Written by alyana21
This is a work of fiction. Names, characters, events and incidents are the products of the author’s imagination.
Hindi maiwasang mapangiti ng dating alkalde habang pinagmamasdan niya mula sa bintana ng sasakyan ang dati nitong kinalakihang probinsiya.
Isang taon na din ang nakalipas matapos bumaba si Stefan mula sa kanyang panunungkulan sa siyudad ng Maynila bilang mayor ngunit ngayon lamang niya napagdesisyunan na bumalik sa lugar kung saan siya pinanganak at halos nagbinata.
Tila lahat ng problemang kanyang pinagdaanan sa siyudad sa mga nagdaang buwan ay napawi habang tinatanaw ang bawat pamilyar na lugar na nadadaanan niya.
“Nasira ang plaza dahil sa lindol noong nakaraang taon sir kaya medyo nabago na.” Kwento sa kanya ni mang Pedring na nagmamaneho ng sasakyan.
Tumango lamang si Stefano habang nakikinig sa kanyang driver. Mayamaya pa ay naramdaman niya ang kanyang telepono sa loob ng bulsa.
*Buzz
Ethan:
Is it true dad? Mom told me na diyan ka na raw titira sa ***? Why?
Si Ethan, ang panganay na anak ni Stefan sa asawa nito. Isa itong engineer sa Maynila at kakakasal lamang sa napangasawa nitong isang attorney na ngayon ay balita niya anim na buwan ng buntis.
Stefan:
Nandito na ako sa *** anak. I’m not sure kung hanggang kailan ako mananatili dito, but I do have plans to reside here. Don’t worry about me, pleas inform that also to your siblings.
Ethan:
So hindi na talaga kayo magkakaayos ni mommy?
Tuluyan ng pinatay ni Stefan ang kanyang cellphone matapos mabasa ang sumunod na message ni Ethan.
Ang totoo niyan ay hindi niya alam kung ano ang isasagot sa tanong ng anak. Bagamat malaki na si Ethan at siguradong maiintindihan na nito ang sitwasyon, nahihirapan siya kung paano ipapaliwanag sa anak ang totoo, ang katotohanang hindi niya na mahal ang kanilang ina.
Alam niyang hindi lang si Ethan ang labis na masasaktan kundi pati na rin ang mga kapatid nito na sina Venice at Daylan. Siguro, kailangan niya munang magpalipas ng oras hanggang sa maging handa na siya at ang kanyang mga anak. Kalaunan babalik din naman siya ng Maynila, ipapaliwanag niya rin sa mga anak ang naging desisyon niya…hindi lang muna sa ngayon.
Muling nagbuzz ang kanyang cellphone, this time ay si Rhian naman ang nagtext. Kahit hindi niya basahin ang message nito para sa kanya ay alam na niya ang nilalaman noon.
He’s tired of always understanding her. Sapat ng nagpakamartir siya ng ilang taon, nagpakatanga, at pilit na tinanggap ang sakit na binigay nito sa kanya sa ilang taon nilang pagsasama lumaki lamang ang kanilang mga anak ng may buong pamilya.
Ilang minuto ang lumipas at huminto ang sasakyan sa tapat ng isang mataas na gate. Ang dalawang guard na nagbabantay ay agad na binuksan iyon nang makita ang isang itim na sedan sa labas.
Umawang ang bibig ni Stefan sa pagkamangha nang matanaw ang mansion na kanyang kinalakihan.
Ang paraan ng pagkakadisenyo ng kanyang ama ay hindi nagbago, kung mayroon man ay siguro ang mga bintana lang na ngayon ay mas moderno ng tignan.
“Maligayang pagbabalik sa inyo senorito Stefan.” Ang head ng mga maids ang bumati sa kanya. Sa likod nito ay ang mas bata pang maids na sa tingin niya ay bagong hire ni Olivia, ang naging caretaker ng mansion.
Tumango lamang siya saka dumaretso papasok sa loob. Sa likod niya ang ilang mga butler na dala ang kanyang mga gamit. Gaya ng dati, ang paboritong piano ng kanyang ina ang agad na bumungad sa kanya pagpasok sa loob. Ang mga paintings at larawan ng kanyang mga magulang ay nakasabit parin sa foyer, pinalitan lang ng mas modernong frames.
Dahil sa pagod sa biyahe ay nagpahinga muna si Stefan sa kanyang kwarto. Dapit hapon na nang siya ay magising. Nang imulat ang kanyang mga mata, ang ingay ng bawat paghampas ng tubig sa dalampasigan ang kaagad na bumati sa kanya, tila inaakit siyang magliwaliw gaya ng madalas niyang ginagawa noon tuwing natitripan niyang gumuhit.
