Written by robinhud
This chapter ends with a rape scene. If you are not a fan of that, you may stop reading when you see this ### as you scroll.
Lunch break sa event na pinuntahan ni Daniel at ni Mrs. Mendoza. Lunes, at unang araw ng halos apat na araw na History Heist sa isang pamantasan sa Intramuros. Walang event para sa mga professors nang umagang yon, kaya’t si Daniel lang ang nasa venue at kasalukuyang kumakain sa isa sa mga mesa na nakahanda sa isang malaking bulwagan. Nakapaligid sa kanya ang ilan pang mga mesang puno ng mga estudyante na galing pa sa iba’t-ibang bahagi ng Pilipinas. Tahimik lang si Daniel at wala sa loob na makipagkwentuhan sa iba. Abala ang isip nya kay Ella, hindi nya alam kung ano ang mangyayari sa kanilang relasyon. Ngunit higit pa doon ay okupado din ang kanyang isipan ng imahe ni Mrs. Mendoza na tila ba nananabik syang makita itong muli. Hindi kasi sila magkasamang natulog kagabi, katulad ng naunang usapan, nakitulog si Mrs. Mendoza sa isa nyang kaibigan na taga-Maynila. Pinili ng guro ang ganoong sistema kahit na may nangyayari naman sa kanila ni Daniel dahil ayaw nyang maghinala ang mga kapwa guro na maaaring makaalam na sa isang kwarto lang sila natutulog ng kanyang estudyante.
Maingay ang bulwagang pansamantalang ginawang canteen ng mga kasali sa event. Halos puno din naman ang mga mesa at iilan lang ang bakanteng upuan.
“Can I sit here?”, wika ng isang matandang lalake kay Daniel. Mahaba ang buhok nito na nakatali sa likod at may katabaan ang pangangatawan. Nakasuot ito ng polo-barong na kulay abo, at itim na pantalon ngunit naka-tsinelas at itim na medyas. Sa tantya ni Daniel ay nasa mahigit 60 anyos na ito, halata din naman sa kulubot nitong mukha at puting buhok.
“Sure po.”, wika ng binata.
Naupo sa harap nya ang matandang lalake. Tiningnan sya nito at agad na napansin ang suot nitong ID Lace. Dahil academic event ito ay required ang pagsusuot ng school ID ng bawat estudyante.
“Roberto Torres University?”, tanong ng matanda. Nagulat si Daniel dahil matanda mang tingnan ay malakas pa din ang boses nito. “Sa Santa Ana ba yan?”
“Opo.”, tipid ang sagot ni Daniel.
Napangiti ang matanda.
“Malamang ikaw yung panlaban ni Mariel, ano?”
Nagulat si Daniel dahil kilala ng matanda ang kanyang guro.
“Opo, sino po ba kayo?”
Uminom muna ng softdrinks ang matanda matapos sumubo ng kanin.
“Small world. I am Rocky, estudyante ko si Mariel sa Masters Degree nya.”, may ngiting sagot ng matanda.
“Ay sir, magandang araw po.”, hindi alam ni Daniel kung makikipagkwentuhan ba sya o ano.
“San si Mariel?”, tanong ng matanda.
“Hindi po yata pupunta ngayon kasi wala naman pong event for faculty.”
“Pero nandito sya sa Maynila?”
“Opo.”
“I see. So anong subject mo sya teacher?”, tanong ng matanda.
Tapos nang kumain si Daniel ngunit nahiya naman syang iwan ang professor.
“Sa Rizal po.”
“O, nakwento na ba nya ang love story ni Rizal at Leonor Rivera?”, may kahalong tawa na pang-aasar ang boses ni Sir Rocky. Tila ba nanunuya habang minumunlay ang ulam nyang manok bago ito ihalo sa kanin.
“Po?”
“Obsesyon ni Mariel yang lovestory ni Rizal at Leonor. Yan ang master’s thesis nya.”
Ngayon naisip ni Daniel na totoo pala ang sinabi ni Mrs. Mendoza sa kanya.
“Parang ang corny naman na thesis non sir?”, banat ni Daniel.
“Well, oo. But Mariel took it on a different level. Pinakita nya kung papaano nagbago si Rizal mula nang maghiwalay sila ni Leonor. Saka I think, Rizal and Leonor’s love story is significant until today. Alam mo ba na every Rizal Day, may nakahandang upuan para sa mga anak at apo ni Leonor sa mga seremonya sa Luneta?”
