Read Agent Orange: Chapter 3 – Pinoy Sex Stories

Written by ereimondb

“Ugghhh shit sige pa… bilisan mo pa… fall! fall! fall!”

Alas kwatro pa lang ng umaga ay umalis na si Ryan sa tabi ni Ruth upang puntahan si Melissa sa kanyang condominium unit. Dahil sa libog na libog na ang lalaki sa kanyang fiancé, ay pagkapasok na pagkapasok nito sa silid ng babae ay binuhat na niya ito at pinaghahalikan.

Mabilis nitong natalupan ng damit ang magandang babae at sinupsop ang mamula-mulang utong nito. Parang mababaliw naman si Melissa nang sinimulang hawiin ng lalaki ang kanyang panty at agad kinalabit ang kaselanan nito. Pinasok ni Ryan ang kanyang panggitnang daliri at mabilis na fininger ang babae.

Damang-daman ng lalaki ang malagkit at basang-basa nang puke ng kanyang fiancé.

“fall! Sarap mo babes! Tangina wala ka kasing sarap…”

“Ipasok mo na… Ipasok mo na please…” Pagsusumamo ni Melissa.

Hindi na sila nakatiis sa kanilang pananabik sa isa’t isa at agad namang inilabas ni Ryan ang kanyang batuta mula sa suot na pantalon.

Nakatingin pa ito sa mga tsinitang mata ni Melissa habang ikinikiskis nito ang kanyang burat.

“I miss you baby…” Pahabol ng kanyang fiancé, at napa-igik ito nang marahas na ibinaon ni Ryan ang kanyang kargada.

“I miss you too… aaaaahhhh…”

Malalakas ang mga binibitawan ni Ryan na pag-ulos sa kanyang kasiping. Tila nabitin pa ito sa pakikipagniig niya kay Ruth. At sinisikap nitong ibuhos ang lahat ng kalibugang nararamdaman. Napapapikit pa siya habang ninanamnam ang kasikipan ng lagusan ng kanyang fiancé.

“Sinong mas masarap sa amin babes? Sino ang mas masarap? Aaaaaahhh uuuuuggghhhh….”

Halos hindi makasagot si Ryan dahil sa pagkaabala nitong ibaon ang kanyang burat sa kaiila-ilaliman ni Melissa. Hanggang sa marahan nitong binuksan ang kanyang mga mata. At nang tinapunan niya ng tingin ang kanyang fiancé, ay laking gulat nito nang makita ang mukha ni Ruth.

Tila hindi mawala sa kanyang isipan ang ganda ng kanyang kasiping kani-kanina lang. At dahil ito ang nakikita niya sa kanyang imahinasiyon, ay lalo nitong pinabilis ang kanyang pagkadyot sa babae.

“Ikaw… Mas masarap ka babes… Saraaaaaappppp aaaaaaaaaaahhhhh…”
“Ugggggghhh aaaaahhhh… faster… faster….”

Pawis na pawis na si Ryan habang patuloy pa rin siya pagbayo sa lagusan ni Melissa. Alam niyang mangilang-beses nang nilalabasan ang babae dahil sa tindi ng kalibugan nito. Lalo pa itong nadaragdagan dahil sa ipinapakitang gana ni Ryan sa pag-angkin sa kanya.

Hindi niya lang alam na ang nakikita ng kanyang fiancé, ay ang babaeng kinakainisan nito. Ayaw naman ipahalata ni Ryan ang kanyang nasa isipan at nararamdaman, at maingat itong mapaungol at masambit ang pangalan ni Ruth.

“Im cumin baby… ayan na naman ako… aaaaaaahhhhh…. aaaaahhhhhh…”
“Sabay tayo babes… sabay tayo…. Aaahh heto na… heto na…. aaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhh”

Nagkandaliyad-liyad pa si Melissa habang ipinapalabas ang kanyang katas, at damang-dama rin niya ang pagbaon ni Ryan sa kanyang lagusan habang sumusumpit ito ng napakaraming tamod.

Hingal na hingal ang lalaki habang patuloy ito sa pagdeposito ng tamod sa kaloob-looban ng babae. Nanginginig-nginig pa ang kanyang katawan habang nakayakap sa kanya si Melissa.

“Are you alright, babes?” Mahinang bulong ng babae.

Tumango lang si Ryan at tinignan muli ang babaeng kanyang kasiping.

Bumalik na sa dati ang mukha ni Melissa sa kanyang isipan. Napangiti na lamang ito at hindi pa rin nagpapahalata sa kanyang fiancé. Marahan siyang umalis sa ibabaw ng babae at saglit na humiga sa tabi nito.

“Let’s have lunch later?” Tanong ni Melissa.

“I’ve got so many things to do, babes… Maybe next time…”
“Next time nanaman?”
“I’m sorry…”

“Lagi na lang ganun…” Pagmamaktol ni Melissa habang inaabot ang lalagyanan niya ng kanyang sigarilyo sa may drawer. Kumuha ito ng isang stick at agad sinindihan.

