ANG KARANASAN NI BIN (Pang Anim na kabanata) 5

“Clara, Carla,” “Patawarin nyo ako kung minahal ko kayo ng parehas.” “Tanging ang mga ala-ala nyo,” “Ang babaunin ko sa kabilang buhay.”Ang mga huling katagang nailagay ko sa aking isipan, bago nila ako buhatin at isakay sa tricycle na sevice ng farm na iyon.

Halos mabitawan nila ako sa kanilang mga bisig, habang pasakay na kami ng nasabing sasakyan. Marahil sa lakas ng panginginig ng aking katawan, alam ko pa ang mga nangyayari sa aking paligid. Buhay na buhay pa ang aking ulirat, nang mga sandaling iyon. Habang nag-lalakbay kami papuntang bayan ng San Jose. Sa kabila ng mga ugong sa aking taenga, parang sasabog ang aking ulo na ubod ng sakit.

Idineretso nila ako sa maliit na pribadong hospital, nang aming among Mayor. Namalayan ko pa ang pag dating ni Manuel, na pamangkin ng may ari ng pangamutang iyon. Pati ang pag lagay ni Arturo ng aking pitaka sa aking bulsa, alam na alam ko pa. Tuluyan na akong nawalan ng ulirat, nang maturukan ako ni Manuel ng gamot, na di ko rin alam kung para saan ang gamot na iyon.

Nagising ako mula sa aking napaka-himbing na pagtulog, nang ayusin ni Manuel ang suwero na nakakabit sa aking isang braso. Ayon sa kanya halos Kinse oras akong nakatulog, marahil sa pagod na din daw ng aking katawan at sa gamot nyang isinaksak sa akin. Malaria daw ang sakit ko, ang pag papatuloy nya. Habang ina-abutan ako ng mainit na noodles, na nakalagay sa isang maliit na mangkok. Pumunta daw doon ang Mayor, habang akoy natutulog. Ligtas na daw ako sa mga oras na iyon, nakamamatay daw ang sakit na Malaria kung di maa-agapan. Puwede din daw akong makomatos, para pa tuloy akong kinabahan sa mga sinabi nyang iyon sa akin.

Magpahinga daw ako at baka may mga dumalaw na bisita sa akin, nang sa ganun daw may lakas ako para kausapin ang mga ito. Di ko binigyang pansin, ang mga sinabi ni Manuel sa akin ng hapong iyon. Nang makakain ako ng noodles na ibinigay nya sa akin, para akong patay na natulog na muli sa isang maliit na kama ng hospital na iyon. Parang di ko namalayang halos mag ta-tatlong araw na pala ako, sa pagamutang iyon.

Halos ma-alimpungatan ako, mula sa aking napaka-haba at napaka limbing na pag kaka-tulog. Naramdaman ko ang mga himas ng isang kamay, sa aking noo at pisngi. Yumakap sa aking dibdib ang isang bisig na kay lambot, at kay bango. Narinig ko ang mahinang mga hikbi, mula sa nag mamay-ari ng mga bisig na iyon. Pinilit kung imulat ang puro muta ko pang mga mata, dahil na rin sa mahabang pag kakatulog ko.

Napaba-likwas ako sa aking nakita, nang tuluyan ko nang maimulat ang aking mga mata. Di ako makapaniwala sa aking nakita, nang mga sandaling iyon, paano ito nangyari?. Na-nanaginip pa ba ako?, ang naitanong ko sa aking sarili.

“Clara!,” ang mahina kung banggit sa pangalan ng babaeng naka-yakap sa akin. Niyakap ako ng mahigpit ni Clara, nang mamalayan nyang tuluyan na akong nagising. Humagulgol ito ng mahinang iyak, iyak na punong-puno ng kasiyahan. Simula ng banggitin ko ang kanyang pangalan, di ko man lang magawang makapag salitang muli. Para akong na pipi sa aking nakita, naramdaman ko nalang na bumigay na din ang aking emosyon. Gusto kumang pigilin, pero di ko na kaya. Natangay na din ako sa mga iyak nya. Kumawala ang aking mga naipong hula, mula sa aking mga mata. Na nag mumula sa aking nag aapoy na damdamin, dahil sa labis na kasiyahan ng mga oras na iyon.

“Robin,” “Salamat sa diyos at buhay ka.” “Ang tagal kitang hinanap,” “At nag hintay sa iyong tawag.” Ang mga salita ni Clara, habang siya ay umiiyak at nakayakap sa akin ng mahigpit. Wala akong masabi sa kanya, tanging mga hagulgol lang ang aking naisagot sa kanyang mga sinabi sa akin. Sa kauna-unahang pag kakataon, doon ko maranasan ng umiyak ng todo. Mga bagay na nag pagaan sa aking pakiramdam, parang naging maa-liwalas ang tagbo ng aking pag-iisip matapos akong maka-iyak.

