Written by Fiction-Factory
(Kapitulo Uno)
Nakaupo ako at nakaharap sa salamin.
Nagsusuklay ako ng buhok at nakabihis pantulog na.
Nakaugalian ko ng magpaganda bago matulog.
Tanging liwanag lang ng lampshade ang ilaw ko sa aking kwarto.
Soft light lang kasi ang gusto ko.
Biglang umihip ang malakas na hangin na tumulak sa pintuang gawa sa salamin.
Ang pintuan ng balcony sa silid ko.
Natigilan ako sa aking pagsusuklay at napunta ang atensyon ko sa pintuan.
Kinabahan ako dahil malamig ang simoy na dala ng hangin na dumadampi sa balat ko.
Nagtataka ako dahil kakaiba ang lakas ng hangin.
Binitawan ko ang hawak kong suklay.
Hinawakan ko ang inuupuan kong silya at iniatras kasabay ng pagtayo ko.
Humakbang ako papalapit sa humahampas-hampas na pinto para muli itong isara.
Walang humpay ang paglagaspas ng malakas na hangin.
Nagsiliparan pa ang mga magagaan kong gamit sa loob ng silid ko.
May naglalaro sa isipan ko nang mapansin ko ang sinag ng kabilugan ng buwan na nagmumula sa labas.
Hindi ako naniniwala sa multo o maligno pero tila kakaiba ang pakiramdam ko ngayon.
Malamlam ang pagkilos ko, para akong bata na natatakot.
Habang naglalakad ay niyakap ko ang aking sarili, nakaramdam kasi ako ng panlalamig sa aking katawan.
Parang lumalaki ang ulo ko at parang may multo na sumusunod sa akin sa likod ko.
“hangin lang siguro ito”
pilit kong iniisip.
Ngunit iba’t-ibang anyo ng demonyo, pugot na ulo, tikbalang at kung anu-anu pang diablo ang pilit na sumasagi sa imahinasyon ko.
Paghawak na paghawak ko sa pinto, biglang tumigil ang pag-ihip ng hangin.
Lalong tumaas ang kaba ko, bumilis ang tibok ng puso ko.
Alam kong hindi na ako bata para sa ganitong bagay ngunit hindi normal ang ganitong sitwasyon.
Bakit biglaan ang paghinto ng kanina’y lumalagaspas na hangin samantalang hinawakan ko lang ang pinto?
Nilalakasan ko ang loob ko at marahang isinasara ang pinto.
Dama ko parin ang mumunting kaba sa dibdib ko.
Pakiramdam ko may kasama talaga ako dito at hindi ako nag-iisa ngayon.
Hindi ko maintindihan, napaka-strange.
Habang nila-lock ko ang salaming pinto, pasulyap-sulyap ako sa labas.
Tinitignan ko na baka may magnanakaw o masamang loob lang na nag-aabang sa labas, pero wala namang tao sa balcony, tanging bilog na mesa at dalawang upuan lang ang nakikita ko.
Sinigurado ko ang lock habang sa loob-loob ko’y paulit-ulit akong nagdadasal.
Ninenerbyos ako ng husto.
Pakirandam ko may mga matang nakatingin sa akin na parang minamanmanan ang bawat kilos ko.
Humigop ako ng hangin at huminga ng malalim.
Bumalik ako sa tapat ng salamin kung saan ako nakaupo kanina.
Pinagpatuloy ko ang aking pagsusuklay.
Kinaklaro ko ang aking isipan, tinatanggal ang mga masasamang pangitaing pilit na naglalaro dito,
biglang tumahimik ang paligid, napakatahimik, hindi tuloy ako mapakali,
parang may naririnig akong boses sa kung saan na hindi matanggal sa isipan ko,
parang boses ng isang batang babae na umaawit ng iisang tono ng paulit-ulit.
tapos bigla ko nalang nabitawan ang hawak kong suklay at nahulog sa sahig.
Nasindak pa ako sa tunog ng pagbagsak ng suklay sa sahig.
“ahhy!”
naramdaman ko pa ang pagbagsak ng puso ko.
Iniatras kong muli ang upuan ko para makayuko ako at muling damputin ang nahulog kong suklay, pagyuko ko bigla akong natigilan at nanlaki ang mga mata ko nang mabuo sa isipan ko ang nakita ko sa salamin.
“huh?!?”
Naging tuloy-tuloy ang pagkabog ng dibdib ko,
Para kasing may naaninag ako sa salamin na isang lalaki na nakatayo sa likod ko.
