Written by celester
Title: SUGO: Reborn
Author: Celester
Genre: Fantasy, Horror, Adventure, Drama, Erotic, Romance
AUTHOR’S NOTE
“Ang sumusunod na kuwento ay isang gawa ng kathang-isip at hindi nilayon na kunin bilang isang pagmumuni-muni ng mga pangyayari sa totoong buhay o mga indibidwal. Ang anumang pagkakahawig sa mga tunay na tao, buhay o patay, o aktwal na mga pangyayari ay nagkataon lamang. Ang imahinasyon at lisensya ng may-akda ay ginamit sa paglikha ng kuwentong ito.”
KABANATA VIII: THE BEGGAR’S KEEPER
NARRATOR’S POV
“Nakatayo sa Bulacan ang tinaguriang ‘Pork Capital of the Philippines.’ Ito ang sentro ng produksyon ng baboy sa bansa. Ang lalawigan ay may malalim na kasaysayan at sagana sa agrikultura. Sa Bulacan, makikita ang mga tradisyonal na pagkaing gawa sa baboy. Ang industriyang ito ay nagbibigay ng trabaho sa mga Bulakenyo at nagpapalago sa ekonomiya ng lalawigan. Dahil dito, ang pagkakaroon ng hindi pangkaraniwang malaking bilang ng mga nilalang na kadiliman sa lugar na ito, kadalasan ay hindi alam nang mga mamamayan.
Ngayon, ipinakikilala natin si Numba, ang ika-labing-isang Bolignok. Siya ay isang espesyal na biik na kilala sa kanyang lakas at galing. Inalagaan siya ng mga batang pulubi na sina Bassilyo, Momoy, at Crispin sa labas ng Barasoain Church sa Malolos, Bulacan. Hindi nila pinabayaan si Numba at mabuti nilang itong inalagaan dahil espesyal siya. Ang mga tanong tungkol sa kanyang kakayahan at posibleng mga sagot na ibibigay ni Numba ay maaaring magdala ng mga kasagutan na matagal nang hinahanap ni Matandang Bulag na si Z upang maintindihan ang kanyang sarili.
Dahil dito, hinahangaan ng mga taong nag-aalaga kay Numba ang kanyang galing. Sumama tayo kay Numba sa kanyang nakakaengganyong mga pakikipagsapalaran at alamin ang kanyang kamangha-manghang kapangyarihan.”
Sa lumang pantalan sa Bulakan, Bulacan
Nang pagsapit ng alas diyes ng gabi, may tatlong trak ng kargamento ang pumasok sa lumang pantalan. Ang kanilang dala ay mga karne ng baboy na ilegal na pinapalusot patungo sa ibang bansa. Nagtataka ang tatlong drayber ng trak kung bakit sa lumang pantalan sila dinala para maghatid ng mga karne ng baboy.
“Boss, tama po ba ang address dito?” tanong ng isang drayber ng kargamento na katabi niya sa front sit.
“Oo, ito ang ibinigay sa akin na address,” sagot ng kausap niya.
Matapos ng ilang sandali, lumabas mula sa bodega ang mga kalalakihan na nakadamit itim.
“Siguro sila na ang mga ito,” sabi ng isa pang drayber ng trak.
Agad na naglapit ang tatlong drayber ng trak sa mga kalalakihang nakadamit itim na lumabas mula sa bodega. Sa madilim na silid, maaaring mapansin ng mga drayber ang mga matang nagliliyab sa dilim ng mga lalaki, nagbibigay ng tanda ng kanilang pagiging mga Aswang.
“Hah! Ka… ka… Kami ang mga tagapaghatid ng mga kargamento,” sabi ng isang drayber nang may pag-aalinlangan, habang kinikilabutan siya sa presensya ng mga ito.
Ngunit bigla silang binara ng isa sa mga aswang. Nagpakita ito ng kanilang mga pangil at naglalabas ng gutom na pagnanasa.
“Paano natin malalaman na kayo ang dapat na nakatanggap?” tanong ng Aswang sa isang malakas na boses, na nagpapakita ng kanilang kakayahan bilang mga kinakatakutang nilalang.
“Ma.. ma… may mga dokumento kami rito, mga papeles ng kargamento,” sagot ng isa sa mga drayber habang kinakabahan, nag-aalala na baka mawala ang kanilang buhay sa kamay ng mga Aswang. Dahil sa takot, bigla silang tumakbo. Hinabol ng mga Aswang ang mga drayber at hinawakan ang mga dokumento. Matapos suriin ang mga ito, nagpatuloy sila sa kanilang pag-uusap, palibhasa’y kinakain nila ang mga kargamentong dala ng mga drayber.
“Haaaa! Huwag! Huwag! Niyo ko patayin!” pagmamakaawa nang driver nang trak.
“Tulungan niyo ako, boss!” madagdag pa niya. Ngunit mas lalo silang nagimbal dahil ang kasama nila ay isa ring Aswang.
“Pagod na kami sa karne ng baboy. Nais naming kainin ang mga tao,” pahayag ng kanyang boss na isa palang Aswang. Agad siyang sinakmal ng mga Aswang. Pinagtulungan silang kainin. Kinagat-kagat sila sa iba’t ibang bahagi ng katawan, at walang tigil nilang kinain ang mga kalamnan ng mga drayber.
“HAAAAAAA!” sigaw nila habang pinagsasakmal ng mga Aswang, hanggang sa wakas ay nawalan na sila ng buhay.
Matapos ilang sandali, na natira na lamang ang buto ng mga drayber na kinain ng mga aswang. Nagbabala ang isang kasama nila na Aswang.
“Nakatanggap na sila ng impormasyon tungkol sa operasyon natin. Kailangan nating maging maingat at siguraduhing hindi tayo nahahalata,” sabi ng isang Aswang sa iba, pagkatapos nilang kinain nang walang awang mga driver ay kinakain na rin nila ang dugo ng mga baboy na kanilang nakuha.
“Mga kasama, mayroon akong balita sa inyo.” Sabi ni Rigor, ang pinuno ng grupo ng mga Aswang sa Bulacan.
“Anong balita ang sabihin mo sa amin boss?” tanong ng alipores niyang Aswang.
“Ang ating Reyna ay nagbabalik na,” pahayag ni Rigor sa kanila.
“Ano?!” tanong ni Totong na may halong pagkagulat, isang kasamahan niyang Aswang.
“Ang ating Reyna na si Malphas,” sabi ni Rigor. Nabahala ang iba niyang kasama sa balitang ito dahil ang mabangis na Reyna ng mga Aswang na si Malphas ay nagbabalik na.
“Paano siya nakabalik, Boss Rigor? Matagal na siyang patay, maraming siglo na ang nakaraan,” ulit na tanong ni Totong kay Rigor.
“Nagpadala sa akin ng mensahe ang mga Manananggal, at nababalitaan na bumalik na rin ang kinatatakutang nating lahat.,” sagot ni Rigor sa kanila.
“Sino iyon, Boss?” tanong ni Nonong, isa pang kasamahan nilang Aswang. Tumingin si Rigor sa kanila na may mga kamay na may mahahabang kuko tapos ay napakamao sila at sinagot ang kanilang tanong.
“Iyon ay si Chrollo,” sagot niya na may pag-aalala. Nahintakutan ang mga kasama ni Rigor at nagulat sa balitang narinig mula sa kanya.
“Si… si Chrollo?” ang kanilang reaksyon, at nabahala sa mga balitang ibinahagi ni Rigor.
“Oo, mga kasama. Si Chrollo, mas kilala sa tinaguriang “The Dark Lord of Demon Necromancers”,” sabi niya.
“At hind lang yun, kasama narin ang muling binuhay ni Chrollo ang mga pinakamalupit na nilalang na kadiliman, ang mga Itim na Engkanto na sina Prinsepe Ezekiel at Prinsesa Liway. Mas pinalakas sila dahil sa Demonic Essence ni Chrollo na ibinigay sa kanila. Pati narin ang ating Reyna.” Sabi ni Rigor at nagimbal sila sa balita.
“Hindi, maaari! Nagbalik narin ang mga Itim na Engkanto? Putang ina!” napamura tuloy si Totong sa balita.
“Meron silang kapangyarihan na mula sa Dyablong Negromante na yun? Mapapamura na rin ako! Shit!” pati narin si Nonong ay napapamura.
Muli naman nagpahayag si Rigor sa kanila.
Sabi ni Rigor, “sa katauhan ng isang nurse na nagtatrabaho sa isang paaralan sa Bukidnon, ang katawan na ginamit ni Reyna Malphas na nagngangalang Michelle,” dagdag na impormasyon ni Rigor sa kanila. Nagulat sina Totong at Nonong sa mga hindi inaasahang balita na kanilang natanggap.
“Binuhay ni Chrollo si Reyna Malphas sa pamamagitan ng kanyang Dark Spell na Demonic Seed na ibinigay sa kanyang tauhan,” sabi ni Rigor sa kanyang kapwa Aswang.
“Sabihin niyo sa ating mga kasamahang Aswang at pati narin ang pinuno nang Manananggal dito sa Bulacan na maghanda tayo dahil may malaking pagtitipon ang lahat ng nilalang ng kadiliman sa Mindanao,” tugon ni Rigor sa kanyang kapwa Aswang.
“Masusunod boss Rigor,” sagot nila sa utos ni Rigor.
Sa gitna ng gabi, ang mga trak na may karga ay tuluyan nang nawala mula sa lumang pantalan, kasama ang mga Aswang na nagpapalakas at nagpapabusog sa kadiliman.
Dapit-hapon sa labas nang simbahan
Nagtitinda ng mga sampagita sa labas ng simbahan ang mga batang pulubi na sina Bassilyo, Momoy, at Crispin upang kumita ng pera. Kasama nila ang biik na kanilang inaalagaan na tila isang aso. Sa kanilang tatlo, si Crispin ang nakakatandang kasama nila tapos si Momoy naman ang pinakabunso.
“Narito po ang mga sampagita, bumili kayo ng sampagita,” sabi nila.
Lumapit si Crispin sa mag-asawang nagpapapicture sa labas ng simbahan upang ipagbili ang kanyang panindang sampagita. “Ate, kuya, bumili po kayo ng sampagita. Ito’y para lang sa aming pagkain,” sabi ni Crispin habang itinuturo ang kanyang paninda sa mag-asawa.
Tumigil sandali ang mag-asawa at tumingin sa bata na may habag sa kanilang mga mata. Napansin nila ang sinseridad at inosente sa boses ni Crispin habang umaapela ito sa kanila.
“Magkano ang isang sampagita?” tanong ng babae sa mga batang pulubi.
“Limang piso po, Ate,” sagot ni Bassilyo, isa sa mga batang pulubi.
Binigyan ng babae ng limang piso si Crispin at kinuha ang isang sampagita mula sa inaalok nilang paninda. Naramdaman ng mag-asawa ang kasiyahan sa pagbibigay at pagtulong sa mga nangangailangan.
“Keep the change, anak. Ingatan niyo po ang inyong sarili,” sabi ng lalaki sa mga batang pulubi habang iniabot ang limang piso kay Crispin.
“Salamat po, Ate at Kuya! Mabuhay po kayo!” masayang sabi ni Momoy, isa pang batang pulubi, habang humahabol sila sa iba pang mga tao upang mag-alok ng kanilang paninda.
Sa likod nila, ang munting biik na kulay pink na kasama nila ay umiindayog sa tuwa, na parang nagpapasalamat sa magandang kalooban ng mag-asawa na bumili sa kanila. Ang araw na iyon ay muling nagdulot ng pag-asa sa mga batang pulubi, na sa kabila ng hirap ng buhay, ay may mga taong handang magmalasakit at magbigay ng tulong.
