Alon: Book 2 – Chapter 7: Achilles’ Heel

Written by ereimondb

 

---

“Yes Tina… Yes, that is correct. I really, really need to talk to him. You can leave a message for me. I will also send him an email pag-uwi ko. Just be sure na nakontak mo si Hector ngayong araw na ito, okay? Sige… Please call me back kapag natawagan mo na si kumpadre.. Okay, thanks din Tina. Bye.”

Abala naman si Don Manuel sa pakikipag usap sa kanyang chief executive para kontakin si Hector na noon ay nasa Australia pa kasama ang kanyang pamilya.

Mayroon itong gagawing proyekto para sa lungsod, at hihingi ito ng suporta sa kanyang matagal nang kaibigan, na ama ni Alo.

Tahimik na naghihintay si Don Manuel sa kanyang sasakyan, kasama ang kanyang driver. Ang kanyang mga bodyguard ay nakatayo lamang sa labas ng kotse na tila ay may inaabangang tao.

Maya-maya ay kinuha nito ang kanyang tabako, saka sinindihan. Binuksan ng kaunti ang bintana ng kanyang kotse upang makalabas ang usok na ibinubuga ng kanyang mamahaling tabako.

Panay ang tingin nito sa labas at pinipigilan ang kanyang sarili sa pagkainip.

Hanggang sa may lumapit sa kanyang kotse at sumilip ito sa bintana.

“Mayor, naandito na po siya.” Maikling pahayag ng kanyang bodyguard. “Sige. Papasukin mo na sa loob ng sasakyan.”

Muling umalis ang lalaking ito saka tinawag mula sa café ang magandang babae.

Nakayukong naglakad patungo sa kotse ni Don Manuel.

At nang tuluyan na itong nakapasok sa loob, ay agad nitong tinapunan ng tingin at ngiti ang matandang alkalde.

“Sorry po kung pinag-antay kita.” “That’s fine Andrea.” “May inasikaso pa po kasi ako sa bahay and sobrang dami….” “Stop. I said, it is okay.” Saad ni Don Manuel sabay ngiti nito sa magandang dalaga.

Hiyang-hiya naman si Andrea sa kanyang ginawang pagpapahintay kay mayor.

“Luis, let’s go.” Utos nito.

Agad namang umalis ang sasakyan, convoy ang mga bodyguards sa isa SUV.

“Mayor… Gusto ko nga po pala magpasalamat sa tulong na ibinigay ninyo sa akin. Hindi ko po iyon makakalimutan. Babayaran ko po iyon pagnagkagig ulit ako.” “Andrea, you don’t have to. And besides, tulong ko iyo. Kusa kong ibinigay sa iyo. You don’t have to worry about that.” “Pero mayor…” “And please, just call me Manuel or Manny for short.” Saad nito sabay kindat sa babae.

Ngumiti lamang si Andrea , saka tumingin sa mga mata ng matandang mayor.

“Salamat, Manuel.” “You are welcome, Andrea.” “And, pasensya na lang po talaga dahil napakadami ko pa kasing problema. May sakit pa si Nikki. Yung pamangkin ko. Kaya, sobrang dami kong iniisip ngayon.” “I don’t want you to think about it for now. I want you to enjoy the night, with me.”

Inabot ni Andrea ang kanang kamay ni Don Manuel, saka nito hinawakan at ikiniskis sa kanyang malambot na pisngi.

“I want to enjoy this night with you, Manuel.” “Hmmmm…”

Ngumisi ang matanda nang makita nitong parang pusa kung makakapit sa kanya ang magandang babae.

“I promise you, Andrea… Everyting will be alright. Lahat ng problema ay may solusyon.” “Kaso minsan, hindi ko na alam kung paano ko ito magagawan ng paraan. Pa-isa-isa naman ang gig ko. Tapos maliit pa ang talent fee… Wala namang ibang makaktulong sa akin…”

Para namang nagpapaawa si Andrea habang nakayapos sa matandang alkalde.

“Don’t worry about… Don’t you worry about it… I am always here for you Andrea.” “Talaga? Totoo ba yan?” “I am a man of my word.” “Kasi… Baka katulad ka lang ng ibang lalaki diyan…” “Well, hindi lahat ng lalaki ay manloloko.” “Hmmmmm… Baka naman sinasabi mo lang yan ngayon… Tapos after this night, cannot be reached ka na…” “Hahaha… I am not like that Andrea.” “Promise?” “Oo naman…” “Say promise muna…” “Okay, okay… Promise.” “Hihihihi… Okay, I believe you.”

Inilapit ng babae ang kanyang muka sa labi ni Don Manuel. Nakita naman ng matandang lalaki ang mata ng kanyang driver na nakatingin sa kanila.

Kung kaya’t agad nitong pinindot ang privacy window button. Hindi na niya inawat pa si Andrea sa gusto nito at lumaban na rin siya ng halik sa babae. Sarap na sarap ito sa malambot na labi ng magandang babae.

Hanggang sa hinatak niya ito at tuluyan nang napayakap sa kanya ang dalaga. Pinagala na nito ang kanyang isang kamay sa malambot na katawan ng babae.

Pinigil naman niya ang malikot na kamay ni Don Manuel.

Tila nabigla naman ang matanda sa ginawang iyon ng kanyang ka-date.

Ngumiti na lamang si Andrea at sinubukang muling halikan ang lalaki.

Nagulat ang matanda nang mapunta sa gawing ibaba ng kanyang pantalon ang kamay ng magandang babae. Tila may hinahanap ito at nang makita ay nag-iba ang mukha ni Andrea.

Tumingin ito sa kanyang hinihimas at hindi siya makapaniwala dito.

“Hehehehe…” Tawa ng matandang lalaki. “Hihihi…Laki naman nito mayor…” “Hindi pa matigas yan… Makikita mo ang hinahanap mo, malibog ka. Hehehe…” “Hihihi… Tignan ko nga ito mayor.”

Binuksan ni Andrea ang zipper ni Don Manuel at tumambad sa kanya ang puting boxer shorts nito.

Ipinasok ng magandang babae ang kanyang kamay sa loob at kinakapa ang kanina pang gustong kuning batuta.

Nanlaki ang kanyang kamay nag mahawakan na nito ang medyo malambot pang alaga ng alkalde.

Madali nitong inilabas mula sa panloob at zipper ng pantaloon ni Don Manuel.

Tila hindi siya makapaniwala sa laki ng kargada ni mayor.

“Putcha! Laki naman nito… Hihihi..” “Hehehehe… Sing laki niyan ang matatanggap mo Andrea…” “Ganun po ba?” “Basta kayanin mo lang… Ako bahala sayo…” Saad ni Don Manuel sabay hithit nito sa kanyang tabako.

Hindi na sumagot ang magandang babae at lumuhod na lamang ito habang nakatingin sa matandang alkalde.

Inilabas nito ang kanyang dila at sinimulang laruin ang pinaka-ulo ng burat ni Don Manuel.

“Oooooohhh…”

Agad na nasrapan at mahina itong napaungol nang maramdan ang mainit na dila ni Andrea.

Tsinupa ng tsinupa ni Andrea ang burat ni mayor hanggang sa tuluyan na itong tumigas.

Panay pa rin sa kanyang paghithit ng tabako si Don Manuel habang hinahayaan niyang pinapaligaya siya ng lounge singer.