“Talaga po?”
“Yes. Totoo yon. Mariel knows everything about it.”
“Ano po ba nangyari kay Leonor?”, napatanong na lang si Daniel.
“Itanong mo kay Mariel.”, patawang sagot ni Sir Rocky. “But you know, she was Rizal’s first love and I believe the feeling is mutual. Mahal din ni Leonor si Rizal. Kaso when Rizal’s name was getting a lot of heat, yung mga magulang ni Leonor, hinadlangan na yung relationship nila. Yung nanay nya, si Si Silvestra Bauzon Rivera, hinarang yung mga sulat ni Rizal mula Europa.”
Nakatingin na lang si Daniel sa matandang propesor.
“So ilang taon din na nagsusulat si Rizal para kay Leonor pero hindi naman nakukuha kasi nga hinarang ng magulang. Until such time na sumuko na si Leonor at nagpakasal kay Charles Kipping, isang engineer na kasamang gumawa ng riles mula Maynila hanggang Dagupan.”
“Grabe, tragic po pala.”
“Sinabi mo pa.”, pagsang-ayon ng professor. “Pero hindi pa yon. Nung bago ikasal si Leonor kay Kipping, nakita nya yung mga itinagong letters ni Rizal. Sa sobrang lungkot nya, itinago nya yung iba sa isang lalagyan na may initials na ‘J’ at ‘L’. Tapos yung iba, sinunog nya, yung abo, inilagay nya sa wedding gown nya.”
“Parang pelikula po.”
“Well, oo. But you know, Rizal immortalized her love for Leonor. You know how?”, tanong ng professor.
“Pano po?”
“Si Leonor ang inspirasyon ni Rizal kay Maria Clara ng Noli Me Tangere. First love e.”, sabay tawa ni Sir Rocky.
“E ano po nangyari kay Rizal?”
“Ayon, sabi ni Mariel sa thesis nya, yon daw ang dahilan kaya naging babaero si Rizal.”, natawang muli ang matandang professor.
“Ganun po ba talaga?”
“Pwede, nasaktan kasi sya. Sabi nga nila pag nasaktan ka daw sa first love mo, mag-iiba ka daw talaga.”, wika ng professor habang umiiling.
Naisip ni Daniel si Ella at kung paano sya nasaktan ng malaman nya ang trabaho nito.
“Mukhang ganon nga po.”, napangiti si Daniel.
“Mukhang nakarelate ka bata.”, kulit ni Sir Rocky.
Hindi sumagot si Daniel.
“Kung nangyari man sayo yan bata, sana yung pagbabago na mangyari sayo ay para sa mas makabubuti. Change for the better ba. Wag change to be a man that one day you will not be proud of.”
“E bakit po si Rizal, naging babaero. Hindi naman po yon for the better.”
“Alam mo kung ano ang maganda sa pag-aaral ng history, bata?”
“Ano po?”
“You now have the knowledge to know what to do and the power to change the outcome.”
Unang nagkita si Danilo at Mariel sa Sta. Ana. Nasa parehas silang taon sa high school, 3rd year. Si Mariel ay nag-aaral sa pribadong paaralan sa kabilang bayan habang si Danilo ay sa pampublikong paaralan ng Sta. Ana.
Likas ang hilig ni Mariel sa pagsulat. Palibhasa’y nagiisang anak ng mayamang pamilya, mabilis itong nagsawa sa mga laruan noong kanyang kabataan. Ang kanyang pagkainip, dahil sya lang ang bata sa bahay ay idinaan nya sa pagbabasa ng mga libro. Dahil sa dami ng kanyang nabasa ay nahiligan nya ang pagsulat ng mga kwento kung saan nya ibinubuhos ang mga pangarap na magkaroon man lang ng kalaro o kausap na kaedad nya sa kanilang bahay. Habang lumalaki ay lalo syang nahilig magsulat. Naging madali sa kanya ang paghabi ng salita at paggawa ng mga tugma.
Paboritong libangan ni Mariel ang pagtambay sa kampanaryo ng simbahan ng Sta. Ana kung saan nya tanaw ang mga bukirin, ang bundok at ang ilog. Dito sya nakakakuha ng inspirasyon sa mga tula, sanaysay at kwentong kanyang isinusulat. Isang-dapithapon, habang nakatambay si Mariel at nakatanaw sa magandang tanawin ng Sta. Ana mula sa tore ng simbahan, humahangos na pumanik si Danilo sa matarik na hagdan ng kampanaryo.