“Tama si Bassilyo, Numba. Dapat tayo mag-ingat at huwag magpakita ng kakaibang kakayahan mo dito sa labas,” pagsang-ayon ni Momoy.
“Oo nga.” Ganun din si Crispin.
Napatingin si Numba sa kanila ngunit agad na natauhan at tumango ng malumanay. Nais niyang magpasalamat sa dalawang batang pulubi sa pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nila sa kanya.
“Oink! Oink! Maraming salamat, Bassilyo, Crispin at Momoy. Lubos akong nagpapasalamat sa inyong pag-aalaga sa akin,” sabi ni Numba nang may pagmamalasakit.
Ngunit sa kabila ng kasiyahan nilang magkakasama, ang pag-iingat pa rin ang kanilang unang prayoridad. Patuloy silang naglakad at nagtinda ng sampagita, na nagtataglay ng lihim na alamat na higit lamang napapagtanto sa puso ng mga taong nagbibigay at tumatanggap ng kahit kaunting tulong sa isa’t isa.
“Ding! Dong! Ding! Dong!” ang tunog ng kampana sa simbahan ay nagpapahiwatig na ang huling misa ay mag-uumpisa na. Dali-dali nilang ipinagbili ang mga sampagita bago pumasok ang mga taong papasok sa loob ng Barasoain Church.
“Ate, kuya! Bumili na po kayo ng sampagita!” ang kanilang sabi habang patuloy silang naglalako ng mga sampagita.
“Bata!” bigla nilang narinig ang isang tawag na may pagka gaspang na boses mula sa taong nakasuot ng ginto-colored na relo, may itim na shades, bigote sa mukha, at nasa edad na mga 50’s. Gusto ng lalaking ito na bumili ng sampaguita. Agad silang lumapit dito.
“Ginoo, bili po kayo nito mura lang to.” sabi ni Bassilyo habang itinuon niya ang hawak na sampagita sa taong tumawag sa kanila.
“Please po Ginoong naka shades, di pa sapat ang aming kita.” sabi naman ni Crispin.
“Kailangan namin nang pera pangkain namin.” ganun si Momoy.
Napansin nang lalakeng naka shades ang mga batang pulubi na sina Bassilyo, Crispin, at Momoy na may kasamang munting baboy. Nasilayan niya ang munting biik na inalagaan ng mga batang pulubi, at ito’y nagpalaki ng katanungan sa kanya.
“Anak, magkano ang presyo ng biik ninyo?” tanong nang Lalakeng naka shades sa kanila habang nakasindi ng sigarilyo.
“Paumanhin po, ngunit hindi po namin ibebenta ang aming inaalagaang biik,” sabi ni Crispin sa taong nagtanong sa kanila.
“Gusto n’yo ba ng masarap na pagkain?” pang-aakit nang Lalakeng naka shades sa mga batang pulubi.
“Bibilhin ko ang inyong biik, 30,000 piso. Hehehe,” sinabi pa niya sa kanila na may kasamang ngiti.
“Ah, sandali lang,” sabi ni Bassilyo. Bumalikwas muna si Bassilyo sa harap nang lalakeng naka shades na gusto bumili kay Numba, pagkatapos ay tinawag niya sina Crispin at Momoy. Hindi naman kumibo ang lalakeng naka shades na siya’y gustong bumili kay Numba.
“Crispin, Momoy, Numba, may plano ako,” sabi ni Bassilyo habang may itinatagong balak.
“Bakit, Bassilyo?” tanong ni Crispin.
“Lolokohin natin ang taong gustong bumili kay Numba,” sabi ni Bassilyo sa kanila, ibinahagi ang kanyang plano.
“Oink! Oink! Alam ko na iyan, Bassilyo. Hehehe,” sabi ni Numba habang nauunawaan ang plano ni Bassilyo.
“Bakit, Numba? Alam mo ba ang plano ni Bassilyo?” tanong ni Crispin sa Bolignok na Biik na si Numba.
“Oo, Crispin. Ipapagbili natin si Numba sa mamang na gustong bumili para kumita tayo ng 30,000 piso, at pagkatapos ay hati-hatian natin. Huwag kayong mag-alala, babalik naman si Numba sa atin. Hehehe,” sabi ni Bassilyo sa kanilang pinaplano.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
“Oink! Oink! Gusto ko iyan. Yohooo!” tuwang sabi ng maliit ngunit matapang na biik na si Numba.
“Tama! Gusto ko rin kumain ng masarap na fried chicken,” sang-ayon rin ang bunsong si Momoy.
“Palagi ko nang sinasabi sa inyo, hindi tayo dapat magsinungaling. Baka mapagalitan tayo ni Father Francisco, at baka hindi na tayo payagan na magtambay dito sa labas ng simbahan.” ipinunto ni Crispin sa kanila.
“Sige lang, Crispin, huling pagkakataon na ito, at malaki-laki pa ang 30,000 piso,” sabi ni Bassilyo.
“Sige na, Ate Crispin, please,” pagmamakaawa ni Momoy kay Crispin.
“Hay naku, sige na nga. Huling beses na ito ha,” sabi ni Crispin habang pumayag na rin sa kanilang pinaplano.
Pagkatapos ang kanilang plano ay binalikan nila ang lalakeng naka shades na gusto bumili kay Numba.
“Ginoong naka shades, sige po payag kami na ibenta ang aming Biik.” sabi ni Bassilyo bagama’t kunwari nila ito para kumita sila nang 30,000 piso.
“Talaga? Okay, alam kong papayag rin kayo. Ang babait niyo talaga, mga bata. Hehehe!” Tuwang-tuwa ang lalaking naka-shades sa paglalambing ng mga batang pulubi na sina Bassilyo, Crispin, at Momoy. Kinuha ng lalaking naka-shades ang pitaka mula sa bulsa niya at naglabas ng perang nagkakahalagang 30,000 piso. Ipinaalam niya sa mga batang pulubi ang perang hawak niya, at binibiro sila.
“Gusto ninyo ito?” ang sabi niya na naglalaro.
“Opo, sige po,” sabay-sabay na sagot ng mga batang pulubi.
“Oops! Pero bago iyan, sumama muna kayo sa akin,” sabi ng lalaking naka-shades. Nagtataka naman sina Bassilyo, Crispin, at Momoy sa lalaking gustong bumili kay Numba.
“Bakit po? Saan po tayo pupunta, Ginoong naka-shades?” tanong ni Crispin sa lalaking naka-shades.
“Basta! Sumama kayo sa akin, at pagdating natin sa pupuntahan ay ibibigay ko ang 30,000 piso sa inyo,” sabi ng lalaking naka-shades na para bang may binabalak na hindi maganda para sa mga batang pulubi.
Nagkatinginan muna sila bago silang pumayag sa alok nang Mama sa kanila.
“Okay lang ba sa inyo?” Bulong ni Bassilyo sa kanila. Tumango naman sila.
“Sige po.” Pumayag sila sa gusto nang Mamang nag alok na sumama sa kanila. Nakangisi naman itong lalakeng naka-shades.
“Oink! Oink!” sabi ni Numba.
“Hehehe! Nagagandahan ako sa alaga ninyong baboy.” reaksyon nang lalakeng naka-shades kay Numba.
Sa di-kalayuang lugar malapit sa Malolos
Sa isang di-kalayuang lugar malapit sa bayan ng Malolos, nakaluhod ang may-ari nang logistic nagluluwas nang karneng baboy sa harap ang nang may-ari pinakamalaking producer nang karneng baboy, na si Desmond Vargas. Napapalibutan ng mga tauhan nito ang may-ari nang logistic.
“Manong, we have been looking for your meat delivery drivers and the manager for quite some time now. Where are they? As time passes, I am getting angrier because our customers are complaining!” galit na sabi ni Desmond sa may-ari nang logistic.
“Paumanhin ho sir, pero patuloy namin pinaghahanap ang tatlo naming driver at yung boss nila. Pati nga kami ay nawalan nang kita dahil sa panloloko nila. Hindi nga namin ma contact. Bigyan niyo na sapat na panahon para mahuli sila.” sagot nang may-ari nang logistic habang nakaluhod parin kay Desmond.
“Do you know you are wasting my time here? Dapat nasa hang-out ako nang mga kaibigan eh, pero napilitan akong maparito and remind you of your shortcoming. Wala nang ibang pagkakataon na ibibigay namin sa iyo, tandaan mo ‘yan. Bilang kapalit, kukunin muna namin ang iyong ari-arian upang malaman mo kung gaano kami kalupit at seryoso.” Sumenyas si Desmond sa tauhan pagkatapos ay pinaalis sa bahay at kinuha ang mga dokumentong pagmamay-ari nang logistic.
“Maawa po kayo sir! Bigyan niyo nang pagkakataon!” pagmamakaawa nang may-ari nang logistic.
Nang makuha ang dokumento ay wala nanag magawa ang may-ari nang logistic at pinalayas nila ito sa tinitirahan nilang bahay. “Ngayon kung hindi niyo pa mahanap ang nag deliver nang karneng baboy sa madaling panahon ay alam niyo na ang mangyayari sa inyo.” banta ni Desmond sa may-ari nang logistic.
Agad sila sumakay nang sinasakyang SUV ang mga tauhan ni Desmond pagkatapos ay sumunod naman siya. Nang makalayo na sila sa taong may-ari nang logistic ay yung may-ari nang logistic ay nagbanta rin siya pagkatapos pumasok sa loob nang kanyang bahay. Nagsulputan ang nilalang na kadiliman malapit sa labas nang bahay niya, mga Aswang. Nagpakita rin si Rigor ang pinuno nang mga Aswang sa Bulacan.
“Magbabayad kayo!” banta ng may-ari ng logistikang nagiging anyong Tiktik, isang uri ng Aswang.
“Huwag kayong mag-alala, kasama. Kakainin natin siya ng buhay kasama ang kanyang pamilya,” banta rin ni Rigor sa pamilya ng mga Vargas. “Paminsan-minsan, kailangan nating puksain ang mga mortal dahil sa kanilang kalupitan,” dagdag pa niya.
Sa night club
Sa loob ng isang night club, lumabas ang tagapagsalita sa entablado upang mag-anunsiyo ng simula ng pangunahing palabas.
And tonight ladies and gentlemen, please welcome our dear lovely queen of the night, Annie!” tinapunan ng palakpakan ang mga nanonood.
Sa entablado, lumabas ang isang babae na kaakit-akit na mukha, nakasuot ng kulay red na trench coat at red fedora hat. Nag-umpisa ang malalatino at drum na tugtog. Hinagis ni Annie ang fedora hat at naglakad muna sa entablado. Kitang-kita ang mataas niyang sapatos na may takong. Tiningnan niya ang mga nanonood, at nang makarating siya sa gitna ng stage, bigla niyang binuksan ang trench coat. Ipinakita niya sa lahat ang malalaking suso at ang kanyang red na panty na may mga makulay na palamuti. Tinanggal niya ang trench coat at nagsimulang sumayaw at umindayog sa tugtugin. Hinaplos niya ang bawat kurbang ng kanyang katawan, mula sa kulay blonde niyang buhok, pababa sa mukha, leeg, dumaraan sa cleavage at hinaplos ang kanyang nipple at sinipsip ang daliri. Isang kamay naman niya ay sumingit sa garter ng kanyang panty, saka siya tumalikod at dahan-dahang yumuko at pinalo ang malaman niyang wet.
