Elizabeth’s Cousin 2

Written by lbalboa20

 

Tumingin ako sa kanya para lumapit siya. Naglakad siya patungo sa akin para masabi niya kung ano ang nangyayari. Pero bago siya makalapit sa akin, may narinig ako na nag-sabi na, “Sa wakas, magkakaroon na nang kapatid si Liz.”

---

Nang nakalapit at tumabi si Jessica sa akin, hinawakan niya ang kamay ko at nakipag-holding hands. Bumulong siya sa akin, “I’m pregnant.”

Nanlaki ang aking mga mata sa pagkagulat. Buti na lang at nakatingin ako sa kanya at hindi napansin nang karamihan ang aking pagkagulat.

Kaso, tuloy pa din ang mga cheers at greetings ng mga family members at relatives niya kaya nag-smile siya sa harap nila. Ngumiti na din ako maski sobra ang pag-kasurpise sa hindi inaasahang balita.

“Tita, ninang ako ha?”

“Ate, ninong ako ha?”

“Jess, ninang ako ha…”

At sunod sunod ang pag-prepresintang mga kapatid at cousins ni Jessica para maging ninong at ninang.

Meron pang mga aunties na nag-pledge ng kung ano-ano para sa baby. Sila daw ang mag-babayad sa hospital, sa binyag, sa first birthday, at kung ano ano pa.

I’m not really sure what to make out of the news because nothing has been really revealed to me by Jess. Pero para ituloy ang act namin na everything was normal, she looked up to me as if asking for a kiss.

So, hinalikan ko siya in front of everyone at nag-hiyawan at nag-palakpakan ang iba. Everyone was excited that my wife was pregnant at magkakaroon na nang baby brother or sister si Liz.

But I was not.

My father-in-law Greg (short for Gregory), ushered us sa formal dining table. He’s very excited na madagdagan ang mga apo niya. Yung dalawang panganay na sinundan ni Jessica ay meron nang tig-isang anak. Kaya tatlo na ang apo nila pero si Elizabeth ang panganay sa mga apo. Magiging apat na sila in few months.

Nag-open siya nang sparkling wine para sa lahat, except syempre kay Jessica. Habang naka-upo siya ay niyakayap siya ni Ate Rona at binigyan siya ng apple juice.

Magkatabi kami ni Jess, at nakahawak ang kamay niya sa akin para ituloy ang aming pag-kukunwari. Si Apple, na bunso nina Jess, ay very excited at nag-presenta na siya ang mag-aalaga sa baby.

Maski daw tumigil siya ng one semester or maski isang taon pa sa college basta siya daw ang mag-alaga. Noon kasing ipanganak si Liz ay medyo bata pa si Apple kaya’t she never had the chance to take care of Liz fully. Paminsan-minsan lang at si Rebecca ang full-time na baby-sitter ni Liz kapag free na siya sa mga school works o assignments.

Tila wala naman nag-disagree kay Apple maski ang mother nila na si Mommy Cathy (Catherine). They’re well-off kaya although nag-wowork na yung dalawang panganay, parang tipikal lang na hindi nila minamadali ang graduations at pag start ng careers. Si Jess lang talaga ang na-pressure matapos ng college kaagad since meron na kaming baby Liz.

Though still confused, I felt touched by the warmth na ipinakita nila sa amin. At maski katabi ko si Jess ay hindi ko naman magawang tanungin or kausapin ko siya nang masinsinan. I was really desperate for information dahil nagtataka ako kung bakit ako yung huling naka-alam na buntis si Jessica. I had no choice but to stay during the dinner and drinks and waited until later.

Hindi lang ang dinner ang cause of delay sa pagtatanong ko kay Jess dahil noong unti unti nang nag-aalisan yung mga hindi mag-oovernight na kamag-anak, yung mga goodbyes nila ay parang walang katapusan. Meron pang nag-dala ng mga sobrang pagkain. Gigil na gigil na akong makausap talaga si Jess.

---

Since, kami ang host, we made sure na meron mga slippers, towels, etc. yung mga mag-stay overnight. Meron pa din mga nagkwekwentuhan sa living room at mga ilan na nasa labas na nagbabaraha at nag-uusap. Pero over-all ay tahimik na around 10 p.m.

That was around the time na nakapasok ng kami sa room. She sat on the right side of the bed facing me at muli akong naupo sa single sofa kung saan ako naka-upo kanina. Maski atat ako, I sat and waited for her to tell me what’s going on.

“Kanina ko lang din nalaman,” sabi ni Jessica.

“Kanina lang?”

“Napansin ni ate Rose na parang maga ang breasts ko nang meron siya pinasukat na damit sa akin kanina.” Si Rose (Roseann) ay nakakatandang kapatid ni Jessica at panganay sa kanila.

“Hindi mo din alam?”

“Hindi talaga, kanina ko lang na-realized kasi I was not having any symptom gaya nung noon kay Liz.”

“Eh, yung period mo?”

“Akala ko late lang…minsan kase ganun.”

“Pero paano kayo naging sure.”

“Nagpabili siya ng kit kay kuya Raymond (asawa ni ate Rose) pero hindi niya sinabi na para sa akin. Kunwari para kay ate Rose kaya nag-madali kaagad si kuya na bumili kanina.”

“Kaninang nasa itaas kayo yun diba? Sa kwarto nina mama at papa kayo nag-test?”

“Oo, dun sa bathroom sa Master’s bedroom. Kaming tatlo ni Ate Rose at Apple.”

Nilabas ni Jessica yung test kit na nasa loob ng Ziploc at inabot sa akin at positive nga. Kinuha niya ulit ang Ziploc at nilagay sa bag. Una, nagtataka ako kung bakit naka Ziploc at tinatago niya pa pero nang sabihin niya na, “ipapakita ko sa kanya,” ay tinanong ko siya na, “kay Roland ang baby?”

“Oo, kay Roland ito.”

“Pero, teka…paano ka sigurado?”

“Halos three months na kaming nag-sesex.”

“Nag-sesex din naman tayo diba?”

“Una siya palagi, diba?”

“Halos three months, pero…”

“Almost three months ago nung una kaming magkita, hindi tayo nag-sesex before nun.”

“Kung less than three months yang baby, posibleng sa akin yan.”

“Next ka lang diba after namin kaya una pa din ang sa kanya.”

“This is a lot to absorb, so what should we do for now?”

“Let’s act normally. Inform ko mamya si Roland.”

“Teka, magkikita kayo mamya?”

“Tinawagan ko siya after ng result. Ipapakita ko sa kanya yung kit.”

“Sige, I guess the best thing to do nga ay to act normal then plan what’s next.”

“Pero we should be considering annulment soon.”

Napatingin ako sa kanya pero she just looked at me as if telling me na where our marriage will end anyway. Since there’s a lot of things to consider at that moment, pahabol ko na lang na, “You’re not going away naman para kay Liz?”

“Of course, that plan won’t change naman.”

“Sige I’m going to go out na. Meet ko siya at this hour dun sa harap nina ninang Tina.”

Napahinga na lang ako ng malalim at nag, “Okay sige.”

“Ihatid niya ulit ako mamya pero matulog ka na, we’ll talk in the morning.”

Lumabas si Jessica sa room namin, na kwarto niya noong mag-syota pa kami. Hindi ko na siya sinundan palabas at nanatili na lang ako sa loob. Ayaw ko na rin makipag-usap maski kanino at tila meron pang mga relatives na gising at nag-kwekwentuhan sa sala at sa dining table kaya sa kwarto na lang ako.

I went to the bathroom at nag shower, toothbrush, at nagpalit ng pantulog. Meron pa din kaming mga damit sa room sa dresser na nasa tabi ng single sofa. Ang closet or cabinet din na pinagkuhanan ko ng damit ay nasa right side ng bed kaya pag-higa ko sa kama ay dun ko lang napansin na hindi pala ako nag-iisa.

