ANG KARANASAN NI BIN (Ika-Sampu’ng Kabanata) 4
By bullstag
Dalawang lingngo mula ang pag-alis namin ni Clara, papuntang America umuwi kami ng Palawan. Ramdam ko ang sama ng loob ng aking maybahay, sa kanyang ina. Nag tuloy kami sa Roxas nang araw na iyon, upang doon na rin tumigil ng pansumandali. Pinasyalan ko rin si Mario na aking kababata. Pinuntahan din namin ni Clara ang pamilya ng mga Matro. Bumalik kami ng Antiplo, matapos ang aming pamamaalam sa aming mga kamag-anak at kaibigan sa Palawan.
Nag handa kami ng maliit na salo-salo, para sa malalapit na kaibigan at mga kamag-anak. Inimbitahan ko din ang aking untie Bebang, pati na ang asawa nito’ng si uncle Boy. Dumating din si Grace na best friend ng aking maybahay. Pumunta rin si Luisa at Manuel, mula San Jose Mindoro. Tanging si Carla lang ang nakarating sa mga kamag-anak ni Clara, mula sa Palawan. Naandoon din si Sharon, at mga malapit na kamag-anak nila na nakatira sa China town. Mga kaibigan ng aking asawa mula sa Makro, pati si Renz at ang kanyang girl friend na si Melina.
Naging masaya para sa lahat ang gabing iyon. Si Renz ang aking palaging kakuwentuhan at ang girl friend nito, na nag tatrabaho sa isang kilalang food chain sa Quezon City.
Pinukaw ang aking atensyon, nang mag-umpisang kumanta ang aking hipag na si Carla. Ibang-iba ang dating nya ng gabing iyon, halos sa kanya lahat nakatingin ang aming mga bisita. Nakasuot ito ng kanyang paburitong maiksing palda. Sa totoo lang, iba ang naramdaman ko sa kapatid ni Clara. Sa tuwing tititigan ko ang kanyang magandang mga hita, lalo naging kaiga-igaya sa aking paningin ang kanyang kagandahan. Kakaibang libog mula sa aking hipag, natatanging pagnanasa, ang nag patayo ng aking pagka-lalaki. Nanumbalik ng pansumandali sa aking alaala, ang mga nangyari sa amin.
Nasa kalagitnaan na, ang aming ginaganap na kasiyahan, tinawag ako ng aking kabiyak. Mauubos na raw ang inuming alak, malalakas daw uminom ang mga tao nya sa Makro, dahil na rin sa puro kabataan ang mga ito. Sinabihan nya ako na kausapin ko at utusan ang driver nila Sharon, para bumili ng alak sa labas ng Volley Golf. Abala ang lahat sa kasiyahan, kaya ako nalang kako ang bibili.
Pagkakuha ko ng susi ng sasakyan sa driver nila Sharon, agad kung tinungo ito. Nakaparada sa gilid ng mataas na bakod, ang Toyota Hi-Ace. Habang binubuksan ko ang pinto ng van, tinawag ako ni Carla at tinanong kung saan ako pupunta. Nag-usap kami sandali ng aking hipag. Sasama raw sya sa akin, masyado na raw syang nag mumukhang artista sa aming mga bisita.
“Hindi ka pa rin nagbabago Carla, kikay ka pa rin.” Ang mahina kung wika sa kanya, habang binabagtas namin ang daan papuntang Sumulong High-Way. Ngumiti ito sakin, habang sinulyapan ko sya at tinapunan ng malagkit na ngiti.
“Iyan kana-naman eh…” “Ang mga ngiting iyan ang nag papagwapo sayo, Robin.” Ang turan nya sa akin, kasabay ng mahinang pagtampal nya sa aking pisngi. Inilabas nya ang kanyang dila, siya’y dumila sa akin at ngumiti ng ubod ng tamis.
