Read Ipusta Mo Asawa Mo! (Episode 4)

Written by Jailou

Pagkaburyong.

Ito ngayon ang parusa na kanyang pinagdaraanan.

Mag-isang nagpapaikot-ikot. Sakay ng second-hand na wheelchair na ipinahiram sa kanya, halos nalibot na ni Gado ang buong bungalow, na kanila ngayong tinutuluyan sa loob ng Robles compound.

Nakalaya nga siya sa mga pader ng ospital, para naman siyang nabartolina ngayon dito sa bahay na ito.

Nakapagtatakang halos isang linggo na siyang nakatira dito hindi man lang niya nakikita ang kanyaang amo, na siya rin may-ari ng bahay na tinitirhan nila, si Romeo Robles, o mas kilala sa tawag na Engr. Robles. Gusto pa naman sana niya magpasalamat ng personal, sa pagpapatuloy sa kanila sa loob ng compound. Naalala niya nung bata pa siya na laging nakikitang nagkakape ang matandang Robles sa terrace ng kanilang bahay, habang nagbabasa ng dyaryo. Pero ngayon medyo panay-panay daw ang business trip, talagang hindi na napipigilan ang paglaki ng Robles Construction. Dumadami na ang kliyente.

Kabaliktaran naman nito si Danny, ang kanyang kababata na anak ng kanyang amo, dahil ilang dipa lamang ang layo ng bahay nito sa kanila. Halos araw-araw nila itong nakakausap mag-asawa. Kasama sa kulitan nila Loren at Mika, doon sila palagi sa garden nagvi-video ng mga sayaw na napo-post nila online.

Minsan namang dumaan sa kanilang bahay para mangumusta, ang kaniyang mga kasamahan sa construction site, na naghihintay ng kanyang pagbabalik.

Pero mas madalas na siya ang nag-iisa. Kuliglig mula sa halamanan at huni ng ibon lamang ang tangi niyang naririnig sa kapaligiran.

Katulad ngayon.

Naninikip ang kanyang dibdib. Gusto niyang tumalon mula sa wheelchair na kinalulugmukan. Gusto niyang sumigaw. Magsisisigaw at hubarin ang kanyang damit. Tumakbo palabas ng bahay papunta kung saan man siya dalhin ng kanyang mga paa. Malayo sa katotohanan. Malaking kalokohan!

Napagtanto tuloy ni Gado na sayang ang laki ng kanyang katawan, sa taas na 6’2″ kung iuupo lang niya sa gumegewang-gewang na wheelchair na iyon.

Hindi pwede ito!

Kailangan niyang tulungan ang kanyang sarili na makabalik sa dati niyang buhay.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

Kailangan niyang makatayo sa sariling mga paa.

Literal.

Nang mapadako ang kanyang mga mata sa wedding picture nila ni Loren na nakasabit sa pader.

Magkatabi sila.

Masaya.

Bagong kasal.

—

“You may now kiss the bride!”

Clap – Clap – Clap

Iyon na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ni Gado. Tatlong taon na ang nakalilipas nang maganap ang maliit na kasalan sa pagitan ni Edgardo “Gado” Torres at Lorena “Loren” Madrigal, sa harapan ng isang huwes nangako sila ng kanilang katapatan at pag-iibigan.

Napakabilis ng mga pangyayari. Ilang buwan pa lang nakikilala ni Gado si Loren, napasagot na niya ito at kaagad silang naikasal.

Pag-aakala nga ng mga kasamahan ni Gado sa construction site, nabuntis ni Gado si Loren kaya napabilis ang paghigop nila ng sabaw.

“Tindi ng tamod mo ser, makamandag! Hehehe.” biro ng isa sa mga tauhan ni Gado habang naghahalo ng semento.

“Inaraw-araw mo yata ser, eh! Hahaha!”

Tanging ngiti na lang ang nasasagot ni Gado. Proud siya na maipakasal kay Loren, kahit ano pa’ng sabihin nila matindi ang tama niya sa magandang si Lorena Madrigal.

Siyempre, pagkatapos ng kasalan kasunod na nito ang pulot-gata.

