Ikapitong Utos – Torotot

Ikapitong Utos – Episode 24: Torotot

By ereimondb

 

“Mukhang kakagising mo lang ah…” Tanong ni Linda sa kanyang asawa habang kausap ito sa Yahoo Messenger.

March 2011

Kitang-kita naman na tinanghali ng gising si Francis dahil na rin sa sobrang pagod nito mula nang namasyal sila ni Sheryn kahapon. Dahil wala namang opisina pag araw ng linggo ay hindi na nag-alarm ang lalaki at hinayaan niya ang kanyang sariling makatulog ng mahaba-haba.

“Hehehe… Dami kasing trabaho kahapon eh… Napagod ako.”
“Ahhh… Talaga?”

Pilit na ikinukubli ni Francis ang kanilang ginawang pamamasyal ni Sheryn. Ngunit kahit pasinungalinang ng lalaki ay alam na ni Linda kung ano at saan sila nagpuntng dalawa.

“Grabe pala yang trabaho niyo ano? Patayan sa pagod…” Makahulugang saad ni Linda.

“Oo nga eh… Hayaan mo na, malaki naman ang sahod. Tiis-tiis lang.”

Sandaling hindi nakapagsalita si Linda at tila nararamdaman din ni Francis ang panandaliang pananahimik ng kanyang magandang asawa.

“Kamusta pala diyan sa atin? Si Jacob? Si kuya Michael?”
“Ayos naman. Ayos naman lahat.”
“Natanggap mo na ba yung ipinadala ko? Sa katapusan ng buwan dadagdagan ko yan. Nagbayad kasi ako ng down payment para sa condo.”
“Oo natanggap ko. Sige ikaw bahala.”

Hindi maiwasan ni Francis ang mapaisip dahil sa maiikling mga sagot ni Linda sa kanya. Alam nitong may dinadamdam ang kanyang asawa.

“Pasensya ka na kahapon ha… Busy lang talaga ako… Hindi ko nanaman nakausap si Jacob.”
“Ahh… ganun talaga eh… Sobrang busy mo kasi…”
“Nasaan ba si Jacob? Pakausap nga…”
“Kasama siya ni Michael. Sinama niya sa court para manood ng laro nila ng basketball.”
“Ahh… Sayang naman…”
“hmm…”

Napakunot noo ang lalaki at tila naiinis na ito sa kakahula kung ano nga ba ang dinadamdam ng kanyang asawa. Alam niyang naipaliwanag na niya ang lahat dito at inaasahan niyang naiintindihan siya ni Linda.

“Ayos ka lang ba babes?”
“Oo. Bakit, hindi ba dapat ako maging okay?”
“Huh? Ano nanaman yan babes?”
“Wala naman. Mayroon ba dapat akong malaman?”
“Linda naman… Puwede ba sabihin mo sa akin kung bakit ka nagkakaganyan?! Hindi naman ako manghuhula eh…”
“Eh ano, manloloko lang?”
“Huh?!! Ano yun?!”
“Teka, may ishe-share akong picture sayo ha.”

Agad namang inimbitahan ni Linda si Francis sa isang photo sharing session. Grinab kasi ng magandang babae ang mga larawan sa Frienster account ni Sheryn. Ito ay para hingiin ang paliwanag ni Francis sa totoong pangyayari.

Nang isa-isang inilalagay ni Linda ang mga pictures ay tila pinagpapawisan si Francis sa kanyang kinauupuan. Hindi niya akalain na mabubuking siya ng kanyang asawa sa ginawa nilang pamamasyal ni Sheryn. Napapapikit na lamang ito at nagsisisi sa kanyang ginawang pagsisinungaling.

“Oh ayan… Ako naman ang magtatanong sayo… Ano nanaman ba ito babes?” Pagalit na tanong ni Linda habang hawak ng dalawang kamay nito ang kanyang gamit na headset. Gusto kasi niyang madinig ng malakas at malinaw ang sasabihin sa kanya ni Francis.

“Babes… Walang ibig sabihin yan… Dati naming kaibigan yan ni kuya Michael. Kahit itanong mo pa sa kanya…”
“Wala akong pakialam kung dati niyo siyang kaibigan. Ang akin lang bakit ka nagsisinungaling sa akin? Sabi mo, busy ka sa trabaho at inunawa ko yun. Hindi ko naman alam na ang pinagkaabalahan mong trabaho ay yang babaeng yan!”
“Hindi ko sinabi sayo, dahil alam kong…”
“Alam mong hindi ako papayag? Malamang hindi ako papayag. Sino bang asawa ang papayag sa ganyang kalokohan…”
“Baby… Wala naman talaga yan eh… Sinamahan ko lang siyang mamasyal… Matagal-tagal din kasi kaming hindi nagkakausap…”
“Leche naman Francis! Ang pinakaayaw ko pa naman sa lahat ay yung sinungaling. Hindi ko maintindihan kung bakit ginawa mo nanaman… Hindi pa ba sapat yung ginawa mong pagsisinungaling noon?”
“Bakit mo ibinabalik yung nangyari noon? Tapos na yun Linda. Hindi mo na dapat inuungkat pa. At magkaiba ito, dahil kaibigan ko si Sheryn at wala kaming ginagawang masama.”
“Ahh Sheryn pala… at iba naman ito. So dapat patawarin ulit kita dahil ibang pagsisinungaling naman ito at dahil kaibigan mo naman siya… Ganun ba?”
Napakamot naman si Francis sa kanyang ulo at halatang wala siyang lusot sa kanyang mga paliwanag kay Linda.
“Nag-sorry ka sa akin noon dahil mali yung ginawa mong pagsisinungaling sa akin. Humingi ka rin ng kapatawaran sa akin dahil hindi mo na halos nakakausap ang anak mo, at nangako kang babawi ka. Hindi niya kailangan ang napakaraming laruan at robot, Francis. Ang gusto ko lang magkausap kayo palagi ni Jacob para hindi lumayo ang loob niya sa iyo. Lumalaki siyang ibang tao ang nakakagisnan niyang tatay.”
“Linda naman!!! Alam mong hindi natin dapat ginagawang issue ito eh… Wala akong ginagawang masama.”
“Wala nga siguro kayong ginagawang masama ng babaeng iyon, pero masama pa rin ang pamamaraan mo. Hindi ka dapat nagsinungaling sa akin. Bakit? Dahil iniisip mong nasa malayo kang lugar at hindi ko malalaman ang lahat?!”
“Sorry! Okay? Sorry!!! Sorry na… Kasalanan ko na ang lahat!!! Hindi dapat ako nagsinungaling sayo. Napaka-sinungaling kong tao. Kung alam mo lang Linda, kung alam mo lang ang lahat ng paghihirap at pangungulila ko sa inyo habang naandito ako sa Singapore. Pinipilit kong balansehin ang buhay ko dito at ang pag-iisip ko sa inyong dalawa. Gusto kong maglibang para mawala yung pag-iisip kong gusto ko nang sumuko at umuwi diyan sa atin. At noong nakita ko dito yung kaibigan namin ni kuya, natuwa ako. Aaminin ko, sobrang natuwa ako at nakakita ako taong naging malapit sa puso ko. Pero hindi nangangahulugang may nangyari sa amin o may dapat akong ipaliwanag tungkol sa kanya. Dahil wala. Walang-wala. Linda naman… Hindi naman ako mukhang artista o sing pogi ni Piolo Pascual para lagi mong pagdudahan na nambababae… Palagi na lang tayong nagtatalo sa tuwing nag-uusap tayo sa webcam. Walang palya, walang mintis… Lagi na lang akong mali, may pagkukulang… Hindi ko alam kung dapat ba e totohanin ko na lang yang bintang mo, para may katuturan yang pagseselos mo eh.”