Muling nabuhay ang kaba sa dibdib ko kasabay ng panginginig ng mga tuhod ko.
Nanatili akong nakayuko, iniisip ko na namamalik-mata lang ako.
Pinapaikot ko ang mga eyeballs ko dahil natatakot akong lumingon-lingon sa paligid.
Pakirandam ko talaga parang may kasama ako sa kwartong ito.
Minulat-mulat ko ang aking mga mata at muling iniangat ng marahan ang aking ulo.
Sinisipat-sipat ko ang salamin para masiguro kung may tao nga sa likod ko.
“hhaaayy…….”
naglabas ako ng hininga.
medyo humupa ang kaba ko nang maharap na ako sa salamin at walang anumang nakitang kakaiba.
“guni-guni lang! Ano bang nangyayari sa’kin?!”
Nasambit ko habang nakapikit na inaalog-alog ang ulo ko gamit ang wrist ko.
Pagmulat ko, nagulantang na naman ako.
Natigilan nanaman ako na parang naka-pause.
May kung ano nanaman akong naaanig sa gilid ng mata ko, parang may taong nakatayo sa gilid ng kama ko.
Sumisikip na ang dibdib ko dahil sa labis na takot, nanginginig-nginig ang buo kong katawan, at para matapos na ito, buong tapang akong lumingon sa kama ko.
Nauna ang mga eyeballs ko, sumunod ang mukha ko sa paglingon.
Muli, wala nanaman akong nakita.
Naghahalusinasyon lang siguro talaga ako.
Minamasdan ko ang apat na sulok ng silid.
Malamang dahil lang ito sa kakapanood ko ng horror films.
Para mapanatag na ako, tinigilan ko na ang pagsusuklay at nagdesisyong matulog na.
Tumayo ako at naglakad malapit sa main door ng aking silid para i-switch on ang ilaw, matutulog ako ngayong gabi ng nakabukas ang ilaw.
Lumiwanag ang buong silid ko, paglingon ko sa kwarto, napatingin ako sa taas ng hindi ko sinasadya,
agaw-pansin kasi ang nakita kong isang lalaki na nakatiwarik sa kisame at nakabaliktad sa akin, ang suot niya’y kulay itim na telang punit-punit na nakabalot sa buo niyang katawan, at ang mukha niyang naaagnas ay puting-puti na kulay papel at ang buhok niya’y makapal at mahaba na kulang nalang ay sumayad na sa sahig. Naglalakad siya sa kisame papunta sa direksyon ko.
Hindi agad ako nakakilos, binubuo ko pa sa aking isipan kung ano ang aking gagawin.
Nakatingin sa akin ang mga mata niyang singpula ng dugo at animo’y papalapit siya sa akin.
“wwwaaahhhuuuhhhhhrrrrggggg!!!!”
Bigla akong napatili, nagsisisigaw at halos mahimatay ako sa sobrang takot na nararamdaman ko.
Nakikipaghabulan ako sa hininga ko.
Kinilabutan ako ng husto at nagsitayuan ang mga balahibo ko.
Mabilis kong hinarap ang pintuan.
Naging mabilis ang pintig ng aking puso.
Hinawakan ko ang doorknob ng pinto na pilit kong pinipihit, hindi ko naman ito sadyang nila-lock ngunit hindi ko ito mabuksan!
Nanlalabo na ang paningin ko sa luha dahil sa kakaiyak ko.
“Dad! Tulong! Tulong! Dad! Dad! Hhhuuuh”
Hindi ako tumigil sa kakasigaw habang kinakalabog ko ang pintuan para makagawa ng malakas na ingay.
Patuloy parin siyang naglalakad sa kisame papalapit sa akin.
Tapos bigla nalang sumikip ang dibdib ko at biglang nagdilim ang naaninag ko.
(This is a work of Fiction. Any resemblance of any material used in this story to an actual person; living or dead is purely coincidental. Vulgarity of such words were used for further deliveration)
Bigla akong napamulat, iginala ko ang aking paningin sa paligid.
Napagtanto ko na nakahiga ako sa sarili kong kama dito sa sarili ko ring silid.
Nang mapatingin ako sa katawan ko, hubo’t-hubad ako, at ang labis kong kinatakot ay ang nakita kong lalaki na nakatayo sa parteng paanan ko.
Hubo’t-hubad din siya at naaagnas ang buong katawan niya, parang kababangon lang niya sa hukay.