Hilig ni Danilo ang gumuhit ng larawan. Dahil nga sa laki sa hirap, lapis at papel lang ang kanyang libangan kaya’t napilitan syang hasain ang galing ng kamay sa pagguhit ng iba’t ibang larawan. Noong araw na yon ay nais ni Danilo na makita ang paglubog ng araw, dahil gusto nya itong iguhit at ibigay sa kanyang lola dahil kaarawan nito. Hindi nakaabot si Danilo dahil nakalubog na ang araw nang sya ay dumating. Iyon ang unang pagkikita ng dalawa na nauwi sa pag-iibigan.
Lihim ang kanilang relasyon, dahil minsan itong nalaman ng kanyang amang alkalde ay nagalit ito at sinabihan syang wag nang makipagkita sa lalaki. Alangan daw kasi kay Mariel ang tulad ni Danilo na anak ng isang magbubukid. Hindi raw bagay sa katulad nyang mala-prinsesa ang buhay ang isang kahig at isang tukhang pamumuhay ni Danilo Santiago. Langit at lupa ang pagitan ng estado sa buhay ni Danilo at Mariel. Mayaman ang dalaga, galing sa makapangyarihang angkan ng mga Buencamino na nagdomina ng pulitika sa Sta. Ana sa mga nakalipas na taon. Ang binata ay anak ng mga magbubukid na nakikisaka lang sa mga mas mayayamang may-ari ng lupa.
Pilit nilang itinago ang kanilang relasyon, at ang dingding ng kampanaryo ng simbahan ng Sta. Ana ang piping saksi sa wagas na pagmamahal nila sa isa’t-isa.
Nasa ikalawang taon ng kolehiyo si Mariel. Mula sa Sta. Ana ay ipinadala sya ng kanyang magulang sa Maynila upang dito magpatuloy ng pag-aaral. Labag man sa kanyang kalooban ay wala syang magawa kung hindi ang sumunod na lamang at magtapos ng pag-aaral.
Sabado ng umaga at excited na bumangon si Mariel mula sa kanyang higaan. Kahit wala syang pasok ay maaga syang nagising ngayong araw na ito. Isang beses kasi sa isang buwan, umuuwi ang kasama nya sa apartment na si Nanay Pasing sa kaanak nito dito din sa Maynila. Si Nanay Pasing ang tumatayong tagapag-alaga ni Mariel at kasama nya sa studio type na apartment na inuupahan ng kanyang magulang para sa kanya.
Alas siete pa lang ng umaga ay nakaalis na si Nanay Pasing sa apartment ni Mariel. Linggo na ng gabi ang balik nito kaya naman solo ni Mariel ang apartment. Sa mga pagkakataong wala siyang kasama ay doon siya dinadalaw ni Danilo, ang kanyang nobyo mula sa kanilang bayan ng Sta. Ana.
Sabik na naghihintay si Mariel kay Danilo sa kanyang apartment. Solo nila ang lugar at malaya nilang magagawa ang kanilang mga nais gawin.
“Ang tagal mo naman, miss na miss na kita.” bungad ni Mariel kay Danilo.
Matangkad si Danilo. Batak ang kanyang katawan sa hirap sa bukid. Walang kakayahan ang kanyang mga magulang na pag-aralin sya sa kolehiyo kaya’t napilitan syang tumulong sa pagsasaka sa mga bukirin. Maitim ang kanyang balat, tupok sa pagbibilad sa init ng araw. Makapal ang kalyo sa kanyang mga kamay. Malago ang kanyang buhok at makapal ang kanyang kilay na nasa ibabaw ng malamlam na mata. Matangos ang kanyang ilong at may kakapalan ang kanyang mga labi. Matipuno ang kanyang pangangatawan kahit na mas madalas na malalaking tshirt ang kanyang suot dahil sa yon lang ang meron sya.
“Buti nga nakadiskarte ako ng pamasahe.”, wika nito matapos halikan ang nobya.
“E kasi sabi ko sayo, papadalan na lang kita.”, wika ni Mariel habang kumukuha ng tubig na maiinom.
Naupo ang dalawa sa sofa.