Tinawagan daw sya ni Manuel, nang gabing isugod ako sa pagamutang iyon. Dahil daw baka mamatay ako, nang wala lang namang kamag anak, o malapit sa akin na makaka-alam. Nakuha daw ang number nya sa likod ng litrato, sa loob ng aking pitaka. May nakasulat kasi ito sa likod at may pirma nya, kaya sya ang naisip agad ni Manuel na tawagan. Maigi naman daw at nasa bahay na sya ng gabing iyon, galing sa kanyang bagong trabaho.

Parang bigla akong gumaling ng mga oras na iyon, pakiramdam ko nag dahilan lang ang sakit na Malaria’ng iyon. Simula ng makita ko ang aking mahal na si Clara, nag iba ang aking pakiramdam. Habang tinu-tusukan ako ni Manuel ng gamot, sa suwerong naka-kabit sa aking braso. Tuwang-tuwa ito sa amin ni Clara. Naiyak din daw sya, nang marinig nya kaming nag-iiyakan ng aking mahal. Di ko naman daw sinabi sa kanya na may girl friend pala ako, at ubod ito ng ganda.

Doon ko pina-halagahan ang ginawa ni Manuel sa akin, bukod sa asikasong-asikaso nya ako habang akoy nasa hospital na iyon. Kung tutuusin, sino ba naman ako para sa kanya. Dumating ang tiyuhin nya, para siguraduhin na pwede na akong lumabas ng maliit na pagamutang iyon. Matapos kung mag pasalamat sa Mayor, sa pag kakaligtas nila sa buhay ko. Pati na rin kay Manuel, ipinakilala ko si Clara sa kanyang amain. Nag biro pa ang Mayor sa akin ng ganito.

“Di kapa mama-matay Robin,” “Kumbaga sa manok panabong.” “Isa kang BULLSTAG.” Matapos ang aming pag uusap, naki-usap ako sa kanila na kung pu-puwedeng di muna ako papasok sa farm. Bagay na sinang-ayunan naman nila. Halos limang araw din ako sa nasabing pagamutan, habang tuloy-tuloy pa din ang inom ko ng mga gamot. Para sa aking pagaling ng sakit, nag tuloy kami ni Clara sa hotel nilang kinuha ni Manuel. Para na rin sa pansamantala nyang pag tigil sa San Jose, kahit pa inalok sya ng pamangkin ng Mayor na puwede syang mag tuloy sa bahay nito. Sa Barangay San Roque, kung saan malapit sa Airpot ng San Jose.

Sa Sikatuna beach Resort, kami nag tuloy ni Clara Nang hapon iyon. Malapit lang din sa lugar nila Manuel. Nag pa reserba sya ng isang mesa malapit sa tabing dagat, para sa aming hapunan. Pag pasok namin ng kanyang silid na inupahan, may dalawang malaking bagahe sa gilid ng kuwartong iyon. Dala-dala daw nya ang mga iyon, matapos nyang buksan ang isang bagahe. Isa-isa nyang inilabas ang mga laman nito, halos mga gamit pang lalaki ang laman ng nasabing bagahe. Para daw lahat sa akin iyon, ang tanging sapatos ko lang daw ang nahirapan syang hanapin. Dahil na din sa laki ng aking paang size 12 inches na sukat, nag labas din sya ng Celpon. Ito daw ay para sa akin din, naka lagay na raw doon ang mga numero ng kanyang mga kamag-anak. Para daw kahit saan ako mag punta ay pwede na nya akong matawagan at maka-usap.

Sa totoo lang, sa halos isang taon at kalahati naming di pag kikita ni Clara. Kahit pa mahal na mahal ko sya, pero parang ang layo-layo na namin sa isat-isa. Parang nag iba na ang lahat, sa aking pakiramdam para sa kanya. Ang pakiramdam ko lang siguro ang nag bago, sya di ko makitaan nito. Dahil na rin siguro sa mga pinag-daanan ko, kahit pa alam ko mismo sa aking sarili na mahal ko pa din sya. Mahal na mahal, pero parang ang liit-liit ng tingin ko sa aking sarili. Nang mga sandaling iyon. Parang duming-dumi ako sa aking pagkatao. Na-alala ko tuloy noong pasyalan ko sya sa Maynila, para ibigay ko ang aming mga regalo. Para sa kanyang kaarawan at pag tatapos.