“Mahal, alam ko’ng inamin ko na ito sa ‘yo dati na hindi na ako virgin, hindi ka ba nagsisisi na ako ang pinakasalan mo?” nagaalalang na tanong ni Loren habang nakahiga sa kama na kanilang pagsasaluhang mag-asawa. Naka -ready sa salpukan na magaganap.

“Tanga lang ang lalaking mang-iiwan sa ‘yo Loren. Ngayong asawa mo na ako, asahan mo’ng lagi kitang mamahalin.” sagot ni Gado habang dahan-dahang hinihimas ang makinis na pisngi ng kanyang minamahal na asawa.

Lasing na sa pag-ibig. Marahang sinibasib ng halik ni Gado si Loren. Sinisimsim ang bango ng babae. Pinaiikot ang dila sa leeg ng magandang asawa, sinisipsip ang mumunting pawis na lumalabas dito, na bunga ng kanilang mainit na pagsusugpungan.

Habang abala si Gado sa paghalik sa leeg ni Loren, umiikot naman ang kanyang mga kamay patungo sa mabilog at mala-melon na suso ng asawa.

Nanduong dahan-dahang pinaglalaruan at bibilugin ang kulay pink na utong na kanina pang tayung-tayo, pagkatapos ay may halong panggigigil na marahang pipigain ang makinis at malambot na suso nito.

Sadyang hindi inakala ni Gado na magkakatotoo ang isang pangarap. Na dati-rati’y pasimple lamang niyang ninanakawan ng tingin nung nililigawan pa niya babae. Pero ngayo’y hawak na niya at damang-dama na ang tunay na inaasam na tagumpay.

Pigil na sabunot naman ni Loren ang tanging ganti nito kay Gado, ipinagdidiinan ang ulo ng lalaki sa kanyang leeg, kakaibang kiliti ang nararamdaman habang dinidilaan ang ilalim ng kanyang tenga at leeg.

Pareho silang nangangarap na sana’y hindi na matapos ang sandaling ito. Ang mga oras na parang sila na lamang ang natitirang tao sa mundo. Tunay nga na ito na ang pagniniig ng kanilang mga puso at isipan.

Umaagos na ang nektar ng pagmamahal ni Loren. Tuluyan nang nabasa ang lagusan na naghihintay ng masigasig na bibisita sa kanyang dambana.

Ngunit kahit kasing tigas na ng bakal ang sandata ni Gado, hindi pa muna niya papasukin ang bukana ng asawa. Kailangan niya munang matikman ang tamis ng pag-ibig nito sa kanya.

Kaya’t pinatulis ni Gado ang kanyang dila at dahan-dahang idinampi sa mapupulang labi na kanina pa naghihintay ng pagmamahal. Tuluyan nang nalasahan ni Gado ang tunay na halaga ng kanyang pagkalalaki. Gamit ang kanyang mga labi, nilaro-laro nito ang perlas na umuusbong sa bulaklak ng kanyang asawa.

“Ahhhnnnggg saraaaap…!” namimilipit na si Loren habang sinisipsip ni Gado ang kanyang kaselanan. Kung lapis nga lang ang dila ni Gado, nakapagsulat na ito ng tula at nobela.

Matapos ang ilang sandali, kahit basam-basa sa pinaghalong laway at katas ang mukha ni Gado, muli siyang umakyat kay Loren. Hinalikan ang naghihintay na asawa, ipinalasap niya dito ang tamis na kanina pa niya tinatamasa.

“Ummmm…” habang nagsusugpungan ang mga bibig ng mag-asawa. Nag-eespadahan ang kanilang mga dila, at nagpapalitan ng laway, unti-unti namang pumupwesto si Gado hawak ang kanyang matigas na sandata. Naghahanda sa gagawing paglusob.

“Ahhhhh—” tanging nasabi ni Loren nang maramdamang unti-unting naitatarak sa kanyang madulas na lagusan ang matigas at malaman na sandata ni Gado. Napaisip tuloy si Loren: Kung nagbubuhat din kaya ng barbell ang alaga ng kanyang mahal na asawa? Puro ugat at masel kasi ang nararamdaman niyang tumutusok sa kanya.

Urong-sulong.

Kumikiskis.

Nag-iinit.

Paulit-ulit.

Hanggang sa maramdaman nila ang paparating na sukdulan.

Ang rurok na kanilang inaasam-asam, na nakahandang sumambulat upang magkalat ng ibayong sarap at hindi matatawarang ligaya.

