Read SUGO: Reborn (Kabanata IX)

Written by celester

Title: SUGO: Reborn

Author: Celester

Genre: Fantasy, Horror, Adventure, Drama, Erotic, Romance

AUTHOR’S NOTE

“Ang sumusunod na kuwento ay isang gawa ng kathang-isip at hindi nilayon na kunin bilang isang pagmumuni-muni ng mga pangyayari sa totoong buhay o mga indibidwal. Ang anumang pagkakahawig sa mga tunay na tao, buhay o patay, o aktwal na mga pangyayari ay nagkataon lamang. Ang imahinasyon at lisensya ng may-akda ay ginamit sa paglikha ng kuwentong ito.”

KABANATA IX: ELIXIR OF REMEMBRANCE

NARRATOR’S POV

“Sa isang mundo kung saan may kahanga-hangang kakayahan, Ang ikalabing-isang Bolignok na Biik, si Numba. Pinagkalooban ng kapangyarihan ng na suot ngayon ni Lando, ang Agimat ni Kleidos at malalim na koneksyon sa iba, may kakayahan si Numba na pagalingin ang mga sugat ng isipan sa pamamagitan kombinasyon nang Time and Space Manipulation at ang Agimat ni Kleidos. Ang resulta ay ang gamot na ito ay tinatawag bilang ‘Elixir of Remembrance’.

Ang ‘Elixir of Remembrance’ ay isang malakas na inumin o gamot na may kakayahang ibalik at muling buhayin ang mga nakalimutang alaala. Ito’y sumisimbolo ng isang salamangkang eliksir na nagdadala ng kahalagahan ng mga nakaraang karanasan, nagpapalakas sa isip at nag-uugnay ng mga indibidwal sa kanilang mga pinahahalagahang alaala.

Ang Matandang Bulag na si Ginoong Z ay nalunod sa hawak ng amnesia, nakahanap ng kasiyahan sa pagkakaroon ni Numba. Ating saksihan kung paano pagalingin ni Numba ang Matandang Bulag na si Z ang alaalang matagal na nawala gamit ang gamot na ‘Elixir of Remembrance’.”

Balikan natin ang eksena kung saan nagtanong ang Matandang Bulag kay Numba kung paano siya pagalingin ang alaalang matagal na nawala

“Bueno, Numba, paano mo ako matutulungan upang maibalik ang aking alaala?” tanong ng Matandang Bulag kay Numba.

Biglang lumundag si Numba patungo sa ibabaw ng lamesa, pagkatapos ay lumapit siya kay Lando. Tinitigan niya si Lando. Nagulat naman silang lahat sa kilos ni Numba.

“B-bakit, Numba?” tanong ni Lando dahil sa kilos ni Numba. Pagkatapos niyang tinitigan siya ni Numba, lumingon ito sa Matandang Bulag.

“Manong, ang sagot ko ay ang kwintas na suot ni Ginoong Lando, yung Medalyon.” sagot ni Numba sa Matandang Bulag.

“Ano, Numba?” tanong ni Lando kay Numba.

“Ang Agimat ni Kleidos! Aw! Aw!” sabi ni Asong Bolignok na si Fulgoso.

“Tama ka, Numba,” sabi na rin ni Twilly, ang Bolignok na Tarsier.

“Bakit, Numba? Anong meron sa Medalyon na suot ni Lando?” tanong ni Lolo Pedro sa Bolignok na Biik na si Numba.

“Dahil kapag pinagsama namin ang aming kakayahan at ang suot na Kleidos’ Amulet ni Lando, magiging Tier 2 ang kapangyarihan namin,” paliwanag ni Numba sa kanila.

“Ano? Tier 2?” tanong ni Layla.

“Sa tingin ko, ang Tier ay nagpapahiwatig ng antas ng kapangyarihan. Sa aking obserbasyon, ang Tier 1 ay base power ng mga Bolignok. Tama ba ako o itama n’yo ako kung mali ako,” sabi ni Diego, ang pinakamatalinong kaklase nina Layla at Lando.

“Aw! Aw! Tama ka, Ginoong Diego. Ang kapangyarihan namin ay may mga antas o Tier,” sabi ni Fulgoso, ang Asong Bolignok.

“Sang-ayon ako sa sagot ni Diego, Fulgoso,” dagdag ni Twilly, ang Bolignok na Tarsier.

“Kung ganun, kung pagalingin ni Numba si Ginoong Z ang nawawalang alaala niya ay gagamit si Numba nang pangawalang antas nang kapangyarihan niya o Tier 2.” sabi ni Aling Marites sa kanila.

“Oink! Oink! Tama ka, Aling Marites,” sagot ni Numba.

“Kuya Diego, puwede ko bang itanong kung saan mo nakuha yung obserbasyon mo? Mukhang base ito sa mga online games. Mahilig din kasi ako sa mga online games, pero mas nanonood lang ako ng mga bata na naglalaro sa internet shop,” sabi ni Bassilyo kay Diego.

“Hehehe, tama ka, Bassilyo. Karaniwan kasi sa mga online games ang pagkakaroon ng Tier Powers,” paliwanag ni Diego sa kanyang obserbasyon kanina.

“Kung ganun, hindi lang si Numba ang kayang gumamit nang pangalawang antas nang kanyang kakayahan pati narin kayo Twilly at Fulgoso.” Sabi ni Tatay Berting sa mga Bolignok.

“Tama po kayo, Tatay Berting.” sagot ni Twilly kay Tatay Berting.

“Ate Layla, Kuya Lando. Kami na po ang maglilinis ng mga pinggan, kutsara, at iba pang gamit na ginamit natin sa almusal. Tutulungan na rin namin si Aling Marites at Tatay Berting,” sabi ni Crispin kay Layla at Lando.

“Sige Crispin, maraming salamat,” sabi ni Layla na may ngiti sa kanyang labi.

“Ate Crispin, tutulungan na rin kita,” sabi ni Momoy, ang bunso nilang kasama.

“Ako rin, tutulong din ako,” sabi ni Bassilyo na sumali sa kanila.

“Sige, Momoy, Bassilyo, maraming salamat sa inyo,” pasasalamat ni Crispin sa kanyang mga kasamang pulubi.

“O sige, maraming salamat sa inyo mga bata. Tara, maglilinis na tayo,” tawag ni Aling Marites sa kanila.

“Sige po, Aling Marites.”

Ilang sandali ay nagpaiwan sa labas sina Lando, Layla, Matandang Bulag na si Ginoong Z, Lolo Pedro, Diego at mga tatlong Bolignok na sina Twilly, Fulgoso at Numba

“Oink! Oink! Ipapaliwanag ko sa inyo kung paano ko gagamitin ang aking kakayahan upang pagalingin ang Matandang Bulag na si Ginoong Z,” sabi ng Bolignok na Biik na si Numba.

“Naririnig ka namin, Numba,” sabi ni Lando sa kanya.

Tumango rin ang Matandang Bulag kay Numba, nagpapahiwatig ng pagsang-ayon sa pagtulong na ibibigay ng piglet.

“Oink! Oink! Ginoong Diego, mangyaring kumuha ka ng isang baso at punuin ito ng tubig,” utos ni Numba kay Diego.

“Sige po, Numba,” sabi ni Diego, at saka siya pumasok sa kusina upang kunin ang isang baso ng tubig.

“Numba, ipaliwanag mo na sa amin kung paano mo pagagalingin si Ginoong Z,” sabi ni Lolo Pedro, nagpapahiwatig ng interes sa kwento na sasabihin ni Numba.

“Sa pamamagitan nang Tier 2 o kombinasyon nang aking kapangyarihan na Time and Space Manipulation at Kleidos’ Amulet na suot ni Lando, ay papasok ako sa dimensyon sa loob nang alaala nang Matandang Bulag na si Ginoong Z, kung saan nagsimula ang pagkawala ng kanyang alaala.” paliwanag ni Numba sa kanila.

“Ano?” nagulat si Lando sa mga paliwanag ni Numba.

“Aw! Aw! Kahanga-hanga diba Ginoong Lando?” sabi nang Asong Bolignok na si Fulgoso habang kumakawag-kawag ang kanyang buntot.

“Pero, mapanganib ang gagawin ni Numba dahil kung makapasok siya sa dimension nang alaala ni Ginoong Z baka hindi na siya makabalik dito sa mundo kung hindi niya maekolekta lahat nang mga pirasong alaalang nawawala ni Ginoong Z.” sabi nang Bolignok na Tarsier na si Twilly na may halong pag-alaala.

“Kung ganun, huwag nalang natin ituloy ang plano Numba, baka hindi ka makabalik dito.” pag-aalalang sabi nang Matandang Bulag na si Ginoong Z.

“Mukhang mapanganib pala ang gagawin ni Numba,” reaksyon naman ni Lolo Pedro.

Pero sa katunayan ay determinado si Numba na ma retrieve niya ang mga Fragmented Memories ni Ginoong Z. Kaya tinanong niya si Ginoong Z.

“Ginoong Z, mayroon ka bang tiwala sa akin? Kung oo, magpapatuloy ako sa paggalingin mo. Ngunit kung hindi, hindi ko magagawang malunasan ang iyong amnesia,” sabi ni Numba.

Sa kabila ng pagkabulag ni Ginoong Z, tinitigan niya si Numba at naramdaman niya ang determinasyon ng muntik baboy na pagalingin siya. Nagtiwala si Ginoong Z at ngumiti habang sinabi, “I trust you, Numba. Handa akong pagalingin mo ako.”

