Kinky Kittens’ Chatroom Series 11: Ang Reunion Sa Bacolod

Ang aking kwentong inyong matutunghayan ay gawa ng malikhaing kaisipan at hango sa malikot na imahinasyon at may halong kaunting katotohanan. Anuman ang pagkakahalintulad ng aking gawa sa tunay na buhay ay hindi sinasadya at nagkataon lang. Nawa’y maibigan ninyo.

Ako si Hazel, 19 y/o, 5’11’, morena, lean body, curly hair, color brown narrow eyes, cup size B, so hindi ako eksaktong taga-Africa though hindi katangusan ang aking ilong, hindi naman din ako pango. The say i look like Zendaya with the face of Patricia Tumulak but I said it’s too much to be compared by them. Ako ang kontesera sa kinky kittens at Amazona daw dahil marunong ako sa taekwondo. Kaya panatag sila kapag ako ang kasama.

Niyakap ko si Mama nang mahigpit. Hindi ko makuhang magalit sa tangka niyang pagpapalaglag sa akin dahil buhay pa naman ako hanggang ngayon. Mas matindi ang habag na naramdaman ko sa sinapit na kalupitan kay Mama. At kung produkto nga ako ng kalapastanganan, wala nga akong mukhang maihaharap sa aking ina. Kaya wala akong masabi sa aking ina kung hindi ang yakapin siya at iparamdam na ako’y isang anak na nagmamahal sa kaniya.

Hindi naman siya pumalag o lumayo sa akin. Nang makita ako ni Nikki na niyakap si Mama Ditas, nakiyakap din siya sa kaniyang lola. Dito na bumuhos ang luha ni Mama na pilit na nagpapakatatag at nasabi niya na lang na, “Ano ba ‘yan? Sinabi ko na sa sarili ko na hindi na ako luluha pang muli.”

Dagdag pa ni Mama, “Hazel, alam ko na pinaramdam ko sa iyo na parang wala akong pagmamahal sa iyo. Sadyang naging matigas lang ako dahil wala na akong mapagkatiwalaan at sinikap kong sanayan na walang ibang tutulong sa akin kung hindi sarili ko.”

“Ito ang tandaan mo, wala kang kasalanan sa nangyari sa akin. Kasalanan ko dahil sa tuwing makikita kita, naaalala ko lang ang malupit na sinapit ko sa kamay ni Hanson.”

“Hindi po ba wala na si Hanson? Hindi ko rin po matatanggap na siya ang aking ama kahit dugo pa niya ang nanalaytay sa aking ugat.”, umiiling na sabi ko.

“Ako rin! Hindi ako papayag! Ako lang ang Papa Bal mo, anak.”, sabat ni Papa Bal.

“Hay! Tama na!”, awat ni Ditas sabay pahid sa kaniyang mga luha. “Hazel, anak! Congrats! Hindi ako nakadalo dahil inatake sa puso si Daddy. Kinausap niya ako na pagpunta ko raw dito, isama ko na rin kayo sa Bacolod.”, wika ni Mama at hinalikan niya ako sa pisngi pati na rin si Nikki.

“Ah kayo na lang ni Hazel. Maiwan na lang ako dito.”, wika ni Papa na tumatanggi sa imbitasyon ni Lolo Rio.

“Tungkol pa rin ba ito sa pride mo, Bal?”, inis na sabi ni Mama Ditas kay Papa.

“Napatunayan ko naman sa daddy mo na hindi ako naghahabol sa yaman niyo.”, sabi ni Papa Bal.

“Pakiusap, Bal. Hindi natin alam baka bukas wala na si Dad. For once, bigyan mo naman ng panahong pakinggan si Dad.”, pakiusap ni Mama.

Pumayag na rin si Papa na sumama dahil sa pakiusap ni Mama. Kinabukasan, nagtungo kami sa paliparan at sumakay ng eroplano. Ilang oras lang ay nasa Bacolod na kami.

Linggo ng tanghali sa Bungalow ng mga Solis

Iginala ko ang aking mga mata nang makita ang bahay ng aking lolo. Mula palang sa labas ng gate ay kapansin-pansin ang pader nito na balot na balot ng halaman o grass wall kung tawagin. Nang bumaba kami ng sasakyan, napansin ko ang fish pond sa likuran ng bahay ni Lolo. Iniisip ko tuloy kung pwede rin bang maligo roon? Lumaki na rin ang nag-iisang puno ng mangga na dati’y inaakyatan ko lang kasama ng mga kalaro ko noon. At nagkaroon na iyon ng bahay-kubo at patungan na gawa sa tuod ng puno. Marahil dati ring kasama iyon ng punong mangga na ngayo’y putol na. May iilang mataas na puno rin ng kaimito at talisay sa bakuran na nakakatulong ding liliman ang pahingaang kubo.

