Because I Know U R The One – Part 10, 11 And 12

Written by Takiyomi

 

---

Ikasampung Kabanata – Ang Aftermath

Biyernes, alas otso ng umaga.

“Good morning, mahal ko!”

Unang bati ni Beck matapos sagutin ni Kurt ang tawag nito sa kaniyang cellphone.

“Nggh!”

“Kurt? Tulog ka pa?”

Muling tinanong ni Beck si Kurt nang mapansin nitong hindi kumikibo ang kausap.

“Kurt, nasa ospital ka pa?”

Wala pa rin tugon mula sa kausap.

“Kurt, kapag hindi ka sumagot, break na tayo.”

Sumagot si Kurt.

“E ‘di mag-break…”

“Ano?”

“Mag-breakfast na tayo, mahal kong reyna.”

“Akala ko makikipag break ka talaga? Baliin ko leeg mo d’yan.”

“Patingin ako ng boobs, Bekbek.”

“Aga-aga kalibugan agad? Ayoko, nandito si Ate katabi ko.”

“Patingin ako kung maganda si Ate mo.”

“Letse! Humahaba na usapan natin. Nasaan ka na ba?”

“Nandito na ako sa bahay. Si Tito naman ang nasa ospital.”

“Mabuti naman. ‘Yung blouse ko, labhan mo tapos samahan mo ako sa mall, paaayos ko ang mga uniform ko. Friday naman ngayon kaya bukas papatulong ako sa’yo sa mga gamit ko.”

“Yun lang ba?”

“Mamaya pagpasok natin, may sorpresa ako sa’yo, Kurt.”

“Sabihin mo na! Puro ka pasabik, Bekbek!”

“Sinisigawan mo ko?”

“Excited lang, Bekbek.”

“Basta kita tayo sa convenience store mamayang tanghali. Yung bilin ko, labhan mo ang damit ko.”

“Ngh!”

“…I love you, Kurt!”

“Oo na, sige na!”

“Anong oo na?”

“Lalabhan ko mamaya.”

“Yung I love you too ko?”

“Oo na nga…”

“Sige break na tayo~”

“…I love you too, Bekbek kong masarap.”

Nang i-off ni Beck ang tawag, inusisa ni Francine kung sino ang kausap niya.

“Ekang, si Kurt ba iyan? Pakausap nga!”

Pinagmasdan lang ni Beck ang Ate pinsan niya mula ulo hanggang paa.

Sando na kulay lavender lang kasi ang suot ni Francine at wala itong suot na bra at parang wala pa itong salawal dahil sa haba ng laylayan ng sando nito. Kaya naman, dungaw na dungaw ang malalaking suso ni Francine at kitang kita rin ang kaniyang tadyang at tagiliran.

Saka nito tinugunan ang tinuran ng nakatatandang pinsan at sinita ang hitsura.

“Kakausapin mo si Kurt na ganyan ang hitsura mo?”

“Anong mali sa hitsura ko? Maganda naman ako ‘ah!”

“Mukha kang mang-aagaw ng boyfriend. Hinala ko, wala ka pang panty.”

Inangat ni Francine ang laylayan ng kaniyang sando. At doon nga napagtanto ni Beck na wala ngang suot na panty si Francine.

“Sabi ko na nga ba ‘eh!”

“Bakit ba? Hindi naman kayo nag video call. May itatanong kasi ako tungkol sa sinabi mo kagabi. Mag-aalaga ka ng matanda? Paano ang studies mo?”

Natigilan si Beck at napaisip sa huling tanong sa kaniya ni Francine.

Hindi pa man nakakasagot si Beck ay may panibagong tanong ulit si Francine.

“At balak mo akong iwan dito? Akala ko ba’y magkasangga tayo dito? Partners in crime? Sino na lang ang tutulong sa akin sa online selling natin?”

Dito na sumagot at nagmungkahi si Beck.

“Ate, umupa na lang tayo malapit kina Kurt. Siyempre partners in crime pa rin tayo. Kaya ko nga sinasabi sa’yo mga plano ko dahil baka isipin mo, wala akong utang na loob magbuhat ng tulungan mo akong makatakas. Kung hindi dahil sa’yo baka kinasal na ako sa taong hindi ko mahal.”

“Lilipat na naman tayo, Ekang? Kung sa bagay, mahal na rin ang upa natin dito sa apartment. Pero kausapin muna natin sina Kurt.”

“Pwede naman, pero pakiusap naman, Ate Francine. Utang na loob, mag-panty ka naman!”

“Nagsalita ang nakapanty?!”

---

Alas onse ng umaga.

Naglalakad na sa side walk si Kurt at nang malapit na siya sa convenience store, natanaw na niya agad sa loob si Beck suot ang hooded sweatshirt nito at unipormeng saya. Naka face mask at nakasaklob ang hood nito na nakaupo sa harap ng glass wall.

Kumaway agad si Beck nang makita siya.

Sumenyas naman si Kurt na inuumpog ang kamao sa pisngi at binubukol naman ang kabilang pisngi gamit ang dila niya.

Nakuha agad ni Beck ang pahiwatig ng senyas ni Kurt kaya tumugon si Beck ng ngarat na senyas sa kasintahan.

Natawa lang si Kurt hanggang pumasok na siya sa loob ng convenience store.

Nang makalapit si Kurt sa likod ng nakaupong si Beck binigyan niya ito ng yakap sabay dakma sa hinaharap ng nobya.

Ngiti naman ang sinagot ni Beck na nagpaubaya lang sa ginawang paglamas sa kaniya ni Kurt at uminom ng tubig mula sa bottled water.

May napansin si Kurt habang kinakapa ang dibdib ni Beck.