“Tangina… Hindi ka lang pala sa mikropono magaling kumanta… Pati pala sa burat…”

Hinawakan ng matandang lalaki ang ulo ni Andrea at idinidiin pa nito ang bunganga ng magandang babae upang tuluyang makapasok ang kanyang napakalaking burat.

Pilit na kinukuntrol ng babae ang kanyang sarili dahil nabubulunan ito.

Masuka-suka siya sa laki ng ipinapapasok na halimaw na ari ni mayor.

“Puta! Kayanin mo yan… Isubo mo lahat… Malapit na ako.”

Napapaangat ang puwitan ng matanda habang kinakantot ang makipot na bibig ni Andrea.

Tinitiis ng magandang babae ang lahat para makakuha ng magandang bayad mula kay Don Manuel.

“Aaahhhh putang ina! Malapit na ako…Tangina!!! Shiiiitttt!!! Kainin mo burat ko. Huwag ka magsasayang ng tamod.”

Mabilis na kumakadyot ang alkalde, hanggang sa pinutok nito ang napakaraming katas sa loob ng bibig ng magandang si Andrea. Hindi niya nakayanang lahat ay kainin, kung kaya’t maraming tumulo mula sa kanyang mapupulang labi.

Tila hinang-hina ang matanda sa sobrang sarap ng pagtsupa sa kanya ni Andrea.

Hinahabol nito ang kanyang hininga. Alam niyang mahusay sa kanyang ginagawa ng magandang dalaga at inaantay na lamang nito na makarating sa bahay upang matikman ang puke nito.

“Okay ka lang ba Manuel? Isang round ka lang ba? Hihihi…” “Hehehe…Huwag mo akong hamunin Andrea… Sa laki ng burat ko, ikaw mismo ang susuko…” “Hihihihi… Tignan po natin…” “Puke mo naman ang kakain nito mamaya… Huwag kang mag-aalala… Mag eenjoy ka ngayong gabi Andrea…”

Ngumiti na lamang si Andrea saka ininom ang white wine na iniabot sa kanya ni Don Manuel.

Pilit na nilulunok ang alak kahit hindi siya sanay dito. Ibinaling ang kanyang paningin sa labas ng bintana, at kahit madilim at pilit na inaaninag ang mga bahay at mga puno.

“Don’t worry about anything Andrea… You have my word.” “Sana Manuel… Sana tama ka sa mga sinasabi mo… Sana totoo…” “I will take good care of you…” “Salamat…”

Muling yumakap si Andrea kay Don Manuel habang papalapit sila ng papalapit sa bahay nito.

Patuloy pa ring hithit-buga ang alkalde sa kanyang tabako at pinapakiramdaman ang mainit at malambot na katawan ni Andrea.

---

Philippine General Hospital

“Bumubuti na ang kalagayan ni Nikki. Huwag ka nang mag-alala Andrea.”

Iyak naman ng iyak ang magandang babae dahil akala niya ay lalong lumubha ang sakit ng kanyang pamangkin.

Siya na ang nag-alaga sa bata mula nang mamatay ang kanyang kapatid. Limang taong gulang lamang ito nang ampunin ni Andrea.

“Mamamatay ako kung may mangyayaring masama kay Nikki. Ipinangako ko kay ate na babantayan at poprotektahan ko si Nikki sa kahit anumang makakapanakit sa kanya. Tapos nangyari pa ito?” “Alam ko yan Andrea, Alam kong kahit nahihirapan ka na ay ginagawa mo pa rin ang lahat. Ibinibigay mo ang lahat ng pangangailangan ni Nikki.” “Sana kayanin ko pa tiyang.” “Kaya mo yan… Naandito lang naman ako.”

Maya-maya ay biglang tumunog ang cellphone ng magandang dalaga.

Mayroon siyang bagong gig na pupuntahan at piyesta ito ng Aurora. Gusto ring makipagkita sa kanya ni Don Manuel upang makasama ito buong araw at gabi.

“Tiyang, iiwan ko muna sa inyo si Nikki. May trabaho pa po ako.” “Saan?” “Sa probinsya po. Kakanta po ako sa piyesta.”

Nagmamadali namang nag-ayos ng kanyang bag si Andrea. Inilagay lahat ng gamit sa loob nito at kinuha naman ang kanyang pink na wallet.

Kinuha ang lahat ng laman na pera at iniabot sa kanyang tiyahin.

“Ito po ang pera. Alam ko kakailanganin pa ng dextrose ni Nikki. Basta po magtext lang kayo sa akin kung may balita ha…” “Sige iha, mag-iingat ka.” “Baka po Sabado na ang balik ko.” “Sabado? Tatlong araw kang mawawala?” “Kailangan po tita…” “Eh akala ko ba sa piyesta ka lang kakanta. Aba’y tatlong araw ba kapistahan doon.” “Tiyang basta po magtatrabaho ako. Kailangan pa natin ng pangospital at panggastos.” “Andrea… Tapatin mo nga ako… Totoo ba yung nababalita sayo?” “Ano po yun?” “Yung tungkol sa pulitiko! Aba’y kalat na kalat na iyon sa atin.” “Wala po akong pakialam sa tsismis. Hindi po mababayaran ang hospital bills ng mga tsismis na iyan. At hindi po tayo mabubusog at yayaman sa mga taong mapanira.”

Lumapit kay Andrea ang kanyan tiyahin. Hinawakan ito sa magkabilang balikat nito.

“Mag-iingat ka palagi Andrea… Alam kong napakadami mong responsibilidad na kailangang tugunan, pero mas mainam kung magagawa mo ito ng tama.” “Tiya… Alam ko po. Salamat po sa lahat ng tulong ninyo. Pasensya na po sa abalang dinadala namin ni Nikki sa pamilya ninyo. Pero tita, lahat po gagawin ko. Lahat po. At wala akong pakialam sa sasabihin ng mga tao. Kahit sabihin nilang puta ako, hindi po ako masasaktan. Wala na po akong pakiramdam. Ang mahalaga, mailabas natin si Nikki sa ospital, at guminhawa ang buhay namin. Yun lang po.”

Niyakap ng kanyang tiyahin si Andrea at saka itong nagmamadaling lumabas ng silid.

Nakatanaw na lamang ang kanyang tita sa may pintuan hanggang sa mawala na ito sa kanyang paningin. Muling ibinalik ang atensyon sa nakaratay na si Nikki at hinawakan nito ang kamay ng bata.

Samantalang kahit lumuluha pa si Andrea at tinitiis nito ang lahat lahat, maitawid at malampasan lamang ang kanilang problemang pinansyal.

---

Baler, Aurora

“Naandito na po siya, mayor.” “Sige papasukin mo.”

Agad namang lumabas ang kanyang bodyguard upang tawagin ang magandang babae. Pinapasok ito sa loob ng silid at saka tuluyan nang isinara ang pintuan ng silid.

“Andrea…”

Ngumiti na lamang si Andrea kay Don Manuel.

“Lapit ka dito, iha…”

Dahan-dahan namang lumapit ang magandang babae sa matanda at ibinaba nito ang kanyang bag sa may lamesa.

“Are you crying?”

Tumango na lamang si Andrea bilang tugon sa matandang alkalde.

