ANG KARANASAN NI BIN (Pang Pitong kabanata) 1

Matapos ang aming madam-daming pag-uusap, nang aking mahal na si Clara. Nauwi ito sa isang napaka-init na pagtatalik. Nag bihis kami at nag-usap, tungkol sa mga plano nyang pag papakasal naming dalawa. Nag-usap kami sa balkonahe ng kuwartong kanyang inu-upahan, sadyang napaka ganda ng tanawin mula sa itaas ng balkunaheng iyon. Sadyang akma ang lugar, sa tema ng aming pag-uusapan ni Clara. Matapos uli akong umorder ng isa pang bote ng Red wine, umupo kami sa balkonahe na nakaharap sa karagatan ng nasabing hotel.

“Robin,” “Gusto kung makasal muna tayo bago mo harapin ang mga problema mong kinasangkutan.” Saka na raw namin pag-usapan ang aking mga problema, matapos kaming maikasal. Pini-pilit daw sya ng kanyang ama, na kalimutan na ako. Dahil nga di man lang daw ako tumawag sa kanila, nang mga nag daan panahon. Hindi raw ako ang nababagay na lalaki para sa kanya. Ang pag papatuloy ni Clara, habang akoy masugid lang na nakinig sa kanyang mga sinasabi.

Gusto nyang mag pakasal kaming dalawa, nang kami lang at ilang malalapit na kaibigan ang nakaka-alam. Para daw wala nang magawa ang kanyang mga magulang, at wala ng pag tutol sa mga ito para ako ay tulungan sa aking mga problema. Sinabi din nya ang kanyang mga plano, sa aming magiging pamilya sa hinaharap. Binanggit din nya, ang karangalan nyang sakuha sa kanyang pag Ma-masteral. Cum Laude nalang daw sya, nang sya ay nakatapos. Dahil daw di sya maka pag concentrate ng husto sa pag-aaral, dahil nga sa kaka-isip nya sa akin. Kung akoy buhay pa ba, o patay na. Matapos daw syang maka pag, Management Trainee sa isang Supermarket nila Grace. Na kanyang best friend, pina-hawak daw sya ng isang maliit na supermarket. Sa puwestong Assistant Manager, nang Savemore supermaket. Sa may Riverbank, sa Marikina. Nang tumawag daw si Manuel sa kanya, naki-usap sya sa kangyang boss. Na kung puwede syang mag Indefinite leave, matapos nya daw ipaliwanag ang lahat. Pinayagan naman sya nito.

Binanggit din nya, dalawang gabing bago sya tawagan ni Manuel. Na-naginip daw sya na, nahulog ako sa isang balong malalim. Pinipilit nya akong iahon, pero sadyang napaka-bigat ko daw. Nabitawan daw nya ako, nang lingunin daw nya uli ako sa ilalim ng balong iyon. Wala na daw ako doon, kina-kawayan ko daw sya, pero papalayo na ako ng mga sandaling iyon. Hanggang umabot daw ako sa isang napaka-layong, mayelong lugar. Humabol daw sya sa akin habang akoy papalayo, pero sadyang napaka-bilis daw ng pag layo ko, papunta sa malamig at nag ye-yelong lugar na iyon. Nang abutan daw niya ako, halos mamatay sya sa pagod, at para syang aatakihin sa sakit sa puso. Bigla daw na twist ang panaginip nya, naka luhod daw kami sa isang Altar at nag papalitan ng aming mga sumpaan. Nagising daw sya na ang gaan-gaan ng kanyang pakiramdam.

Matapos akong makinig sa mga sinabi nya sa akin, parang lalo akong nawalan ng pag asang i-discourage si Clara. Para mag pakasal sa akin, kahit pa alam kung mahal na mahal ko sya. Alam ko sa aking sarili na, di magiging parehas ang aming magiging laban. Alam kung dehadong dehado sya sa akin, una sa aking pag-katao. Pangalawa, sa aking katapatan sa kanya. Kahit pa alam ko sa aking sarili na, di ko rin ginusto ang mga nangyari na aking nakaraan. Kundi ito ay kusang nangyari nalang, kahit alam kung walang mawawala sa akin. Dahil ako ay lalaki, pero ang mga taong tinalo ko ay mga kamag-anakan nya. Siguro dapat nya ding, malaman ang mga pinag-daanan ko, ang nakaraan ko. Ang tunay na pakatao ni, Robin Martin.

Naa-alala ko pa noong may relasyon kami, nang aking tiyahin. Minsang katatapos ng aming ma-init na pag tatalik, nag tanong ako sa kanya. Tungkol sa aking itsura, bat kako ako kulot. Saman-talang ang mga kapatid ko, ay puro unat ang kanilang mga buhok. Bat kako ako lang ang na-iiba ang itsura sa kanila, ayaw na sanang mag salita pa ng aking tiyahin. Dapat daw mangako akong, dalawa nalang kami ang dapat maka-alam noon. Bukod sa aking mga magulang.