“Hindi na, gamitin mo yang pera mo sa pag-aaral mo. Saka, swerte ako ngayon, nanalo ako kahapon sa jueteng. Naawa kasi ako kay Mang Temyong, kaya kahit isang beses isang linggo tumataya ako sa kanya. E sinwerte, nanalo ako ng sampung libo. Ibinalato ko sa kanya yung kalahati, tapos naghati kami ng inay sa natira. Kaya may pamasahe ako ngayon.”, nakangiti si Danilo.
Hindi na pinatapos pa ni Mariel ang nobyo at agad nya itong hinalikan, madiin at puno ng pananabik. Mahigit isang buwan din ang hindi nila pagkikita, at ngayong kasama nya na ang lalaking labis nyang iniibig ay hindi sya magpapaawat. Gumanti naman si Danilo sa bawat halik ni Mariel ngunit bigla itong huminto nang maramdamang nadadala na si Mariel sa init ng kanilang mga halik.
“Bakit?”, tanong ni Mariel. “Ayaw mo na sa akin?”
“Hindi.”, mabilis na sagot ni Danilo. “Alam mo yung Taverna malapit sa sentro?”
“Oo.”, sagot naman ni Mariel habang sinisiil ng halik ang leeg ni Danilo.
“Teka lang.”, nakangiti nitong wika. “Natanggap ako don, dishwasher. May trabaho na ako.”
“Wow. Congrats!”, wika ni Mariel ngunit hindi pa din sya tumitigil sa paghalik sa nobyo.
“Teka lang mahal.”, awat ni Danilo.
Kumalas si Mariel.
“Baka pwede na natin sabihin sa atin na may relasyon tayo?”, tanong ni Danilo. “Ang hirap kasi na kahit sa mga magulang ko hindi ko pwedeng sabihin. Ang hirap ng ganito na parang kailangan natin laging magtago.”
“Konti na lang mahal ko, di ba ang usapan natin pag nakapagtapos na ako ng college, saka natin sasabihin. Alam mo naman si Daddy, magagalit yon.”, paliwanag ni Mariel.
Hindi na nakasagot si Danilo dahil hinalikan syang muli ni Mariel. Kahit malungkot ay walang nagawa ang binata kung hindi magpadala na lang din sa pananabik na kanyang nararamdaman.
Pinagsaluhan nila ang buong araw at ang buong magdamag.
Tanghali na ng Linggo nang magising si Mariel at Danilo. Sinulit nila ang pagkakataon at inabot na ng umaga sa pagtatampisaw sa ligaya ng kanilang mga katawan. Matapos magluto ay kumain na ang dalawa.Sa hapag kainan ay iniabot ni Mariel ang isang notebook kay Danilo.
“Ano to?” tanong ng binata.
Binuksan ito ni Danilo at binasa ang nilalaman. Koleksyon ito ng mga saloobin ni Mariel habang sya ay mag-isa sa Maynila. Dito nakalagay ang mga salitang nais sabihin ni Mariel kay Danilo ngunit magkalayo sila nang mga oras na yon. May ilang mga tula, at ang ilan naman ay mga kwento, at pangarap ni Mariel para sa kanilang dalawa.
“Sinusulat ko yan gabi gabi, e nakapuno na ako ng isang notebook kaya ibibigay ko na sayo.”, wika ni Mariel. “Sana hindi ka nabaduyan.”
Masaya si Danilo sa natanggap mula sa kanyang nobya.
“Pero sino tong Erna Verrolio? Bakit by Erna Verrolio ang nakasulat?”, tanong ng binata.
Nangiti si Mariel.
“Leonor Rivera, yung first love ni Rizal.”, nakangiti nitong sagot.
Napatawa si Danilo?
“So ako si Jose Rizal?”
“Arjo, Arjo Seliz.”
Mula sa ngiti ay mababakas ang lungkot sa mukha ni Danilo. Mula sa pagkaakupo sa magkatapat na upuan ay lumapit sya kay Mariel at lumuhod sa tapat nito. Hinawakan nya ang dalawang kamay ng nobya.
“Birthday ng nanay ko sa susunod na buwan. Pwede bang dalin kita sa bahay at ipakilala sa kanila?”
“Napagusapan na natin to di ba? Alam mo naman sa bayan natin, napakabilis ng balita.”
“Sige na mahal ko. Gusto ko lang makita ng mga magulang ko kung gaano kaswerte ang anak nila.”