Lubos na natuwa si Numba sa tiwala at pagsang-ayon ng matandang bulag na si Ginoong Z.

“Dito na po ang isang basong tubig, Numba,” sabi ni Diego habang dumating mula sa kusina kung saan inutusan siya ni Numba na kumuha ng tubig. Napansin ni Diego ang seryosong pag-uugali ni Numba sa kasalukuyan.

Tumango si Numba nang pasalamat kay Diego habang hinawakan ang baso ng tubig na ibinigay. Ang pagka-seryoso ni Numba ay nagpapakita ng kanyang determinasyon na gamitin ang kapangyarihan ng Kleidos’ Amulet upang mabawi ang nawawalang alaala ni Ginoong Z.

“Salamat, Diego. Ang basong ito ay magiging mahalagang bahagi ng proseso ng pagpapagaling,” sabi ni Numba, ang tunog ng kanyang boses ay pumapaksa ng pagkakatitiyak.

Napansin nila ang kasigasigan sa mga mata ni Numba, na nagpapakita ng lubos na pagmamalasakit sa kapakanan ni Ginoong Z. Bumabalot ang pagkamangha sa puso nilang Lando, Diego, Lolo Pedro pati narin sina Twilly at Fulgoso sa tapang at dedikasyon ng munting biik na ito.

Samantala, sa mansion nang Montemayor…

Sa isang silid, magkasama ang dalawang magkasintahang Itim na Engkanto na sina Prinsesa Liway at Prinsepeng Ezekiel.

“Mahaba na ang panahon na hindi tayo magkasama, Ezekiel,” saad ni Prinsesa Liway sa kanyang minamahal na si Ezekiel na isa ring Itim na Engkanto. Hinawakan ni Ezekiel ang mga kamay ni Liway, pagkatapos ay inihalik-halik niya ito sa mga labi.

“Ganoon din ako, aking minamahal na prinsesa. Lubos akong nagpapasalamat sa iyo dahil muli mo akong binigyan ng buhay, dahil sa iyo” pasasalamat ni Ezekiel kay Liway, ang kanyang minamahal.

Sa sandaling nagpapasalamat si Ezekiel kay Liway, lumalim ang pag-ibig na nag-aalab sa pagitan nilang dalawa. Ang kanilang mga mata ay nagdikit-dikit, sumasalamin ng buong pagmamahal at pagnanasa.

Hinaplos ni Liway ang mukha ni Ezekiel ng may pag-aalaga. “Mahal kita nang buong puso, Ezekiel. Hindi ko kayang maipaliwanag ang kaligayahan na nadarama ko tuwing kasama kita.”

Tumingala si Ezekiel at ngumiti ng may pagmamahal. “Ang iyong pagmamahal ay pinapawi ang lahat ng dilim sa aking puso. Ikaw ang liwanag na nagpaparamdam sa akin ng tunay na kahulugan ng pagmamahal.”

Naglapat ang kanilang mga labi sa isang matamis na halik, napakalalim at puno ng emosyon. Sa bawat paghahalik, naglaho ang mga pagkakataon na sila’y hindi magkasama, at ang oras ay tila napahinto sa kanilang pag-iibigan.

Sa mahabang sandali ng pagkakayakap at pagpapahalik, kanilang nadama ang pagiging buo at kumpleto bilang isang magkasintahan. Sa loob ng kwartong iyon, bumalot ang kanilang pag-ibig ng isang mahiwagang himig na nagpapalakas ng kanilang samahan.

Sa pagsalubong ng mga labi ni Prinsesa Liway at Ezekiel, nagpatuloy ang kanilang matamis na sandali ng pagmamahalan. Sa tuwing binaba ni Ezekiel ang kanyang mga labi patungo sa leeg ni Liway, hindi mapigilan ang ungol ng kaligayahan mula sa mga labi ni Liway.

“Ohhh…” ungol ni Prinsesang Liway sa ginagawa ni Ezekiel. Ang ungol na nagmumula kay Prinsesa Liway ay patunay ng kasarapan at kasiyahan na nadarama niya. Nagpapatunay ito na ang bawat galaw ni Ezekiel ay nagbibigay ng malalim na kaligayahan at kahalayan sa kanyang katawan at kalooban.

Sa pagsambit ng “Ohhh…” na pagsasalita ni Prinsesa Liway, naging pahiwatig ito ng kasiyahan, pagkahumaling, at malalim na pagnanasa na pinamamahagi ni Ezekiel sa kanya. Sa kanilang mga galaw at mga halik, naglalaho ang mga pag-aalala at naglalabas ang mga pusong nag-iibigan ng kanilang tunay na kaligayahan.

“Minamahal kong prinsipe, hindi ka pa rin nagbabago. Ohhh…” pahayag ni Prinsesa Liway sa pagkakasambit nito.

“Ganoon ba, mahal kong prinsesa? Gaano na katagal na tayo hindi nagkakasama?” tanong ni Prinsepe Ezekiel sa kanyang minamahal na prinsesa, si Liway.

“Ilang daang taon na ang lumipas, mahal kong prinsipe, simula noong tayo’y naghiwalay. Iyon ang panahon kung saan ako’y pinatakas mo at pinili mong lumaban laban sa mga kaaway nating Engkantong Liwanag lalo na ang mga Diwata, mga Duwende ay nakipagsanib pwersa sa mga dayuhang Kastila at ang mga traydor nating ka-alyado nating mga Babaylan.” tugon ni Prinsesa Liway kay Prinsepe Ezekiel, na nagpapakita ng mga kasagutan na hindi niya malilimutan, kung saan ang digmaan ay nagaganap maraming siglo na ang nakalilipas. Biglang tumulo ang luha ni Prinsesa Liway habang pinaghalik-halikan parin siya ni Prinsepeng Ezekiel. Nararamdaman ni Ezekiel ang mga luhang tumutulo mula sa mga mata ang kanyang minamahal na prinsesa niya, si Liway.

Sa mga sinabi ni Prinsesa Liway, huminto muna si Ezekiel sa ginagawa niya at sinalubong ang paningin ni Liway. May pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, tanong niya, “Bakit ka umiiyak, mahal kong prinsesa?”

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

“Namatay ka sa digmaan na iyon, mahal kong prinsipe,” tugon ni Prinsesa Liway kay Ezekiel. Tila nagulat si Ezekiel sa mga pahayag ng kanyang minamahal na prinsesa na si Liway. Hindi niya maalala ang mga pangyayari na iyon dahil sa tulong ni Liway, ang mga alaala ay unti-unting bumalik sa kanya. Nangyari ito dahil sa pagkakaroon ni Liway ng kakayahan na ibalik ang mga nawawalang alaala. Nabigla si Ezekiel at humingi siya ng tawad kay Liway nang may matinding pagka-sincere.

“Pinapatawad kita, mahal kong prinsipe, sapagkat hindi natin kontrolado ang mga pangyayari sa buhay natin. Ang mahalaga, tayo ay magkasama muli,” sagot ni Prinsesa Liway na puno ng pagmamahal at pag-unawa. Hinawakan niya ang mga kamay ni Ezekiel at nagbigay ng maalab na halik.

Sa sandaling iyon, nagkamit ng kapatawaran ang dalawang minamahal. Batid nilang ang pag-ibig nila ay mas malakas pa sa anumang pagsubok na kanilang pinagdaanan. Ang kanilang pagkakasundo at pagmamahal ay nagbigay-liwanag sa mga naliligaw na alaala at nagpalakas ng kanilang samahan sa mga darating pang yugto ng kanilang buhay.

Sa ngiti sa labi ni Prinsesa Liway, muling napuno ng kasiyahan si Prinsepeng Ezekiel. Hindi na nag-aksaya ng oras si Liway at agad na hinagkan si Ezekiel. Tinugon ito ni Ezekiel sa pamamagitan ng paghahalik rin. Sa kasunod na sandali, hinubad ni Prinsesa Liway ang kanyang kasuotan, at nagpakita sa harap ni Ezekiel ang kanyang hubo’t hubad na katawan.

Namangha si Ezekiel sa nakikita. Ang kagandahan at kahalayang nasa harap niya ay nagdulot ng alab sa kanyang puso at katawan. Sa mga tingin at galaw, nabatid niya ang kahandaan ni Prinsesa Liway na ibahagi ang mga matamis na sandali ng pagmamahalan. Nag-alab ang pagnanasa sa kanyang mga mata habang siya’y nabighani sa kariktan ng kanyang minamahal.

“Ohhh! Mahal kong prinsipe,” nasasarapan si Prinsesa Liway dahil habang hinalik-halikan siya ay minamasahe rin ang kanyang naglalawang suso gamit ang kanang kamay ni Ezekiel.

“Hmmm, Ohhh! Ang laki-laki nila mahal kong prinsesa, hindi parin sila nagbabago.” sabi ni Ezekiel habang marahan niyang minamasahe ang suso ni Liway. Nakatayo parin sila habang ginawa parin nila ang pagmamahalan. Nakayakap si Prinsesa Liway kay Ezekiel habang patuloy parin siya sa pag-ungol dahil sa ginagawa ni Ezekiel.

“Ohhh!… Ohhh! Hmmm…” ang pagsambit pa rin ni Prinsesa Liway. Pagkatapos, siya’y sinunggaban muli ni Ezekiel sa isang mainit na halik.