“WOOOOOOO!” Hiyawan nang mga manonood.
Habang nagperform ang nakakaakit na sayaw ni Annie, may natipuhan niyang kostumer na tutok na tutok sa kanya. Kaya mas lalo niya ito inaakit sa pamamagitan nang naughty na performance niya. Lalo nag sigawan ang mga manonood sa kanyang performance.
“HUBARIN MO NA! HAHAHA!” Sigaw ng isang manonood habang sabik na sabik sa babaeng nagsasayaw sa stage.
Patuloy na nagpapakita ng sensual na sayaw si Annie sa kanyang mapang-akit na kilos. Nagtanggal siya ng kanyang panty at ipinakita ang kanyang micro t-back na may mga palamuting pako. Lumitaw ang kanyang makinis at puting puwit.
Samantala, nasa night club rin ang may-ari nang pinakamalaking producer nang baboy sa Bulacan, si Desmond Vargas, nagpapakalunod sa alak habang kasama niya ang mga kaibigan at kasosyo niya sa negosyo.
“Pareng Desmond, mukhang ikaw yata natipuhan ni Annie sa stage ah. Eh take out mo na yan. Hahahah!” sabi nang kasama ni Desmond habang tinutukso siya.
“Hahaha! Oo nga! Look! Tigang na tigang kana. Matagal-tagal kanang hindi nangbabae Pareng Desmond.” Sabi naman nung isa pa niyang kasama.
“Sus! What do you think of me? Virgin boy? Hahahah! Matitikman ko rin yan. Easy lang yan sa akin si Annie.” pagmamayabang ni Desmond sa kanyang kasama.
Nagpatuloy sa sensual na pagsasayaw si Annie habang tinitigan niya si Desmond sa dulo nang table pagkatapos ay bumaba siya sa stage para puntahan niya ito.
“WOOOOOOOOOOO!!!” palakas nang palakas ang sigaw ng mga manonood para sa kanya. Parang mga gutom na tigre silang uhaw na uhaw sa mga kaganapan.
Samantala, si Desmond ay patuloy sa pag-inom ng alak habang patuloy na nagtitigan sila ni Annie. Sa paglapit ni Annie sa kanilang mesa, lalo pang naginit ang pakiramdam ni Desmond. Sa wakas, narating na ni Annie ang mesa habang patuloy na sumasayaw at nagpapabighani kay Desmond. Biglang tumayo si Desmond at inilagay ang kanyang inumin sa mesa bago lumapit kay Annie.
Sumayaw-sayaw si Annie sa harap niya habang si Desmond ay nakatayo. Hinimas nang dahan-dahan ni Annie ang katawan ni Desmond, lalo itong pinahuhuli. Pumalakpak ang kanyang mga kasama sa tuwa.
“Wooooohoooo! Pareng Desmond!” sigaw ng kanyang mga kasama.
“Sige, kunin mo na ‘yan!” sabi naman ng isa.
Tumalikod si Annie at tinuwad niya ang puwet pagkatapos ay isinagi niya ito sa harap ni Desmond. “Ahhh! Fuck! You are fucking naughty baby!” napalakas na reaksyon ni Desmond sa ginawa ni Annie.
“You like it Mister?” tanong na nakakaakit na sabi ni Annie kay Desmond.
“Damn! Yeah!” sabi ni Desmond.
“Woooohoooo!” hiyawan ng mga kasama ni Desmond.
Balik kay Crispin, Bassilyo at Momoy kung saan sumama sila sa taong nakashades
Binuksan ang pinto ng SUV upang papasukin sila ng isang taong nakasuot ng shades.
“Dali, pasok kayo sa sasakyan ko,” sabi ng taong naka-shades sa kanila.
“Saan tayo pupunta, manong?” tanong ni Bassilyo sa taong naka-shades.
“Hay naku, basta! Pasok na kayo,” sabi ng taong naka-shades.
“Mukhang may masamang balak ang taong ito,” bulong ni Crispin kay Bassilyo at Momoy.
“Oink! Oink!” tugon ni Numba na hindi nagugulat sa kanilang sitwasyon. Sa tingin niya, ayos lang naman ito.
“Hmmm!” nag-iisip si Bassilyo pagkatapos ay sininyasan niya si Numba.
“Oink! Oink!” sabi ni Numba at tumatango tango ito sa kanila. Kaya sinunud nalang nila ang tugon sa taong naka-shades at sumakay sila sa SUV.
“Hehehe! Tara!” sabi nang taong naka-shades pagkatapos ay pinaandar nila ang SUV.
Matapos ang ilang minuto, nakarating na sila sa gusali kung saan sila naglalakbay gamit ang SUV. Binuksan agad ng gwardya ang gate at sila’y agad na pumasok patungo sa loob ng gusali. Pagdating nila doon, ibinaba na sila ng taong naka-shades.
“Mga bata, narito na tayo,” sabi ng taong naka-shades sa mga batang pulubi na nasa loob ng SUV.
“Anong lugar ito?” tanong ni Crispin, na may pag-aalala sa kanilang sitwasyon.
“Huwag kang mag-alala, Ate Crispin, nandito si Numba na tutulong sa atin,” pilit na pinapanatag ni Bassilyo si Crispin.
“Tama ‘yan, Ate Crispin,” sang-ayon ni Momoy kay Bassilyo, upang bigyan ng kumpiyansa si Crispin.
“Oink! Oink! Huwag kayong mag-aalala kung may mangyaring hindi maganda, tutulungan ko kayo,” sabi ni Numba, ang Bolignok na Biik, nang may pagkakatiwalaan sa boses niya.
Nang makababa na sila sa sinasakyang SUV ay may nakaabang na pala sa kanila kanina ang Matandang Babae na nagbabantay sa gusali.
“Paumanhin, medyo natagalan ako sa paghahanap ng mga bata,” sabi ng taong naka-shades. Tiningnan niya ang kanyang relo bago siya nagsalita.
“Bueno, matagal nang naghihintay ang amo natin. Halika, papasukin na natin ang huling bisita. Maraming mga bata ang nag-aabang sa loob,” sabi ng matandang babae sa kanila.
“Sige, Melchor. Mga bata, pumasok na kayo. Si Melchor na ang maghahatid sa inyo,” tugon ng lalaking naka-shades sa mga batang pulubi. Agad namang sumunod sina Bassilyo, Crispin, at Momoy, kasama na rin ang kanilang alagang biik na si Numba.
“Magandang Gabi mga bata, Ako nga pala si Melchor na maghahatid sa inyo sa libangan. Halika, maraming mga bata ang naglalaro doon,” sabi ng matandang babae na nagpakilala bilang Melchor. Natuwa ang mga bata sa narinig nila, maliban kay Crispin na patuloy na nagdududa sa sitwasyon.
“Ate Crispin, okay ka lang ba?” bulong ni Bassilyo habang tinatanong si Crispin.
Tumingin si Crispin sa kanila at bumulong, “Sa tingin niyo ba walang mangyayaring hindi maganda sa atin? Mukhang mga masamang tao sila,” sabi ni Crispin na puno ng pag-aalinlangan sa mga taong naghatid sa kanila.
“Hay! Ano ka ba Crispin, tingnan mo may naririnig tayong mga bata na naglalaro sa loob, parang nasa loob tayo ng mall na may mga laruan,” sabi ni Bassilyo.
“Sige na Ate, para sa akin hindi naman sila masama,” sabi rin ni Momoy.
“Oink! Oink! Ano ba ang sinabi ko kanina, Crispin?” sabi ni Numba kay Crispin.
“Oo na! Oo na! Tama ka, Numba,” pumayag na rin si Crispin habang unti-unti niyang nauunawaan ang sinabi ni Numba.
“Sige, magtiwala tayo sa mga instincts ni Numba,” sa wakas ay pumayag na si Crispin, nang maunawaan niya ang karunungan sa sinabi ng biik. Huminga siya ng malalim at sinikap na palayain ang kanyang pag-aalinlangan, na nagpasiya na yakapin ang pakikipagsapalaran na naghihintay sa kanila.
Samantalang sinusundan nila si Melchor papasok sa gusali, lalong lumalakas ang tunog ng tawanan at laruan ng mga bata. Napuno ang loob ng kulay na mga ilaw, masayang palabas, at iba’t ibang laro at laruan na nagdulot ng kasiyahan sa mga puso ng mga batang bisita.
Napanganga si Bassilyo sa tuwa, at hindi mapigilang tumawa ni Momoy habang tumatakbo patungo sa grupo ng mga bata, sabik na sumali sa saya. Namangha si Crispin sa kanilang masayang mga mukha at naramdaman ang kahit papaano’y pag-asa at positibong pananaw.
Tinungo ni Melchor ang grupo sa gitna ng mga batang maingay, ipinakilala sila sa iba’t ibang laro at mga gawain. Dahan-dahan nawala ang mga alalahanin at takot na kanilang dala, habang sila’y lubos na nasasabik sa tawanan at samahan ng ibang mga bata.
Si Numba naman, na mapangahas na biik, naglusot sa mga batang nagkakagulo, inilibot ang bawat sulok ng lugar ng paglalaro. Ang kanyang mga kasiyahan na pag-ink ng oink ay nagpalitaw ng mga ngiti mula sa mga bata at matatanda.
Nagdaan ang mga oras na hindi namalayan, habang ang grupo ng mga kaibigan ay nababalot ng kasayahan at kasiyahan sa mga walang hanggang kalokohan na inaalok ng lugar. Naglaro sila ng mga laro, nagwagi ng mga premyo, at nagtanim ng mga bagong pagkakaibigan sa iba pang mga batang nakahanap din ng aliw sa mahiwagang lugar na ito.
Walang kamalay-malay ang mga tao na sa loob ng gusali, matagal nang nagugutom ang kadiliman na nilalang na mahilig kumain ng mga bata, ang Pugot Mamu. Nakatago siya sa likod ng salamin, naghihintay ng mga susunod na biktima.
“Grrrrrr! Maraming bata, maraming putahe ang aking kakainin,” sabi ng Pugot Mamu, na para bang gutom na gutom na leon na naghihintay ng mga mabibiktima.
“Boss Ponciano, dapat ko na ba silang tawagin?” tanong ng alipores ni Ponciano, isang nilalang ng kadiliman naging anyong Pugot Mamu.
“Grrrrrr! Hindi na ako makapaghintay. Sige tawagin muna sila. Gutom na gutom na ako dito.” utos ni Pugot Mamu sa alipores niya.
“Masusunod boss, gutom na rin ako.” ganun din ang mga alipores niya.
NARRATOR’S POV
“Ang Pugot Mamu ay inilarawan bilang isang nilalang na walang ulo ngunit may espesyal na katangian. Sa halip na tradisyunal na bibig, sinasabing may butas sa leeg ng Pugot Mamu na ginagamit nito bilang bibig. Sa pamamagitan ng butas na ito, sinasabing kinakain o nilulunok ng Pugot Mamu ang mga bata. Kamakailan lang maraming mga batang nawawala sa bayan nang Bulacan at napapabalitang hindi pa mahanap ng mga pulis ang mga batang nawawala sa kanilang lugar.”
Sa madilim na bahagi sa di-kalayuang night club na pinapasukan ni Desmond Vargas
“Bakit hindi na lang tayo sa loob ng hotel? May alam akong magandang hotel,” sabi ni Desmond kay Annie habang inuudyok niya na dalhin siya sa isang madilim na bahagi ng damuhan.