“Madami lang pong problema…” “Oh? Ano nanamang problema, Andrea? Tell me…” “Nasa PGH ang pamangkin ko… May sakit ang pamangkin ko. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pambayad ng bills at panggamot niya…” “Sus! Yun lang naman pala ang problema mo… You don’t need to cry, Andrea. Mas maganda kung ngumingiti ka.” “I can’t. Madami kasi akong pangangailangan Manuel eh…” “You don’t need to worry. I said that before, habang naandito ka sa tabi ko, wala kang poproblemahin. Agad namang ngumiti si Andrea at kumandong sa nakaupong matanda. “Sobrang bait mo talaga… Hulog ka talaga ng langit sa akin…” “Hehehehe…”

Pinaghahalikan ni Andrea sa mukha ang alkalde sa sobrang tuwa nito.

Alam niyang makakakuha nanaman siya ng pera sa matanda.

Binuhat ng matandang lalaki si Andrea at pinahiga nito sa kama.

Nakatingin lang sa kanya ang magandang babae habang hinuhubad nito ang suot na bathrobe.

Tumambad ang mabuhok na katawan ng matanda at ang malaking tiyan nito.

Ibinaba ang suot na pajama at itinira ang brief nito.

Para namang natatakot pa rin si Andrea sa gahalimaw na tulog na kargada ng matanda.

At nang mapansin ito ni Don Manuel ay dahan-dahang tumabi sa gilid ng babae.

Niromansa niya ito at pinaghahalikan sa labi pababa sa kanyang leeg.

Unti-unti hinubad ang damit ni Andrea at panay ang halik nito sa bawat balat na makikita pagkatanggal ng damit.

Hanggang sa lumitaw na ang dalawang malulusog na suso ng magandang babae. Gustong gusto niya ang mga ito at agad na sinibasib ng halik.

Sinipsip ang utong ni Andrea at hindi ito tinigilan hanggang sa magsawa.

“hmmmmm….aaaaaahhhh..”

Napapaungol na sa sarap si Andrea habang nararamdaman ang dila ng matandang lalaki.

Hanggang sa nilubayan na nito ang dalawang bundo ng dalaga at bumaba ito papunta sa manipis na telang nakatakip sa kanyang puke.

Inaayos-ayos pa ni Don Manuel ang pagkakatakip ng panty ng dalaga sa kanyang matambok na puke. Ipinatong ang kanyang hintuturo at panggitnang daliri at pinaikot-ikot ito sa bandang ibaba ng panty ng dalaga.

Damang-daman naman ni Andrea ang sarap na ginagawa ni Don Manuel. Hanggang sa dumako na ang nguso ng matanda at tila inaamoy-amoy pa nito ang puke ni Andrea.

Dinila-dilaan ang singit papunta sa gilid ng panty ng magandang babae. Inaabot ang hiwa ni Andrea ng mahabang dila ni Don Manuel.

Sarap na sarap sa paglasa ng puke ni Andrea ang matandang alkalde. Kahit paulit-ulit na nila itong ginagawa ay parang hindi nagasasawa si Don Manuel sa kanyang ginagawa.

Maya-maya pa ay dahan-dahang tinanggal ng alkalde ang panty ni Andrea. Pinahawak saglit sa babae ang kanyang kanina pang tigas na tigas titi, bago tuluyang tinanggal ang kanyang suot na brief.

“Dahan-dahan lang Manuel ha…. Sobrang laki kasi ehhh…” “Hindi ka pa ba sanay, Andrea?” “Hindi eh… Hihihi… Paano naman ako masasanay sa ganyang kalaki?”

Napangisi na lamang ang matanda at agad ikiniskis ang kanyang burat sa basang puke ni Andrea.

Kumapit ang magandang babae sa braso ng matanda at ipinikit nito ang kanyang mga mata.

Unti-unting lumulubog ang burat ni Don Manuel sa kaloob-looban ng babae.

Pumapasok na ang ulo at binabayo pa nito ng kaunti hanggang sa pumaloob ang kalahati ng katawan ng burat nito.

“Aaaaahhh…. Shet! Ang sakit…bunutin mo muna, please…..para akong mahahati….” “hehehe…masasanay ka din…relaks ka lang…” “aaaaaahhhh sakit talaga ka…” “sobrang kipot kasi ng puke mo..tangina mo, sarap mo talaga!”

Hindi pinapakinggan ng matanda ang pakiusap ni Andrea, sa halip ay hinalikan na lamang niya ito sa labi.

Kadyot pa rin ito ng kadyot at binabaon ang kabuuhan ng kanyang burat.

Napapakagat labi na lamang ang magandang babae. Hawak ng matandang lalaki ang kanyang dalawang kamay. Hinang-hina ito at hindi makagalaw. Pakiramdam niya ay sobrang liit niya at wala itong lakas, kung kaya’t tiniis na lamang nito ang hapding nararamdaman. Gusto na niya itong matapos.

“aaaaaaahahhhhhh…..uuuuuuuuhhhmmmpppppp”

Napalakas ang ungol ng magandang dalaga nang sagad-sagaran nang nakabaon ang burat ng matandang alkalde.

“aaaahhh putang ina! Sikip mo!!”

Ibinabad sandali ng matanda ang kanyang gabakal sa tigas na burat at dinadama ang sarap at lalim ng puke ni Andrea.

Pikit matang tinanggap ng babae ang lahat lahat upang mapasarap lang ang lalaki sa kanilang ginagawang pagniniig.

Iniisip na lamang nito ang kikitain kapag napaligaya niya ng tuluyan si Don Manuel.

At kahit papaano ay nagugustuhan na rin niya ang sakit na nararamdaman at sinusubukang sabayan ang bawat indayog ng lalaki na nakapatong sa kanyang katawan.

Hindi niya maitatanggi ang sarap na nararamdaman sa laki ng burat ni Don Manuel, dahil na rin sa ilang beses siyang nilalabasan.

Patuloy sa pagkanyod ang alkalde at ninanamnam ang bawat pagulos nito sa makipot at basang basang puke ng dalaga. Natutuwa ito sa tuwing umaagos ang katas nito. Alam niyang nasasarapan ang kanyang kaniig sa bawat galaw na kanyang ginagawa.

Sapu-sapo nito ang dibdib ng dalaga at paminsan-minsa’y inaabot pa ng dila nito ang utong ni Andrea.

Hanggang sa pabilis na ito ng pabilis at di malaman ang kanyang ginagawang pagbabaon ng burat. Iba na rin ang tigas ng kanyang karagada at agad nitong hinugot sa puke ni Andrea.

Pumunta ito sa mukha ni Andrea saka ibinuga ang lahat ng tamod nito. Nakapikit ang dalaga habang tinatanggap ang masaganang katas ng matanda.

“aaaaaaahhhhhhhh…fall!!”

Hindi pa nakuntento ang matanda at ipinahawak pa nito kay Andrea ang kanyang burat at pinadilaan ang natitirang tamod na nasa ulo nito.

Napapakislot pa ang matanda sa kiliting kanyang nararamdamn, sarap na sarap pa rin siya habang pinagmamasdanag dinidilaan na parang natutunaw na ice cream ang kanyang halimaw na alaga. Tuwang tuwa siya sa tuwing nakikita nito ang isang napakagandang babae na tila sinasamba ang kanya malaking burat.

---

2007

Naglalakad sa may pampang si Hector at ang kasama nitong lalaki habang hinihintay nila si Alo na umahon mula sa dagat. Bakas sa mukha nito na siya ay masayang makita muli ang kanyang anak matapos iwan ito ng halos isang taon sa hotel.