---

Nakahiga at nakatingin ako sa kisame at malalim pa din ang ini-isip ko kung ano ang magiging sitwasyon namin nang bigla kong marinig na may gumalaw. Umusog ako sa left side nang kama at nakita ko si Rebecca at si Liz na nakahiga sa twin size mattress na naka-cover nang putting sheet. Tig-isa sila ng unan at nasa right side, or sa kabilang dulo, si Liz na mahimbing natutulog.

Pero si Rebecca na nasa left side ng mattress, na malapit sa bed, ay nakatihaya at gising pa. Sa tagal namin sa dining table kanina, nakapag-shower at palit na nang damit na pantulog si Rebecca. Nilatag niya na rin ang extrang mattress, nilagyan nang sapin na kumot at inilipat si Liz. Expect kasi ni Rebecca na matutulog kami ni Jessica sa kama.

Nagulat ako at napatanong, “Nagising ba kita?”

“Ah, hindi naman po.”

“Kanina ka pa gising?” Nakatingin at tumango lang siya sa akin.

“Narinig mo yung usapan namin nang Tita mo?”

Muling siyang tumango, ngunit nilayo niya ang tingin sa akin na parang nahihiya.

“Narinig mo lahat?”

Tumingin na siya muli sa akin, “Opo.”

“Pasensya ka na at narinig mo lahat iyon?”

Hindi makapag-salita si Rebecca at naluluha. Halatang nalungkot siya sa kanyang narinig. Kung sabagay, maski sino sa pamilya ni Jessica ang nagkataong makarinig ay mabibigla, lalo na ang kanyang mga kapatid at magulang. Kaya normal lang na makita ko si Rebecca na malungkot.

“Bakit po, anong nangyari,” hindi napigilan ni Rebecca at na-iyak na siya nang lubusan. Kinuha niya ang unan para itakip sa bibig niya para hindi magising si Liz.

“Tahan na, wag kang umiyak pati ako nyan maiiyak na rin,” paki-usap ko sa kanya.

Pero habang hawak niya ang unan sa kanyang mukha, umangat ang kanyang maiksing t-shirt na pantulog at lumitaw ang kanyang pusod. Naka-silip din ang garter nang kanyang bagong palit na light-blue na panty sa kanyang shorts. Dahil naka- t-shirt lang siya, nakabakat ang kanyang mga maliit na nipples. At dahil meron lamp-shade na nakapatong sa two-drawer nighstand sa kanilang bandang ulunan, na-aaninag ng kaunti ang kanyang mga areolas.

Halos isang minuto ko siyang napagmasdan bago niya tinanggal ang unan sa mukha niya. Kung maiksi ang kanyang mini-skirt kanina, ay maiiksi nang kauti ang suot niyang shorts. Flawlesss at walang kapeklat-peklat or blemishes ang kanyang hita, tuhod at binti. At dahil sa ilaw ng lampshade malinaw kong nakita ang kanyang manipis na pagkabalbon sa kanyang hita at binti.

At kahit na meron kumot, si Liz lang ang naka-kumot at nakakumot lamang ang ankle at feet ni Rebecca. Mukhang hindi naman niya sinasadya na ilatag ang kanyang katawan sa mga mata ko dahil malungkot talaga siya sa mga sandaling iyon.

Pag-tanggal niya nang unan sa mukha niya ay umupo siya at sumandal sa nightstand. Dahil kahoy and edge at meron dalawang knobs sa mga drawers nito, umusog ako bandang kanan sa kama at pina-upo ko siya sa bed. Pero lumabas muna ako para ikuha ko siya ng tubig at pag-balik ko ay medyo okay na siya at uminom ng tubig.

Nasa bandang kanan siya ng kama at umupo naman ako sa bandang gitna, malapit ng kaunti sa kanya. Naka-extend ang kanyang kanang hita at tuhod sa kama, at nakabuka ang kaliwang hita, at baluaktot na nakalapat sa kama ang kanyang kaliwang tuhod.

Nasa lap niya ang unan habang nakasandal sa headboard. Mirror-image ang position ko sa kanya at halos tatlong pulgada lamang ang layo nang aking kanang tuhod sa kanyang kaliwang tuhod. Subalit nakaharap nang kaunti sa kanya ang katawan ko at hindi ako nakasandal sa headboard.

“Sorry po at nalulungkot lang ako.”

“Pasensya ka na rin at narinig mo lahat iyon.”

“Idol ko po kasi kayo ni Tita.”

Napatingin ako sa kanya.

“Kase po ang ganda ng story ninyo, kung paano kayo nagkakilala at nagkatuluyan.”

“Hmm, well, this is our real story now. It’ sad but ito na.”

“Bakit po, anong nangyari?”

Nagsmile na lang ako at nagsabi na, “Komplikado masyado kase.”

“Ay sorry po, I know it’s none of my business.”

“Ayos, lang. Hindi ka naman na-iiba sa amin.”

Napatingin siya sa natutulog na bata at lalong nalungkot.

“Sayang, perfect pa naman kasi ang family ninyo.”

“Apparently, no. But everything will be fine.”

“So maghihiwalay na po kayo?”

“Hindi naman niya iiwan si Liz, eh.”

“Pero narinig ko kanina yung annulment.”

“Kanina din lang namin napag-usapan iyon kaya wala pang maayos na plano.”

“Kasi ibig sahibin po nun, ang alam ko ay hiwalayan na.”

“Ganun na nga pero sa unang usapan namin, hindi naman siya lalayo para kay Liz.”

“E kung si Liz ang dalhin niya?”

Doon ko lang na-realized na maaring nga palang mangyari iyon.

“Hindi naman ako papayag. Ipaglalaban ko si Liz,” mariin ko naman sinabi dahil nagulat din ako sa ganung posibilidad.

Dahil sa sinabi ko, napahawak yung kaliwang kamay niya sa kanang hita ko at malapit sa tuhod, “Opo, paglaban ninyo si Liz.”

“I will never give up Liz,” dagdag ko pa.

Lumakas din ang kanyang loob kaya nasabi niya na. “Saka si Tita po ang nangaliwa.”

“Sa kanya mo din naman mismo narinig kanina, diba?” Tanong ko sa kanya.

Alam kong walang malisya sa kanya ang paghawak sa hita ko, subalit hindi ko alam kung hahawakan ko ang kamay niya.

“Opo, at nagpabuntis pa siya dun kay…Roland pu ba yon?”

“Yun nga.”

“I’m sorry to mention his name.”

At that point, I felt that she’s about to pull her left hand, but I held it with my right hand and pulled it from my thigh, and I kept holding her hand.

“Okay lang yun, wag kang mag-sorry, wala ka naman fault.”

“Doon sa dating room ko na lang sana kami nag-stay ni Liz,” ang sabi niya na parang nag-sisisi.

“Bakit naman?”

“Para hindi ko po narinig yung pinag-usapan ninyo.”

“Well, that would not change anything between your Tita Jessica and me.”

“Narinig ko po kasi.”

“So, would you rather not know about it?”

“Kung yun na din po ang katotohanan, maski nakakalungkot okay na rin na nalaman ko.

Sa pagkakahawak ko sa kamay niya, I moved my fingers and placed them between her fingers, and I curled my fingers and said, “buti na lang at nandito ka at may nakausap ako.”

“Wala pa po bang ibang nakaka-alam?”

“Sa family, so far, ikaw pa lang. Wala naman akong pweding pag-sabihan kaya ang hirap din talaga.”

“Pwedi ninyo pong sabihin sa akin.”

“Ngayon alam mo na, medyo gumaan ang pakiramdam ko dahil alam kong meron nakaka-unawa sa akin.”

“You can talk to me po anytime you want.”

“Salamat. Pero sa ngayon ang focus ko ay si Liz.”

Pagkasabi ko nun ay nag-curl na rin ang kanyang mga daliri kaya nag-locked ang aming kamay at nagdikit ang aming mga palad.