“Sa susunod na lang please? Pag nalaman kasi ni Daddy siguradong magagalit yon.”
“Lagi na lang ba tayong ganito Mariel? Marangal naman ang pamumuhay ko, wala naman akong ginagawang masama, pero bakit parang ang hirap sayo na ipaglaban tayo? Parang wala ka namang ibang nasa isip kung hindi yung galit ng Daddy mo.”, unti-unting tumataas ang boses ng binata.
Tumayo ito mula sa pagkakaluhod.
“Hindi ko tuloy maiwasang hindi maisip na baka talagang ikinakahiya mo lang ako.”, dugtong ng binata.
Napatayo si Mariel. Inakap nya si Danilo.
“Hindi. Wag na wag mong iisipin yan. Hindi ko lang pwedeng kontrahin ang Daddy dahil umaasa pa ako sa kanya habang nag-aaral ako. Kaya nga sabi ko sayo di ba? Pag ka graduate ko sasabihin na agad natin para kahit magalit sya o palayasin nya ako, nakapagtapos na ako ng kolehiyo, kaya na nating tumayo sa sarili natin.”
“Kaya naman natin ngayon, may trabaho naman ako.”
Hindi sumagot si Mariel.
“Oo nga pala, hindi kaya ng trabaho kong pagtapusin ka sa kolehiyo. Saka pano ko nga naman makakayanang ituloy ang mala prinsesa mong buhay pag umalis ka sa palasyo nyo.”, halatang nanunuya si Danilo.
“Anong ibig mong sabihin?”, tanong ni Mariel. “Na takot akong mabuhay ng walang mga materyal na bagay? Na mas pipiliin kong maging prinsesa kaysa makasama ka habang buhay?”
“Sayo nanggaling yan.”
Isang mabilis na sampal ang pinakawalan ni Mariel papunta sa pisngi ni Danilo.
“Ang liit ng tingin mo sa akin.”, napahagulgol ni Mariel.
“Nung namatay si Mommy last year, I promised her na magtatapos ako. Ibigay mo naman na sa akin ‘to. Dalawang taon na lang. Puro sarili mo ang iniisip mo.”
Lumayo si Danilo kay Mariel at akmang kukunin ang dala nyang bag at mag-aayos pauwi.
“Maghiwalay na lang tayo Mariel. Pagod na ako sa ganito.”
“Sige, tutal wala ka namang ibang bukang bibig kung di tungkol lahat sa nararamdaman mo. Naisip mo ba ako? Anong nararamdaman ko? Malayo ako sayo, wala akong pamilya dito. Tapos pag punta mo dito sasabihin mo sa akin na pagod ka na sa atin? Ikaw lang ba may karapatang mapagod Danilo? Sige, kung gusto mong humiwalay, maghiwalay na tayo.”
Tahimik na naghinintay si Danilo ng bus pauwi ng Sta. Ana. Hindi tulad ng mga nauna nyang byahe na inaabot sya ng dilim sa Maynila, ngayon ay halos alas singko pa lamang ng hapon. Nakaupo sya at naghihintay sa bus station habang binabasa ang mga sulat ni Mariel sa notebook na ibinigay sa kanya.
Maya-maya pa ay nadinig nya ang dispatcher ng bus station na nagsabing alas nueve pa ang susunod na bus pa Sta. Ana dahil nabangga ang bus na pang alas-singko. Lumabas si Danilo ng bus station at naghanap ng matatambayan.
Nakita nya ang isang beerhouse pagtawid ng kalsada. Kasalukuyan pa lamang itong nagbubukas. Pumasok sya sa loob, naupo sa sulok na mesa. Maya-maya pa ay nilapitan sya ng isang babae at nagtanong kung ano ang gusto nyang inumin.
“Nasa Sta. Ana ako, magkita tayo mamayang gabi sa simbahan. -Ella”, yan ang nabasa ni Daniel nang tingnan nya ang mensahe sa kanyang cellphone. Inabot na ng dapithapon ang byahe nila ni Mrs. Mendoza pabalik ng Sta. Ana. Hapon na din kasi sila umalis ng Intramuros.
“Gusto mong hatid kita sa inyo, Daniel?”, tanong ng guro nang mapansing nakapasok na sila sa Sta. Ana.