“Ang lambot nito, sarap lamasin… ah teka?! Wala ka bang brang suot, Bekbek? Saka school uniform hindi mo suot sa loob ng sweatshirt mo?”

“Wala. Hihihi! Makukusot lang kasi saka isa pa, naalala mo ‘yung sinabi mo sa akin na huwag ko nang suotin ang maluluwag kong mga uniporme dahil hindi bagay sa maganda kong katawan?”

“Sinabi ko ba iyon?”

“…Kaya sasamahan mo ko mamaya sa mall para pasikipan ang mga uniporme ko.”

Napakamot na lang ng ulo si Kurt at nang astang uupo siya sa tabi ng nobya ay siyang tayo naman ni Beck at nag-aya nang pumasok sa school.

“Tara na, Kurt. Huwag ka nang maupo d’yan.”

Hindi na sumayad sa stool ang p’wet ni Kurt kaya tumindig na rin si Kurt bilang pagtalima sa tinuran ni Beck.

“Sabi ko nga, Bekbek.”

Lumabas na nga sila ng convenience store hanggang makarating sa bungad ng paaralan.

Dahil Biyernes ngayon, lusot sa gwardiya ang ootd ni Beck. Basta’t nakasabit lang ang mga ID nila.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

Ngunit hindi nakaligtas sa kanila ang mga mapagpunang mata ng mga nakapalibot na mag-aaral. Dinig pa nila ang mga usal ng mga ito.

“Sila ba iyon?”

“Sa LRT, iyong babae tugma ang uniporme niya sa atin.”

“Nagkabaliktad ‘ata. Yung lalake kasi doon ang nakajacket.”

Kumabog ang dibdib ni Beck at napakapit nang mahigpit sa kamay ni Kurt.

Gumanti rin ng higpit si Kurt. Nang magtama ang kanilang paningin. Ngumiti at kumindat lang si Kurt sa kaniya.

Pinanatag niya ang loob ng nobya.

“Naalala mo ang pangako ko? Heto na iyon. Magkasama natin itong haharapin, Bekbek.”

Biglang tumulo ang luha ni Beck sa sinabi ni Kurt na parang may kung anong kurot ito sa kaniyang puso.

Kaya napasandal na lang siya sa braso ni Kurt habang binabaybay nila ang pasilyo patungo sa silid-aralan.

---

Sa klase ni Prof. Tony Rueda, ang guro nila sa algebra.

Namumutawi sa loob ng silid ang sari-saring ingay ng talak at bulungan ng klase habang ang isa sa kanila ay nagsusulat sa pisara gamit ang yeso.

“Tama na ang daldalan, magsulat na kayo.”, ani Prof.

Napansin ni Prof. Rueda sa harap nitong si Beck na nakasuot ng sweatshirt.

Pinuna ito ni Prof.

“Alperez, giniginaw ka ba? Masama ba ang pakiramdam mo?”

Sumagot si Beck.

“Medyo, coach.”

Lumapit si Prof sa kaniya at sinalat ang kaniyang noo at leeg upang alamin kung may sinat ba ang dalaga.

Nabigla si Beck sa paghawak sa kaniya ni Rueda. Ngunit pinagkibit-balikat niya na lang ito at inisip na nag-aalala lang sa kaniya si coach.

“S-sir, ayos lang ako.”

“Medyo malamig ang pawis mo. Kaya ka ba absent kahapon?”

“Y-yes, coach.”

Pumisil sa balikat niya ang professor, yumuko ito at bumulong sa kaniya.

“Masarap ba ang trip niyo sa tren?”

“P-po?”

Lalo humigpit ang pagkakapisil ni Rueda sa kalamnan niya.

“Akala ko, mahinhin ka? Hindot ka rin pala.”

Nag-iba ang tingin ni Beck sa pinipitagang guro. Hindi niya inaasahan na kakausapin siya ni Prof Rueda na may mababang pagtingin sa kaniya. At batid niya na nagmula ang lahat ng ito sa iskandalong kinasangkutan nila ni Kurt.

Ngunit pinabulaanan na lang ito ni Beck at nagmaang-maangan.

“Wala po akong alam sa sinasabi niyo! Mawalang galang na po, pwede po bitiwan niyo ang balikat ko?”, sita ni Beck sa pisil ni Rueda na may pagtataas sa kaniyang boses.

Ngumiti lang si Rueda habang nakatingin kay Kurt.

Napakuyom ng kamao si Kurt na nakamasid lang sa inaasal ngayon ni Prof.

Patuloy pa rin si Rueda at lalong nilapit ang bibig nito sa tainga ni Beck.

“Halata sa itsura mo na malibog ka, Alperez. Kinakapa ko itong suot mo, mukhang wala kang panloob.”

Doon tumulo ang mga luha sa mata ni Beck.

Tatayo na sana si Kurt nang unahan siya ni Ariel na magbanta kay Prof. Rueda.

“Coach, dinig na dinig ko kayo. I-rereport ko kayo for sexual harassment.”

“Alhambra, minaliit mo ang klase ko dahil minor subject lang ako? Tignan natin kung makukuha mo pa ang pagiging dean’s lister mo.”

“Hindi ka patas, coach. Pinagbubuti ko po ang pag-aaral ko, tapos binigyan mo ako ng tres dahil sa character ko? Sino kaya sa atin ang may problema sa character?”

Hindi nagustuhan ni Rueda ang tono ni Ariel kaya sinigawan niya ito.

“Mag-drop out ka na sa subject ko, Alhambra!”

Tumayo si Sasha upang sabihin kay Prof. na,

“Ako rin, Prof. Rueda. Magda-drop out na rin.”