Ang naipong katas ni Gado ay malaya niyang ibinuga sa loob ng asawa. Kasunod nito’y kusang inipit ng lagusan ni Loren ang matigas pa rin na sandata ng lalaki, pinipiga hanggang sa kahuli-hulihang patak ng lalabas na semilya.

Halos ganito ang naganap sa kanila buong magdamag.

Makailang ulit nilang pinagsaluhan ang regalo ng kanilang pagmamahalan. Halos makabuo na sila ng malaking kumpanya sa dami ng posisyon na kanilang nagawa.

Ngunit para sa kanila ang ginawa nila’y sagrado. Hindi puro libog. Kung hindi isang obligasyon sa isa’t-isa.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

Ngunit sa ngayon para kay Gado, ang lahat ng kanyang nakalipas ay isa na lang napakasarap na alaala.

Sa kanya ngayong kalagayan na nakapako sa wheelchair, na maging ang kanyang sandata ay parang wala nang pag-asang muli pang titigas.

Nasa kamay ng kanyang asawa ang kanilang kinabukasan.

Sapagkat alam niyang sa kanyang puso, minamahal niyang tunay si Loren.

Ganoon pa rin sana si Loren sa kanya.

—

Sa canteen, alas sais na ng hapon, nakaligpit na ang lahat. Naghahanda na rin umuwi sila Loren at ilan sa kanyang mga kasamahan. Matagal-tagal ding siyang nawala simula nang maospital ang kanyang asawa, kaya’t talagang nagbabawi siya.

Kahit may kaunting naipon si Gado sa banko, kailangan pa rin nilang kumita ng pera.

“Are we ready to go?”

Kanina pa pala naghihintay sa labas ng canteen ang kotse ni Danny. Simula kasi nang makalipat ang mag-asawa sa Robles compound, lagi nang sinasabay ng binatang arkitekto si Loren sa pagpasok at pag-uwi. Maliban na nga lang kung may mga business appointments ito.

“Parang lagi ka’ng excited na umuwi?”

“Sino ba namang hindi magiging excited kung magandang chick ang lagi mo’ng kasama?”

“Hay naku, tara na nga nang makauwi tayo ng maaga.”

—

Kahit baldado ang kanyang paa, hindi naman papayag si Gado na matawag na walang silbi. Lumaki siya sa hirap at bata pa lang ay kumakayod na sa kahit ano’ng paraan.

Nagawa niyang kahit papaano’y makapagwalis-walis. Nakapagsaing na rin siya. Sapagkat nais niyang sa pag-uwi ni Loren ay makita na hindi siya pabigat sa kanilang mag-asawa.

Maghapon na siyang mag-isa sa bahay na iyon. Minsan gabi na kung makauwi ang asawa. Konting paghihintay na lang, alam niyang dudungaw na ang mukha ng siyang papawi ng kanyang mga pangamba.

Nang marinig niya ang tunog ng pumaparadang sasakyan sa labas ng bahay.

“Salamat ulit Danny.” paalam ni Loren habang bumababa sa kotse ng kababata ng asawa.

“Medyo maaga tayo bukas ha…” paalala ni Danny kay Loren, sabay paandar ng sasakyan upang iparada malapit sa tapat ng malaking bahay ng mga Robles.

Sinalubong ni Gado sa labas ng pintuan si Loren.

“Oh mahal, kanina mo pa ba ako hinihintay?” bati ni Loren sa asawang si Gado sabay halik sa pisngi nito. May dala-dalang plastic bag, paniguradong nagbalot na ito ng kanilang pang-ulam.

“H-Hindi naman,” alangan na sagot ni Gado. “Napapadalas yata ang pagsabay mo kay Danny?”

“Bakit? Ano namang masama doon, iisang lugar lang naman ang uuwian namin, isa pa siya naman nag ooffer na isabay ako.” depensa ni Loren habang nagtatatanggal ng sinuot na sapatos.

“Baka kung ano kasi masabi sa trabaho, alam mo na…”

“…Na patulan ko si Danny? Ganoon ba?” biglang tanong ni Loren sa kanyang baldadong asawa. Nagbago ang aura ni Loren, may halong hinanakit sa kanyang mga mata.