Hindi naman nakapagsalita si Linda. Sa halip ay tila naintindihan rin niya ang sentimyento ng kanyang asawa. Ayaw din niyang nag-aaway silang palagi ni Francis, ngunit dala siguro ng pagiging malayo nito sa kanyng mister, ay nakakapag-isip ito ng mga hindi magagandang bagay na maaaring gawin ni Francis.

“Gumagawa ka kasing ikakaselos ko at ikakawala ko ng tiwala sayo eh…” Mahinahong saad ni Linda at tila napapaiyak pa ito habang nakayuko.

“Sa susunod na lang tayo mag-usap…” Galit na saad ng lalaki sabay patay nito sa kanyang webcam.

Mabilis ding nagsign-out si Francis at hindi na ito napigilan ni Linda.

Tila kino-control naman ng magandang babae na mapalakas ang kanyang pag-iyak. Kahit na namimilipit na ito sa sobrang sakit ng kanyang nararamdaman dahil sa pag-aaway nila ni Francis, ay pilit niyang pinapatahan ang kanyang sarili sa pag-iyak.

Nasa kabilang silid lamang sina Jacob at Michael. Pinakiusapan ni Linda na isama muna ang kanyang anak kung saan ito magpupunta. Ito ay dahil gusto niyang makapagtuos sila ni Francis.

Pinaglaro na lamang ni Michael si Jacob sa kanyang laptop ng computer games. Habang siya naman ay nasa labas lamang ng pintuan ng silid ni Linda. Tila gusto nitong mapakinggan ang nangyayari sa loob. Ang tanging naririnig lamang niya ang minsang pagsigaw sa galit ni Linda.

At pagkatapos noo’y wala na siyang iba pang nadinig mula sa magandang babae.

Pipihitin na sana niya ang doorknob nang bigla itong bumukas at tumambad sa kanya si Linda na namumugto ang mga mata.

Pilit na itinatago ng magandang babae ang kanyang itsura dahil ayaw nitong ipakita kay Michael ang labis niyang pag-iyak kanina.

Nagmamadali itong lumabas ng silid at dumiretso sa banyo. Sinundan lamang siya ng tingin ni Michael at kahit walang imikan ay nararamdaman nito ang pighati at sakit na nararanasan ni Linda.

Naghintay na lamang si Michael sa tapat ng silid ni Linda upang ito ay makausap. Nang lumabas ang magandang babae ay nakita agad nito ang kapatid ni Francis na naghihintay sa kanya. Payuko itong naglakad at pabalik sa kanyang silid. Hindi nito pinapansin ang lalaki at mabilis na nakapasok sa loob ng kuwarto. Akmang isasarado na nito ang pintuan nang bigla itong pinigilan ni Michael.

“Okay ka lang?” Tanong nito sa asawa ng kanyang kapatid.

Napatingin naman si Linda sa kanya at marahang tumango bilang kanyang kasagutan.

“Si Jacob?”
“Nasa kuwarto ko. Naglalaro ng computer games.”

Hinayaan na lamang ni Linda na nakabukas ang kanyang silid sabay naglakad ito papunta sa kanyang kama. Ibinagsak nito ang kanyang puwit sa pagkakaupo at kitang-kita na problemado siya sa naging usapang nila ni Francis.

Sumunod naman sa kanya si Michael. Alam niya na ring hindi naging magandang ang nangyaring pagtutuos ng kanyang kapatid at ni Linda.

“Bakit ganun… Parang pakiramdam ko, ako pa yung mali… ako pa ang may kasalanan…” Mahinang saad ni Linda habang nakayuko.

“Huwag mong isipin yan… Wala ka namang kasalanan eh. Gusto mo lang malaman at marinig ang panig ng asawa mo…”
“Napaka inconsiderate ko ba? Sarili ko lang ba ang iniisip ko? Pakiramdam ko kasi ako pa itong nag-iisip ng masama eh… Hindi ko naman gagawin ito ng walang dahilan…” Saad ni Linda sabay umiiyak.

Agad namang lumapit si Michael at hinagod nito ang bandang likuran ng babae. Gusto niya sanang sisihin ang kanyang sarili dahil siya ang nag-udyok sa magandang babae na tanungin kay Francis ang tungkol sa litratong nakita.

Ngunit mas pinili ni Michael na maging matigas ang kanyang puso. Tila nabubulagan pa ito ng galit at selos nang malaman niyang magkasama sina Francis at Sheryn sa Singapore.

“Wala kang kasalanan. Tama ka… hindi ka naman magkakaganyan nang walang dahilan…”
“Kaya nga ehh… Pero bakit parang ako pa yung mas nasasaktan?”
“Ayokong siraan si Francis… Pero pati ako nagagalit sa ginawa niyang pagsisinungaling sayo. Kung natatandaan mo yung ikinuwento ko sa iyo na muntikan naming pag-awayan na babae na Francis, yun yung nasa picture. Si Sheryn. Noong una, hindi ko alam na ang girlfriend ko pala ang tinutukoy niyang babaeng napupusuan niya sa eskuwelahan naming. Alam kong may gusto ang kapatid ko kay Sheryn. Alam kong pinipigilan niya lang ang nararamdaman niya para sa girlfriend ko dati. At ngayon… hindi ko alam kung bakit kailangan niya pang itago ito sa iyo at magsinungaling.”

Tila lalo namang napaiyak si Linda. Kahit ayaw na sana nitong mag-isip ng masama laban sa kanyang asawa, ay lalong nadagdagan ang pagkabahala nito dahil sa ikinuwento sa kanya ni Michael.

Masama pa rin ang loob dahil sa ginagawang pagsisinungaling ni Francis. At lalo namang nadagdagan ang galit sa kanyang puso sa pag-aakalang mayroong nangyayaring hindi maganda sa kanyang asawa at kay Sheryn.

Patuloy pa rin si Michael sa pagpapatahan kay Linda. Nakatingin lamang ito sa mukha ng magandang babae habang marahang hinahagod ang bandang likuran nito.

“Hindi ko na alam ang gagawin ko… Ayokong magselos pero hindi ko mapigilan. Masisisi mo ba ako?”
“Nagkamali si kambal. Wala kang kasalanan.”
“Pero ayokong magalit sa kanya… Ayoko magtanin ng galit para sa kanya…”

Hindi naman kumibo si Michael. Ang pagtatanim ng sama ng loob ang naging ugat kung bakit niya hinayaang makita ni Linda ang mga larawan sa Friendster account ni Sheryn.

Wala na rin naman siyang magagawa, dahil lumabas na rin ang katotohana sa bibig mismo ni Francis. Gusto lang din ipaalam ni Michael sa kanyang utol na hindi siya makakapagsinungaling ulit, gaya ng dati.

“Tama na… Huwag ka nang umiyak… Ipakita mong matataga ka…”
Tumango lamang si Linda sabay punas sa kanyang mga luha.

—

Samantala, si Francis naman ay patuloy na iniisip ang kanyang nagawang kasalnan kay Linda. Napapailing at napapapikit ito sa tuwing naaalala nito ang ginawang kalokohan noong ipinagbubuntis pa lang ng kanyang asawa si Jacob. Muntik na itong makunan dahil sa labis na pag-aalala at pag-iisip sa kung anong nangyari sa kanilang dalawa ni Sky.