Tumayo kasunod ni Sasha si Kurt habang pinupunit ang papel.

Napuna ito ni Rueda.

“Ano iyang pinunit mo, Bautista?”

Sumagot si Kurt.

“Excuse letter ko sana para sa inyo. Kaso wala na ring saysay ito. Magda-drop out na rin ako.”

“Magda-drop out kayo sa subject ko?”

Sunod na tumayo sina Tim at Jebs.

“Hindi sa subject niyo kami magda-drop out…”, wika ni Tim.

“…Kung hindi sa inyo mismo, coach.”, susog ni Jebs.

Tumayo na rin si Beck at nagsalita rin.

“Tama si Ariel sa ginawa niyang pag-iwas niya sa akin sa inyo noon, Coach Tony. Hindi ko sukat akalain na pepersonalin niyo ang pagtanggi ko sa alok niyong maging muse niyo ako. Nang dahil lang sa ayaw namin sa gusto niyo?”

Huminto na rin sa pagsusulat sa pisara ang inutusan ni Prof sabay lapag ng kwaderno na pinagkokopyahan nito sa desk.

Napalingon si Rueda sa mag-aaral na naglapag ng kwaderno sa kaniyang desk nang marinig ang lagapak nito.

Nang luminga si Rueda sa kaniyang klase. Halos lahat ay tumayo at kinukunan pa siya gamit ang camera ng mga cellphones.

Kaya nagpasya nang umalis si Rueda sabay kuha sa kaniyang kwaderno at gamit sa ibabaw ng kaniyang upuan habang papaatras itong lumalabas ng silid na nag-iwan ng banta sa lahat.

“Hindi kayo ang magda-drop out sa akin, kayo ang ida-drop out ko!”

At tuluyan nang lumisan si Prof. Rueda.

Doon bumuhos ang mga luha sa mga mata ni Beck na kinuha naman ni Ariel ang pagkakataon upang yakapin ang dating nobya.

Lalong umingay ang klase dahil sa fiascong nangyari kanina.

Humigpit din ng yakap si Beck kay Ariel at lalo siyang humagulgol at humikbi.

Nang makita ni Kurt ang pagyakap ni Ariel kay Beck, agad siyang lumapit sa dalawa.

“Salamat, Ariel sa pagtatanggol mo kay Bekbek. Mula rito, ako na ang bahala sa kaniya.”

Nang makita ni Ariel na papalapit na si Kurt kay Beck ay kumalas siya agad ng yakap kay Beck sabay bigwas ng sapak sa mukha ni Kurt.

Napaliyad si Kurt sa pagtanggap nito ng suntok mula kay Ariel. Pumutok ang kaniyang nguso at nagdugo sanhi ng pagkakakagat sa sarili nitong labi.

Nagulat ang buong klase sa hindi inaasahang asal ni Ariel kay Kurt.

Galit na binulyawan ni Ariel si Kurt.

“Put my girlfriend’s name out of your fucking mouth! Saka bakit Bekbek ang tawag mo sa kaniya, bastos ka?”

Tinulak ni Beck si Ariel at agad na inakap si Kurt at sinabihan si Ariel.

“Bakit mo sinuntok si Kurt?”

Sumugod si Sasha sa kinaroroonan ni Ariel upang awatin ito ng yapos.

“Hindi ko maintindihan, bhe? Si Kurt ang dahilan kung bakit ka nasadlak sa ganitong sirkumstansya.”

Tumindig si Kurt at tumingin nang diretso sa mga mata ni Ariel at nagwika.

“Sige, palalagpasin ko ito, Ariel. Baka nga may mali akong ginawa o marahil bunsod lang ito ng iyong panibugho.”

Nagpanting ang tainga ni Ariel na lalong nagdulot ng pagkasuklam kay Kurt. Inulit ni Ariel ang huling salitang sinabi ni Kurt.

“Ano’ng sabi mo? Panibugho?”

Kumalas muli ng yakap si Ariel at ito naman ay mula kay Sasha. Sinugod niya ulit si Kurt habang pailing na sinusumbatan ito. Mas lumakas pa ang tono nito.

“Panibugho?! Ano naman ang kaiinggitan ko sa’yo lintik ka? Just who do you think you are anyway? Wala ka namang mabuting gagawin sa mahal ko. Sisirain mo lang ang buhay niya.”

Muling naglunsad ng pag-atake si Ariel.

Sa pangalawang pagkakataon, hindi na tumama ang suntok ni Ariel pagkayuko ni Kurt at dahil nawalan ng balanse si Ariel, sumubsob siya sa likod ni Kurt at nang tumindig na si Kurt, bumalibag at tumumba si Ariel sa mga upuan.

Lahat ng mga kaklase nila ay nakatunghay lang sa sigalot ng dalawa. May ilang pang patuloy pa rin na kinukunan gamit ng cellphone ang kaganapan sa loob ng classroom.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

Sinampal ni Sasha si Kurt. Hindi iyon napaghandaan ni Kurt.

Pak!

“Huwag mong sasaktan ang honey ko!”

Na siyang sampal naman ni Beck kay Sasha.

Plaak!

“Huwag mong sinasampal ang boyfriend ko!”

Natigilan ang lahat sa rebelasyon ni Beck, saglit na tumahimik ang lahat.

Samantalang si Jebs naman ay siniko nang mahina sa tagiliran si Tim upang singilin ang premyo nito sa kanilang ginawang pustahan.

“Akin na ang panalo ko, Tim. Tama ako, sila na ni Kurt.”, ani Jebs kay Tim sabay abot ng limandaang piso sa kaniya. Napakamot na lang ng ulo si Tim at napailing.