“Hmmmm…”

Tiningnan ni Ezekiel ang malaking kama ni Alex at naisipang dalhin si Prinsesa Liway doon. Kaya’t itinayo niya si Prinsesa Liway at dinala patungo sa kama. Inihiga niya ito at patuloy na nagpatuloy sa paghalik kay Liway. Nilambungan niya ang mga labi ni Liway, patungo sa kanyang leeg. Gaya ng ginawa nila noong nakatayo sila habang naghahalikan. Gumapang muli ang mga labi ni Prinsipeng Ezekiel patungo sa dawalang suso ni Liway at marahan niyang sinipsip ang mga naglalawang suso ang minamahal niyang si Liway.

“Ohhh! Mahal kong Prinsipe… Miss na miss kita. Ohhh! Sige pa!” ang pagsambit muli ni Liway habang napapaulol sa kasarapan na idinudulot ni Prinsepeng Ezekiel.

Tinugon ni Prinsepeng Ezekiel ang pagnanasa ni Prinsesa Liway. Hinawakan niya siya ng mahigpit at inilapit sa kanya.

“Mahal kong prinsesa, handa akong angkinin ka. Ohhh! Sige na! Matagal-tagal na rin akong hindi nakakaramdam ng ganitong pagmamahalan natin. Ohhh!” Sagot ni Ezekiel habang sinasalubong ang libog ni Liway, at naghahain ng kanyang katawan para sa matagal nilang inaasam na pagkakaisa.

Walang salita ang pag-uusap ang inilabas ni Ezekiel para kay Liway, ngunit ang mga wika ng katawan nila at mga halinghing ang naglalagay ng kanilang mga puso sa isang magkasintahang pagsasama. Sa pangyayari iyon, sila’y naglublob sa mahiwagang pagsasama ng katawan at damdamin, nagpapalitan ng mga halik at mga himig ng kaligayahan.

“Ohhh! Mahal! Ang sarap!” sambit nang Prinsesa nang mga Itim na Engkanto na si Liway sa kanilang pinagsamang katawan nila ang kanyang minamahal na Prinsipe nang mga Itim na Engkanto na si Ezekiel.

“Ahhhh! Na miss ko na ito mahal kong prinsesa.” sambit naman ni Prinsipe Ezekiel pagkatapos ay dahan-dahan na iyang atras-abante ang katawan habang ang pagkalalaki niya ay nasa loob sa lagusan ni Prinsesa Liway. Naka missionary position silang dalawa, si Liway ang nakatihaya habang si Ezekiel naman ay nasa itaas ni Liway.

“Ohh! Ohhh! Ohhh! Sige pa! Mahal kong prinsipe! Bilisan mo pa! Ohhh!” tugon ni Prinsesa Liway kaya binilisan lalo ni Ezekiel ang pag kantot niya kay Liway.

“Ough! Ough! Ough!” lalo binilisan ni Ezekiel parang sabik na sabik siya dahil matagal tagal na siyang hindi nakakantot.

“Ohhh! Ohhh! Yan! Yan! Mahal sige pa!” lalo narin si Prinsesa Liway.

Ang kamang kinalalagyan nila ay sumabay na rin sa kanilang mga kilos, isang pagpapahayag ng matagal nang pinagnanasaan na pagmamahalan.

“Tap! Tap! Tap! Tap! Tap!” ang maririnig na tunog ng pagkakasalpukan ng kanilang mga katawan.

“Oh! Oh! Oh! Oh! Oh!” ang mga ungol ni Prinsesa Liway ay patuloy na lumalakas habang pabilis na pabilis ang pagkantot sa kanya ni Prinsepe Ezekiel, nawawala ang mga balintataw sa kanyang mga mata dahil sa matinding pagnanasa na matagal-tagal na niyang pinagkaitan.

Ang kanilang mga katawan ay naglabas ng makapangyarihang itim na aura, nagpapahiwatig na ang kanilang pagkasama ay isang sagradong pagsasama ng pagmamahalan. Ang kamang kanilang ginamit ay halos sumuko na sa kanilang intensidad at pagsasama.

Sa kanilang hindi nalalaman, naghihintay sa labas ang Hari ng mga Itim na Engkanto na si Usurpier, na nasa katauhan ni Eddie Montemayor. Lubos na natutuwa si Haring Usurpier dahil ang dalawang anak nila na matagal nang nagmamahalan ay nagkakasama muli. “Mga anak ko,” sabi niya nang may pagmamalaki.

“Ohh! Ohhh! Mahal kong prinsesa, malapit na ako, malapit na!” sambit ni Prinsepeng Ezekiel dahil nararamdaman niyang papalapit na siya sa kanyang kasiyahan na matagal na niyang hinihintay.

Nang maramdaman ni Prinsesa Liway ang pagkakalapit ng pagsabog ng kasiyahan ni Prinsepeng Ezekiel, hindi na niya mapigilan ang mga ungol ng kaligayahan.

“Ohh! Ohhh! Prinsepe ko, iparamdam mo sa akin ang iyong kasiyahan. Tuluyan na nating samahan ang ating mga katawan,” sambit ni Prinsesa Liway, na puno ng kagustuhang maramdaman ang pagsasama ng kanilang mga katawan.

Sa mga huling sandali, nagpatuloy ang kanilang pag-ibigang matagal nang pinangarap. Ang pagmamahalan ng dalawang Itim na Engkanto ay naglubog sa mga labis na kasayahan at kasiyahan. Ang kanilang mga katawan ay nagsabay sa sayaw ng pagmamahalan, pinagtibay ng matagal na paghihintay at pangarap na magkakasama.

Sa paglalaho ng oras, ang mundo nila’y nagluwal ng mga halik, mga halinghing ng pagnanasa, at mga ungol ng kasayahan. Hanggang sa kanilang pag-ibig ay lubusang nagkaisa, sinagot nila ang kanilang mga kahilingan sa isa’t isa.

Nang matapos ang pagsasama nila, ang kanilang mga puso ay puno ng kaligayahan at pananabik sa mga darating pang sandali ng pagmamahalan. Ang magkasintahang Itim na Engkanto, Prinsesa Liway at Prinsepeng Ezekiel, ay muling pinag-isa ng matinding pagmamahal, pagtibok ng puso, at paghahangad na magpatuloy ang kanilang buhay na puno ng kasiyahan at pag-ibig.

Nagpapahinga sila, pagod at hingal, habang ang mga bibig nila’y pumapalitan ng mga ngiti ng kaligayahan.

“Mahal ko, maraming salamat,” sinabi ni Prinsesa Liway sa kanyang minamahal na si Prinsipe Ezekiel. Habang nag-aalis si Ezekiel ng kanyang pagkakapatong kay Liway, siya’y tumabi at hinaplos ang mukha ni Liway gamit ang kanyang palad.

“Mahal kong Prinsesa,” tugon rin niya, pagsasabuhay ng kanilang pag-ibig sa bawat salita.

Bigla may kumatok sa kanilang pinto, “Ako na, mahal kong prinsesa,” sabi ni Prinsipe Ezekiel kay Liway. Tumango si Liway bilang pagsang-ayon. Nagbihis si Prinsipe Ezekiel at nilapitan ang pinto, binuksan niya ito. Nakita nilang ang kanilang Ama, si Haring Usurpier, Hari ng mga Itim na Engkanto na nasa katauhan ni Eddie Montemayor.

“Kamahalan,” sabi niya habang lumuhod at isang tuhod niya ay nakapatong sa sahig. Bumangon narin si Prinsesa Liway at nagbihis pagkatapos ay pinuntahan niya sina Ezekiel at ang Ama niyang si Haring Usurpier.

“Mahal kong Ama,” sabi niya habang kinukuha ang kaliwang kamay ng kanyang Ama, si Haring Usurpier. Pagkatapos, hinalikan niya ito bilang tanda ng pagsunod at pagmamahal.

“Mga anak ko, mamayang gabi may malaking pagtitipon para sa lahat ng mga nilalang ng kadiliman dito sa ating mansyon,” anang kanilang Ama na si Haring Usurpier, naglalabas ng kanyang pagka-Hari sa pamamagitan ng mahalagang anunsyo.

“Kamahalan, sige po, maghahanda kami,” sagot ni Prinsipe Ezekiel kay Haring Usurpier, patunay ng kanyang pagtalima sa kautusan ng kanilang Ama.

Nagkatinginan sina Prinsesa Liway at Prinsipe Ezekiel, may kaba at pag-aabang sa mga susunod na sasabihin ni Haring Usurpier.

“Liway, anak, at ikaw rin, Ezekiel, may mahalagang balita ako na dapat ninyong malaman,” sabi ni Haring Usurpier, ang kanilang Ama, na puno ng kaseryosohan at pagmamalasakit. Ang kanilang atensyon ay direkta sa kanya, handang makinig sa mga salitang kanyang ihahayag.

“Ano po yun, kamahalan?” tanong nilang Liway at Ezekiel.

“Ang Diwata ng Engkantong Liwanag na si Dian Masalanta ay kumakalat ang balitang buhay na buhay siya at nagtatago sa katauhan ng isang dalaga,” pahayag ni Haring Usurpier sa kanyang mga anak na sina Prinsipe Ezekiel at Prinsesa Liway.

“Ano?! Hindi ba’t siya mismo ang nagbuwis ng buhay para sa kanyang nasasakupan? Paano nangyari iyon?” sabi ni Prinsipe Ezekiel habang ang kanyang mukha ay namumula at napasama ang kanyang mga kamao.

