Author: starst1949
Pasilip sa nakaraan
“Ang mga demonyong adik na mga yon.” Galit na galit si Domeng ng matapos ang kwento ng manugang sa mga pangyayari.
“Kailangan ireport natin sila` sa mga otoridad. Tutulungan kita.” Dugtong pa nito.
“Huwag na tay, makakarma din ang mga yun. Saka, baka sumabit pa pati nanay ko. Kasalanan ko rin naman, nagtiwala ako sa kanila. Kung alam ko lang na mga adik na pala ang mga yun, hindi ako pupunta dun.”
Hindi pa rin maalis ang galit ni Domeng. Awang-awa sa mahal na manugang.
Bugso ng damdamin, mahigpit niya itong niyakap.
—————————–
Burikak – 7
Dahil sa labis na pagod at puyat madaling nakatulog si Domeng.
Si Cynthia naman nakatitig lang sa nahihimbing na biyenan. Magaan na ang pakiramdam matapos maipagtapat ang buong pangyayari sa kanilang bahay. Masaya rin dahil sa pagunawa ng lalakeng kanyang pinahahalagahan.
Ngayon, wala na ang takot ..ang pangamba. Handa na niyang harapin ano man ang gawin ni Resty oras na malaman nito ang lahat. Ang mahalaga ay hindi nagbago ang respeto , ang pagtingin sa kanya ng biyenan.
Nakatulog siyang mapayapa ..may ngiti sa mga labi habang nakasiksik sa tagiliran ni Domeng.
—————————–
Tanghali na ng magising ang dalawa. Matapos ang madaliang breakfast sa kanilang hotel, agad silang sumakay sa kotse para mamasayal, Gustong sulitin ni Domeng ang araw para kay Cynthia.
Gusto niya itong malibang, mapasaya ng kahit saglit ay malimutan ang masamang karanasan.
At hindi naman siya nabigo.
Parang bata kasi si Cynthia sa sobrang saya. Enjoy na enjoy sa mga nakitita at naranasan. Dinala niya ang manugang sa mga lugar na dinadayo ng mga turista.
Bukod sa nakita nito sa iba-ibang angulo ang Taal Volvano Lake, nagpumulit din itong subukan mag zipline at horseback riding, ang magboating sa Lake.
Nagfood trip din sa sea foods sa isang sikat na restaurant kung saan tanaw ang Taal Lake.
Lumipas ang maghapon ng halos hindi nila namamalayan…wala rin sa loob na magkahawak kamay sila habang namamasyal. May mga pagkakataon ding nakahawak si Cynthia sa braso ni Domeng.
Paminsan-minsan naman din ang nakaw na titig ni Domeng sa manugang kapag ito ay nalilibang sa mga tanawin. Malalim ang iniisip ni Domeng habang nakatitig., . sari-saring senaryo ng bawal na pagibig.
Padilim na ng bumalik sila sa hotel. Nagpasyang bukas na lamang sila uuwi. Ayaw na ni Cynthia na magdrive pa ang biyenan. Labis itong nagaalala.
isang kwarto pa rin para sa kanila. Hindi pa kaya ni Cynthia ng mapagisa sa kwarto.
Nagpa-room service na lang ng kanilang dinner si Domeng.
Kahit pagod , hindi agad natulog ang dalawa, lalo na si Cynthia na excited pa rin. Paulit-ulit ang kwento sa mga naranasan. Matiyaga namang nakikinig lamang si Domeng. Nagingiti habang nakatingin sa maligayang mukha ng manugang.
Alas-onse gabi.
Nasa kama si Domeng, nakasandal sa headboard habang nanood ng TV. Ng lumabas ng banyo si Cynthia. Bagong ligo. Naka Tshirt at panty na binili nila sa mall.
“Ok lang ba sa inyo tay, sanay kasi akong ganito lang ang suot pangtulog eh.”
Tumango lamang si Domeng. Biglang nanuyo ang lalamunan.
Agad namang sumampa sa kama si manugang .Gumitgit kay Domeng sa ilalim ng blanket.
“Tay ,maraming salamat ha, hindi ko alam kong ano ang gagawin ko kung wala kayo sa buhay ko. Sobra ninyo akong pinasasaya.” Buong katapatang sabe ni Cynthia kasabay ng mahigpit na yakap at halik sa pisngi ni Domeng.
“Wala akong hindi gagawin para sayo” seryosong sagot ni biyenan.
Nagkatinginan ang dalawa. Naguusap ang mga mata. Tila nagkakaintindihan sa mga bagay na hindi masabi ng kanilang bibig…..mga damdamin na hindi maipahiwatig sa kanilang mga kilos.
Hindi namamalayang unti-unti ng nagkakalapit ang kanilang mukha. Pumikit si Cynthia,….bumuka ang mapulang mga labi.
Naghihintay. Nagpaparaya.