Sa bahay-kubo ring iyon lumabas ang isang matabang babae na parang kasing edad ni Mama. Nagulat ako ng yakapin siya ng Mama kahit karga si Nikki. Ni hindi ako nakaramdam ng ganoong yakap mula sa aking ina. Kaya nakaramdam ako ng kaunting selos. Doon ko na lang nalaman na ang niyakap ni Mama ay walang iba kung hindi si, “Mildred! Kamusta ka dito? Pasensiya ka na kung naiwan kita dito na kasama si Daddy.”

“Grabe ka naman makayakap, Ate Ditas. Kahapon ka lang naman umalis. Hindi naman imbalido ang daddy mo kaya hindi ako nahirapan. Halata na nga lang na mahina na ang dating mayor.”, wika ni Tita Mildred patungkol sa lolo ko.

“Ano palang ginagawa ni Dad?”, tanong ni Mama.

“Naghihintay na siya sa hapag-kainan. Inaasahan niya ang pagdating mo kasama si Bal at Hazel. Halina kayo at saktong tanghali na para makakain.”, aya ni Tita Mildred sabay akbay sa akin. Sumunod din si Papa na walang imik na nasa likuran ko.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

Habang papasok kami sa magarang bahay, inusisa ko si Tita Mildred, “Tita, parang nakita ko na po kayo dati? Hindi ko lang maalala kung saan?”

Lumingon ako upang makita ang mukha ni Papa Bal, pinandilatan niya ako ng mga mata na nakaumang pa ang mga kamao sa akin. Nginitian ko lang siya na parang nakakaloko. Ngumiti naman siya pabalik sa akin.

“Ano ka ba? Ninang mo ako. Sabagay, ang tagal din nating hindi nagkita. Maliit ka pa lang noon nang kargahin kita. Ilang pasko na rin ang utang ko nga pala sa iyo. Ang ganda ganda mo.”, pakilala at puri sa akin ng ninang ko pala.

“Si Kumpareng Hans pala, mare?”, tanong naman ni Papa Bal.

“Ayun, laging nasa opisina niya sa NBI. Madalas pa siyang pabalik balik sa Main Office sa Maynila.”, bulalas ni ninang.

“Pakisabi kinakamusta ko siya. Ikaw naman, lalo kang gumaganda.”, bola ni Papa.

“Hay, naku! Gutom lang iyan.”, wika ni ninang.

At pumasok na nga kami sa loob. Nakita ko si Lolo Rio na nakaupong nag-aabang sa dulo ng hapag-kainan. Hindi naman mahaba ang hapag-kainan na sapat para sa walong tao. Pero pinagmamasdan ko rin ito na parang mamahaling muwebles din gaya ng iba pang gamit niya sa loob ng bahay. May antigo rin siyang ceiling fan at nakatapat ang taas nito sa kinaroroonan ng hapag-kainan. Kaya maaliwalas at presko ang paligid at ang bango rin ng loob ng bahay. Ramdam ko ang cozy Spanish vibes sa bahay na ito na parang lumang bahay ni Jose Rizal.

Dala ng pagkasabik, nagmadali akong puntahan si lolo sa kaniyang kinauupuan.

“Lolo Rio, I missed you so much!”, bati at yakap ko kay Lolo.

Tuwang-tuwa naman si lolo nang makita ako, “Biglang lumakas ako nang makita kita, apo. Lalo kang gumanda, apo.”

“Talaga, Lolo? Malakas pa rin kayo? Kaya niyo pa ba akong ikandong?”, biro ko kay Lolo sabay kandong sa kaniya at halik sa kaniyang pisngi. Hindi ko na inisip kung kaya pa ba akong buhatin ng matandang may edad na lagpas sietenta.

Kaya nasita ako ng Mama ko, “Hazel! Umayos ka! Para kang bata kung umasal!”

“Hayaan mo na, Ditas. Na-miss lang ako ng apo ko. Kita mo naman kaya pa ni lolo.”, pagmamalaking sabi ni Lolo.

Sa halos dalawang dekada, doon lang muling nagtagpo sina Papa at Lolo. Kaya nang makita ni Lolo ang Papa ko na pumasok sa bahay, pinababa muna ako ni Lolo mula sa kaniyang kandungan at tumayo siya na parang nagbibigay-pugay kay Papa Bal.

“Nabalitaan ko po, Mayor Rio ang nangyari sa inyo. Kumusta na po kayo?”, magalang na kinamayan ni Papa si Lolo.

Nagulat ang lahat nang yakapin ni Lolo ang aking ama at humingi ito nang tawad, “Patawarin mo ako, Emong. Naging malupit ako sa iyo. Marami pa akong dapat ipagpasalamat sa iyo.”

“Matagal na po iyon, Mayor. Dapat binabaon na sa limot iyon.”, turan ni Bal.

