Ikapitong Utos – Umaaraw. Umuulan.

Ikapitong Utos – Episode 15: Umaaraw. Umuulan.

By ereimondb

 

“How was the final interview Mr. Alcantara?” Saad ng isang recruiting agent kay Francis.

“It is okay ma’am. I think I did well.”
“That’s good. It seems like everything has turned out well. First, I would like to congratulate you for passing our recruitment process, and formally welcome to our company, Mr. Alcantara.”

Kinamayan ng babae si Francis at kitang-kita naman ang saya na nasa mukha ng binata.

Hindi niya akalain na makakapasa siya sa bawat proseso na kanyang pinagdaanan, dahil sa hirap ng mga ito.

“Thank you… Thank you ma’am.”
“Alright. By the way, how do you want me to call you?”
“Francis.”
“Okay, Francis it is. I have here an employee information form, and I want you to fill it up and give it back to me so I could include it in your HR 201 file. You also need to fill up all these forms for your ATM application, SSS, TIN, Philhealth, and for your proximity card application. Alright?”
“Okay ma’am.”
“You can take these forms with you at home, just be reminded of the deadline, and please make sure you will complete all the requirements listed, okay?”
“Okay ma’am. Thank you.”
“Alright, just wait for me outside. I will just print a copy of your contract.”

Agad namang lumabas si Francis at dumiretso sa may lobby.

Dala-dala niya ang mga papeles na ibinigay sa kanya ng recruiting agent at tila nanginginig pa ito sa sobrang tuwa na nadarama.

Mabilis itong naglakad patungo sa direksyon ng isang nakaupong babae.

“Oh! Ano daw sabi? Kamusta? Okay na ba? Natanggap ka ba?” Sunod-sunod na tanong ni Linda.

Hindi naman agad sumagot ang binata, sa halip ay binigyan niya lang ito ng matamis na ngiti.

Napatayo naman sa tuwa si Linda at agad niyakap si Francis.

“Congrats!!!! Sabi ko sayo makakapasa ka eh!!! Hahaha…”
“Hehehe…Di ko inaaasahan, pero pinagdasal ko talaga ito…”

Pinagtitinginan sila ng ibang aplikante na naghihintay sa may lobby.

Hindi naman maitago ng dalawa ang sobrang galak na nararamdaman.

“Galing mo talaga, Francis!”
“Hehehe… Thank you baby… Salamat din sa prayers mo.”
“Sabi sayo everything will be alright.”
“Kaya nga eh… Mukhang suwerte si baby ahh… Hehehe…”

Hinagod naman ni Francis ang bandang tiyan ng kanyang girlfriend.

Ngumiti lang si Linda at saglit na yumuko at tumahimik.

“Francis… Ano kaya kung maghanap din ako ng work?”
“Ako na lang muna siguro ang magtatrabaho, Linda.”
“Paano yun? Kailangan nating ng panggastos sa mga checkup ko, tapos kailangan pa nating mag-ipon para sa panganganak ko…”
“Pssssstt… Teka lang… Relax ka lang, okay? Hindi makakabuti sa baby natin yang stress.”
“Kasi…”
“Ganito, pupuntahan muna natin si dok. Tignan natin kung ayos lang para sa iyo na magtrabaho kahit buntis ka… Siyempre, first time natin ito… Tsaka, gusto ko maging maayos ang lagay ni baby, at ang lagay mo.”

Hinawakan ni Francis ang kamay ni Linda at hinagod naman ng isang kamay nito ang likod ng babae.

“Huwag ka mag-alala, maaayos din natin ang lahat… Di bay un din ang sinabi mo?” Saad ng binata saka nginitian muli ang kanyang girlfriend.

“Okay… May tiwala naman ako sayo eh…”
“Yan ang gusto ko sayo! Hehehe… Dapat bilib ka lagi sa mister mo… Ikaw ang number one fan ko di ba?”
“Hehehe… I love you…”
“I love you too…”

Hinalikan ni Francis si Linda sa pisngi. Hindi nila inalintanang may makakakita sa kanilang ibang tao.

“Teka, kailangan ko palang sulatan itong employee information form. Ibabalik ko pa ito sa HR.”

Kinuha naman ng binata ang dalawang pirasong papel na nasa loob ng kanyang envelope. Ipinatong nito ang papel sa kanyang kandungan saka nagsimulang isulat ang kanyang buong pangalan.

“Francis… Didiretso tayo sa bahay ninyo mamaya di ba?”
“Oo…”
“Ano kaya magiging reaction nila?”
“Siyempre matutuwa. Lalo na si kuya. Matutuwa yun dahil magkakaroon na siya ng pamangkin.”
“Kinakabahan ako…”
“Ngek! Bakit naman?”
“Hindi ko alam kung bakit…”
“Hehehe… Huwag ka mag-alala, matutuwa iyon sa ibabalita natin sa kanila.”
“Sana…”
“Linda… Sabi ni dok sa atin, dapat hindi ka masyado nag-iisip ng kung anu-ano, lalo na’t ikakastress mo. Please? Ilang araw na nating itinatago ito sa kanila… Ito na ang tamang pagkakataon dahil may trabaho na ako.”

Napabuntong hininga si Linda habang pinapakinggan ang sinasabi ng kanyang boyfriend.

“Sorry Francis… Hindi ko naman ginusto na ilihim ito sa kuya mo…”
“Naiintindihan kita… Pero hindi magandang naglilihim tayo, lalo na’t mismong anak natin ang ililihim natin sa kanila. Kapamilya niya iyang dinadala mo. Maiintindihan nila tayo.”
“Natatakot kasi ako baka isipin niyang hindi mo na tutuparin pangako mo sa kanya, dahil sa akin… dahil dito.”

Tumigil sa pagsusulat si Francis at tumingin kay Linda.

“Babe… Kahit anong mangyari, tutuparin ko lahat ng sinabi ko sa iyo o maging kay kuya Michael.”
“I know… I’m just worried…”
“Ano bang nangyayari sa iyo?”

Tila natahimik naman si Linda at iniwasan ang mga mata ni Francis.

Napabuntong hininga naman ang binata at muling binalikan ang kanyang ginagawang pagsusulat.

“Mr. Francis Alcantara?!” Sigaw ng recruiting agent.

Agad namang tumayo si Francis at lumapit sa opisina ng babae.

Nilingon ang kanyang girlfriend na nakaupo sa tapat ng opisina, saka niya ito nginitian at tinanguan.