Sa daan pa lang Halos paliparin ko noon, ang bago nyang Alfa Romeo. Dahil nga, gustong-gusto ko syang matikman na agad-agad. Pero ng panahong iyon, ibang-iba talaga ang aking pakiramdam. Parang ok lang, kahit di kami mag talik ni Clara. Pina-una ko syang maligo, kahit pa gusto nyang sabay kami. Pero di ako pumayag. Siguro inintindi nya nalang ako, dahil nga galing lang din ako sa sakit.

Bago pa kami kumain ng hapunan, umorder sya ng isang bote ng red wine. Kahit alam kung umi-inom pa ako ng gamot at kagagaling ko lang sa sakit ng mga oras na iyon. Uminom na din ako ng alak, alam kung kailangan ko ito ng mga sandaling iyon. Pampalakas loob kumbaga, para masabi ko ang di ko ata kayang sabihin sa kanya.

Alam kung mahal na mahal ko pa rin sya, nang mga oras na iyon. Pero handa na akong sabihin lahat sa kanya, lahat-lahat ng pangit kung nagawa para sa kanya. Iniwasan kung mag bitaw ng mga madam-daming mga salita, nang pag-kakataong iyon. Nakapag desisyon na ako sa aking sarili, bahala na kung anuman ang kalabasan nito. Isang bagay ang nag tutulak sa akin ng mga sandaling iyon, di ako ang tamang lalaki para kay Clara. Bahala na ang aking pamilya sa kanilang buhay, ayaw ko man itong mangyari pero kailangan kung gawin. Hinintay ko lang sya sa kanyang mga sasabihin sa akin, para sa akin. Halos nanga-ngalahati na namin ang bote ng red wine na iyon, patingin-tingin lang ako sa kanya. Di ako nag sa-salita, nakikiramdam lang ako sa kanya.

“Honey,” Parang ang layo-layo na natin sa isat-isa.” Ang basag nya sa katahimikang, namagitan sa aming dalawa. “Parang ang laki-laki ng ipinag bago mo,” “Dika-naman dating ganyan ah.” “May kapalit naba ako sa puso mo?.” Masugid akong nakinig sa mga sinabi, at sasabihin pa nya sa akin. Habang nakatingin lang ako ng deretso sa kanyang mga mata. Iniwasang kung banggitin ang mga patayang kina-sangkutan ko, ayaw kung mawala sa tema nang aming pag-uusap. gusto kung ituon muna sa aming mga sarili, ang aming mga pag-uusapan.

“Walang na-bago Clara,” “Ikaw lang ang babae’ng tangi kung minahal.” “Ikaw ang laging laman ng aking puso’t isipan,” “Pero di ako karapat-dapat sa busilak mong puso.” “Marumi ako Clara,” Simula pa man ng umalis ako ng Palawan.” “Binaboy ko na ang aking pag-katao,” “Ipina-upa ko ang katawang ito kung kani-kanino.” “Kapalit ng salapi,” “Para lang mabuhay ako at makarating sa lugar na ito. Ang pag papatuloy kung wika sa kanya.

Huma-gulgol sya ng iyak at lumapit sa akin, Hinalikan nya ako sa aking mga labi. Habang niyakap nya ako ng mahigpit. Kahit pilitin ko sa aking sarili na di lumuha, gusto kung maging parang bato ang aking puso ng gabing iyon. Gusto kung tapusin na namin ni Clara ang aming relasyon, alam kung di ako ang lalaking naba-bagay para sa kanya. Tumulo na din ang aking mga luha at nalaglag ito sakanyang pisngi. Halos mag tinginan sa amin, ang mga taong kumakain sa nasabing hotel na iyon.

Matapos syang mag-iwan ng pera, sa mesang aming kina-kainan. Wala ng salita pang namagitan sa aming dalawa. Agad na din kaming nag tungo sa kuwarto nyang inupahan. Namalayan ko nalang na tinatanggal ko na, ang kanyang mga damit ng isa-isa.

Habang nakatitig ako sa kanyang mga mata, ibinaba ko ang masikip na pantalong maong nyang suot. Siniil ko sya ng ma-aalab na mga halik, halik na punong puno ng pananabik sa aking mahal na si Clara. Habang ang isa kung kamay ay humihimas, sa kanyang mga malalaki at tayong-tayong mga suso. Bumaba ang aking mga halik sa kanyang leeg, pababa sa kanyang mga suso. Sabik na sabik ako sa kanya ng mga sandaling iyon, tinanggal ko ang bra na tumatabon sa mga ito. Walang pinag bago ang tindig ng mga suso nya, napaka-ganda pa rin nitong talaga. Buong pananabik at pagnanasa ko itong dinilaan ng salit salitan. Nag lulumiyad sya sa sobrang sarap, nang aking ginagawa sa mga suso nya. Napapa-sabunot ang kanyang mga kamay, sa aking mga buhok.