“Huwag kang mag-alala, sandali lang ito. Mas nacha-challenge ako kapag nasa labas tayo. Hehehe!” sabi ni Annie, na nagpupumilit na si Desmond ay sumama sa kanya. Ngunit si Desmond ay wala nang magawa dahil matagal na niyang pinupugnaw ang pagnanasa para sa pagtatalik kay Annie.
Humantong sila sa madilim na bahagi ng damuhan at agad na pinahiga ni Annie si Desmond sa damuhan. Dahan-dahan ay ipinagapang ni Annie ang kanyang kamay sa tiyan ni Desmond, at pababa ito patungo sa kanyang shorts. Sinunggaban ni Annie ang ari ni Desmond at dahan-dahan itong piniga. Mas lalong napasaya si Annie sa laki ng ari ni Desmond.
“Shit! Ang sarap!” sambit ni Desmond nang sabik sa ginagawa ni Annie sa kanya.
“Oo nga, parang mas malaki pa ito kaysa sa baril mo. Hihihi,” pilyang sabi ni Annie.
“Ingat ka lang, baka pumutok din ‘yan. Hehehe,” birong sabi ni Desmond.
“Hehehe! Hmmmm…. Okay lang kahit ako muna ang unang magpaputok sa iyong titi.”. Inilabas ni Annie ang titi ni Desmond sa shorts nya. Semi erect na ito at natakam ang dalaga sa laki at taba ng batuta ng lalake. Hinde na siya nakatiis at yumuko siya at sinimulang dilaan ang ulo ng titi. Dinilaan nya ang butas at kabuohan ng ulo. Jinakol nya itong muli upang mas lalong tumigas. Tumirik ang maugat na titi ni Desmond pagkatapos ay pinatuluan niya ito ng laway.
Lalong jinakol ni Annie para kumalat ang laway nya at saka nya ito sinubo ng buo.
“Aaahhh Annieeee…” napa-ungol lalo si Desmond dahil sumagad sa lalamunan ni Annie ang titi niya.
Ipinasok naman ni Desmond ang kamay nya sa sando ni Annie at hinimod ang suso nito. Nilaro nya ng daliri ang utong hanggang tumigas at piniga nya ang malambot na suso. Nagdala ito ng kiliti sa hiwa ni Annie. Nananabik sa posibleng mangyari.
Pinagpursigi ni Annie ang paglalasap kay Desmond. Sumasayad ang kanyang ulo at binababa-baba ang kanyang bibig sa matigas na titi ni Desmond. Ang titi na tila sampung pulgada ang haba ay pinasok nang husto ni Annie sa kanyang bibig. Napadaing si Desmond sa sarap na nararamdaman. Nilunok niya muli ang titi at nilinis niya ang bayag ni Annie gamit ang kanyang dila. Sinipsip niya ang magkabilaang itlog at niyakap ang mga ito ng kanyang dila. Habang ang matigas na burat ay nakadikit sa kanyang ilong at umaakyat patungo sa kanyang noo. Patuloy niyang piniga at niyakap ang burat ni Desmond habang dinidilaan ito. Lalo napatingala sa kailaliman nang dilim si Desmond habang nakahiga’t pinaligaya siya sa pagchupa ni Annie.
“Kitang-kita ko na sanay ka na rito, Annie. Halos malabasan na ako,” ani ni Desmond. “Ay, iwasan mong gawin ‘yon. Mas mabuting ako ang iyong pasayahin para simulan na natin ang main event.”
Tinanggal na ni Annie ang suot na T-back niya at itinapon ito sa damuhan pagkatapos ay pumatong siya sa mukha ni Desmond. Hindi nag-aksaya nang oras si Desmond kaya tinanggap ito tapos ay lubos na kinain ang namamasang pekpek ni Annie.
“Uuuh! Ooohh! Oo, ganyan nga, Ginoong Desmond… aahh, ang sarap mo palang kumain ng pekpek, hayop at lubos na alam mo ang bawat galaw…” mas lalong tumindi ang kasiyahan ni Annie.
Dahan-dahang ginapang-gapang ng dila ni Desmond ang butas ni Annie at marahang sinisipsip ang tinggil ng dalaga. Nilalaro at niyayakap ng dila ang kalibugan ng magandang dalaga.
“Hhaaaaahh aahh… eto na… sige na… shit… eto na, ohhh…” lumabas ang kasiyahan mula sa pekpek ni Annie, ngunit nagulat siya nang dilaan ni Desmond ang kanyang puwet.
Humahagikgik nang malakas si Annie habang sinasabayan ni Desmond ang kanyang mga kilos. Sinisipsip at nilalaro ng dila ni Desmond ang kaniyang mga bahagi. Nararamdaman ni Annie ang kahalayang dulot ng walang tigil na pagdila sa kanyang mga butas. Napahawak siya sa damuhan ng kama sa sobrang sarap. Ang kanilang ginagawa ay nagpapalibog sa kanilang dalawa, umaikot-ikot ang balakang ni Annie sa tuwing dinidilaan ng mapangahas na dila ni Desmond ang kanyang hiwa at puwet.
“Ummhh!! Grabe ka, Mr. Desmond! Ang sarap mo talaga! Umhh!!” Nasabunutan ni Annie si Desmond nang biglang manginig ang katawan niya sa parang kuryente na dumaloy sa likuran niya at sumaklaw sa buong katawan niya. Naglabasan ulit ang kasiyahan ni Annie matapos siyang makawala mula sa pagkakapatong ni Desmond. Sinakal niya ang malaking ari ni Desmond at pinadausdos ito sa kanyang basang puke.
“Ahhh! Shiiiit, umhhh… ang laki! Aaahh…” Bumaba ang puwet ni Annie at binilog ng burat ni Desmond ang kanyang puke. Medyo nangangati ang loob ng kanyang puke. Ito ay isang kakaibang pakiramdam at parang umabot ang titi ng lalake sa kanyang sinapupunan. Maingat na kumakadyot si Annie. Dahan-dahan ito dahil ang kanyang puke ay bago pa lamang nabuo. Napapasinghap siya habang pataas-baba ang kanyang katawan. Humarap siya kay Desmond na punong-puno ng ligaya na bumubuo sa kanyang mapangahas na mukha.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
“Napakasarap, Annie. Napakasarap mo,” sagot ni Desmond habang hinahamon niya si Annie sa kanilang mahiwagang karanasan.
“Oo, napakahusay mo. Hindi lang masarap, ikaw ay isang eksperto sa mga senswal na labanan.” reaksyon agad ni Desmond.
“Mas lalo kang magaganahan Mr Desmond.” sabi ni Annie kay Desmond.
“Ano ang plano mo?” tanong ni Desmond kay Annie. Sinundan ni Annie ang utos at hinubad ang polo shirt ni Desmond, at ginamit ito bilang pangtakip sa kanyang mga mata. Ipiniring niya ito nang mahigpit sa mata ni Desmond.
“Shit! What is this? Parang Fifty Shades lang ha. Hehehe!” sabi ni Desmond habang sabik na sabik pa rin.
“Hihihi! Oo nga, pero ikaw ang binablindfold ko,” sabi ni Annie. Sa pelikulang Fifty Shades of Grey, karaniwan na ang babae ang nakablindfold, pero sa ginagawa natin, si Desmond ang binablindfold ni Annie.
“Ahhh! Ahhh! Ganyang nga Annie!” nagpakalulunod sa tampisaw si Desmond sa ginawa ni Annie. Lalong gumalaw si Annie sa ginawa niya. Tila nag horseback riding siya.
“Ang sayang-saya, Mr. Desmond, sobrang sarap!” wika ni Annie. Ngunit, ang kaakit-akit at hinahangaang si Annie ay unti-unting nagbago. Ang kanyang mga mata ay nagiging pula, at sa likuran niya’y sumulpot ang malalaking pakpak na tulad ng mga paniki. Tumaas ang kanyang mga kuko at tumulis, at sa huli, ang itaas na bahagi ng kanyang katawan ay humiwalay, habang ang ibabang bahagi nito ay patuloy sa pagiindayog sa harap ng lalaking pinaglalaruan niya, si Desmond. Ang ipinagtataka ay si Annie pala ay isang Manananggal!
Nang mahiwalay na si Annie, lumipad siya sa himpapawid at tiningnan si Desmond sa damuhan. “Hahaha! Sa wakas, magiging pagkain na kita,” aniya na may bahid ng mapanuyang boses.
Mula sa ibaba ng kanyang katawan, lumabas ang smartphone niya at tinawagan niya ang iba pang mga Manananggal. Samantala, si Desmond ay patuloy sa kaligayahan habang hindi niya alam na ang bahaging ibaba ng katawan ni Annie ang nagdudulot ng kasiyahan sa kanya.
“Ahhh! Shit, Annie! Ang dami ng lumalabas na katas mo,” sambit ni Desmond, ngunit hindi niya alam na dugo na pala ang dumadaloy sa kanyang katawan mula sa bahaging hiwalay kay Annie. Napansin niya na walang reaksyon si Annie.
“Annie? Nandito ka pa ba?” aniya habang patuloy na kumikilos ang katawan ni Annie. Matapos ang ilang sandali, wala pa rin itong reaksyon. Kaya’t tinanggal niya ang takip sa mata at biglang napabalikwas sa takot.
“HAAAAAAAAA! Si Annie! Hiwa ang katawan niya… Anong nangyari?” sigaw niya sa gulat, sa akala niya ay may humiwa sa katawan ni Annie ngunit hindi niya makita ang mukha nito. Bumangon siya at tinanggal ang katawan ni Annie na nakahiga sa kanya.
“Nandito ako sa likod, Mr. Desmond,” sabi ni Annie na may boses na mapanuya. Sa paglingon ni Desmond, lalo siyang nagulat.
“HAAAAAAAAAAAA! Halimaw!” sigaw niya sa takot. Bigla siyang hinawakan ni Annie at lumipad ito sa himpapawid habang hawak siya ni Annie.
“HAAAAA! Bitawan mo ko! Huwag moko kainin Annie.” nangiyak-ngiyak at nagmamakaawa si Desmond habang takot na takot siya sa nilalang nang kadiliman na si Annie, isang Manananggal. Biglang dinalaan ang mahabang dila ni Annie sa mukha ni Desmond na parang gutom na gutom na tigre.
“Sarap ng pagkain!” sabi ni Annie na may malalim at mapanuyang boses.
“Huhuhuh! Haaaaa! Pakiusap! Pakiusap! Ibaba mo ako, ibibigay ko sa ‘yo ang pera. Anuman ang gusto mo. Huhuhu!” Patuloy na lumalambot si Desmond sa pakikiusap.
“Wooosh! Woooosh! Woooosh!” Napansin niya ang mga malalakas na tunog na papalapit sa kanila. Pagkatapos ay napagtanto niya na mga grupo ng mga Manananggal ang lumalapit.
“Mga kasama! Ito na, hawak na natin ang ating pagkain,” sabi ni Annie sa mga kapwa Manananggal.
“Sa wakas, gutom na rin ako!” sabi ng isang sabik na sabik na Manananggal.
“Ano pang hinihintay natin? Pagtulungan natin siya!” tugon ni Annie sa kanyang mga kapwa Manananggal.
“HUWAG! HUWAAAAAAAAAAAAAAAAAGGG!!!!” Sigaw ni Desmond habang siya ay binabalatan ng mga Manananggal. Pinagtatadyakan at pinaghihiwa-hiwalay ang kanyang katawan. Ang kanyang ulo ay napadpad sa damuhan.