Gumanti naman ng ngiti si Linda at hindi niya ito nilubayan ng tingin hangga’t hindi nakakapasok sa loob ng opisina.

Kitang-kita naman ang pag-aalala ni Linda.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman o magiging reaksiyon ng kapatid ni Francis kapag nalaman nitong magkaka-anak na sila.

Yumuko siya at marahang hinagod ang kanyang maliit pang tiyan.

Alam niyang maraming magbabago sa kanyang buhay at lalong maiiba ang lahat ng plano nila ni Francis.

Ang tanging dasal na lamang niya ay ang maging maayos ang lahat sa kanilang dalawa ng binata at maging sa kapamilya nito.

Mahal niya si Francis, at handa itong magsakripisyo para sa itataguyod na pamilya.

—

“Nessa, tignan mo ito. Parang trip ko yung ganitong course. Hehehe!”
“Ilang taon?”
“Dalawang taon yan. Tapos graduate ka na. Ayos ba?”
“Eh anong course?”
“Gusto ko sana itong web applications developement eh. Puwede rin itong software development course.”
“Hmmm… Mukhang namang okay yang napipisil mong course…”
“Sabi kasi dito sa web applications development eh, is a two year associate course that covers the tools and fundamentals of web page creation. Ayos! Hehehe! Biro mo yun, matututo ako ng ganun?!”
“Eh yung isang sinabi mong course?”
“Ah yung software development course? Makinig ka, it is a two year programming course that introduces principles of software development, as well as the analysis of system designs… Putcha! Parang ang hirap nito ah! Hindi kakayanin ng utak ko ito honey… Lebel na ito ni kambal. Sasabog ang ugat ko sa utak nito…”
“Hahahaha! Subukan mo. Malay mo kaya mo. Kung kaya ni Francis, kaya mo rin.”
“Talaga honey? Ganun ka kabilib sa akin? Hehehe…”
“Oo naman… Minsan…”
“Ayun… Binawi pa…”
“Oh atleast minsan… hihihi…”
“Hehehe… Excited na akong magbalik eskuwela. Pagsisikapan ko talaga ito. Alam mo na, para sa atin.”

Ngumiti na lamang si Nessa kay Michael.

Natutuwa rin siyang nakikitang bumubuo ng pangarap ang binata kasama siya at ang anak nito.

“Pramis ko yan sayo Nessa, talagang pagbubutihan ko pag-aaral ko, hanggang sa makatapos ako. At pag-graduate ko, maghahanap ako ng trabaho… Yung tipong naka neck-tie ako at naka long-islib. Hehehe… Makikita po, poging-pogi ako nun, kung sakali.”
“Ayos yan honey. Makakapagsuot ka na rin ng tulad ng sinusuot ni Francis. Alam kong kaya mo ring marating ang naabot ng kapatid mo.”

Hindi naman nakakibo ang binata sa sinabi sa kanya ni Nessa.

Tahimik na lamang ito habang binabasa ang brochure na hawak, galing sa isang eskuwelahang nag-ooffer ng two year course.

“Nakakabilib din yang si Francis ano? Biro mo, consistent palang honor student yang kapatid mo. Malamang sa malamang, makakakuha agad yan ng trabaho. Kaya ikaw, dapat mong pagbutihan, doblehin mo pa ang sipag mo sa pag-aaral.” Dagdag ni Nessa.

“Ibang klase naman din kasi yang si kambal eh. Matalino talaga siya. At… Masaya ako sa kung ano ang naabot niya.”

“Oo naman noh! Iba talaga pag matalino. Gifted child ba… Hehehe. Kaya nga okay na sa akin kung makapagtapos ka. Kahit yun lang, wala nang iba pa.”
“Gagawin ko ang lahat honey. Makakapagtapos din ako.” Mahinang tugon ni Michael.

Inilapag naman ng binata ang hawak nitong brochure sa lamesa.

Tila may takot siyang nararamdaman dahil sa kanyang pinaplanong pagbabalik sa pag-aaral.

Ngunit mas nananaig sa kanya ang kagustuhang makamtan ang lahat ng pinapangarap niya.

Buo ang loob niyang mas mapabuti ang buhay niya at ng kinakasamang mag-ina.

“Mabuti pa, kargahin mo muna itong si baby Carl. Maghuhugas pa ako ng mga bote niya.”

Kinuha naman agad ni Michael ang bata mula sa pagkakabuhat ni Nessa.

Dahil sa natutuwa ito sa anak ng magandang babae, ay lalong ginaganahan si Michael na ipagpatuloy at harapin ang kanyang mga pinaplano.

“Baby… Achuchuchu baby… Makakapasa naman si daddy di ba? Kaya naman ni daddy yun di ba? Hayaan mo baby, pag may work na si daddy mo, ibibili ka niya ng maraming maraming laruan… Hehehe…” Bulong ng binata sa baby habang nakatingin ito sa kanya.

Napapatawa at napapailing na lang si Nessa sa malayo, habang nadidinig ang kanyang kinakasama sa kanyang pangako sa bata.

Maya-maya naman ay may humintong tricycle sa tapat ng kanilang bahay.

Dahan-dahang naglakad si Michael, habang karga ang bata, sa may pintuan, upang tignan kung sino ang bumaba sa tricycle na iyon.

Hanggang sa nakita nito ang pamilyar na lalaki at kasama nitong magandang babae.

Agad pinuntahan ang gate at pinagbuksan ang dalawa.

“Oh kambal! Linda.”
“Kuya!”
“Hello po, kuya Michael.”

Agad namang tumuloy ang dalawa at sunod-sunod na silang naglakad papasok sa bahay.

“Mabuti gising si baby Carl… Hehehe…”
“Oo nga eh. Kakagising lang niyan. Nessa, naandito na si kambal, kasama si Linda.”

Pinuntahan naman ni Linda si Nessa habang ito ay nasa may lababo sa kusina.

Inabutan niya itong naghuhugas ng bote ni baby Carl.

“Oh kambal! Mukhang madami ka atang biniling pagkain ah!”
“Oo kuya. Bumili ako ng pansit kina aling Ikang, tsaka litsong manok at liempo… yung paborito natin.”
“Ayos na ayos yan tol ah! Solb na solb nanaman mga bulate ko sa tiyan niyan! Hehehehe…”
“Hehehe… Kaya nga kuya eh…”

Idinala naman ni Francis ang kanyang bitbit sa may kusina, at agad itong kumuha ng plato upang ipatong ang mga biniling pagkain.