“Naging mayor ako pero hindi ko man lang kinilala ang kabayanihan niyo ni Hannibal, Primitivo.”, pagsisisi ni Lolo.

“Haha! Mas gusto ko na ang Bal kesa sa Primitivo.”, natatawang sabi ni Papa habang napapakamot ito sa ulo.

“Okay lang ba kung anak na lang ang itawag ko sa iyo? Pinagmamalaki kita. Isa kang bayani.”, taas noong kinapitan ang balikat ni Papa.

“Ang buong akala ko’y galit pa rin po kayo sa akin, dad.”, pag-aakala ni Papa.

“Gaya nga nang sabi mo, ang mga kahapong iyon ay dapat nang ibaon sa limot.”, turan ni Lolo.

Nawala ang drama sa mga oras na iyon nang dumating ang isang lalake mula sa labas ng bungalow. Sinuot ni Lolo ang kaniyang antipara upang alamin kung sino ang paparating. Habang papalapit ito nababanaag niya ang itsura nito na parang punk sa buhok nitong mohawk, may black tunnel sa tainga at hikaw sa ilong at bibig, may tattoo sa mukha na may letra sa noo na ‘Don’t look at me!’ may sulat din sa kanang pisngi na ‘Trust’, sa kabila na ‘Me’ at ‘Not!’ sa baba. May tattoo din ito sa leeg na itsurang kamay na nakasakal sa kaniya. Ang mga braso nito ay may tattoo ng mga nakapulupot na ahas suot ang black t-shirt nito na may print logo ng bungo ng kambing at pentagram, black skinny jeans at dog chain sa bewang. Suot niya ang sapatos na black Converse Chuck Taylor style. Pero may napansin silang bago sa lalake, ang mga mata nito ay purong itim na may contact lens na yellow ring at may black eyeliner sa ilalim ng kaniyang mga mata.

Bumati ito sa lahat at kay Lolo, “Hello Mayor Lolo! Maayong adlaw!”

Umakap si ninang sa naturang lalake at kinumusta niya ito, “Vernon, anak! Bakit ngayon ka lang?”

“Bago ba iyang mata mo? Nakakakita ka pa ba?”, takang tanong ni Lolo.

“Uso kasi ngayon sa America. Ang tawag dito ay eye tattoo. Kumuha din ako ng seminar para dagdag kita sa tattoo shop.”, bulalas ni Vernon.

“Sungay na susunod niyan, Venom. Mildred, bakit ba Venom ipinangalan mo sa anak mo?”, biro ni Lolo.

“Haha! Ang cool talaga ni Lolo.”, sabi ni Vernon.

“Vernon kasi.”, sambit ni ninang.

“Si Lolo ang unang tumawag sa akin ng Venom kaya siya rin ang nagpangalan sa shop ko.”, bulalas ni Vernon. Sumenyas ng okay si Lolo kay Vernon.

Vernon? Teka parang may kalaro ako noon na may pangalang Vernon. Samakatuwid, siya ang lalakeng anak nila ni ninang Mildred at ninong Hans. Bakit kaya ganyan ang naging itsura niya? Nakakatakot!

Natapos ang tanghalian at kuwentuhan namin. Nag-aya pa si lolo na lumabas papunta sa ibang ari-arian niya. Doon naubos ang maghapon namin. Nakakainis din dahil unang araw pa lang nakita ko ang ex-boyfriend kong si Urbano ngunit deadma na lang ako. Hindi rin naman siya makakalapit dahil sa kasamang bodyguards ni lolo bukod pa sa kasama ko si Papa at Mama. Nakita rin niya siguro na karga ko ang aming anak na si Nikki. Kaya naman palubog na ang araw nang kami ay makauwi sa bungalow.

Nakatulog sa akin ang aking anak. Masaya ako dahil nasasanay na sa akin si Nikki. Hanggang kinuha na ulit sa akin ni Mama ang karga kong si Nikki, “Hazel, akin na si Nikki nang makapagpahinga na sa kwarto niya.”

Si Lolo naman, halatang napagod din kaya maaga siyang tumuloy sa kaniyang silid, “Magpapahinga na rin ako. Bukas, apo, maaga tayo para manghuli ng tilapia at bangus sa lawa.”, turan sa akin ni Lolo. Tumango naman ako.

Si Ninang Mildred naman ay dumiretso sa kusina at nagtanong sa amin ni Papa Bal, “Ano pala ang gusto niyong hapunan? Maghahanda ako ng baked tahong.”

“Okay na iyon, ninang. Gusto mo ba tulungan kita?”, presenta ko.

“Naku! Madali lang gawin ‘to. Kaya ko na ito. Salamat, Hazel.”, tanggi niya.

“Bahala na kayo rito, Mildred. Maliligo lang ako.”, paalam ni Papa.