Nagshower muna si Stefan saka dinala ang camera patungo sa terrace ng mansion kung saan matatanaw ang tila malaparaisong tanawin ng dalampasigan.
“Sir, juice po?”
Busy si Stefan sa pagkuha ng ilang litrato nang marinig niya ang boses ng isang babae.
“Yes pleas..” Sagot niya, hindi na nag-abala pang lumingon at nagpatuloy sa pagkuha ng mga litrato.
Hindi maiwasang mapangiti ni Stefan nang kalikutin ang camera at nakita ang mga larawan. Ngayon niya lang napagtanto na kung ikukumpara sa Boracay, mas maganda pala ang tanawin ng isla kung nasaan siya ngayon, mas tahimik at mas nakakaakit tignan ang kulay cyan na dagat. No wonder lagi siyang binabalaan ng kanyang mga kapatid na huwag ibenta ang property.
Sinubukan muling kumuha ni Stefan ng mga larawan, this time ay napagpasyahan niyang bumaba ng terrace at tumapak sa buhanginan upang kumuha ng mas malapitang litrato.
Mayamaya pa ay natigilan siya nang sa di sinasadya ay natutok ang camera sa isang dalaga na nakaupo sa malaking tipak na bato at daretsong nakatingin sa dagat, tila malalim ang iniisip.
Ang itim at mahaba nitong buhok ay sumasayaw sa lakas ng ihip ng hangin. Ang kulay ng balat nito ay halos kakulay na ng kanyang suot na puting damit. Kahit malayo ay mapapansin ang natatangi nitong ganda at maamong muka.
Dahil sa pagkatulala ay hindi namalayan ni Stefan na sunod sunod niya na palang kinukuhanan ng litrato ang dalaga.
Dahil sa ingay ng camera ay naputol ang pag-iisip ni Yulia at napalingon sa kanyang kanan. Laking gulat niya nang makita ang isang matandang lalaki na may hawak na camera. Base sa pagkakatutok nito, it doesn’t take a genius para malaman kung sino ang kinukuhanan ng lalaki.
Kasabay ng paglingon ng dalaga ay ang pagbalik din ng isipan ni Stefan sa wisyo. Tumayo siya ng matuwid. Ngayong nakaharap na ang dalaga sa kanya ay mas lalo niyang nakumpirma ang natatangi nitong kagandahan.
Nahihiyang tumayo ang dalaga mula sa batuhan at nilapitan si Stefan.
“Excuse me po, bakit niyo po ako kinukuhanan ng picture?” Kunot noong tanong ng dalaga sa matanda.
Napaawang ang bibig ni Stefan, bagay na bagay kasi ang malambing na boses nito sa maamo at napakaganda niyang muka.
Oo at marami na siyang nakitang magaganda sa ilang taon niyang pananatili sa Maynila pero bihira ang makakita ng isang mala anghel na kagaya ng babaeng nakatayo ngyon sa harap niya.
“Pasensiya ka na, hija. Galing kasi akong Maynila at ngayon lang ako nakabalik dito kaya nalibang ako masyado sa pagkuha ng mga litrato.” Sagot naman ni Stefan at bahagyang tumawa, napansin kasi ni ya na pulang pula na ngayon ang pisnge ng dalaga.
“T-talaga po..g-galing kayong Maynila?” Mula sa nahihiyang itsura ng dalaga ay agad itong napalitan ng pagkamangha at kuryosidad.
“Oo, hija. Dati akong alkalde sa Maynila pero dito ako lumaki.” Tumango si Stefan.
“Ang swerte niyo naman po pala, gusto ko ring makapunta ng Maynila.” Tila wala sa sarili nitong nasabi. Ang mapupungay na mga mata nito ay nakatingin sa buhangin, tila may malalim na pinaghuhugutan.
Isang buntong hininga na lamang ang pinakawalan ni Stefan. Kung alam lang ng dalaga kung gaano kahirap mabuhay sa Maynila para sa maraming tao na nagpasyang sumubok na manirahan doon. Atsaka isa pa, sa ganda at inosente ng muka ng dalaga ay malaki ang tyansa na mapagsamantalahan lang ito ng mga nagkalat na masasamang loob sa siyudad.
