The Last Stand: Zombie Apocalypse 4

Isang Paalala: Ang kwentong iyong matutunghayan ay pawang kathang isip lamang at alinsunod sa mapanukso at makulit na imahinasyon nang may akda. Ang mga pangalan nang mga tauhan, lugar at ang bawat eksena o kaganapan, kung may pagkakahalintulad man sa tunay na mga pangyayari ay hindi sinasadya o nagkataon lamang.

The Last Stand, Zombie Apocalypse:
The Aftermath

Habang kame ay ligtas at nasa maayos na lugar pagkatapos ng pagbagsak ng meteor kinahapunan ay kabaliktaran naman ang nangyari sa paaralan. Madame sa amin kamag aral ang namatay at naging mga zombie. Madami sa kanila ay natakot at naghanap ng paraan para makaligtas. Swerte naman nila dahil nakita sila ng principal kasama ang anak nito at ibang mga guro. Dahil nga sa dami nila ay napilitan sila pumunta sa gym para dun magtago muna hanggang may dumating na tulong mula sa kapulisan o kasundaluan.

Yung mga nakaligtas sa pangyayari ay napilitan muna magtago sa gymnasium kasama ang mga ibang teachers at estudyante sa paaralan namin. Halos mapaiyak na din ang iba sa sobrang takot nila. Yung iba naman ay hindi nila alam kung anu na din ang nangyari sa kanilang mga pamilya. Hindi nagtagal ay may nakaalala sa sinulat namin. “What the heck just happened. After the meteor, now it was now zombies.” Ang sabi ng isa aming kaklase.

“Diba yun ang sinulat nina Jacob sa pisara natin kahapon.” Ang sabi naman ng isa. “Yes, hindi ko inaasahan na magkakatotoo yung sinabi nina Jacob.” Ang saad ng isa pa. Mas lalo pa sila natakot dto at nagsisi silang lahat bkit hindi nila pinakinggan ang babala namin. Nang madinig naman ni Mr. Cruz ang usapan nila ay agad siya lumapit sa kanila. “What did you just say? Jacob knows that it would happen?” Ang tanong ni Mr. Cruz.

“Opo ata sir. Yan ang alam namin. kase alam namin na bago ang araw na naganap lahat ng to ay nahuli sila umalis ng school at pagdating namin kinabukasan ay may nakita kaming nakasula sa pisara namin. Eto yun oh.” Ang sabi ng Vice president ng klase namin at pinakita ang kinuhang litrato.

“Fuck, that guy. Why the heck he did not tell us.” Ang galit na sigaw ni Mr. Cruz at ambang lalapitan niya ang vice president ng class namin. Napansin naman ng isa sa mga teachers na andun sa faculty nung time na unang sinabi ko kay maam Trisha ang nakita ko sa panaginip ko. “Stop it, Steph. Jacob did tell us. But we did not listen to him.” Ang sabi ng isang guro.

“What? Wala siyang sinabi sa atin” Ang sagot lang ni Mr. Cruz. “He did tell that this will happen. All of you just did not listen to him and you even laugh it off. He also told you how you will die, Steph. Maybe I’ll tell you again so that you will remember.” Ang sagot ng Principal. Dito naalala ni Mr. Cruz ang pangyayari.

“Fuck, that will never happen.” Ang sabi niya lang at umalis na galit. Lumabas muna saglit para tumingin kung anu na nangyayari sa labas. Nang nasa labas siya ay may napansin siya. Napansin niya na yung isang likod na building ng science building ay walang kazombie zombie. Dito niya naisip na maaari niya etong gamitin kung sakali