“Iyan ang ngiting nag papalalag ng aking brief, Carla.” “Ang ganda-ganda mo talaga hipag.” Ang wika ko uli sa kanya, kasabay ng pag tapik ko sa kanyang hita. Itinigil kung sandali ang aking isang kamay, sa makinis na hita nya. Parang nilukuban ako ng kakaibang libog, nang mga oras na iyon.
“Wala pa bang ibang lalaki ang nakahawak nito Carla, maliban sa akin?.” Ang mahina kung tanong sa kanya, habang patuloy lang ako sa paghimas ng marahan sa kanyang makinis na hita. Tumingin sya sa akin nang deretso.
“Hoy lover boy mabangga po tayo” “Ang kamay mo masyadong malikot.” Kasabay ng malakas na pagtawa nito. Alam kung hindi tututol ang aking hipag sa aking ginagawa sa kanya.
“Ikaw palang ang lalaking humawak nyan, Robin.” “Masakit pa ang puso ko sa ginawa mo sa akin.” “Hindi pa ako nanaka-recover” “Hindi na muna ako mag mamahal ng iba.” Ang mahinang mga salita sa akin ni Carla. Sa totoo lang, parang kinurot ang aking puso sa aking narinig mula sa kanya.
“Ito ang tatandaan mo Carla” “Palagi kang may natatangi’ng lugar sa aking puso.” Ang mahina ko uli’ng wika. Kasabay ng banayad kung pagkabig sa kanyang mukha, upang humilig sa aking balikat. Sa aking pakiramdam, pinukaw ko ang damdamin nya sa aking mga tinuran.
“Matagal tayong hindi magkikita Carla” “Iingatan mo palagi ang iyong sarili.” Ang paalala ko sa kanya. Habang hinalikan ko sya sa kanyang pisngi. Banayad lang ang aking patakbo ng sasakyan, para na rin matagal kaming makarating sa Masinag.
“May natatangi pala akong lugar sa iyong puso” “Bakit hindi mo ‘man lang ako tinatawagan o tiniteks ‘man lang kaya?.” Ang may pananaghili nyang turan sa akin.
“Palagi ko kaya’ng hinihintay ang iyong tawag” “Pero hindi ka nagpaparamdam, Robin.” “Sabagay wala nanaman talaga tayo.” Ang wika uli sa akin ng kapatid ni Clara.
“Iniwasan talaga kitang tawagan at iteks, Carla.” “Ayaw kung umasa ka sa wala” “Alam kung may natatanging lalaki para sayo.” Ang wika ko sa kanya. Habang hinalikan ko sya ng bahagya sa kanyang labi. Patuloy pa rin ang paghilig nya sa aking balikat. Ipinarada ko ang aming sasakyan sa gilid ng malawak na kalsada, malapit na sa Masinag Market.
“Hindi naman ako umaasa Robin” “Masaya na ako na nakaka-usap ka.” “Alam ko naman na hindi puwedeng maging tayo” “Dahil asawa at nakatali kana sa aking ate.” “Pero yong maging masaya ako na nakaka-usap ka” “Malaking bagay sa akin iyon.” “Aaminin ko sayo, Ewan ko ba” “Bakit hindi kita makalimutan?.” “Ikaw ang inspirasyon ko sa aking pag-aaral.” Ang madamdamin mga salita’ng binitawan sa akin, nang aking hipag.
“Hindi mo naman ako kailangan kalimutan, Carla.” “Bahagi na ako ng buhay mo, ganun ka din sa akin.” “Sana kapag nasa America na kami ng ate mo, makahanap kana ng mamahalin mo at magmamahal sa iyo.” “Ito lang ang lagi mong tatandaan, naandito kalang sa aking dibdib.” Kasabay ng pag yakap ko sa kanya. Yumakap din sya sa akin ng mahigpit.
Itutuloy….Salamat sa pag subaybay….God bless you all.
- ANG KARANASAN NI BIN (Huling Kabanata) 1 - November 15, 2024
- ANG KARANASAN NI BIN (Ika-Sampu’ng Kabanata) 5 - November 7, 2024
- ANG KARANASAN NI BIN (Ika-Sampu’ng Kabanata) 4 - November 7, 2024