Magsasalita sana si Kurt ngunit pinigilan siya ni Beck at muli itong nagsalita.

“Oo, tama ang narinig niyo! Boyfriend ko na si Kurt at proud ako na siya ang boyfriend ko! Dahil proud siya sa akin kung ano ako. Kung ano talaga ang gusto ko. Na walang sinuman sa inyo ang makakaintindi kung hindi siya lang. Malaya ako at panatag sa tuwing siya ang kasama ko. Kaya lubayan niyo na kami at hayaan na lang kaming mahalin ang isa’t-isa.”

Binaling naman ni Beck ang mga salita kay Sasha.

“Sasha, kung sakaling ikaw ang mamahalin ni Ariel, alam kong mahihigitan mo pa ako ng sobra sobra. Ikaw talaga ang gusto ko para kay Ariel dahil matagal ko nang alam na mahal mo siya.”

Naluha si Sasha at walang nang ibang nasambit kung hindi,

“Beck…”

At kay Ariel naman.

“…Ariel, hindi ako nagsisisi na minahal kita. Kaya salamat talaga sa lahat. Pinaramdam mo sa akin na isa akong katangi-tanging babae na dapat ingatan, igalang at alagaan. Subali’t anuman ang gawin ko, hindi ko talaga kayang tumbasan ang lahat ng pagmamahal mo. Kaya, patawad, Ariel.”

Pumalakpak si Jebs at Tim bilang suporta sa mga tinuran ni Beck. At gumaya na rin ang lahat at binigyan nila ng masigabong palakpakan sina Beck at Kurt.

Si Jebs din ang nagpasimuno ng kantang, “Uwian na!”, in the tune of “Here comes the bride!”

And they all sang it in unison.

Samantalang si Shane naman ay nag-ulat sa kanila na nakasilip lang sa pasilyo sa bungad ng pinto.

“Guys, parating na ang dean!”

Hinawakan ni Beck ang kamay ni Kurt sabay hila niya sa kaniyang nobyo palabas ng pinto at tumakbo patungo sa pasilyo at lumiko sa hagdanan hanggang sa hindi na sila matanaw.

Habang tinatayo naman ni Sasha si Ariel mula sa pagkakabagsak nito sa sahig.

Doon na rin nagkusa ang isang kaklaseng lalake upang alalayan din ng tayo si Ariel.

“Okay ka lang?”

Tumango lang si Ariel na pinipilit ibangon ang sarili mula sa pagkakalagapak nito.

“Honey, anong masakit sa iyo? Hatid kita sa clinic gusto mo?”

Napatingin si Ariel kay Sasha dahil sa sinambit nito at nagwika.

“Honey?”

“Oo, iyon ang tawagan na natin simula ngayon. Narinig ko kasi, bhe ang tawag mo kay Beck.”

Hindi maitago ni Ariel sa kaniyang mukha ang siphayo bunsod ng mga pahayag kanina ni Beck. Namumula ang kaniyang mukha at nangangalit ang kaniyang mga ngipin.

“This is utterly futile! Itutuloy pa ba natin, Sasha? Mukha kasing malabo na.”

“Huh? Umm… narinig mo naman ang sinabi ni Beck ‘di ba?”

“Alin du’n?”

“Na ako ang gusto niya para sa iyo. Alam ko kasi naguguluhan pa siya kaya ako muna ang bahala sa iyo, Hon, pati na rin kay Nesty.”

Nakaramdam ng kapanatagan si Ariel sa mga tinuran ni Sasha kasabay nu’n ang pagsilay niya sa maaliwalas na mukha ni Sasha. Doon huminahon si Ariel at nagpasalamat.

“Salamat. ‘Eh sino naman si Nesty?”

“Ang sikreto nating malupit, Hon. Kaya huwag ka nang magsalita. Pumunta na tayo sa clinic.”

Napatingin naman si Sasha kay Shane habang kausap niya si Ariel na angkla nito kasama rin ang kaklaseng lalake na umaalalay din kay Ariel.

Nakuha na agad ni Shane ang pahiwatig ni Sasha.

Humarap si Shane at sinalubong ang papalapit na dean sa kanilang silid-aralan.

Doon unang nagwika ang dean.

“Ano’ng nangyayari dito?”

“Sir, iniwan kasi kami ni Prof Rueda, kaya maingay ang klase namin.”, katuwiran ni Shane.

“Ikaw si…?”

“Sunshine Sena po. Ang secretary po ng section namin. Shane for short.”

“Hinahanap ko kasi sina Rebecca Alperez at James Curtis Bautista. May kailangan akong sabihin sa kanila.”

“Ano kasi? Sabihin ko na lang po na nagsadya po kayo rito pagbalik nila.”

“Sige, hija. Pakisabi mahalaga ang sasabihin ko. Tungkol kamo ito sa pananatili nila sa pamantasang ito. Alam mo naman ang opisina ko.”

“Makakarating po, Mr. Lopez.”

Nang makaalpas na ang dean. Lumapit sina Tim at Jebs kay Shane at nag-usisa. Nagsisunuran din ang iba upang makiusyoso.

“Shane, ano raw ang sabi ni dean?”, ani Tim.

“Maki-kick-out daw ba sina Kurt at Bekbek?”

Humarap si Shane sa dalawa nang masigurong wala na sa paningin niya ang dean.

“Hindi pwede ito, Jebs, Tim. Hanapin natin sina Kurt at Beck.”

At tuluyan nang iniwan nila Shane, Jebs at Tim ang classroom.

Ikalabing-Isang Kabanata – Ang Bulwagan

Patuloy pa rin sa paghakbang sina Beck at Kurt paakyat ng hagdan nang magtanong si Kurt sa nobya.