“Nung pinagpupustahan ninyo ako sa trabaho, tinanong mo ba kung anong nararamdamam ko? Ano’ng masasabi ko habang nakikipagsuntukan ka na ang ipinangtataya mo ay ako?” maluha-luhang naitanong ni Loren sa asawa. “Na kung matatalo ka ipakakasta mo ako bilang pambayad?!”

Hindi inakala ni Gado ang sasabihin ng kanyang asawa. Hindi niya ginusto na ipusta ang asawa. Kung kaya’t ginagawa niya ang lahat upang huwag matalo sa kanyang mga laban, dahil ayaw niyang mapunta sa iba ang kanyang minamahal.

“Alam mo kung ganyan lang pala kababaw ang tingin mo sa akin, huwag na lang tayong mag-usap!” ang pagalit na nasabi ni Loren sa natulalang si Gado.

Naiwan lang si Gado sa ganoong kalagayan. Nilamon ng insecurities. Puno ng pagdududa, at tinatakot ng sariling multo.

Pero hindi mo naiintindihan, lalaki ako!

“Hehehe, ano ka ngayon? Bugok!”

Pangisi-ngisi pa habang nang-aasar si Askad. Na kung mamalasin nga naman ay naging katabing bahay pa nila.

“Kahit hindi na pala makipagsuntukan pwede na pala makaiskor sa misis mo eh, makapila nga.” patuloy na pambubuska ni Askad sadyang nilalakasan ang boses at pinaririnig sa lahat, pero hindi ito lumalapit sa kinaroroonan ni Gado. “Talagang matinik ‘tong si pinsan, pati asawa mo sinasakyan!”

Walang magawa si Gado. Mahirap sa kalagayan niya ngayon ang pumatol sa pang-aasar ni Askad. Hintayin na lang niyang umatake ang kalaban niya, kaya pa naman niya sigurong makadepensa.

“Balitang-balita pa naman sa opisina na may kinakasta sa trabaho ‘yan si Danny boy. Tanungin mo nga misis mo baka siya ‘yun? He he he.”

“Oh kaya, silipin mo na lang ang puday, baka puno na ng tamod! Hahahaha!”

Aliw na aliw si Askad sa ginagawa niyang pang-aasar sa walang palag na si Gado.

Walang nagawa si Gado kundi paandarin ang kanyang wheelchair papasok sa kanilang bahay, iniwan ang kapit-bahay na patuloy sa kanyang pambubuska.

Nakayuko at talunan. Nagsusumigaw sa galit ang puso.

Huwag ka lang magkakamaling lumapit at siguradong mapapatay kita!!!

—

Dahil sa pinagdadaanang kalungkutan, hindi na nagawang pumasok pa sa kanilang silid si Gado. Wala rin naman siyang mukhang maihaharap sa kanyang mahal na asawa. Wala na rin siyang maipagmamalaki. Mainam ng sa may sala na lang siya matulog. Wala naman siyang silbi.

Nakatulugan na ni Gado habang nakaupo sa wheelchair.

Habang ikinumot na lamang ni Loren ang blanket sa katawan ng asawa upang hindi ito malamigan.

Alam ni Loren ang pinagdadaanang kalungkutan ng asawa. Pero masakit din naman sa kanya na maituring na isang bagay na pwedeng ipangtaya sa sugal. Kung kaya’t umaasa na lamang siyang may katapusan din ang lahat.

May katapusan din ang lahat.

***

Ilang buwan na rin ang nakalilipas…

Naabutan na lamang niyang umuuga ang van na nakaparada sa likod ng construction site.

Tinted ang salamin nito kung kaya’t hindi niya alam kung sino ang nasa loob nito.

Isa lang ang sigurado siya.

May nangyayaring kababalaghan sa loob nito!

Minabuti na lamang niyang magtago sa di-kalayuan, aabangan na lang niya kung sino ang lalabas sa sasakyan.

Ilang sandali pa ay tumigil na ito sa pag-uga.

Nang bumukas ang pintuan, kaagad na bumungad si Danny Robles, ang arkitektong anak ng may-ari ng construction company.

Humakbang ito palabas ng sasakyan, pagpunas ng kanyang pawis at inayos ng nagusot nitong kasuotan.

Nagmamadaling umalis.