Read MANG TEMYONG 11 (Last Chapter)

Written by sanake

WASSUP MGA MAMSER, BOSS/MADAM., ATEKUYS! LAST CHAPTER NA PO ITO. MAGKAKAROON NG BAWAT STORY ANG MGA BIDA SA ATING KWENTO.

PASENSYA NA KUNG PURO FLASHBACK AT HINDI NATATAPOS ANG MGA ITO. KASAMA PO TALAGA YUN SA KANILANG SARILING MGA STORY.

SALAMAT SA MGA SUMUPORTA, NAGBASA, NAGBIGAY NG OPINYON! SALAMAT!

SANA PATULOY PA RIN ANG PAGBASA NIYO SA MGA SUSUNOD PANG MGA KWENTO.

—–

Chapter 11 (Last Chapter)

Natapos nga ang kasiyahan na naganap sa bahay ng kanilang school president. Nag-siuwian na ang mga estudyante sa kanilang mga bahay. Ang iba ay nagpahinga muna bago pasukin ang mundo ng pagtatrabaho.

Lumipas ang ilang linggo at muling nagkita-kita ang tatlong magkakaibigan. Nag-usap sila sa isang coffee shop. Si Tiffany ang namuno ng kanilang pag-uusap dahil ito ang naatasan ng school president patungkol sa isang offer.

Noong kanilang graduation party, nasabi ng matanda sa dalaga ang patungkol sa isang baryo sa kanilang probinsya. Nangangailangan sila ng mga magtatrabaho roon na talagang may kakayahan na mapunan ang pangangailangan ng kanilang lugar.

Si Tiffany ay nagtapos ng kursong pagtuturo sa elementarya. Isa siya sa mga nagtapos na nasa una ang pangalan sa listahan ng mga grado. Siya ang inatasan ng kanilang school president sapagkat guro ang pangunahing kawalan sa kanilang lugar. Nabanggit ng kanilang school president na kailangan ay tatlong magtatrabaho ang pupunta sa kanilang baryo para isahang byahe at pagpapakilala na lang ang gagawin.

“Mga beb, inalok kasi ako ni Madam School President na magtrabaho sa lugar nila. Naisip ko since pwede naman tayong tatlo, kaya sinabi ko sa inyo ngayon.”

“Saan bang lugar beb?” – Stephanie

“Sa San Nicolas, Pangasinan.” – Tiffany

“Eh pano tayo makakapunta ron?” – Lauren

“Ihahatid tayo. Kada bakasyon lang ang uwi rito sa maynila.” – Tiffany

Saglit na natahimik ang dalawa. Pinag-iisipan kung tutuloy ba sa inaalok ng kanilang kaibigan. Wala namang problema sa kanila ang trabaho dahil nakapag-invest naman sila sa kumpanya ng kanilang mga magulang kaya kahit mababa ang sahod ay ayos lang. Ang iniisip lang nila, ay wala sila sa mga okasyon na mahahalaga dahil kada bakasyon lang ang libreng oras sa pag-uwi.

“Oh ano mga beb, tutuloy ba kayo? Nakapagpaalam na ko kina Mom and Dad.” – Tiffany

“Hmmmm… sige beb tuloy ako. As nurse ako ng baryo.” – Lauren, sabay ngiti ng malaki. Matagal na niyang gusto na makatulong as nurse kaya ito ang kanyang napiling kurso. Sumasama rin ito sa mga outreach program ng kanilang unibersidad.

“Ako rin, maiintindihan naman nila Mom and Dad yon panigurado.” – Stephanie, kampante ito na papayag ang kanyang mga magulang dahil nagsimula ito sa pagtatrabaho bilang mga social worker na tumutulong sa mga batang hindi nakakapag-aral at minsan ay nasa kalsada.

“Ok! Tawagan na natin si Madam.” Tuwang-tuwa si Tiffany na sila pa rin ang magkakasama hanggang sa pagtatrabaho.

Kinausap nila ang kanilang Madam at sinabi na kumpleto na ang mga pupunta rito. Tinanong nila kung kinakailangan na may lisensya sa kursong natapos dahil mga fresh graduate pa lamang sila. Sumagot naman ang matanda na hindi naman ito kailangan dahil sa baryo lamang sila maglalagi at hindi naman malaki ang kanilang pamahahalaan. Sinabi rin nito na may kasabay sila sa pag punta sa Pangasinan pero maghihiwalay lang kapag pupunta na sa kanilang baryo. Ang mga ito ay sa kabilang baryo lang kaya pwede rin nila itong makausap.

Natapos ang kanilang pag-uusap. Nagsiuwi na ang mga dalaga sa kanilang tahanan. Talagang sinulit ang natitirang 2 buwan sa kanilang mga buhay bago malayo at magtrabaho. Ang 2 buwan na natira sa kanila ay natapat sa summer kaya naman nag-enjoy ng todo ang mga ito dahil lumalabas sila ng kanilang mga pamilya at nakakapunta pa sa mga beach at dagat. Ito rin ay nangibang bansa para maglagi ng mga tatlong araw hanggang isang linggo.

Ang mga dalaga ay nakausap na ang kanilang mga magulang patungkol sa pagtatrabaho sa malayong lugar. Hindi naman tumutol ang mga ito dahil alam nila na gusto ito ng kanilang mga anak. Isa pa, kilala rin nila ang nagpadala sa mga ito. Sinabi nila ang mga detalye ng lugar, kung saan, pano pumunta at kung ano ang mga makikita sa lugar.