“Totoo iyan, Ezekiel. Maaaring nakalimutan mo na ikaw mismo ay kasama namin sa digmaang iyon at tayong dalawa ay nagbuwis ng buhay dahil sa walang kwentang Diwata na iyon,” sabi ni Haring Usurpier na may halong galit sa kanyang mga salita.

“Ang mga Lambana, mahal kong ama. Sila ang dahilan!” sambit bigla ni Prinsesa Liway sa kanila.

NARRATOR’S POV

“Ang mga Lambana o Fairies ay mga maliit na nilalang na katumbas ng sukat ng palad nang isang tao, na may mga pakpak na kahawig ng tutubi na kumikislap gaya ng alitaptap. Karaniwan, mas marami silang babae kaysa sa mga lalake. Ang kanilang pag-iiral ay nakatuon sa paglilingkod sa kanilang mga panginoong mga Diwata, at sila’y naglalakbay sa mga hangganan ng mga mundo at higit pa upang tuparin ang mga utos na ibinibigay sa kanila. Mayroon silang mahiwagang abo na may kapangyarihang hikayatin ang kanilang mga kaaway o ibang nilalang kapag mayroong panganib na kanilang kinakaharap. Minsan ang mga Lambana ay naninirahan sa mga kagubatan at lambak, nagtatago sa mga bulaklak at namumulaklak doon. Ang mga Lambana ay ipinanganak mula sa lupa at nagkakaroon ng anyo ng magagandang bulaklak bago lumitaw bilang ganap na nilalang. Ayon sa alamat, ang Reyna nang mga Lambana o Fairy Queen ay minsan nagbibigay ng pag-aalaga at proteksyon sa mga mortal para sa kanilang bayan.”

Balik sa kanila

“Ano?! Ikwento mo nga sa akin, Liway,” sabi ni Haring Usurpier habang ang kanyang mga mata ay tumitig kay Liway, at nakakita rin siya ng seryosong pagmamalasakit kay Ezekiel sa kanyang mga mata.

“Habang ako’y pinapalayo ni Prinsipe Ezekiel sa digmaang iyon, nasaksihan ko ang mga Lambana na patungo sa Diwata ng mga Hangin, si Dian Masalanta, bago niya isakripisyo ang kanyang buhay,” kwento ni Prinsesa Liway, binabalikan ang pangyayaring nangyari sa digmaan na iyon na maraming siglo na ang nakalilipas. Biglang sumuntok sa pader si Ezekiel dahil sa galit na akala nila ay matagal nang patay ang mortal nilang kaaway nang mga Engkantong Liwanag, lalo na ang Diwata na si Dian Masalanta.

“Bueno, mamaya may malaking pagtitipon. Hihingi tayo ng tulong kay Haring Chrollo upang hanapin ang walang kwentang Diwatang iyon. Sige na, maghanda na kayo para sa malaking pagtitipon mamaya,” tugon ni Haring Usurpier, Hari ng mga Itim na Engkanto, bago siya umalis sa kwarto nila.

“Hahanapin kita, Dian Masalanta, hinding-hindi kita mapapatawad!” giit ni Prinsesa Liway, puno ng determinasyon at galit, sa kanyang pag-uusap kay Dian Masalanta.

“Hanggang ngayon, kinamumuhian mo pa rin siya, mahal kong Prinsesa,” sabi ni Prinsipe Ezekiel, nagpapahayag ng pag-aalala at pagkaalam sa damdamin ni Liway, habang ito’y binabalikan ang matagal nang galit at poot ni Liway sa Diwata na iyon.

“Sa halip na ako ang dapat maging Diwata, pinili ng mga tagakonseho si Dian,” sabi niya, ang kanyang pagsasalita ay puno ng galit at poot. Ang pagkatalo niya sa pagkuha ng posisyon na inaasam-asam ay nagpatuloy sa kanyang damdamin, naglalabas ng pagkapikon at pagnanais na patunayan ang sarili.

“Huwag kang mag-aalala, mahal ko. Tutulungan kitang hanapin ang Diwata na yun.” sambit ni Prinsipe Ezekiel habang hinalikan niya muli si Prinsesa Liway. Pagkatapos niyang hinalikan ay nagpasalamat si Prinsesa Liway sa kanya.

“Salamat, mahal kong prinsipe,” sabi niya.

Balik kina Lando, Layla, Matandang Bulag na si Ginoong Z, Lolo Pedro, Diego at mga tatlong Bolignok na sina Twilly, Fulgoso at Numba

Inalis ni Lando ang suot na medalyong Agimat ni Kleidos o Kleidos’ Amulet, at itinuro ito kay Twilly.

“Twilly, palutangin mo ang agimat,” utos ni Numba, ang Bolignok na Biik, kay Twilly, ang kapwa Bolignok. Tumango si Twilly bilang pagsang-ayon.

Binitawan ni Lando ang hawak niyang Agimat, at agad itong pinalutang ni Twilly patungo sa gitna ng kanilang lamesa.

“Handa ka na, Ginoong Z?” tanong ni Numba kay Z, ang Matandang Bulag.

“Oo, Numba,” sagot ni Z, na puno ng determinasyon.

Sa wakas gumamit na nang kapangyarihan si Numba, ang Time and Space Manipulation pagkatapos ang Agimat ni Kleidos ay lumiliwanag.

“Ito na kaya ang Tier 2?” napatanong si Diego sa kanila.

“Aw! Aw! Oo, Ginoong Diego.” Sabi nang Asong Bolignok na si Fulgoso.

“Anong nangyari?” Napatanong si Layla dahil nasasaksihan niya na dumidilim ang palagid.

“Hindi ko alam pero parang dinala tayo sa ibang lugar.” Sabi naman ni Lolo Pedro.

“Nandito parin tayo sa labas nang resthouse ni Ginoong Z.” sagot agad ni Twilly.

Ang palibot nila naging anino, pagkatapos unti-unting naririnig nila ang mga ingay, mga taong nagsisigawan. Ang aninong nasasaksihan nila ay nagiging silweta pero masyadong malabo. Naka concentrate parin si Numba habang nakapikit parin ang kanyang mga mata. Ang matandang bulag naman si Ginoong Z ay naka fucos sa kanya. Ramdam na ramdam nila ang mga pangyayari, lalo lumalakas ang ingay nang mga taong nagsisigawan.

“Ano nangyari? Bakit nagsisigawan sila?” napatanong si Lando sa kanila.

“Hindi ko alam, apo? Malalaman rin natin.” sagot naman ni Lolo Pedro.

“Ano anong liwanag na yun?” tanong ni Layla habang tinuro niya ang ilaw na biglang sumulpot sa mga silweta.

“Aw! Aw! Yan yung mga pirasong alaala nang Matandang Bulag.” Sagot ni Fulgoso. Lumapit si Twilly kay Numba pagkatapos ay sinigawan niya ito.

“Numba! Ngayon na!” sigaw agad ni Twilly kay Numba. Naka concentrate parin si Numba na tila hindi niya narinig ang sigaw ni Twilly, pati narin si Ginoong Z.

Lumakas ang mga enerhiya ni Numba, umaalon tulad ng pagsasalaksak ng mga kuryenteng lumampas sa kanilang limitasyon. Samantala, ang Matandang Bulag ay patuloy na nakatutok kay Numba habang lumalabas ang mga pirapiraso ng kanyang alaala, nagkakaisa patungo sa mga silweta sa paligid. Patuloy nilang naririnig ang sigaw ng tao sa loob ng mga silweta.

Nagpakita ng maraming ilaw ang mga pirapirasong alaala ni Ginoong Z. Nakita nila sina Lando, Lolo Pedro, Layla, Diego, at pati na rin sina Twilly at Fulgoso, ang mga Bolignok. Parang basag na salamin, kumalat ang mga pirapirasong alaala ni Ginoong Z sa mga silweta. Nang humupa na ang enerhiya na lumalabas, binuksan ni Numba ang kanyang mga mata.

“Oink! Oink! Diego! Ang baso,” bigla niyang sinabihan si Diego.

“Huh?! Eh sige,” agad na kinuha ni Diego ang baso mula sa lamesa.

“Ano ang gagawin ni Numba?” tanong ni Lando.

“Malalaman mo rin, Ginoong Lando,” sabi ni Twilly.

Habang patuloy na nakatulala sa pangyayari na sina Layla at Lolo Pedro. Unti-unti nang nawala ang mga silwetang nakapalibot sa kanila, hanggang sa bumalik sa normal ang lahat. Ang mga pirapirasong ilaw na alaala ay lumulutang pagkatapos ay inutusan ni Numba si Twilly.

“Twilly, gamitin mo ang iyong kapangyarihan upang tipunin ang lahat ng mga piraso at ilagay sa baso,” utos ni Numba kay Twilly. Ang Agimat ni Kleidos ay bumagsak sa lamesa at isinuot ulit ito ni Lando.

“Sige, Numba,” sagot ni Twilly nang masunurin.

Nilagay ni Twilly sa baso ang natipung piraso nang mga alaalang kinolekta ni Numba sa loob nang dimensiong alaala ni Ginoong Z. Kumikinang ito na may kulay dilaw.

“Ano ang gagawin mo, Numba?” tanong ni Layla kay Numba.