“Well kung gusto mo talagang pumunta ng Maynila hija, binabalaan na kita, hindi madali ang mamuhay sa lugar na iyon. Pero kung pangarap mo talaga, nawa’y matupad mo iyan.” Nag-angat ng tingin ang dalaga. Napangiti si Yulia dahil sa narinig mula sa matandang lalaking kausap niya.
Hindi palakaibigan ang dalaga pero dahil sa sinabi nito, tila kaygaan na ng loob niya sa lalaki.
“Ano pong pangalan niyo?” Tanong niya.
“Stefan..” Pormal na nag-abot ng kamay si Stefan sa dalaga.
“Yulia po.” Tinanggap nito ang kamay ni Stefan at kaagad niyang nadama ang malambot na kamay ni Yulia.
“Saan ka nakatira hija? Magdidilim na.”
“Taga diyan lang po ako, malapit lang naman po ang bahay namin.” Sinundan ng lalaki ang daliri ng dalaga kung saan ito nakaturo. Natanaw niya ang ilang kabahayan na ilang metro lang ang layo mula sa kanilang mansion.
“Sige po, babalik na ako sa amin.” Anito at tumango naman si Stefan.
“Kung ganoon, mag-iingat ka.” Tumango ang dalaga.
“Kayo rin po. Sige po, babye” Nginitian niya si Stefan at kumaway. Napansin ni Stefan ang dalawang malalim na guhit sa pisnge ni Yulia tuwing ngumingiti ito na nagpapadagdag sa taglay na kagandahan ng dalaga.
“Yulia!” Ang galit na boses ng kanyang auntie ang agad na sumalubong sa kanya. Kasama nanaman nito ang ilan sa mga kapitbahay at naglalaro ng tongits sa kanilang sala.
“SAAN KA NANAMAN BA NAGSUSUOT DE PUTA KA HA? PAUWI NA ANG UNCLE MO OH! ANONG ORAS NA, MAGSAING KA NA!” Sigaw nito sa kanya. Tumango ang dalaga at kikilos na sana nang kumprotahin naman siya ng kanyang malditang pinsan.
“Ma, nasaan na yung pulang damit ko? Yulia, kinuha mo no? Hoy ibalik mo yon sa akin! Inggitera ka talaga kahit kailan ano!” Bahagya siyang tinulak ni Aimee.
Napakamot ulo na lamang si Yulia.
“Nasa sampayan, diba pinalabhan mo yon sa akin nong isang araw?” Tanong ni Yulia na nagpatigil sa kanyang pinsan na medyo nakaramdam ng hiya sa mga nanonood na kapitbahay.
“Hindi ah, bakit mo nilabhan? Sinuot mo no?!” Palusot ni Aimee at bahagyang tinulak si Yulia saka tumakbo palabas ng kanilang bahay.
“Hoy! Ano pang tinatayo tayo mo diyan? Gusto mong sungalngalin ko tong baraha ko sa bibig mo?” Tanong ng kanyang auntie na natigilan at nanlaki ang mata nang makita ang asawa sa pintuan.
“Dennis, ang aga mo ata ngayon!” Tumayo ito mula sa upuan at sinalubong ang kanyang asawa.
“Maaga kaming pinauwi ng boss namin.” Nagkabitbalikat ito at napasulyap kay Yulia na ngayon ay nagmamadaling nagtatakal ng bigas sa kaldero.
“Naku wala pang pagkain, ito kasing si Yulia, naglandi nanaman sa labas! Ewan ko talaga sa babaeng yan, kaya iniwan yan ng kano niyang ama eh, malas kasi!” Palabas na sana si Yulia upang hugasan ang bigas sa may poso nang bigla siyang tinuro ng kanyang auntie.
Napahinto ang dalaga.
“Bakit ba ang init ng ulo mo kay Yulia?” Tanong ni Dennis sa asawa at inakbayan ang dalaga. “Mabait naman tong bata ah, masunurin, masipag..” Dumulas ang kamay nito sa balikat ng dalaga. Ang malakahoy nitong mga kamay ay tila gumasgas habang hinahaplos ang malalabanos sa puti at kinis ng balat ni Yulia.
Umiling lamang ang kanyang auntie at bumalik na sa table.
“Ayos ka lang?” Nag-aalalang tanong ni Dennis sa dalaga.
“Ayos lang po ako..” Asiwang sagot ng dalaga at agad na tumakbo palabas bago pa siya masigawan muli ng kanyang auntie.
Samantala….