Dahil naging independent na rin si Alo buhat ng mamatay ang kanyang ina, ay tila napapalayo naman ang loob nito sa kanyang ama. Pilit niyang inuunawa na kaya laging wala si Hector ay dahil lagi itong busy sa kanilang business.

Nang tuluyang nakaahon na si Alo sa dagat ay agad itong tinawag ng kaniyang ama.

“Alwyn, come over here.” “Yes dad.” Maikling tugon ng binata. Nginitian lamang niya ang isang pamilyar na lalaki, katabi ni Hector. “You are really enjoying the water here, son.” “Yes dad.” “That’s good! By the way, I hope you can still remember your Ninong Manuel. Or should I say, Mayor Manny.” “Hi Alwyn. You are all grown-up, and you look like your mom.”

Kahit hindi naman makilala ni Alo ang ninong na ipinakikilala ng kanyang ama ay agad naman ito nagmano. Nginingitian lamang niya si Manuel upang hindi mapahiya ang kanyang ama.

“Your ninong is the town Mayor. Good thing that he visited us today, dahil piyesta ng Aurora. It is our honor to have you here in our hotel Mayor Manny.” “Masyado ka namang pormal kompandre. Hindi naman kayo iba sa akin, at mahalaga ang tulong na ibinigay mo sa akin lalo na noong nakaraang eleksyon.” “We believe in you kompandre. Even my wife is really rooting for you to win that election.”

Kahit na mataas ang katungkulan ni Manuel sa siyudad ay hindi pa rin siya nakakalimot na dalawin ang matalik na kaibigan.

Kababata ng asawa ni Hector si Manuel, kung kaya’t naging malapit silang mag-asawa sa kanila. Nawala lang ang kanilang komunikasyon nang nagmigrate ang pamilya ni Hector sa Australia, kung saan naman ipinanganak si Alo.

Kitang-kita naman na nabo-bore na si Alo sa pinag-uusapan ng dalawa, kung kaya’t panay ang linga nito sa kaliwa’t kanan. Gusto na niyang umalis dahil mayroon pa siyang training ng surfing mamaya at sa tingin niya’y mas mahalaga pa ito kaysa sa pakitunguhan niya pa si Mayor.

Napansin naman ni Hector na walang gana si Alo na makipag-usap sa kanila kung kaya’t muli nitong kinuha ang atensyon ng binata.

“By the way Al, ninong Manny has something for you.” “Right, right! I almost forgot. Shall we go there now?”

Agad namang naglakad ang tatlo papunta sa isang kubo malapit sa pampang. Kahit hindi interesado ang binata ay sumunod pa rin siya sa kanyang Ama at kay Mayor Manuel.

“Here are my surprises for you inaanak! But, look at these first. These are imported surfboards, from US.” “Wow! You are too cool ninong Manny.” Masayang saad ni Alo. “It’s Mayor Manny, son. Mayor…Manny.” Sagot naman ng kanyang ama. “No… No… It is okay to call me Ninong Manny, Alwyn. I mean, it would be great for you to call me that way.”

Nag-iba ang timpla ni Alo sa nakitang surpresa ng kanyang ninong. Anim na iba’t ibang disensyong surfing boards. Agad niya itong niyakap at hinahalikan sa sobrang tuwa.

“Okay, that is my first surprise. Now let me show you the second one.” Hindi alam ni Alo kung paano bibitbitin ang mga surfboards, kunga kaya’t minabuti nitong iwan sandali ang mga ito at sundan ang kanyang ama at si Mayor Manuel.

Kinakabahan naman sa excitement ang binata dahil sa magagandang regalo ng kanyang ninong para sa kanya.

Sa tabi ng kubo ay may nakaparkeng sasakyan na may hila-hilang bagay na nakatalukbong ng isang itim na tela.

Maya-maya ay tinanggal ni Mayor Manuel ang itim na telang ito at bumungad ang isang kulay puti at asul na jetski.

Nanlaki naman ang mga mata ni Alo at tila hihimatayin sa surpresang ito mula kay Mayor.

“Now, this one for you too.” Maikling saad ni Ninong Manny.

Hindi maipinta ang mukha ni Alo ng marinig ang mga ito mula sa isang lalaking kakikilala niya pa lamang.

Nilapitan niya ang jetski, sabay hawak sa upuan at buong katawan ng sasakyan.

“We believe that you are responsible enough to take good care of that, son.”

Napatingin naman si Alo sa kanyang ama, at ngumiti naman si Hector pabalik sa kanya. Tila humihingi ito ng kapatawaran sa inasal niya kanina at binigyan naman siya ng isang matamis na ngiti mula sa kanyang ama.

“It is been a long time, inaanak. I hope you enjoyed these surprises and I know naman na you enjoy these water sports and activities.” “Madali ngang nakapag-adjust yan si Alwyn, kumpadre.” “This is really a perfect place for your son. He can start a new life here.” Ibinaling naman ni Alo ang kanyang paningin kay Mayor upang magpasalamat. “Thank you ninong Manny. I truly enjoyed these surprises and will take good care of them too.” Saad ni Alo. “You are welcome. These are all yours inaanak. These are all yours.” Hinayaan naman ng dalawa si Alo habang sinusubukan ang mga bigay na regalo ni Don Manuel. Nagpunta na lamang sila sa opisina ni Hector upang doon ay mag-usap. “I heard you are planning to run for congress sa susunod na elksyon, kumpadre. You have been re-elected many times as mayor, and I am glad that you are stepping-up for the next level.” “Tama ka diyan kumpadre. I am really looking forward for the next elections. And ofcourse, I will be needing your help and support.” “You don’t have to say that. Lagi kaming susuporta sa iyo.” “Salamat kumpadre. Alam kong malakas ang kalaban ko sa pulitika. They have been in this position for so many years. Gusto ng mga taga Baler ng pagbabago.” “Tama ka diyan. Ginawa na nilang dinastiya ang pagtakbo dito sa Baler. At kung mamumulat lamang ang buong lungsod sa sinasabi mong pagbabago, alam kong ikaw ang mananalo.”

Iniabot naman ni Hector ang isang basong malamig na alak.

Agad namang ininom ni Don Manuel ang alak at saka humithit ito sa kanyang tabako.

“But kumpadre… I’ve been hearing this rumor about you. Alam kong ang kalaban mo sa pulitika ang naglalabas ng mga litrato at mga balita tungkol dito, and I need to know straight from you… Is it true that you have a kept woman?”

Uminom muna ng alak si Don Manuel habang nag-iisip ng isasagot sa kanyang kumpadre. Hindi niya malaman kung paglilihiman niya rin ba ito o sasabihin na ang katotohanan.

Huminga ito ng malalim at tumingin kay Hector.

“I have a girlfriend. We have been together for 2 years now. I mean, more than two years.”

Tila biglang tumahimik naman si Hector habang nakatingin kay Don Manuel.

“I have plans for this woman. I want to marry her.” “But do you think makakatulong ito sayo? Come on! Let’s face it. Pagkatapos ng tsismis na baog ka at hindi makagawa ng baby mula sa iyong unang asawa. I don’t think you will be needing this kind of bad publicity.” “What do you mean?” “They have been talking about this girl,and saying that she is a prostitute.”