“I know po you’ll fight and take care of Liz.”

“Help me take care of her, too.”

Tumango ng tumango at muling napa-luha si Rebecca pagkasabi ko nun. Pero bago ang unan sa kanyang lap ang kunin niya para yakapin, binitawan ko ang kanyang left hand at I extended my right hand papunta sa likod niya.

Ngunit bago pa dumampi ang kamay ko sa tagilirian niya ay pumihit ang kanyang katawan paharap sa akin, nag-leaned towards me, and she wrapped her arms around my neck.

Doon na rin ako pumihit paharap sa kanya at niyakap siya at naglocked ang aking mga daliri sa lower back niya, sa bandang bewang. Dahil sa aming initial position, ang aming mga shoulders at upper chests lang ang nagdikit.

First time kong mayaakap si Rebecca ay noong namatay ang lola niya sa father side. Ang blood relative nina Jessica ay yung mother ni Rebecca. Nangyari iyon noong magkakasama pa kami sa bahay. Kadadating ko lang sa bahay at may nakaparadang sasakyan sa labas.

Namukahan ko ang mga relatives ni Rebecca sa father side at sinabi nila na sinusundo nila si Rebecca to attend the wake. Nakasalubong ko siya sa terrace at mukhang malungkot. I hugged her, and she hugged me back. I held her tightly and felt her boobs on my chest for the first time.

Habang magkayakap kami sa kama, sa kama kung saan nabuo si Liz five years ago, lumakas ang tibok ng puso ko. Naka-rest ang kanyang pisngi at chin sa right shoulder ko at napasinghap ako at nalanghap ang fresh flower scent ng kanyang buhok.

Napasinghot siya nang kaunti at tila umiiyak pa din kaya hinaplos ng aking kanang kamay ang kanyang likod. Nilapat ko ang aking palad between her shoulder blades to pull her closer to me. Wala akong na-feel na strap.

We both adjusted again to face each other better hanggang ma-feel kong muli ang kanyang mga suso sa aking dibdib. T-shirt lang ang suot niyang pang-taas kaya naramdaman ko ang lambot ng mga ito.

Lumingon ako ng kaunti until the right side of my lips touched her head that was still resting on my shoulder. Kapag, or kung, haharap at titingala siya sa akin ay mag-dadampi ang aming mga labi.

Subalit, ipinihit niya lang ang kanyang leeg kaya ang kanyang noo ang lumapat sa gilid nag aking labi. Pero humarap na rin ako sa kanyang at hinalikan ang kanyang noo. My lips touched her forehead for only three seconds. My heart was pounding and no doubt she felt it on her chest.

I could also feel her heart beating on my right palm that rested on her back. But it could have easily been my heart that I felt on my palm because it was beating strongly, so strong that tremors may have traveled across her body.

Had she lifted her face, our lips would have definitely met. But I released my embrace, lay on my right side, and placed my head, with my right cheek on the pillow on her lap.

She leaned back on the headrest and caressed my hair with her right hand while her left arm was on top of my left shoulder.

To free my right arm and forearm underneath me, at para hindi ako mangawit at mag-numb ang aking right hand, tumihaya ako nang kaunti.

When my right hand was free, I reached her left hand. Hinayaan niyang muling magkawing ang aming mga daliri maski alam ko sa oras na iyon na ito’y maaring walang kahulugan para sa kanya.

I was obviously facing a serious marital problem, and although she’s also sad, she only might have been feeling sorry about my situation. Nonetheless, we both seemed vulnerable and emotionally connected at that moment.

Matapos kong napagtanto ang uri ng sitwasyon na mayroon kami sa sandaling iyon, minabuti ko na lang na huwag bigyan nang iba pang kahulugan ang pagdamay sa akin ni Rebecca sa oras na iyon.

Subalit habang hawak ko ang kanyang kaliwang kamay, inilapit ko ito sa aking labi at hinagkan ito saglit. Binitawan ko ang kanyang kamay at umangat sa pagkakahiga sa unan na nakapatong sa kanyang mga hita.

“Sige matulog ka na para hindi ka mapuyat.”

“Sige po. Okay lang po kayo?”

“I’m feeling a lot better, salamat sa iyo.”

“Basta kung gusto ninyo pong may maka-usap, let me know po.”

“Be there for Liz,” sabi ko naman.

Na-touched na naman siya kaya alam kong mahal na mahal niya si Liz na tinuturing niyang kapatid, or maybe anak, kaya kusa siyang yumakap sa akin.

“Opo, mas lalo ko pang mamahalin si Liz dahil po nangyayari.”

Umiyak muli si Rebecca na talagang affected siya dahil na rin siguro na emotionally invested siya kay Liz talaga at very affectionate siya sa bata.

“Oh, tahan na, wag ka nang umiyak.”

“Sorry po,” habang humihikbi at lumuluha mula sa aking balikat.

“I will be strong and please be strong for baby Liz.”

“Yes po. I know she’ll need me.”

I paused for a while before I said, “I need you, too.”

She did not say a word, but I felt her head nodding habang magkadikit ang aming pisngi sa pagkakayakap.

I held her shoulders and disengaged our embrace. I slid my hands from her shoulders and up to her face. Hawak ng mga palad ko ang kanyang mga pisngi.

Natatakpan nang kaunting buhok ang kanyang mukha na may bakas ng kalungkutan at tumutulo pa rin ang mga luha. Nakatingin ako sa kanyang mapupungay na mata at tila naghihintay sa aking susunod na gagawin. With my thumbs, I gently wiped the tears flowing from her sad eyes.

I took a deep breath leaned towards her. She closed her eyes as I approached her face. At that very instance, I could have kissed her on any part of her lovely face. Instead, I again planted my lips on her forehead and told her to get some rest.

Bumaba siya sa kama at muling tumabi kay Liz. In-off ko na ang ilaw sa kwarto at bago ko i-turn off yung ilaw sa lamp sa ibabaw nang nightstand, I looked at Rebecca. Nakatagilid na siya at nakayakap kay Elizabeth. Her hair fell on the mattress slightly exposing her neck.

Maski she’s just a young lady, she has a nice curve mula sa dibdib, bewang, at balakang. Nakakumot ang kanyang mga paa at binti, pero nakalitaw pa rin ang likod ng kanyang mga tuhod at hita.

Sa bandang itaas naman nang kaunti mula sa tuhod ay medyo naka-angat ang kanyang shorts kaya naman halos lumitaw ang lower part ng pisngi ng kanyang butt. At maski natatakpan ng panty at shorts, napaka-seski nang hulma ng kanyang pwet.

---

Humiga na rin ako sa kama at pinikit ang aking mga mata, pero hindi ako makatulog dahil sa dami ng aking ini-isip:

Ang pag-bubuntis at panganganak ni Jessica, ang annulment; paano papangalanan, kaninong apelyido ang gagamitin, at sino ang mag-aalaga sa sanggol?

Mag-seseparate na ba kami nang tirahan? Kung mag-seseparate kami ng tirahan, palipat-lipat ba si Liz o mananatili siya sa isang parent at bibibisita na lang ang isa?

Paano sasabihin sa aming mga magulang ang paghihiwalay namin? At kung ano ano pa ang gumugulo sa ulo ko. Naisip ko din na mangangailangan talaga ako ng isang magaling na abogado para ipaglaban si Liz.

Maya maya, bandang 2 a.m. ng madaling araw, ay marahang bumukas ang pinto at kasabay ng pagpasok ng ilaw mula sa hallway ay ang pagpasok ni Jessica. Kaka-hatid lang sa kanya at mula sa dim lights mula sa hallway, nakita niya na gising pa ako.

“O, gising ka pala?”