“Babes, alam mo namang nag-aadjust pa ako sa bagong role ko eh… di ba? We’ve talked about this…”
“Ano pa bang magagawa ko? Ako naman ang nagmumukhang puta mo. Parausan…”

Napakamot naman sa kanyang ulo si Ryan dahil sa nadinig niya mula kay Melissa. Maya-maya ay marahan nitong kinuha sa kamay ng babae ang yosi nito at saka nakihithit-buga. Nakatingin lamang ang magandang babae sa kanyang fiancé.

“I have a meeting with the counsel later. Hindi ko alam kung bakit nila ako ipinatawag.”
“Oh really? Bakit kaya?”
“I don’t know… pero at some point, medyo may inkling na ako kung para saan yung meeting…”
“About what? Tell me….”

Agad na tumayo si Ryan at nagpunta sa banyo ng babae. Hindi na nito isinara ang pintuan ng banyo upang makausap pa niya ng malaya ang kanyang fiancé. DInig na dinig naman ang lagaslas ng ihi mula sa kanyang alaga.

“Nagkita na ba kayo ng tita mo?” Sigaw nito sa kanyang kausap.

“Hmmmm… Yes. Kahapon. We had dinner together…”
“Ahhh okay…”

Hindi naman na nakasagot si Ryan. Inayos nito ang kanyang suot sa harapan ng salamin sa loob ng banyo bago ito lumabas.

“I think she is the reason why the counsel wants to talk to me.” Diretsahang saad ni Ryan sa kanyang fiancé.

Tila nagkunwari naman si Melissa na wala siyang alam sa mga plano ng kanyang tita Editha.

“Ows? Bakit naman? Ano namang binabalak niya?”
“Well, hindi pa naman ako sigurado doon… Mamaya ko pa malalaman.”
“Okay… Puwede mo bang sabihin sa akin yun after ng meeting ninyo?”

“Sure. Wala naman ako sikreto sayo babes eh…” Malambing na saad ni Ryan sabay halik nito sa may bandang noo ni Melissa.

Humirit pa ito ng halik sa labi ng magandang babae bago ito naglakad papunta sa pintuan ng kanyang condo.

“I’ve got to go…”
“Ingat…”

Nginitian na lamang ni Melissa ang lalaki at sinundan nito ng tingin hanggang sa tuluyan na siyang nakalabas ng silid. Tila natatawa pa ito at inaaalala ang mga planong inilatag sa kanya ni Editha habang nagdidinner kagabi.

Kitang-kita sa kanyang mga mata ang kasiguraduhang magtatagumpay ang kanilang angkan sa pagkakataong ito. Sa panahong nawala na sa kanilang buhay si Agent Orange.

Marahang hinithit ang kanyang sigarilyo hanggang sa pinaka-upos nito at agad na ibinuga ang usok. Ramdam na niya ang papalapit na tagumpay ng angkang Villamor. Lingid sa kaalaman ni Ryan, ay balak din ng kanyang fiancé na maibalik sa kanila ang pinaka mataas na puwesto sa Programme. Ito kasi ang tanging paraan upang maibalik ang dangal na ilang dekadang ninakaw daw sa kanila ng angkang Bermudes. At mas gugustuhin niyang makuha ni Editha ang pagiging Country Director, para masolo ng magandang babae si Ryan at matuloy ang kanilang kasal. Kung kaya’t patuloy itong nakikipagtulungan sa kanyang tiyahin. Siya ang nagiging mata at tenga ng matanda sa loob ng Programme. At siya rin ang magiging instrumento upang maibalik sa kanila ang pamumuno.

Samantala, patuloy pa rin si Ruth sa pagyakap sa misteryosong lalaki na nagsalba sa kaniyang buhay. Nakatingin pa rin ang magandang babae sa mga mata nito. Iniisip niya kung saan ba niya nakita ang mga kulay asul na mga mata ng lalaki. Pakiramdam niya kasi ay matagal na niya itong kakilala. Pilit nitong binubuo at sinasagot ang mga palaisipang nasa kanyang isipan.

Maya-maya ay kumalas ang lalaki sa pagkakahawak sa malambot na braso ni Ruth. Maging ang babae ay bimitiw na rin sa misteryosong lalaki at inayos nito ang bahagyang nagusot na bestida.

“Nasaktan ka ba?” Tanong ng lalaki.

Malaki at mababa ang boses nito, na siya namang agad sinagot ni Ruth.

“Hindi… Hindi naman…”
“Sa susunod mag-iingat ka.”
“Hindi ko rin kasi nakita yung kotseng paparating.”

Hindi naman sumagot ang misteryosong lalaki at kumuha muli ng isang stick ng yosi sa kanyang bulsa. Sinindihan niya ito at agad na hinithit.

Napaubo naman si Ruth dahil sa usok na nanggagaling dito. Napangisi naman ang lalaki at tila nanibago sa ikinikilos ng kaharap niyang magandang babae.

“Magkakilala ba tayo?” Diretsahang tanong ni Ruth.

“Lumang pick-up line na yan miss… Gusto mo ba makipagkilala sa akin? Hehehe…” Biro ng lalaki.