Nanlilisik ang mga mata niyang nakatitig sa akin.
Naalala ko ang nangyari kanina, hinimatay pala ako, ngunit siya din ba yung lalaking nakita kong naglalakad sa kisame?
Muling nanumbalik ang takot ko.
Takot na takot ako at laganap sa katawan ko nerbyos.
“hhaaahh!! Tulong! Dad! Tulungan mo aakkkooo!”
Alam kong sumisigaw ako pero bakit parang hindi ako nakakagawa ng ingay?
Bakit walang tinig na lumalabas sa aking bibig?
Nananaginip ba ako?
Ngunit kung panaginip nga ito, bakit parang totoong-totoo at natural na natural?
Litong-lito na ako, gulong-gulo na ang isip ko.
Ano ba ‘tong nangyayari sa akin.
Gusto kong tumayo pero hindi ko maikilos ang katawan ko, hindi ako makagalaw ni maiangat man lang ang aking mga kamay.
Para akong paralisado.
Lumapit siya sa akin at pumwesto sa gilid ko. Nakatayo siya sa gilid ng kama.
Ang pinagtataka ko, hindi ko napansin na humakbang ang mga paa niya, ibig sabihin lumulutang siya at hindi dumadampi ang mga paa niya sa sahig.
Hinahabol ko ang hininga ko kasabay ng pagpatak ng luha ko, parang pagod na pagod ako.
Kinakabahan ng husto at hindi alam kung ano’ng aking gagawin.
Hindi ko maiwasan na ‘wag mapatingin sa mukha niya.
Gusto kong makita ang hitsura niya at nang mapatingin ako sa mga mata niya, bigla nalang nagningning at naglabas ng nakakasilaw na liwanag ang kulay dugo niyang mga mata.
Sumakit bigla ang mga mata ko sa tindi ng liwanag, napapikit ako, pikit na pikit.
Sa isang iglap lang ay parang kumalma ang kalooban ko, unti-unting lumuluwag ang aking paghinga at unti-unting gumagaan ang pakiramdam ko, napanatag ang kaisipan ko at unti-unting humuhupa ang nararamdaman kong kaba.
Pagmulat ko, nag-iba bigla ang anyo ng lalaki, ang kaninang naaagnas niyang katawan, ngayo’y malinis at katakam-takam.
Tapos ang kaninang kaba at pagaalalang nararamdaman ko ay napalitan bigla ng kakaibang kalibugan.
Muli akong tumingin sa mga mata niya, naging mapungay ang mga ito na katulad ng normal na mata, at parang inaakit ako ng mapupusok niyang tingin.
Bigla siyang yumuko sa harap ko at tumapat ang mukha niya sa mukha ko.
Bigla ko naman naiangat ang isa kong
kamay at hinawakan ko ang kanyang pisngi.
Napapaliyad ako sa sobrang libog na nararamdaman ko.
Hindi ko alam kung saang parte ng katawan ko ito nagmumula pero parang gusto kong magpagalaw sa kanya sa mga oras na ito.
Mula sa kanyang pisngi ay gumapang ang kamay ko papuntang batok niya, tapos hinila ko siya pababa para mahalikan niya ako.
Kakaibang libog ang nararamdaman ko sa mga labi niya, para niya akong ginagayuma.
Idinidiin ko pa siya sa akin, ayokong mawalay ang mga labi ko sa mga labi niya.
Ang kabilang kamay ko naman ay dumako sa parteng ilalim niya, sinalat ko at sinakal ang mahabang nakalawit.
Hinihila-hila ko ang titi niya, parang gusto kong isubo, kainin at chupain.
“uuhhmm”
Ang sarap! Labis-labis ang kaligayahan ko.
Naging malikot ang katawan ko, lalo na nung hawakan niya ang pempem ko.
Napabukaka ako ng husto habang minamasahe niya ang pagkababae ko.
Napaaangat ang likod ko sa panggigigil.
Gumagapang ang kiliti sa buong katawan ko.
Kinuha ko ang balikat niya at pilit ko siyang hinihila.
“halika na, akyat ka sa kama at patungan mo na ako! Hindutin mo na ako”
Bulong ko sa kanya.
Hindi ko alam kung saan ko hinugot ang mga katagang nasasambit ko, pakiramdam ko para akong sinasaniban ng kung anong espiritu.
Bumaba siya ng halik sa leeg ko, pansin ko na humogot siya ng hangin na parang inaamoy ang halimuyak ko.