Sumunod rin ako na nagpaalam, “Sige, ninang. Pasok lang ako sa kwarto ko.” Tumango lang si Ninang Mildred sabay ngiti.

Naisip ko, dahil nagsipasukan na ang lahat sa kani-kanilang kwarto, walang gaanong tao sa loob ng malawak na bungalow na iyon. Kaya sinilip ko muna mula sa aking pinto kung may tao pa ba sa labas. Nang masiguro, saka ako lumabas ng hubo’t hubad dala lang ang aking tuwalya.

Agad akong pumunta ng banyo kung saan naliligo si Papa. Papasok palang sana ako ng banyo nang bigla na lang lumabas si Papa. Kinukuskos pa niya ang kaniyang ulo nang bigla niya akong makita at nagulat siya sa itsura ko.

“Hayup kang bata ka? Anong ginagawa mo?”, mahinang tanong ni Papa.

“Nakakainip kasi sa kwarto kaya maliligo sana ako.”, sabi ko.

“O ayan ang banyo. Bakante na. Pwede ka nang maligo.”, sabi ni Papa.

Hinubuan ko si Papa ng kaniyang shorts at wala siya brief kaya lumabas agad ang uten niya. Kunwari pa si Papa pero nang makita ko ang titi niya, napakatigas nito at namumula pa ang burat niya. Hinimas ko ito gamit ang kamay ko. Dyinakol ko iyon ngunit saglit lang at tuksong hinalikan ko ang burat niya.

Binitiwan ko iyon at lumayo ako nang palundag na hakbang sa kaniya. Kumekendeng pa ako na nakahubad sa harap niya habang nakasabit sa balikat ko ang aking tuwalya at tinukso ko siya na parang bata, “Habulin mo ko, Papa!”

“Langya ka, Hazel! Binitin mo ako. Halika rito.”, utos sa akin ni Papa.

“Ayoko nga! Hintayin kita sa sofa!”, tuksong aya ko kay Papa.

“Anong bang nasa isip mo? Baka makita ka ni Mildred.”, naiinis na sabi ni Papa.

“Basta kapag hindi mo ko pinuntahan sa sofa, sisigaw ako. Ayos lang kahit makita ako ni ninang.”, harot na banta ko kay Papa.

Walang nagawa si Papa kung hindi ang puntahan ako sa sofa. Muli niyang sinuot ang short niya bago niya ako lapitan. Lumilinga linga pa siya upang matiyak na walang ibang tao. Lalong nadagdagan ang excitement ko habang hinahalikan niya ako dahil anumang oras ay pwede kaming mahuli ni Papa sa sofa ng ibang tao.

“Kung minsan hindi ko abot ang takbo ng utak mo, Hazel. Pero natutuwa ako sa mga ideya mo.”, tuwang sabi niya sa akin at muli niya akong nilaplap. Inihiga na niya ako sa sofa habang patuloy pa rin ang aming laplapan. Nilamas niya ang aking suso at humalik na siya sa aking leeg at pisngi.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

“Kantutin mo na ako agad, Papa. Bago pa tayo tawagin ni ninang para kumain.”, utos ko sa kaniya.

“Hindi kasi kita maintindihan kung bakit naisip mong dito tayo magkantutan.”, kamot-ulong taka ni Papa. At inulos na niya ang matigas niyang burat sa aking puke.

“Ang sarap kasi, Papa. Lalo na ang unang kantutan natin sa sala.”, malandi kong sabi.

“Hindi ko naman naramdaman iyon dahil langong lango na ako sa alak. Mas ramdam ko na ang masikip at mainit mong puke, Hazel. Hah!”, turan sa akin ni Papa na patuloy ang pagbayo sa akin.

Maya-maya pa’y tumawag na si ninang para kumain, “Hazel, Bal, luto na ang baked tahong.”

Saglit kaming natigilan ni Papa. “Naku, baka pumunta rito si Mildred.”, alalang sabi ni Papa.

Hindi nga nagkamali si Papa. Nagpakita nga si ninang dahil hinahanap niya ako. “O nand’yan ka lang pala, Hazel. Teka, maliligo ka pa lang ba?”

Mabuti na lang at nadatnan niya akong nakatapis ng tuwalya. “Opo, ninang kaso lang hinihintay ko pa si Papa lumabas ng banyo.”, katuwiran ko.

Luminga si ninang at sinilip ang banyo. “Wala naman nang tao. Umalis na ata ang Papa mo sa banyo.”, sabi ni ninang.

“Ay sige po. Ligo lang ako.”, sabi ko pa.

“Sige. Tawagin ko naman si mama mo para makakain na rin.”, sabi ni ninang.

Bumilis ang pintig ng puso ko nang marinig ko ang boses ni Mama, “Hindi na kailangan, Mildred. Ako na rin ang tatawag kay Bal.”