Umupo ako, sumandal sa head board, at sumenyas ako nang Victoria Court’s sign at nag, “shhh…natutulog sila Liz,” mahina kong sambit at sabay turo sa ibaba ng bed sa left side. Marahang naglakad papunta sa kaliwang parte ng kwarto para silipin ang anak.

Dahil medyo madilim hindi niya nakilala kaagad si Rebecca, “Sino yang katabi niya?”

Pero bago ako nakasagot, medyu nagulat ang kanyang mga mata at nagtanong, “Si Beka yan?” habang nakatayo siya sa paanan ng mattress nina Liz.

Naka-upo lang ako at tumango, muling sumenyas at nag, “shhh…” Mula sa kinatatayun niya, biniro niya ako ng mahina pero loud enough for me to hear her clearly from where I was sitting, “nandyan pala ang crush mo?”

“Shhh, wag kang maingay natutulog sila.”

“Okay sige, we’ll talk tomorrow. Bihis lang ako.”

“Saan ka matutulog?”

“Usog ka na lang, dyan ako sa tabi mo para makasama ko rin si Liz,” at pahabol niyang biro, “at girlfriend mo.” Napa-iling na lamang ako. Maaring ngang na-aaliw o nagagalak ako sa presenysa ni Rebecca, subalit sa dami nga ng aking mga ini-isip ay hindi naman ang pagkakaroon ko ng bagong nobya ang prioridad ko. Though I thought about it, then again, a lot of things in my mind. Yet still, I was glad Rebecca was around for Liz.

I woke up around 9:30 a.m. at ako na lang ang naiwan sa kwarto. Nakaligpit na ang tinulugan nina Rebecca at naririnig ko ang mga nag-uusap at nagtatawanan sa bandang sala at kusina.

I was nursing a slight hang-over, so I did my morning business, shaved, and shower. Pero nang una kong pag-pasok sa bathroom, napansin ko ang isang tote bag na walang zipper or Velcro kaya nakita ko ang laman. Kulay burgundy or maroon ang tela ang nasa ibabaw at naisip ko kaagad na ito ang pinag-bihisan ni Rebecca. Hindi ko nakita ang bag na ito kagabi at malamang naiwan niya ito kani-kanina lamang.

Hinila ko mula sa sahig at binuksan ko ng todo. Hinawi ko ang damit at sa ibaba ay ang kanyang undergarments na bra at panty. Huminga ako ng malalim at inamoy ang laman nito.

Parang elixir at nagising ang aking diwa. Ito ay ang mga damit na pinag-suotan niya maghapon kahapon pero walang baho at walang bakas ng body odor. Natural ang amoy ng kanyang mga pinaghubaran.

Ibabalik ko na sana sa sahig pero, matapos kong pinag-isipang mabuti, sabi ko sa sarili na pagkakataon din ito. Kaya kinuha ko ang kanyang bra at inamoy ito. Dinikit ko sa aking ilong at muling lumanghap.

Ang sarap!

Ito yung amoy na maski buong maghapon nasa labas ang nagsuot ay gusto mo pa rin siyang yakapin pagdating o pag-uwi niya sa hapon o gabi.

Nandun na rin naman ang aking kamay, dinakot ko na rin ang panty sa pinaka-ilalim ng bag. Pinaikot ito ng mga daliring dumukot hanggang matagpuan ang centro. Sa gitna ay may parteng tuyo at may parteng mamasa-masa na kulay puti na medyo malinaw. Tila fertile ang naghubad nito. Ibinalik ko na lang lahat sa bag at bumalik sa kwarto upang mag-bihis.

---

Paglabas ko nang kwarto ay sinalubong ako ni Liz at nagpakarga. Nandoon pa rin ang buong pamilya ni Jessica pero kaunti na lang ang mga natirang kamag-anak na nag-overnight.

Tila wala na yung mga kalaro niyang pinsan kaya ako ang kinulit, “Daddy punta tayo doon…daddy ibili mo ko ng….daddy uuwi na ba tayo…daddy gusto ko ng ice-cream…daddy sama natin si Tita Bekka…” Tinadtad ako ng kung ano anong tanong at hiling kaya pinakinggan ko na lang siya at tumatango.

Nang nasa dining area na kami upang saluhan ko ang pamilya ni Jessica, sabay kantyaw naman sa kanya ng tito Jeremy niya na, “Uy, ang laki ng kalabaw, nagpapakarga pa din.”

“Magiging ate ka na niyan bawal na magpababy,” biro naman ng Lola Marj niya (Marjorie, mom ni Jessica).

“Meron na ulit bagong baby si mommy at daddy mo,” ang sabi naman ni Apple.

“Ikaw mag-aalaga kay baby?” Tanong ng lola kay Liz.

Nakayakap sa leeg ko si Liz habang karga ko at may isang nagtanong, “ipamimigay na lang yun baby?,” at nagtawanan silang lahat.

“Sa akin na lang ang kapatid mo? Para may kapatid si Lukas (panganay ni Rose na 3-years old.),” tanong naman ni Tita Rose niya?

Napatingin sa akin si Liz kaya sabi ko, “Love mo si baby no wag mong ipamigay.”

“Okay, daddy,” mahina niya sagot.

Kaso biglang sinabi ni Lolo Greg niya na, “si Liz na lang ang ipamimigay?”

Biglang humikbi si Liz, at pigil ang pag-iyak pero naluha na rin ang bata. Noong medyo maliit pa siya, ang iyak niya ay todo. Pero nang 5 years old na siya, pigil ang iyak niya kapag madaming tao, lalu na kapag nasa park, mall, or church kami. Medyo nahihiya na siyang umiiyak ng malakas at gumawa ng eksena.

Alam din yun ni Jess at napansin niya na na-iiyak si Liz kaya nilapitan niya ito, kinuha sa akin, at kinarga si Liz.

“Ito naman, kung makapang-asar sa bata,” ang sabi ni lola Marj sabay palo ng kanyang kamay sa braso ng asawa.

“Oh, ba’t ako, bakit sila?” Depensa naman ng lolo. Kaya matapos kunin ni Jessica si Liz para kargahin niya, lumpait si lolo at nag-sorry.

“O sorry na daw, sabi ni lolo,” sabi ni Jess kay Liz.

Nagpupunas ng luha si Liz gamit ang kamay niya at nakasimangot.

“Apology…” ang sabi ni Jess, trying to prompt Liz to say something that we taught her to say.

Inulit ni Liz, “apology…”

Tinuloy ni Jess, “accepted!”

“Accepted,” ang pag-ulit naman ni Liz.

Binuo ni Jess, “apology accepted, lolo.”

At iyon din ang inuulit ni Liz.

Mula noong tuluyang maghiwalay kami at lumaki si Elizabeth, I give Jessica the credit of being a very good mother.

I watch them habang nasa counter ako para mag-pour nang brewed coffee sa mug. Habang pinapanood ko sila, I felt I belonged and happy to be with this family, yet I also felt alone because of the void Jessica left inside me.

Among the few relatives that were still around, Rebecca was still there, as confirmed earlier by her tote bag at napansin ko na rin ang kanyang kasuotan. She wearing a cuffed khaki shorts, with a slim brown leather belt.

Nakalitaw ang belt niya dahil naka-angat sa harap ang suot niyang white cold shoulder top na may spaghetti-straps at merong red embroidery sa hem. Obviously, naka strapless bra siya kaya protected pa din ang dibdib niya.

Napatingin ako sa kanya ng matagal kaya I felt a little embarrassed nang napansin niya na tinatanaw ko siya. Siguro wala lang sa kanya iyon kaya’t lumapit din siya sa counter at kumuha ng mug. I took the pot from the coffeemaker to pour coffee on her mug, so she moved closer to me.

“Good morning?”

“Good morning po, sabay abot sa mug niya.”

I could smell her sweet scent of the soap or body wash exuding from her young body. She’s wearing very light cosmetics and lipstick na parang pinatingkad lang nang kaunti ang natural skin color at features niya.