Nang makaalis na si Mr. Cruz ay may sinabi ang principal sa grupo ng classmate ko. “Do you know where is Ms. Sanchez is? Hindi ko siya makita dito.” Ang tanong niya. “Sir, ang alam ko po. Pinuntahan niya sina Jacob sa kanilang bahay bago maganap ung meteor shower.” Ang sagot ng isa namin classmate. “Ganun ba. Sana nakarating siya sa bahay nila Jacob at walang naging zombie sa kanila.” Ang sabi ng Principal. “And by the way, anung plano niyo ngaun.” Ang tanong niya.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

“Hindi namin alam sir. Natatakot kame lumabas ang dami nila, ayoko pa po mamatay.” Ang sabi ng isa na may halong takot ang boses. “Nag aalala din kame sa parents namin sir. Ang sabi naman ng isa. “Wag kang matakot. Hanggang andito kameng teachers ninyo dito, hindi namin kau pababayaan.” Ang sabi ng prinicipal. “Wla na tayo magagawa pa, wala naman tayo signal para tawagan sila. Ang mgagawa natin ngaun ay magdasal.” Ang dagdag pa niya.

Habang nag uusap sila ay dumating ang ibang guro at sinabi na mahihirapan sila kung magstay sila ng matagal dito. Maliban sa kawalan ng signal sa phone ay wala din silang pagkain. “Tama siya, kailangan natin macontact ang kapulisan o kaya mga sundalo.” Ang sagot ng Principal.

“Dad, sa tingin nio makakakuha tayo ng tulong sa kanila. Baka pati sila nararanasan din ang ganito or worse. How will we even contact them? Wala tayo signal sa phone at mahirap lumabas, isa pa wala tayo pagkain dito.” Ang sabi naman ng anak ng principal. lalong nanlumo ang mga tao sa gym sa sinabi ng anak ng principal.

“Karen, i know but..” ang sagot ng principal sa anak pero wala siyang maisip na isasagot.

Habang tumatagal ay nakita nila na bumalik si Mr. Cruz. Dito nila tinanong kung saan to galing. Nagsabi at nagsinungaling naman siya na naghanap ng isang ligtas na daanan paalis sa school pero wala siya mahanap. Dito din nila tinanong ang guro kung may plano ito para makakuha ng sapat na makakain sa cafeteria.

“Mahihirapan tau, ang pinakamalapit na cafeteria sa atin ay punong puno ng zombie ang paligid, ang yung isang canteen ay sobrang layo at ndi natin alam kung madami din nakaabang dun o wala.” Ang sabi naman ni Stephen. napabuntong hininga naman sila sa sinabi niya.

Habang kinakausap nila si Mr. Cruz ay napansin ng Principal ang malagkit na tingin sa dalagang anak kaya agad niya hinila eto papalayo sa guro at itinago sa likod nito. Napansin naman ni Steph ang ginawa ng principal kaya umalis na siya sa grupo at naghanap na lugar na mauupuan na mag isa.

“Fuck you, Mr. Sta. Ana. Mapapasa akin din ang dalaga mong anak.” Ang sabi ni Steph. Si Mr. Stephen “Steph” Cruz ay isang manyakis na guro at mahilig mambiktima ng mga estudyante mas lalo na sa mga magaganda at inosenteng estudyante. Isa sa plinaplano niya ay si Karen Sta. Ana, ang dalagang anak ng Principal.

Nang makaalis si Steph ay may sinabi ang principal sa kanyang anak. “Anak, mag ingat ka sa gurong yan. Tingin ko may balak siyang masama sa iyo.” Ang paalala nito sa anak. “I know dad, ang manyak niya tumingin. Nakakadiri siya.” Ang sagot naman ni Karen sa ama. “Siguro totoo ung sinabi ng mga eatudyanteng nagsusumbong dad.” Ang dagdag niya. “Wala kase tayo ebidensya para mapatalsik ang gurong yan.” Ang sabi naman ng amang principal.

“Bakit ndi natin paalisin ngaun yan. Unang kita ko palang kase sa kanya ndi maganda na ang ugali niya.” Ang sabi ng isang babaeng guro. Sumang ayon naman ang ibang gurong nakaligtas. “Tama, masama talaga ugali niyan. Madami nga ako naririnig tungkol sa kanya pag pauwe ako.” Ang sabi ng isang guro na kalapit bahay niya lang.