“Woosh! Woosh!” Bumaba mula sa himpapawid si Annie upang kunin ang ulo ni Desmond. Inamoy niya ito at dahan-dahang kinagat.
“Yum! Yum!” Walang pag-aatubili niyang kinain nang mabilisan ang ulo ni Desmond hanggang sa natira na lamang ang bungo. Nagpunas siya ng dugo sa kanyang mga labi at biglang napansin niya ang taong nagmamasid sa likod ng punong kahoy.
“Alam kong matagal ka nang naroroon, Rigor,” sabi ni Agripina kay Rigor, ang pinuno ng mga Aswang sa Bulacan.
“Agripina!” sabi ni Rigor kay Annie na tinawag niya na Agripina, na ngayon ay kilala na bilang isang pinuno nang mga Mananggal sa Bulacan.
“Agripina, nabalitaan ko na nagbabalik ang mga Itim na Engkanto, totoo ba ang mga balita na narinig ko mula sa inyo?” tanong ni Rigor kay Agripina.
“Kung bakit naman hindi, hanggang ngayon ay wala kang tiwala sa akin, Rigor. Matagal na tayong walang hidwaan bilang mga kasapi ng angkan. Baka gusto mong maulit ang digmaan sa atin,” pagsisiit ni Agripina kay Rigor.
“Tsk! Hindi ako pumunta dito para makigulo sa inyo, Agripina. Gusto ko lang malaman na hindi lamang ang mga Itim na Engkanto ang nagbabalik, kundi pati na rin ang tinatawag na ‘Dark Lord of Demon Necromancers’ na si Chrollo. Ang kinatatakutang nating lahat. Siya ay namamamahala ng mga sikretong kulto sa Mindanao” pahayag ni Rigor sa kanila. Sumabay rin ang mga kasamang Manananggal ni Agripina pagkatapos nilang kumain sa kanilang biktima na si Desmond.
“Kamahalang Agripina, handa na ang eroplano natin papuntang Mindanao,” sabi ng kasamang Manananggal ni Agripina na si Melina.
“Salamat, Melina,” tugon ni Agripina sa kanyang kasamang Manananggal.
“Mabuti pa sumama ka nalang sa amin Rigor, para lalo tayo lumalakas ang ating hukbo. Lalo na nagbabalik ang aming Reyna nang Manananggal na si Pentesya.” Sagot nang pinuno nang mga Manananggal sa Bulacan na si Agripina.
“Hindi na kailangan, nakahanda na rin kami. Sige, salamat sa pagsagot sa akin Pentesya.” Sabi ni Rigor pagkatapos ay umalis narin ito.
“Mga kasama! Ihanda niyo na ang inyong gamit. Aalis na tayo para papunta sa Mindanao.” utos ni Agripina sa kanyang mga sakop na Manananggal.
“Sige kamahalan!” sabay sabi nang mga sakop niya. Nag-siliparan narin sila para maghanda upang pumunta sa Mindanao.
Balik nina Bassilyo, Crispin, Momoy at sa Bolignok na Biik na si Numba.
“Whiiiiiiiiiiiiiissssssst!” ang tunog ng isang silbing naririnig nila.
“Pak! Pak! Pak!” ang palakpakan ng mga utusan ni Ponciano. “Magandang gabi sa inyong lahat, mga bata! Natutuwa ba kayo sa mga laruan na dala namin?” tanong ng isa sa mga utusan ni Ponciano na nakasuot bilang payaso. Lumapit ang lahat ng mga bata sa payaso maliban kina Bassilyo, Crispin, Momoy, at pati na rin ang kanilang alaga na si Numba, ang biik.
Lumabas sa likod nang likod nang salamin na isa palang pintuan ang Matabang lalake na si Ponciano na naging anyong tao para hindi siya mahahalata sa mga bata.
“Pak! Pak! Pak!” patuloy na palakpak ng mga alipores ni Ponciano. “Mga bata, ito ang aking kaibigan na si Mang Ponciano. Sipag at tiyaga ang nagpatayo ng lahat ng ito,” sabi ng payasong utusan.
Si Ponciano, ang mayamang negosyante at tagapag-alaga ng mga bata, ay sumalubong sa grupo. Ngunit, hindi nila alam na si Mang Ponciano pala ay isa palang nilalang na kadiliman na kumakain nang mga bata, ang Pugot Mamu.
“Magandang gabi sa inyong lahat!” bati ni Ponciano sa mga bata. “Sana ay nag-eenjoy kayo sa mga laruan na dala namin. May sorpresa pa kami para sa inyo!”
Nagulat ang mga bata sa sinabi ni Ponciano. Anong sorpresa kaya ang ibibigay nila?
“Hahaha! Exciting ba?” sabay tawa ng payasong utusan.
“Opo! Excited na kami!” sabay sabi sa tuwa nang mga batang walang kaalam-alam sa binabalak nang mga nilalang na kadiliman.
Samantala, seryoso ang mukha ni Numba habang pinagmamasdan niya ang mga payasong utusan ni Mang Ponciano. Kaya bumulong si Crispin kay Numba at nagtanong ito.
“May problema ba Numba?” tanong ni Crispin. Tumingin naman si Bassilyo at si Momoy kay Numba. Katulad nang mga pandama nang mga Bolignok na sina Twilly at Fulgoso, nakakaramdam rin nang panganib si Numba.
“Oink! Oink! Kailangan na nating umalis, Crispin, Momoy, Bassilyo. May hindi magandang mangyayari,” wika ni Numba sa mga batang pulubi na sina Crispin, Bassilyo, at Momoy.
“Tsk! Sinasabi ko na nga ba,” sabay tugon ni Crispin.
“Ate Crispin, natatakot ako,” sabi ni Momoy na puno ng takot sa sinabi ni Numba.
“Ate Crispin, pasensya na. Pero dapat na tayong umalis,” sabi rin ni Bassilyo.
Habang sila ay dahan-dahang umalis mula sa lugar ng pangyayari, bigla silang tinawag ng payaso.
“Sandali lang mga bata, saan kayo pupunta?” tanong ng payaso sa kanila.
“Ahh… ehhh… Naiihi na kasi ako eh. Hehehe, sadyang iihi lang sana ako,” sabi ni Bassilyo, nagpapanggap upang hindi sila mapansin.
“Ako rin. Hehehe!” pati narin si Crispin at Momoy.
“Oink! Oink!” sabi ni Numba.
“Kung ganun, Melchor samahan mo mga bata sa CR.” Utos nang Payaso ni Mang Ponciano kay Melchor.
“Sige po.” sagot ni Melchor sa Payasong utusan ni Mang Ponciano.
“Ahhh! Hehehe! Hindi napo kailangan ginoong payaso. Hindi naman kami matatakot. Mag c.c.r lang kami.” napakamot sa ulo si Crispin habang patuloy silang nagkukunwaring na maiihi na sila.
“Hmmmm!” Napakamot sa bandang baba si Mang Ponciano kaya sumenyas siya sa payasong utusan niya.
“Bueno, magsisimula na ang main event mga bata!” sabi nang Payaso pagkatapos ay biglang dumilim ang paligid. Ilang segundo ang nakalipas ay bumalik ang ilaw at nakatuon sa mga batang walang kamuwang-muwang.
“Wooooooo! Nakaka-excite naman!” sabi ng mga bata, puno ng kasiyahan.
“Oo! Sige na! Gusto na namin maglaro,” sabi naman ng isa.
“Ngayon, mga bata! Oras na para magsimula na ang laro, ang tagu-taguan!” anunsyo ng payaso. Napasaya ang mga bata sa balita.
“Ang maghahanap sa inyo ay kami at si Mang Ponciano,” sabi ng payaso.
“Grrrrrrrr!”
Biglang narinig ng mga bata ang tunog ng isang gutom na hayop na tila nasa malapit.
“Oink! Oink! Crispin! Bassilyo! Momoy! Takbo!” biglang sabi ni Numba sa kanila.
Mula sa kadiliman, lumitaw ang mabangis na nilalang na tinatawag na Pugot Mamu.
“HAAAAAAAAAA! Halimaw! Halimaw!” sigaw ng takot ang mga bata.
“Hahahah! Simula na ang laro! Magtago na kayo mga bata!” halakhak ng payaso na utusan ni Mang Ponciano, na nagbago rin ng anyo at naging Pugot Mamu rin.
Nagsitakbuhan ang mga bata. “Momoy! Bassilyo! Numba! Dito!” tawag ni Crispin sa kanila papunta sa may sulok nang gusali pagkatapos ay nakita nila na may maliit na pintuan pababa sa basement.
“Ate Crispin! Huhuhu!” Mangiyak-ngiyak sa takot ang bunsong kasama nilang si Momoy. habang papunta sa kanila”
“Mga halimaw pala sila! Ate Crispin.” sabi ni Bassilyo habang papunta sa kanila.
“Oink! Oink! Dali Dali!” sabi ni Numba. Agad-agad binuksan ni Crispin ang pintuan nang basement pagkatapos ay pumasok sila kahit may kunting ilaw na naanigan nila.
Samantala, isa-isang dinakip ni Mang Ponciano at ng kanyang payasong utusan ang mga bata.
“Huhuhuhu! Huwag! Maawa po kayo!” nangingiyak ang isang bata na nadakip nila. Hinawakan ni Mang Ponciano ang paa ng bata at ito’y binitiin sa malaking bunganga niya.
“Ahh! Ang putahe ko!” reaksyon niya. “Huwag! Huwag niyo akong kainin!” sigaw ng bata. Binitawan ni Mang Ponciano ang hawak na bata at ito’y tumama sa malaking bunganga niya, parang bubble gum na kinakalantari niya. Ang batang sumisigaw ay unti-unti nang tumahimik hanggang sa tuluyan siyang namatay. Sinimulan ni Mang Ponciano nguyain at lunukin ang bata. Ito’y napanood ng ibang mga batang nagtatago sa mga kahon, loob ng karton, at iba pang sulok.
Narinig ng mga kasama nilang si Crispin, Bassilyo, Momoy, at Numba ang mga nangyayari. Sa sobrang takot, tinakpan ni Crispin ang bibig ni Momoy upang hindi ito sumigaw. Ang mga kamay ni Bassilyo ay nanginginig at siya’y pumipikit sa takot. Samantala, si Crispin ay umaagos ang mga luha habang nagdarasal ng malakas, umaasa na magkaroon sila ng tulong sa kanilang kalagayan.
“Huhuhu! Ano gagawin natin? Paano tayo makakaalis, huhuh!” tanong ni Bassilyo habang takot na takot parin siya sa pangyayari.
“Hindi ko alam! Hindi ko alam! Huhuhuh!” sabi ni Crispin habang nangingiyak din siya.
Naririnig nila ang mga batang umiiyak habang tumatakbo dahil hinahabol sila nang Halimaw na si Mang Ponciano at mga payaso.
“HUUUWAAAAAAG!” unti unting kinain ang mga bata.
“Mga kasama! Hanapin pa ang iba!” utos ni Mang Ponciano sa kanila.
“Huwag tayong mawalan ng pag-asa, mga kaibigan,” sabi Bolignok na Biik na si Numba na may halong determinasyon sa boses. “Kailangan nating mag-isip ng paraan para makatakas dito.”
“Tama ka, Numba,” sagot ni Crispin habang pinupunasan ang mga luha. “Kailangan nating magtulungan at maging matapang. Baka may paraan tayong malampasan ang mga ito.”
“Narito ako para tulungan kayo!” sabi nang bunsong kasama nilang si Momoy na may nagbabagang galit sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na tayo ay mapahamak. Kailangan nating maging maliksi at matatalino sa ating mga kilos.”