Sumunod naman sa kanya si Michael habang karaga-karga pa rin ang anak ni Nessa.

“Mukhang may party ah…” Saad ni Nessa nang makita ang mga bitbit na pagkain ni Francis.

“Hihihi… Kasi may kailangan tayong icelebrate…” Dugtong ni Linda.
“Ano naman?”
“Sino bang may birthday ngayon? Ikaw ba Linda? Imposibleng si kambal dahil alam ko birthday niyan.”
“Walang may birthday kuya…”
“Eh bakit nga?”
“Kuya… Natanggap na ako sa trabaho. Start na ako sa Lunes.”

“Wow!!!!” Pasigaw na saad ni Nessa.

“Yun!!! The best ka talaga kambal! Congrats tol! Galing mo talaga.” Masayang saad ni Michael.

“Ayun na nga, pero marami pa akong kailangang asikasuhin na requirements… Magpapamedical pa ako.”
“Thank you, Lord!”
“Galing mo talaga kambal. Masayang-masaya ako para sayo.”
“Oh teka… Bawal ang iyakan ha… Hehehe…”
“Kung hindi ko lang karga si baby Carl, mayayakap kita tol! Hehehe…”
“Hahaha… Mabuti na lang yakap mo si baby…”
“Pero tol… Proud na proud talaga ako para sayo.”
“Oo nga, Francis. Bilib na bilib na talaga ako sa husay mo.”
“Hehehe… Salamat sa inyo… Sobra sobra naman na yang papuri niyo sa akin.”
“Matutupad mo na lahat ng mga pangarap mo kambal. Pagbutihan mo diyan sa trabaho mong iyan. Naku, huwag mo nang pakawalan yan.”
“Siyempre kuya, kailangan kong galingan. Kasi, medyo maliit ang bigay na basic pay… nasa twelve thousand pesos. Pero may two thousand pesos naman na allowance. Tapos after six months, oh kaya naman after three months, puwede akong maregular sa trabaho. At pag naregular na ako, tataas na raw ang sahod ko.”
“Oks na oks na yan kambal. Ganyan talaga, kailangan magsimula sa mababa…”
“Oo, ganyan talaga… Medyo mataas na nga yan para sa fresh graduate ha…”
“Ganun ba? Pero kahit anu pa man, ang mahalaga magkakapera at magkakasahod na ako. Hehehe…”
“Tama yan kambal! Maisasagawa na natin mga plano natin… Hehehehe…”

Napayuko naman si Linda nang marinig ang sinabi ng kapatid ni Francis.

“Sa katunayan nga niyan kambal, naghalf day ako sa pamamasada para kumuha ng mga brochure sa eskuwelahan diyan sa bayan… Teka kukunin ko. Nasa lamesa.”

Nagtitinginan naman sina Francis at Linda.

Agad na nagpunta si Michael sa sala upang kuhanin ang brochure na ipapakita kay Francis.

“Heto kambal oh… Two year course yan at associate graduate agad. Ayos di ba? Yakang-yaka natin ito tol. Mapagtutulungan natin kasi mura lang din naman sa eskuwelahan na yan. Ano sa tingin mo?”

Iniabot ni Michael ang babasahin na siya namang agad na binuklat ni Francis.

Tahimik lamang si Linda sa tabi ng kanyang boyfriend.

Tahimik ding binasa ni Francis ang nakasulat sa brochure.

“Tignan mo ito kambal oh, eto yung trip ko na course. Web Applications Development course. Astig di ba? Mahilig din naman kasi ako mag-internet, kaya kahit papaano eh naiintindihan ko na yang web web na yan…”

“Hahaha… Biro mo Francis, gusto pang kunin niyang kapatid mo yung ano… ano ba tawag dun honey? Yung sinabi mo sa akin kanina?”

“Alin doon?”
“Yung kanina… yung programming ek-ek…”
“Ahh… Putcha! Yung Software Development course…”
“Ahahahaha… Oo yan nga honey… May programming and analysis yun Francis, di daw kaya ng utak ni Michael…”
“Hehehe… Tama naman kambal di ba? Puputok talaga ang utak ko dun.”
“Asus! Hindi mo pa nga nasusubukan honey, natakot ka na agad… Di ba Francis?”
“Hehehe… Oo nga kambal, ano sa palagay mo? Ano dapat kong kunin?”

Hindi naman nakakibo agad si Francis. Humawak naman si Linda sa kamay ng binata.

Naghihintay naman ng sagot si Michael habang nakatingin sa kanyang kapatid.

Panay pa rin ang buklat ng brochure ang binata at tila walang katapusan itong nagbabasa.

Napapalunok naman si Michael at tila kinakabahan sa kung anong sasabihin sa kanya ng kanyang kapatid.

“Kung gusto mo kambal, may mga inooffer din silang mga short course… Kaso certificate yun, hindi diploma. Pero mas makakamura siguro tayo doon… Hindi pa ako ganoon kasigurado, baka nga mas mura doon… Ano sa tingin mo?”

Maya-maya ay sinimulang ibalik sa pagkakatupi ni Francis ang brochure na iniabot sa kanya ni Michael. Hinawakan niya ito sa kabilang kamay, habang hawak naman ng isa ang malamig at pinagpapawisang kamay ni Linda.

“Oo nga pala kuya, may isa pa kaming good news ni Linda…”

Humarap naman sa kanila si Nessa habang pinupunasan ang kanyang basang kamay ng bimpo.

“Wow! Daming good news ahh… Hehehe…” Sabay saad nito sa dalawa.

“Ano yun kambal?!” Tanong ni Michael.

Nagtinginan naman sina Francis at Linda.

Tila kumukuha ng lakas ng loob sa isa’t isa.

Napabuntong hininga ang binata habang nakakapit pa rin sa kamay ng magandang girlfriend.

Nakatingin pa rin sa kanila sina Nessa at Michael.

“Kasi kuya… Mukhang may makakalaro na si baby Carl… Hehehe…”

Nanlaki naman ang mga mata ni Nessa sabay tingin sa kanyang kinakasama.

Hindi naman agad nakuha ni Michael ang ibig sabihin ng kanyang kapatid.

Hanggang sa tila unti-unti dumadating sa kanya ang mensaheng nais ipaabot ni Francis.

“WOW!!! Talaga???!!!” Gulat na gulat na tanong ni Nessa.

Tumango lamang si Linda bilang tugon sa magandang babae.

