Written by neckromancer
Itago niyo na lang ako sa pangalang Jigs. Saka na ako magkukuwento ng aking mga sexperience noong bata pa ako. Hindi ko pa rin kasi maalis sa aking isip ang aking naging experience sa aking unang trabaho.
21 pa lang ako nang una akong magkaroon ng work. Isa akong graduate ng isang maliit na college sa QC. Hindi ko na naabutan mag-Nursing, bagkus ay kumuha ako ng Med Tech. Original na plano ay magdodoktor ako, pero kinulang na sa pondo nang binaha ang bahay namin sa probinsiya. Buti na lang at nakagraduate pa ako.
Pagkatapos kong makapagtapos, kinausap ko ang aking Mamang na payagan akong hindi muna umuwi sa probinsiya at dito na lang sa Manila magtrabaho. Sabi ko, mas madaling makakita ng trabaho dito, mapapadalhan ko pa sila ng pera. Makabawi man lang sa naitulong nila sa akin.
Pero sabi nga ni June Banaag sa DZMM, may pinipili ang tadhana. Hindi lahat ng tao natutupad ang wish. Maraming resume ang aking nasayang at ilang linggo rin akong nagpabalik-balik sa Makati, Mandaluyong at Diliman para sabihan na hindi ako tanggap. Hindi rin naman ako madaling sumuko. Kahit hindi tungkol sa course ko ay kinukuha ko na rin, may mapatunayan man lang ako sa aking Mamang.
Minsan nga ay ngumiti rin ang kapalaran sa akin at ako ay natanggap sa isang BPO (business process outsourcing) sa Ayala. Naging isa akong medical transcriptionist at pasalamat ako’t may alam akong mga medical terms at mabilis pa akong magtype.
Sa unang araw ng opisina ay maaga ako. 8AM ang call-time pero dumating ako ng 6AM. Mahirap na at baka mapagalitan ng bossing naming inglesero, matigas pa naman ang dila kaya pinagtatawanan ng mga beterano sa CR. Pagkarating ko sa 12th floor, madilim pa ang lobby, pero bukas na ang mga opisina, may mga nagtatrabaho rin kasi nang night-shift at usually mga outbound at inbound na agents.
Grabe, sa sobrang lamig ay 15 minutes lang ang itinagal ko nang malaman kong hinahanap ko na ang CR. Bakit naman kasi noong 2-week training namin ay ibang building na hindi singlamig ng freezer ang ginamit namin!
Sige, lakad ako. Para akong spy na pasilip-silip sa mga bintana at pinto. May isang pares na babae na lumabas sa isang kuwarto. Bahagyang lumabas sa corridor ang white noise ng talaktakan sa loob na nahinto nang sumara ulit ang pinto. Malamang agent sila.
Kung may natutunan ako sa school, ito ay ang phenomenon na pares-pares kung umihi ang mga babae, kaya sumunod na rin ako. Pasimple lang, para hindi halata. Pero hindi ko inakala na ang layo ng CR dito. Bumaba pa sila ng 2 floor bago pumasok sa isang CR. Nang aking maabutan, nakita ko na iisa lang ang CR at unisex pa. “Badtrip naman,” naisip ko,”aantayin ko pa silang lumabas.”
Sampung segundo lang ang lumipas bago ko nalamang malaki ang chance ko na magkasakit sa bato at pinihit ko ang doorknob. Langya, nakalimutan ko pa ang kumatok…