Nang lumabas sila sa tinataguang basement ay nakaabang na pala ang mga payasong Pugot Mamu sa kanila.
“Haha! Saan kayo pupunta! Hahahaha!” sabi nang payasong Pugot Mamu habang hinahabol sila.
Bumilis ang takbo ng mga bata habang hinahabol sila ng mga halimaw na payaso.
“WAAAAAAAA!” sabay sigaw nila habang tumakbo. Nang napunta sila sa gitnang bahagi nang gusali ay napapalibutan na sila nang mga Pugot Mamu.
“Mga bata! Malapit na matapos ang palaro. Matatalo na rin kayo. HAHAHAHA!” Halakhak ni Mang Ponciano.
“Hahahahaha!” ang maririnig na malalakas na halakhak ng mga payasong Pugot Mamu.
Di namalayan ni Crispin na hinawakan siya ng payasong halimaw at hinila pataas gamit ang malaking kamay ng Pugot Mamu.
“Huwag! Huwag! Huhuhu! Maawa kayo! Maawa kayo!” ang mga sigaw ni Crispin habang nanginginig sa takot at sumisigaw para humingi ng awa.
“Ate Crispin! Hindi ako papayag!” ang determinadong sambit ni Bassilyo habang sumusugod sa halimaw, ngunit bigla siyang tinadyakan ni Mang Ponciano at naglupasay sa mga karton, nawalan siya ng malay.
“Kuya Bassilyo!” ang sigaw ni Momoy habang papunta kay Bassilyo, ngunit biglang hinawakan siya ng Pugot Mamu.
“Hahaha! Saan ka pupunta?” ang sinasabi ng halimaw habang hinahampas ng malaking dila ang katawan ni Momoy.
“Bassilyo, Momoy! Huhuhu! Numba, tulungan mo kami!” ang sigaw ni Crispin kay Numba.
“Oink! Oink! Mga walanghiya kayo, mga halimaw! Uuunggg!” ang galit na tugon ni Numba.
“Hahaha! Nagsasalita pala ang Biik,” ang reaksyon ng mga Pugot Mamu.
“Ikaw ang susunod naming kakainin, Biik, kahit hindi ka masarap. Hahahaha!” ang pangungutya ni Mang Ponciano kay Numba.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
“Bago yan ay uunahin muna namin itong babaeng Bata.” Sabi nang payasong Pugot Mamu.
“Huwag! HUUUWAAAAAAGGG!!” nang unti-unting pinasok sa malaking bunganga si Crispin ang halimaw na Pugot Mamu ay biglang gumamit nang kapangyarihan si Numba.
Sa sandaling nagamit ni Numba ang kanyang kapangyarihan, biglang tumigil ang lahat ng mga halimaw na payaso. Ang oras ay tila huminto, at ang mga Pugot Mamu ay nakulugan sa pagitan ng kanilang malalaking mga bibig.
“Dapat lamunin ko rin kayo, mga halimaw!” ang nagngingitngit na pagsasalita ni Numba.
Dahan-dahan, nagpakawala si Numba ng kanyang mga kapangyarihan. Nagpatuloy ang oras, at natigil ang mga halimaw sa kanilang mga pagkilos.
Ang lahat ay napalunok sa kanilang mga bibig, kasama na ang mga bata na nahawakan ng mga Pugot Mamu. Sa sandaling pagkakataon, ang mga bata ay nagkaroon ng pagkakataon na makatakas.
“Numba?!” gulat na pagkasabi ni Crispin dahil nasasaksihan niya ang unang pagkakataon ang paggamit nang kapangyarihan ang ikalabing-isang Bolignok na Biik na si Numba, Ang Time at Space Manipulation.
NARRATOR’S POV
“Ang kahangahangang abilidad ni Numba, ang ika-11 na Bolignok na Biik, ay may taglay abilidad sa pag-manipula ng oras o panahon o Time and Space Manipulation.
Gamit ang kapangyarihan ng pag-manipula ng oras, kayang kontrolin ni Numba ang daloy ng panahon, pinapabagal ang mga kaaway, o kahit patigilin sila sa kanilang galaw. Maaari niyang madaliang pagdaanan ang mga palaisipan at malampasan ang mga hadlang sa pamamagitan ng pag-urong o pagsulong sa mga tiyak na bahagi ng kanyang paligid.”
Balik sa nakakamanghang eksena kung saan gumamit nang kapangyarihan si Numba
“Ngayon na!” sigaw ni Numba kay Crispin habang nagtatangkang lumaya mula sa hawak ng halimaw si Crispin.
Agad na sinamantala ni Momoy ang pagkakataon at nagtagumpay na makawala mula sa pagkahawak ng Pugot Mamu. Pagkatapos ay pinuntahan ni Crispin si Bassilyo at ginising ito “Gising Bassilyo! Gising! Kailangan tayo makatakas dito.” sabi niya.
“HAAAAAA!” nagulat si Bassilyo dahil sa pangyayari.
“Kuya Bassilyo tara na!” sabi ni Momoy kay Bassilyo.
Nagtulungan silang tatlo upang lutasin ang natitirang halimaw na humahabol sa kanila.
Gamit ang kanilang tapang at pagkakaisa, nagsama-sama ang mga bata upang labanan ang mga Pugot Mamu. Tiniyak nilang magiging malakas ang kanilang pagtutulungan, at walang takot na harapin ang mga halimaw na pilit na sumasakal sa kanila.
Numba, ang maliit ngunit matapang na Biik na Bolignok, ay hindi natatakot sa mga hamon. Gamit ang kapangyarihan mula sa kanya, tumulong siya sa mga bata sa paglaban laban sa mga Pugot Mamu.
Sa huli, sa pamamagitan ng kanilang determinasyon at pagsasama-sama, nagtagumpay silang palayain ang isa’t isa mula sa kapangyarihan ng mga Pugot Mamu. Matapos ang mahabang pakikipaglaban, ang mga bata ay nagtulungan upang sugpuin ang mga halimaw at makabalik sa kaligtasan.
Ang pagsasama at pagkakaisa ng mga bata, kasama ang tulong ni Numba, ay nagpatunay na ang tapang at determinasyon ay mas malakas kaysa sa takot at pang-aapi. Sa kabila ng mga pagsubok na kanilang pinagdaanan, nagpatunay sila na ang pagkakaibigan at ang kanilang tapang ay makakalaban ang anumang hamon sa kanilang harap.
Samantala, bumalik sa oras at gumalaw ang mga halimaw na Pugot Mamu.
“GRRRRRRRRRR!!! Ano ang nangyayari!” Nainis na sabi ni Mang Ponciano dahil nagulat silang nakatakas ang mga bata.
“Hindi ko alam Mang Ponciano, bigla na lang silang nawala sa aking paningin,” sagot ng payasong utusan ni Mang Ponciano.
“Hanapin niyo sila!” utos niya sa kanila. Pero huli na sila dahil nakatakas na sina Bassilyo, Crispin at Momoy dahil kay Numba.
Ilang oras ang nakalipas ay nakarating sila Bassilyo, Crispin, Momoy at si Numba sa simbahan nang Barasoain matapos makatakas sa halimaw.
Naabutan nila si Father Francisco habang nagsasara nang pintuan sa simbahan. “FATHER FRANCISCO! FATHER FRANCISCO!” sigaw nila sa tawag nang pari nang simbahan habang papatakbo patungo kay Father Francisico.
Buong pagmamalasakit na nagkuwento sina Bassilyo, Crispin, Momoy, at alaga nilang biik na si Numba kay Father Francisco. Isinama nila ang mga detalye ng kanilang pagtakas mula sa mga halimaw na Pugot Mamu at kung paano sila nagsama-sama upang labanan ang mga ito.
Tumango si Father Francisco habang nakikinig sa kanilang kuwento. Mararamdaman ang pagkabahala sa kanyang mga mata habang tinatanggap ang mga impormasyon.
“Anong napag-alaman niyo tungkol sa mga Pugot Mamu?” tanong ni Father Francisco nang matapos ang kuwento.
“Father, hindi namin alam ang totoong pinanggalingan ng mga ito,” sagot ni Bassilyo. “Subalit, nagpapakita sila ng mga katangian na hindi pangkaraniwan. Parang hindi sila mga karaniwang payaso.”
“Oo nga, Father,” dugtong ni Crispin. “Mayroon silang mga malalaking bibig at nakakatakot na mga ngiti. Kapag hinawakan ka nila, parang may kapangyarihang nakadikit sa kanilang mga kamay.”
Napaisip si Father Francisco sa mga kuwento ng mga bata. Lubos niyang binibigyan ng pansin ang mga detalye at nag-iisip ng mga posibleng paliwanag.
“Mga anak, dapat nating malaman ang katotohanan tungkol sa mga ito,” sabi ni Father Francisco ng may determinasyon. “Ako ay maglalakbay patungo sa mga karatig bayan upang makipag-ugnayan sa mga pari at matatanda upang mahanap ang mga kasagutan na hinahanap natin. Samantala, manatili kayong ligtas dito sa simbahan.”
Pasalamatan ang mga bata kay Father Francisco at nagpasyang manatili sa loob ng simbahan. Isinama nila si Numba, na matapang na nagbabantay sa kanila. Sa gitna ng kanilang pangamba, nagtulungan sila upang maging matatag habang naghihintay ng mga balita mula sa labas.
Nasa tamang direksyon sila, at may tagumpay na natamo sa pagtakas sa mga halimaw. Ngunit ang mga katanungan ay nanatiling walang kasagutan. Sa mga darating na araw, ipagpapatuloy nila ang kanilang paglalakbay upang hanapin ang katotohanan at malutas ang misteryo sa likod ng mga Pugot Mamu.
“Tandaan ninyo, mga anak, ang simbahan ay ligtas na lugar para sa inyo,” paalala ni Father Francisco habang iniayos ang mga kama para sa kanila. “Ngayong gabi, magpahinga muna kayo rito at siguraduhin na kayo ay ligtas.”
Nagpasalamat ang mga bata kay Father Francisco habang hinahaplos nila ang kanilang mga mata. Dahan-dahang humiga sila sa mga kama, puno ng pasasalamat sa kaligtasan na natagpuan nila sa simbahan.
“Father Francisco, salamat po sa inyong pagmamahal at pag-aalaga sa amin,” sabay nilang sabi sabay nilang niyakap ang matanda. “Hindi po namin makakalimutan ang inyong kabutihan.”
“Tama kayo, mga bata,” sagot ni Father Francisco, puno ng pagmamahal sa kanyang mga mata. “Ang panahon ngayon ay mapanganib. Dito sa simbahan, nais kong kayo ay ligtas. Maging maingat kayo sa inyong mga galaw at iwasan ang mga hindi ninyo kilala. Ang inyong kaligtasan ay mahalaga sa akin.”
Bumaba ang dilim habang ang mga bata ay unti-unti nang lumulubog sa mahimbing na pagkakatulog. Sa pamamagitan ng pagsasama-sama at ang pagmamalasakit ng mga taong tulad ni Father Francisco, mayroon silang ligtas at payapang lugar na mapapagkatiwalaan.
Sa mga oras na kanilang ipahinga, ang mga pangarap ng mga bata ay puno ng kagitingan at mga sandaling pakikipagtunggali. Sa kanilang mga puso, nananatiling matatag ang pangako na patuloy nilang haharapin ang anumang hamon na kanilang mahaharap, mayroon man silang mga kapangyarihan o wala.