Napahiya naman ang magandang babae at agad itong yumuko at umiwas ng tingin dito.

“Pumasok ka na… Hinahanap ka na sa loob.”

“Gusto kong sagutin mo ang tanong ko… Kakilala ba kita noon? Magkakilala ba tayo?” Muling tanong ni Ruth.

Umiling naman ang misteryosong lalaki at kaagad na tinalikuran si Ruth. Tila mayroon itong iniiwasan at mabilis itong naglakad papalayo sa kanya. Hindi na naman naawat ng kinakasama ni Ryan ang lalaki at kaagad itong nawala sa kanyang paningin.

Alam niya sa kanyang sarili na may kuneksiyon siya sa lalaking ito. Nararamdaman niyang makakatulong ang lalaking ito para maibalik ang kanyang memorya.

Pero hindi daw siya kakilala nito. Hindi niya alam kung maniniwala ba siya sa sinabi ng lalaki o hindi. Ngunit hindi siya nawalan ng pag-asa.

Gagawin pa rin niya ang lahat upang mapabilis ang kanyang paggaling.

“Hoy! Bakit ka nasa labas? Anong ginagawa mo diyan?” Gulat na tanong ni Mae.

“Ah eh… Lumanghap lang ng sariwang hangin…”
“Huh?”
“Gusto ko lang din kasing lumabas-labas… alam mo na…”
“Naku, sabi ng asawa mo bawal ka raw lumabas ng bahay. Puwede ka namang lumanghap ng sariwang hangin sa may veranda eh…”

“Pero gusto ko lumabas eh… Hindi naman siguro ako preso sa sarili kong pamamahay di ba?” Saad ni Ruth.

“Hindi naman sa ganun, insan. Pinuprotektahan ka lang ni Ryan, alam mo namang kagagaling mo lang sa aksidente. Kaya unuwain mo na lang ang kagustuhan niya.”
“Pero…”

“Walang nang pero, pero… Pasok na sa loob… Dali…” Pagalit na utos ni Mae sa babae.

Tila nagtataka naman si Ruth sa ikinikilos ng kanyang pinsan. Bakas sa mukha nito ang galit dahil sa pagsuway niya sa kagustuhan ng kanyang asawa.

Tahimik na pumasok ng gate si Ruth at dumiretso sa loob ng malaking bahay. Habang si Mae naman ay palingon-lingon sa labas. Tila sinisipat niya kung may tao bang kausap ang kanyang binabantayan. Naka-kunot pa rin ang noo nito at tila nababanas nanaman siya sa babae dahil sa ginawang pagsuway nito.

Maya-maya ay sumunod si Mae sa kuwarto ni Ruth. Kumuha ito ng isang basong tubig at sabay abot ng gamot na inireseta ni Dra. Galvez.

“Inom.” Maikling saad ni Mae.

“Hindi ba parang mamaya pa ako dapat uminom ng gamot.”

“Ang sabi ko, inom.” Pagalit na utos ni Mae.

Wala namang nagawa si Ruth kundi ang sundin ang kagustuhan ng kanyang pinsan. Kinuha nito ang dalawang tabletas at saka isinabay ang mga ito sa kanyang pag-inom ng tubig. Nang matapos ay ibinigay niya kay Mae ang basong pinag-inuman.

“Ilabas mo dila mo.”
“Huh?”
“Sabi ko, ilabas mo yang dila mo. Titignan ko kung talagang iniinom mo ang gamot na bigay ni Dra. Galvez.”

Ibinuka naman ni Ruth ang kanyang bibig at saka inilabas ang kanyang dila. Sinilip naman agad ito ni Mae at siniguradong nainom na ng babae ang gamot.

“Good. Magpahinga ka na diyan.”

Nagmamadaling lumabas ng kuwarto si Mae at iniwan nito sa kanyang kuwarto si Ruth. Pakiramdam ng babae ay nakakulong siya sa sarili niyang pamamahay. Wala siyang karapatan na magdesisyon sa bahay at susunod lamang siya sa kagustuhan ng mga taong nakapalibot sa kanya.

Napapaiyak na lamang ito habang nakahiga sa kanyang kama, at nagdarasal na sana ay maibalik na ang kanyang alaala. Gusto na niyang maibalik sa normal ang takbo ng kanyang buhay. Gusto niyang bumalik ang dating niyang sigla, ayon sa mga ikinukuwento sa kanya ni Ryan at pinsang si Mae.

Maya-maya ay nakaramdam nanaman siya ng panghihina. Alam niyang umeepekto nanaman ang gamot sa kanyang sistema. Nagsisimulang mamanhid ang buong katawan nito at napapapikit na lamang siya sa sobrang antok.

Nakatulog nanaman siya ng mahimbing at halos buong araw.

Reading Room – The Programme

“Hi!” Saad ng isang magandang babae sa kanyang kasamahang baguhang miyembro ng The Programme.

Ngumiti naman ang ibang miyembro sa kanya bilang pagtugon sa maganda nitong pagbati.