Ngayon, kahit may pagkakataon siyang aminin kay Linda ang tungkol kay Sheryn, ay mas pinili nitong itago at magsinungaling sa kanyang asawa. Dahil iyon ang inaakala niyang nararapat na gawin. Ayaw niyang mabahiran ng malisya ang utak ng kanyang asawa dahil matindi itong magselos.

Pilit na iwinawaksi ng lalaki ang sinasapit ng kanilang relasyon ni Linda. Alam niyang nahihirapan silang dalawa sa takbo ng kanilang relasyon, dahil na rin sa kawalan ng oras at pagkakataong magkasama. Inuunawa na lang niya ang mga pagseselos at pagdududa ng magandang babae sa tuwing tatanungin siya habang nag ka-cam to cam.

Ngunit may mga araw namang hindi rin maganda ang timpla ni Francis. Nagsasawa siya sa paulit-ulit na pagtatanong at pangungulit sa kanya ni Linda kung may iba siyang nagugustuhan sa Singapore. At kahit anong pangungumbinsi nito sa kanya ay tila hindi naniniwala ang babae. Kaya madalas ay tumatahimik na lang din siya para hindi na lumala ang kanilang pagtatalo.

Hanggang dumating ang puntong tila kalabisan na ang pagdududa ni Linda. Mas lumala pa nang ikubli nito ang totoong dahilan kung bakit hindi siya nakapag-online. Alam din niya ang kamalian niya, ngunit hindi ito dahilan para sa kanya na mapag-isipan ng masama ng asawa.

At iniisip din ni Francis na matulungan siya ulit ni Michael na maipaliwanag ang tungkol sa kanila ni Sheryn. Ipinapanalangin ni Francis na tutulungan siya ng kanyang kapatid upang maayos ang gusot sa kanilang dalawang mag-asawa, lalo pa’t alam niya kung ano ang relasyon sa kanya ni Sheryn.

Kung kaya’t ilang araw ang pinalipas ni Francis na huwag munang kausapin si Linda. Itinuon niya muna ang kanyang buong atensyon sa trabaho at para sa gaganaping salu-salo sa Sabado. Patuloy siya sa pagkumpleto ng mga kasangkapan sa bahay, maging sa pagluto.

Kahit mabigat sa kanyang damdaming tiisin muna si Linda ay mas pinili pa rin niya itong gawin upang makaiwas sag alit na nararamdaman ng kanyang asawa. Tila nagpapakiramdaman ang dalawa kung sino ba ang dapat na maunang magpadala ng mensahe sa email o kahit sa chat manlang.

Maging si Linda ay laging tumitingin sa kanyang account sa yahoo mail at yahoo messenger. Ito ay upang tignan kung naka-online na ba ang kanyang asawa. Ngunit bigo si Linda, halos limang araw nang naka-offline si Francis. Lagi siyang nagtatangka na magpadala ng mensahe sa asawa, ngunit pakiramdam niya ay hindi dapat siya ang unang gumawa ng paraan para makapag-usap silang dalawa. Gusto niyang ipakita kay Francis na may pagkakamali ito at umaasang hindi na niya uulitin ang kanyang pagsisinungaling. Gusto rin niyang maging tapat na sila sa isa’t isa at wala nang itatago na kahit anong lihim o sikreto.

Ngunit, wala. Wala sa kanila ang naunang gumawa ng hakbang para malinawan ang nangyaring pagtatalo, halos mag-iisang linggo na ang nakaklipas.

Patuloy ang pagiging manhid at pagamamtigas nina Francis at Linda.

Hanggang sa dumating ang araw ng Sabado.

Ang araw ng pagtitipon sa bagong condo ni Francis. Lima sa kanyang mga kasamahan sa opisina ang nagpunta upang magtanghalian sa kanyang bagong tinitirahan.

Panay ang tawanan at kuwentuhan. Halos bumaha din ng alak sa condo at kitang-kita na nagkakatuwaan ang mga bagong kaibigan ni Francis.

Hindi na rin nararamdaman ng lalaki ang problema niya, dahil madalas ay nalilibang naman siya sa kanyang trabaho at mga kaopisina.

Halos mag-aalas-otso na ng gabi nang natapos sila at nagsipag-uwian naman ang mga bisita ni Francis.

Habang nagliligpit ng mga pinagkainan at mga bote ng beer ay napapaisip naman ang lalaki na makipagchat na sa kanyang asawa.

Kung kaya’t binilisan na niya ang kanyang ginagawang paglilinis at akmang bubuksan na ang kanyang laptop nang may nagdoorbell sa may pintuan ng kanyang condo.

Naisip niyang baka may naiwan ang kanyang mga kasamahan sa opisina at mabilis niyang pinagbuksan ang taon naghihintay sa labas.

“Hello!” Nakangiting bungad ni Sheryn nang mabuksan ang pintuan.

“Oh! Na-late ka yata?? Hehehehe…”
“Pasensya ka na ha… Nagka-emergency meeting kasi kami kanina kaya hindi ako nakarating agad.”
“Ahh halika pasok ka…”

“Hihihi… Puwede pa naman tayong magparty di ba?” Saad ni Sheryn sabay abot ang isang bote ng isang mamahaling alak.

“Wow! Astig nito ah! Puwedeng puwede! Hehehe…”

Pumasok agad si Sheryn sa condo ni Francis at iginala nito ang kanyang mga mata sa kuwarto ng lalaki.

“Ang aliwalas naman dito…”
“Maliit nga eh… Napansin kong kapag lima at anim na kayo sa loob, sobrang liit pala ng nakuha kong condo.”
“Naku, ayos na ito. Tsaka ikaw lang naman eh. Unless kung magpapatira ka dito. Hihihi…”
“Hehehe… Hindi ko naman naisip yun. Mas gusto ko mag-isa para may privacy.”
“Tsaka buhay binata ka dito ano? Hihihihi…”
“Puwede… Hehehe…”

Ibinalik ni Francis ang mga pagakain at kutkuting natira ng kanyang mga bisita. Agad binuksan ang alak na bigay ni Sheryn at saka nilagyan ang mga basong nasaharapan ng dalaga.

“Oh ayan… Kainin mo lahat yan. Wala nang darating na bisita. Hehehe…”
“Dami naman nito. Ikaw ba nagluto?”
“Naku, yung iba jan nanggaling lang sa vending machine. Wahahaha!”
“Hahaha… Ayos ah… Pero sige, subukan natin. Malay ko ba kung masarap yan.”
“Tsaka, may kasama namang masarap na alak, kaya sasarap na rin yang pagkain mo.”

Mabilis namang napapangiti si Sheryn sa bawat pagbibirong sinasambit ni Francis. Naalala tuloy niya noong highschool pa lang sila, na ang lalaki lamang ang tanging napapagbalingan niya sa tuwing nag-aaway sila ni Michael. Naalala rin niya ang araw kung saan iniligtas siya ni Francis laban sa mga tambay na nakaalitan ng barkada ng kanyang kapatid.