Habang nag uusap silang lahat ay batid naman ni Steph na siya ang pinag uusapan nila kaya ng isip ng ibang plano si Steph para makaalis sa lugar na yun. Dito niya naisip ang bahay namin na ndi masyadong kalayuan. “Hehe, buti ndi ko sinabi sa kanila na may isang lugar na ndi masyadong ginagamit at wala masyadong infected. Maaari kong gamitin yun para makalabas sa lugar na to at mapuntahan sila. Kahit na ndi ko magalaw si Karen. Mukhang masarap din sa kama sina Jenny, Veron at Trisha. Hehehe. Sana ndi kayo naging zombie.” Ang sabi ni Steph. “Mamayang gabi sisimulan ko na ang pagtakas dito.”

Kinagabihan nga ay nag iisip na ng plano ang ibang guro para mapaalis si Stephen sa gym. Alam kasi nila na may masamang balak eto. Isa pa nabanggit nila sa usapan nila na masama talaga ang tingin ko sa kanya. “Anu gagawin natin?” Ang tanong ng isa.

“Bago pa natin isipin yan, isipin muna natin panu tau makakakuha ng pagkain sa cafeteria.” ang sabi ng isang guro. Agad naman tumayo ang principal at nagboluntaryo. Sumunod naman ang apat na lalaking guro din pero sinabihan ng principal na maiwan ang dalawa sa kanila para may magbantay sa gym habang papunta sila sa cafeteria nila. Wala naman nagawa ang dalawang guro pero may mga ibang estudyante na nagboluntaryo na tumulong.

Habang sila ay nagpupulong ay hindi nila namalayan ang pagalis ni Mr. Cruz sa gym. “Buti naman at hindi nila ako napansin. Hehehe.” Ang iniisip ni Mr. Cruz habang patungo sa isang building kung saan walang masyadong dumadaan lagi. Maingat siya sa paglalakad dahil baka may makakita sa kanya na zombie.

Habang siya ang naglalakad ay may napansin siya. Kaya tumigil muna siya para obserbahan ang paligid niya. Nakita kase niya na nakatayu lang ung mga zombies at hindi gumagalaw, kung titignan mo ay parang nakatulog sila ng nakatayo.

“Wait, parang may mali. Bakit sila nakatayo lang.” Ang iniisip niya. Dahil sa napansin niya ay napilitan siya tumigil at pag aralan saglit ang nakita niya. “Hindi kaya, ang mga zombie ay tulog din sa gabi at gising sa umaga?” Ang tanong niya sa sarili. Dahil dun ay unti unti at dahan dahal siya naglakad habang tinitignan ang isang zombie na malapit lang sa kanya.

Pinag aaralan kung makikita ba siya ng zombie pag gabi. Habang tinitignan niya eto ay nakita niya na ndi gumagalaw ang zombie. “So paggabi ndi ka nila mapapansin. So mas madaling gumalaw paggabi.” Ang sabi niya sa sarili. Kaya natuwa siya lalo naisip niya na mapapabilis ang plano niya.

Dahil sa nakafocus siya sa zombie malapit sa kanya ay hindi niya namalayan ang isang bagay na nakakalat at natapakan eto. Naglikha naman eto ng malakas na tunog, tamang tama lang para madinig ng mga zombie sa paligid. Nang ibuka ng mga zombie ang mata nila at tumingin sa kinaroroonan kung saan nalikha ng tunog ay agad tumakbo ang mga zombie papalapit sa kanya. Hindi naman nagaksaya ng oras si Mr. Cruz at tumakbo nalang siya. “Fuck!!.” Ang daing lang niya.