Maliban sa headband niya, nothing on her hair kaya freely falling ang long black hair niya. She’s wearing sandals at yung toenail and fingernail polish niya ay sheer pale pink na ngayon ko lang talaga napagmasdan yung kulay.

Masayang nag-uusap yung mga nasa dining table kaya malaya kong naka-usap si Rebecca.

“Cream and sugar?”

“Opo, thanks.”

Binuhos ko yung creamer na nasa small thermos at inabot ko yung sugar sa kanya.

“Ang aga mo yatang nagising?”

“Around, 7:30 po.”

“Nakatulog ka nang maayos?”

“Ayus naman po.”

“Sabay kayo nagising ni Liz?”

“Siya pa nga po ang nang-gising sa akin,” at napatawa siya nang kaunti.

“Maaga talagang magising si Liz. Pag-weekends, sinusugod niya kami sa kwarto pag-gising niya.”

“Maaga din po siyang nakatulog kagabi kaya siguro maaga din ang gising niya.”

“Paano, maghapong nakipaghabulan at nakipag-laro laro sa mga pinsan niya kaya napagod at na knock-out kagabi.”

“At least po, nag enjoy siya at nagkita-kita sila.”

“Sabagay. Kailan ba next gathering niyan?”

“Baka sa summer break na po.”

“Birthday ni Lolo Greg mo.”

“Ay opo sa April.”

“Malamang dito ulit yun gawin.”

“Suggest ni Tita na mag-resort ulit po tayo.”

“Katulad nung birthday ni Uncle Fred ninyo.”

“Opo, saka overnight ulit.”

Bigla siyang nag-hikab.

“Inaantok ka pa yata.”

“Okay lang po, may coffee naman.

“What time ka ba nakatulog?”

“Hmm, mga around 3 a.m. na po.”

“I see, edi kulang ka sa tulog niyan?”

“Ok lang po, p.m. pa naman po yung class ko bukas kaya bawi na lang ako ng tulog mamya.”

Pero bigla kong narealized yung sinabi niya kung anong oras siya nakatulog. Kaya kung gising pa siya ng 3 a.m., napatanong ako, “gising ka pa ng dumating si Tita mo?”

Hawak niya ng dalawang kamay ang coffee mug at nag-sip muna bago, tumango at nagsabi, “opo, gising pa ako.” Hindi siya tumingin sa akin pero I noticed a budding grin.

I just changed the topic.

“Kailan ka pupunta sa apartment ninyo?”

“Depende po, maybe later or tomorrow morning.”

“Hindi ba madaming nag-cocomute na estudyante kapag Sunday or Monday morning?

“Halos pareho lang po, at saka madami namang bus na dumadaan sa terminal.”

“Sabagay malapit lang naman yata. About 2 hours kapag bus?”

“Halus ganun lang po.”

“Hindi ba ma-traffic?”

“Hindi naman po palagi, pero kung regular traffic lang at walang construction ay halos 2 hours pa din po.”

“Minsan ba hinahatid ka nina papa mo or mga kapatid mo?”

“Ay hindi na po. Noon lang pong unang naglipat ako nang gamit sa apartment.”

“Sabay ba kayo nang kapatid mo na lumuluwas?”

“Hindi na rin po. Intern na siya kaya iba na ang schedule namin.”

“Edi kase ikaw lang mag-isang bumabyahe?”

“Opo, sanay na po ako saka simple lang ang byahe.”

Sa daloy nang usapan namin tungkol sa pag-byahe niya, bigla ko na lang nasabi na, “pwedi kitang ihatid.”

Hindi siya sumagot. She stirred her coffee, smelled the aroma, took another sip, and place the mug back to the counter habang hawak niya ang handle nito. I suddenly felt embarrassed again for offering her a ride.

Normally, ang typical na kaagad na sagot sa circumstances na iyon at sa offer ko ay, “Ay nakakahiya naman po,” or “Naku baka maabala pa po kayo,” or “Thank you po pero sanay na po ako,” or mag-gawa pa siya ng ibang excuse. But there was really an awkward pause that seemed to have lasted for an eternity.

I was about to excuse myself to save myself from further embarrassment, but I felt oddly elated when she said, “sige po.”

At maski na-surprised ako sa sagot niya, I did not try to give it any meaning, basta lang na I felt instantly relieved from my embarrassment. She then took another sip of coffee.

“Mamaya or bukas ng umaga?”

“Pwedi din po mamya, pero kung bukas, meron po kayung work, di po ba?”

“Kung bukas naman, dun din ang direction ng office ko so pag-hatid ko sa’yo, manga 45 minutes na lang pabalik ay nasa work na ako.

“Mamayang hapon na lang po para hindi kayo gahol sa oras.”

“Next time ka na lang bibisita sa tirahan namin?”

“Next time na lang po, sige.”

“Ok what time tayo aalis mamya?”

“Okay lang po mga 6 p.m.”

“Sige, sunduin kita sa inyo?”

“Ah, eh, meet nyo na lang po ako sa terminal. Isang trike lang naman po yun mula sa amin.”

“Sige, dun kita sunduin.”

We still chatted for a while pero biglang lumapit si Liz at nangungulit na hinila si Rebecca papunta sa labas. After a while, everybody had brunch, and those relatives who stayed overnight left around noon, including Rebecca.

Jessica and I had time to talk that afternoon. Inamin ko kay Jessica na ihahatid ko si Rebecca kase ano pa ba ang kailangan ko ika-ila sa kanya at wala siyang maaring isumbat.

“Less than 48 hour ago we had this serious talk, so you’re moving forward rather soon?”

“That’s not fair,” sabi ko naman.

“I’m sorry.” Upon realizing our unusual overall situation.

“Okay, that’s fine. Saka, I’m not moving on per se, I simply found someone to talk at nagkataon si Bekka iyon. I trust her. She’s family.”

“Well, she’s family. You’re right.”

“Isa pa, I’m still trying to wrap my head around the fact na buntis ka, at possible si Roland ang father.”

“I’m have a strong feeling siya ang dad.”

“So that’s the best way to confirm it, “strong feeling,”‘ sabi ko naman.

“It’s my body, so I know it,” pilit naman niya.”

“Okay okay,” sabi ko na lang dahil wala namang point na i-discuss yun at we could just have a definite confirmation later.

“I was surprise naman talaga pati si Roland. Now he has to file an annulment din sa wife niya.”

“Ow, Really?”

“Syempre, ayaw niyang maging illegitimate ang bata.”

“Possibleng sa akin yan,” biglang nasumbat kong muli.

“Let’s not argue with that for now. We’ll settle it someday, pero isa isa muna. My pregnancy forces us to fast-track certain matters.”

“I agree, but first and foremost, we do things for Liz’s best interest.”

“I couldn’t agree more.”

Tama si Jess, yung pregnancy niya forced us to deal with some issues sooner rather than later. True, her pregnancy had been the catalyst within the last 48 hours since Friday night.

Matapos ang several weeks of emotional turbulence between Jessica and I tungkol sa mga nangyari sa relationship namin, suddenly we became a de facto team para maayos ang lahat.

Kung hindi siya buntis, we would have defaulted sa plan namin: she’ll continue her affair but not leaving completely because of Liz. We’d planned to postpone informing everyone about our separation, including Liz at syempre pag laki na lang namin sasabihin.

However, ang talagang totoong nangyari ay Jessica and I were both blindsided by our emotions. Naging clouded ang pag-iisip namin pareho. Nabaliw siya kay Roland, and I became irrational dahil sa aking selos, galit, angst, and my sudden excessive fixation on this particular unconventional sensual appetite.

Ibig sabihin, expected na mabubuntis naman talaga siya; we’re in denial, for sure I was; pero si Jessica ay malamang na she fostered the idea na mabubuntis talaga siya dahil nakaka-dagdag ng excitement sa kanilang dalawa.