Napansin din ako ni Mama, “O Hazel? Ano pang tinatanga mo d’yan. Maligo ka na.”, taray na mando sa akin ni Mama.

Tumango lang ako kay mama. Hanggang pumasok na sila ulit sa loob ng kusina. Lingid sa kaalaman nina Ninang at Mama, nakangudngod ang puke ko sa mukha ng aking Papa habang nakahiga naman si Papa sa sofa.

Para lang hindi mabitin si Papa, muli niyang ipinasok ang titi niya sa aking puke at nakaluhod lang ako sa sofa na iyon na nakatapis ng tuwalya. Kinantot ako ni Papa sa doggy style position. Binilisan niya ang pagkantot sa akin hanggang pumulandit na ang tamod niya sa loob ng aking pekpek.

Bumalik ulit si Mama sa sala at binuksan ang ilaw ng chandelier. Siniguro niya na wala na ako doon sa sofa at nagawa ko nang makaligo.

Nagulat si Mama nang mapaatras siya kay Papa Bal. Nakabihis na rin ito ng puting t-shirt at ang kanina pa niyang suot na shorts. “Kain na tayo?”, tanong ni Bal.

“Oo, pagkatapos maligo at magbihis ni Hazel.”, hayag ni Mama.

At nakakain naman kami ng hapunan na walang nakapansin sa ginawa namin ni Papa.

Napagod man ako sa gala namin ni Lolo at sa mainit na kantutan namin ni Papa Bal subalit hindi naman ako makatulog sapagkat maraming gumugulo sa isipan ko. Lalo nang makita ko ang hindi ko dapat makita. Bakit ba siya nandito? I mean alam kong taga-rito talaga siya at naging kababata ko pa, pero parang asensado na siya sa porma niya. Ayoko na siyang isipin, grrrr!

Siguro kaya lang ako hindi makatulog ay dahil namamahay lang ako. Hindi ako sanay sa malaki at sobrang lambot na kama. Hindi rin ako sanay sa malamig na aircon, kaya in-off ko na lang gamit ang remote control at binuksan ang bintana. Mas masarap pa ang simoy ng hangin. Ramdam na ramdam ko sa aking manipis na suot ang lamig lalo’t wala naman akong panloob na suot.

Nakakainip din sa probinsya at naninibago kaya nagtingin ako ng messages sa aking smart phone. Nakita ko ang message sa akin ni Rina, “Thanks bff for everything! Okay na kami ni Mommy. Nandito na kami sa Shinjuku. Daming tao rito saka punumpuno ng ilaw kahit gabi na.”

Kaya naman nag-reply ako, “Nice to know na okay na rin kayo ni Mommy mo. Nandito naman ako sa Bacolod sa bahay ni Lolo. Nakakainip lang dito saka nakita ko na naman ang ex ko.”

Nag-reply agad si Rina, “Ayiii! Hahaha! Muling ibalik na ba? Hindi mo naman nakwento sa akin na may dyowa ka dati?”

“Eww! Iniisip ko palang kinikilabutan na ako. Saka hindi siya worth i-mention.”, sabi ko kay Rina.

Biglang nag-pop-up ang message ni Cass sa chatroom namin.

Cass: Good eve guys! Hope everything’s fine?

At tuloy-tuloy na ang usapan ng mag message din si Miya.

Miya: Hazel, whatever you need, nandito lang kami.

Kaya hindi ko na mapigilan ang sumali sa chatroom.

Hazel: About yesterday? Sorry hindi ako madalas gumamit ng phone kahapon. Huling usapan ata natin about kay Rina. Thank goodness, nasa Japan na siya.

Cass: Yeah! We’re sorry to hear about what happened to Tita Ditas.

Hazel: Hey! You don’t need to brought it up here.

Rina: Hi guys? What did I miss?

Hazel: We miss you, Rina!

Rina: Something happen ba kay Tita Ditas?

Miya: Si Hazel na lang ang tanungin mo.

Crisel: Hello guys!

Cass: Uy! Crisel! Hindi ka na nakakasama sa amin.

Crisel: Busy kasi sa work. Need mag-ipon para sa tuition sa susunod na enrolment.

Cass: Basta kapag bakante ka, get together tayo.

Crisel: Sure. Sige work na ako.

Miya: Pang gabi pala trabaho ni Crisel.

Crisel: Yep, call girl ako.

Hazel: You mean call center agent ka?

Crisel: Ganoon na nga. I need to go na! Bye!

Miya: Hazel may tanong sa iyo si Rina.

Hazel: Alright! It turned out na rape victim ang mama ko.

Rina: Oh no! I’m so sorry, Hazel.

Hazel: It’s alright! Nauna nang nalaman ni Miya at Cass kahapon at ganoon din ako. Bigla na lang sinabi ni Mama noong nashock siya sa suot ko. Marerape daw ako sa suot ko.

Rina: Ganoon ba? It must be painful for tita to bear.