“Ah…. Hindi ko na kaya Vince, pleas ipasok mo na!” Ungol ng dalaga na halos maluha na sa pagsusumamo sa kaklase nitong ngayon ay kanyang katalik. Hinihingal at namumungay ang mga mata ni Amanda habang nakatingin sa gwapong binata.
Sinasabi niya na nga ba, may tinatago ding libog ang binata. Pakipot pa ito nong una pero sa bandang huli ay nahulog din ito sa charms niya.
Mula sa kanyang leeg, pinanood ni Vince ang pawis ni Amanda na tumulo pababa sa malulusog nitong mga suso. Ang kulay brown na nipples ng dalaga ay tayong tayo. Bumaba pa lalo ang tingin ng binata sa bagong shave na puke niyang ngayon ay naglalaway na sa libog.
Hindi na rin nag-atubili pa si Vince at ini-unbuckle ang belt niya. Napasinghap si Amanda nang nilabas ni Vince ang nagwawala nitong tarugo mula sa kanyang puting brief.
Sa tanaw ng buhay niya ay ngayon lang siya nakakita ng ganon kalaking kargada. Tila gustong magback out ni Amanda. Daig niya pa ang isang birhen sa gulat nang makita ang magnanine inches na ata na burat ni Vince.
“Sandali, dahan dahan! Dahan dahan lang pleas.” Pagmamakaawa ng dalaga pero tuluyan ng nawala sa sarili si Vince. Wala siyang pakeelam kung masaktan ang katalik niya.
May condom na binigay si Amanda pero sa pagmamadali ay hindi na iyon naisip ng dalawa at sagad na pinasok ang kanya kay Amanda na agad napahiyaw sa sakit.
Kasabay ng bawat mabilis at marahas na pagbayo ni Vince ay ang pag-uga ng teachers table. Naluha si Amanda. Pakiramdam niya ay vigin siya ulit. Tuluysng nastretch ang walls ng puke niya sa laki at taba ng kargada ni Vince.
*Plok plok
Lumikha ng ingay ang bawat paghampas ni Vince kay Amanda na ilang minuto lang ang lumipas ay nagsimula na ring umungol.
“F-faster!” Hinigingal at malanding sigaw ni Amanda. Hindi mapakali ang dalaga. Walang makapitan sa table kaya sinubukan niyang kumapit kay Vince ngunit sadyang hindi niya ito maabot kaya naman napakagat na lang siya sa kanyang kamay.
*Creak
Ang tunog ng table
Nataranta si Amanda at bahagyang napaahon sa narinig, nararamdaman niya kasing kaunti na lang ay bibigay na ang lamesa.
“D-doon t…tayo.” She tried to push Vince para sana’y lumipat sila ng pwesto pero tila wala itong naririnig.
Napapikit at napatingala si Vince.
Habang mariing bumabayo ay lumipat ang dalawang kamay niya mula sa manipis na bewang ni Amanda papunta sa suso nito at doon kumapit.
Muling napasandal si Amanda sa table. Alam niyang kaunting kaunti na lang ay bibigay na ang table ngunit sa halip na gumawa ng paraan, namumungay niyang pinagmasdan ang binata na matagal niya ng hinahanggaan.
Binuka ni Amanda ang bibig niya nang lumapit si Vince, akala niya ay hahalikan siya ng sadistang binata ngunit iba pala ang puntirya nito.
“Aray! Huhuhu, Vince masakit!” Hiyaw niya at pilit na tinulak ang ulo ni Vince nang panggigilan nito ang utong niya.
*Pop
Ang tunog ng labi ni Vince nang humiwalay sa utong ni Amanda.
Pilyong ngumiti ang binata nang makitang nag-iwan ng marka ang kanyang ginawa sa utong ng dalaga.
Uminit ang pisnge ni Amanda. Hindi siya ang tipo ng babaeng mabilis maattach sa mga nakakatalik niya, it’s always the other way around. Pero ngayon, para siyang nainlove kay Vince.
Muling umayos ng tayo si Vince at humawak sa bewang ni Amanda, this time ay gumanti si Amanda at sinabayan ang indayog ni Vince na lalong nagpasarap sa kanilang kantutan.
“Ahhh!” Kasabay ng pagreach ng climax ng dalawa ay ang pagbigay ng table na naging saksi ng kanilang pagtatalik.
Tuluyang bumagsak si Amanda sa sahig habang si Vince naman ay nakatayo, walang ekspresyon habang patuloy na sinasalsal ang kanyang burat sa tapat ng nakahigang dalaga sa sahig na tuluyan ng nakatulog sa pagod.