“Bekbek?”

“Ano Kurt? Dalian mo na baka abutan tayo ng dean.”

“Yun nga ang itatanong ko. Bakit tayo tumatakbo paakyat ng hagdan? Hindi ba dapat pababa tayo? Saka naiwan natin ang mga bag natin sa classroom. Paano iyon?”

Huminto si Beck nang marinig ang mga sinabi ni Kurt. Saglit man natigilan kasabay ng kaniyang paghangos ay ang tugon nito sa mga tanong ni Kurt.

“Hah! Hah! Nataranta na kasi ako ng marinig ko kay Shane na parating na ang dean. Tawagan mo kaya sila Jebs at Tim para sa mga bag natin.”

Sinunod nga ni Kurt ang bilin ng nobya.

Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at tinawagan si Tim.

Agad namang sinagot ni Tim ang tawag at nakausap niya si Kurt.

“Hello, Kurt? Nasaan kayo?”

“Tim, yung bag namin ni Bekbek, kayo muna ang bahala.”

“Kurt, yung dean hinahanap kayo. Nasaan ba kayo? Puntahan namin kayo.”

Inagaw ni Beck ang cellphone at siya na ang kumausap kay Tim.

“Yep, Tim. Alam namin na hinahanap kami ng dean. Kaya susulitin na namin ang huling araw namin dito sa school.”

Sabay off niya sa phone ni Kurt.

Muling bumalik si Kurt sa huling tanong niya.

“Beck, anong nasa isip mo at umakyat tayo imbes na bumaba at umalis na lang dito?”

Hinawakan muli ni Beck ang kamay ni Kurt sabay hila palabas ng pinto. Ang pinto na iyon ay tawiran sa kabilang gusali.

Patuloy sa pagtatanong si Kurt.

“Teka? Anong sadya natin sa annex building?”

Sumagot si Beck.

“Sa bulwagan tayo, Kurt. Alam mo bang nais kong sumali sa theatro? Tanggap sana ako kasama sina Sasha at Shane ngunit hindi ako pinayagan ni Ariel. Gusto ko sanang makita iyon kahit sa huling pagkakataon.”

Tumango lang si Kurt. Lubos niyang nauunawaan ang frustration na nadarama ni Beck kaya suportado niya ito.

Nang makatawid na sila sa annex ay agad na tinungo nina Beck at Kurt ang bulwagan.

Sinilip nila iyon at nagkataong bukas ang bulwagan at may mga tao sa ibabaw ng entablado.

Katumbas ng dalawang palapag ang laki at lawak ng bulwagan. Para rin itong isang sinehan na nakapalibot ang hagdan-hagdang upuan na nasa harap ang malaking entablado na may pulang tabing sa magkabilang dulo nito.

Madilim din ang loob nito at tanging ilaw sa entablado lamang ang tanglaw ng nasabing bulwagan.

Kita ni Kurt sa mukha ni Beck ang pagkamangha sa tinungo nilang lugar.

Lalo nang matunghayan nila ang ensayo ng pagtatanghal ng mga miyembro ng teatro.

Umupo si Beck na hindi pumupuknat nang tunghay sa entablado saka sumunod sa tabi niya si Kurt.

Tumunog ang cellphone ni Kurt.

Napangiti si Beck dahil hindi pinalitan ang napili niyang ringtone.

Ngunit dahil sa tunog ay nabulabog ang pag-eensayo sa entablado.

Sinagot ito ni Kurt.

“Bakit Tim? Nasa auditorium kami.”

“Puntahan ka namin d’yan.”

Sabay off ni Tim sa tawag.

Sinita siya ni Beck.

“Kurt, bakit mo sinabi?”

“Na alin, Bekbek?”

“Na nandito tayo sa bulwagan?”

“Sabi ko nasa auditorium tayo.”

“Wah? In-english mo lang eh pareho lang iyon.”

“Pareho lang ba iyon?”

“Hay! ewan ko sa’yo.”

Maya-maya ay biglang lumapit sa kanila ang tsinitang babae na may maikling blonde na buhok.

Kaagad silang tinanong.

“Ano’ng pakay niyo rito? Kasali ba kayo?”

Unang sumagot si Kurt.

“Nanonood lang kami. Ano’ng ineensayo niyo?”

Hindi pinansin ng babae ang tanong ni Kurt, muli itong nagtanong.

“Mag-o-audition ba kayo?”

Tumayo si Beck, nagpakilala sa babae at iniabot ang kamay.

“Hi, natatandaan mo pa ako? Beck Alperez.”

Bahagyang ngumiti ang babae at doon nagpakilala.

“Jacqueline Flores, president at director ng teatro. You can call me, Jack.”

Sumabat si Kurt.

“Jack, call-”

Hindi pa man natatapos ni Kurt ang sasambitin nang sikuhin siya ni Beck sa tagiliran.

“Ugh!”

Agad na nagsalita si Beck.

“Gusto ko sana ulit subukan kaso… baka kasi huling araw na namin.”

Nagtaka si Jack.

“Bakit naman? Alam mo tanggap ka dapat kaso hindi ka nagparamdam. Kita ko kasi sa’yo noon na gusto mong sumali. Saka nakita kitang sumayaw. Mahusay ka at maganda pa. If ever, here’s my calling card.”

Sabay abot sa calling card na agad namang tinanggap ni Beck.

Humirit ulit si Kurt.

“Jack calling card.”

“Kurt, hindi ka makuha sa saway ‘ah!”

“Ano mo ito?”, tanong ni Jack kay Beck at hindi niya makuhang titigan man lang ang mukha ni Kurt.