“Ooohhhh…..”
Nagpakita siya ng ngiti sa mukha habang ako’y darang na darang sa kalibugang nadarama ko, wala akong ibang iniisip at hinihiling ngayon kundi ang magpahalay sa kanya.
Nagkatinginan kami, titig na titig sa isa’t-isa.
Tapos marahang bumubuka ang bibig niya kasabay ng unti-unting paghaba ng magkabilang pangil sa mga ngipin niya, matutulis at matatalim ang mga pangil niya.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit napaangat ang katawan ko at lumantad sa kanya ang leeg ko.
“Hhuussshhh”
ang tanging narinig ko sa kanya habang papadukmo ang bibig niya sa leeg ko.
“aaahhhhhh”
Naramdaman ko ang dalawang matutulis na pangil niya na bumaon sa leeg ko.
Napapapikit ako, pakiramdam ko parang nawawalan ako ng lakas.
Bumagsak ang mga kamay ko sa kama.
Nanginginig ang buong katawan ko, nanghihina ako at nanlalambot,
tapos kumikipot ang paningin ko at parang umiikot ang paligid, hanggang tuluyan ng nagdilim ang buong mundo.
(Kapitulo Dos)
Minumulat-mulat ko ang aking mga mata.
Nagising ako na nakahiga parin sa aking kwarto.
Pinagmasdan ko ang buong paligid,
“hhaaay….sabi na nga ba’t panaginip lang..”
ngunit nagtataka ako kung bakit hubo’t hubad ako.
“huh?!x?!”
napaupo ako habang kinakapa-kapa ang leeg ko.
Nasalat ko ang dalawang butas sa leeg ko.
Hindi ako pwedeng magkamali, ito yung butas na gawa ng mga pangil niya.
Hindi ‘yon panaginip, totoong nangyari ‘yon.
Tumayo ako at hinahabol-habol ko ang hininga ko dahil sa sobrang kaba habang kinakapa-kapa ang sarili ko, ang mukha ko, tinitignan ko kung meron akong physical damage.
Napahinto ako nang madampi ang kamay ko sa ilong ko.
Humihinga ako ng mabilis ngunit wala akong nadaramang hangin na lumalabas sa aking ilong at maging sa aking bibig.
“huh! Hindi kaya……..”
Lumingon ako sa aking kama.
Kinilabutan ako ng husto nang makita ko ang sarili ko na nakahiga parin sa kama.
“teka, alam ko tumayo na ako pero bakit naiwan ang katawan ko sa kama?”
sa isip ko.
Itinapat ko ang kamay ko sa dibdib ko, alam kong kinakabahan ako ngunit wala akong nararamdamang tumitibok sa dibdib ko.
Hinawakan ko ang wrist ko ngunit wala din akong nararamdamang kabog ng pulso.
“hindi kaya’t patay na ako? at ako’y isang kaluluwa nalang ngayon na humiwalay sa katawan ko?”
Nagulat ako nang biglang bumukas ang pinto.
Si daddy, hingal na hingal na tumatakbo papasok at parang natataranta.
“Dad!”
sabi ko at tumakbo ako para salubungin siya kahit pa hubad ang katawan ko.
Yayakap sana ako sa kanya ngunit bigla siyang tumagos sa katawan ko.
“papa’nong?!xx?……..”
tinitignan ko ang sarili kong mga kamay at nagtataka kung papa’no siya tumagos sa akin, samantalang ako, nahahawakan ko ang sarili ko.
Sakto namang nakatapat ako sa salamin kung saan ako nagsusuklay kanina.
Pagtingin ko sa salamin, hindi ko nakita ang sarili ko.
Lumapit pa ako para tignan ng maayos ngunit wala akong makitang katawan na nagre-reflect sa salamin.
Labis-labis ang takot na nadarama ko
Dito na ako napa-iyak, wala akong reflection, ibig sabihin patay na talaga ako at ngayo’y isang kaluluwa na lamang.
Pupunasan ko sana ang luha ko ngunit wala akong nakapa, alam kong umiiyak ako pero bakit wala akong luha?
“aannnaaaakkk….anak….huhuhu”
Narinig ko si daddy na humahagulgol at umiiyak, tinatangisan niya ang bangkay ko.
Lumapit ako sakanya.
Nakaluhod siya sa gilid ng kama at yakap-yakap niya ang hubo’t-hubad kong patay na katawan na nakahiga parin sa kama.