Hazel: Okay naman na. In fact, nagkaroon kami ng drama kahapon and it went well in the end naman.

Cass: Buti naman. Basta we’re here for each other. Kapag may problema rin ako sabihin ko agad sa inyo.

Miya: Ganoon din ako.

Rina: Of course.

Hazel: Salamat guys. You’re all the best!

Doon natapos ang usapan namin sa chatroom. Medyo nauhaw ako saka hindi pa rin ako dinadalaw nang antok. Kung sa Japan, busy pa rin sa mga oras na ito ang mga tao, kabaliktaran naman dito sa bahay. Maaga atang natutulog ang mga tao rito. Kaya minabuti kong lumabas ng kwarto. Tiniyak ko muna kung may gising pa dahil ayokong may makakita sa akin na ganito ang suot ko maliban kay Papa syempre.

Nakakatuwa talaga ang bahay na ito, isang palapag lang at walang hagdan. Kaso sa lawak, nakakaligaw lalo at unang araw ko pa lang. Bukod pa roon, ang dilim dito, patay lahat ng ilaw. Dahil hindi ko alam ang mga switch dito, nag flashlight on ako gamit ang cellphone ko. Hinanap ko ang ref sa may kusina, binuksan ko iyon at medyo nasilaw ako sa liwanag ng binuksan kong ref. Kinuha ko ang glass pitcher na may lamang malamig na tubig at nag-check pa ako kung ano pang pwedeng gawing snacks sa loob ng ref.

Kitang-kita sa liwanag ng ref ang aking katawan. Dahil sa manipis kong suot na white long sando naaaninag ang kurba ng aking katawan pati utong ko litaw. At ang laylayan nito ay sapat na para matakpan ang ilalim ko ngunit kapag yumuko ako, kitang-kita ang ang hubad kong ilalim pati pa ang kuyukot ko.

Sa hindi inaasahang pangyayari, mukhang may nakahuli sa akin habang binubuksan ko ang ref. Lalake ang boses nito at ang sabi, “Mukhang nagutom ka ‘ata ah?”

Nagimbal ako nang makita ko kung sino ang nakahuli sa akin. Natakot ako sa itsura niya kaya napatili ako at nabitiwan ang dala kong glass pitcher na may lamang tubig, “Eeeeeeeehhh!” Basag ang pitcher. Shatter!

Paano naman, gulatin ba ako ni Vernon sa ganoong itsura niya at ang tama ng liwanag sa kaniyang mukha ay talaga namang nakakasindak. Halos atakihin ako sa puso na parang humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan. Tila ba nanonood ako ng horror movie in 3d.

“Oy grabe ka naman! Natakot ba kita? Nakakalimutan ko na kasi ang itsura ko.”, wika ni Vernon na napakamot sa ulo.

Hindi pa rin ako makapagsalita, kung kailan ko kailangan ng tubig saka naman nabasag ang pitcher na dala ko. Parang hihimatayin pa ako.

“Namumutla ka. Teka huwag kang umapak d’yan baka ka mabubog.”, pag-aalala ni Vernon.

Nang biglang bumukas ang ilaw. Parang si Vernon naman ang nagulat sa suot ko o dahil nabuksan ang ilaw kaya siya nagulat?

“Hazel, magtago ka muna. O gusto mong makita ka na ganyan ang suot mo? Dito ka sa ilalim ng stool table.”, pabulong na utos niya.

Agad akong sumunod sa sinabi ni Vernon. Pumunta nga ako at yumuko sa ilalim ng stool table. Bagama’t masikip at nauuntog ang ulo ko, sinikap kong itago ang sarili para hindi ako makita ng ibang tao. May wood cover naman ito sa harapan kaya hindi na ako mapapansin nito.

Ang tinig na narinig ko mula sa taong nagbukas ng ilaw ay ang Mama Mildred niya pala, “Anong nangyari dito, Vernon?”

“Nadulas sa kamay ko ang pitcher, nay!”, palusot ni Vernon sabay tingin sa akin o sa aking hubad na ilalim. Nakaupo kasi ako na parang palaka sa sikip ng stool table na iyon. Kaya kailangan kong mamaluktot. Kahit na naaasiwa na ako sa titig sa akin ni Vernon na may mga matang purong itim maliban sa yellow ring contact lens na suit nito.

“Hay! Ikaw na bata ka, ako na d’yan. Walisin na natin yan at baka masugatan ka pa.”, pag-aalala ni ninang.

“Hindi na, nay! Ako na!”, sabi ni Vernon na biglang nagtaas ng boses.

“Anak! Ano bang nangyayari sa iyo? Bakit ka sumisigaw?”, tanong ni ninang.

“Baka kasi mapaano ka at madulas ka. Ako na po dito?”, wika ni Vernon na binaba ang boses.