Ibinaba ko ang aking mga halik sa pusod nya, di ko pina-lampas ng aking mainit na dila ang kanyang pusod. Habang ang isa kung kamay ay hinihilang pababa, ang kanyang suot na panty. Ini-upo ko sya sa gilid ng kamang na-andoon, ibinuka ko ng dahan-dahan ang kanyang dalawang mga hita. Pinasayaran ko ng aking mainit na dila ang kanyang nag lalawa ng ka-angkinan ng mga sandaling iyon. Halos mapasigaw si Clara ng umpisahan kung sungkal-sungkalin ang sobrang basa na nyang puke. Habang kinakanti ng dila ko, ang mumunting kuntil sa ibabaw niyon.

“HONEY,” “ANG TAGAL KUNG PINANABIKAN ANG MGA SANDALING ITO.””AHHHHH.”…”OHHHHHHH.”
“HINDING, HINDI NA TAYO MAG HIHIWALAY PANG MULI.” “HONEY KO.” “MAHAL NA MAHAL KITA ROBIN.” Ang mga katagang lumalabas sa kanyang mga labi, habang kinakain ko ang kanyang ka-angkinan. Itinigil kung pan-sumandali, ang aking ginagawang pag kain sa kanyang-ari. Upang tanggalin ko ng isa-isa ang aking mga damit, habang nakatitig lang sa kanya ang aking mga mata.

Lumapit ako kay Clara, ipina-subo ko sa kanya. Ang nag huhumindig kung pag kalalaki. Buong pananabik nya itong pinasayaran ng kanyang basang-basang dila, isinubo nya ito at dinilaan na parang dumi-dila sya ng lollipop. Halos labasan ako sa kanyang ginagawa sa akin, pinatigil ko sya at hinalikan ko sya sa labi. Maa-alab na mga halik, nag espadahan ang aming mga dila. Humimas ang aking mga kamay, sa ibat-ibang parte ng kanyang katawan.

Habang inihihiga ko sya sa kama ng mumunting silid na iyon, hinagod ko ng aking dila ang kanyang buong katawan. Pinag bukahan na nya ng kusa ang kanyang mga hita, itinapat ko ang aking nag-ngangalit na alaga sa kanyang ka-angkinan. Iginiya ko ang pinaka-ulo nito sa kanyang basang-basa ng puke, habang nakatukod ang aking dalawang mga braso sa kamang iyon. Ikinapit nya ang kanyang mga kamay, sa aking mga bisig. Habang dahan-dahan kung ibinabaon, ang aking napakatigas ng burat ng mga sandaling iyon. Umindayog ako sa kanyang ibabaw, nang dahan dahan.

Sabik na sabik kami ni Clara sa isat-isa,nang mga oras na iyon. Pinag samang libog at pag mamahal, ang aming naradama sa isat-isa ng mga sandaling iyon. Sinunod-sunod ko na ang ginagawa kung mga pag bayo, sa kanyang ka-angkinan. Habang sini-sipsip ng aking dila ang kanyang dila. Halos mag panabay naming pakawalan ang aming mga katas, katas ng pag mamahal. Na ipong libog para sa isat-isa, uma-apaw na damdamin at pag-mamahal na walang katumbas.

“AYAN NA AKO HONEY,”….”AHHHHH…..OHHHHH.” “LALABASAN NA AKO ROBIN,” “AHHHHHH.”
Halos nangisay sya ng bumulwak ang kanyang katas, sa aking matigas na pag-aari.

“AYAN NA DIN AKO CLARA,”…….”ANG SARAR SARAP MO TALAGA.”…”AHHHHHH…..OHHHHHH.”
Pinakawalan ko na din ang ubod nang dami kung tamod na naipon, lupaypay akong bumagsak sa ibabaw ni nya. Para pa akong kinakapos ng hininga, pinakuha ko sya ng tubig para maka-inum ako ng mga sandaling iyon. Marahil siguro dahil di pa ako lubos na magaling sa aking karamdaman, nang mga panahong iyon.

Matapos akong maka-inum ng tubig, medyo lumuwag na din ang aking pakiramdam. Bumalik sa normal ang lahat. Mga ilang sandali lang kaming nakahiga ni Clara, nag bihis na rin kaming dalawa. Nag-usap kami sa balkunahe ng kanyang inu-upahang kuwartong iyon. Ini-open na nya sa akin, ang tungkol sa plano nyang pag papakasal naming dalawa.

Itutuloy…..Maraming salamat sa inyong pag subaybay…God bless you all.