Habang tumakbo siya ay napansin niya ang isang bukas na kwarto at agad siya pumasok at sinarado ang pinto. Hindi man lang niya sinigurado kung may zombie o wala. Samantala, habang umaalis na si Stephen sa paaralan ay lumabas naman ng gym ang principal kasama ang apat na kasama nito. Swerte naman sila na walang zombie na nakaabang sa may pintuan ng gym kaya nakalabas sila agad.

Nang nasa malapit na sila ay napansin nila na may mga zombie na nakatayo lang sa may paligid pero ndi gumagalaw. Kahit na napansin nila na hindi gumagalaw ang mga zombie ay hindi sila agad nagpunta dahil ndi pa din nila alam kung anu ang nangyayare. Habang sila ay nag iisip kung panu makalapit sa cafeteria na tinutukoy ni Stephen ay may narinig silang ingay mula sa kabilang building.

Nang madinig nila eto ay agad nila napansin na bumuka ang mata ng mga zombie at tumakbo patungo sa pinagmulan ng ingay. Agad naman sila nagtago muna sa isang ligtas na lugar. Dito nila napagtanto na hindi gumagalaw ang mga zombie paggabi at nagrereact sila sa malalakas na tunog. Nagpasalamat din sila na ndi galing sa gym ung ingay. Dahil nga sa nagsitakbuhan ang mga zombie patungo sa pinagmulan ng ingay ay sinamantala na nila yun para pumunta ng cafeteria para kumuha ng mga makakain.

Nang makakuha sila ng mga pagkain ay agad naman sila bumalik pero maingat pa rin. Kumuha lang sila muna ng kaya nilang dalhin. Nang makabalik na sila ay agad sila nagluto ng makakain nilang lahat. Habang sila naman ay nagluluto ay sinabihan nila ang ilang na siguraduhin na nakalock lagi ang pintuan ng gym. Swerte din nila dahil dalawa lang ang pintuan ng gym nila at ung bintana ay nasa taas. Sinabi din nila ang napansin nila sa labas habang papunta sa cafeteria.

Habang sila ay kumakaen ay may nagsabi sa kanila na wala dun si Sir Stephen. Dito nila napansin na siya ang may likha ng malakas na ingay sa kabilang building. Matutuwa na sana ang iba pero sinabi niya na hindi nila masisiguro kung mamatay dito si Stephen. Nang matapos sila kumain ay may nagsabi sa kanila na gamitin ang pagkakataong eto na tulog ang mga zombie para makaalis sa lugar. Madami naman ang pumayag pati na rin ang principal pero sinabi niya na kailangan nila muna magplano at kung saan sila pupunta.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

“Hindi tayo basta basta aalis dito hanggang wala tayong plano at walang mapupuntahan.” Ang sabi niya. “Kung aalis tayo sa lugar na to kailangan natin pag isipan mabuti at alamin kung san tayo pupunta.” Ang dagdag pa niya. “Tama si sir Fred (pangalan ng principal) mas mapapahamak pa tayo kung aalis tayo ng walang patutunguhan.” Ang sagot ng isang estudyante.

Wala naman magawa ang iba dahil sa sinabi nila kaya nagdecide na silang matulog sa gabing yun. Bago natulog ang mga guro ay nagplano silang na gumawa ng sched para magbantay habang natutulog ang iba. Nagpasalamat naman sila dahil may gamit sa gym na maaari nilang magamit pag matutulog na sila.

—

Kinabukasan, kahit na medyo madilim pa rin sa labas ay maaga akong nagising mula sa mahimbing na pagkakatulog pero napansin ko na parang may anu sa akin ibaba. Nung tinignan ko ay nagulat ako dahil nakita ko ang kamay nina Jenny at Lovel na nakapasok sa loob ng shorts ko at nakahawak sa aking alaga. Napamura nalang ako sa ginawa nilang dalawa, hindi ko akalain na may ganito silang side. Tinignan ko silang dalawa at nahimbing pa rin ang pagkakatulog nila.