“O sige. Heto ang walis at dust pan. Huwag mo nang hawakan iyan.”, alalang sabi ni ninang kay Vernon.

“Sandali lang, nay! Hintayin mo na akong matapos. Gusto kong makitulog sa iyo.”, lambing ni Vernon.

“Naku! Ang baby ko, naglalambing na naman. Sigurado ka bang ayaw mong tulungan kita?”, tanong ni ninang.

“Heto na! Tapos na ako.”, sambit ni Vernon. Sumenyas si Vernon gamit ang kamay niya sa likod na nagsasabing sumibat na ako. Kaya tumalima ako at marahang humakbang patungo sa aking kwarto. “Tara na, nay. Isa lang ang customer ko pero buong katawan niya ang tinatooan ko. Kapuy!”, dagdag pa ni Vernon. Tuloy lang siya sa kwento hanggang makapasok na sila sa kwarto.

Nang makapasok na rin ako sa aking kwarto, halo-halong inis, galit, takot at uhaw ang aking naramdaman. Dahil nga sa nangyari, binuksan ko ang ilaw. Nanood na lang ako ng masasayang vlog sa aking smart phone para makalimutan ko ang nakakatakot na mukha ni Vernon. Ngunit naisip ko, sa kabila ng kaniyang hitsura, mabait at malambing ang pakikitungo niya kina lolo at nanay niya. Mabait din sa kaniya sina lolo at ninang. Wala akong napansin na hinusgahan ang kaniyang hitsura.

Hanggang bumagsak na ang mga mata ko sa antok kakanood ng mga vlogs.

Kinabukasan, habang tulog ako, may kumatok sa pinto ng aking kwarto. Naalimpungatan ako at sumigaw, “Hoy! Ano ba iyan? Inaantok pa ako!”

“Hazel, tawag na tayo ni lolo mo. Gumising ka na d’yan!”, tawag ni Papa Bal mula sa labas ng pinto.

Pinilit ko na lang gumising kahit ang bigat pa ng katawan ko dahil sa puyat na ginawa nang takot sa akin ni Vernon. Buti na lang at hindi ako binangungot.

“Sige, Pa. Babangon na!”, sigaw ko kay Papa.

Tumayo na ako para maligo at magbihis. Nais ko ring lumibot ng ako lang mag-isa para naman malaman ko kung ano pa ang nagbago sa lugar na ito.

Kaya lumabas ako ng kwarto suot ang aking sleeveless dress dark blue with lavender flowers at nagsuot ako ng black panty pero walang bra. Hinintay ako ni Papa sa lamesa upang kumain ng almusal at sabay kaming lumabas para puntahan si lolo na namimingwit ngayon ng isda sa kaniyang fish pond. Malapit lang naman dahil nasa likuran lang ito ng kaniyang bungalow.

Sinalubong kami ni Lolo Rio ng magandang ngiti at bati, “Maayong buntag!”

“Aga niyong nagising, lolo?”, tanong ko kay Lolo.

“Alas otso na. Kanina pa akong alas singko gising. Nakapag Tai Chi na nga ako eh.”, bulalas ni Lolo.

“Madalas ngang magpuyat iyang si Hazel. Naloloko sa kaniyang cellphone.”, sumbong ni Papa sabay kuha sa kaniyang pamingwit at inihagis niya ang sima na may paing bulate sa fish pond.

Pinabulaanan ko ang sinabi ni Papa, “Hindi kaya! Ano kasi eh…”

Hindi pa tapos ang sinasabi ko sa kakaisip ng magandang salita kung paano ko ipaliliwanag na hindi ako makatulog nang makita ko ang hitsura ni Vernon sa dilim kagabi ay inawat na ako ni Lolo at sinabing, “Naikwento na sa akin ni Vernon ang nangyari kagabi.”

Siyempre nagimbal ako dahil hindi ko alam kung ano ang naikwento ni Vernon tungkol sa nangyari kagabi.

Kaya minabuti kong alamin bago ako kumibo sa anumang sasabihin ni Lolo, “Ano daw kwento niya?”

“Nagulat ka raw sa kaniya at ang putla na raw ng mukha mo nang makita mo siya habang kumukuha ka ng tubig sa ref. Iyon daw ang dahilan kaya mo nabagsak ang pitcher. Tama ba?”, salaysay ni Lolo. Tumango naman ako.

“Alam ko nagtataka kayo kung bakit tila espesyal sa akin si Vernon. Mabait ang batang iyon. Siya ang nagturo sa akin na hindi dapat tayo nanghuhusga nang dahil sa hitsura niya. Bukod pa roon, dalawang beses na niyang iniligtas ang buhay ko.”

“Basta ako hindi ko hinusgahan si Vernon nang una ko siya makita, hindi tulad ng iba d’yan.”, parinig ni Papa sa akin.