Diretsong pinagsabihan ni Hector ang kanyang kumpadre. Alam niyang makakasira sa kanya ang pakikipagrelasyon kay Andrea.

“First, she is not a prostitute. She is a lounge singer. Just to be clear. And second, as I have told you, I am planning to marry her. Wala na akong pakialam sa mga tsismis na baog ako, or womanizer or pumipick-up ng babae. I will marry her before the elections.” “Mahal mo ba siya? I mean, is there any feeling involve?” “All I know kumpadre, is that I need her. I need her in my life.” “What about her background?” “Mayroon siyang anak-anakan. Pamangkin. I think, it will be a big help for my candidacy kung magkakaroon ako ng pamilya.”

Hindi naman nakasagot si Hector sa itinuran ng kanyang kaibigan.

Hanggang sa napatango na lamang ito at umaasang tama ang ginagawang desisyon ni Don Manuel.

“Kung buo na talaga yang plano mo, then I will just support you with that.” “Salamat kumpadre. Alam kong tama ako. At alam kong hindi makakasira ang pakikipagrelasyon kong ito sa babaeng iyon.”

Inubos naman ni Don Manuel ang alak sa kanyang baso at tila hindi matahimik ang kanyang kalooban sa sinabi sa kanya ni Hector.

---

2010

Meeting de Avance

Isang linggo bago ang National Elections

Baler, Aurora

“Kumpadre! I am just so happy that you are here. I am glad you made it.” Saad ni Don Manuel habang naghahanda para sa isang meeting de avance.

Lumapit ito kay Hector at agad kinamayan at niyakap ang kanyang kaibigang kakauwi lang mula sa Australia.

“Alam mo namang hindi na kita mahihindian, kumpadre. Malaki ang kasalnan ko sa hindi pagpunta sa kasal ninyo ni Andrea noong nakaraang taon. At talagang pinalano kong makarating dito to give my full support.” “I am just so happy. At huwag ka nang mag-alala sa utang mo sa akin noong kasal namin ni Andrea, dahil bayad na iyon sa lahat ng tulong mo sa akin, kumpadre.” “Mabuti naman kumpadre. So, how’s your new wife?” “She’s doing good. She is at home. Masaya naman kami. We are working things out.” “TInik mo talaga kumpadre at nakasungkit ka pa ng mapapangasawa. Hehehe…” “You should meet her kumpadre.” “Sana… I hope I can meet your new wife. Hindi nga lang ako magtatagal dito sa Baler. I still need to go back to Australia. May tatapusin lang akong deal dito. I am planiing to stay here for good.” “That’s good to hear kumpadre.” “Para na rin mabantayan ko itong si Alwyn. Mukhang madaming kalokohang ginagawa lately.” “He is a growing man kumpadre, what do you expect? By the way? Kamusta si Alwyn?” “Sabi niya he is doing good. Still love to surf. They even named him after the waves. They are now calling him Alon.” “Hmmm… Alam kong in time, makakatulong din siya sa mga negosyo mo. Let’s just give him time to grow and enjoy kumpadre.” “I know… That’s why I am closing all the possible deals here, para makapagstay na ako dito sa Pilipinas. Wala din naman akong uuwiang pamilya sa Australia.” “Find a girlfriend and a new wife, kumpadre.” “I hope may oras ako para diyan.” “Kung gugustuhin mo, makakahanap ka.” “Hahaha… I don’t know, kumpadre. I don’t know.”

Maya-maya ay tinawag na siya ng kanyang kasamahan upang umakyat sa stage. Agad naman siyang sumunod at umupo na lamang si Hector sa backstage bilang suporta kay Don Manuel.

Tinawag na isa-isa ang pangalan ng mga kandidato bilang kongresista ng Baler.

Nagpapalakpakan ang lahat at malinaw na malinaw na madaming tao ang natutuwa sa dati nilang mayor na si Don Manuel.

Umupo na ang talong kandidato at nagpahayag ng kani-kanilang reporma. Ang ibang tao ay nagtatawanan sa mga platapormang imposible at gasgas na. Samantala naman ay pinapalakpakan nila ang mga repormang nais ipatupad ni Don Manuel para sa lungsod.

“Maraming tao ang nais ng pagbabago. Maging ako, matagal ko nang pinapangarap ang magkaroon ng panibagong namumuno sa lungsod na ito. Hindi iyong, laging sila-sila na lang. Na habang tumatagal ay nagiging kanya-kanya na lamang tayo at walang tunay na pagbabagong nagaganap paa sa Aurora.” Saad ni Don Manuel.

Nagpalakpakan ang lahat sa sinabi nito at kitang-kita ang suporta na ibinibigay ng ilan para sa kanya.

“Mayor, pagbabago ba talaga sa lungsod ang iyong pinapangarap? O pabago-bagong asawa lamang ang iyong ninanais?” Saad ng isang kandidato.

Naghiyawan namang ang mga supporters nito at nagtawanan ang lahat ng tao. Naging masyadong personal ang patama sa kanya ng isang pulitiko.

“Napag-alaman ko kasing, hindi naging matagumpay ang iyong relasyon sa unang asawa… Tama po ba?”

“Hindi na dapat nating inuungkat ang mga bagay na walang kinalaman sa mga repormang dapat pinapatupad…”

“Sandali lang mayor, pupunta tayo diyan. Gusto ko lamang na sagutin ninyo ang aking katanungan. Malay natin, ito rin ang gustong itanong sa inyo ng mamamayan ng Baler. Hindi po ba?”

Muling naghiyawan ang mga taong nakikinig ng meeting de avance. Halata namang nag-iinit na ang ulo ng matandang alkalde at pinagpapawisan.

Maging si Hector na nanonood sa backstage ay kinakabahan sa isasagot ni Manuel. Mula pa noon ay alam niyang uungkatin ang kanyang nakaraan upang tibagin siya ng kanyang kalaban.

“Puwede po ba kami magtanong, mayor?” Muling saad ng isang kandidato.

At dahil marami ang nag-aabang ay pilit na sumagot na lamang si Don Manuel.

“Puwede kayong magtanong. Wala naman akong tinatago.” Mahinang sagot nito sabay punas ng kanyang pawis.

“Salamat at pumayag ka mayor Manny. Para sa mga hindi nakakaalam, ay mukhang hindi naging matagumpay sa kanyang relasyon sa unang asawa itong si mayor, tama po ba?”

“Lahat naman ay dumaraan sa mga pagsubok, at bilang dating mag-asawa ay minabuti na lamang naming maghiwalay…”

“Bakit po ba kayo naghiwalay, Mayor Manny?”

“May pinagdaanan kami ng dati kong asawa. At tulad ng sinabi ko, mas minabuti na lamang naming maghiwalay…”

“Hindi kaya dahil sa hindi kayo magka-anak? Hindi kayo makabuo ng pamilya?”

Nagbulungan ang lahat ng nanonood sa narinig sa isang kandidato. Namumutla naman si Don Manuel sa sobrang nerbiyos at pikon sa kalaban sa pulitika.

“Hindi na dapat natin ito pinag-uusapan, mas kailangan nating pag-usapan ang mga gagawing reporma para sa lungsod.” Buong tibay na saad ni Don Manuel at tila nagmamakaawa na ito na huwag nang isali ang personal na problema at kakulangan ng dating alkalde.