Hindi ko na lang muna pinansin at kakausapin ko nalang sila mamaya. Dahan dahan ko na lang tinanggal ang kamay nilang dalawa para ndi sila magising. Nang matanggal ko ay agad naman ako bumangon. Nakita ko din si James na bumangon na din.

Dahan dahan naman kame lumabas ng kwarto para tignan kung may nakapasok na ibang tao sa bahay. Napansin namin na sarado pa rin lahat ng pintuan at binta kaya nagluto na kaming dalawa ni James ng pang umagahan namin anim.

Hindi naman nagtagal ay nagising na sina Jenny at Lovel at bumaba na, sabay balita na may signal na ulit ng phone. Tatawagan ko na sana si mama pero naisip ko na baka nagtatago ito at marinig ang tone ng phone kaya nag iwan nalang ako ng isang text. Sina Jenny at Lovel din ay nagiwan ng chat sa kanilang mga magulang.

Habang kame ay nag aayos. Bigla biglang tumunog ang phone ni Ma’am Trisha, lahat kame ay nagulat at agad ko tinakbo kung nasaan ang bag niya at agad agad pinatay eto. Buti nalang agad ko napatay kundi baka madinig ng mga zombie na nasa labas. Kahit na napatay ko agad ay pinagmasdan muna namin ang paligid at tinignan ang nasa labas. Buti nalang, walang nakapansin at nakadinig na zombie sa tunog. Pasalamat din kame dahil wala nang kazombie zombie sa labas.

Nang nasiguro namin na ligtas na ang paligid ay tinignan ko kung sino ang tumatawag at nakita ko na ang prinicipal eto. Agad ko naman dinail ang number niya at nang sinagot niya ay sinabihan ko siya na kamuntikan na kameng mapahamak dahil sa ginawa niya. Agad naman siya humingi ng sorry sa ginawa niya. Nang makahingi siya ng sorry ay nagtanong siya kung ligtas kame at kung may naging zombie sa amin.

Nang masabi ko na wala ay natuwa naman siya sa narinig at nagpasalamat. Dito din siya nagtanong kung ano ang plano namin. Dito ko sinabi sa kanila ang plano namin. “We’re planning to go somewhere, kung saan ligtas at wlang masyadong zombie at maaari kameng gumawa ng tirahan na makakapagtanim kame.” Ang sabi ko sa principal. Dito sila nagsabi kung pwede sila sumama sa pupuntahan namin. Hindi naman muna ako pumayag since may iba pa kameng plano bago yun kaya sinabi ko nalang na, sila nalang muna ang maghanap dahil sa may iba pa kameng plano bago gawin yun.

Hindi naman nagpumilit ang principal sa plano namin pero sinabihan kame na mag ingat at laging mag update sa kanya. Sinabihan ko din na mag ingat sila dahil sa kasama nila si Mr. Cruz. Nang banggitin ko siya ay sinabi niya na umalis kagabi si Mr. Cruz at hindi niya alam kung san pupunta at hindi niya alam if nakaligtas siya sa pangyayari kagabe o hindi. Pgkatapos nun ay binaba ko na ang tawag.

Pagkababa ko ay tsaka naman bumaba si Ma’am Trisha at Veron. Napansin naman ni Trisha na hawak ko ang phone niya at dalidali siya lumapit sa akin at nagtanong. “Sino tumawag Jacob sa phone ko. may signal na pala.” Ang tanong ni Ma’am Trisha. “Si sir Sta. Ana po maam. Kinukumusta kayo.” Ang sagot. “Mukhang naayos naman na nila ang signal kagabe.” Ang dagdag ko pa. Tinanong din niya ang mga napag usapan namin at sinagot ko lahat. Nagpasalamat naman siya dahil pati sila ay ligtas din.