“Gagawa ako ng gamot, Binibini Layla,” sagot ni Numba sa kanya.

“Anong klaseng gamot, Numba?” tanong ni Lando kay Numba.

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

“Ang gamot na iyon ay tinatawag na ‘Elixir of Remembrance’,” sagot ni Numba kay Lando. Narinig nila ang sagot ni Numba.

“Ano ba kamo? ‘Elixir of Remembrance’? Ano po yan?” tanong ni Ginoong Z kay Numba.

“Aw! Aw! Hayaan mo na ako ang magpapapaliwanag kung ano ang ‘Elixir of Remembrance'” sabi nang Asong Bolignok na si Fulgoso.

“Sige, Fulgoso.” sabi ni Numba habang sumang-ayon siya para sagutin ang tanong ni Ginoong Z kung ano ang ‘Elixir of Remembrance’.

“Nakikining kami, Fulgoso.” sabay sabi nilang Lando, Diego, Lolo Pedrot at ang Bolignok na Tarsier na si Twilly.

“Gamit ang pinagsama ang mga kakayahan ni Numba time and space manipulation at ang Agimat ni Kleidos na suot ni Lando upang tulungan ang pagtitipon ng mga pirasong alaala at lumikha ng “Elixir of Remembrance. Kapag nahaharap sa isang tao na may pirasong alaala, nagsisimula si Numba sa isang misyon upang tipunin at ibalik ang mga nawawalang bahagi nito.” sabi ni Fulgoso sa kanila.

“Sa gabay ng kapangyarihan ng time manipulation at kleidos’ amulet, maaaring bisitahin ni Numba ang mga tiyak na sandali sa oras kung saan nabuo ang mga alaala. Sa pamamagitan ng pagsasauli at pagsusupendi ng oras, natutukoy niya at nagkakalap ng mga pirasong alaala, na lumilitaw bilang mga mababangis na usok sa fabric ng realidad.”

“Kung ganun, yung nakikita nating mga silweta ay yan yung mga usok sa fabric ng realidad.” sabi ni Diego kay Fulgoso.

“Tumpak, Ginoong Diego. Kapag natipon na ni Numba ang isang sapat na bilang ng mga pirasong alaala, bumabalik siya sa isang tahimik at mapayapang lugar. Kapag natipon na ni Numba ang isang sapat na bilang ng mga pirasong alaala, bumabalik siya sa atin. Hahawakan ang isang basong tubig, magpo-focus siya ng kanyang enerhiya at i-aactivate ang mga pampatamis na kakayahan niya. Sa malumanay na haplos, ibinubuhos ni Numba ang mga tipunin na pirasong alaala sa tubig, pinatitibay ito ng esensiya ng nakaraan.” dagdag na paliwanag ni Fulgoso sa kanila. Si Numba naman ay tinitimplahan niya ang gamot.

“Kaya, ang pinagsamang ito ay nagiging ‘Elixir of Remembrance,’ isang malakas na likido na may kakayahang ibalik ang mga nawawalang alaala. Ito ay iniaalok sa mga taong nakaranas ng pagkalimot upang maibalik ang kanilang nakalimutan na nakaraan,” paliwanag ni Fulgoso.

“Aw! Aw! Yan lang masasabi ko, mga kasama!” dagdag niya nang may kasayahan, habang tuwang-tuwa siya sa paglalahad at naglalakad-lakad ang kanyang buntot.

“Ganun pala!” sabi ni Lando sa kanila.

“Kamangha-mangha,” sabi rin ni Layla.

“Hindi talaga kayo basta-basta na nilalang Twilly, Fulgoso at Numba.” Ganun rin si Lolo Pedro.

“Lahat ng impormasyon ninyo, lalo na sa inyo mga Bolignok, isusulat ko ito sa aking journal,” sabi ni Diego.

“Kung ganun, Twilly at Fulgoso diba sabi ninyo noong nakaraang araw na dahil sa katagalan niyong natutulog hanggang natagpuan ako ni Twilly, ay kumukupas ang inyong alaala. Pwede ninyo magamit ang kapangyarihan ni Numba.” sabi ni Lando sa kanila.

“Hindi pwede, Ginoong Lando, dahil hindi naman kami naaksidente. Ikaw lang ang makakasagot sa amin kung kailan maibabalik ang aming alaala at kung ano ang nangyari sa amin,” sagot ni Twilly kay Lando.

“Oink! Oink! Tama ka, Twilly. Dahil sa iyo, Ginoong Lando, ang aming bayani, tanging ikaw lang ang makakabalik sa aming alaala,” tugon ni Numba.

“Aw! Aw! Ganun rin ang sagot ko, Ginoong Lando,” sabi rin ni Fulgoso.

“Hay, oo nga pala,” sabi na lang ni Lando sa kanila.

“Ginoong Z. Tapos na ako magtimpla nang gamot. Oink! Oink!” sabi ni Numba sa Matandang Bulag na si Z.

“Sige Numba,” sagot nang Matandang Bulag na si Z na unti-unting natutuwa dahil matutupad na niya ang matagal na niyang hinahanap ang hanapin ang sarili niya kung sino siya.

Pinalutang ni Twilly ang basong may laman na ‘Elixir of Remembrance’ at ibinigay ito kay Matandang Bulag na si Z.

“Oink! Oink! Paalala, Ginoong Z, kapag uminom kayo ng gamot na iyan, mararanasan ninyo ang sakit ng ulo dahil sa epekto ng ‘Elixir of Remembrance’. Habang sumasakit ang ulo, maalala ninyo ang lahat ng mga nawawalang alaala hanggang sa mawala ang sakit ng ulo. Ito ay nangangahulugang bumuti na ang inyong kalagayan,” sabi ni Numba, ang maliit na Bolignok na biik.

“Sige maraming salamat Munting Biik.” Sagot nang Matandang Bulag na si Z habang nakangiti ito sa kanya.

“Handa na ako,” dagdag pa niya.

“Manong…” pag-aalala ni Layla sa Matandang Bulag.

“Huwag kang mag-aalala, Binibining Layla,” sambit ng Matandang Bulag na si Z.

“Sana gumaling ka, Manong,” sabi ni Lando kay Matandang Bulag.

“Ginoong Z, sana maalala mo ang lahat ng kung paano tayo nagkakilala,” sabi rin ni Lolo Pedro.

Tumatango si Ginoong Z sa kanila habang nakangiti. Pagkatapos ng ilang sandali, nilunok ni Ginoong Z ang lahat ng laman ng baso, ang ‘Elixir of Remembrance’.

Nakangiti pa rin si Ginoong Z sa kanila matapos niyang inumin ang buong gamot, ngunit biglang, “Ahhh! AAAAAAHHHH!” sumigaw siya dahil sa matinding sakit na sumalubong sa kanyang ulo. Ang basong hawak niya ay bumagsak sa sahig at nabasag. Napatumba siya habang hawak-hawak ang kanyang ulo, na labis na sumasakit.

“Ginoong Z!” biglang sabi ni Lolo Pedro habang dali-daling lumapit at sinuportahan si Ginoong Z.

“Manong!” sabay-sabay na sabi nila Lando, Diego, at Layla habang mabilis na nilapitan ang Matandang Bulag na si Z.

Tahimik na pinagmasdan ng tatlong Bolignok ang pangyayari, puno ng alalahanin.

“Ahhh! Ahhhh! AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!!!!” lalong sumisigaw si Ginoong Z.

Sa eksena ni Ginoong Z kung saan matapos niyang nainum ang gamot, ang ‘Elixir of Remembrance’

Biglang naalala ni Ginoong Z ang lahat ng mga pangyayari kung saan nagsimula ang pagkawala ng kanyang alaala.

“Zooooommmmmm!” tunog ng eroplano na sinakyan niya.

“Haaaaaaaaa! Haaaaaaa! Mamatay tayo!” sigaw ng mga kapwa pasahero na kasama niya sa eroplano.

“Hah?! Nasaan ako?” tanong niya habang nasa loob siya nang eroplano.

“Nakikita ko sila?! Paano?” tanong pa niya habang nakikita niya ang pangyayari sa loob nang eroplano, ang mga tao ay nagpapanic. Pinagmasdan pa niya ang kanyang sarili. Biglang may tumawag sa kanya.

“Ginoong Netero! Ginoong Netero! Ginoong Zobek Netero!” sigaw ng isang lalaking tumawag sa kanya, ang matandang bulag na kilala bilang Zobek Netero. Lumingon siya sa kinaroroonan kung saan may tumawag sa kanya. Hindi pa siya bulag sa panahong ito.

“Maestro!” Napasabi siya bigla na hindi namamalayan.

“Maghanda ka! Mapapalaban tayo!” Sabi ng kanyang maestro. Nagulat siya dahil kilalang kilala siya sa taong nagtawag sa kanya.

“Naaalala ko na ang lahat!” Sabi niya bigla sa isipan. Kaya napatanong na rin siya sa taong tumawag sa kanya.

“Ano?! Sino maestro?” Tanong ni Zobek Netero sa kanyang maestro.

“Yung humahabol sa akin,” sabi ng kanyang maestro.

“Yung mga aninong nilalang nanaman?!” Gulat na tanong niya.

“Oo, Ginoong Netero,” sabi ng kanyang maestro.

“Huhuhu! Mommy! Huhuhu!” Iyak ng isang batang babae habang niyayakap siya ng kanyang ina.