“Boyfriend ko.”

“Ang malas mo naman. Sige nood lang kayo. Paki-off niyo lang mga cellphones niyo.”

Humabol pa ng tanong si Beck.

“Ano nga pala ang dulang ineensayo niyo?”

“Biag ni Lam-Ang. Epikong Ilocano.”

Astang hihirit sana si Kurt nang sapuhin ni Beck kaagad ang bibig nito.

“Sige noon lang muna kami.”, ani Beck.

Kumaway lang si Jack at bumaba na pabalik sa entablado.

Nang bumaling siya kay Kurt, napansin niya na nagdudugo ang labi nito.

“My God, Kurt! Bakit?”, gulat na sambit ni Beck.

“Pinalo mo ang bibig ko ‘eh!”

“Ganoon ba kalakas iyon? Sorry. Tsup! Ikaw kasi, panay ang banat mo ng kabastusan. Jack call? Gago lang?”, wika ni Beck na may kasamang lambing at halik .

“Hindi niya kasi ako pinapansin. Tomboy ba iyon?”

“Parang ganu’n, Kurt.”

Maya-maya pa’y biglang may sumisigaw sa labas.

“Kurt! Nandito na kami.”

Biglang yumuko at gumapang si Beck habang mahinang tinatawag si Kurt. Lumingid sila sa mga upuan upang hindi sila mahanap.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

“Psst! Kurt! Halika dito. Huwag kang magpakita sa kanila.”

Agad na sumunod si Kurt at humabol ng gapang kay Beck. Sa bilis ng gapang ni Kurt, sumubsob siya sa p’wet ng nakatuwad na si Beck.

Inis na sinita ito ni Beck. Halos pabulong ang pagkakasabi.

“Kurt, yung mukha mo. Alisin mo sa p’wet ko buwiset ka! Akin na ang phone mo.”

Binigay naman ni Kurt ang hinihingi ni Beck.

Agad nitong in-off ang power ng cellphone.

At doon nga sinubukan ni Tim tawagan ang cellphone ni Kurt subali’t naka-off na ito hanggang sa pumasok na silang tatlo nina Jebs at Shane sa loob ng bulwagan.

Huminto na rin sa pag eensayo sina Jack na nag-anunsyong mag break time na muna. Saka nito hinarap ang tatlo.

Doon sinabi ni Tim na hinahanap nila sina Kurt at Beck na nagsabing narito sila sa bulwagan. Sinagot naman ni Jack na nanggaling nga roon ang magnobyong hinahanap nila.

Muling tinawagan nina Tim ang cellphone ni Kurt ngunit bigo ito.

Sinuyod nila ang paligid ng bulwagan subali’t bigo pa rin silang mahanap sina Beck at Kurt kaya nagpasya silang umalis at kasama nilang lumabas si Jack.

Nagulat sila Kurt at Beck sa kalabog ng pinto na parang sinarado ng maigi.

At pakiramdam nila’y naiwan na silang dalawa sa loob ng bulwagan.

Agad na tinungo ni Beck ang pinto at sinubukang buksan. Nabuksan naman niya, dahan-dahang ibinuka ang pinto at sumilip ng bahagya sa labas.

Nandoon pa rin ang ilang miyembro ng teatro. May iilang umalis at hindi na niya nakita pa sa labas sina Tim, Jebs, Shane, maging si Jack ay wala na rin doon.

Muling sinarado ni Beck ang pinto at hinarang ang hamba sa kalawit ng pinto.

“Kurt, check mo yung kabilang pinto kung bukas.”, bilin niya.

Sumagot si Kurt.

“Sarado. Bakit?”

Ngumiti si Beck dala ng pagkasabik nito at nagwika.

“Kurt, solo na natin ang buong bulwagan.”

Ngumiti na rin si Kurt.

“Alam na this!”

Ikalabing-Dalawang Kabanata – Ang Entablado

Luminga linga si Beck sa ibabaw ng entablado habang pinili naman ni Kurt umupo sa front seat.

Pinuna ito ni Beck.

“Anong ginagawa mo d’yan? Samahan mo ko dito.”

Umiling si Kurt.

“May stage freight ako.”

“Ulol ka, Kurt! Tayo lang naman ang tao dito. Kaso umiinit na, pinatay na siguro nila ang aircon.”

“Oo na, sige na! Hubad na! Dami mo pang dada!”

“Gago ka, Kurt! Ginawa mo pa akong burlesque queen!”

“Siyempre, reyna kita ‘eh!”

“Bigyan mo ko ng music na sexy.”

“Sige sabay kunan kita ng video.”

Hindi pa man nakakahanap ng music na sexy si Kurt ay nagsimula nang nagbaba ng zipper sa suot niyang sweatshirt. Dahan-dahan hanggang sa humiwalay na ang gitna nito.

Binuka niya ito at marahang pinilig ang kaniyang mga balikat.

Natigilan si Kurt nang makitang lantad na sa kaniya ang malilintog na mga suso ni Beck. Tunay nga na walang kahit anumang panloob na suot ang sinisintang nobya.

Titig na titig si Kurt kay Beck hanggang tuluyan nang maihubad at maihiwalay sa kaniya ang suot nitong sweatshirt.

Sabay sita niya sa titig ng nobyo at itya ng sweatshirt.

“Um! Kurt! Saan nakatingin iyang mga mata mo? Nag-aantay ako ng music.”

Sinalo naman ni Kurt ang sweatshirt sabay samyo rito.

“Hmm! Ang ganda kasi ng mga pakwan mo. Halos hindi ko makita ang mga utong mo sa sobrang pagka-pink nila. Kakulay na sila ng maputi mong balat.”