Pagkatapos namin kumain ay pinagsimula ko na sina maam Trisha at Lovel na magensayo para maihanda ang katawan nilang dalawa. Hindi naman nahirapan si Lovel sa pinagawa ko pero halatang halata ko si Ma’am Trisha na nahihirapan siya. Kaya ngdecide ako na yung madadali muna ang pinagawa ko kay ma’am. Natawa naman ang iba dahil ako na ang nagtuturo sa guro namin.

Ilang oras naman ay tinuro ko naman kina Jenny, Veron at James yung breathing technique para mapalakas pa lalo ung viral resistance namin sa katawan. Hindi naman ako nahirapan dahil natuto naman sila agad. Nang nagsimula na sila ay nagsimula na din ako. Ilang sandali pa ay may naramdaman akong parang tumusok sa aking dibdib. Eto na ung virus, ginawa ko naman lahat ng makakaya ko para controllin ang virus para lumakas pa lalo ang resistensya ko.

Medyo mahirap din kahit na alam ko na ang dapat gawin dahil parang mas malakas ung virus na kumapit sa akin kesa nung nakaraan buhay ko. Ilang oras pa ay natapos na ako at nakita ko sila na tapos na din. “Pre, antagal mo ata natapos. Halos maggagabi na nang matapos ka.” Ang sabi naman ni James. “Hindi ko din alam, pre. Somethings wrong with me.” Ang sagot ko naman.

“Huwag mo na masyadong isipin yun hon. I know and I believe na magagawan mo yan ng paraan. Andito lang kame ni Jenny para sa iyo.” Ang sabi ni Lovel. “Hey, don’t forget about us. We’re all friends here and we are here for each other.” Ang sabi naman ni Veron. Natuwa naman ako sa kanilang lahat. “Well, may other benefits pala ang breathing technique na tinuro mo Jacob.” Ang sabi naman ni Veron. “Usually natapos kame mga alas tres ng hapon pero hindi pa rin nagugutom.” Ang dagdag pa niya.

Nang mapansin niya iyon ay pinaliwanag ko pa sa kanila ng mabuti. “Well, one of the effect of the virus is one is extreme hunger but that one is for the infected, magugutom ka talaga. Kakainin mo ang kahit anung gumalaw sa paligid mo basta hindi infected. For us who adopted to it, we gain resistance to hunger, the virus will provide the energy we needed. But don’t worry about it. Hindi ka naman papayat.” Ang paliwanag ko. “Hindi mo yan sinabi.” Ang sabi ni Jenny. “Well its not that important, aside from that, it’s not dethrimental to us.” Ang paliwanag ko.

“Please Jacob, tell us everything about it later. Para naman ndi kame nagugulat.” Ang pahayag naman ni Veron. Nangako naman ako pagkatapos nun at tumayo na para magsaing. Nagtaka naman sila pero sinabi ko na dapat parin kameng kumaen ngaun dahil nagsisimula palang kame.

Habang nagpeprepare kame ay tinanong ko si Ma’am Trisha. “Well I think nakakaadjust na ako physically. Baka sa susunod kaya ko nang magpush up ng madame.” Ang sagot ni Ma’am Trisha. “And please Jacob, all of you. Please refrain from calling me ma’am already. Just call me Trish, wla na tayo sa school.”

Habang kumakain kame ay nagtanong ako sa kanilang tatlo. “So how’s the breathing technique na tinuro ko sa inyo?” Ang tanong ko sa kanila. “Wla naman akong problema, mas gumaan nga ang pakiramdam ko kaysa sa dati o bago naganap ang sakuna.” Ang sabi naman ni Jenny. “Medyo nahirapan lang ako nung tumagal kase parang mas lumakas habang tumatagal ung virus sa katawan buti lang nacontrol ko sila agad.” Ang dagdag niya.