“Alam mo… Sobrang saya ko para sa iyo. Kasi, malayo na ang narating mo.”
“Salamat… Tsaka kailangan ko rin naman magtiyaga at magsumikap eh. Kung hindi ko gagawin yun, malamang matagal na kaming patay sa gutom.”
“Pero si Michael naman madami ring nagawa hindi ba? Para sa pamilya niyo?”
“Oo naman. Masipag yun si kuya Michael. May mga pagkakataong nakakapagbigay din siya sa bahay dahil sa pamamasada niya ng tricycle.”
“Kaya nga eh… Naiintindihan ko naman yung kind gesture niya na iyon. Pero ang hindi ko ma-gets eh kung bakit siya tumigil sa pag-aaral.”
“Oo nga eh… Pero, wala naman akong puwede ireklamo kay kuya, dahil kahit papaano hindi naman kami nagutom at tatlong beses kaming kumakain sa isang araw dahil sa pamamasada niya. Naisip din siguro niya yung gastos kung makikisabay siya sa akin sa pag-aaral.”
“Well, kanya-kanya namang dahilan yan. Pero siyempre, gusto ko rin na naging ganito rin ang buhay niya tulad mo.”
“Maayos na ang buhay ni kuya. May trabaho siya at nakapagtapos din naman.”
“Ahh… Good for him. Mas okay kasi kapag nakapagtapos ka.”
“Napagtulungan naman namin ang pag-aaral niya. Tsaka nagawa rin niyang pagsabayin ang pag-aaral at pagtatrabaho niya noong huling semester. Mabuti nga naging mabait sa kanya boss niya eh.”
“Ahh… okay. Hindi ko pa nga siya nakakamusta eh. Pero gagawa ako ng paraan next time.”
“Sige Sheryn. Matutuwa yun kapag kinamusta mo. Tutal, single ka rin naman tulad niya… Hehehe…”
“Hihihihi… Naku huwag muna siya umasa…”
“Pero subukan mo… Baka puwede naman… Hehehe…”
“Sige… Sige… Kulit mo eh… Hihihi…”

Napapayag naman ni Francis na makipag-usap muli ang dalaga sa kanyang kuya Michael. Gusto na rin kasi ni Francis na makalimutan na ng tuluyan ng kanyang kapatid ang lahat ng tungkol kay Nessa. Gusto rin niyang makapag-simula ulit sila sa panibagong relasyon.

“Masaya ka na ba dito?” Tanong ng mala-anghel na dalaga.
“Hmmm… Oo naman. Kasi nakahanap na ako ng magandang trabaho at ayos naman ako sa trabaho na yun.”
“Ahh… Ako kasi baka panandalian lang ako dito sa Singapore. Since, hiwalay na rin kami ng boyfriend ko. Nagrequest kasi ako na ibalik na lang nila ako sa Malaysia. Alam mo na, wala namang dahilan na naandito ako eh…”

Tila nalungkot naman si Francis sa ibinalita sa kanya ni Sheryn.

“Ahh ganun ba? Hindi ba puwedeng ako na lang ang dahilan para hindi ka na umalis ng Singapore?” Tanong ng lalaki.

Mabilis na namula naman ang mga pisngi ni Sheryn.

“Huh? Bakit naman?” Maikling tanong nito.

“I mean, siyempre, naging magkaibigan din tayo. Kilala kita, kilala mo ako. Kumbaga, parang may kapamilya ka dito sa Singapore. Yung ganun…”

Tila napahiya naman sa kanyang sarili ang magandang babae. Umasa kasi itong may ibang kahulugan ang sinabi sa kanya ni Francis.

Ngumiti lamang ito at ininom ang alak na nasa kanyang baso.

“Huwag ka nang magpalipat… Please?” Pakiusap ni Francis.
“Wala pa namang kasiguraduhan yun. Nagrequest pa lang ako… Ewan ko pa…”

“Kasi atleast, kung may problema ka, puwede mo akong takbuhan. At alam kong makakaasa din ako sayo bilang kaibigan.” Saad ni Francis sabay kindat.

“Ayan ka nanaman kasi Francis eh… Iba kasi ang pagkakasabi mo, kaya kung anu-ano pumapasok sa isip ko.”
“Huh? Bakit? Ano yun?”
“Wala…”

Nagpatuloy sila sa kanilang kasiyahan at kuwentuhan, habang ginugunita ang mga kalokohan nila noong nag-aaral pa sila.

Pinagkuwentuhan nila ang mga memorable experiences nila pati ang mga gurong nagmarka sa kanilang isipan. Maging si Michael ay naging paksa ng kanilang tawanan at kuwentuhan.

“Ahahahaha… ganun pala yun?”
“Oo naman… Minsan nga kapag nasa sinehan kami, may ginagawa yang kapatid mo eh…”
“Hah? Ano naman…”
“Hihihi… censored eh…”
“Ahhhhhhh… ano yun? Kuwento na… dali… Hehehe…”
“Hihihihi… nakakahiya eh…”
“Hindi yan… Tayong dalawa lang naman naandito eh… Hehehe… Kuwento na, dali na!”
“Kasi, kapag nagsisine kami sa Recto, pumipili kami ng mga sinehan na bold. Hehehehe…”
“Hehehehe… tapos?”
“Eh wala masyadong tao, tapos ayun kung saan-saan na gumagala yung kamay ng kapatid mo. Hihihihi…”
“Ahhh… Tapos yun na yung censored part?”
“Oo… Hinahawakan niya ako dito, sa boobs, tapos ibababa niya yung kamay niya sa tapat ng panty ko. Hihihihi….”
“Hahaha….”
“Ayun, hanggang sa ipinapasok na niya yung daliri niya sa loob ng panty ko…”
“Woah… Hehehe… Gusto mo naman? Hehehe”
“Oo naman… Sarap na sarap din ako sa ginagawa ni Micheal eh…”

Tila hindi naman mapalagay si Francis at naiipit na ang burat niya sa kanyang suot na brief. Tinatamaan na siya ng libog sa mga kuwento ni Sheryn.

Sandali itong napatahimik habang pinagmamasdan ang mga labi ng dalaga habang ito ay nagkukuwento. Parang umiikot ang kanyang paningin at tanging mukha lang ni Sheryn ang kanyang nakikita.

Hanggang sa napapalakas na ang boses ng dalaga habang tinatawag niya si Francis.

“Hoy! Francis! Okay ka lang?? Hihihi…”
“Ah eh… Ano yun?”
“Hahahaha… Sabi ko, ikuha mo naman ako ng tubig.”

“Patay…” Bulong ni Francis sa kanyang sarili.

Hindi nito alam kung papaano siya kukuha ng tubig sa refrigerator, dahil alam niyang tilag na tilag ang kanyang burat. Natatakot ito baka mahalata ni Sheryn na kinalilibugan niya ito ngayon.

Kahit pa nag-iisip siya ng math equations ay hindi pa rin niya magawang palambutin ang kanyang ga-bakal na burat.

Pasimple itong kinuha ang malaking bag ng junk food at itinapat mismo na kanyang harapan.

Napansin naman ni Sheryn na binuhat ni Francis ang kanyang kinakaing junk food at agad itong inagaw sa lalaki.

Nabigla naman si Francis nang dinakma ni Sheryn ang malaking bag ng junk food na dapat sana ay ipantatakip niya sa kanyang katigasan.

Maging si Sheryn ay nabigla sa naging reaksiyon ng lalaki sa kanyang ginawa.

At tumapat sa kanyang harapan ang bakat na bakat na uten ni Francis.

Dahil sa kahihiyan ay napatakip na lang ang lalaki sa kanyang harapan at mabilis itong tumalikod sa babae.

Nagpatay-malisya naman si Sheryn sa kanyang nakita at tila natatawa pa ito sa kanyang nasaksihan.

Ilang minuto silang hindi nag-imikan dahil sa nangyari.

