis na galaw, hinila ni Brandon ang kanyang panty pababa, at bago pa siya makapag-isip, naramdaman niya ang init ng lalake sa pagitan ng kanyang mga hita. Isang malalim na ungol ang kumawala sa kanya nang simulan nitong galugarin ang kanyang pagkababae gamit ang kanyang dila, bawat haplos ay nagpapalala sa kanyang pagnanasa.
Marya: Brandon… ohh… huwag…
Ngunit ang mga salita niya ay walang lakas, at ang katawan niya ay sumusunod na sa ritmo ng lalake. Ang kanyang mga kamay ay napakapit sa buhok nito, hinila ito palapit habang ang kanyang balakang ay gumagalaw nang kusa.
Hindi nagtagal, hinila ni Brandon ang kanyang katawan patayo, at sa isang mabilis na galaw, ipinasok nito ang sarili sa kanya. Ang hapdi at sarap ay naghalo sa kanyang damdamin, at ang bawat ulos ni Brandon ay parang nagpapabura sa kanyang konsensya. Sa bawat galaw, ang storage room ay napuno ng kanilang mga ungol, isang lihim na kasalanan na alam niyang magbabago ng lahat.
Pagkatapos ng ilang minutong mainit na pagniniig, parehong hinintay nila ang rurok ng kanilang pagnanasa. Nang maramdaman ni Marya ang init na bumalot sa kanya, napayakap siya kay Brandon, ngunit kasabay noon ay ang biglang pagsigaw ng kanyang konsensya.
Marya: Ano’ng ginawa natin, Brandon?!
Halos manginig ang boses niya habang inaayos ang kanyang damit. Si Brandon, bagamat humihingal, ay ngumiti lamang, parang walang pakialam sa bigat ng kanilang ginawa.
Brandon: Huwag kang mag-alala, Marya. Walang makakaalam. Pero alam natin pareho na gusto natin ‘to.
Hindi makasagot si Marya. Mabilis siyang lumabas ng storage room, ang puso niya ay puno ng guilt at takot. Nang makita niya si Christopher na papalapit sa lounge, napilitan siyang magpanggap na walang nangyari, ngunit alam niya sa kanyang sarili na ang gabing iyon ay simula lamang ng mas malaking gulo sa kanyang buhay.
Ang mga araw matapos ang insidente sa storage room ay parang bangungot para kay Marya. Sa edad na 22, isang CPA na nagtatrabaho sa isang established na bangko, hindi niya maisip kung paano siya napunta sa ganoong sitwasyon. Ang bawat haplos ni Brandon, ang init ng kanyang mga halik, at ang sarap na idinulot ng kanilang pagniniig ay patuloy na sumisiksik sa kanyang isipan, ngunit kasabay niyon ay ang labis na guilt na bumabalot sa kanyang puso. Sa tuwing titingnan niya si Christopher, ang kanyang asawa, o ang kanilang isang taong gulang na anak, parang may punyal na tumutusok sa kanyang dibdib.
Sinubukan ni Marya na iwasan ang anumang pagkakataon na magkita sila ni Brandon. Hindi siya sumasama sa mga event ng kumpanya ni Christopher, at kahit sa mga text nito na lihim niyang natatanggap, hindi siya sumasagot. Ngunit ang katawan niya, na natikman na ang bawal na sarap, ay parang may sariling isip, hinintay ang susunod na haplos ng lalake.
Isang gabi, habang si Christopher ay nasa out-of-town business trip, natanggap ni Marya ang isang mensahe mula kay Brandon. Simple lamang ang nilalaman nito: “Marya, kailangan natin mag-usap. Puntahan mo ako sa apartment ko. 8 PM.” Kasabay ng mensahe ay ang address ng isang high-end condo sa Makati.
Alam ni Marya na mali ang kanyang gagawin, ngunit parang may puwersang humila sa kanya. Inayos niya ang kanyang sarili, nagsuot ng isang simpleng bodycon dress na alam niyang magpapatingin kay Brandon, at nagpaalam sa yaya na babalik siya agad. Sa loob ng kanyang kotse, paulit-ulit niyang sinabi sa sarili na kakausapin lamang niya si Brandon para tapusin ang anumang nasimulan nila. Ngunit sa kaibuturan ng kanyang puso, alam niya ang tunay na dahilan ng kanyang pagpunta.
Pagdating sa condo, sinalubong siya ni Brandon sa pintuan, naka-simpleng puting t-shirt at jeans na lalong nagpatingkad sa kanyang matipunong katawan. Ang ngiti nito ay parehong mapang-akit at mapanganib, at bago pa makapagsalita si Marya, hinila na siya nito papasok at siniil ng halik.