But after we became sober from our respective carnal passions and emotions, in less than 48 hours, na realized namin na we had to move forward. Though we’re moving forward separately, we’ll be moving not too far apart from each other.

And that’s because we had a nice beginning, happy times together, and shared a common future—our Elizabeth. Therefore, Jessica and I may never find that soothing sense of finality—and that is closure—because our parallel life-stories had marched onward and hasn’t ended fully independent from each other quite yet.

---

Nag-kita kami ni Rebecca sa bus terminal. Not really a terminal kasi para lamang itong drop-off and pick-up station at walang specific bus liner na nag-leased or nag-owned dun sa area.

Napaisip din ako. Kaninang nag-offer ako ng ride, maski hindi siya kaagad sumagot, firm naman ang pagkakasabi niya ng “sige po.” Ang pag meet pa namin ay away from everyone’s eyes, and not in front of her family or friends. Alam nila na dumeretso lamang siya sa terminal at sasakay lamang siya ng bus, and not to meet anyone. Was she meeting me secretly, tanong ko sa sarili.

Pero syempre, napaisip din ako na we sometimes rationalized situations, or we tend tailor and interpret certain events to align those situations or events to our desired plans or outcomes. Kaya naman kailangan kong maging cautious, smart, and not to misinterpret her words and actions.

But hindi ko naman siya pinu-pursue, at she’s just a confidant, just someone to talk to about sa hinararap kong problema. Ang mga ito naman ang mga pilit kong sinasabi sa sarili ko.

Sa sakayan, ganun pa din ang suot niya kaninang umaga. Pero imbis na headband ay naka ponytail siya. Hindi ko maiwasan pagmasdan yung mga minor details sa katawan niya.

Wala na siyang cosmetics at maski maghapon na iyon pa din ang suot niya, fresh pa din ang kanyang scent pagsakay niya sa kotse. Kahit medyo pawisan, matipid lamang ito at sa noo lang niya ang napansin kong may kaunting pawis at wala sa leeg niya.

Hindi lang neck ang expose, pati na rin yung hindi natatakpan na kanyang cold shoulder top kaya kapansin pansin ang necklace niya na hindi naman siya suot kanina at meron itong “R” na pendant. Wala siyang suot na hikaw pero ang cute masdan nang pierce or butas sa tenga niya.

Sa nakalitaw niyang upper back, at yung parte ng batok na hindi natatakpan ng kanyang pony tail, ay kapansin-pansin din ang manipis niyang pag-kabalbon. Meron din siyang mga nunal sa bandang likod.

Habang nag-lalagay siya ng seatbelt, I said, “You look very nice.”

“Ay, Thank you po.” Nahihiya at nagblush siya.

“You’re ready to go? Wala ka nang gustong daanan, like store or grocery?”

“Ay wala na po, deretso na po tayo para po hindi kayo gabihin masyado.”

“Ok lang naman, I’m free naman eh…you know I’m free.”

“Napatingin siya sa akin na parang natatawa but she just gave me a lovely smile.”

“Food? Gusto mong kumain?”

“Busog pa po ako, maybe…later na lang.”

“Sige, dun na lang banda sa apartment ninyo tayo kumain?”

“Pwedi naman po akong magluto sa apartment. Dun na lang po tayo kumain.”

Sa isip ko paulit-ulit kong sinasabi ulit, “confidant, just someone to talk to…” lang ito.

“A ganun ba? E yung ate mo…nakakahiya naman at maistorbo ko kayo?”

“Sa Wednesday pa po ang class niya at nasa internship po siya sa ibang lugar ng Monday at Tuesday.”

“Hindi siya uuwi sa apartment?”

“Dun po sa dorm ng kasama niyang nag-iintern umuuwi, mas malapit po iyon kung saan sila pumapasok.”

“A ok, at ikaw…afternoon pa ang class mo?”

“Opo.”

“Edi bili tayo nang lulutuin.”

“Hmm, meron naman pong food sa ref na pwedi kong iluto.”

“Teka, pagkain ninyo yon diba, nakakahiya naman.”

“Ang dami pong dinala nina mama noon, kaya meron pa. Hindi po maubos-ubos, eh.”

Napatigil ako nang kaunti at, “so ipapaubos mo sa’kin yung iba.”

Nangiti siya ulit at sinabi na, “Opo.”

“Ah, nagda-diet ka no?”

At ayun napatawa na siya at nag, “opo,” ulit.

“Kaya pala sa’kin mo pinapakain.”

“Hindi naman po, kasi hinatid ninyo naman ako kaya pagluluto ko po kayo.”

“Sige, ako halos ang kakain para stay sexy ka,” pabiro kong sinabi.

Natahimik siya nang kaunti. Naisip ko na parang sobra yata yung compliment ko.

Pero nagsalita din siya, “Sexy po ba ako?”

Tumingin ako sa kanya, sa bewang, hita at binti, at sabi ko, “yah!”

“Thank you po,” sabi naman niya.

Nagtingin-tingin siya sa labas, sa mga dinadaanan namin. Maya maya nagtanong siya ulit.

“Tumataba na nga po yata ako ng kaunti?”

Tingin lang ako sa harap, sa kalsada, at sabi ko, “hindi naman!” Alam ko na iyon ang tamang sagot maski sa totoo lang ay medyo matagal ko na siyang hindi nakita kaya wala naman akong point fo reference sa kanyang tanong.

“Parang sa tingin ko po, eh.”

Kaya tumingin muli ako sa kanyang bewang, sa hita, at binti at sabi kong muli, “hindi naman.”

Napansin ko na tila nilalamig siya dahil sa suot niyang off-the-shoulder top.

“Kung giniginaw ka, i-lower my yung aircon, or off mo.”

“Medyo po.”

She reached the front panel to adjust the aircon. Napansin ko naman yung manipis niyang pag-kabalbon sa braso at kamay. Manipis pa din ngunit mas halata yung sa gilid ng kanyang forearm. Hindi naman masagwa na katulad sa lalake dahil sakto at bagay sa kanya.

“Medyo balbon ka pala?” Sabi ko maski kanina ko pa napansin.

“Oo nga po.” “Pati nga po sa binti,” dagdag pa niya habang, innocently niyang inusog niya yung kaliwang binti towards me, pero sa front passenger area lang, para ipakita sa’kin.

Hinimas-himas pa niya ng ilang beses na parang kinakapa niya yung leg hair niya. Saglit kong pinag-masdan ang kanyang binti dahil nag-mamaneho ako pero sabi ko, “ay oo nga, no. Pero bagay naman sa’yo.”

Hindi lang mahaba ang buhok ni Rebecca, makapal din ito. Kahit na naka-ponytail siya, meron pa din kaunti at manipis na kulot-kulot na buhok sa front hairline niya. Yung buhok niya sa harap ng mga tenga ay manipis naman pero mahaba. Makapal din ang kilay niya pero inayos niya ito at hindi masagwa. Sa isip ko, tila mabuhok sa kayawan si Rebecca.

Dagdag ko pa na, “nilamig ka na sa suot mo no? Tanong ko habang sine-set niyang ang temperature.

“Kailangan ko po siguro nang kaunting fat.”

“Or jacket,” sabay ngiti ko.

Tinapik niya ako sa aking kanang braso gamit niya ang likod ng kanyang mga daliri at tumawa.

“Ay sorry po, sorry…” habang takip ng palad niya ang kanyang bibig pero tila nakangiti.

Nag-smile lang ako and I felt a sudden warmth in my chest dahil medyo naging casual siya ng kaunti sa akin.

“Sige po, ibaba nyo na lang ako dito sa highway, mag-aabang na lang ako ng bus,” ang pa-awa effect naman niya.

Nagseryoso ako kunwari, nag-right signal, nag-menor, change lane at pumarada sa shoulder. Nanlaki yung mga mata niya na parang nagulat, at hindi malaman kung tatawa, matatakot, o mahihiya.