“Okay ka lang ba Francis? Parang pinagpapawisan ka yata… Hihihi…”
“Oo naman… Okay lang ako…”

Maya-maya ay lumapit sa kanyang tabi si Sheryn. Hindi naman nakagalaw si Francis at hinayaan lang niya ang ginagawa ng kanyang kasamang babae.

“Naaalala mo pa ba yung unang beses tayong nagkita?” Tanong ni Sheryn.

Hindi naman makapagsinungaling si Francis. Tila naka tattoo sa kanyang isipan kung papaano sila unang nagkaharap at nagkausap ng mala-anghel na babae.

Si Library girl.

Ang babaeng binalik-balikan niya sa library upang tanungin ang kanyang buong pangalan.

Ang babaeng unang nagpatibok sa kanyang puso.

Ang babaeng muntikan na nilang pinag-awayan ng kayang kuya Michael.
At ang unang babaeng bumasted sa kanya noon.

“Oo naman. Yun pa ba eh malilimutan ko? Hehehe…”

“Ano nga ulit yun?” Painosenteng tanong ni Sheryn.

Lalo namang namula si Francis habang nakahawak sa kanyang braso ang magandang babae.

“Sa library… Magsasauli sana ako ng libro noon. Tapos nakita kitang nakaupo sa sahig habang gumagawa ng assignment. Tinanong mo ako kung anong libro yung hawak ko. Yun pala yung librong kailangan mo. Tapos tinulungan kita sa assignment mo. Ayun, nagpasalamat ka sa akin, tapos umalis na ako.”
“Parang may kulang naman sa kuwento mo…”
“Huh? Yun lang naman yun…”
“Mayroon… May kulang…”
“Ano yun?”
“Nasa library ka. Magsasauli ka sana ng libro kaso sobrang haba ng pila. Tapos tumingin ka ng libro sa shelf tapos nakita mo akong nakaupo sa sahig. Nakatingin ka lang sa akin ng ilang minuto at nagkukunwaring naghahanap pa rin ng libro… Sinusulyapan mo lang ako at panay lang ang pagtingin mo sa kinaroroonan ko…”

Nanlaki naman ang mga mata ni Francis nang ikuwento sa kanya ng detalyado ni Sheryn ang buong pangyayari. Totoo namang napako ang kanyang paningin sa magandang mukha ng dalaga lalo pa’t nasisinagan ito ng araw noong umaga na iyon sa loob ng library.

“Paano mo naman nalaman yan?” Nahihiyang tanong ni Francis.
“Lahat naman ng tao maiilang kung panay ang titig mo sa kanya… Hindi ba?” Sagot ni Sheryn.

“Hmmm… Siguro tinitignan mo rin ako ano? Kasi, hindi mo naman ako mahuhuling nakatingin sa iyo kung hindi ka tumitingin sa akin… Tama ako ano? Hehehe…”

Tila namula naman ang pisngi ng babae.

“Hihihihi…”
“Sabi ko na eh! Huli ka! Hahahaha…”

Tumingin si Francis sa mukha ni Sheryn. Nakita nitong halos walang pinagbago sa anyo ng dalaga. Mukha pa rin siyang anghel. Sa tuwing nakikita niya si Sheryn, ay bumabalik sa kanyang gunita ang mga masasayang araw sa kanyang buhay. Mga araw na nag-aaral pa siya sa eskuwelahan. Mga araw na buhay pa ang kanyang mga magulang. Mga araw na nakikipagkulitan pa siya sa kanyang kapatid na si Michael. At mga araw na humahanap siya ng paraan para maka-silay sa kagandahan ni Sheryn.

Ang mga magagandang alaala na ito ang dahilan ni Francis kung bakit ayaw nitong lumayo sa kanya si Sheryn. Gusto pa rin niyang makipagkaibigan sa dalaga upang mas maging masaya habang nagtatrabaho sa Singapore. Sa ganoong paraan, ay maiibsan ang kanyang kalungkutan habang malayo siya sa mga taong mahal na mahal niya.

“Sa tingin mo ba… huli na ang lahat para sa akin?” Tanong ni Sheryn sa lalaki.

Napakunot-noo naman si Francis sa kakaibang tanong ng magandang babae.

“Anong ibig mong sabihin?”
“Huli na, para makatagpo ako ng isang katulad mo… Pakiramdam ko kasi, ikaw ang pinakamalaking pagkakamali ko noon… Kung bakit kita hinayaang mawala sa buhay ko…” Sagot ni Sheryn.

Hindi naman alam ni Francis kung ano ang dapat nitong sabihin sa kanyang kaharap.

“Sana hindi kita hinayaang mawala… Sana ikaw na lang yung pinili ko… Sana naging masaya ako ngayon…”
“Naku Sheryn… Nangyari ang lahat dahil may dahilan at plano ang Diyos. Kung naging tayo siguro, eh malamang wala naman tayong ganitong trabaho ngayon. Malamang hanggang ngayon eh magkaaway kami ni kuya Michael at hindi niya ako mapapatawad sa ginawa kong pang-aagaw sa girlfriend niya. Parang hindi naman ata tayo magiging masaya nun. Hehehe…”

“Kaya nga eh… Kaya huli na ang lahat sa akin… Na-late ako…” Makahulugang pahayag ni Sheryn.

Napangiti na lamang si Francis habang nakatingin sa mukha ng magandang babae.

Maya-maya ay inilapit ni Sheryn ang kanyang mga labi sa labi ni Francis.

Kahit nagulat ang lalaki ay hinayaan niya lang na dumampis sa kanya ang malambot na labi ni Sheryn. Nakadilat ito habang patuloy siyang hinahalikan ng magandang babae.

Hanggang sa kumalas ito kay Francis at napayuko dahil sa kahihiyan ng kanyang ginawa.

Sinubukan niyang akitin ang asawa ni Linda, ngunit tila nabigo siya.

“Mahal mo talaga siya ano?”
“Oo… Mahal na mahal…”
“Ang suwerte niya…”
“Suwerte din ako dahil kay Linda… dahil sa anak ko…”

Napangiti na lamang si Sheryn sabay tumayo at naglakad patungo sa pintuan ng condo ni Francis.

“Aalis na ako Francis… Medyo late na rin kasi…”
“Sige… Okay ka pa bang magdrive? Gusto mo magtaxi ka na lang tapos balikan mo kotse mo dito bukas?”
“Hmmm… Puwede rin…”
“Sheryn… Mag-iingat ka ha…”
“Salamat Francis… Salamat at hindi mo sinamantala ang kahinaan ko… The best ka talaga, tama si Michael… Hehehe…”
“Kaibigan kita Sheryn at mahalaga ka sa akin. Ayokong gawin ang mga bagay na makakasama sa pagkakaibigan natin…”
“Salamat…”
“Kung gusto mo ng kasama, kung gusto mong pumasyal kahit saan, puwede kitang samahan. Kung yun lang ang paraan para hindi ka na maging malungkot habang naandito ka sa Singapore.”
“Bait mo talaga… Sige, bukas pagkabalik ko dito sa condo mo para kuhanin ang kotse ko, papasyal tayo. Hehehe… Okay lang bay un?”
“Bukas agad? Agad-agad? Hehehe…”
“Oo… Linggo naman bukas di ba? Pasyal na lang tayo…”
“Okay sige. Pasyal tayo bukas. Walang problema.”
“Yehey!!! I love you friend… Hihihi…”
“Sige na… Umuwi ka na at baka kung saan nanaman tayo mapunta… Hehehe…”
“Okay… bye…”
“Sige bye bye… Ingat.”

Mabilis na nakalabas ng condo si Sheryn at nag-abang ito ng pababang elevator.