“Hello…”
“Grabe noh… Second day pa lang natin pero parang sobrang tagal na natin dito… Nakakatamad magbasa…”
“Kaya nga eh… Pero wala naman tayong ibang magagawa kundi sundin ang gusto nila… Tsaka proteksiyon din natin ang mga librong ito. Nakasulat kasi dito lahat ng do’s and don’ts ng The Programme.”
“Oh well… Wala naman sa plano ko ang tumiwalag sa Programme, kaya hindi ko uubusin ang oras ko sa pagbabasa… Hihihi…”
“Ikaw bahala…”
“My name is Catherine, by the way. Aspiring singer slash actress… hehehe…”
“Ako naman si Angel.”
“So… Singer? Actress? Politician?”
“Still undecided. I’m taking my time.”
“Oh well…”

Maya-maya ay biglang tumugtog ang isang sikat na kanta sa radyong nasa loob ng reading area. Tuwang-tuwa sila dahil ang mang-aawit na ito ay miyembro din ng Programme.

“Yan ang pinakapaborito kong kanta niya…”
“Ako nga rin eh…”
“Biruin mo last December lang siyang na-launch bilang singer, pero sobrang sikat na niya… I’m looking forward na makipag collaborate sa kanya pagkatapos kong i-launch ng Programme.”
“Well, good luck to that…”
“Thanks… Matagal ko na rin kasing gustong maging artista at singer. Gusto ko rin sumikat. Kaya lahat gagawin ko para lang maabot ang lahat ng mga pangarap ko.”

Napangiti na lamang si Angel habang pinapakinggan ang kanyang bagong kaibigan.

“Kaya nga, I won’t waste my time reading those books. Mas gusto ko pang magworkshop ng magworkshop. Dahil doon mas mahahasa ang mga skills ko.”
“Good for you…”
“Ikaw? Gusto mo ipasok kita sa mga workshops at trainings ko?”

“No… I’m fine… Besides, naiisip ko kasing maging agent na lang… maging Programme Agent.” Seryosong saad ni Angel.

Napatigil naman si Catherine nang madinig nito ang binabalak ng kanyang bagong kaibigan.

“Are you sure? Yun lang ang pangarap mo?” Tanong ng babae kay Angel.

“Yes. Gusto ko maging agent. Marami din kasi akong nababasang mga success stories ng mga Programme Agent eh… Tsaka, ang alam ko, yung namumuno ngayon sa kumpanya, ay dating Programme Agent din. Yun ang pangarap ko… Hihihi…”
“Aaahhh… Ganun ba… Sayang naman yang ganda mo kung magiging agent ka lang ng Programme.”
“Marangal na trabaho ang pagiging Programme Agent. Kaya magiging masaya ako kapag nakapasa ako sa mga physical tests nila.”
“Oh well… Gusto mo yan eh… Wala naman akong magagawa… Hihihihi…”

“Thanks… Babantayan ko na lang kayo pag naging agent na ako… Hehehe.” Nakangiting saad ni Angel. Mukhang desidido na ito sa kanyang gustong tahakin.

“Okay… Friend, mauuna na ako ha… May naka-schedule kasi akong acting workshop eh… Tapos pupunta pa ako ng gym… Maiwan na kita ha… See you soon.”
“Okay Catherine. Ingat ka.”

Agad namang naglakad papalabas ng silid ang magandang babae.

Sinundan na lamang ng tingin ni Angel ang babae at nagpatuloy sa kanyang pagbabasa.

Maya-maya ay naibaling niya ang kanyang paningin sa mga librong nasa kaliwa. Dahil siya lamang ang taong nasa loob ng Reading Room ay mabilis itong tumayo papunta sa bandang kaliwa ng silid.

Kinakabahan pa ito habang sinisipat ang mga libro ng mga dating miyembro ng Programme. Unti-unti nitong binubuklat ang isang libro na may pamagat na “Fallen Member: Carmen Sansuwat”. Tumingin ito sa kanyang kanan at kaliwa, at mabilis nitong ipinuslit ang libro patungo sa kanyang lamesa.

Ang hindi niya alam ay may nakamasid na kamera sa kanya na nakasetup sa silid. Nakazoom-in sa kanya ito habang nagbabasa si Angel.

Seryoso ang magandang babae na malaman ang lahat-lahat sa Programme. At alam niyang mas marami siyang makukuhang impormasiyon kung makakabasa din siya ng mga librong maka-kaliwa.

Damang-dama nito ang mga salitang nakasulat sa libro at ang mga nagawang kasalanan ng mga dating miyembro ng Programme.

Nakasulat din dito ang mga pinagdaanan ni Carmen Sansuwat, bago siya patawan ng kamatayan.

May pinagdaanan siyang proseso bago humantong ang kumpanya sa pagpapataw ng pinakamabigat na paruso para kay Carmen. Nakasaad din dito ang petsa, maging ang oras, ng kamatayan ng babae. Tila bumilis ang pagtibok ng puso ni Angel. Dahil mismong mga Programme Agent ang tumira kay Carmen.

