Read Sekreto Ni In-law (Part 2)

Written by pauls

Nang humupa an gaming libog, agad bumangon si Andrea at dinampot ang kanyang mga saplot at tumakbo sa banyo na tanaw lang mula sa aking pwesto. Nagbihis din ako at sinuot parin ang aking t-shirt kahit basa pa baka biglang dumating mama nya at mag-isip ng masama. Lumabas sa banyo si Andrea at nakabihis na. Siguro, pareho kaming na-shock sa nangyari kaya wala masyadong pag-uusap buti nalang binuksan nya ang TV. After 20 minutes, dumating na ang kanyang mama. Maliit lang ang mama nya, mga 5’3 at mukhang masungit kahit nakatakip pa ang hood ng kanyang raincoat na suot. Pero alam mo na sa mama nya nakuha ang kanyang magandang mukha.

Andrea: Ma, good evening po (sabay mano nya). Si Brandon po, bo..boyfriend ko. (nagulat ako sa sinabi nya)

Me: good evening po.

Mama: may kotseng nakaparada sa harap ng bahay, kanino yon?

Andrea: ewan kopo, baka bisita ng kapit-bahay. Maghain napo ba ako?

Mama: akala ko sa bisita mo.. Magbuhos lang ako sa banyo buti nalang tumigil na ang ulan. Kasya ba yang sinaing mo sa tatlo?

Me: Di napo magtagal tutuloy napo ako. Inantay ko lang po kayong dumating. (alam ko kasing parinig nya yon sa akin)

Naging kami nga ni Andrea pagkatapos ng mainit na tagpong yon. Naging madalas ang aming pagkikita at every Saturday bumibisita ako sa bahay nila, kadalasan di ko na inaantay mama nya. Mainit talaga ang dugo sa akin. Nang mag 7 months na kami ni Andrea, di sinadyang nabuntis sya. Wala kaming magawa kundi magsama. Ayaw nyang iwanan ang kanyang mama kaya wala akong nagawa kundi tumuloy sa inuupahang bahay nila kahit labag sa kalooban ko dahil alam kong ayaw ng mama nya sakin pero mahal ko si Andrea kaya bahala na. makikisama nalang ako at magtyaga. Nung buntis sya, naglipat sya ng day shift. So, halos sabay kaming pumapasok sa umaga. Ang mama nya ay 5AM palang aalis na nang bahay papuntang pwesto nya sa palengke. Dalawa naman ang rooms maliliit nga lang pero oks naman. Every Saturday lang namin nakakasalo sa hapunan ang mama nya dahil halos 9PM na kami dumadating sa bahay. Sinusundo ko pa kasi si Andrea sa workplace nya o kaya inaantay sa Cubao station kung medyo pagod sa work. Halos ganun ang routine naming araw araw. Hanggang sa manganak si Andrea ng baby boy. At 23, naging tatay ako. Normal delivery kaya 1 araw lang sya sa UERM. 2 months ang maternity nya pero after 1 month gusto na nyang bumalik sa work. Dahil hindi masyadong stable ang aking kita at medyo mahina din ang benta ng mga panahong yong dahil pina-recall ng Toyota company ang mga manufactured units dahil sa problema (siguro nabalitaan nyo yon), naki-usap si Andrea na mag-resign ako at ako na muna mag-alaga kay baby kaysa maghanap ng yaya. Problema pa kung saan patutulugin at dahil mahirap pakisamahan si mama kung sa kwarto nya. Kaya pumayag ako.

After 1 month, nagpaalam si Andrea na babalik na sya sa graveyard shift sayang daw kung di nya tanggapin dahil kasama nun ay ang kanyang promotion as a Team Leader. Kaya pumayag ako. Aalis sya ng 7-7:30PM dahil LRT2-MRT ang byahe na at uwi na ay before 9AM dahil 10PM-7AM pasok nya. Habang ang aking byenan ay 5AM-7PM kadalasan nag-aabot pa sila. Minsan sabay kaming tatlong maghapunan minsan nauna na kami. Pagkatapos kumain, akyat ako sa room para bantayan si baby at nang himbing na ang tulog kadalasan baba ako para manood ng TV at ang byenan ko ay tulog na sa kanyang kwarto. Kung alam nasa baba pa sya, di muna ako bababa. Iwas din sa mga parinig at pagdabog nya. Laging paalala ni Andrea, intindihin nalang si mama.