“Oh talaga ba? Eh ba’t ka defensive?”, inis kong sambit kay Papa.

“Haha! Nakakatuwa pala kayong mag ama.”, natawang sabi ni Lolo Rio.

Dala nang curiosity, nagpakwento ako kay Lolo kung ano ang dalawang kaganapan na nailigtas ni Vernon si Lolo, “Sige po, Lolo. Kwento po kayo.” Kapwa kaming napaupo sa bangko habang patuloy pa rin ang pamimingwit ni Lolo.

“Hiniling sa akin kasi ni Ditas na kupkupin ko na sina Mildred at ang kaniyang anak na si Vernon. Kaya itinuring ko na rin silang bahagi ng aking pamilya. Dumating ang isang gabi, nilooban kami at pinagtangkaan ang buhay ko dahil noong panahon na iyon ay mayor pa ako. Nang makapasok ang masamang tao sa akin silid, nilundagan ito ni Vernon at nahubaran niya ang maskara ng taong iyon, napag-alaman ko na isa pala iyon sa aking mga bodyguards. Mabuti na lang at walang napahamak sa amin.”, salaysay ni Lolo.

“Kaya pala ugali na niya ang magbantay sa gabi.”, napagtanto ko.

“Noong magkaroon ako ng bara at paninikip ng puso, sumailalim ako sa angioplasty bypass surgery. Malaki ang pilat sa aking dibdib gawa nang naturang operasyon na iyon. Si Vernon ang umagapay at nag-alaga sa akin sa ospital. Pinasaya niya ako matapos niyang ipakita ang painting niya kay Mercedes. At dahil trabaho niya ang pagtatattoo, humiling ako sa kaniya na tabunan ng tattoo ang aking mahabang pilat sa dibdib.”, sunod na salaysay ni Lolo.

“Pwedeng makita ang tattoo, Lolo?”, request ko.

Inipit niya ang pamingwit sa siwang ng bangko at iniangat niya ang kaniyang damit hanggang hubarin na niya iyon. Pinagmasdan ko ang malaking tattoo sa harapan ni Lolo. May kulay at buhay na buhay ang tattoo na iyon. Isang larawan ni Lola Mercy na parang nagdarasal at ang mga kamay niya ay tila nagsasara sa pilat ni Lolo. Hinawakan ko iyon.

“Ang galing pala talaga ng kamay ni Vernon. Paano niligtas nito ang buhay mo, Lolo?”, usisa ko.

“Sa matinding lungkot at pangungulila ako iniligtas ni Vernon.”, bulalas ni Lolo.

Ilang saglit pa, lumabas na rin si Mama sa bahay kasama si Ninang Mildred. Buhat din ni Mama ang aking Nikki. Lumapit agad ako nang makita si Nikki at binati ko ng, “Good morning, baby ko!”, at humalik sa kaniyang pisngi.

Lumabas na rin si Vernon. Matapos ang narinig kong kuwento ni Lolo tungkol sa kaniya, nabawasan na ang takot ko sa kaniya at sinasanay ko na ang aking mata na tanggapin ang hitsura niya.

Kumaway at bumati si Vernon kay Lolo at Papa nang buong sigasig, “Maayong buntag! Lolo! Mang Bal!” Kumaway at ngumiti naman pabalik ang dalawa.

Kumindat naman sa akin si Vernon at nagtanong, “Bihis dalaga ka ah? Saan ang punta mo?”

Mamamasyal lang sana at dadalawin ang mga dating kaibigan.”, wika ko.

“Ganoon ba? Pasensiya ka na kung natakot ka sa akin kagabi.”, paumanhin ni Vernon.

“Ako nga ang dapat humingi ng tawad sa iyo eh kasi baka na-offend kita.”, sorry ko.

“Sanay naman na ako. Basta huwag ka nang matakot dahil secured naman ang bahay sa dami ng CCTV na naroon.”, bulalas ni Vernon.

Nagimbal ako matapos marinig ang sinabi ni Vernon. Inulit ko pa ang sinabi niya, “May CCTV sa bahay ni Lolo?”

“Yup! O paano? Hatid ko lang sina Nanay at Tita Ditas sa center.”, paalam ni Vernon sabay paikot ng keychains sa kaniyang hintuturo.

Biglang nagbago ako ng isip, “Ma, pwede ba akong sumama kahit magbantay na lang kay Nikki?”

Nagtataka man si Mama sa pabago bago kong isip ay pumayag naman siya, “Huh? Sige! Doon ka na lang sa harapan ng kotse kasama si Vernon.”

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

Sinisisi ko ang sarili ko sa aking isip, “Ang tanga tanga ko talaga! Hindi ko man lang inisip na nasa ibang bahay ako. Paano kaya ang gagawin ko ngayong nalaman ko na ang bahay ni Lolo… ay napaliligiran ng CCTV!”

Itutuloy…