Patuloy pa rin ito sa pagbabasa at paghahagilap ng impormasiyon, nang bigla siya napatigil sa isang talatang nakasaad sa libro.

Hindi basta-bastang Programme Agent ang pumaslang sa dating miyembro ng kumpanya. Dahil ang nagsagawa ng plano ay ang kinakatakutan ng lahat, na si Agent Orange. Saglit itong tumigil sa pagbabasa habang kinakabisado ang mga pamamaraang ginawa ng fallen agent ng Programme.

Medyo nahuli naman si Ryan sa kanyang meeting na ipinatawag ng konseho.

Ang Programme Counsel ay binubuo ng mga matatandang dating namuno sa Programme. Nagmula sila sa apat na angkan at ang tanging trabaho nila ay ang taga-litis at taga-gawa ng batas. Sila din ang nagsasagawa ng botohan para sa dapat na mamuno, at nasa kanila din ang pinakahuling desisyon para sa ikakabuti ng Programme.

Habang naglalakad sa gitna ng silid ay nakita niya na ang limang miyembro ng konseho. Lahat sila ay nakasuot ng puti. Alam na niyang mayroong dapat pag-isipan ang konseho sa kinabukasan ng Programme. Ito kasi ang madalas isuot ng bawat miyembro kapag mayroong kailangang lutasin at pagbotohan para sa kapakanan ng kumpanya. Ito rin ang isinuot nila noong nilitis si Agent Orange.

Kinakabahan si Ryan. Hindi niya alam kung ano ang mangyayari.

Natatakot din siya na baka may alam na ang mga ito sa kanyang kasalukuyang pinaplano para sa Programme.

Nang marating na nito ang upuang nasa gitna ng konseho ay napalingon ito sa kanyang bandang kanan dahil sa biglaang pagbukas ng isang pintuan.

Hindi na siya nagulat nang makitang pumasok ang kanyang nakaalitang matandang babae.

Mag-isang naglakad si Editha Banks patungo sa bulwagan.

“Sa tingin ko ay ikaw ang nagpatawag ng pagpupulong na ito kasama ang konseho.” Seryosong saad ni Ryan.

Hindi naman sumagot si Editha at sa halip ay tinapunan niya lamang ito ng matamis na ngiti.

Nanatili silang nakatayo, habang nakaharap sa limang miyembro ng konseho. Maya-maya ay naglakad sa kanilang harapan ang isang matandang miyembro na mula sa angkan ng Villamor.

“Salamat at nakarating kayo sa pagpupulong na ito, Ryan Santander at Editha Banks.”

Tumango lamang ang dalawa bilang respeto sa konseho.

“Ang pagpupulong na ito ay para sa kahilingan ng angkan ng Villamor para magsagaw muli ng panibagong botohan at pagpili kung sino ang narapata para sa pinakamataas na puwesto. Gusto muna namin madinig ang inyong mga suhestiyon at komento, maging ang inyong mga panig, bago namin pagbotohan at sangayunan ang kahilingang ito.” Paliwanag ng matanda.

Agad naman itong bumalik sa kanyang kinauupuan upang simulan na nina Ryan at Editha ang pagbibigay ng kanilang mga panig at ipagtanggol ang kanilang sarili sa kung sino ba talaga ang nararapat na pumalit kay Agent Orange bilang Country Director.

“Sa tingin ko po ay hindi na natin kailangang magsagawa ng panibagong botohan, dahil nakapili na ang lahat ng miyembro kung sino ang papalit sa puwesto. Ako ang binoto ng nakakarami. Ako lang ang natatanging may karapatan sa pinaka mataas na puwesto ng Programme.”

“Paumanhin sa inyo mga ginoo, ngunit hindi ako naabisuhan sa naganap na botohan. Napag-alaman ko na lamang na nawala si Agent Orange noong nakaraang linggo. Walang laban ang aming angkan. At tanging angkan ng Santander at Havila lamang ang naglaban-laban. Walang representante ang angkang Villamor. Kami ang naagawan ng puwesto ng angkang Bermudes. At nararapat lamang na maibalik sa amin ang karangalan.”

“Pinadalhan ka ng konseho. At alam kong natanggap mo ang liham na iyon. Hindi ba’t pamangkin mo pa si Melissa? Alam kong iniabot niya sa iyo ang imbitasyon, ngunit mas pinili mong lumayo at manatili sa New York.”

“Walang katotohanan yan Ryan Santander. Hindi talaga umabot sa akin ang pormal na imbitasyon. Kaya nakikiusap ako na muling magsagawa ng eleksiyon.”

Tila tahimik lamang na nagmamasid at nakikinig ang mga miyembro ng konseho. Panay ang tinginan nila sa isa’t isa, at base sa kanilang nadinig na argumento, ay tila mas lamang si Ryan Santander.