Kinilig man ay dinaan na lang ni Beck sa biro ang mga papuri ni Kurt.

“Oo na! Alam ko nang maganda ako. Hanapan mo na ako ng tugtog.”

Doon na pinatugtog ni Kurt ang samong musika ni Beck mula sa kaniyang cellphone.

Mmm… Yeah-yeah!

“Teka ano iyan? Bakit iyan?”

Looks like we made it, look how far we’ve come, my baby…

“Bakit hindi mo ba gusto?”

Lumuha si Beck habang pinagmamasdan si Kurt.

“Hindi ko kayang sayawin ‘yan… na hindi kita kasama, Kurt.”

Pakarinig ni Kurt sa tinuran ni Beck. Agad niyang iniwan ang cellphone sa armrest ng upuan at agad siyang sumampa sa ibabaw ng entablado.

They said, “I’ll bet, they’ll never make it but just look at us holding on, we’re still together, still going strong…

Nagulat si Beck nang biglang hinawak ni Kurt ang magkabilang tadyang niya sabay buhat sa kaniyang katawan.

“Ay, Kurt!”

Napahawak si Beck sa mga balikat ni Kurt.

Pinanatag ni Kurt ang loob ni Beck.

“Relax, akong bahala sa iyo. Hindi ka mabubuwal habang buhat kita.”

Iniikot siya ni Kurt habang nasa gitna sila ng entablado.

Nawala ang pag-aalinlangan ni Beck. Dahil tiwala siya sa pangako ni Kurt, ibinayubay niya ang mga kamay sa ere.

Hanggang sa ibaba na siya ni Kurt. Hinawakan naman ni Beck ang pisngi ni Kurt at doon nagtama ang kanilang mga mata.

Malagkit ang tinginan nila sa isa’t-isa.

Hanggang sapuhin ni Kurt ang kamay ni Beck at doon niya inikot si Beck na parang trumpo.

Iniliyad ni Beck ang isa pa niyang kamay habang hawak pa rin si Kurt.

Kinabig siya ni Kurt pabalik. Doon niya kinapitan ang batok ng nobyo at nagwika.

“Marunong ka pala sumayaw, Kurt?”

“Sakto lang. Mahilig ako sa salsa.”

“Alam ko naman, araw-araw kang nagsasalsal.”

“Hindi na ngayon. Dumating ka na ‘eh!”

“Sana nakilala na kita noong debut ko at last dance kita.”

“Last dance mo naman ako ngayon.”

“Oh, Kurt! Mmm!”

Hindi na napigilan ni Beck na bigyan ng marubdob na halik ang kaniyang nobyo.

Sumaliw na rin sa tugtog ang mga labi ni Kurt. Sinapo niya ang pisngi ni Beck. At ninamnam ang bawat dampi ng kanilang mga labi.

“Buti na lang iniwan nila na bukas ang ilaw dito sa entablado upang masilayan ko ang ganda ng iyong mukha.”

“May ilaw man o wala, Kurt, ayos lang basta’t kasama kita.”

Nagsanib muli ang kanilang mga labi.

“O, Kurt! Tsup! I love you. Pero teka lang? Bakit mo nga pala pinunit ang excuse letter mo kanina? Paano yung ibang subjects mo mamaya?”

“May excuse letter ka ba?”

“Hindi ako nakapagpagawa. Wala naman akong magulang na kasama sa bahay para pumirma.”

“Kaya nga pinunit ko, Bekbek. Dahil kung anong me’ron ako, dapat me’ron ka rin. Kapag wala ka naman, dapat wala rin ako.”

“Weh? Hindi ako naniniwala. Eh bakit may damit ka pang suot?”

Dali-daling nagtungkab ng butones ng polo si Kurt. Angat sa kaniyang t-shirt. Kalas sa kaniyang sinturon. Sumipa pahubad sa kaniyang mga sapatos. Tanggal sa kaniyang mga medyas. At hubo sa kaniyang pantalon kasama pati brief.

Sumunod ding naghubad ng saya si Beck. Nagulat si Kurt nang matapos maghubad si Beck.

“May suot ka ngayong panty?”

Pagtanong ni Kurt ay agad ding hinubad ni Beck ang panty.

“Ngayon, wala na, mahal ko. Pareho na tayong wala.”

Pagkasabi’y agad na sumampa si Beck sa nobyo at muling lumaplap.

Agad namang inayos ni Kurt ang pagkakabuhat kay Beck at nilamutak ang p’wet nito habang nakatayo.

Kinakaskas ni Beck ang kaniyang pekpek sa katawan ng matigas na ari ni Kurt. Lalong kumapit nang mahigpit si Beck nang maramdaman dumudulas na siya sa katawan ni Kurt bunsod ng matindi nilang pagpapawis.

Hinawakan ni Beck ang titi ni Kurt, siya na mismo ang nagpasok nito sa kaniyang bilat.

Napasinghap si Beck nang maramdaman ang pagkislot ng kaniyang puke matapos niyang ipasok ang burat ni Kurt.

“Hmm, Kurt!”

“Bekbek… Ahh!”

Doon pumagaspas ng kantot si Kurt buhat pa rin si Beck.

At nang makaramdam ng ngawit si Kurt, humakbang siya patungo sa gilid ng entablado at doon isinandal si Beck.

“Ahhmm! K-kurt… Ohhh! Pwede mo akong ibaba kapag pagod ka na. Ako naman para mapahinga ka.”

“Hmm! Sinong pagod? Marami pa akong gustong gawin sa iyo habang buhat kita.”

“Gusto mo talaga ng standing ovation?”

“Oo, performance level.”