“Wow! Congratulations!!!! Grabe, di ko inexpect yun… Congrats Linda…” Muling saad ni Nessa sabay yakap sa nagdadalang-taong girlfriend ni Francis.

“Thank you ate Nessa…”

“Grabe, ako naeexcite para sayo Linda… Nagpacheckup ka na ba? Naku Francis, congrats din sayo…”
“Salamat Nessa… Nasamahan ko na siya kahapon sa pagpapacheckup.”
“Ahhh mabuti naman… I am so happy for the both of you.” Pahabol na pagbati ni Nessa sa dalawa.

Tila hindi naman gumalaw sa kanyang pagkakatayo si Michael.

Tagos ang tingin nito sa kanyang kapatid at sa kasama nitong girlfriend.

Para namang mabibitawan niya ang batang karga, dahil sa panlalambot na nadarama.

“Kuya… Tatay na ako… Tito ka na… Hehehe…”

—

Nasubukan mo na bang maramdaman…

Yung tipong dilat na dilat ang mga mata mo…

At alam mong gising na gising ka…

Nakatingin ka lang sa iyong paligid, sa kawalan…

Nakatayo…

Naglalakad…

Pero bigla mong mamamalayang, parang nasa loob ka ng isang panaginip…

Isang masamang panaginip…

Pilit mong iniisip kung ano ang ginagawa mo sa lugar na iyon…

Kung bakit mo kasama ang mga taong nasa paligid mo…

Ngunit wala kang maiisip na sagot…

Basta ang alam mo lang, ay nandoon ka…

Nakatayo…

Naglalakad…

Hanggang sa mamamanhid na lang ang buong katawan mo…

Mangangawit…

At magigising ka sa katotohanang, hindi ka pala nananaginip…

Na nasa totoong mundo ka…

Sa isang kuwadradong mundo…

Na ang tanging nadidinig mo lang ay ang iyong mabilis na paghinga…

Totoo pala…

Totoo pala ito…

Hindi ako nananaginip…

Kahit ipikit ko ang aking mga mata…

Hindi ako nananaginip…

Hindi ko puwedeng dayain ang sarili ko…

“Kuya, bumili ako ng beer… Shot tayo mamaya… Hehehe…”
“Mukhang mahaba-habang inuman iyan Francis ahh… Ingat-ingat ka diyan sa kuya Michael mo, di ka uurungan niyan… Hehehe…”
“Oo nga Francis, hinay-hinay lang…”
“Oo naman… Ngayon lang naman ito ehhh… di ba kuya? Minsanan lang naman ito…”

Putang

Ina!

Bakit ba hindi ako makagalaw.

Kanina pa akong nakatayo dito sa kusina.

Karga-karga si baby Carl.

Para na akong nilalapa ng milyun-milyong langgam, dahil sa pangangawit at pagkamanhid.

“Hoy, honey! Ayus ka lang? Akin na muna si baby Carl, mag-inuman daw kayo ni Francis doon sa sala.”

Mabuti at kinuha ni Nessa ang anak niya sa akin, dahil baka hindi na kayanin ng kamay at braso ko ang bigat ng batang iyon.

Hindi ko siya balak ihulog, pero pakiramdam ko ay malalaglag ko siya dahil sa sakit ng nararamdaman ko.

Ang sakit…

Ang sakit ng mga braso ko…

Ang sakit ng mga kamay ko…

Ang sakit ng binti ko…

Gusto ko humanap ng mauupuan.

Yun lang ang tanging solusyon sa pangangawit kong ito…

Hayun!

May malambot na sofa sa sala.

Para akong inaakit ng mga kutson at kusa naman akong lumapit dito para umupo.

Teka…

Ano palang ginagawa ko dito?

“Oh kuya Michael, pinagbukas na kita ng beer. Heto ang baso na may yelo, para mas masarap ang inuman natin… Hehehe…”
“Linda, ilagay mo sa harap nila itong litsong manok at liempo para ipulutan.”
“Sige ate Nessa, ilalagay ko muna sa plato…”
“Mabuti pa nga, dito ka muna sa kusina at magkuwentuhan tayo… Alam ko ang pagdadaanan mo sa mga susunod na mga araw… Hehehe…”
“Sige ate, susunod ako.”
“Oh kuya Michael, litsong manok at liempo. Paborito nating dalawa ito.”

Gusto kong unuwain…

Gusto kong intindihin…

Pero parang itinatanggi ng puso at isipan ko ang mga bagay na ganito.

Para akong nanonood ng isang serye na hindi sumasabay ang bunganga sa mga salitang sinasabi ng mga bida.

Pinipilit ko ang sarili kong unuwain ang kung anumang sitwasyong mayroon kami ngayon.

At kinukumbinsi ko ang sarili ko na okay lang naman kami… kayang kaya naming lagpasan ito.

“Kuya oh! Heto na baso mo…”

May nararamdaman akong may inilalagay na malamig na bagay si kambal sa aking kaliwang kamay.

At dahil parang naging manhid ang buo kong katawan ay hindi ko ito nahawakan ng mabuti.

Dumulas ito mula sa aking mga kamay, nabasag at nagkapira-piraso sa sahig.

“Tangina!”

Napamura ako dahil tumapon ang lamang beer sa aking pantalon.

Tumahimik naman ang aking paligid na kani-kanina lamang ay sobrang ingay, nagtatawanan at nagkukuwentuhan tungkol sa masasayang pangyayari kay kambal.

Napatingin ako kay utol.

Nakatitig lang siya sa akin.

Lumingon ako sa aking likuran, at nakasilip naman sina Nessa at Linda mula sa kusina.

Hindi ko alam kung anong gagawin.

Napalakas ko yata ang boses ko na may kahalong malutong na mura.

Hanggang sa nakita ko si kambal na dinadampot ang nabasag na baso.

“Lasing ka na ba? Nakabasag ka na eh… Hehehehe…”

Mahinang wika ng aking kapatid.

Nakangiti siya sa akin at tila nagbibiro pa.

Sinakyan ko na lang ang sinabi niya.

“Ako malalasing? Kailan ako nalasing kambal? Hehehe…”
“Sus! Gusto mo isa-isahin ko kung kailan?”
“Hehehe… Huwag na tol. Ireserba mo na lang yang paglasing ka na. Yun ang gawin nating pulutan.”
“Hahaha… Sige, sabi mo eh! Sandali lang kuya, kukuha lang ako ng basahan.
“Sige tol. Pasensya na dumulas yung baso sa kamay ko.”
“Pansin ko nga kuya.”