BIGLANG NAGRING ANG PHONE NI DOMENG!!
SI RESTY!!
“Hello, anak, bakit ka napatawag” Ang lakas ng kabog ng dibdib ni Domeng.
“Tay, si Cynthia, kahapon pa hindi sinasagot ang text at tawag ko sa kanya”
“Ah , nawala ang phone ninya nuong isang araw pa yata. Ang mabuti pa, siya na ang magkwento sayo. Teka, titignan ko sa kwarto niya at baka gising pa.”
Nakuha naman agad ni Cynthia ang gustong palabasin ng biyenan.
Nagkunwari pa siyang bagong gising ng kausapin ang asawa.
“Hmmmmm, sorry, hindi ko agad nasabi kay tatay na nawala ang phone ko. Akala ko kasi kung saan ko lang nailagay. “
“Ah ganun ba, bumili ka na agad ng phone, Mahirap yun hindi tayo nagkakausap.”
“Sige, salamat, kamusta ka na”.
“Ok lang . Tumawag ako para sabihin na hindi na lang muna ako uuwi. Sayang din kasi ang pamasahe. Tatapusin ko na lang ang kontrata para libre pamasahe. “
“Ganun ba, sige ikaw ang bahala. Ingat ka lang diyan” May lungkot din sa boses ni Cynthia.
“Ingat din kayo diyan ni tatay. Sorry at ginising ka pa yata ni tatay. Alam kong gabi na diyan. 6 pm pa lang dito. Limang oras kasi kayong advanced dito sa amin.”
Matapos ang paguusap, Biglang nagbago ang sitwasyon. Naudlot ang kung ano mang maaring sanang nasimulan.
“Tay , salamat ho “
Hindi siya sinagot ni Domeng. Halata ang pagiging asiwa nito.
Bigla namang nabahiran ng lungkot ang saya sa mata ni Cynthia.
Nagkatitigan ang dalawa. Walang salitang namagitan. Nagpapakiramdaman.
Hanggang parehong nakatulugan ang agam-agam.
————————
Kinabukasan, tanghali na ng magising si Cynthia. Wala na sa tabi niya si Domeng.
Sa isang maliit na mesa sa tabi ng kama ay ang kanilang breakfast.
Kababangon lamang niya ng lumabas ng banyo si Domeng.
Nawala ang sana ay salubong niyang matamis na ngiti sa biyenan ng makitang seryoso ang mukha nito. Bahagya lamang itong tumango sa kanya bago nagsalita.
“Halika na kumain na tayo at ng makauwi na tayo ng maaga-aga..baka abutin pa tayo ng trapik.”
“Sige tay sasaglit lang ako sa banyo.” Naguguluhang sagot niya. Wala na ang lambing sa tinig ng biyenan.
Halos hindi sila naguusap habang kumakain.
Ganun din sila sa sasakyang habang binabaybay ang kahabaan ng Sta Rosa-Silang road pauwi. Naguguluhan si Cynthia sa biglang pagbabago sa inaasal ng biyenan, Kahapon lang ay napakasaya nila.
Sinikap niya magpasimula ng mapaguusapan. Subalit , isang tanong, isang sagot lamang si Domeng.
Minabuti na lamang niyang tumahimik. Masama ang loob.
Nasasaktan . Hindi maintindigan ang biyenan. Sa iglap lamang, nagbago ito. Napaisip kung siya ay may nasabe o nagawang mali. Pumikit na lang para ikubli ang namumuong mga luha.
“Okay ka lang ba” May concern sa tinig ni Domeng. Inakalang may dinaramdam ang manugang.
“Ok lang ako tay, naisip ko lamang na masyado ko na kayong naabala sa mga kapalpakan ko.” Pasensiya na ho talaga kayo. Hindi na talaga mauulit. Promise ho.” May bahid ng tampo ang salita.
“Huwag kang magisip ng ganun. Hindi ka kailanman abala sa akin. PAMILYA TAYO. ASAWA KA NG ANAK KO” Mariin at makahulugan ang binitiwang salita ni Domeng.
Hind siya nakatulog ng maayos kagabe. Maraming bagay ang gumugulo sa kanyan isip….pagkatapos ng tawag ni Resty kay Cynthia.
Parang isinampal sa kanyang mukha at isinaksak sa kanyang konsensya ang malaking kasalanang nagawa sa manugang at lalo na sa anak.
KINANTOT NIYA, GINAHASA NIYA ANG ASAWA NG KANYANG ANAK. !!
WALA SIYANG PINAGIBA SA MGA ADIK NA BUMABOY KAY CYNTHIA.!!
Higit sa lahat, ay ang bawal na pagibig na kanyang nadarama para sa manugang. Ang pagnanasang maangkin ito…makapiling ng lubusan.
Pilit mang nilalabanan ang damdamin, lalo lamang sumisidhi ang pagmamahal niya dito. Walang araw na hindi niya iniisip ang manugang.