Ganun din ang sagot nina James at Veron samantala may sinabi si Lovel na napansin niya. “Hon, kanina pala nung nasa kalagitnaan kayong apat may napansin kame ni ate Trish na isang spot sa dibdib nio, pero nawala din naglaon nung tinigil ninyo.” Ang pahayag ni Lovel.

“Ahh!! Oo, ganun nga yun. Para siyang isang itim na diyamante sa gitna pero ndi pa siya perfect na diamond shape. Tsaka napapalibotan din eto ng maliliit na bilog na spot.” Ang saad din ni Trisha. “Ano ba yun?”

Agad naman tinignan nina James ang kanilang dibdib pero walang nakita. “Those spot are called the virus accumation point. And every evolver have it. If you already had that, it means that your viral resistance are getting stronger. By the point that you already form a perfect diamond in your chest, that means you have a now a high level resistance adn that means you can now advance to level one.” Ang paliwanag ko.

“Evolver? Anu yun?” ang tanong ni Lovel. “Evolver, those are the people who gain extraordinary power after the impact.” Ang sagot ko naman kay Lovel.

“So, now we cannot attain level one?” Ang tanong ni James. “Basically, no. The only prerequisite to attain the level one of an evolved people is the virus itself. We can jump to level 1 if we like it. The reason why we need to strengthen our viral resistance first is for us to decrease our chance to become a fallen one.” Ang sabi ko.

Naguluhan naman sila sa sinabi ko kaya pinaliwanag ko pa. “Ganito kase yun. Habang lumalakas tayo ay lumakas din yun virus sa katawan natin. so kung hindi makakaadopt ung katawan natin may chance na magtake over yung virus sa atin.” Ang paliwanag ko.

“So kailangan balance silang dalawa?” Ang tanong ni Trisha. “Oo, kung mas mahina ung viral resistance natin sa katawan their is a chance na maging fallen tayo. Once we became a fallen, we will lost our will, hindi tayo makakapag isip because the virus will take over over us. We are now like the zombie that only think is to kill and eat We may not mutate as like the zombie but we will view anyone as a food.” Ang paliwanag ko.

“So ang ibig mong sabihin Jacob, na kahit na nagadopt ung virus sa katawan natin maaari pa rin na maging katulad nila.” Ang sabi ni Jenny. “Yes, other thing is, kung malakas ang viral resistance natin ay kahit ilang beses kayo makagat ng zombies, hindi tayo magiging zombie.” Ang sabi ko pa sa kanila.

Medyo naunawaan naman nila ang paliwanag ko. Sinabi naman nila na makikinig nalang sila sa sinasabi ko kase mas alam ko yun. Nang matapos na kame kumaen ay agad na kame nag ayos ng pinagkainan at naghanda ng matulog.

Pero nang naghahanda kame ay nakita namin na umilaw ang phone ni Jenny at ni Veron dahil may nareceived silang text. Agad agad naman nila tinignan kung sino ung at nakita nila na ang mga magulang nila ang nagtext.

Nalungkot naman kame lahat ng mabalitaan sa kanila na nakagat ng mga zombies ang mga magulang nilang dalawa at ilang oras nalang ay magiging zombie na sila. Sinabi naman ng magulang nila na magpakatatag silang dalawa at lumaban. Nagpasalmat din ang magulang nila sa akin dahil tinulungan ko silang dalawa.

Sinabi ko naman na hindi ko sila pababayaan at hindi ko sila hahayaan mapahamak. Mga ilang sandali pa ang nakalipas ay wala na kameng text na natanggap kaya baka naging zombie na sila ng tuluyan. Agad naman namin niyakap sina Jenny at Veron para damayan.

Sinabihan naman ni Ate Trisha silang dalawa na magpakatatag at lumaban dahil yun ang bilin at hiling ng kanilang magulang. Dahil din sa pangyayaring yun ay naisip namin ni James kung anu na nangyari sa parents namin. Nagdasal naman kame na sana ay nasa ligtas na lugar sila.