Si kambal…

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon sa kanya.

Alam kong dapat maging masaya ako sa ibinalita sa amin ni Francis.

Bilang kadugo, bilang isang kapatid, dapat ay hindi mapag-lagyan ang aking tuwa dahil magkakaroon nanaman ng bagong miyembro ang aming pamilya.

Halos limang taon kaming nagsama ni kambal, na kaming dalawa lang.

Dahil nalagasan kami ng mga magulang.

Dahil nabawasan ang Alcantara sa aming tahanan.

Ngunit ngayon namang madadagdagan ulit kami, ng isang tunay na kadugo, kapamilya, bakit hindi ko magawang matuwa para sa magandang balitang ito?

Ang sakit…

Hindi pala ang mga braso ko…

Hindi pala ang mga kamay ko…

At hindi pala ang pagkamanhid ng binti ko…

Kundi ang damdamin ko. Ang puso ko.

“Kuya… Ganito pala ang pakiramdam kapag nakabuo ka ano? Hehehehe… Hindi rin namin inaasahan ni Linda na magkaka-anak kami agad. Dapat ikakasal muna kami, bago ito. Yun ang talagang plano namin.”

Plano.

Gumawa ako ng plano.

Gumawa KAMI ng plano.

Iyon ang paniniwala ko.

Iyon ang inaakala ko.

Bumuo ako ng pangarap.

Pangarap na kahit papaano’y maiaangat ko ang sarili ko.

Pero ang pangarap na iyon pala ay gawa lamang sa bula.

Alam kong mali na iasa ko ang kinabukasan at buhay ko sa aking nakakabatang kapatid.

Alam kong hindi dapat ako dumepende sa kung anong direksyon na tatahakin ni kambal, bago ako magsimulang bumuo ng sarili kong pamilya, maging ang aking pangarap.

Matagal na sana akong nangarap.

Dapat pala hindi na lang ako umasa.

“Kambal…”
“Bakit kuya?”
“Paano yan? Mukhang may bago ka nang responsibilidad…”
“Oo nga kuya eh…”
“Naiba ang plano…”
“Hmmm… Naiba nga ang plano, pero hindi naman ibig sabihin nun ay titigil tayo sa kung anong naisip at nasimulan nating buohing pangarap noon.”
“Hindi biro yang gagastusin ninyo kambal… Dapat may ipon ka bago ilabas, habang inilalabas at pagkatapos ilabas ang bata.”

Alam kong matalino si utol.

Alam kong pinag-iisipan niya ang lahat ng hakbang bago niya ito gawin.

Pero ngayon, para siyang sumablay.

Hindi ko alam kung handa ba talaga sila sa ganitong bagay.

Hindi ko alam kung may naisip nang paraan si kambal para magampanan ang pagiging ama.

“Magtutulungan naman tayo, di ba kuya?”
“Hmmmm…”

Hindi ako sumagot.

Anong isasagot ko?

Anong maitutulong ng isang tao, na kahit ang sarili niya ay hindi niya kayang tulungan?

Ako ang nangangailangan ng tulong.

Pero parang napakalayo nang matulungan ako.

Sabi nila, upang ang isang tao ay umasenso sa buhay, ay hindi lang ang galing at sipag ang kinakailangan.

Dapat munang may magtiwala sayong ibang tao upang makapagsimula kang abutin ang inaasam-asam mong tagumpay.

Kailangang may tumulong sayo.

Kailangang may mag-angat sayo kahit papaano.

Kailangang may magtiwala sa kakayahan mo.

Dahil kung wala, hindi ka makakagalaw ng kahit kalahati o isang hakbang patungo sa pinapangarap mo.

Sumisigaw ako ng tulong…

Humihingi ako ng tulong…

Hindi ko mang diretsahang sabihin sa kanila, pero gusto kong humingi ng tulong.

Gusto kong magtiwala sa akin ang mga tao sa paligid ko, dahil nagbago na ako.

Nagbago na talaga ako.

“Kaya nga siguro kuya, kailangan kong magtipid. Titipirin ko ang sahod ko.”
“Oo.”
“Kasi, sabi nung duktor, dapat buwanan daw ang checkup ni Linda at ni baby. Eh hindi ko muna patatrabahuhin si Linda. Gusto kong mapangalagaan niya muna ang sarili niya at ang dinadala niya.”

Wala akong masabi.

Anong karapatan kong magbigay ng kumento.

Tatahimik na lang ako… Hangga’t kaya kaya ko pa.

Alam kong hindi ko kasing talino si kambal.

Alam kong hindi ko kayang magmemorya ng halos isang buong libro.

Alam kong mahina ang utak ko.

Dadaanin ko na lang sa diskarte.

Dadaanin ko sa lahat ng loob.

Kahit unti-unti nang nanghihina ang loob ko.

Kahit unti-unting gumuguho ang pinapangarap ko.

Pipilitin ko ang aking sariling abutin mag-isa ang minimithi ko.

Kung walang maniniwal sa aking ibang tao, pipilitin kong paniwalain ang sarili ko… Na kakayanin ko.

—

Malalim na ang gabi, ngunit hindi pa rin tapos sa inuman ang magkapatid.

Hindi sila maawat ng mga babae na kanilang kasama sa bahay.

Hindi na rin pinauwi ni Francis ang kanyng girlfriend at pinagpaalam sa nanay nito na sa kanila na siya makikitulog.

Nauna nang natulog sila Nessa at Linda.

Hindi na nila hinintay sina Francis at Michael dahil naging makulit na ang dalawang ito, at naging paulit-ulit na ang kanilang kuwentuhan.

Kahit na lasing na lasing ang hitsura ni Francis, ay bakas pa rin dito ang kaligayahang kanyang nadama nang malamang buntis ang kanyang girlfriend.

Panay rin ang tagay ni Michael at inom ng alak. Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman sa biglaang pangyayari sa buhay ng kanyang kapatid.

“Kuya…tatay na ako…tatay na ako… Hehehe…”

Hindi naman sumasagot si Michael at patuloy pa rin ito sa pagtungga ng gin.

“Tagay pa kuya! Hik! Bigyan mo ako niyan kuya! Magpapakalasing ako ngayon kuya!”
“Tama na. Sobra na yan.”
“Sobra? Asus! Hindi pa nga ako lasing eh! Penge pa niyan. Hik!”
“Sabi nang tama na eh!!!”

Inilayo ni Michael ang alak sa tabi ni Francis.