“Kahit wag na po. Kung saan lang po yung way nyo ma’am. Baka mapagod po kayo.”
“Naks, sweet mo naman. Ihahatid na kita sa inyo, ituro mo lang ang daan. By the way, nag-enjoy ka ba sa Maynila?”, tanong ng guro.
“Opo ma’am, masaya po kasi kasama ko kayo.”
“So, kikiligin na ba ako?”, ngiti ng guro.
“Pwede naman ma’am.”, bawi ng binata.
Hindi maikakaila kay Daniel na nahuhulog na ang loob nya sa guro. Gulo pa din ang kanyang isip sa kanila ni Ella, at hindi nya alam kung saan patutungo ang kanilang relasyon. Ngunit isa lang ang malinaw sa ngayon, wala syang pakialam kay Ella at ang tanging nasa isip nya ay si Mrs. Mendoza.
“Lagot ka sa girlfriend mo.”, wika ng guro.
“Ok lang yon ma’am, wala na po kami.”
“Bakit naman?”
Hindi sumagot si Daniel. Tanong ang ibinalik nya sa guro. “Kayo ma’am, paano po ang asawa nyo?”
Napabuntong hininga si Mrs. Mendoza. Mukhang alam na nya ang nais mangyari ng binata.
“We will see Daniel kung saan tayo makarating.”, simpleng sagot nito.
Nasa tapat na sila ng simbahan ng Sta. Ana at wala sa isip nya ang bumaba ng sasakyan para makipagkita kay Ella. Ngunit isang pamilyar na mukha ang nakita nyang nakatayo sa gilid ng plaza. Si Lola Oria.
“Ay si Lola.”, wika ni Danilo.
Nagulat naman si Mrs. Mendoza at napatingin sa direksyon ng matanda. Hindi nya malilimutan ang itsura nito at hindi sya maaring magkamali. Napahinto ang sasakyan sa harap ni Lola Oria.
“Lola mo sya Daniel?”
“Opo ma’am, dito na lang po ako bababa para masabayan ko po si Lola pauwi.”, wika ng binata habang inaabot ang bag nya sa likurang upuan ng sasakyan.
Parang binuhusan ng malamig na tubig si Mrs. Mendoza.
“Daniel?”, tulalang tanong nito sa binata na pababa na ng sasakyan.
“Ma’am?”
“Tatay mo si Danilo Santiago?”, kita sa mukha ni Mrs. Mendoza ang halo-halong emosyon.
Tumango lang ang binata. “Bakit po ma’am?”
Halos tumayo ang balahibo ni Mrs. Mendoza sa buo nyang katawan.
“This can’t be.”, wika nito. “Get out!”
Gulong gulo ang isip ni Daniel sa inasal ng guro. Wala syang ibang nasa isip kung hindi ang posibilidad na kilala ng guro ang kanyang ama at ang pang-gagahasa na ginawa nito na sa bayan ng Sta. Ana. Nasa harap nya si Lola Oria na sinalubong sya agad ng tanong.
“Oh, napuntahan mo ba ang tatay mo apo?”
Tila ba asin na ipinahid sa sugat ang mga salita ni Lola Oria. Sa isip ni Daniel ay may posibilidad na mabago ang relasyon nila ng guro dahil nalaman nito ang tungkol sa kanyang ama, tapos ang unang bumungad sa kanya ay ang kanyang lola na tungkol agad sa taong kinamumuhian nya ang tanong.
Napaluha si Daniel sa pinaghalong galit at pag-aalala. Hindi nya pinansin ang kanyang lola at dumerecho sa simbahan.
Malungkot na sumakay ng tricycle pauwi ang matanda.
###
Pagpasok ng simbahan ay agad nyang nakita si Ella. Suot nito ang hapit na tshirt at maigsing short. Agad na lumapit si Ella kay Daniel. Hinawakan nito ang kamay ng nobyo at binulungan.
“Sa kampanaryo tayo.”
Mabilis na naglakad si Ella papanik ng kampanaryo.
Lito pa din si Daniel sa kung ano ang mararamdaman nya kay Ella. Nagagalit sya dahil sa pagsisinungaling nito at namumuhi sya sa ginagawa nito para kumita ng pera. Hindi nya tanggap na ang sarili nyang nobya ay nagbebenta ng katawan para kumita.