“Anak! Huhuhu! Panginoon sana iligtas mo kami,” dasal ng ina ng batang babae.

Napalingon si Ginoong Zobek Netero sa mga pasaherong mag-ina. Napapikit siya at napabagnot sa kanyang sitwasyon ngayon.

“Ayan na sila, Ginoong Zobek!” Sabi ng kanyang maestro.

Gumapang ang mga anino papunta sa kanila at bigla itong huminto sa pagitan nila, pagkatapos ay lumitaw sa harap nila.

“Bakit tayo hinahabol nila?!” Tanong ni Ginoong Zobek Netero habang naghanda siya at binunot niya ang espada.

“Hindi ko alam, Ginoong Zobek, pero may kutob ako na may kinalaman ito sa aking nakaraan na matagal ko nang ibinaon sa limot,” paliwanag ng maestro sa kanya.

“A… ano?!” gulat na sagot ni Ginoong Zobek Netero.

Inilabas na rin ng kanyang maestro ang Combat Cross mula sa kanyang palad. Sumugod sa kanila ang mga aninong nilalang na biglang nagkaroon ng hugis tao na may mapupulang mata sa kanilang mga balintataw.

“Waaa!” sumugod rin sina Ginoong Zobek at ang kanyang maestro. Sinangga ng maestro ang itim na espada na hawak ng mga aninong nilalang gamit ang latigong kadena na humahaba mula sa dulo ng maikling bahagi ng sandatang krus o Combat Cross. Samantala, si Zobek Netero naman ay sinangga rin ang itim na espada ng mga aninong nilalang gamit ang kanyang espada na gawa sa pilak.

“Ting! Ting! Ting!” salpukan ng latigo at espada.

“Wah! Wah! Waaaaa!” ingay nila Ginoong Zobek at ang kanyang maestro habang patuloy nilang sinasangga ang itim na espada ng mga aninong nilalang.

“Akala niyo mapapatay niyo kami?” reaksyon ni Ginoong Zobek habang kampante siya.

“Huwag tayo magpakasiguro, Ginoong Zobek,” sambit ng maestro.

“Paano mo nasabi, maestro?” napatanong si Ginoong Zobek sa kanyang maestro.

“Hindi ordinaryo ang kalaban natin dahil hindi katulad ng mga nakasagupa namin noong panahon ng iyong mga ninuno, Ginoong Zobek,” sabi ng kanyang maestro.

“Hindi katulad ng mga bampira, taong lubo, at iba pang kampon ng kadiliman na nakalaban ng lolo ko noon?!” nagulat si Ginoong Zobek sa mga sinabi ng kanyang maestro.

“Oo, Ginoong Zobek!” sagot ng kanyang maestro.

Napabugnot at pinagpawisan sila lalo.

“Waaaa! Wa! Wa!” sabay nilang sabi muli.

Nang nasungkit ng kanyang maestro ang itim na espada ng kanilang kalaban, agad niyang hinila ito at inihagis sa sahig.

“Huh! Mahina pala mga ito, maestro,” reaksyon ni Ginoong Zobek sa nagawa ng kanyang maestro.

Napangiti pa ang kanyang maestro, ngunit ang inihagis niyang itim na espada ay biglang naging anino at bumalik ito sa kanilang kalaban.

“Ano?!” nagulat si Ginoong Zobek sa ginawa ng kanilang kalabang anino.

“Tot! Tot! Tot! Tot! Tot!” nag-alarm ang eroplano na kanilang sinasakyan, naghudyat na malapit na silang bumagsak sa karagatan.

“Haaaaaaaa! Mamamatay na tayo lahat!” Nagpapanik na ang mga pasahero.

“Sir! Sir! Saan tayo pupunta? Saan babagsak ang eroplano?” Tanong ng flight attendant sa mga piloto.

“Sa karagatan ng Romblon,” sagot ng isa sa mga piloto ng eroplanong sinasakyan nila.

Agad na tumakbo palabas ng cockpit ang flight attendant at pinindot ang intercom.

“Mga minamahal na pasahero, ang eroplanong ito ay lulubog sa karagatan ng Romblon sa loob ng sampung minuto. Kanina ay ipinakita namin sa inyo ang tamang paggamit ng seatbelt, life vest, at oxygen mask. Hinihiling po namin na basahin ninyo ang safety information card na matatagpuan sa bulsa ng inyong upuan at seryosohin ang mga inilagay na pamantayan para sa mga sandaling ito. Para sa inyong kaligtasan, sumunod lamang sa mga panuntunan ukol sa seguridad. Maraming salamat at nawa’y patnubayan kayo ng Panginoon!”

Anunsyo ng flight attendant sa mga pasahero. Narinig nila ito si Ginoong Zobek Netero at ang kanyang maestro.

“Sa karagatan ng Romblon? Hindi maaari?!” Nahintakutan ang maestro ni Ginoong Zobek sa anunsyo ng flight attendant na ang eroplanong sinasakyan nila ay babagsak sa karagatan ng Romblon.

“Bakit po, maestro? Bakit kayo natatakot?” Gulat na tanong ni Ginoong Zobek sa kanyang maestro.

“Sa Romblon Triangle! Sa Romblon Triangle babagsak ang eroplanong sinasakyan natin, Ginoong Zobek!” Sagot ng maestro ni Ginoong Zobek.

Lalong nangingilabot si Ginoong Zobek sa sagot ng kanyang maestro.

“Huwag mong sabihin na katulad ito ng Bermuda Triangle. Putang ina!” Napamurang sabi ni Ginoong Zobek.

Lalo pang higpitan nila ang paghawak sa kanilang sandata. Handang-handa na rin sila sa mga kalaban nila.

“Ginoong Zobek,” tawag ng maestro sa kanya.

“Ako na ang bahala sa kalaban. May utos ako sa iyo,” sabi ng maestro niya.

“Ano ang ipapagawa niyo sa akin, maestro?” tanong ni Ginoong Zobek sa kanyang maestro.

“Wasakin mo ang pader ng eroplano,” utos ng maestro.

“Anong sinasabi niyo?! Maestro, lubhang mapanganib ang ipapagawa ninyo sa akin!” tutol ni Ginoong Zobek sa kanyang maestro.

“Lalong babagsak ang erop…” naputol ang pagsasalita ni Ginoong Zobek.

“Wala na tayong magagawa, Ginoong Zobek!” sumbat ng maestro sa kanya.

“Maestro?!” sabi ni Ginoong Zobek, dahil napansin niyang pumikit at umiyak ang kanyang maestro.

Ang Combat Cross na ginamit ay dinisarmahan niya. Pagkatapos ay inilabas niya ang karit ng kamatayan.

“Puntahan mo ang taong inalagaan ko, Ginoong Zobek!” sabi ng maestro niya.

“Sino? Sina Dalia at Pedro ba kamo maestro?” tanong ni Zobek Netero sa maestro niya.

Biglang hiniwa ng maestro niya ang pader sa eroplano kaya nagulat si Ginoong Zobek at pati na rin ang kapwa nilang pasahero.

“Haaaaaaaaaa! Babagsak na ang eroplano!” Hiyawan ng mga pasahero.

“Tit! Tit! Tit! Tit! Tit!” Lalong bumilis ang tunog ng alarm ng eroplano.

“Maestro?!” gulat na sabi niya.

Umalis sa pwesto ang maestro sa harap ng kanilang kalaban na anino, pagkatapos ay lumapit siya kay Ginoong Zobek. Hinawakan niya ang damit ni Ginoong Zobek.

“Maestro?! Ano ang gagawin mo?” gulat at takang tanong ni Ginoong Zobek sa kanyang maestro.

“Puntahan mo ang anak ko, Ginoong Zobek! Puntahan mo si Leandro Dela Cruz! Ang pangalan ng anak ko, Ginoong Zobek, inalagaan ito nina Dalia at Pedro! Huling utos ko na ito sa iyo, Ginoong Zobek! Huhuhu!” Utos ng maestro niya, at tuluyan humagulgol sa iyak ang maestro sa harap niya.

“Ano?! May anak ka?!” gulat na tanong ni Zobek sa maestro niya.

Tumatango naman ang maestro niya. Akala kasi ni Zobek ay ang taong inaalagaan nang Maestro niya ay sina Dalia at Pedro noong panahon nakilala niya sa Bahay Ampunan sa Maynila.

Kaya binuhat siya ng maestro.

“Maestro?! Anong gagawin mo? Maestro?!” Reaksyon pa niya habang binuhat na siya ng kanyang maestro.

“Ito ang huling pagkakataon na magkasama tayo, Ginoong Zobek,” hinahagulgol na sabi ng maestro niya habang nakangisi at tumutulo ang luha mula sa kanyang mga mata.

“Paalam, Ginoong Zobek! Haaaaa!” Inihagis niya si Ginoong Zobek nang malakas palayo, papunta sa himpapawid, palabas ng eroplano.

“MAAAAAEESSSTRROOOOO!!!” Sigaw niya habang tumilapon palayo mula sa eroplanong papunta sa Romblon Triangle.

Pagkatapos ng sandaling iyon, biglang bumangon si Ginoong Z na totoong pangalan ay Zobek Netero mula sa binagsakan niyang sahig matapos ininum niya ang gamot na ‘Elixir of Remembrance’.

“Haa… Haa… Haa…” Hingal niya. Pilit niyang hinahabol ang mga pangyayari na nangyari kahapon sa pamamagitan ng gamot.