“anong nangyari anak ko? Bakit mo ‘ko iniwan?”
Hindi matanggap ni daddy at pilit parin niya akong pinupulsuhan.
Napakasakit ng iyak niya, naaawa ako sa kanya.
“Dad! Nandito lang ako sa tabi mo! Hindi pa talaga ako patay! Ayoko pang mamatay dad! Dad! Dad!”
Sinasambit ko kay daddy ngunit hindi niya ako naririnig, hindi ko rin siya mahawakan, tumatagos lang din ang kamay ko sa katawan niya.
Kumuha siya ng kumot at ibinalot niya ito sa katawang naiwan ko.
Nanginginig pa ang mga kamay niya.
Binuhat niya ang katawan ko at nagmamadaling bumaba ng silid.
Sinundan ko siya, muntik pa siyang mahulog sa hagdanan sa sobrang taranta niya.
Sinakay niya ang katawan ko sa kotse,
sumakay din ako at dinala niya ang katawan ko sa ospital kahit pa hating-gabi na ng mga oras na yon.
Umaasa siya na maisasalba pa niya ako.
Pagdating sa ospital, dinala agad ang katawan ko sa emergency room, kung ano-ano ang mga itinurok at pinaggagawa nila sa katawan ko, ngunit sa kabila ng lahat isa lang ang nasambit ng doktor.
“I’m Sorry”
Tanging nasabi lang ng doctor habang tinatapik-tapik ang balikat ni daddy.
Walang tigil sa pag-iyak si daddy, halos mababad na sa luha ang mukha niya.
“hindi po ito normal sir”
Patuloy ng doktor habang sinasalat at sinusuri niya ang dalawang butas sa leeg ko.
“kawalan po ng dugo ang ikinamatay ng inyong anak. Na-drain ang dugo niya sa katawan, ni isang patak ay wala kaming nakuha o nakita”
“paano po nangyari ‘yon doc?”
Pagtataka ni daddy.
“maging kami po ay ngayon lang nakaranas ng ganitong pangyayari.
Pagmasdan niyo po itong mabuti”
wika ng doktor habang itinuturo niya kay daddy ang dalawang butas sa leeg ko.
“parang may kung anong nilalang na kumagat sa leeg ng anak niyo, maaaring hayop, pero sa distansiya ng mga butas, hindi rin po namin matukoy kung anong klaseng hayop ang kumagat sa anak niyo.”
Paliwanag ng doktor.
Naging palaisipan sa lahat ang pangyayari.
“Dad! Bampira ang kumagat sa akin!”
Sigaw ko sa tenga ni daddy.
“hindi kaya kagat ito ng isang bampira?”
nagulat ako sa sinabi ni daddy, narinig niya kaya ako.
Nagkatinginan si daddy at ang doktor, maging ang mga nurse na nakapalibot sa kanila.
“narinig mo ba ako dad?”
Mangiyak-ngiyak kong sabi at sinusubukan ko siyang hawakan ngunit bigo parin ako.
“dad! Dad! Dad! Hindi pa ako patay dad!”
Akala ko naririnig ako ni daddy pero hindi naman pala.
“Naku sir, kathang-isip lang po ang mga bampira, and they really don’t exist”
napangiti pa ang doktor.
“sorry doc. Ba’t ko nga ba nasabi ‘yon…”
pailing-iling naman si daddy.
“huwag po kayong mag-alala sir, malalaman din po natin ang tunay na dahilan ng pagkamatay niya sa isasagawang autopsy”
pagtatapos ng doktor sa usapan.
Teka! Autopsy?
Nag-aalala ako na baka hiwa-hiwain nila ang katawan ko.
Hindi ko iniwan ang bangkay ko.
Umaasa parin ako na makakabalik sa katawan ko at muling mabubuhay.
Alam kong may dahilan kung bakit nandito parin sa lupa ang kaluluwa ko.
Isinakay sa ambulansiya ang bangkay ko kasama si daddy.
Sumakay din ako para masundan ang ko sila.
Laking gulat ko nang pumasok ang sinasakyan naming ambulansiya sa morge, sa isang puneralya.
Kinabahan ako sa isiping iimbalsamohin ako kasabay ng autopsy, at kapag nangyari ‘yon, wala na akong pag-asang makabalik sa katawan ko at tuluyan na talaga akong mamamatay.
(Kapitulo Tres)
“Ayos ‘to hah! mainit-init pa!”