Sa ilalim ng gabing tahimik at banal, ang pagkakaibigan at pagtitiwala ng mga bata sa isa’t isa at kay Father Francisco ay nagpatuloy na nagbibigay-liwanag sa kanilang mga puso. Ito ang kanilang sandigan habang naghihintay sila ng mga susunod na yugto ng kanilang paglalakbay.
Habang nanatiling mahimbing ang tulog sina Bassilyo at Momoy, naalimpungatan si Crispin ay nakita niya si Numba na gising na gising pa na nakatuon sa Bintana. Sa nakikita ni Crispin ay pinagmasdan ni Numba ang kalangitan na may nagniningning na bituin.
“Numba? Bakit gising ka pa?” tanong ni Crispin habang ang Biik naman si Numba ay nanatiling pinagmasdan ang mga bituin sa langit.
“Ah, Crispin,” tugon ni Numba na hindi pa rin natitinag sa kanyang panonood sa kalangitan. “Ang mga bituin ay napakaganda, di ba? Para silang mga munting gabay na nagbibigay-liwanag sa gabi.”
Naglakad si Crispin patungo kay Numba at sumunod sa kanyang titig sa mga bituin. Napahawak siya sa likod ni Numba at pinagmasdan din ang mga bituin na pinag-aaralan ng Biik.
“Ang ganda talaga, Numba,” sabi ni Crispin nang may paghanga sa kanyang tinig. “Parang nagdadala sila ng liwanag at pag-asa sa gitna ng kadiliman ng mundo natin.”
Tumango si Numba, ngunit hindi siya bumaling mula sa kanyang pagtingin sa kalangitan. “Totoo iyon, Crispin. Ang mga bituin ay hindi lamang mga dekorasyon sa langit. Sa aking palagay, may espesyal silang kahulugan at kapangyarihan.”
“Ano ang ibig mong sabihin, Numba?” tanong ni Crispin na nag-aalala.
“Tila ba, Crispin, ang mga bituin ay nagpapahiwatig ng mga bagay na hindi natin madalas makita,” paliwanag ni Numba. “Ang kanilang liwanag ay parang mga mensahe na maaaring magbigay sa atin ng gabay sa mga kaganapan sa ating buhay.”
Natahimik si Crispin habang pinag-iisipan ang mga sinabi ni Numba. Sa ilalim ng kahangahangang dulot ng mga bituin, namulat sila sa posibilidad na hindi lamang ang kanilang mga kapangyarihan ang nagtatakda sa kanilang patutunguhan, kundi maaari rin silang gabayan ng mga lihim na pagpapahiwatig ng kalawakan.
Habang patuloy silang nakatitig sa mga bituin, ang mga pangarap at mga hamon ng kanilang paglalakbay ay sumulpot sa kanilang isipan. Nang sa wakas ay lumiwanag ang mga mata ni Crispin, at may bagong pang-unawa na umusbong sa kanyang kalooban.
“Tama ka, Numba,” sabi ni Crispin na puno ng determinasyon. “Ang mga bituin ay hindi lamang pangiti-ngiti sa langit. Sila ay mga gabay na maaaring magturo sa atin ng mga bagong landas at mga kapangyarihan.”
Ngumiti si Numba sa kanyang kaibigan. “Tulad ng mga bituin na naglalagay ng liwanag sa gabi, tayo rin ay maaaring magdala ng liwanag at pag-asa sa mundo sa pamamagitan ng ating mga gawa at pagkakaisa.”
Sa gitna ng kanilang mga pangarap at mga kahilingan, ang dalawang kaibigan ay nahanap ang inspirasyon na kinakailangan para harapin ang mga susunod na yugto ng kanilang paglalakbay.
Ilang sandali ang katahimikan ay nagsalita muli si Numba “Oink! Oink! Crispin?” ani ni Numba.
“Numba? Bakit?” tumingin si Crispin kay Numba.
“Hinahanap na ako nang mga kasama ko Crispin.” sabi ni Numba kay Crispin. Habang pinagmasdan parin ni Numba ang mga bituin sa langit.
“Ano? Sino Numba?” tanong ni Crispin na may pag-aalala.
“Mga kasama kong Bolignok, sina Twilly at Fulgoso.” sagot ni Numba.
“Humihingi sila nang tulong sa akin.” dagdag pa niya. Mukhang nalulungkot si Crispin pagkatapos ay lumingon siya kinaroroonan nilang Bassilyo at Momoy habang mahimbing parin ang kanilang tulog. Pagkatapos ay muli siyang tumingin kay Numba. Si Numba naman ay umikot at humarap kay Crispin, napansin ni Numba na nalulungkot si Crispin. Nagtanong si Crispin sa kanya.
“Iiwan mo ba kami Numba?” tanong ni Crispin habang nalulungkot siya.
“Hindi ko kayo iiwan, Crispin,” tugon ni Numba na puno ng pagmamahal sa kanyang boses. “Ngunit kailangan kong sumama sa aking mga kasama para tulungan sila. Sila rin ay nangangailangan ng tulong at hindi ko sila puwedeng pabayaan.” sabi ni Numba kay Crispin.
“Kung ganun ay sasama kami Numba.” nagulat sina Crispin at Numba dahil biglang nagsalita si Bassilyo sa likod nila. Akala nila ay mahimbing natutulog si Bassilyo pero nakikinig pala siya sa usapan nila.
“Bassilyo? Akala ko tulog ka?” Gulat na tanong ni Crispin.
“Hindi ka pwede namin iiwan Numba dahil bilang magkaibigan ay dapat hindi tayo mag-iiwanan.” Sabi ni Bassilyo sa kanila habang nabuhayan nang loob si Crispin sa mga sinasabi ni Bassilyo. Pinahid ang luha ni Crispin tapos ay ngumiti siya sa kaligayahan dahil sa sinasabi nang kasama niyang pulubi na si Bassilyo.
“Kung gayon, Bassilyo, Crispin, at pati na rin si Momoy. Handa ba kayo sa mga bagong hamon at pakikipagsapalaran na kasama ako?” tanong ni Numba sa kanila.
“Oo, Numba. Handa kami. Hindi ka namin iiwan dahil kaibigan ka namin,” sabay-sabay na sagot nina Crispin at Bassilyo.
“Sige! Bukas ng umaga, aalis tayo dito at pupunta tayo sa Maynila airport. Pagkatapos, sasakay tayo ng eroplano,” sabi ni Numba, na nagulat sina Bassilyo at Crispin.
“Ano?! Teka, teka. Saan tayo pupunta, Numba? Bakit sa eroplano?” tanong ni Crispin kay Numba.
“Nasa Mindanao ang mga kaibigan ko, sa Bukidnon,” sagot ni Numba.
“Kung ganoon, Numba, alam mo ba kung paano tayo makakarating doon? At saka kami ay mga bata pa,” sabi ni Bassilyo.
“Ako na ang bahala sa inyo. Oink! Oink!” sabi ni Numba sa kanila.
“Sige, ngayon ay magpahinga muna tayo para makapagpahinga,” sabi ni Crispin sa kanila.
Sa gitna ng tahimik na gabi, ang mga batang kaibigan ay inihanda ang kanilang sarili para sa kahihinatnan ng mga susunod na araw. Naghanda sila ng kanilang mga gamit at tinutukan ang mga oras ng pag-alis.
Nang dumating ang umaga, nagising silang puno ng determinasyon at handang harapin ang mga hamon na naghihintay sa kanila. Nagsimula silang maglakad patungo sa simbahan kung saan sila ay nagpulong kay Father Francisco upang ipahayag ang kanilang balak na pumunta sa Mindanao.
“Father Francisco, kami po ay lilisan na. Tutulong kami sa mga kasamang naming alagang Biik na si Numba sa Bukidnon,” sabi ni Numba kay Father Francisco, na nagpapakumbaba.
“Bago kayo umalis, nais kong ipagpaalam sa inyo ang aking dasal para sa inyong kaligtasan at tagumpay,” sabi ni Father Francisco, na inilapit ang kanyang mga kamay at nagdasal nang may pagmamahal.
“Salamat po, Father Francisco. Hinihiling po namin ang inyong patnubay at panalangin sa aming paglalakbay,” sabay-sabay na sabi ng mga bata, na napuno ng pasasalamat.
Pagkatapos ng masayang pamamaalam, ang grupo ay nagtungo sa Maynila at sumakay ng eroplano patungong Mindanao. Sa loob ng eroplano, ang mga bata ay puno ng kaba at excitement sa mga susunod na pangyayari.
“Kahit na bata kami, handa kaming harapin ang anumang pagsubok na darating sa atin. Magkakasama tayo, at alam kong magtatagumpay tayo,” sabi ni Crispin, na puno ng determinasyon.
“Tama ka, Crispin. Bilang magkaibigan, hindi tayo mag-iisa. Ang lakas natin ay nasa ating samahan,” dagdag ni Bassilyo na may tiwala sa kanilang grupo.
Kinabukasan, sa eksena nina Lando, Matandang Bulag na nagngangalang Z, Lolo Pedro.
Kasalukuyang abala sa paghahanda ng almusal sina Aling Marites, Tatay Berting, at kasama nilang si Layla sa kusina. Samantala, umalis na sina Diego kasama ang dalawang Bolignok na sina Twilly at Fulgoso upang hanapin ang kasama nilang Bolignok na si Numba, na karamay ni Twilly at Fulgoso.
“Manong, paano ninyo sinagip sina Diego at ang pamilya Garcia mula sa panganib na idinulot ng mga bodyguard ng stepmother ni Diego?” tanong ni Lando sa Matandang Bulag habang sila ay nasa labas ng resthouse at nakaupo sila sa upuan, sa table nila may kapeng inihanda kanina ni Layla. Humigop muna nang kape ang Matandang Bulag pagkatapos ay tumingin ito kay Lando at tsaka siya sumagot.
“Ginoong Lando, ako mismo ay nabibighani dahil bukod sa nawala ang aking memorya, mayroon pa rin akong natatanging kakayahan sa paglaban. Hehehe,” pahayag ng Matandang Bulag. Nalilito si Lando sa kilos ng matanda, ngunit alam niya na mayroon itong kondisyong amnesia. Napabuntong hininga nalang si Lando.
“Hay, nalimutan ko na halos na mayroon kang amnesia,” sabi ni Lando.
“LANDO! LANDO!” may tumawag kay Lando mula sa malayo sa resthouse. Lumingon siya sa direksyon ng tinatawag sa kanya. Nakita niya si Diego at kasama rin ang mga Bolignok na sina Twilly at Fulgoso.
“Diego! Twilly at Fulgoso!” tawag rin niya sa kanila habang kumaway sa kanila. Napansin rin nang Matandang Bulag na may ibang kasama sina Diego, Twilly at Fulgoso.
“Ginoong Lando, may ibang kasama sila.” Sabi nang Matandang Bulag kay Lando.
“Huh?” yung lang sabi ni Lando at nakita niyang may kasama ngang iba sina Diego, Twilly at Fulgoso.
“Ginoong Z, Lando. May kasama silang tatlong bata at…..” putol na sabi ni Lolo Pedro habang dala-dala na niya ang inihandang almusal galing sa Pamilyang Garcia. Nang napansin ni Lando ang kasama nilang Diego, Twilly at Fulgoso ay unti-unti siyang ngumingiti dahil nakikita niya ang ibang kasama nang Bolignok nina Twilly at Fulgoso.
“Si Numba na kaya yan?” sabi niya.
“Sa palagay ko Ginoong Lando ay tama ka.” sabi nang Matandang Bulag sa kanya.