Balot ng galit ang puso ni Daniel. Tumatakbo pa din sa isipan nya ang larawan ni Mrs. Mendoza nang malaman nitong anak sya ng isang rapist. Totoo ngang buong buhay nya ang apektado ng ginawa ng kanyang ama. Naunawaan nya sa pagkakataong ito na habang buhay nyang dadalin sa kanyang pangalan ang kahayupang ginawa ng isang Danilo Santiago. Habang buhay na dala ni Daniel ang kasalanan ng kanyang ama.
Sumunod sya kay Ella at habang dahan-dahang pumapanik ng kampanaryo ay dahan-dahan din ang pagpatak ng luha ng binata. Hindi nya alam kung paano ipoproseso ang mga bagay-bagay, ang mga pangyayari sa pagitan nila ng guro, ang pagsisinungaling ni Ella, at ang epekto sa kanya ng kasalanan ng ama.
Nadatnan nya si Ella na nakadungaw sa bintana ng kampanaryo. Agad nya itong nilapitan at marahas na inakap mula sa likuran.
“Bakit ka nagsinungaling sa akin?”, madiin na tanong ni Daniel.
Nagulat si Ella.
“Anong sinasabi mo?”, tanong nito.
“Pinuntahan kita sa pinapasukan mo, wala ka don, tapos may nadinig akong mga lalake na galing sa salon mo, pinagkkwentuhan nila kung gaano ka kagaling sa kama.”
Lalong humigpit ang hawak ni Daniel sa nakatalikod na nobya. Hindi makapalag si Ella dahil likas syang mas maliit sa nobyo.
“Wala akong alam dyan Daniel, ano ba, nasasaktan ako.”
Hinigpitan pa lalo ni Daniel ang hawak sa nobya habang sinisimplehang buksan ang butones at zipper ng kanyang pantalon.
“Sinungaling!”, sigaw ni Daniel.
Mabilis na ibinaba ni Daniel ang suot na shorts at panty ng nobya.
“Bakit mo ginawa yon ha! Kulang ba ito sayo?!”
Pagkasabi nuon ay biglang ibinaon ni Daniel ang kanyang ari sa tuyong lagusan ni Ella.
Sisigaw sana si Ella ngunit ayaw nyang gumawa ng eskandalo. Kahit masakit ay pinili nitong manahimik.
“O talaga lang na malibog ka?!”, tanong ni Daniel habang inililipat ang kanyang mga kamay sa suso ng nobya.
“Sumagot ka!”, wika nito habang pilit na inilalabas pasok ang ari sa hiwa ni Ella.
Lumuluha na si Ella at balot na ng takot ang katawan nito.
“Bakit ayaw mong sumagot! O iniisip mo kung magkano ang sisingilin mo sa akin?”
Masakit ang ginagawang paglabas pasok ng ari ni Daniel sa nobya ngunit mas masakit para sa dalaga ang mga salita ni Daniel. Napahagulgol ito sa takot, sakit at awa sa sarili.
“Sumagot ka! Kulang ba ako sayo? Ilang titi ba gusto mo!”
Hindi gumalaw at umimik si Ella.
“Puta ka!”, sigaw ni Daniel habang winawasak ang nobya.
Tahimik si Ella at patuloy sa pag-iyak.
“Yan, dumudulas na! Kita mo gusto mo din pala!”
Unti-unting lumuwag ang hawak ni Daniel sa nobya ng maramdaman nitong dumudulas ang ari ng dalaga.
“Sabi nung mga lalaki, magaling daw umibabaw si Ella. Halika pakita mo sa akin.”
Sa puntong yon ay naging malinaw kay Ella ang lahat.Buong lakas na pumiglas ito mula kay Daniel. Itinaas nya ang kanyang shorts at mabilis na sinampal ang nobyo.
“Hayop ka Daniel! Hindi ako nagsinungaling sayo.”
Napatigil si Daniel na tila ba nagising mula sa malalim na pagkakatulog.
“Dalawa kaming Ella doon. Kahit kailan hindi ko magagawang ibenta ang sarili ko sa iba. Oo sa salon spa ako nagttrabaho pero kahit kelan hindi ako nagmasahe ng kahit na sino don lalong hindi ako nagpapabayad para sa katawan ko.”
Tila binuhusan ng malamig na tubig si Daniel.
Patakbong bumaba ng kampanaryo si Ella.
-Itutuloy.
Please do Comment and RATE the story to motivate the authors.