Iniwan nila ang bangkay ko sa puneralya kasama ng isang binatilyong lalaki.
Hindi siya natatakot mag-isa kahit pa nakahirera ang mga bangkay kasama niya sa isang malawak na silid.
Bigla niyang tinanggal ang nakatabing na kumot sa katawan ko.
Lumantad sa kanya ang hubo’t-hubad kong katawan.
Teka! mukhang may balak siyang gawin sa katawan ko ah.
Nataranta ako nang makita kong hahawakan ng manyak na lalaki ang mga suso ng bangkay ko.
“ang ganda mo! ang lalaki pa ng mga suso mo! jackpot!”
Ngiting aso pa ang nanginginig-nginig na lalaki habang nilalamas ang mga suso ng katawan ko.
Gigil na gigil siya na nananamantala sa hubo’t-hubad kong bangkay.
Napakalapastangan niya, pati patay pinag-interesan pa niya.
“Hoy bastos ka! Layuan mo ang katawan ko!!”
galit na galit ako at pinagsasampal ko ang lalaki, ngunit walang kwenta ang ginagawa ko, para lang akong sumusuntok sa hangin na tumatagos lang sa katawan niya.
“at ang puki mo…ooohhh…ang tambok! Malinis at mukhang malinamnam!”
bulong pa ng lalake habang sinasalat-salat ang pagkababae ko at nilalapirot.
Hindi ko alam ang gagawin ko, gigil na gigil ako at inis na inis sa manyakis na ‘to.
Tuloy-tuloy lang ang paglamutak niya sa kepyas ko.
Binukaka pa niya ang mga hita ko, para siyang ob-gyne na nagpapa-anak ng buntis.
Nakita ko pa ang sentrong daliri niya na ipinasok niya sa lagusan ng hiyas ko.
Hindi ko na kayang manood.
Nag-isip ako ng paraan para mapigilan siya sa balak niya.
Ngunit mukhang kukulangin na ako sa oras dahil hinubad na ng hayup na ‘to ang shorts niya at brief!
Ang kapal ng mukha niya! Maliit lang pala ang titi niya kahit tigas na tigas na ito.
Gagawin niyang parausan ang katawan ko! Ilang bangkay na kaya ang mokong na ‘to?
Umakyat siya sa kama at pinatungan niya ang bangkay ko.
Hinahalik-halikan pa niya ang mga labi ko habang nilalamas ang mga suso ko habang walang tigil niyang ikinikiskis ang burat niya sa keps ko.
TOK! TOK! TOK!
Laking pasalamat ko nang may narinig akong kumakatok sa pintuan.
Nataranta naman ang hayop at mabilis na bumaba sa bangkay ko.
Tinungo ko ang pintuang nakasara at nakalock habang ang mokong ay natatarantang isuot muli ang shorts niya at ibalik ang kumot sa bangkay ko.
Naalala ko yung mga napapanood kong pelikula kung saan ang mga kaluluwa ay may kakayahang tumagos sa pader.
Kumuha ako ng buwelo at didiretsuhin ko ang pinto para tumagos ako at tignan ang taong kumakatok sa labas,
“Uhrg!”
Tumalbog lang ako sa pinto at hindi ako nakatagos!
Sinubukan ko ulit ngunit hindi talaga ako nakakatagos sa pinto, sinubukan ko rin sa pader ngunit nabigo parin ako.
“wala naman buto’t-laman ang kaluluwa ko pero bakit hindi ko kayang tumagos sa pader?”
Naitanong ko sa sarili ko habang nakatitig sa mga kamay ko.
Biglang dumaan ang lalaki sa akin para pagbuksan ang kumakatok,
Tumagos ang lalaki sa kaluluwa ko na parang wala man lang siyang tinamaan.
“kung ang taong may buhay ay tumatagos sa akin, pero ako ay hindi makatagos sa pader, ibig sabihin, kaya kong humawak ng mga bagay na walang buhay!”
sa isiping ito sinubukaan kong idampi ang mga daliri ko sa pader.
Nasalat ko nga ang magaspang na pader.
Pagbukas ng pinto, pumasok ang isa pang lalaki na kasama si daddy.
Pinaikutan nila ang nakahiga kong bangkay.
“sigurado po ba kayong nais ninyong panoorin?”
Tanong ng lalaki kay daddy.
“opo” maikling sagot ni daddy.
“ngunit ang hihiwain ko po ay ang puso niya, baka may makuha tayong blood sample dito” patuloy ng lalaki.