Umupo din siya sa kabilang kanto ng kanilang sofa.

“Hik! Ano bang problema mo kuya? Bakit hindi mo ako pinapainom? Hik! Hindi pa nga ako lasheng eh!”

Hindi siya pinapansin ni Michael. Panay pa rin siya sa paginom at tila hindi nalalasing ang binata. Malalim ang kanyang iniisip. Nagtatalo-talo ang kanyang pakiramdam.

Hanggang sa biglang tumahimik si Francis. Nakatulog na pala ito sa kabilang dulo ng sofa. Nakatingin lamang sa kanya si Michael habang inuubos ang alak sa kanyang baso.

“Langhiya ka kambal… Bakit ganon? Paano mo nagawa yon? Paano na yung mga plano natin? Umasa ako sa pangako mo. Langhiya! Mauudlot pa ata mga pangarap ko niyan. Tangina…”

Kahit hindi na nadidinig ni Francis ay patuloy pa rin sa pagsasalita ang kanina pang tahimik na si Michael.

Iniisip nitong mas may mahalagang reponsibilidad na dapat unahin ang kanyang kapatid, kaysa sa tulungan siya sa kanyang pagbabalik eskuwela.

Unti-unting naiisip ni Michael na gumuguho ang kanyang mga pangarap.

Na mananatili na lamang isang pangarap na mahirap abutin, ang nasa isip niyang mga plano sa buhay.

Maya-maya ay nagpasya nang tumayo si Michael.

Hindi na rin niya naramdamang naparami na ang kanyang nainom na alak.

Hilung-hilo ang binata at pasuraysuray na naglakad patungo sa direksyon ng kanyang kapatid.

Tinitigan niya ang natutulog na si Francis.

Wala na itong nagawa nang may luhang tumulo sa kanyang mata.
Pinilit niyang lunukin ang kanyang kalungkutan upang hindi tuluyang humagulgol sa iyak.

Inalalayan na lamang niya si Francis at inayos nito sa pagkakahiga ang binata.

Alam niyang sasakit ang ulo nito sa hangover dahil hindi naman ito sanay uminom ng ganoon karami.

Gusto niya pa sanang kunin ang mga bote sa lamesa at iligpit sa kusina, ngunit hindi na rin niyang makayanang lumuhod pa upang kunin ang mga ito.

Sa halip, ay naglakad na lang ito patungo sa hagdan at dahan-dahang nagsimulang umakyat dito.

Kapit na kapit siya at inalalayan niya ang kanyang sarili upang hindi siya mahulog.

Nang malapit na siya sa kanilang kuwarto ni Nessa ay hinubad na nito ang kanyang suot na t-shirt.

Pawis na pawis siya at sobrang init ang nararamdaman, dahil sa dami ng alak na kanyang nainom.

Unti-unti siyang pumasok sa loob ng silid.

Nilingon niya si baby Carl na mahimbing na natutulog sa kuna.

Nilapitan niya ito at saglit na tinitigan ang bata.

Naisip nanaman ni Michael ang mga pangarap na binuo para sa bata at sa kinakasama nito.

Napapikit siya upang pansamantalang iwaksi sa kanyang isipan ang pighating nadarama.

Nagpasya na lamang siyang dumiretso sa kama, kung saan mahimbing ring natutulog si Nessa.

Nakasuot ito ng manipis na daster at nakalitaw ang makinis nitong binti.

Dahan-dahan niyang hinakbangan ang magandang babae upang makahiga ito sa kabilang bahagi kama.

At agad naman itong bumulagta sa tabi ni Nessa.

Sarap na sarap ito nang mailapat ang kanyang likuran sa kama.

Tila ang halos walong oras, mula nang ibalita ni Francis na may trabaho na siya at bunti si Linda, ay parang nakahabang araw ang lumipas.

Kakaibang pagod na nanggagaling sa kanyang katawan at sa kanyang isipan.

Hanggang sa nilingon nito si Nessa.

Nakatagilid itong natutulog.

Muli, ay dahan-dahan niya itong nilapitan. Niyakap niya ito mula sa kanyang likuran.

Hinalikan ang braso ni Nessa paakyat sa leeg at patungo sa tenga nito.

Iba talaga ang halimuyak ng magandang babae, na lalong nagpapalibog sa kanya.

Tila hindi naman nagigising si Nessa.

Unti-unting iniaangat ni Michael ang daster ng babae.

Hinihipo ang napakakinis na balat nito.

At para namang may hinahanap ang kanyang kamay na manipis na damit na nasa loob ng daster ni Nessa.

Habang hinahalikan niya sa may tenga ang babae, ay hinahagilap nito ang panty ng babae.

At tila nabigla naman ito nang dumiretso ang kamay niya sa kaumbukan ni Nessa.

Wala pala itong suot na panloob.

Lalo namang natuwa ang lasing na binata.

Dahan-dahan itong bumaba patungo sa puwitan ng babae.

Hinalikan ang maumbok na pisngi ng puwit nito, hanggang sa may hita ng babae.

Pagilid na iniangat ni Michael ang binti ni Nessa upang ilantad ang puke nito.

Nang tuluyang naiangat, ay nagpaipi si Michael sa gitna ng mga hita ni Nessa.

Sinimulang ilabas ang dila at tinikpan ang napakabangong puke ngbabae.

Sarap na sarap si Michael sa kanyang ginagawang pagdila sa singit at sa biyak ni Nessa.

Maya-maya ay may nararamdaman na itong kamay na sumasabunot sa kanya.

Malamang ay di na nakayanan ng babae ang sarap kung kaya’t napapakislot na rin ito sa ginagawa ng binata.

“oooooooooohhh…” Mahinang ungol ni Nessa.

Nang marinig ito, ay lalong ginanahan si Michael sa ginagawang pagbrotsa.

Lalong siniil ng halik at pagdila ang puke ng magandang babae.

“Francissss…” Muling mahinang saad ni Nessa.

Hindi naman malaman ni Michael kung tama ba ang kanyang pagkakadinig sa sinabi ng kanyang kaniig.

Bigla itong napatigil at tumingin sa taong nagmamay-ari ng puking kanyang dinidilaan.

Nakapikit ang mga mata nito at tila ninanamnam ang sarap ng dulot ng kanyang ginagawa.

“Michael… Michael…..aaaaaaaahhhh…”

Nang marinig nito ang kanyang pangalan ay naiwaksi sa kanyang isipan ang naulinigan kani-kanina lamang.