Baon sa kanyang puso ang magandang samahan nila ni Francis bilang magkaibigan, at alam niyang wala nang hihigit pa doon.

Hindi na nagawang ayusin ni Francis ang kalat sa kanyang condo at agad na lamang itong nahiga sa kanyang kama. Dala na rin ng alak na kanilang nainom, kung kaya’t agad itong bumulagta sa kanyang bago at napakalambot na higaan.

—

Next…

Next…

Next…

Wala akong kasawa-sawa sa katitingin sa mga larawan nina Sheryn at Francis. Kahit pa nasasaktan ako habang nakikitang masayang masaya sila sa litrato.

Tangina!

Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ko ba nararamdaman ito.

Alam kong wala akong karapatang magalit kay Sheryn o kay kambal.

Pero hindi ko magawang alisin sa isip at puso ko ang galit at poot.

Inggit.

Inggit nga siguro ito.

Inggit na bumubulag sa mga mata ko.

Bakit ganoon?

Bakit lahat na lang ng bagay ay nakakamtan ng kapatid ko?

Bakit kahit ano pang gawin ko, ay hindi ko maabot ang kahit kapiranggot na narating ni Francis?

Nag-susumikap ako, pero naandito pa rin ako sa estado ng buhay ko.

Mababa ang sahod.

Walang pamilya.

Walang asawa.

Walang anak.

Walang-wala.

Pero si Francis, kahit saan siya magpunta, ay talaga namang tinatamaan ng kung anumang suwerte.

Alam kong hindi malabong marating ni Francis ang trabahong mayroon siya ngayon. Maging ang makapangasawa ng isang babaeng katulad ni Linda.

Pero ang makuha pati si Sheryn? Parang kalabisan na yata…

Ilang buwan kong hinintay na makausap muli ang ex girlfriend ko.

Halos ilang taon akong nanalangin n asana, magkamali si Sheryn at pindutin ang mensaheng ipnapadala ko sa kanya sa email o sa chat.

Pero hindi… wala. Wala akong natatanggap na menshae sa aking yahoo account, maliban na lamang sa mga spam messages na nag-aanunsyo ng mga produktong nagpapalaki ng burat.

Putang ina!

Alam kong hindi ko dapat maramdaman ito para kay kambal.

Pero hindi ko talaga mapigilan.

Lalo na’t mayroon akong sakit.

Mula pa noong bata ako ay nagiging hadlang na ito para mapantayan ko si Francis.

Kahit mapantayan lang siya ay masaya na ako.

Hindi na ako aasang lagpasan pa ang narating niya, dahil milya-milya na ang layo ng aking kapatid.

Kung baga, malapit na siya sa finish line. Samantalang ako… ayun, nadapa pa habang tumatakbo.

Ano na nga lang ba ang mayroon ako para ipantapat kay Francis.

Wala.

Wala na ang mga magulang ko para masandalan. Dahil sila lang naman talaga ang nariyan para sa akin. Dahil sila lang ang mayroon ako at ang buong atensyon nila ay nakatuon lang para sa akin.

Ngayon… Wala na sila.

Wala na ang kakarampot na pag-asang mayroon ako noon.

Wala nang natira sa akin, maliban sa pesteng sakit ko.

Tangina!

“Michael… Puwede mo bang sunduin si Jacob sa eskuwelahan ngayon? Hinihintay ko kasing mag-online si Francis eh…”
“Oo sige… Ako na bahal kay Jacob.”
“Salamat…”
“Okay ka lang ba?”
“Okay lang…”
“Hindi pa rin ba nag-eemail o nagchachat si kambal sayo?”
“Hindi pa eh. Halos mag-iisang linggo na nga eh…”
“Hayaan mo… mag oonline din yan si kambal… Lalo pa’t Sabado na bukas.”
“Sana nga Michael… Sana nga…”

Naiinis ako.

Naiinis akong isipin na nagagawa ni Francis ang lahat ng ito kay Linda.

Alam kong mabait si hipag. Alam kong pasensyosa siya.

At hindi nararapat na ito ang isukli sa kanya ni utol.

Kahit kailan ay hindi naging tama ang pagsisinungaling, lalo na sa iyong karelasyon.

Natuto na ako sa pagkakamaling iyan. Dahil noong nagsinungaling ako kay Nessa, ay agad niya akong iniwan at hiniwalayan.

Alam kong dapat ay natuto na si Francis sa ginawa niya noong ipinagbubuntis pa ni Linda si Jacob. Halos isang buwang nawala sa bahay namin si Linda dahil sa pagsisinungaling niya.

Pahirapan bago siya napabalik dito sa bahay.

Pahirapan bago siya nasuyo ng tuluyan para magkabalikan sila ni kambal.

Pero ngayon…

Langhiya!

Mukhang si Linda pa ang susuyo sa ginawang kamalian ni Francis.

Habang sinusundo ko si Jacob sa kanyang eskuwelahan, ay maraming bagay ang naglalaro sa aking isipan.

Iniisip ko kung bakit ba ako sinakluban ng sangkatutak na kamalasan.

Alam kong ang bawat taong nadaraanan ko ngayon ay may kanya-kanyang pinagdaraanan, pero iba ang nangyayari sa buhay ko.

Takte!

Wala na bang matinong mangyayari sa akin?

“Daddy ninong!”
“Oh Jacob?! Bakit lumabas ka na? Di ba sabi namin sa iyo doon ka lang sa loob ng school ninyo at huwag na huwag kang lalabas hangga’t walang sumusundo sa iyo?”
“Gusto ko ice-cream…”

Si Jacob.

Kamukhang-kamukha siya ni Francis. Para silang pinagbiyak na bunga.

Madalas ay ako ang sumusundo sa kanya sa eskuwelahan. Malapit lapit lang naman ito sa bahay kaya nilalakad lang namin ni Linda.

Sobrang bilis ng panahon at limang taong gulang na si Jacob.

Masaya ako habang ginagampanan ang pagiging ama, na sana ay si Francis ang gumagawa.

Mahalaga para sa isang anak na lalaki ang magkaroon ng masasandigang ama habang ito ay lumalaki. At payag akong ibigay sa anak nina Linda at Francis ang responsibilidad na iyon.

Bumili ako ng dalawang ice cream na nasa cone.

Kinakain namin ito habang naglalakad pauwi ng bahay.

Sa tuwing ginagawa ko ito, ay nawawala ang pagiging bugnutin ko.

Malapit nga siguro ako sa kahit sinong bata. At sa kamalas-malasan ay hindi ako nabibiyayaan ng sarili kong anak.

Pero kahit na… Sapat na sa akin ang nariyan si Jacob para maituring na tunay kong anak, dugo’t laman.

Nang makarating kami sa bahay ay inutusan ko agad siyang umakyat ng kuwarto para makapagbihis.

At sinabi ko sa kanya na puwede siyang maglaro ng computer games sa laptop ko, total sabado naman bukas.

Tuwang-tuwa naman ang mokong.

Agad siyang pumunta sa kuwarto ko at siya na mismo ang nagbukas ng laptop ko. Habang ako naman ay bumaba at nagpunta sa kusina upang magluto ng paborito niyang ulam na adobo.

Nakikita ko pa rin si Linda na namumugto ang mga mata.

Ayokong makita siya ni Jacob na umiiyak. Alam kong makulit ang pamangkin ko at panay ang tanong nito kay hipag, kung sakali.

Kaya pinakiusapan ko si Linda na sa kuwarto ko na muna matutulog si Jacob, habang hindi niya pa naaayos ang problema nila ni kambal.