Inilapit sa kanya ang mga utensils na gagamitin niya, dinampot niya ang isang kutsilyo at pinunasan ng malinis na tela.
Parang steak knife.
Nataranta ako dahil mukhang hihiwain na niya ang dibdib ng bangkay ko, kasabay ng pagtulo ng luha ni daddy.
Nakita ko ang isang flower vase na malapit sa akin.
Pinuntahan ko at itinulak ko ito.
BLAG!
Nagulat ang lahat at napatingin sa nabasag na flower vase at nagkapira-piraso.
“teka lang!”
pagpipigil ni daddy sa lalaki habang nakahawak sa kamay niyang may dalang kutsilyo.
Nagtataka si daddy at nilapitan ang nabasag na vase.
“anak, nandito ka ba?!”
Tanong ni daddy sa hangin.
Palingon-lingon siya sa paligid.
“daddy! Nandito lang ako sa tabi mo!”
Sigaw ko sa tenga ni daddy, ngunit hindi talaga niya ako naririnig.
Pero mukhang nakukuha ni daddy ang nais kong iparating nang dumampot siya ng kapirasong bubug ng vase.
“sir, madalas po talagang mahulugan ng vase ang patungan na ‘yan”
sabi naman ng lalaki.
Para tuluyan ko silang mapaniwala na nandito talaga ako, pinatay-sindi ko ang ilaw na parang disco lights.
Naalarma ang dalawang lalaki, ngunit si daddy ay kalmado lang at sinasambit niya ang pangalan ko.
“Maita! Maita! Ikaw ba yan anak ko?”
Masakit ang iyak ni daddy.
Inuga-uga at inalog-alog ko pa ang mga cabinet, kumakalaksing ang mga kasangkapang nasa loob nito, at lahat ng babasagin ay nahulog at nabasag.
Nagsitakbuhan ang dalawa habang si daddy ay lumapit sa bangkay ko at niyakap niya ito.
“anak ko! anak ko! matahimik nawa ang iyong kaluluwa”
Pagtangis ni daddy sa akin.
Naaawa talaga ako sakanya, gustong-gusto ko siyang yakapin pero hindi naman pupwede.
“Dad, huwag mong ipagalaw ang katawan ko….babalik pa ako….”
Bigla kong naibulong sa tenga niya, tapos bigla siyang nasindak at nagulat.
“Anak ikaw ba yan? Anong nais mong sabihin anak ko? Ano’ng nais mong iparating?”
lalong lumakas ang pag-iyak niya.
Pero parang narinig niya ang boses ko, hindi lang siguro klaro.
“Dad, ‘wag mong iwan ang katawan ko dito! Idala mo kung saan, kundi hahalayin nanaman ng manyak na lalaki”
Muli akong nagsisisigaw sa tenga ni daddy, ngunit muli hindi nanaman niya ako narinig.
Lumabas siya ng silid, sinundan ko siya.
Pagdating niya sa lobby ng puneralya, hinabilinan niya ang mga tao sa counter na huwag munang gagalawin ang katawan ko habang hindi pa siya bumabalik.
Napatingin ako sa labas, bukang-liwayway na pala, nag-aagawa ang liwanag sa dilim.
Patunay na lumipas na ang magdamag.
Tumindig si daddy at lumabas na sa puneralya, sinabayan ko ang pagbukas niya ng pinto para di halata ang paglabas ko.
Dumiretso siya sa kanyang kotse, susundan ko pa sana siya ngunit nang masignagan ako ng sikat ng araw, biglang namula ang buong katawan-este kaluluwa ko.
Parang may kuryenteng dumadaloy sa akin at parang nagbabagang apoy ang pakiramdam ko.
Napaatras ako at sumilong sa lilim ng bubong ng puneralya.
Bigla namang humupa ang init na naramdaman ko.
Sa loob-loob ko, naiiyak na ako.
Nawawalan na ako ng pag-asa, wala na akong maisip na paraan.
Pumasok nalang uli ako sa loob ng puneralya, nagmukmok nalang ako sa sulok habang binabantayan ang bangkay ko.
Bumabalik sa aking ala-ala ang mga araw na buhay pa ako, ang mga araw sa buhay ko na nasayang ko, ang mga pagkakataong dumaan na pinalampas ko lang.