“Mga kababayan… Ang gusto ko lamang ipahiwatig dito ay itong si Mayor Manny ay gustong makagawa ng isang pagbabago. At kahit hindi mang diretsahang sinasabi, ay nagpapahiwatig na itong huwag iboto ang mga dati nang nananalo sa ganitong posisyon. Ang akin lang mga kababayan, paano ninyo iboboto ang isang taong ni hindi kayang isalba at iresolba ang problema sa loob ng kanyang tahanan, at ngayon ay nangangarap na resolbahin ang problema ng bawat mamayan na nagnanais daw ng pagbabago? ”

“Kahit hindi man maayos ang naging hiwalayan namin ay hindi nangangahulugan iyon na hindi ako makakagawa ng tama sa aking trabaho. Naging mayor ako ng ilang taon dito at kinaya ko ang bawat problemang dumaan sa aking adminstrasyon. Magkahiwalay ang problemang personal at ang trabaho kong paglilingkod sa bayan.”

“Tama nga siguro kayo diyan mayor Manny, pero ang alam lang kasi naming pagbabagong nagawa mo ay ang pagbabago ng iyong asawa. At ang masaklap, kung totoo man ang bali-balita, ay namick-up ka pa raw ng babaeng bayaran. Yun lang naman ang nadidinig ng ating mamamayan. Ano iyon? Gagawa ka ng batas para gawing legal ang prostitution dito sa atin? Mas papaniwalaan ba ninyo ang taong immoral kaysa sa mga taong tunay na namumuhay sa tama at nag-iisip at gumagawa ng paraan upang maglingkod ng maayos para sa bayan?”

Nagtawanan ang lahat ng mga tao. Tila nakakabingi naman ang katahimikang nanggagaling kay Don Manuel.

Ito na ang kinakatakutan ng lahat ng kanyang mga kaalyado sa pulitika.

Ang ilahad ang pakikipagrelasyon niya sa iba’t ibang babae, at lalo na kay Andrea, na mas bata sa kanya ng ilang taon. Ito na marahil ang isinasaad ng kandidato na magiging kasiraan niya.

Panay pa rin ang buwelta sa kanya ng kandidatong ito at tila wala na siyang naririnig.

Ang tanging nakikita niya ang ang pagbuka ng bibig ng lalaki at diridiretso nitong pagtuligsa kay Don Manuel

Hanggang sa parang nagdilim ang paningin ng matandang lalaki, saka ito tumakbo patungo sa kalabang kandidato at sinuntok ito sa mukha.

Bumulagta ang kanyang kaaway at agad silang inawat ng nakapalibot na security sa paligid.

Dahil sa masyadong naging personal ang labanan at banatan ng bawat kampo ay nagkaroon ng gulo sa meeting de avance.

Agad pinauwi ang lahat ng mga tao at tinapos na lamang ang pagtitipon-tipon.

“What the hell have you done?! Alam mo namang masisira ka sa ginawa mo. At alam mo naman kung paano kadumi makipaglaban yang kandidatong iyan. You should have let it passed.”

Pinapagalitan ng political advisor si Don Manuel sa kanyang ginawang pagsuntok sa kapwa kandidato.

“Right now, don’t expect to win. From 70% chance, it is now down to 20%. Matuto ka nang magdasal simula ngayon dahil sa ginawa mo. It is all over the news.”

Hindi naman nagsasalita si Don Manuel. Alam niyang mali ang kanyang ginawang aksyon laban sa kalabang kandidato.

Hindi na niya nakayanan ang mga personal na buwelta sa kanya ng kalaban sa pulitika, lalo na ang paninira sa kanya at ginagamit si Andrea bilang kasiraan.

Nagpaalam ng maayos si Hector sa kanyang kumpadre at hinayaan na lamang niya itong mapag-isa.

Samantalang agad na iniuwi si Don Manuel sa kanilang bahay, habang naghihintay doon si Andrea. Nakayuko ito habang naglalakad papasok at sinalubong siya ng kanyang bagong asawa.

“Anong nangyari? Nabalitaan na lamang namin dito yung ginawa mo.” Tanong ng magandang babae.

Hindi sumagot si Don Manuel at nagpatuloy na lamang ito sa paglalakad.

“Dapat hindi mo na lang pinatulayan iyon. Alam naman ng tao na marami kang nagawang mabuti. Hindi ka masisira ng mga personal na issues hindi ba?”

Kumuha si Don Manuel ng baso at ibinuhos ang alak mula sa isang lalagyan. Marahan nitong hinalo ang alak sa kanyang baso saka uminom ng kaunti.

“Hindi ko na nga lang sana ginawa…” Saad ni Don Manuel.

Tumingin naman sa kanya si Andrea.

“Tama. Dapat kinuntrol mo yang emosyon mo. Hindi mo na lang dapat dinaan sa pisikalan.”

Tuluyan nang inubos at ininom ni Don Manuel ang laman na alak sa kanyang baso.

Saka naglagay ulit ng yelo at binitbit niya ang isang bote ng alak bago ito dahan-dahan na naglakad papalayo sa kanyang asawa.

” Walang mangiistorbo sa akin. Sa guest room ako matutulog.”

“Honey?? Naandito ako… Puwede mo akong kausapin…”

“Hindi ko kailangan ng kausap. Alam mo ang kailangan ko? Milagro!”

“Manuel, puwede ka pa ring manalo….puwede ka pa ring….”

“Shut up! Shut up!!!!”

“Ano bang nangyayari sa iyo?”

“Anong nangyayari sa akin? Tinatanong mo ako kung ano ang nangyayari sa akin? Minalas ako sa kakatanggol ko sa iyo. I should have listened. Bakit pa kasi….”

“Ano? Bakit? Hindi ko hiniling sa iyo na pakasalan mo ako. Ikaw ang may gusto non.”

“Tama ka… Ako nga ay may gusto non… At dahil wala na tayong magagawa, magtiisan na lang tayo. Nakilala kitang bayaran at alam mong sobra sobra pa ang bayad ko sayo. Kaya pagmamay-ari kita Andrea… Nasira na ang lahat ng plano ko, kaya huwag ka nang dumagdag pa.”

“Hindi ako isang bagay para ariin.” Sagot ni Andrea.

“You just need my money. Let’s get real Andrea.” Saad ni Don Manuel saka ito tuluyang naglakad patungo sa guest room.

Galit na galit ito sa kanyang nagawa sa meeting de avance, at tila nagsisisi ito kung bakit hindi siya nakinig sa payo ng kanyang mga kaibigan.

Mula noon ay halos araw-araw na siyang nagpapakalasing at nagkukulong lamang sa kanyang silid. Hindi na siya makausap ng mga taong malalapit sa kanya at palagi na lamang siyang nagagalit.

Hanggang sa sumapit ang araw ng eleksyon at ang paglabas ng resulta, lalong napanghinaan ng loob ang dating alkalde dahil sa kanyang pagkatalo.

Sobrang laki ng lamang ng kanyang kalaban at tila nasira ito sa kanyang ginawa at pagkapikon sa meeting de avance.

Unti-unti nang nagbago ang kanyang pag-uugali at pakikitungo sa mga tao, lalong lalo na kay Andrea. Minabuti niyang umalis na lamang sa lungsod ng Baler at tumira sa Maynila kasama si Andrea at ang pamangkin nito.