Samantala, si tatlong dalaga ay nag-iisip ng kanilang mga sasabihin sa mga mahahalagang mga tao sa buhay nila. Sa apat na taon sa paglalagi sa kolehiyo, walang nangyaring kantutan sa mga buhay ng dalaga dahil sinunod nila ang mga sinabi ng mga magulang. Dahil dito, puro pagsasarili na lang ang kanilang mga ginawa.

Bago pumasok sa kolehiyo ay nag-usap ang tatlong dalaga at kanilang mga magulang.

*FLASHBACK*

(Tiffany)

“Anak, pwede bang huwag muna magboyfriend?” Paputol-putol na sabi ng kanyang mga magulang.

“Po?” Nagulat naman si Tiffany sa sinabi ng magulang. Naalala niya si Mang Temyong.

“Nag-aalala kasi kami baka mabuntis kung sakali.” Tatay ni Tiffany.

“Sana ay ang ate mo muna ang unang magkaroon ng anak.” Nanay ni Tiffany.

Napatango naman ang dalaga sa mga narinig. Wala namang problema sa kanya ang sinabi ng mga magulang dahil kahit siya ay nag-aalala na baka mabuntis siya ni Mang Temyong na hindi naman niya kasintahan. Ang ate niya kasi ay ipinakasal sa mga business partners nito sa edad na 19. Limang taon na silang sumusubok pero hanggang ngayon ay wala pa rin.

“Ok po. Wala naman pong problema sakin tutal wala naman po akong boyfriend.” Ngiti ng dalaga sa mga magulang at nagyakap ang mga ito.

(Lauren)

“Anak, maaari ka ba naming makausap?” Tanong ng mga magulang ni Lauren sa kanya.

“Opo. Tungkol saan po ba?” Sabay lapit sa mga magulang. Kasalukuyang nasa condo unit sila ng dalaga.

“Pwede bang magtapos ka muna ng pag-aaral mo bago ka magboyfriend?”

“Po? Wala po akong boyfriend.” Sagot naman ng babae at umiiling-iling pa ang mga ito.

“Alam naman namin yon iha. Gusto ko sana na gumaling muna sa aking sakit bago mo ipakilala ang iyong kasintahan.” Tatay ni Lauren.

“Opo naman. Wala pong problema yon sakin Dad.” Nangiti naman ang nanay ni Tiffany sa tinuran ng dalaga. Talagang napakamasunurin ng kanilang anak.

(Stephanie)

“Mom. Pwede na ba ko magboyfriend?” Tanong ni Stephanie sa kanyang nanay.

“Ha? Bakit may jowa ka na ba?” Balik na tanong nito.

“Wala pa po.” Sabay nguso at balik sa pagkain ng kanyang hapunan.

“Magtapos ka muna ng kolehiyo. Tas tsaka ka magjowa-jowa.”

“Ok dad.” At natapos ang kanilang hapunan na nag-uusap at nagkkwentuhan.

—–

Bago matapos ang bakasyon at pumasok sa kanilang mga piniling kurso.

Talagang sinulit ng mga dalaga ang kanilang pakikipagtalik sa mga taong nagbibigay ng sarap sa kanila. Halos araw-araw ay may dilig na natatanggap ang mga ito. Gayun din ang mga barakong nagpapakasasa sa kanilang mga katawan.

Si Tiffany, halos araw-araw ang pakikipagkantutan kay Mang Temyong. Pati na rin sa dalawang construction worker. Maging ang mga katrabaho ng mga ito ay kanya na ring nakantot.

Si Lauren, magmula ng may mangyari kay Tiffany at Mang Temyong, ay si Robot na ang madalas sa condo niya. May mga araw na wala ito at ang tatlong lalaki ang kasama niya sa pagpapakalunod sa sarap na sila ang nakakaalam. Minsan ay apat ang kanyang kalaro at kasama sa condo unit.

Si Stephanie, talagang sulit ang natirang mga linggo at araw kasama si Mang Ambo. Sa bahay na rin niya ito pinapatulog at sa mimsong kwarto pa niya kasama ang matanda. Hindi rin niya akalain na pati ang mga kasama nito sa kulungan ay matitikman niya.

Sinabi nila sa kanilang mga katalik ang mga binilin ng kanilang mga magulang. Wala namang problema ang mga ito dahil alam nilang hindi naman din tama ang kanilang ginagawa. Humiling lang sila ng isang matinding kantutan bago matapos ang bawal na pagpapasarap. Gusto rin ng mga babae ang ideya at walang patumangging sumang-ayon sa napaka-init na kantutan.

*END OF FLASHBACK*

—–

Araw na ng pag-alis ng tatlong dalaga. Kasama ang mga magtatrabaho sa kabilang baryo.

—–

END OF STORY

—–

YOOWWWW!!! WASSSUUPP!!!

PS: MAY KASUNOD PA ITONG STORY NA TO. ANG STORY AY TUNGKOL SA BUHAY NG TATLONG DALAGA SA BARYONG PAGTATRABAHUHAN.

PPS: IBA ANG SUSUNOD NA KWENTO SA KWENTONG BAGO SILA PUMASOK NG KOLEHIYO.

MARAMING SALAMAT SA INYO! SANA PATULOY KAYO SA PAGSUPORTA AT PAGBABASA NG AKING MGA GAWA! MARAMING SALAMAT!

PASENSYA NA KUNG HINDI TUMUTUGMA SA INYONG PANLASA ANG AKING MGA HINAHAIN. MAGBIGAY LANG PO NG KOMENTO PARA ALAM KO O KAYA AY MAGSEND NG PM SA AKIN.

MARAMING SALAMAT!!!