Pumayag naman agad ang asawa ni Francis at mabilis namang tumakbo si Jacob papunta sa aking kama.

Hindi nga lang ako makapag-yosi, pero mas masayang libangan ang nakikita si Jacob na nag-eenjoy maglaro ng computer games.

Sikreto namin ang pagpupuyat niya dahil sa kanyang paglalaro.

Hinahayaan ko lang siya hanggang sa antukin ang bata.

Lalo pa’t tahimik na ang paligid ay agad iyang susuot sa loob ng kumot para makatulog.

Nakaktawa… Nakakatuwa…

Kahit papaano ay natatanggal ang poot at galit na nararamdaman ko sa aking puso.

Tama si Linda… Ang dapat lang namin isipin sa ngayon ay ang bata.

Kinaumagahan, Sabado, ay nagpunta kami ni Jacob sa basketball court.

Lagi ko siyang isinasama dito at hinahayaan siyang manood sa aming paglalaro.

Naaalala ko tuloy si Francis noon. Lagi kaming naglalaro dito sa court na ito. At ngayon naman ay ang anak niya ang kasa-kasama ko.

Sabi sa inyo eh… Ganito pa rin ang estado ko…

Walang ipinagbago.

Sinubukan kong maging masaya buong araw. Sumaglit kami sa mall ni Jacob, naglaro ng kaunti ng video games sa mall at kumain sa isang fast food chain.

Nakatulog na sa pagod si Jacob habang nasa fx kami.

Habang naglalakad pauwi ng bahay ay nakapatong siya sa kaing likuran habang himbing na himbing sa kanyang pagtulog.

Solb na solb ako.

Alam kong kahit papaano ay may nagawa akong tama ngayong araw na ito.

Ibinigay ko siya kaagad kay Linda para ihiga sa kama. Sinabi ko sa kanyang nakapag hapunan na kami at busog na busog si Jacob.

Ngumiti lamang si Linda.

Agad ko siyang kinamusta, at katulad ng dati, ay wala pa ring sagot si Francis sa chat niya.

Sabado na ngayon.

Langhiya. Isang linggo niyang tiniis si Linda.

Kung alam lang niyang lungkot na lungkot ang kanyang asawa.

Kung alam lang niyang lagi itong umiiyak mula noong nag-away sila.

Mali.

Alam kong mali ang ginawa kong pagsadyang iwanang bukas ang Friendster account ko.

Pero gusto kong malaman ni Linda ang pinaggagagawa ni Francis habang nasa malayo ito.

Mali.

Maling mali si utol.

Hindi ko naman masabi ang gusto kong sabihin kay Linda, kung kaya’t bumaba na lang ako patungo sa kusina at naglabas ng isang malamig na beer.

Nagpapaantok.

Wala akong magawa kundi magpakalasing para lunurin sa alak ang lahat ng pinagdaraanan ko ngayon.

Hindi sapat sa akin ang isang bote, dahil naubos ko ito agad, kung kaya’t bumili agad ako sa tindahan ng kalahating case ng beer.

Pagkauwi ko ng bahay, ay pinatugtog ko ang lumang stereo ni daddy.

Inilagay ko sa cd player ang album ni Eric Clapton.

Wonderful Tonight.

Ayos sa emo.

Marami akong naaalala sa kantang ito. At lalo namang napaparami ang aking pag-inom habang nakikinig ng magagandang awitin ng idolo ni daddy.

Hanggang sa nakita kong bumababa ng hagdanan si Linda.

“Oh! Hindi ka pa natutulog?”
“Hindi pa kuya Michael. Hindi ako inaantok eh…”
“Ahh… Kumain ka na ba?”
“Hindi ako nagugutom…”
“Heto oh, may pulutan ako dito… Baka gusto mo… Hehehe…”
“Sige… tsaka pahinging beer.”

Nagulat ako sa sinabi ni Linda sa akin.

“Beer? Naku… Huwag na. Magpulutan ka na lang…”
“Pati ba naman ikaw? Hay… Huwag na nga lang…”
“Eh… kasi…”
“Bibigyan mo ba ako ng maiinom o hindi?”
“Sigurado ka ba Linda?”
“Oo naman. Anong tingin mo sa akin? Hihihihi…”
“Sige, kung mapilit ka eh…”

Agad na kinuha ni Linda ang iniabot kong beer sa kanya.

Pinagmamasdan ko siya habang iniinom ang kanyang alak. Mukhang magaling din sa inuman itong asawa ni Francis.

Nagkuwentuhan lang kami ng nagkuwentuhan.

Pinagtatawanan ang napakaraming kapalpakan at kamalasang nangyayari sa buhay naming dalawa.

Alam kong napaparami na ang iniinom na beer ni Linda, at kahit pinipigilan ko siyang kumuha ng isa pang bote, ay nagiging mas mapilit at makulit pa ito.

Hehehe…

Tuwang-tuwa ako sa itsura ni Linda kapag nakakainom.

Lalong nagiging mapula ang mga pisngi niya.

Lalo siyang gumaganda.

Matagal ko nang napansin ang kagandahan niya nang ipakilala siya sa akin ni utol. Siya nga ang pinakamagandang babaeng nagtatrabaho noon sa fast food chain.

Pero nang malaman kong iyon pala ang siyota ni kambal, ay dumistansya na ako.

Nagkaroon na ng hadlang sa pagitan namin.

Pero ngayon… Parang naging mas malaya si Linda.

Napakaganda niya, hindi lang sa panlabas na anyo, kundi maging ang kanyang kalooban.

Maya-maya ay tumayo ito at kumuha ng bagong cd sa lalagyan namin.
Hindi ko alam kung ano ang napili niyang tugtog, at inilagay niya ito agad sa cd player.

It’s Too Late.

Carole King.

1971.

Classic.

Habang tumutugtog ang kantang ito ay napapaindak si Linda.

Napapatingin ako sa kanynag baywang habang ito at kusang napapasayaw sa saliw ng tugtog.

Sinasabayan din niya ito ng pagkanta, at ngayon ko lang nadinig ang magandang boses ni Linda.

Pareho kaming mahilig magvideoke. Mahilig sa music.

Napapanga-nga ako sa tuwing iginigiling niya ang kanyang balakang habang hawak ng isang kamay niya ang bote ng beer.

Puta!

Turn-on!

Ngumingiti na lamang ako habang pinapanood siya.

Parang wala na ito sa kanyang sarili.

Paminsan-minsan pa nga ay idinidikit niya ang malamig na beer sa kanyang katawan habang paikot itong sumasayaw.

Mukhang tinamaan na siya ng matinding kalasingan.

Nang natapos na ang kanta ay bigla itong naupo sa sahig. Nakita kong gumagalaw ang kanyang balikat.

Iyong pala ay umiiyak na si Linda.

Agad ko siyang nilapitan at inalalayan papunta sa sofa.

“Tama na Linda… Huwag ka nang umiyak…”

Hindi siya sumasagot. Patuloy lang siya sa kanyang pag-iyak.

Ngayon na lang ulit ako naging ganito kalapit sa asawa ng aking kapatid.

Napakaganda niya.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko.

Bigla ko na lang siyang hinalikan.

Hinawakan ko ang beer na nasa kanyang kamay at dahan-dahang inilagay sa lamesang malapit sa aming kinauupuan.

Hindi ko nararamdamang pumapalag si Linda.

Lalo akong ginanahan nang humawak siya sa aking batok.