At dito na nagsimula ang kalbaryo at paghihirap na dinanas ni Andrea mula sa kamay ng kanyang halimaw na asawa.

“S-s-siya yung sinasabi ko sayo Alo…yung nagpakilalang kaibigan mo raw…” Nanginginig na saad ni Nikki habang nakatingin sa kanyang boyfriend.

Hindi niya malaman kung ano at paano maipapaliwanag sa binata kung bakit nasa loob ng penthouse si Nestor. Gusto sana niyang mabilis na makaisip ng paraan at idadahilan kay Alo, ngunit mas napapangunahan siya ng takot at kaba.

Hindi naman mabasa ang reaksiyon na nasa mukha ni Alo. Diretso lang itong nakatingin kay Nestor at tila kinakabisado ang hilatsa ng pagmumukha nito.

“Alo! Kaibigan! Long time no see!!! Hehehe…” Saad ni Nestor.

Itinaas lang nito ang kanyang kamay habang nakangiti kay Alo.

Nagpapanggap pa rin itong kaibigan ng binata.

Dinig na dinig naman ang paghinga ng dalaga nang magsalita si Nestor. Pinanlalakihan na niya ito ng mata at naiinis dahil hindi siya sumunod sa kanya nang ito’y palabasin.

Halos mahimatay na siya sa sobrang pagkabahala, sa kung ano ang nasa saisip ng kanyang boyfriend.

Hindi pa rin mahulaan ni Nikki kung ano ang nararamdaman nito dahil walang reaksiyon na makikita mula sa kanyang mukha.

“A-a-alo… ” Mahinang bulong ng dalaga.

Dahan-dahan namang napangiti sa Alo.

Tila alam na nito ang dapat niyang gawin sa lalaking nasa kanyang harapan.

“”Pare!!! Tagal mong hindi nagpakita sa akin ah! Long time no-see din pare, kamusta?” Biglang saad ni Alo.

Takang-taka naman si Nikki sa ginawa ni Alo. Nasaisip niyang hindi siya kakilala ni Alo at nagulat na lamang ito sa reaksiyon ng kanyang boyfriend kay Nestor.

Alam ni Nestor na nakikipaglaro din sa kanya ang binata, at hindi niya alam kung hanggang saan siya kakayanin ng anak ng may-ari ng hotel.

Hinawakan ni Alo ang kamay ng kanyang girlfriend at pinalakad niya ito ng kaunti upang tuluyan na siyang makapasok sa loob ng penthouse.

Siya na mismo ang nagsara ng pintuan at tuluyan na itong nakapasok sa loob.

Nagsimula na silang maglakad papalapit sa sofa, kung saan nakaupo si Nestor.

Ngiting aso naman ang lalaki at pilit na hinuhulaan kung ano ang nasa isip ng binata.

“Bakit ngayon ka lang nagpakita pare, tagal kita hinitay ah… May utang ka pa sa akin.” Natatawa pang saad ni Alo saka nakipagkamay kay Nestor. “Ngayon lang nagkaoras pare.” Kumportable namang umupo si Alo sa sofa habang nakadekwatro. “Umupo kayo. Ayoko namang makipagkuwentuhang nakatayo… Hehehe…”

Pinagpapawisan naman ng malamig ang dalaga at agad na umupo sa tabi ng boyfriend.

“A-a-alo…uhmmm…kukuha lang ako ng maiinom…” “Teka Nikki, gusto ko lang makilala mo ng husto itong kaibigan ko. Di ba, Nestor?” “Ah eh…” “Bakit hindi mo simulan Nestor, paano nga ba tayo nagkakilala?”

Nakangiti lang ang lalaki at tila hinahamon siya ni Alo sa kung anong puwede niyang sabihin sa dalaga.

Nakayuko naman si Nikki habang hinihintay kung ano ang sasabihin ni Nestor.

“Wait… Huwag mo sabihing nalimutan mo na pare?! Nakakasama naman ng loob yun pare! Hehehe…” Pahabol na biro ni Alon. “Sa San Joaquin…” Maikling saad ni Nestor.

Napatingin naman ang binata rito at biglang nag-iba ang kanyang mukha.

“Halos kakarating niyo lang ng daddy mo dito sa Baler. Kagagawa lang nitong hotel noon. Pumunta kayo ni Don Hector sa San Joaquin. Nag-iisa ka nun sa may pampang. Sinusubukan ang bagung-bago mong surfboard. At dahil mukha kang turista noon, pinagtripan ka ng mga batang kasing edaran mo. Pinagsusuntok ka… Pinagsisisipa… Tapos gusto pa nila itakbo yung surfboard mo. Mabuti na lang naroon ako kung hindi, nawala na lahat ng gamit mo. Hinabol ko sila at iniharap sa iyo. Iyak ka lang ng iyak noon na parang batang inagawan ng kendi. Hanggang sa iniabot ko, yung mga bagay na kinuha sa iyo. Tumayo ka at lumapit upang kuhanin yung surfboard sa akin. Maya-maya, nagulat na lang kami nang bigla mo ito inihampas sa batang kumuha ng gamit mo. Tumumba yung bata, halos mabasag ang bungo. Hindi ka kinasuhan dahil sabi nila, prinotektahan mo lang ang sarili mo. At dahil sa tinulungan kita, kinuha akong empleyado dito sa hotel. Sa mga taon na naririto ka sa Baler, nasaksihan ko ang lahat-lahat sayo… Lahat lahat pare… Kaya nga naging magkaibigan tayo di ba?”

Sandaling natahimik si Alo nang matapos magkuwento si Nestor.

Hindi na niya maalala ang lalaki, ngunit totoong may nangyaring ganoon dati.

Sa sobrang galit ay halos nakapatay siya noong araw na iyon.

Isa iyon sa mga bagay sa kanyang nakaraan na gusto niyang kalimutan.

Ibinaling ni Alo ang kanyang paningin sa may bintana at halatang nabahala siya sa ikinuwento ng lalaki.

Napalunok na lamang si Nikki at patuloy na kinakabahan at pinagpapawisan.

“Sana naalala mo pa iyon pare…” Dagdag ni Nestor.

Nakuha na nito ang atensiyon ng binata. Alam niyang natakot ito sa kanyang ipinahayag kani-kanina lamang.

“Oo naman. Naalala ko pa. Sino ba naman ang hindi makakalimot nun, hindi ba?” “Nikki! Kung gusto mo naman na kuwentuhan kita sa mga naging ckicks nitong si Alwyn, eh pagpasensiyahan mo na. Kasi nangako ako na hinding hindi ako magsasalita, at dadalhin ko ang mga sikretong iyon sa aking hukay… Hehehehe…”

Napatingin naman si Nikki kay Nestor at maya-maya nama’y nilingon si Alo.

Napatawa naman ng saglit ang binata.

“Iyan ang gusto ko sayo pare… Marunong kang tumahimik… Magkano ba?” Biglang tanong ni Alo.

Seryoso itong humarap kay Nestor, na siya namang ikinagulat ng lalaki. Sandaling tumahimik ang paligid.

“Biro lang pare!!! Hahahahaha!!! Ikaw naman, parang hindi mo naman alam kung paano ako magbiro…” Saad ni Alo na may malakas na tawa. Napalunok naman si Nestor.

“Hehehe… Talagang hindi ako masasanay pareng Alo. Sige ka, baka totohanin ko yan… Hehehe…” Sagot ng lalaki sa biro ni Alwyn.