“Mrs. Editha Banks, ikinalulungkot namin, ngunit tama ang mga sinabi ni Ginoong Santander. Alam ng konseho ang bawat okasyon na maganap sa kumpanya. Maging ang mga petsa ng paglilitis ay nasa aming kanya-kanyang talaan. Kaya imposibleng hindi nakarating sa iyo ang pormal na imbitasyon mula sa Programme.” Saad ng isang miyembro galing sa angkan ng Havila.

Hindi naman nakasagot si Editha at hindi na niya pinasinungalingan ang sinabi ng matandang lalaki.

“Kung mararapatin niyo mga ginoo, ako’y aalis na’t marami pa akong kailangang tapusing trabaho.” Saad ni Ryan at akmang tatalikod na ito sa mga miyembro ng konseho.

Hanggang sa sumagot si Editha na ikinabigla ni Ryan.

“Buhay si Agent Orange.”

Agad na lumingon ang lalaki sa matandang babae at bakas sa kanyang mukha ang pagkagalit.

“Mrs. Banks, maaari kang patawan ng kaukulang parusa sa iyong paggawa ng istorya sa harapan ng konseho. Alam naman nating lahat na wala na si Agent Orange. Namatay siya sa isang aksidente.” Saad ng isang matandang miyembro sa angkan ng Santander.

“Gusto ko pong gumawa ng deal sa inyong lahat. Kung mapapatunayan kong buhay si Agent Orange, kailangan ninyong tanggalin si Ryan Santander sa posisyon. At kapag tuluyan ko nanag nailigpit at napatay ang Programme Agent na iyan, ay ako ang itatalaga ninyo bilang bagong Coutnry Director. Sinisigurado kong walang lalabas na impormasyon sa bawat miyembro ng kumpanya upang hindi madungisan ang pangalan ng inyong konseho.” Seryosong saad ni Editha.

“Kahangalan yan. Alam naman nating lahat na wala na si Agent Orange.” Pagalit na saad ni Ryan.

Sandaling nagusap-usap ang mga miyembro ng konseho at agad na nagbotohan kung mapagbibigyan ang kahilingan ni Mrs. Banks.

Nanlilisik naman ang mga mata ni Ryan habang nakatingin ito sa matandang tiyahin ni Melissa. Tatawa-tawa lamang si Editha at alam niyang papanigan siya ng konseho.

Maya-maya ay muling lumapit ang isang miyembro sa kanilang dalawa upang ianunsiyo ang naging resulta ng botohan.

“Mrs. Edith Banks, binibigyan ka namin ng apatnaput walong oras upang patunayan sa amin na buhay si Agent Orange. Kasama na rin ang pagdala ng kanyang ulo dito sa harapan ng konseho. At kung sakaling ikaw ay nagsisinungaling at gumawa lamang ng kuwento, ay papatawan ka namin ng habang buhay na pagkabilanggo sa ngalan ng kumpanya.”

Agad namang napatango ang matandang babae at tinanggap ang hamon ng konseho.

“At ikaw naman Mr. Ryan Santander, mananatili ka pa rin bilang Country Director hangga’t hindi napapatunayan ang mga sinasabi sa atin ngayon ni Mrs. Banks. At kung sakaling naisagawa ng maayos ang aming hamon, ay hindi ka lamang tatanggalin sa iyong posisyo, kundi ay papatawan ka ng kamatayan sa ngalan ng kumpanya.”

Nanlaki naman ang mga mata ni Ryan. Bumilis ang pintig ng puso nito at namasa ang kanyang mga palad. Alam niyang isang delikadong hakbang lamang ang kanyang magawa ay matutuluyan ang pagpataw sa kanya ng kamatayan.

“Nakagawa na ng desisyon ang konseho, at tapos na ang pagpupulong.” Saad ng matandang miyembro at sabay sabay na nilang nilisan ang silid.

Hindi na rin lumingon si Editha kay Ryan at agad niyang iniwan ang lalaking mag-isa sa bulwagan. Nakatulala lamang si Ryan at taimtim na nag-iisip kung ano ang susunod niyang hakbang upang matalo ang matandang tiyahin ng kanyang fiancé.

Galit na galit itong bumalik sa kanyang opisina. Hindi na niya maibalik ang kanyang isipan sa mga nakabinbing trabaho na nasa kanyang lamesa.

Pilit nitong pinapakalma ang kanyang sarili upang makapag-isip ng tamang paraan upang maunahan sa kanyang balak si Editha. Buong araw siyang nag-isip sa kanyang opisina habang umiinom ng whiskey.

Himbing na himbing si Ruth sa kanyang pagtulog nang madinig nito ang tunog ng doorbell na nanggagaling sa ibaba.

Kahit nanghihina pa ito ay pinilit ang kanyang sariling tumayo.

Binuksan nito ang kanyang silid at sinisipat ang paligid kung may nakakadinig ba sa bisitang patuloy na pumipindot sa doorbell.

“Mae?! Mae?!” Mahinang saad ni Ruth.

Hinanap niya ang kanyang pinsan ngunit tila walang ibang tao na nasa loob ng bahay. Hindi niya mahagilap si Mae, kung kaya’t siya na lamang ang mismong nagtungo sa pintuan upang pagbuksan ang bisita.