Alam kong gusto niya rin ang aking ginagawa.

Hawak ng isang kamay ko ang kanyang tagiliran, habang ang isa naman ay nakasapo sa kanyang maganda’t maamong mukha.

Hindi ko akalain na matitikman ko ang tamis ng kanyang mga labi.

Pinaparamdam ko sa kanya kung gaano ako kagaling humalik.

Pilit kong pinapatagal ang aming ginagawang halikan, gusto kong mas pasarapin pa ang aming ginagawa.

Napaka-init.

Nakakapaso.

Alam kong kasalanan itong ginagawa namin, pero hindi ko na talaga mapigilan ang aking sarili.

Matagal na akong nasasabik na maramdaman ito.

Kay tagal kong hinintay na maranasan ang sarap na dala ng babaeng ito, mula pa noon.

Mula pa noong nakilala ko siya.

At ngayon… wala nang makakahadlang pa…

Pagmamay-ari ko siya ngayong gabi…

Akin lang siya ngayong gabi…

Kaya kong kalimutan ang lahat ng panandalian…

Hangga’t gusto niya ay gagawin ko ang lahat para mapaligaya siya…

Kahit pa labagin namin ang ikapitong utos…

“Aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh”

Napapaungol na si Linda habang pinapagapang ko ang aking malikot na daliri papasok sa kanyang suot na sando.

Kapus ang palad ko nang masapo ko ang napakalaki niyang suso.

Ginalaw ng aking hinlalaki ang kanyang utong. Pabalik-balik at paikot-ikot.

Tahimik ang paligid. Tanging ang mga boses lang namin ang nadidinig.
Mga pagdaing. Mga pag-ungol.

Hindi ng pighati at pasakit, kundi ang nakakaulol na sarap.

Iniangat ko ang suot na sando ni Linda, inilabas ko na ang kanyang malalaking suso at agad ko itong sinunggaban.

Ang sarap-sarap. Sobrang lambot ng kanyang dibdib.

Halos mawalan ako ng hininga habang hinihilamos sa aking mukha ang naglalakihan niyang mga suso.

Nang magsawa ako ay agad kong sinupsop ang kanyang utong. Para akong sanggol na dumede dito.

Napapatingin ako sa kanya. Nakikita kong nasasarapan din siya sa aking ginagawa. Kung kaya naman ay pinagbubuti ko ito.

Gusto kong mapaligaya si Linda ngayong gabi.

Kahit ngayong gabi lang.

“Huwag tayo dito…” Mahina niyang sagot sa akin.

Mabilis ko namang naunawaan ang kanyang sinabi sa akin at nagmadali kaming umakyat sa aking kuwarto.

Agad kong hinubad ang aking damit. Lumantad kay Linda ang kani-kanina pang matigas kong burat.

Tangina!

Parang may sariling utak ang uten ko.

Libog na libog na talaga ako.

At alam kong maging si Linda ay sobra sobra na din ang nararamdamang kalibugan.

Tinanggal na rin niya ang suot na shorts at maging ang kanyang sando na kanina pang nagiging hadlang sa pagsipsip ko sa kanyang utong.

Wow!

Napailing na lamang ako sa ganda ng aking nakikita.

Agad ko siyang sinunggaban. Hinalik-halikan ko siya sa iba’t-ibang parte ng kanyang katawan.

Puta!

Ayaw ko nang matapos ang gabing ito.

Hanggag sa bumaba ako sa kanyang puke.

Kinalabit muna ng aking daliri ang kanyang hiwa at napapaliyad si Linda sa aking ginagawa.

Isinubsob ko ang aking bibig sa kanyang puke. Para akong nakikipaghalikan sa makipot niyang labi.

Ginalingan ko rin ang pagbrotsa sa kanyang ngayong kumakatas na pepe.

Maya-maya ay naramdaman kong nilalabasan na si Linda.

Napalakas ang kapit niya sa aking ulunan. Sarap na sarap ako habang inuubos ang katas sa kanyang puke.

Jackpot!

Alam kong tigang na tigang si Linda.

Ngayon lang ako sinuwerte ng ganito. At hindi ko hahayaang ako lang ang nag-eenjoy. Dapat masarapan din siya sa gagawin kong pagkantot sa kanya.

Pumuwesto ako sa kanyang harapan at nagkusa na siyang lapitan ang aking burat.

Dinilaan niya ang butas ng ulo ng aking uten. May lumabas na ring paunang katas dahil sa tindi ng libog ko.

Puta!

Sarap ng dila ni Linda. Sarap na sarap ako habang sinusubo niya ang titi ko.

Napapakadyot pa ako habang ibinabaon sa kanyang bunganga ang kalakihan ko.

Hanggang sa inayos ko na siya sa kanyang pagkakahiga. Ikiniskis ko ang aking malaking burat at pinagmamasdan ang kanyang napakagandang mukha.

Napapapikit na siya at napapakagat-labi.

Maya-maya ay ibinigla kong pabaunin ang malaki kong burat.

“Aaaaaaaggghhh…. Ummmmmmmppp… Laki naman niyan Michael…”

Hindi ko akalaing masikip-sikip pa ang puke ng aking hipag.

Ito ay marahil sa hindi ito masyadong nagagamit.

Sarap na sarap ako habang ibinabaon ang aking burat sa kanyang lagusan.

Tumutunog-tunog pa ito at medyo madulas na dahil sa katas na rumaragasa sa kanyang puke.

Sa tuwing napapakapit siya sa aking puwitan ay alam kong nararating ni Linda ang sukdulan.

Natutuwa ako dahil maka-ilang beses siyang nilabasan ng katas.

Hanggang sa pabilis na ng pabilis ang pagkantot ko sa misis ni utol.

Nataranta ako at dahil sa sobrang libog ay pinasabog ko ang lahat ng aking tamod sa kailalim-laliman ng kanyang lagusan.

“aaaaaaaaaaaahhhhhh….shit…..aaaaaahhhh…tanggapin mo tamod ko….tangina….”

Napakaraming tamod ang aking napakawalan.

Naramdaman ko ring nilabasan nanaman si Linda dahil sa panginginig ng kanyang katawan.

Kusang lumabas ang burat ko sa kanyang puke nang ito ay lumambot.

Napabagsak ako sa kanyang tabi. Parehas kaming pawis na pawis.

Yumakap sa akin si Linda. Hinalikan niya ako sa pisngi.

Kumuha ako ng yosi at agad na sinidihan ito. Hingal na hingal pa rin ako sa tindi ng aming pagtutuos ni Linda.

Ipinatong niya ang kanyang ulunan sa aking dibdib.

Hinahaplos niya ang sugat na pinasukan ng tubo para sa aking chemotherapy.

Alam kong mali ang aming ginawa.

Alam kong kasalanan ito.

Pero anong magagawa ko? Mas nanaig sa akin ang libog, ang galit, ang inggit…

Kung ito ang una’t huling pagkakataon na maangkin si Linda, maluwag ko itong tatanggapin.

Nakatingin lang ako kay Linda.

Pinagmamasdan ko kung ano ang kanyang reaksiyon.

At nakikita ko sa kanyang mga mata ang kaligayahan pagkatapos ng aming pagniniig.

Patuloy ako sa paghithit buga sa aking sigarilyo, hanggang sa naubos ko ito.

Humiga ako at tinabihan si Linda.

Nagyakap ang aming mga hubad na katawan.

“Huwag ka munang umalis… Dito ka muna sa tabi ko Linda… Kahit ngayon lang… Kahit ngayong gabi lang…”