“Ginoong Z! Ginoong Z. Okay ka lang ba?” Sigaw ng pag-aalala ni Lolo Pedro kay Ginoong Z, na ang tunay na pangalan ay Zobek Netero.

“Manong!” ganun din sina Layla, Diego at Lando.

Nang bumuti na ang kalagayan ni Zobek Netero ay lumingon siya kay Lolo Pedro kahit hindi niya ito nakikita.

“Pedro? Ikaw ba yan. Haha. Pedro?!” sabi ni Zobek Netero kay Lolo Pedro tapos ay niyakap niya ito nang mahigpit.

“Ginoong Z?! Naaalala mo na ba ako? Ginoong Z?” tanong ni Lolo Pedro kay Zobek habang unti-unting natutuwa si Lolo Pedro.

“Oo! Oo! Pedro.” Sagot agad ni Zobek.

“Ginoong Z! HUHUHUH!” sa wakas ay natutuwa si Lolo Pedro dahil naaalala na siya ni Zobek. Humahagulgul ito sa iyak.

Si Zobek, na muli nang nakakaramdam ng koneksyon kay Lolo Pedro, ay hinawakan ang mga braso nito at ngumiti. “Hindi kita makakalimutan, Pedro. Maraming salamat sa pagtitiyaga at pagmamahal na ipinakita mo sa akin. Sa wakas, nagbabalik na ang aking mga alaala.”

Nakangiting pinagmasdan ang tatlong Bolignok na sina Twilly, Fulgoso at Numba.

“Oink! Oink! Masaya ako para sa inyo,” sabi ni Numba.

“Ang gamot na ginawa mo Numba ay nagbunga.” Sabi ni Twilly sa kapwa niyang Bolignok na si Numba na nakangiti ito.

“Aw! Aw! Ang galing galing mo Numba.” ganun din si Fulgoso.

Hindi mapigilang lumuha rin si Ginoong Zobek sa kaligayahan at pagkakakilala sa kanyang mga kasama. Ngunit sa mga luha na ito, nagliliwanag ang pag-asa at ang pagnanais na malampasan ang anumang pagsubok na kanilang haharapin.

Umalis sa pagkakayap si Lolo Pedro kay Zobek. Tapos ay tumayo si Zobek at sabing, “Maraming Salamat sa inyong lahat.”

“Manong, salamat at nagbalik na rin ang inyong alaala.” Tuwang sabi ni Lando.

“Zobek Netero, Zobek Netero ang tunay kong pangalan.” sabi nang Matandang Bulag na si Zobek Netero.

“Ginoong Zobek!” sabi nila.

“Kaya pala ‘Z’ ang tawag sa inyo Ginoong Zobek dahil Zobek Netero pala ang tunay mong pangalan.” sabi ni Lolo Pedro kay Zobek.

“Tama ka Pedro, teka nasaan ang asawa mong si Dalia?” tanong ni Zobek kay Lolo Pedro.

“Nasa bahay namin Ginoong Zobek.” sagot ni Lando kay Zobek. Napalingon si Zobek kay Lando

“Ikaw na bayan Lando? Ang anak nang maestro namin si Jose?” tanong ni Zobek kay Lando.

“Oo, Ginoong Zobek.” sagot ni Lando kay Zobek.

Nilapitan ni Zobek Netero si Lando at lumuhod, inilagay ang isang tuhod sa sahig habang nakaluhod sa harap ni Lando at yumuko. Muli niyang ipinakilala ang kanyang sarili kay Lando.

“Lando, magpapakilala ako sa iyo. Ako si Zobek Netero, ang kanang kamay ng iyong ama na si Jose,” pagpapakilala ni Zobek Netero kay Lando.

“Ginoong Zobek, ako pala si Leandro Dela Cruz, tawagin mo lang ako Lando, Ginoong Zobek,” pagpapakilala rin ni Lando, inaabot ang kanyang kamay sa ama niyang si Jose na si Zobek Netero.

“Utos nang inyong ama na hanapin ka, at tanggapin mo ko bilang bago mong kanang kamay, Ginoong Lando.” sabi ni Zobek Netero kay Lando. Nagulat naman si Lando sa mga sinasabi ni Zobek Netero.

“Ano? Utos nang aking ama? Ginoong Zobek, nakakahiya naman kung magiging kanang kamay kita, sa katunayan ay ordinaryong tao lang ako.” sabi ni Lando na napakamot sa kanyang ulo.

“Aw! Aw! Ginoong Lando! Alam ko na, siya ang magsanay sa iyo, si Ginoong Zobek!” Biglang sambit ang Asong Bolignok na si Fulgoso tumalon ito papunta sa kanila.

“Ito na pala ang Bolignok na sinasabi ng maestro sa akin noon. Unang pagkakataon ko pa ito nakita,” reaksyon ni Zobek Netero sa mga Bolignok. Lumapit na rin ang mga Bolignok na sina Twilly at Numba.

“Kayo rin, hahah. Nakakatuwa. Unang beses ko rin itong makita,” reaksyon ni Zobek Netero.

“Bakit po, Ginoong Zobek, hindi n’yo po ba sila nakita noon noong kasama n’yo ang aking ama?” tanong ni Lando.

“Oo, Ginoong Lando. Hindi ko nga alam kung bakit eh,” sagot ni Zobek kay Lando.

“Tama, naalala ko na. Ginoong Zobek, may sasabihin ako sa inyo,” sabi ni Lando kay Zobek.

“Ano po ‘yon, Ginoong Lando?” tanong ni Zobek Netero.

“Tulungan n’yo po akong magsanay, Ginoong Zobek, dahil mayroon akong sandata na nakapaloob sa akin, ang Combat Cross at Scythe,” sagot ni Lando kay Zobek.

Narinig ito ni Zobek Netero, at ramdam na ramdam niya ang determinasyon ni Lando. Sa palagay niya, nakikita niya sa katauhan ni Lando ang kanyang Maestro na si Jose. Kaya pumayag siya sa alok ni Lando.

“Sige, Ginoong Lando. Tuturuan kita kung paano gamitin ang sandatang nakapaloob sa iyo.” Pumayag si Zobek Netero sa alok ni Lando upang i train niya si Lando kung paano gamitin ang sandatang nakapaloob kay Lando, ang Combat Cross at Scythe.

Samantala, nagtitipon ang lahat sa mansyon nang Montemayor ang mga nilalang na kadiliman na galing pa sa iba’t ibang panig sa Pilipinas

“Kagalang-galang na mga kawal, malugod kong inyong tinatanggap ang inyong pagbabalik!” bati ni Chrollo habang nakaupo sa trono na matatagpuan sa altar sa dulo ng function hall sa loob ng mansyon. Kasama niya ang tatlong nakaupo na mga disipulo na binuhay niya, sina Prinsesa Liway at Prinsepeng Ezekiel na mga Itim na Engkanto, at si Eddie Montemayor na ngayon ay kinokontrol ni Usurpier, ang Hari ng mga Itim na Engkanto.

“Nasaan si Berta? Bakit hindi siya kasama rito?” tanong ni Chrollo, ang ‘Dark Lord of Demon Necromancers’, tungkol sa kanyang ikaapat na disipulo na si Berta Magsalang.

“Hmmm.. hindi ko alam, kamahalan Chrollo,” sagot ni Prinsesang Liway kay Dark Lord Chrollo.

“Nahuli ba ako, kamahalan?” biglang tanong ng isang grupo ng mga uwak na biglang lumitaw malapit sa harap ni Dark Lord Chrollo, na tila isang tao. Nagulat sila nang makita si Berta Magsalang sa harap nila.

“Hmmm… Hindi pa, Berta, ang pagtitipon ay nagsisimula pa lamang,” sagot ni Dark Lord Chrollo na hindi naman nagpapakita ng reaksyon.

“Tsk!” napabuntung hininga si Prinsepe Ezekiel, isa sa mga Itim na Engkanto.

“Sa susunod, matuto kang magpakumbaba, Berta!” sinabihan siya ni Usurpier, ang Hari ng mga Itim na Engkanto. Ngunit hindi masyadong nagpansin si Berta sa mga pahayag ni Usurpier. Ipinagpatuloy niya lamang ang pag-upo niya, para bang walang nangyari.

Nakayuko sa harap nila ang mga piniling kawal na nilalang ng kadiliman, sina Hari Hidalgo ng mga Kapre, Hari Ernesto ng mga Tikbalang, Hari Carpio ng mga Nuno sa punso, Hari Gullom ng mga Tiyanak, Reyna Malphas ng mga Aswang, Reyna Pentesya ng mga Manananggal, at Hari Olrox ng mga Syokoy.

“Malaking pasasalamat sa inyo, kamahalan, sa inyong pagbuhay sa amin. Kami ay lubos na nagpapahalaga sa inyo at may utang na loob sa inyo ng aming buhay,” sabay-sabay nilang sabi, nakaluhod ang kanang paa at nakayuko ang ulo bilang tanda ng kanilang paggalang sa kanilang pinuno na si Chrollo.

Mapangiti ang mukha ni Chrollo habang pinagmamasdan sila. Tumayo siya mula sa trono at lumapit sa gilid ng altar upang kunin ang isang misteriyosong aklat ang Demonic Necromonicon na nakalagay sa bookstand. Matapos kunin ang aklat, bumalik siya sa trono at umupo. Muling nagsalita si Chrollo sa kanyang mga kawal.