I tried to hold it, but I broke and burst in laughter. Kaya naman hindi lang hampas nang daliri ang inabot ko. Sinuntok niya yung kanang braso ko at kinurot ito na parang nanggigil. Medyo mahina lang suntok niya pero na-feel ko ng kaunti ang kurot.

Upon realizing that I was only kidding at nang na-realized niya yung automatic “physical” response niya sa akin, dalawang palad ang napa-takip sa kanyang bibig at nag, “Sorry, sorry, sorry po ulit…”

Pero kaunting bawi naman siya sa sorry niya, “Kayo po kasi…”

“Tsk, tsk…” sabay iling ng ulo ko.

“Bakit po?”

“Naawa ako sa ex mo. Siguro puro pasa siya dahil sa’yo.”

“Grabe, hindi naman po…” napatigil siya at, “ay oo,” and she laughed again.

The overall mood then was light-hearted.

“Siguro lagi mo siyang sinusuntok?”

“Medyo po.”

“Bakit, palagi ka ba niyang kinukunsumi?”

“Hindi naman, kapag trip ko lang po.”

“Naku, talagang kawawa naman pala siya.”

“Naglalambing lang po ako sa kanya pag nangungurot ako?”

“Yung kurot na iyon, lambing yon?”

“Ay, nasobrahan po ba yung kurot ko? Sorry po ulit.”

“Okay lang. At least, hindi kayo masyadong seryoso.”

“Hindi po ako serious sa ex-oyfriend ko?”

“No, I mean…yung okay yung biruan ninyo saka sabi mo nga lambing mo iyon kanya.”

“Opo, ganun nga.”

“Madali ba siyang mapikon?”

“Yung ex-boyfriend ko po?”

“Hindi, yung ex-boyfriend ko!”

Natawa ulit siya at akmang kukurutin na naman niya ako, pero nakapag-pigil siya.

“Sino ba yung pinag-uusapan natin? Biro ko sa kanya.

Tuloy tuloy ang tawa niya at napansin kong pinipigilan niya.

“Oh, wag mung pigilan iyang tawa mo, baka mahihi ka dyan tapos si Liz pa ang sisihin mo.”

Lalo siyang natawa, which was a surprise for me because I started to like hearing her waves of laughter. Parang music to my ears. Nang medyo mahimasmasan na siya sa tawa, I asked kung serious type ang ex-boyfriend niya.

“Cool naman po siya pero minsan nag-aadjust siya sa akin.”

“Ah bakit naman siya nag-aadjust? Umabot kayo nang more than one year kaya siguro naman adjusted na kayo.”

“Sa work din niya po kase.”

“Ow, I thought nag-aadjust sa personality mo. So you meant sa work niya pala?”

“Bakit, ano pa ba yung personality ko?”

Nabigla ako sa tanong niya kaya na-quote ko na lang yung mga nakikita ko sa employment ads, “Ah, pleasing?” at may patanong na tono. Napangiti lang siya.

Balik ako sa usapan namin. “Dahil sa work niya? Edi ang sipag pala niya dahil working student siya.”

“Hmm actually po, I also meant din naman about sa adjustments sa attitude namin at naging medyo okay naman po personality-wise. A, pero hindi po siya working student.”

“I see. Parang conflict ang schedule ninyo or busy siya?”

“Medyo po.”

“Baka siya ang breadwinner sa family nila kaya kailangan niyang mag-sipag talaga.”

Nakatingin ulit siya sa bintana at minamasdan ang dinadaanan naming paligid.

“Siya po talaga ang breadwinner at primary provider sa kanila.”

“Ganun naman pala, so parang nag-kulang siya ng oras sa’yo?”

“Hindi lang po kasi iyon, eh.”

“Malay mo magkabalikan kayo at ikaw na ang maging priority niya someday.”

Since I mentioned that she could be his priority someday, Rebecca decided to go straight to what she’s telling me na hindi niya masabi-sabi kahapon.

But of course, I was a bit surprised when I heard na, “He’s married po kasi.”

I calmed myself at huminga bago ko siya tanungin, “hiwalay sa asawa?”

“Hindi po siya hiwalay?”

“Ow, I see. So hindi mo alam nung nanligaw siya?”

“Hindi niya po sinabi?”

“Saan mo ba siya na-meet?”

“Alumnus po siya. Noong nagka-job-fair sa campus po at meron booth yung company nila at nag-submit po ako nang resume para sa paid ojt. Dun po kami nag-kita.”

Kinwento ni Rebecca yung mga instances noong nanligaw yung ex niya at mga ilang significant incidents sa relationship nila.

Nang itanong ko na kung ilang taon na yung ex niya, I was again surprised dahil matanda sa akin yung guy nang 4 years.

“Kailan mo nalaman na may-asawa na siya.”

“Hmm, noong po kasing nangungulit siya na mag-sleep together kami, pina-amin ko po siya kung ano ang dapat kong malaman tungkol sa kanya.”

“Doon niya inamin, noong time na gusto ka niyang…ah…i-kama? Hindi ko masabing sex at hindi ko mahabi sa aking salaysay yung mga salitang “sleep with.”

Nahiya siya nang kaunti. “Inamin niya na may asawa siya at obvious po na nagbakasakali pa siya na makuha niya ako pagkatapos niyang umamin. Akala niya po siguro dahil naging honest siya bigla ay bibigay na ako.”

“Parang gusto niyang maka-una?

“Opo, gusto niya pong maka-first sa akin. Tapos pu nun, nawala na yung trust ko sa kanya.”

“Saka, tila walang future na rin siguro dahil hindi naman siya tunay na hiwalay.”

“Oo nga po, talagang balak niya lang akong maging mistress.”

“Kung hiwalay siya siguro or separated, papayag ka?”

“Siguro po.”

Napa-kambyo siyang bigla kaya sabi niya, “I mean, siguro po hindi naman ako makikipahiwalay kung talagang separated siya.

“Oh, talaga?”

“Kase po kung separated siya, at least kahit paano, parang walang cheating.”

“Iba naman kung ang nauna ay yung cheating?”

“Opo, iba po. Pero halimbawang nauna yung hiwalayan nila ng asawa niya, siguro ay okay na rin po sa akin iyon maski alam ko naman na mali pa din dahil po kasal pa din siya.”

“Kung ganun nga sana that makes the affair easier to swallow kase hindi nag-start sa cheating?”

“Opo, at halimbawang hiwalay talaga sila, meron naman chance na mag-ka-future at magkatuluyan.”

“Kung una yung cheating, medyo dyahe no?”

“Ay opo, ayaw ko naman na iwanan niya yung asawa niya dahil sa akin. Kung naghiwalay na sila at dun po kami nagkakilala, okay lang naman po yun para sakin.

“Pero kasal pa din siya.”

“Well, I would not be asking for the whole world, at elusive po talaga yung hinahanap natin na “forever.” I’d be happy to spend time with ‘someone’ maski walang guarantee basta po genuine yung feelings niya sa akin.”

“But how’d you measure ‘genuiness’ of feelings of that ‘someone’?”

“Aa, hindi naman po talaga masusukat iyon, basta po mangingibabaw yung love and trust over sa mga idiosyncrasies ko at ni ‘someone.'”

“So, it’s not really being cynical or settling for mundane?”

“Hindi naman po kasi, people aren’t perfect, so it’s absurd to set unachievable standards.”

“Sabagay, and why should we impose on, or look for, or demand certain ideal traits from people if we could not even achieve those traits?”

“Yung nga po at saka iba iba naman tayo ng preference, and we all choose how much we could tolerate being in a relationship.”

“Oo nga, yung kanya kanyang preference o gusto sa isang partner, peculiar na yun sa gusto ng isang tao. Pero diba, when you say tolerance parang, tinitiis mo na lang?”

“Hmm, in the end po siguro, balance na lang dun sa how much yung love natin dun sa person at sa hanggang saan ang kaya nating tiisin yung pain brought by that person.”