Naisip nitong, dahil sa tindi ng kalasingan ay kung anu-ano nang nadidinig nito. At dahil patuloy pa rin siya sa pag-iisip sa kanyang kapatid, ay maging ang pangalan nito ay kanyang naririnig.

Agad na umakyat si Michael patungo sa ulunan ng babae.

Itinaas ang daster nito hanggang lumitaw ang nakalaking mga suso nito.

Nilamaslamas ito ng binata habang sinisiil ng halik ang magandang babae.

Sarap na sarap ang dalawa sa pagtampisaw sa init.

Maya-maya naman ay bahagyang ibinaba ni Michael ang kanyang pantalon at brief, saka inilabas ang tigas na tigas na nitong burat.

Dyinakol nito ng kaunti ang tayung-tayong titi at agad itinutok sa bukana ng babae.

Unti-unting ipinasok ang ulo ng kanyang burat sa puke ni Nessa.

“Aaaaaaaahhh ang sarap Michael….saraaaaappp…”

Sinunggaban muli ng lalaki ang makipot na labi ng babae, habang isinasagad ang kargada nito sa kaloob-looban ni Nessa.

Hindi na naka-imik si Nessa nang maramdaman ang sagad-sagarang ginawa ni Michael.

Nagsimulang kumadyot ang binata habang nakahawak sa bandang leeg ng magandang babae.

“Sige pa….sige pa…. bilisan mo….bilisan mo pa….”

Tila wala naman sa sarili ang lasing na lalaki at kahit hindi nito nadidinig ang sinasabi ni Nessa ay bumibilis ang kanyang pag-ulos at humihigpit ang kanyang nagagawang pagkakasakal sa leeg nito.

“aaaaaahhh… Michael…Michael….uuuumpppp”

Malalakas na ulos ang pinapakawalan ni Michael.

Mabibilis na pagbayo sa puke ni Nessa.

Damang-dama nito ang basang lagusan ng magandang babae.

Kung kaya’t lalo nitong isinagad ang pagbaon sa puke nito.

“Aahhh…aaahhh…ummmm…tangina mo! …..ummmp…tangina! Tangina!”

Puro mura naman ang lumalabas sa bibig ng binata.

Nadadala ito sa kanyang mga problema.

Dinadaan at pinapakawalan sa bawat pag-ulos at pagkadyot ang kanyang pinagdadaanan.

“Michael….Michael…Nasasakal ako….ughhh…Michael….”

Para namang walang nadidinig ang binata at lalong bumibilis ang pagkantot nito sa babae.

Malalakas na tira at pagpasok ng burat.

Hanggang sa bumayo ng pagkalakas-lakas at pinakawalan ang kanyang tamod sa kaloob-looban ng babae.

Habang ang mga kamay nito ay nakasakal pa rin sa leeg ng babae.

Hindi niya napansing umiiyak na si Nessa sa kanyang ginagawa.

Nasasaktan at nasasakal na ito.

“S-s-s-sorry… Sorry Nessa…Sorry…” Saad ni Michael at agad bumagsak sa tabi nito.

Hindi naman kumibo ang magandang babae at tumakbo na lamang ito patungo sa banyo.

Gusto mang habulin ni Michael si Nessa, ngunit hindi na nito kaya pang tumayo.

Nilingon na lamang niya ito at unti-unting napapapikit.

Hindi na kinaya ng kanyang mga mata at tuluyan nang nahimbing sa pagkakatulog.

—

“Francis… Francis… Francis…”

Ginigising ni Linda ang kanyang boyfriend na nakatulog sa sofa.

Himbing na himbing ito sa pagkakatulog.

“Francis… Gising na…”

Hanggang sa naramdaman niya ang kamay na kumakalabit sa kanya.

Dahan-dahang ibinuklat ang kanyang mga mata at nasilayan ang magandang mukha na Linda…

“Aaaaawww!” Biglang daing ni Francis.

“Bakit?”
“Sakit ng ulo ko baby… Sobrang sakit…”
“Yan kasi ehhh… sabi ko namang hinay-hinay lang sa pag-inom…”
“Hehehe… minsan lang naman ito baby… Yakapin mo na lang ako…

Agad namang tumabi sa masikip na sofa si Linda.

Yumakap ito sa may hangover na boyfriend.

Hinawakan nito ang kamay ni Francis at hinalikan sa pisngi.

“I love you…”
“I love you too…”
“Kaya naman natin ito di ba?”
“Oo baby… Kakayanin natin ito. Huwag kang mag-alala…”
“Eh paano siya?”

Bigla namang natahimik si Francis nang magtanong ang kanyang girlfriend.

Alam nitong nababahala rin si Linda sa kung anong nararamdaman ni Michael.

Alam din ng binata na sumama ang loob ng kanyang kuya sa kanila.

Kahit itago pa ito ni Michael sa kanyang sarili at basang-basa naman siya ni Francis.

Alam niya kung kailan badtrip si Michael.

Alam niya kung kailan masaya ang kanyang kapatid.

At alam niya kung nagsisinungaling ito sa kanya.

“Plan B?” Muling tanong ni Linda.

Tinignan naman ni Michael ang kanyang girlfriend, saka binigyan ng matamis na ngiti.

“Okay sa akin… Ikaw? Okay lang ba sayo yung Plan B?” Tanong ni Francis.

“Oo naman… Lahat naman gagawin ko para sayo Francis ehhh..”
“Alam ko… Kaya nga mahal na mahal kita.”
“Mahal na mahal din kita Francis… Lahat ng mahalaga sa iyo, mahalaga na rin para sa akin… Para sa amin ng baby mo…”

Binitiwan naman ni Francis ang kamay ni Linda saka hinaplos ang tiyan ng magandang babae.

“Mahal na mahal ka namin baby… Kapit ka lang diyan ha… Lab na lab ka namin ng mama mo…”

Natawa naman si Linda nang madinig na kinakausap ng binata ang kanyang tiyan.

Hinalikan niya ito sa labi sa sobrang tuwa.

“I love you…”
“I love you more…”
“Tara, bangon na tayo…”
“Sige…”

Pagkabangon naman ni Linda ay agad nitong isinilid ang mga bote ng beer sa case.

Nanatiling nakaupo naman si Francis at pinakikiramdaman ang sakit ng ulo at bigat ng kanyang katawan.

“Teka baby, kukuhanan kita ng tubig. Diyan ka lang..”
“Sige baby. Thank you…”

Dahan-dahan namang naglakad si Linda, habang dala-dala ang ibang bote na kaya niyang buhatin.