Dahan-dahan siyang humahakbang papalapit sa pinto at nakakaramdam pa rin siya ng pagkahilo buhat nang ininom nito ang niresetang gamot ni Dra. Galvez.

Inalis ang mga lock na nakakabit sa pinto, saka nito pinihit ang doorknob. Marahang binuksan ang pintuan at agad nito nakita ang dalawang babaeng bisita.

Sina Melissa Villamor at Editha Banks.

Hindi naman makilala ni Ruth ang dalawang babaeng bisita at nginitian na lamang niya ang mga ito.

“Sino po sila?” Tanong ng magandang babae.

Agad namang ngumiti sina Melissa at Editha.

“Mga kaibigan kami ni Ryan. Ng asawa mo. Maaari ba kaming tumuloy?” Tanong ni Melissa.

Maya-maya ay napansin ni Mae na may kausap si Ruth sa main door at agad niya itong pinuntahan.

“Hoy! Anong ginagawa mo diyan?” Tanong ng pinsan ni Rutha at nanlaki ang mga mata nito nang makita kung sino ang mga dumalaw na bisita.

“T-t-t-tuloy po kayo…” Saad ni Mae sabay yuko sa mga ito.

Nagtataka naman si Ruth sa ikinikilos ng kanyang pinsan. Sinundan na lamang niya ng tingin ang dalawang babaeng bisita habang pumapasok ito sa bahay nila.

“Ikukuha ko po kayo ng maiinom, sandali lang po.” Muling saad ni Mae.

Pilit na hinahatak ng kanyang pinsan si Ruth upang kaagad na mapaalis ito sa harap ng mga bisita.

“No… Hayaan mo siya. Gusto naming makilala ang asawa ni Ryan.” Saad ng matandang babae.

Hindi alam ni Mae kung ano ang kanyang gagawin. Kabilin-bilinan kasi ni Ryan na bawal siyang iharap sa kahit kaninong tao dahil tiyak na mailalagay siya sa peligro.

“P-p-pero po…” Pautal-utal na saad ni Mae.

“Mae… Sige na, kuhanan mo na kami ng maiinom at iwan mo na muna siya dito. Please?” Saad ni Melissa sabay kindat sa babae.

Wala namang nagawa si Mae at kaagad siyang umalis sa harapan ng mga bisita.

Nakatingin lamang si Ruth sa dalawang babae at tila pinagmamasdan din niya ang ikinikilos ng mga ito. Kitang-kita ni Ruth ang kagandahan sa dalawang ito at halatang galing sa mayayamang angkan dahil sa magagara nilang kasuotan.

“Ruth, right? Halika, umupo ka sa tabi namin iha.” Saad ni Editha.

Kaagad namang lumapit si Ruth at marahan itong umupo malapit sa sofang kinauupuan ng dalawang bisita.

“Kamusta ka na Ruth? I know what you’ve been through… Naikukuwento ka sa amin ni Ryan, well in fact, dinadalaw ka namin sa ospital.” Tanong ni Melissa.

“Ayos naman po ako. Okay na okay na po ako. Pero siyempre, kailangan ko pa rin uminom ng mga gamot at laging sumunod sa asawa ko.” Mahinhing sagot ni Ruth.

“That’s good to know… We are happy na magaling ka na.”

“Eh sino naman po ang hindi gagaling… sobra sobra po ang pagmamahal na nakukuha ko mula sa asawa kong si Ryan. Napakabait niya at mapagmahal.” Dagdag pa ni Ruth.

Tila nag-iba naman ang timpla ni Melissa nang madinig niya ito mula sa bibig ng magandang babae. Kaagad itong nagselos at nainggit sa kinalalagyan ni Ruth at ng kanyang fiancé.

“Mabuti naman at mapagmahal ang asawa mo. Napakasuwerte mo.” Makahulugang saad ni Melissa.

Agad naman siyang pinanlakihan ng mga mata ni Editha. Pilit na pinapakalma ang kanyang pamangkin.

“Anong oras ba dumarating si Ryan dito sa bahay ninyo?” Tanong ng matandang babae.

“Parating na rin po iyon. Madalas kasing umuwi iyon ng maaga para makasabay ko siya sa hapunan. Hihihihi…” Sagot naman ni Ruth.

Lalo namang nainis si Melissa at inirapan ang babae.

Maya-maya ay dumating na ang kotse ni Ryan at agad nitong ipinarke sa harapan ng kanilang bahay. Gusto sanang salubungin ni Ruth ang kanyang asawa ngunit pinigilan ito ni Editha at sinabing gusto nilang surpresahin ang lalaki.

Agad namang sumunod si Ruth at tahimik na lamang siyang naghintay sa pagpasok ni Ryan sa kanilang bahay.

Nang makapasok si Ryan sa bahay ay hindi niya napansin agad ang mga bisita na nasa may sala. Kung hindi pa niya nakasalubong si Mae ay hindi pa nito malalamang may dumalaw sa kanya na dalawang babae. Inginuso kaagad ni Mae ang kinaroroonan nina Editha, Melissa at ni Ruth.