Ilang sandali lang ay niyakap niya ang matalik niyang kaibigan na si Diego. “Diego! Kumusta?! Twilly, Fulgoso, at…” putol sabi niya.
“Aw! Aw! Ginoong Lando, Ginoong Z, Lolo Pedro. Aking ipakilala sa inyo ang kasama naming Bolignok si Numba.” pagpapakilala nang Asong Bolignok na si Fulgoso sa kanyang kapwa na Bolignok na si Numba, Ikalabing isang Bolignok na Biik. Tumalon si Numba mula sa pagkakahawak kay Crispin pagkatapos ay nagpakilala siya sa kanila.
“Oink! Oink! Magandang Araw sa inyo. Ako pala si Numba, ang Ika-labing isang Bolignok na Biilk.” pagpapakilala ni Numba sa kanila pagkatapos ay umiikot-ikot ito sa tuwa.
“Hahahaha! Nakakatuwa ka naman Numba.” natutuwa si Lando sa asal ni Numba.
“Oo nga Lando. Ang kyut pa.” ganun din si Diego.
“Bueno, mga munting bata, kaibigan ba kayo ni Numba?” tanong ng Matandang Bulag sa mga batang pulubi na sina Bassilyo, Crispin, at Momoy.
“Magandang araw po sa inyo, Ako po si Crispin, sampung taong gulang. Ako po ang nakakatanda sa kanila, kasama si Bassilyo at Momoy,” pagpapakilala ni Crispin sa kanila.
“Hi Crispin, saan po ang mga magulang mo?” tanong ni Lando kay Crispin.
“Wala na po ang mga magulang ko, Kuya Lando. Ipinanganak pa lang ako, namatay na po sila,” sagot ni Crispin habang nadarama ang kalungkutan sa kanyang salita.
“Pasensya na po, Crispin. Sa ngayon, malugod kang tinatanggap sa aming grupo,” sabi ni Lando kay Crispin, at pagkatapos ay niyakap niya ito ng mahigpit. Namumula naman ito si Crispin at natutuwa siya.
“Ahh.. Salamat po kuya Lando. Hihihi” tuwang sabi ni Crispin habang namumula siya kay Lando. Umalis muna sa pagkakayakap si Lando kay Crispin pagkatapos ay tumingin siya kay Bassilyo.
“Ikaw naman, ano pangalan mo?” tanong ni Lando kay Bassilyo.
“Magandang Araw po Kuya Lando. Ako nga pala si Bassilyo, siyam na taong gulang. Yung mga magulang ko ay wala narin. Yung mama ko ay lumayas at sumama sa ibang lalake pagkatapos yung papa ko naman ay namatay sa aksidente sa tinatrabuhan niyang construction.” Malungkot na sabi ni Bassilyo sa kanila.
“Hay, ang hirap pala ang pinagdadaanan ninyo. Pero sige lang welcome na welcome rin kayo dito.” Sabi ni Lando sa kanila. Niyakap narin ni Lando si Bassilyo.
“Pwede ba kitang maging kuya, Kuya Lando?” sabi ni Bassilyo kay Lando.
“Aba siyempre naman, Bassilyo pwede mo ko tawaging kuya.” Sagot ni Lando kay Bassilyo. Kaya natutuwa lalo si Bassilyo at niyakap niya ito si Lando.
“Hahaha! Nakakatuwa kayo,” sabi ni Diego sa tuwa.
“Hmmm, at ikaw naman yung nagtatago sa likod ni Diego, mukhang nahihiya siya Ginoong Lando, Hahaha!” natatawang sabi ng Matandang Bulag kay Momoy. Nagtataka naman si Momoy dahil paano siya nakikita ng bulag na matanda.
“Nakikita mo ba ako, Manong?” tanong ni Momoy sa Matandang Bulag.
“Hahaha! Hindi kita nakikita, bata, pero nararamdaman kita kung ano ang kilos mo,” sabi ng Matandang Bulag sa kanya. Nagulat at namangha si Momoy sa sinasabi ng Matandang Bulag sa kanya.
“Huwag ka nang mahiya, Momoy. Magpakilala ka na sa kanila,” tugon ni Crispin kay Momoy. Umalis si Momoy mula sa likod ni Diego at nagpakilala na rin siya.
“Ahh.. ehh.. Magandang araw po sa inyo. Ako po si Momoy, pitong taong gulang. Hindi ko po alam kung sino ang aking mga magulang dahil nakita lang po ako ng mga tao sa simbahan nang ako’y isang sanggol pa lamang,” sabi ni Momoy at nagulat sina Lando, Matandang Bulag, Lolo Pedro, Diego, at pati na rin ang mga Bolignok na sina Twilly at Fulgoso.
“Aw! Aw! Grabe naman, iniwan ka na walang kamuwang-muwang ng inyong ina sa simbahan. Buti na lang may nakakita sa iyo,” reaksyon ng Asong Bolignok na si Fulgoso.
“Hay, nako, ali ka nga rito, Momoy,” sabi ni Lando at niyakap niya ito nang mahigpit.
“Maraming salamat po sa inyo, Kuya Lando,” pasalamat ni Crispin dahil lubos silang tinanggap ni Lando.
“Ngayon ay pamilya ko na kayo, Crispin, Bassilyo, at Momoy,” sabi ni Lando sa kanila.
“Ginoong Lando ‘yan. Mabait ‘yan si Ginoong Lando,” ipinagmalaki pa ng Bolignok na si Twilly si Lando.
Lumabas na rin si Layla habang dala niya ang mga pagkaing almusal para sa kanila. Inihanda na nila ang almusal para sa kanila.
“Ginoong Lando, narito na mga pagkain natin.” tawag ni Layla sa kanila.
“Sige, Layla.” sabi niya. Lumabas narin sina Aling Marites, Tatay Berting habang dala nila ang iba pang almusal para kanilang kainin.
Ilang sandali ay nasa lamesa na sila lahat sa labas nang resthouse.
Nagkakainan silang masaya, puno ng tawanan at kuwentuhan. Ang mga Bolignok naman ay naghahanda ng kanilang sariling mga pagkain at nakikisabay sa kainan. Masayang nakikisama si Numba at nagbibiro sa iba.
“Ang sarap nito! Salamat sa mainit na pagtanggap ninyo sa amin,” sabi ni Crispin habang kumakain.
“Oo nga, Crispin. Dito sa inyo, parang tunay na pamilya na ang turing sa amin,” tugon ni Bassilyo, may ngiti sa kanyang mga labi.
Napangiti si Lando sa mga sinabi ng dalawang bata. Tinitingnan niya ang buong grupo at naramdaman ang tunay na kaligayahan na hindi maipaliwanag. Kahit sa gitna ng kanilang mga pinagdaanan, nakahanap sila ng pag-asa at tahanan sa isa’t isa.
“Mahalaga sa atin ang isa’t isa. Tayo’y magtutulungan at magaalagaan bilang isang pamilya,” sabi ni Lando, puno ng pagmamahal sa kanyang mga salita.
Ngunit sa gitna ng kanilang kaligayahan, may isang diwa ang sumagi sa isip ni Lando. Isang pangako at misyon na naghihintay sa kanilang lahat. Napansin naman ito nang Matandang Bulag na si Ginoong Z.
“Ahem… Twilly, Fulgoso, yun nga yung binanggit niyo kahapon. Tutulungan natin pagalingin ang Matandang Bulag na si Z,” sabi ni Lando sa mga kasama niya, sina Twilly at Fulgoso.
“Oo nga, muntik ko nang makalimutan, Lando, si Numba,” sabi rin ni Diego, matalik na kaibigan ni Lando.
“Aw! Aw! Numba, kailangan namin ng tulong mo,” sabi ni Fulgoso, ang Asong Bolignok, kay Numba, ang maliit na Bolignok na Biik.
“Oink! Oink! Ano ang maitutulong ko, Fulgoso?” tanong ni Numba habang nasa gitna sila ng agahan.
“Numba, tulungan mo kami sa pagpapagaling ng alaala ni Ginoong Z. Para maalala niya ang pangyayari kung saan nawala ang kanyang alaala,” sabi ni Lolo Pedro kay Numba.
“Sige na, Numba, tulungan mo si Manong. Siya ang nagligtas sa amin noong nasa panganib kami ni Diego,” sabi naman ni Layla habang desperadong humihingi ng tulong kay Numba.
“Oink! Oink! Sige tutulong ako pero bago yan magpakilala muna ako sa inyo. Ako si Numba, ang ikalabing-isang Bolignok na Biik.” pagpapakilala ni Numba sa kanila.
“Ang taglay kong abilidad ay pag-manipula ng oras o panahon o Time and Space Manipulation. Gamit ang kapangyarihan ko ng pag-manipula ng oras, kaya kong kontrolin ang daloy ng oras, pinapabagal ang mga galaw, o kahit patigilin sila sa kanilang galaw. Maaari ko rin madaliang pagdaanan ang mga palaisipan at malampasan ang mga hadlang sa pamamagitan ng pag-urong o pagsulong sa mga tiyak na bahagi ng kanyang paligid.” dagdag pa niya. Kaya namangha sila sa narinig ni Numba ang abilidad niya.
“Grabe ibang klase ka Numba!” Gulat na pagkasabi ni Lando kay Numba.
“Hahaha! Ganyan ang kaibigan naming biik. Siya ang nagligtas sa amin sa mga halimaw na Pugot Mamo na gustong kumain sa amin,” sabi ni Crispin sa kanila.
“Ano?! T-talaga?!” gulat na sabi ni Diego.
“Oo, kuya Diego,” sabi ni Bassilyo kay Diego.
“Nakakamangha kayo,” reaksyon rin ni Layla.
“Diyos ko! Grabe, totoo ba talaga ang naririnig ko?” reaksyon ni Aling Marites.
“Kung ganun, kung mayroong mabait na nilalang, mayroon ding masama,” sabi ni Tatay Berting.
Naputol ang kanilang sandali nang magsalita ang Matandang Bulag sa kanila at nagtanong kay Numba.
“Bueno, Numba, paano mo ako matutulungan upang maibalik ang aking alaala?” tanong ng Matandang Bulag kay Numba.
Biglang lumundag si Numba patungo sa ibabaw ng lamesa, pagkatapos ay lumapit siya kay Lando. Tinitigan niya si Lando. Nagulat naman silang lahat sa kilos ni Numba.
“B-bakit, Numba?” tanong ni Lando dahil sa kilos ni Numba. Pagkatapos niyang tinitigan siya ni Numba, lumingon ito sa Matandang Bulag.
“Manong, ang sagot ko ay ang kwintas na suot ni Ginoong Lando,” sagot ni Numba sa Matandang Bulag.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
“Ano, Numba?” tanong ni Lando kay Numba.
“Ang Agimat ni Kleidos! Aw! Aw!” sabi ni Asong Bolignok na si Fulgoso.
“Tama ka, Numba,” sabi na rin ni Twilly, ang Bolignok na Tarsier.
NARRATOR’S POV
“Ang sagot ni Numba upang maibalik ang alaala ng Matandang Bulag ay nasa suot na kuwintas ni Lando, ang Agimat ni Kleidos. Paano kaya gagamitin ni Numba ang Agimat ni Kleidos na suot ni Lando upang pagalingin ang alaala ng Matandang Bulag? Abangan ang susunod na kabanata.”
- SUGO: Reborn (Kabanata XI) - May 30, 2023
- SUGO: Reborn (Kabanata X) - May 21, 2023
- SUGO: Reborn (Kabanata IX) - May 16, 2023