Samantalang pababa naman sa hagdan si Michael na tila masama rin ang pakiramdam.

“Kuya!” Bati ni Francis nang makita si Michael.

“Kambal! Kamusta ang pakiramdam mo? Ayos ka lang ba?”

“Masakit ang ulo… Hinding hindi na talaga ako iinom…”

“Hahaha… Ngayon mo pa talaga sinabi yan?! Wala na, tapos na… Nangyari na…”

Ngumiti naman si Francis, hindi dahil sa sinabi ng kanyang kapatid, kundi dahil sa nakitang mukhang maganda ang gising ni Michael.

Maya-maya ay dumating na si Linda na may kasamang isang basong tubig.

“Good morning, kuya Michael.”

“Good morning din Linda. Teka, inaalila ka na ba nito? Aba’y huwag naman ganun kambal! Hehehe…”

“Naku, hindi naman kuya Michael. Kinuhanan ko lang siya ng tubig. Tsaka, takot niya lang sa akin kung kakatulungin niya ako sa bahay… Hehehehe…”

“Hehehe… Sabihin mo lang sa akin kung inuutos-utusan ka ni kambal, pepektusan ko yan… Hehehe…”

“Oo ba kuya! Tutulungan pa kita. Hahaha…”

“Ayan… Nagkampihan pa talaga kayo… Nakakasama naman ng loob…”

“Asus! Inumin mo na yang tubig mo. Tigas kasi ng ulo, sabi kong hinay-hinay lang sa inom…”

“Opo… Ako na po ang masama…”

“Hahahaha… dapat ganyan. Si Linda dapat ang boss mo… Hehehe…”

“Naku kuya Michael, magkakasundo talaga tayo… Hahaha…”

“Hehehe…”

Tila nagkapalagayan na ng loob sina Michael at Linda.

Tawang tawa sila habang pinapanood na kinakawawa si Francis.

Wala namang magawa ang binata kundi ang sundin ang dalawang taong nagbubully sa kanya.

Inubos na lamang niya ang tubig na iniabot sa kanya ni Linda.

Nang matapos ay pinaupo ng binata ang kanyang girlfriend sa kanyang tabi.

Saka inilapag ang baso sa harap ng lamesa.

“Kuya… Gusto ka sana namin kausapin ni Linda…” Saad ni Francis.

Tila nabigla naman si Michael sa kaseryosohan ng kanyang kapatid.

Kung kaya’t naupo na lamang ito sa kabilang sofa, na nakalagay sa harapan ng dalawa.

“Ano yun kambal?” Tanong ni Michael.

Nagtinginan naman sina Francis at Linda, saka tumango ang babae upang tuluyan na pahintulutan ang binata na sabihin ang kanilang napagpasyahan.

“Gusto ko lang ipaalam sa iyo, na kahit anong mangyari, tutuparin ko pa rin yung pangako ko sa iyo. Yung plano nating dalawa.”

Tahimik lamang na nakikinig si Michael.

Tikom ang kanyang bibig at parang nangingilid ang luha sa kanyang mga mata.

Kinakabahan siya. Bumibilis din ang kanyang paghinga.

“At saka… trip ko din yung Web Applications Development… Maayos na course yun. At alam kong magaling ka ring magdrawing at magdesign… Kaya bagay sayo yung ganoong course…kuya.”

Gusto sanang magsalita ni Michael, ngunit walang lumalabas sa kanyang bibig.

Nanginginig ang kanyang kamay at pinagpapawisan ng malamig.

“Kuhanin mo na lang yung course na yun. Mag-enroll ka na ha…” Saad ni Francis.

“S-s-s-s-sa-a-llamat..” Saad ni Michael at napayuko ito.

Hindi na nito napigilan sa pagtulo ang kanyang mga luha.

Napakapit naman ng mahigpit si Linda sa kamay ng kanyang girlfriend at naluluha rin siya sa kaligayahan.

“Wala namang iyakan kuya…”
“Gusto ko lang magpasalamat sa iyo kambal… salamat sa pagkakataon at pagtitiwala…”
“Oo naman kuya… Kapatid kita. Pababayaan ba naman kita? Tsaka, napag-isipan na namin yan ni Linda.”

Tumango naman ang girlfriend ni Francis, saka nginitian si Michael.

Pinunasan ni Francis ang luha ni Linda dahil hindi na rin nito napigilan ang sarili sa pag-iyak.

“Salamat Linda… Maraming salamat sa pag-intindi…”

“Wala yun kuya Michael… Kapamilya ka ni Francis… At kapamilya na rin kita…”

Bumubuhos pa rin ang luha ng magandang babae.

“Pero paano pala yun? Paano yung gastos niyo? Saan tayo kukuha ng pera?” Tanong ni Michael.

“Kuya, may naipon akong pera at nagbigay na rin si Linda mula sa ipon niya. Idadagdag natin doon sa natirang pera nina mama at papa na nakay tiya Susan. Medyo malaking halaga din iyo, para makapagenroll ka na…”

Napalunok si Michael habang muling napaluha sa tuwa.

Hindi niya inasahang ganoon siya kahalaga kay Francis at handa silang isuko ang kung anong mayroon sila, upang isugal sa pag-aaral niya.

Panay ang punas nito ng luha sa kanyang mga mata.

“Salamat talaga kambal… Linda… Salamat… Salamat… Salamat…”

Tumayo si Michael at nilapitan ang kanyang kapatid.

Agad niya itong niyakap ng mahigpit.

“Sabi ko naman sayo kuya eh… Mapagtutulungan natin ang lahat… Kaya natin ito…”

Nang bumitiw sa pagkakayakap sa kanyang kapatid, ay bumalik sa kanyang upuan si Michael.

Muling kinusot ang kanyang mata at pinunasan ang sipon dahil sa kanyang pag-iyak.

Niyakap naman ni Linda si Francis.

“I love you baby…” Bulong ng girlfriend ng binata.

“Love you too…”

“Para tayong tanga… Nagtatawanan lang tayo kanina, tapos nagiiyakan naman tayo ngayon…” Biro ni Michael sa dalawa.

“Hahahaha… Ikaw kasi kuya ehh..” Saad ni Francis.

“Magmula ngayon, bawal na umiyak ha… Wala nang iiyak…”

“Tama ka kuya… Wala nang iiyak.”

“The best ka talaga kambal… Wala na akong masabi… The best ka!”