Ang pinakamasakit, kahapon lang ay nagkatampuhan pa kami ni daddy, sinagot-sagot ko siya at galit na galit ako sakanya, pero ngayon sa isang iglap lang, heto ako, isa na lamang pagala-galang kaluluwa na punong-puno ng pagsisisi.
Nakarinig ako ng mga yapak ng mga paa sa labas ng silid, parang kumpol ng mga tao na naglalakad.
Palakas ng palakas ang tinig, biglang bumukas ang pinto.
Pumasok ang dalawang lalaki at isang babae, kasunod nilang pumasok ang isang pari kasama ng dalawa niyang sakristan.
May bitbit na insenso ang pari na sinindihan ng isang sakristan, lumikha ito ng usok na gumala sa paligid.
Napatayo ako nang magsimulang maglakad ang pari sa kabuuan ng silid habang hinahampas-hampas ang mausok na insenso kasabay ng mumunti niyang dasal.
Alam ko ang amoy ng insenso, mabango at masarap sa ilong ngunit bakit wala akong naaamoy ngayon kahit pa anong singhot ko sa hangin?
Nasindak at napaatras silang lahat nang matapat sa akin ang pari, humuhulma kasi ang kaluluwa ko sa usok ng winawagaswas niyang insenso.
“huwag kayong matakot!” sambit ng pari kasabay ng pagbunot niya ng holy water sa kanyang bulsa.
Lumakas ang boses niya at naging siryoso ang pagbibitiw niya ng kanyang dasal habang binububuran niya ako ng holy water.
Nagniningning ang pumupulantik na tubig sa akin, parang diyamteng kristal,
ngunit wala namang naging epekto sa akin ang sagradong tubig na ito na tumatagos lang sa akin.
Nanatili lang ako sa aking posisyon, nakatayo at nag-aabang lang sa susunod nilang gagawin.
Sabay-sabay silang nananalangin ng kanya-kanya nilang dasal.
Naawa din ako, at para huminto na sila ay mabilis akong tumakbo at lumabas na ng silid.
Paglingon ko, nagulat ako sa isang lalaki na muntik ng bumangga sa akin.
Nakayuko siya at may sigarilyong nakasumpal sa bibig niya, sinisindihan niya ng naglolokong lighter niya habang naglalakad siya.
napahinto siya sa harap ko.
“sorry miss…”
Nasambit niya tapos lumihis siya ng direksyon para iwasan ako.
“okay lan-”
naputol ang sinasabi ko nang maalala kong kaluluwa pala ako.
Hinabol ko siya ngunit mabilis siyang maglakad.
“teka sir! Nakikita mo ba ako?”
pumasok siya sa banyo ng mga lalaki.
Nung una nag-alinlangan pa akong pumasok, pero naalala ko, wala naman palang nakakakita sa akin.
Nakatayo siya at umiihi sa isang urinary vassin.
Tumabi ako sakanya at nagsalita.
“sir, nakikita niyo po ba ako?”
Tanong ko sa kanya.
hindi siya kumibo at hindi niya ako pinansin.
Ngunit alam kong nakikita niya ako.
Tinutukan ko ang mukha niya na kulang nalang ay maghalikan kami.
“hoy sir! Nakikita mo ba ako?!”
Sigaw ko sa mukha niya.
Nagulat ako nang tignan niya ako sa mata, nagtagpo ang paningin namin.
“hindi lang nakikita, naririnig pa kita..”
Sabi niya.
Napuno ng kagalakan ang sarili ko! Sa wakas, may nakakita din sa akin!
“hindi ka ba nahihiya at nandito ka sa banyo ng mga lalaki?”
Patuloy niya.
Paglingon ko sa baba, nakita ko ang titi niya na nakalabas sa pantalon niya at naglalabas ng ihi.
“tsaka, magbihis ka nga!”
Nahiya ako bigla at niyakap ko ang aking sarili-
To be continued…
Fiction-Factory
I dreamt of being a published writer of inspirational and motivational stories, cause I want to inspire those who have physical disabilities and less fortunate people whom are downhearted. I want to bring hope into their hearts and I want them to see a beautiful world that's full of dreams. I also want to share my thoughts about unconditional love, life's regrets and marital failures through Erotic stories. I may not change your world, but I wish, with my simple works, i've touched your hearts.
--------------
Signature:
To be honest, i'm a liar. ♥♞♬♂⚄☜†∇
- Hazel - December 9, 2021
- Isang Gabi Sa Loob Ng Bus - December 4, 2021
- Grace - November 27, 2021