Si Kurt naman ang sumandal sa gilid na patuloy pa rin ang kasta niya kay Beck.

Hanggang hinugot ni Kurt ang kaniyang burat at laking gulat ni Beck nang bigla siyang binaliktad ni Kurt.

Nakatiwarik ngayon si Beck.

Napatukod ng kamay si Beck sa sahig sa takot na mabagok subali’t mahigpit na niyakap ni Kurt ang baywang ni Beck habang nilalasap ngayon ang puke ni Beck gamit ang dila nito.

“Slurps! Hmm!”

“Kurt! Pabigla-bigla ka naman! …ahh shit! Ang sarap ng paghimod mo.”

“Slurps! Hmm! Beck, tsupa na. Ikaw rin baka lumambot ang titi ko.”

“Eto na!”

Agad na sinubo ni Beck ang burat ni Kurt. Labas masok sa kaniyang bibig ang titi ni Kurt. Todo labas pa ang kaniyang dila upang salatin ang puson ni Kurt.

Hindi rin sila nagtagal sa ganoon posisyon. Nakaramdam din ng pamimitig si Kurt sa kaniyang mga braso. Kaya unti-unti niyang ibinaba si Beck hanggang maipatong ang mga paa nito sa sahig ng entablado.

Nakaarko na ang katawan ni Beck sa pagkakaliyad ng todo sa likod nito. Gayunman, hindi pa rin siya natitinag sa pagsubo sa burat ng kaniyang boyfriend.

Nilamutak muna ni Kurt ang mga suso ni Beck bago sumubsob sa pusod at pekpek ni Beck. Nakita ni Kurt ang paglabas ng puting katas ni Beck habang patuloy na tinutudyo ang clitoris ng girlfriend.

Nangatal ang katawan ni Beck. Kaya lalong nanggigil sa paghimod si Kurt.

“Kurt, hindi na yata ako mabubuhay nang wala ang kantot mo.”

“Hayaan mo, habambuhay kitang kakantutin magpakailanman.”

“Aken…”

“Hindi ba amen dapat?”

“…Aken lang ‘tong titi mo, Kurt! Kaya humiga ka na. Ako naman ang babayo.”

Dala rin ng ngalay sa pagtsupa ni Beck nang nakabaliktad ay naglubay din ito at doon na nga inutusan si Kurt.

Tumalima ng higa si Kurt.

Na agad namang pinatungan ng puke ni Beck ang nakatirik na burat ni Kurt.

Doon na pumaspas ng bayo si Beck at kapwa magkahawak ngayon ang mga kamay nila na animo’y nagtatagisan ng lakas.

Palo lang ng palo ang puke ni Beck sa puson ni Kurt at dinig ang alingawngaw nito sa buong bulwagan.

Plok! Plok! Plok! Plok!

Nagustuhan ni Beck ang kulob na tunog sa buong paligid. Surround sound.

Kaya hindi nag-alangan si Beck sa pag-ungol.

“Ughh! Ohhh! Woo~ Ohh! Fuck! Ahh! Ayy love you, K-kurt! Omm!”

“Ahh! Beck!”

“Ohh! Kurt!”

“Heto na akoooooh!”

Lalong pinag-ibayo ni Beck ang pagbomba sa burat ni Kurt at nang maramdaman na niya ang init ng lapot sa loob ng kaniyang puke. Lalo pa niyang idiniin ang kipay sagad sa burat ni Kurt.

Nakadagan ng upo si Beck sa harap ni Kurt at nandoon pa rin sa loob niya ang titi ni Kurt. Ninanamnam ang masarap na pakiramdam matapos nilang makaraos.

“Ang sarap talaga sa loob ko kapag tinatamuran mo ko, mahal ko.”

“Hah! Hah! Iba ka talaga, ang sarap mo, Bekbek!”, hangos niya.

Doon na rin natapos kasabay nila ang kanta.

…look how far we’ve come, my baby.

“Gusto ko talaga ang kanta na iyan. Still the One by Shania Twain.”, ani Beck.

Lupaypay silang nakahilata sa sahig ng entablado.

Matapos ang hingal at hangos. Doon na inalala ni Beck ang kinabukasan nila ni Kurt.

“Paano na tayo, Kurt? Kung sakaling huling araw na nga natin ito?”

“Tuloy pa rin natin ang Mass Comm sa bahay.”

“Huh? Sinasabi mo?”

“Mas komportable naman tayo sa bahay ‘eh! Saka sali na lang tayo sa dance contest para sa grand prize.”

“Sabagay pareho naman tayong Liberal Arts.”

“Bakit? Anong Liberal arts?”

“Liberated na maarte.”

“Yung joke, sana last mo na. Isa pa tayo ng kantot?”

“G!”, tugon ni Beck.

Babangon na sana sila nang biglang umugong ang tunog ng air con.

Kasunod ng pag-off sa puting ilaw ng entablado ang pagpalit ng spot light kung saan nakatutok ito sa kanilang lugar.

Kapwa nagulantang sina Beck at Kurt.

Lalo nang may pumalakpak at pumuri sa kanila.

Isang tinig ng babae.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

“Bravo! Isang mahusay na pagtatanghal ang natunghayan namin.”

“Namin? Kurt, paano ito?”, ani Beck.

Itutuloy…

Author’s Note: Upang lubos niyo pong maunawaan ang istorya nila Bekbek at Kurt, hinihikayat ko po kayong basahin ang mga naunang kwento nilang pinamagatang Ayaw Ko Sa Gusto Mo at ang serye ng Bagansya.

The characters, events even the names portrayed in the said story are all fictitious.

Salamat sa pagsubaybay.