Isang hapon, around 4PM, habang tulog si Andrea kasama si baby sa kwarto nag-gym ako, umuwi ng bahay at naligo. Lumabas ako ng banyo na naka-briefs lang habang pinupunasan ko ang buhok ng tuwalyang gamit ko. Nabigla ako ng malapit na ako sa sala ay nandun ang byenan kong masungit. Huli na ng mapansin ko sya. Pagtingin ko sa kanya, nahuli ko pa syang nakatitig sa harapan ko.

Me: magandang hapon po, ma. Maaga po kayo? (sabay balot ko ng torso ko at akyat sa hagdan)

Byenan: palaki lang ng katawan ang alam gawin sa buhay… (dinig ko kahit pamaktol nyang sabi sa sarili. At di ko na pinansin)

Umakyat ako at humiga katabi ni Andrea. Tulog si baby. Nag-flashback sa memory ko ang malagkit na titig ng aking byenan sa aking harapan. Bigla akong nalibugan kahit pilit kong burahin sa aking isip. Naglambing ako kay Andrea para maka-score pero gusto pa daw yang matulog. Bumaba ako at lumabas ng bahay para makalimutan ang madumi kong pag-iisip. Bumalik ako mga 6PM at alam kung gising na si Andrea.

Andrea: Babe, san ka galing?

Me: Sa may basketball court lang babe, nanood.

Andrea: Andyan na pala si mama. Masama daw pakiramdam kaya maagang umuwi. Initin mo nalang yong adobo kaninang tanghali habang maliligo ako. Thanks, babe. I love you.

Me: Yes, boss! (Pabiro kong sagot)

Pagkatapos mainit ang ulam at magsaing, naghain na ako. Bumaba si Andrea na nakabihis na.

Me: Si baby, tulog pa?

Andrea: Gising na. nandun kay mama, sya daw muna magbantay. Kain natayo, babe. Mamaya pa daw sya kakain at busog pa. (busog sa hotdog na nakita nya. Sumagi na naman sa madumi kong utak)

Pumasok na si Andrea at ako naman ay nanood ng TV habang inaantay bumaba ang aking byenan para kumain. Mga 9, bumaba din.

Me: Kain napo kayo. (pero nakatingin parin sa TV)

Mama: Pwede ba galangin nyo tong pamamahay ko? Di ito gay bar na pwede kayong maghubad? (gay bar? Maghubad? Pano nya nasabi to? Nakapasok na ba sya sa ganung lugar?)

Me: Sensya napo, kala ko wala pa kayo. Si baby po?

Mama: Sa kwarto tulog. Sakin mo na sya matulog ngayon. (matabang nyang sagot na may halong sungit)

Me: Sige po. Akyat napo ako.

Pinatay ko ang TV sabay lingon sa kinaroroon ni mama. Nakatalikod sya dahil naghuhugas. Napansin kong maigsi ang suot nyang shorts. Kadalasan kasi duster o di kaya malaking t-shirt at pajamas ang suot nya sa bahay. Ang puti pala ng mga bilugang binti nya. At nakasando lang sya na puti. Sa limang segundong pagtitig ko sa kanya, ang laki ng pagkahawig nila ni Andrea. Umakyat na ako at natulog. Nag-alarm ng 4:45AM para kunin si baby sa kwarto ng byenan ko dahil 5AM ang alis nito. Krrinngg… krrinngg..alarm ng phone ko. Bumangon ako pumunta sa kwarto ni mama na mga 10 hakbang lang mula sa pinto naming. Kakatok na sana ako ng may narinig akong boses, boses ni mama. “JR, di ako makakapasok ngayon, masama parin pakiramdam ko.” “Ikaw na muna bahala dyan.” Dagdag pa nya. “hay naku… tumigil ka dyan, init lang ng katawan yan. Bawi ka pagnakapasok na ako.” “O sya, bye na.” Pagkasabi nya, balik agad ako sa kwarto. Napaisip ako sa aking narinig. Sabi ni Andrea, ang kasama ni mama sa tindahan ay pinsan nya na 20 years old. Tumigil muna ito sa pag-aaral dahil na-retrench ang ama sa trabaho. Bakit ganun ang mga salita ni mama?

Sundan…