“Babalansehin ng isang tao base sa self-interest niya or ‘happiness’? Kung sad na at wala nang reason para mag-tiis, dahil yung outcome ng tolerance ay unhappiness na nga lang, pwedi nang humiwalay?”

“Love in a nutshell po yun?” Not sure siya sa sinabi.

“So, self-centered?” Tanong ko din kaya hindi rin ako certain.

“Too cynical naman po yata pag ganun?” She wondered.

“And that’s the only way that one could survive the world, diba?” Which I kinda suggested.

“Though walang pong forever, I still believe in true love din po.”

“Of course, you’re talking about marital or partnership love, diba?”

“Opo, sa mga couple.”

“Pero don’t you realized that we practically share the same ideas when you explain the balance between love and tolerance.”

Napa-isip siya, “kung sabagay nga po.”

“Kung love mu yung isang tao, lahat titiisin,” sabi ko.

“At kung hindi na po kayang tiisin…” dugtong naman niya.

Pero sabay kaming nagtuloy sa sentence niya, “batsi na!”

Natawa na lang kaming pareho.

“Well, wala naman pong absolute rule sa relationship at madaming bagay pa din po na i-fafactor.”

“True, lalo nang kung medyo matagal na sila.”

“Or kung meron po silang anak.”

“Parang sa amin ng tita mo?”

“Pero you’re still breaking up pa din po, diba?”

“Kase there’re other matters to factor din.”

“Sayang naman po kasi.”

“I admit, there’s regret.”

“Nahihirapan…pero parang gusto pa rin po ninyong mag-stay together?”

“I admit, yah. Pero diba, kung mag-stay together, iyon ay pagpapaka-martyr na lang?”

“Ay sorry po, I did not mean to ma-upset kayo.” Sabay haplos sa braso ko.

“Hindi naman ako upset, and are you assuming na ako yung martyr?”

Hindi siya makasagot, kaya sabi ko, “You strike me as a mature person and I trust you. Diba kagabi, sa room I said that I need you…someone to talk. You can be candid or honest with me.”

“Ok po, yung pu kasing narinig ko na pinag-usapan ninyo, si Tita po yung may affair eh pero hindi po kayo naging ballistic. Tahimik lang po kayo maski months na po pala yung infidelity ni Tita.”

“I’m not entirely innocent.”

“Nagka-affair din po kayo.”

“Wala naman pero, I was harshed to her?”

“Is that an excuse para mangaliwa?”

“Setting the moral aspect aside, very unusual kasi yung situation namin and you have to consider din yung mga outcomes ng mga preceding events in our life.”

“Oh, complicated po pala yata. Sorry po sa for being intrusive.”

“Naku okay lang. I will tell you what happened someday, pero I have to be discreet in certain matters, you know for our privacy nang Tita mo.”

“Okay po.”

“And again, I’m glad that I could talk to someone, maski natuklasan mo accidentally. So, thank you, Rebecca.”

“You’re welcome po.

---

Pagdating sa apartment nila, I asked to use the restroom to pee. Inside the restroom, may napansin akong disposable na Gillette razor.

Paglabas ko naman ng banyo ay nagpalit na siyang ng pang-taas at nagsuort siya ng oversized na black t-shirt bago magluto.

Habang nagpreprepare siya, tinanong ko kung meron yatang naiwan yung boyfriend niya sa restroom.

Pero tanggi kaagad siya maski hindi ko pa sinabi kung ano yung nakita ko.

“Ay, ni minsan po hindi pa pumasok dito ang ex ko.”

“Meron kasing pang-shave dun sa sink sa banyo.”

“Ah, sa ate ko po yun.”

“Sa boyfriend niya?”

Napangiti siya at nahihiya, “hindi rin po sa boyfriend niya, kay ate po iyon.”

“Bakit may bigote ba siya?” Pabiro kong tanong.

“Sa iba po niya ginagamit.”

Napa-kamot ako ng ulo na tila nag-iisip, “ah, balbon din si ate mo…sa legs niya gamit?”

Sumagot lang siya ng, “hindi po,” at ngumiti muli.

“Buti ikaw hindi ka nag-shashave sa legs.”

“Sabi po kasi nila kapag nag-shave ako sa legs, titigas na daw po kapag humaba.”

“So, sa ate mo lang talaga yun?”

“Yun pung nasa sink, kay ate.”

“Ah, meron ka rin?”

“Yung pung nasa shower, sa akin po.”

“Nag-shashave ka din pala?” Then, narealized ko na parang hindi ko dapat tinanong yun.

Pero kaagad siyang sumagot, “sa armpit ko lang po. Kase nag-sle-sleeveless ako.”

“Well, that make sense,” sabi ko naman.

Then she teased me habang nag-preprepare siya sa kusina at naka-upo ako sa lamesa. “Bakit saan po ba sa tingin ninyo na ginagamit ko iyon?

Napangiti lang ako. Pero sa isip ko na lang ako nag-imagine na dahil makapal yung hair niya, medyo makapal din yung kilay, balbon siya sa braso’t kamay, binti, at likod, malamang ay mabulbol ang sa loob ng panty niya.

Pagkatapos niyang magluto, sabay kaming kumain sa lamesa. Square yung lamesa at tig-isang side kami pero hindi mag-kaharap. I sat adjacent to her so natatanaw ko ang kanyang mga hita.

“O dagdagan mo ang kainin mo,” biro ko sa kanya.

“Kaunti lang po kase tumataba na yata ako.”

Tumingin muli ako sa kanya, “sakto lang, sige tayo ka saglit.”

Tumayo naman siya, pumihit ako sa upuan at nag-harapan kami. She stood about 2 feet from me at sabi ko, “sige ikot ka nga.” Umikot siya nang marahan at nang pag-harap niya sa akin, sabi ko, “isa pa.”

Muli siyang umikot at aking pinag-masdan ulit ang kanyang ulo, buhok, mukha, leeg, balikat, braso, kamay, dibdib, bewang, balakang, hita, binti at paa.

Hinayaan niya akong pag-masdan siya, at nang muling nakaharap siya sa akin, sinabi niya na, “medyo flat chested din po ako. Sa isip ko I disagree kaya ang sabi ko, “You’re perfect!”

Bigla siyang nag-blush at umupo.

“I hope you don’t mind that I said that.”

“Okay lang naman po, saka alam ko naman.”

Napa-isip ako, “Ha, ang alin?”

Tumingin siya sa akin, “Di po ba, nakatulog na ako kanina nang 3 a.m.?”

“After dumating si Tita mo?” Tanong ko naman maski natandaan ko na ang tinutukoy niya.

“Opo.”

“Ayus, lang naman sa’yo yun?”

Naka-cross ang mga legs niya habang kumakain at nagswiwing kaunti ng side-to-side ang mga hita, binti, habang nakalapat ang isang paa sa sahig.

“Okay lang po sa’kin yun.”

“You don’t feel awkward?”

“Hindi naman po ako magpapahatid sa inyo kung na-aawkard’an po ako.”

“Salamat for being understanding maski medyo madalang na lang tayong nagkikita.”

“Kung gusto ninyo pong pumasyal, kung gusto ninyong mag-share o mag-usap okay lang po.”

“Baka busy ka naman?”

“Bigay ko po schedule ko saka number po dito sa apartment.”

“Or pwedi din kitang sunduin or ihatid ulit minsan?”

“Kayo pong bahala. Alam ko naman madami po kayong ina-asikaso.”

After nang dinner. Nag-thank you siya at nag-thank you din ako. Inihatid niya ako sa entrance ng apartmnet complex nila. I was standing three feet from her when I decided to hug her as I said goodbye.

She hugged me back, and I definitely refuted her assumption that she’s flat-chested because while they’re not huge, I felt them once more on my chest. I planted a soft kiss on her forehead before I let her go.