“Mangyaring harapin n’yo ako,” utos niya sa kanila.

Matapos marinig ang utos ng kanilang pinuno, tumayo at humarap ang mga piniling kawal.

“Sa mga hindi pa nakakakilala sa akin… Ako si Chrollo… Isa akong Dyablong Negromante, Ang Hari nang mga Dyablong Negromante, ” nagpakilala siya sa kanila.

Nahintakutan ang mga piniling kawal sa salitang sinabi ng kanilang pinuno.

“Sa ngayon, kilalanin n’yo muna ako bilang pinuno,” dagdag pa ni Chrollo.

Samantala, nasa tabi nito ang iba pang mga nilalang ng kadiliman, kasama na si Rigor, Agripina at mga iba’t ibang pinuno ng mga kadiliman sa iba’t ibang panig sa Pilipinas, na nakikinig sa kanilang pinuno na si Chrollo.

“Hari ng mga nigromante at dyablong nigromante?” napatanong sa isip ni Rigor, nagulat at natakot dahil ngayon lang niya nalaman ang tunay na pagkakakilanlan ni Chrollo sa personal.

Napansin din niya ang takot na sumilip sa mga mata ng mga piniling kawal ni Haring Chrollo.

“Ano kaya ang balak niya?” patuloy na nagtatanong si Rigor sa kanyang isipan.

“Hmmm…” pabulong na sabi ni Haring Chrollo habang pinagmamasdan ang mga piniling kawal.

“Tandaan n’yo ang aking pangalan, Chrollo,” dagdag pa niya.

Tumayo muli si Chrollo mula sa trono at itinaas ang kanyang kaliwang kamay. Binuka niya ang palad at tiningnan ang nasa ibabaw nito. Sa loob ng ilang segundo, isang bola ng enerhiya na kulay ube ang nabuo sa kanyang palad.

“Huh?” Napanganga si Reyna Malphas, ang Reyna nang mga Aswang sa kanyang nakikita.

Matapos iyon, unti-unti lumalaki ang kulay-ubeng enerhiya hanggang sa sumagad ito sa laki ng isang bola ng basketbol. Muling humarap si Chrollo sa mga piling kawal, ang kanyang kaliwang kamay ay nakataas pa rin na may kulay-ubeng bolang enerhiya sa palad.

“Kung hindi n’yo ako maalala,” sabi ni Haring Chrollo sa mga piling kawal.

“Bueno, ihahagis ko ito sa inyo upang maibalik ang inyong mga alaala,” sabi niya.

“Daemonum Commentaria (Demonic Memoirs)!” Inihagis ni Haring Chrollo ang kulay-ubeng bolang enerhiya sa mga piling kawal, gaya ng paghagis sa isang laro ng baseball.

Nang maabot sila ng bolang enerhiya, sumigaw sila sa sakit.

“Haaaaaa! Haaa! Haa! Haaaaa!” Naramdaman nila ang pinsala ng hampas mula kay Haring Chrollo, at ang kanilang mga katawan ay nanginig.

Nakasaksi sa pangyayaring ito ang mga nilalang ng kadiliman, lalo na ang mga pinunong sa iba’t ibang panig sa Pilipinas, sina Agripina, Rigor at iba pa. Nagulat sila sa ginawang ito ng hari.

“Ganito ba talaga ang kapangyarihan ng hari ng mga dyablong nigromante o…” Napatigil si Rigor sandali.

“Mas kilala sa wikang Ingles bilang Dark Lord of Devil Necromancers?” Dagdag niya sa Ingles ang pagtawag sa Haring Dyablong Nigromante. Lalo siyang natakot nang biglang lumingon sa kanya si Haring Chrollo.

“Tama ka, Rigor. Ako ang Dark Lord of Devil Necromancers. Hahaha! Hahahahaha! Hahahahahaha!” Sagot ni Haring Chrollo kay Rigor, at pinuno ito ng malakas na halakhak na parang boses ng isang demonyo.

Napanganga at nagulat si Rigor, dahil nabasa niya ang iniisip niya. Kasabay pa nito, ang langit ay binubulabog ng kulog at kidlat, habang ang mga pangyayari sa loob nang mansyon ay nagaganap.

“Mawalang galang napo, Kamahalang Chrollo,” sabi ni Hari Usurpier kay Dark Lord Chrollo habang niyuko ang kanyang ulo bilang tanda ng paggalang.

“Ano ang maipaglilingkod mo, Usurpier?” tanong agad ni Dark Lord Chrollo kay Hari Usurpier.

“Ang Diwata ng Hangin na si Dian Masalanta, buhay pa pala,” pahayag ni Hari Usurpier kay Dark Lord Chrollo.

“Hmmmm…” ang tanging sagot ni Dark Lord Chrollo habang napahawak siya sa kanyang baba at nakatuon parin sa mga piniling kawal.

“Nais po naming humingi ng tulong sa inyo, Kamahalang Chrollo, na hanapin ang Diwata na si Dian Masalanta. Siya ay nagtatago sa loob ng isang mortal na dalaga,” pahayag rin ni Hari Usurpier, ang Hari ng mga Engkantong Itim.

Balik nina Lando, Zobek Netero, Lolo Pedro, Layla at mga Bolignok na sina Twilly, Fulgoso at Numba

“Mawalang galang na po sa inyo, papasok muna ako sa loob ng Resthouse para tulungan ang aking mga magulang,” sambit ni Layla sa kanila.

“Sige, Layla,” sabi ni Lando habang nakangiti sa kanya. Napansin ni Layla na namumula siya dahil nginitian siya ni Lando. Habang papasok si Layla sa loob ng Resthouse, napansin na rin ni Twilly na nakatutok si Fulgoso kay Layla. Kaya’t napagtanong na rin niya.

“Fulgoso, simula pa kahapon ay tutok na tutok ka kay Layla na para nag-uusisa ka.” Sabi ni Twilly kay Fulgoso. Narinig ito ni Zobek Netero.

“Ako lang ba ang hindi nakapansin?” biglang sabi ni Zobek Netero dahil naririnig niya ang usapan ni Twilly tungkol kay Layla.

“Bakit Ginoong Zobek may problema ba kay Layla?” napatanong na rin si Lando.

“Aw! Aw! Twilly, seryoso may kakaiba sa dalagita na yan, Si Layla pero hindi ako sigurado.”

Samantala, sa loob nang Resthouse

Abala sa paglilinis ang tatlong bata na sina Crispin, Bassilyo at Momoy habang kasama nila ang mga magulang ni Layla na sina Aling Marites at Tatay Berting.

“Nay, tay,” tawag ni Layla sa kanila.

“Oh, anak, naparito ka. Kumusta naman sila sa labas?” sabi ni Aling Marites, ang ina ni Layla. Dali-daling nilapitan ni Layla ang kanyang mga magulang at binulongan sila.

“Bakit, anak?” tanong ni Tatay Berting, naguguluhan.

“Basta,” sabi ni Layla, at gumawa siya ng senyas sa kanila. Naintindihan ng kanyang mga magulang ang senyas ni Layla. Ngunit hindi nila alam na naririnig ito ni Momoy.

“Ate Layla? Bakit saan kayo pupunta?” tanong agad ni Momoy, ang bunso kasama sina Crispin at Bassilyo.

“Bakit, anak?” tanong ni Tatay Berting, naguguluhan.

“Ahh.. Hehehe… Lalabas rin kami saglit, Momoy. Ang kyut-kyut mo,” sabi ni Layla, sabay kamot sa ulo ni Momoy at pagsiksik ng pisngi nito. Kaya nagtataka rin si Momoy sa mga kilos ni Layla.

Nang papunta na sila sa pintuan, biglang nakasalubong nila sina Lando, Diego, Lolo Pedro, Zobek Netero, at ang mga Bolignok na sina Twilly, Fulgoso, at Numba.

“Layla,” sabi ni Lando kay Layla.

“Ahh, Lando?” Nagulat at napatanong si Layla kay Lando. Kinakabahan siya.

“Binibining Layla,” tawag ni Zobek Netero kay Layla.

Balik sa Mansyon kung saan humingi nang tulong ang Hari nang mga Engkanto na si Usurpier kay Dark Lord Chrollo

“Hmmmm!…” sabi ni Dark Lord Chrollo pagkatapos ay lumingon ito kay Hari Usurpier. Biglang kinabahan si Hari Usurpier pero nginitian lang siya ni Dark Lord Chrollo. Muling humarap si Chrollo sa mga piniling kawal niya.

“Mga pili kong kawal, may trabaho akong ibibigay sa inyo.” sabi niya sa mga piniling kawal.

“Ano yun, Kamahalan?” sabi ng mga piling kawal. Nakangiti pa rin si Chrollo sa kanila.

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

“Hanapin ninyo ang mga Engkantong Liwanag na nabubuhay pa sa panahong ito, lalo na ang Diwata ng Hangin na si Dian Masalanta,” sabi niya sa mga piling kawal. Nagulat ang lahat ng mga nilalang ng kadiliman sa balitang sinabi ng Dark Lord of Demon Necromancers na si Dark Lord Chrollo.

NARRATOR’S POV

“Napapabalitang buhay pa ang Diwata nang Hangin na si Dian Masalanta ayon sa Hari nang mga Engkantong Itim na si Hari Usurpier. Sino kaya si Dian Masalanta, ang Diwata nang Hangin? Abangan ang susunod na kabanata.”

ITUTULOY…