Noong dalaga pa daw ang aking ina, sya ang tumaguyod sa kanila. Dahil nga ang aking ina ang panganay sa magkakapatid, sya ang sumuporta sa mga kapatid nya para maka pag-aral. Nag PUTA daw noon ang aking ina, dahil sa taglay na kagandahan nito. Nagustuhan ng isang Pulitiko, at kinabit ito. At ibinahay ang aking ina, Nang nasabing (putang-inang pulitiko). Nabuntis daw sya, pero pilit na pina-lalaglag ako sa kanyang sinapupunan. Umuwi daw ng Palawan ang aking ina at iniwan ang nasabing pulitiko, ang aking ama na kanyang kababata ang tumayo at sumalo sa akin. Sa kahihiyang kanyang kakaharapin sana. Sariwang-sariwa pa sa king mga ala-ala, ang mga sinabing iyon ng aking tiyahin. Siguro dapat ding malaman itong lahat ni Clara, mga isiping nag palakas sa aking loob ng mga sandaling iyon. Inisip ko na, pag nalaman nya ang totoo kung pagkatao. Puwede syang mawalan ng gana sa akin, para mag pakasal.

Matapos kung salinan ang baso nya ng Red Wine, inum-pisahan kung sabihin sa kanya ang tungkol sa aking pagkatao. Sinabihan ko syang hayaan lang akong mag salita, sapagkat di ko na ito uulitin pang muli. Nang masabi ko sa kanya lahat, parang babagsak na agad ang luha ni Clara. Parang awang -awa sya sa akin, nang mga pagkakataong iyon. Nag patuloy lang ako sa aking mga pag sasa-laysay, nang mahina at napaka-lumanay na pag sasalita. Pag lalahad na punong-puno ng madamdamin, at may pag papa-kumbabang mga salita.

Isina-lasay ko sa kanya, ang tungkol sa relasyon namin ng aking tiyahin. Nakatapos ako kako ng koleheyo, halos araw-araw kaming nag sisiping nito. Di ko kako sinisisi ang aking nakaraan, pero ito ay sadyang karugtong ng aking buhay hinaharap. Di na napigilan pa ni Clara na bumagsak ang kanyang mga luha, nang sabihin ko sa kanya na wala akong dangal na tao. Pinilit kung di padala sa mga pag hikbi nya sa aking harapan, ipinag patuloy ko ang aking madam-daming pag lalahad. Ma-aaring kahit sa pamamagitan nito, ay mapigilan ko ang kanyang hibang na damdamin para sa akin ng mga oras na iyon.

Itinuloy ko ang aking pag lalahad, sa pag bebenta ko ng aking katawan sa Boracay. Sa baklang nag pasasa sa aking pagka lalaki. Nang mapunta ako kako sa Simirara Island, ibinenta ko sa halagang sengkweta pesos, ang aking katawan. Para kako may mai-pamasahe ako. Humagulgol si Clara ng malalakas na iyak, nang marinig nya ang aking mga sinabi.

“Robin!,” “Stop it honey.” Ang pigil nya sa akin. “Katawan mo lang ang nawala honey,” “Importante ang na-andito sa iyong puso,” “Wala akong paki-alam kung sinong ka bang tagala,” “Kung ano ka pa.” “Ang alam ko ikaw ang lalaking minahal ko,” “At mamahalin habang akoy nabubuhay”. Ang wika nya sa akin. Saglit akong tumigil sa aking pag sasalita, tinitigan ko syang maiigi sa kanyang mga mata. Sinadya kung di banggitin ang mga naganap na patayan, dahil sya na nga ang may sabi alam na nyang lahat ang mga nangyari.

“Clara makinig kang maigi sa aking sasabihin sayo,” “Sa sobrang pangungulila ko sayo,” “Nang nasa Maynila ka.” “Pinatulan ko ang iyong ina,” “At nagkaroon kami ng Relasyon.” “Ang iyong wala pang muwang na kapatid na si Carla.”…. Di ko na natapos pa ang aking iba pang sasabihin, bumigay na din ang aking puso’t damdamin. Bumagsak ang aking mga luha at humagulgol din ako ng napaka lakas.

“Patawarin mo ako Clara,” “Di ko sinadyang mangyari ang lahat ng iyon.” “Ewan ko,” “Pero nakita ko nalang ang aking sarili.” Ang pag papatuloy ko habang akoy umiiyak. “Ngayon mo sabihing mahal mo pa din ako Clara,” “Ngayon mo bigkasin na mag papakasal ka pa din sa akin.” Natigilan si sya, sa mga salitang narinig mula sa aking bibig. Tikom ang kanyang mga kamay, at humagulgol ng napaka lakas na pag-iyak.

“Ahhhhhh!”….”Robin ang sakit-sakit,” “Bat ba sa atin nang yayari ito?.” “Ahhhh!,”.
“Ang sakit-sakit,” “Honey bat ganun?”. Alam kung lahos bibigay na si Clara, nang mga oras na iyon. Kinarga ko sya pababa sa hotel na iyon. Matapos ko syang isakay sa isa sa mga tricycle na naka-pila doon, sa gilid ng Sikatuna beach resort na iyon. Nag tuloy kami sa Ospital ng Mayor, kung saan na-andoon si Manuel ng mga oras na iyon.

Itutuloy….Maraming salamat sa pag subaybay….God bless you all.