Bago naman kame natulog ay may sinabi si Trisha. “Jacob, natatakot ako. Panu kung may biglang pumasok dito sa bahay habang natutulog tau.” Ang sabi niya. “Dapat may nagbabantay habang natutulog ang iba.” Ang dagdag niya.

Agad naman pumayag ang iba na dapat habang natutulog ang iba ay may nagbabantay. Kaya una na akong ng boluntaryo.

“Pre, mas maganda siguro kung dalawa dalawa ang magbabantay para ndi mahirapan.” Ang suggestion ni James. “ako nalang ung kasama ni hon ngaun.” Ang boluntaryo ni Lovel.

“Kame nlang ni ma’am Trisha ang susunod na magbabantay pagkatapos nila Jacob.” Ang sabi naman ni Jenny. “Jenny just call me Trisha or ate trisha nalang.” Ang sabi ni Ate trisha. Nagyes naman si Jenny sa sinabi niya. Pumayag naman si James na sila ang mahuling magbabantay sa bahay.

Nang maayos na namin ang schedule namin ay pupunta na sana silang apat sa kwarto para matulog. Pero dahil takot din si ate trisha ay sinabihan ko na sa sala nalang matulog ang lahat para mas mapadali ang paggising namin sa isa’t isa incase may nakapasok. Kaya kinuha namin ung mga magagamit namin. Pasalamat naman ako kay Jenny dahil hindi siya nagselos.

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

Habang kame ay nagbabantay at natutulog ung iba ay nag usap naman kame ni Lovel. “We already talk about it hon. Kaya wag ka nang mag alala. Tomorrow evening siya ang makakasama mo kaya makakapagusap kaung dalawa ng maayos.” Ang sabi ni Lovel.

“Salitan pala kayo hon. Bakit ka pumayag? Alam mo naman na..” ang sabi ko pero hindi niya pinatapos ang sasabihin ko pa. “Nag usap na kame dto at ayos lang sa amin etong set up na to. I know na mahalaga na din siya sa buhay mo at ayaw ko mawala siya sa iyo. Dapat nga ako ung lumayo sa iyo hindi siya.” Ang paliwanag niya. “At hindi na normal ngaun ang mundo.” Ang dagdag pa niya.

Habang kame ay naguusap ay may nadinig kame na usapan mula sa yabag mula sa labas ng bahay. Nang silipin namin mula sa bintana ay may dalawang lalaki na dahan dahan naglalakad habang nagtatago sa gilid ng sasakyan. Dito namin napansin ni Lovel na napansin na din ng ibang tao na tulog ang mga zombie paggabi.

Habang pinagmamasdan namin sila ay nadinig namin sila na nag uusap. Sa Fort Bonifacio daw ay madaming nakaligtas na mga sundalo. Swerte naman ung ung kasama ng isang lalake dahil may kakilala ung isa na sundalo sa Fort Bonifacio. Fort Bonifacio ay ang huling natitirang campo na matitira sa pilipinas at eto ung campo namin.

Mga ilang oras din ay nakaalis na silang dalawa. Nang makaalis silang dalawa ay nilibot namin ang buong paligid para tignan kung may nakapasok or nabuksan. Mga ilang sandali pa ay napansin na namin ni Lovel na patapos na shift namin. Gigisingin ko na sana sina Ma’am Trisha at Jenny nang hinalikan muna ako ni Lovel.

“Mmmmhhhhh!!!! Mmmmhhhhh!!!! Mmmmmhhhhh!!! Aahhhh!!!!”

“Sana will find a way for it hon.” Ang sabi naman ni Lovel. “Sana hon. We’ll find a way and a safe place din.” Ang sabi ko naman.

Pagkatapos namin maghalikan ni Lovel ay ginising na namin sina Jenny at Trisha. Nang magsisimula naman sila ay sinabi ko naman sa kanila na kapag kailangan nila ng tulong ay gisingin lang ako.

Itutuloy…