Nagagalit siya sa sa sitwasyon..sa mga pangyayari. At lalo siyang GALIT sa kanyang kahinaan sa tawag ng laman. Nasayang ang lahat ng naituro sa kanya ng simbahan …ang mga natutunan sa seminaryo.
Kaninang umaga, pagbangon niya, nangako siya sa sarile na sisikapin niyang pigilan ang damdamin para kay Cynthia bago pa lumala ang sitwasyon at maging huli na ang lahat.
—————-
Kinabukasan, maagang bumangon si Domeng para magjogging. Magisa siyang natulog kagabe, Naglock siya ng pinto. Hindi naman kumatok ang manugang.
Paglabas niya ng kwarto, nasa sala na si Cynthia, nakabihis na rin ng pangjogging.
“Kaya mo na bang tumakbo” Tanong niya ng mapansin ng mukhang wala pa itong tulog.
”Kahit briskwalking lang tay”
Sinabayan na lang ni Domeng na magbriskwalk ang manugang.
Walang imikan.
Hindi alam ni Cynthia kung papaano uumisahan ang gustong sabihin ,
Bahagya lamang siyang nakatulog kagabe. Sobrang nasaktan ng pagsarahan siya ng pinto ni Domeng.
“Tay, galit ba kayo sa akin. May nasabe ba ako , o nagawang hindi ninyo nagustuhan.” Sa wakas, nasabe niya rin.
Nagtigilan sa pagkalakad si Domeng.
“Hindi, bakit mo naman naitanong yan?”
“Ah, eh wala ho, kalimutan na lang ninyo ang sinabe ko.
Pauwi na sila ng magsalita uli si Cynthia.
“Tay, pwede ninyo ba akong samahan mamaya. Bibili ako ng cellphone.“
“Sige, duon an rin tayo maglunch” Iniiwasan ni Domeng na tignan ang manugang.
Hapit ang jogging pants, markado ang biyak ng maambok nitong ari.
Ang ganda ng hubog ng puwet nito, Alam niyang nakaTback ito dahil wala siyang makitang marka ng panty.
Pumasok sa kanyang isip ang ibayong sarap na nadama sa pagitan ng mga bilugan nitong mga hita.
Napabilis ang lakad niya pauwi. Bahagyang naiwan si Cynthia.
—————–
Inabot na sila ng gabi sa mall. Bukod kasi sa cellphone, ang dami ring pinamili ni Cynthia. Ang tagal pang pumili kaya paikot ikot sila. Para silang magsyota sa higpit ng kapit ni Cynthia sa braso ng biyenan. Madalas ding sumasagi ang suso duon.
Naglunch. Nagmeryenda. Nanood ng sine sa kagustuhan na rin ni Cynthia.
Hindi naman kaya ng dibdib ni Domeng na tanggihan ang lambing ng manugang.
Madilim na sa labas habang sila ay nasa taxi pauwi ng bahay. Nagbabadya ang malakas na ulan.
————————–
Madaling araw.
Malakas at walang tigil ang buhos ng ulan. Gumuguhit din sa kalangitan ang matatalim na kidlat..kasunod ang napakalakas na dagundong ng kulog.
Naalimpungatan mula sa mahimbing na pagkakaulog si Domeng.
“Tay , tay TAY..TAAY, TAAAY… TAAAAAAAY” Sunod-sunod at palakas ng palakas ang mga katok. Ganun din ang pagtawag.
Nang buksan niya ang pinto, bumungad sa kanya ang manugang, nangangatal sa takot. Naka panty lamang., ‘
“Bakit, anong nangyari?!:
“Mga walang hiya sila , pinagkatiwalaan ko silaaaa Mag baboy! Hu hu hu” Parang wala sa sariling usal nito. Halos hindi maintindihan ni Domeng dahil sa lakas ng panginginig nito.
Biglang pumasok sa isip niya ang trauma ng manugang. Ganito ring kasama ang panahon ng ma-gang rape ito.
Mahigpit niya itong niyakap. Mas mahigpit ang yakap ni Cynthia..para bang nakasalalay dito ang kanyang buhay…habang patuloy sa pagiyak.
“Shhhhhhhh, tahan na, andito ako, Hindi ka na nila masasaktan.”
Pagkasabe nun, kinarga ang niya manugang at inihiga sa kama.
Nananatili silang magkayakap. Mahigpit. Dinig nila ang lalim ng kanilang hininga. Dama ang init ng pagkakalapat ng hubad nilang katawan.
Itutuloy.
This story is fictional any resemblance to names, places and events is purely coincidental.
©2017 Starst1949. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available..
- Incesto: Ang Diary Ni Bryan (End Of Book One) - August 9, 2019
- Ang First Five Ni Misis (the Missing Chapter Before The Final) - July 26, 2019
- Ang First Five Ni Misis (Final) - July 26, 2019