Nanlaki ang mga mata ni Ryan nang makitang magkakasama ang tatlo sa iisang silid.

Inosenteng nakatingin at nakangiti si Ruth sa kanyang asawa, at tila ba gusto nitong masurpresa si Ryan sa kanyang mga bagong dating na bisita.

Habang sina Melissa at Editha naman ay nakangisi at tuwang-tuwa sa reaksiyong naka ukit sa mukha ng lalaki.

“Anong ginagawa niyo dito?” Mabilis na saad ni Ryan sabay hablot sa kanyang asawa.

Muling nagtaka si Ruth sa ikinikilos ni Ryan at sa biglaang pagkairita nito.

“Mae, pakisamahan si Ruth sa kuwarto niya.” Utos ng lalaki.

Hindi naman kumibo ang dalawang babae habang pinagmamasdan si Ruth na umaakyat patungo sa kanyang silid. Panay naman ang lingon ng magandang babae at bakas sa kanyang mukha ang pagkabahala. Hindi na lamang siya nagtanong sa kanyang pinsan sa takot na baka muli siyang pagalitan nito.

“Relax Ryan… Pumunta kami dito para bisitahin ka.”

“Oo nga naman Ryan… You know how much I miss you… Hihihihi…”

“Lumayas na kayo. Hindi kayo welcome sa pamamahay ko. Sa pamamahay namin…” Pagalit na saad ni Ryan.

“Ganyan mo ba itinatrato ang mga bisita mo?” Tanong ni Editha sa lalaki.

“Wala akong pakialam sa inyo. Matapos ninyong subukan na tanggalin ako sa puwesto ay may mukha pa kayong bisitahin ako?!”

“Relax Ryan… I didn’t mean na makabangga ka. Ang tanging gusto lang namin ay ang maibalik sa amin ang karangalan ng aming angkan.” Saad ni Melissa.

“So you knew this all along, Mel? Great.”
“Babes…”
“Stop calling me babes…”
“Ryan… Alam mo namang importante sa akin na makabangon ang pamilya namin. And besides, pumunta kami ni tita dito para makipag deal sa iyo.”

“What deal?” Tanong ni Ryan.

Tumayo si Mrs. Banks at nilapitan ang fiancé ng pamangkin.

“Simple lang naman Ryan… Give up your position, resign… At kami na ang bahalangtrumabaho kay Agent Orange. It’s a win-win situation. Hindi ka mapapatawan ng parusang kamatayan ng konseho dahil sa pagtatago mo kay Agent Orange, at mawawala pa sa buhay natin ang lintik na taongi yan… Think about it, iho… You only have twelve hours.” Paliwanag ni Editha kay Ryan.

“Hah! Paano niyo namang naisip na susunod ako sa kagustuhan ninyo?”

“Oh come on, iho. Alam mo namang may isang salita ako at marunong tumupad sa kasunduan. At alam mo rin, na kapag hindi ka kumagat sa deal na ito, hindi lang si Agent Orange ang mamamatay… Kundi pati ikaw…” Sagot ni Mrs. Banks.

Tila natakot naman si Melissa sa kahihinatnan ng kanyang fiancé kung sakaling hindi ito pumayag sa kagustuhan ng kanyang tita.

“Please Ryan, I’m begging you… Ayokong mawala ka sa akin… Please…” Pakiusap ni Melissa sa lalaki.

Napangisi naman si Ryan at tila natatawa pa ito sa kanyang mga nadinig. Bakas naman sa mukha ng matanda ang pagkapikon dahil hindi sineseryoso ng lalaki ang kanyang banta.

“Anong nakakatawa?” Tanong ni Mrs. Banks.

“Kayong dalawa… Nakakatawa kayong dalawa… Bunch of losers… Sa tingin ninyo makakabawi pa ang angkan ninyo para mamahala sa Programme? Mabuti pa, magsilayas na kayo at gusto ko nang makakin ng hapunan at makagpahinga. Marami pa akong trabaho bukas.”

Galit na galit naglakad papalabas ng bahay si Editha. Nagngingitngit ito sa galit, lalo na sa mga taong mababa ang tingin sa kanilang angkan.
Samantalang si Melissa naman ay patuloy ang pagmamakaawa sa kanyang fiancé.

“Please Ryan, huwag mo nang palalain ang sitwasyon.”
“Mel… I think, sumobra ka na sa ginawa mo. Trinaydor mo pa ako.”
“Ryan, I’m sorry. I’m just doing this for my family.”
“Okay… I’m cool with that kind of reasoning… Wala naman na akong magagawa kung mas piliin mo ang pamilya mo kaysa sa akin…”
“Ryan…”

“Go home Melissa. Just go home.” Saad ni Ryan habang hinahatid papalabas ang magandang babae.

Panay naman ang lingon nito sa kanyang fiancé habang naglalakad.

“… and by the way Mel… The wedding is off. Hindi na kita kayang pakasalan.” Seryosong saad ni Ryan sabay sarado nito ng pintuan ng kanilang bahay.