Marya: Brandon, sandali… kailangan natin mag-usap…
Bulong niya, ngunit ang mga labi ni Brandon ay hindi tumigil, naglakbay mula sa kanyang labi patungo sa kanyang leeg, habang ang mga kamay nito ay hinimas ang kanyang balakang.
Brandon: Walang usapan, Marya. Alam natin pareho kung bakit ka nandito.
Ang boses nito ay mababa, puno ng kumpiyansa, at ang mga salita nito ay parang lason na lalong nagpapahina sa kanyang laban. Hinila nito ang kanyang dress pataas, at sa isang mabilis na galaw, natagpuan ni Marya ang sarili na nakaupo sa sofa, ang kanyang damit ay hinubad na at ang kanyang katawan ay nakalantad sa matakaw na tingin ni Brandon.
Brandon: Ang ganda mo talaga… hindi ko kayang pigilan.
Hinawakan nito ang kanyang mga hita, dahan-dahang binuka ang mga ito, at bago pa makapagprotesta si Marya, ang mga labi ni Brandon ay nasa kanyang pagkababae na. Ang bawat haplos ng dila nito ay nagpadala ng kuryente sa kanyang katawan, at ang kanyang mga ungol ay hindi na mapigilan. Napakapit siya sa sofa, ang kanyang mga daliri ay humigpit habang ang sarap ay unti-unting bumabalot sa kanya.
Marya: Brandon… ohh… sige pa…
Ang mga salita ay kusang lumabas mula sa kanyang bibig, at kahit alam niyang mali, ang katawan niya ay sumuko na sa pagnanasa. Hinila ni Brandon ang kanyang katawan, ipinuwesto ito sa sofa, at sa isang mabilis na galaw, hinubad nito ang kanyang jeans, ipinapakita ang kanyang pagkalalake na handa nang sakupin siya.
Nang ipasok ni Brandon ang sarili sa kanya, isang malalim na ungol ang kumawala kay Marya. Ang bawat ulos nito ay puno ng intensidad, parang hinintay nito ang sandaling ito mula pa noong una silang magkita. Ang sofa ay umuga sa bawat galaw, at ang kanilang mga katawan ay parang nagsasayaw sa isang ritmo ng bawal na pagnanasa. Ang kanyang mga kuko ay kumalmot sa likod ni Brandon, habang ang lalake ay lalong bumilis, ang kanyang mga ungol ay naghahalo sa mga hinintay ni Marya.
Brandon: Marya… akin ka ngayon…
Bulong nito habang patuloy na kinakantot siya, ang bawat salita ay parang nagbibigay ng dagdag na init sa kanyang katawan. Hindi nagtagal, naramdaman ni Marya ang rurok ng kanyang sarap, ang kanyang katawan ay nanginig habang ang isang malakas na ungol ay kumawala mula sa kanya. Sumunod si Brandon, ang kanyang init ay bumalot sa kanya, at sa sandaling iyon, parang wala nang ibang mahalaga kundi ang kanilang pagniniig.
Ngunit pagkatapos ng mainit na sandali, ang realidad ay bumalik kay Marya tulad ng isang malakas na sampal. Mabilis siyang umayos ng damit, ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang sinusubukang itago ang kanyang kahihiyan.
Marya: Hindi na ‘to mauulit, Brandon. Mali ‘to… may pamilya ako.
Brandon: Huwag kang magmalabis, Marya. Alam natin pareho na babalik ka.
Ang kumpiyansa sa boses nito ay nagdulot ng galit at takot kay Marya, ngunit hindi siya makapagsalita. Mabilis siyang umalis ng condo, ang kanyang isipan ay puno ng kaguluhan. Habang nagmamaneho pauwi, ang mga alaala ng kanilang pagniniig ay patuloy na bumabalik, kasabay ng labis na takot na malaman ito ni Christopher.
Nang makauwi, natagpuan niya ang kanilang anak na mahimbing na natutulog. Yumakap siya rito, at sa unang pagkakataon, ang mga luha ay tumulo mula sa kanyang mga mata. Alam niya na ang kanyang buhay ay hindi na magiging pareho, at ang lihim na ito ay parang bomba na anumang oras ay sasabog.
Samantala, si Brandon, na naiwan sa kanyang condo, ay ngumiti habang iniisip ang susunod niyang hakbang. Alam niya na nasa kanyang mga kamay na si Marya, at handa siyang gawin ang lahat para tuluyang maangkin ang asawa ng kanyang kaibigan.
- Kwento ni Marya - April 19, 2025