Hindi pa rin mapalagay si Nikki sa nangyayari sa kanyang harapan.

Hindi rin niya alam kung totoo bang magkakilala ang dalawa at magkaibigan. Dahil kung ganoon, tiyak na mananagot siya sa binata sa kanyang ginawa.

“K-k-kuha lang ako ng maiinom…” Maninang saad ng dalaga.

Tumingin naman sa kanya si Alo. Alam niyang naiilang na ang kanyang girlfriend sa kanilang ginagawa at kanina pa nitong gustong tumakas. Napapangisi na lang ang binata sa mga ikinikilos ni Nikki.

Hindi lang siya makapaniwala na papatulan ng kanyang girlfriend ang ganitong uri ng lalaki.

“Sige, Niks. Mabuti pa nga’t kuhanan mo kami ng maiinom.”

Mabilis namang tumayo si Nikki at naglakad patungo sa kusina. Saglit itong huminto at tumayo sa may lababo, at sinamatalang huminga ng maluwag dahil sa sobrang nerbyos na nadama nito, nang magkaharap ang kanyang boyfriend at si Nestor.

Tahimik namang nagtitigan ng masama ang dalawang lalaki sa may sala.

“Putang ina mo! Anong ginagawa mo dito?!” Mahinang saad ni Alo. Panay ang linga niya sa kinaruroonan ni Nikki.

“Bakit hindi mo tanungin yang babae mo? Nang malaman mo kung bakit naandito ako.” Mahinang tugon ni Nestor.

“Napakawalang hiya mo. Talagang kapal ng apog mong magpakita sa akin, matapos….”

“Matapos ano? Matapos mabuking yang kalokohan at kalibugan mo?”

“Wala kang karapatang gawin yun… Wala kang pakialam sa kung anong ginagawa ko sa loob ng kuwarto ko.”

“Kung wala nga dapat akong pakialam, eh bakit halos umikot yang puwet mo sa takot? Pati na ang tatay at ang madrasta mo? Hehehehe…”

“Ipapahuli kita, tangina mo!”

“Huwag ako ang takutin mo. Dahil hawak ko ang buhay mo. Ayy, mali pala…Hawak ko ang kahihiyan ng pamilya mo. Hehehe…”

“Putang ina!!”

Biglang sinugod ni Alo ang lalaki at agad namang napigilan ni Nestor ang kamaong papalapit sa kanyang mukha. Nakahawak ito sa kamay ng binata samantalang ang isang kamay naman niya ay nakakapit sa may bandang panga ni Alo.

Walang madidinig na tunog sa kanilang ginagawang pag-susuntukan.

May sandaling nakakasuntok sa mukha si Alo at sinasakal nito si Nestor.

Pilit namang lumalaban ang lalaki at sinusuntok sa tagiliran ang binata.

Pigil na pigil ang kanilang ingay at tinitiis ang sakit na nararamdaman mula sa bugbog na nakukuha sa isa’t isa.

“Tangina mo!” “Tangina mo rin!” “Mapapatay kita…” “Tangina patayin mo na ako ngayon, kundi isisiwalat ko ang kababuyan mo.”

Halos hindi na makahinga si Nestor sa pagkakasakal ni Alo sa kanyang leeg.

Iniabot naman ng lalaki ang kanyang braso na nasa baba ng binata. Nakataas ang ulo ni Alo dahil sa kamay ni Nestor, at pilit siyang inilalayo sa katawan niya.

Maya-maya ay may nadinig silang nahulog na baso at pinggan, at sabay silang napatingin sa direksyon, kung saan nanggaling ang tunog na iyon.

Tila napako naman si Nikki sa kanyang kinatatayuan, nang makita ang kanyang boyfriend at si Nestor sa ganoong posisyon.

Bigla namang nagkalasan ang dalawang lalaki at parang walang nangyaring masama sa kanila.

Tinapik pa ni Alo ang bandang batok ni Nestor at tila napalakas niya pa ito.

“Hahahaha… Namiss kasi namin ang isa’t isa Niks. Ganito lang talaga kami, hindi ba pare.” Tatawa-tawa pang saad ni Alo. “Hehehehe… Oo, ganun na nga… Hehehe…” Saad ni Nestor habang inaayos nito ang kanyang kuwelyo.

Para namang mauubo ang lalaki dahil sa lakas ng pagkakasakal sa kanya ni Alo. Akala niya’y matutuluyan na siya sa binata.

“Aalis na ako pare… May gagawin pa kasi ako…” “O sige pare… Magkita na lang tayo para tapusin ito…” Sagot ng binata. Napatingin naman sa kanya si Nestor. “Para tapusin, ang ano…itong pagkukuwentuhan natin… Hehehe…” Dugtong ni Alo.

Tumayo na si Nestor at inayos ang sarili. Tinanguan na lang niya si Nikki mula sa malayo.

Hindi naman makangiti si Nikki dahil sa pagkabigla sa kanyang nakita kani-kanina lang.

“Sige pareng Alwyn una na ako.” Muling paalam ni Nestor. “Sige pare…” Saad ni Alo sabay nagpakawala ng mahinang suntok sa tiyan ng lalalki. “Uggh!” Mahinang napadaing si Nestor sa pagkabigla. “Tangina mo, mamatay ka na…” Bulong ni Alwyn sa kanyang sarili.

Nagsimula nang maglakas si Nestor hawak-hawak ang kanyang tiyan.

Gusto sana niyang labanan ang lalaki, ngunit mas minabuti nitong umalis na lamang.

Nang binuksan na nito ang pintuan, ay lumingon ito kay Alo.

“Pareng Alo… Baka gusto mo namang dalawin ang puntod ng kapatid ko.”

Napalingon ang binata kay Nestor nang magsalita ito.

Takang-taka siya sa sinabi sa kanya ng lalaki.

Maging si Nikki ay napa-isip din.

“Kasi pare, natuluyan na siya mula noong nahampas siya sa ulo. Namatay na rin siya noong nakaraang taon, sa halos ilang taong pagkaratay niya sa kama. Mukhang napuruhan kasi siya sa pagkakahampas ng surfboard.”

Nanlaki naman ang mga mata ni Alo sa kanyang narinig.

“Sige, pareng Alwyn. Una na talaga ako.” Saad ni Nestor habang naka-ngisi.

Nang tuluyang naisara na ang pintuan ng penthouse ay biglang napaupo si Alo. Patuloy ito sa pag-iisip sa kung ano ang ibig sabihin ni Nestor at kung totoo ba talaga ang isiniwalat nito.

Lumapit sa kanya si Nikki at umupo sa kanyang tabi.

“A-a-alo..” “Not now, Niks… not now.” Maikling saad ni Alo saka ito tumayo at umalis ng penthouse.

Parang umiikot ang paningin ng binata sa dami ng kanyang iniisip.

Dahan-dahan itong naglalakad sa kabilang wing ng hotel, upang pumunta sa kanyang penthouse.

Paminsan-minsa’y napapatigil pa ito sa paglalakad at kumakapit sa pader, dahil sa pagakahilo.

Gusto niya malaman ang totoo. Gusto na niyang tapusin ang lahat ng panloloko sa kanya ni Nestor.

Gagawin niya ang lahat para matigil na ang mga ginagawang panggugulo ng isang estranghero.