Written by blckraven
PIA’S POV
“Michaela! Bakit mo kasama ang babaeng iyon?!”
Napakagat ako ng labi nang marinig ang boses ni Aling Sonia. Mas binilisan ko na lamang ang lakad pabalik ng bahay upang hindi na rin makihalubilo sa mga tao.
Hanggang ngayon ay ganoon pa rin kababa ang tingin ng mga tao rito sa akin. Dalawang taon na ring hindi nagbabago ang pagtrato sa akin bilang baliw.
Agad kong binuksan ang pinto at isinara ito pagkatapos ko pumasok. Inilibot ko ang aking mga mata. Mabuti na lang wala pa siya.
Binuksan ko ang telebisyon sa sala at nakinig ng mga balita. Dumiretso na ako sa kusina upang magluto na ng hapunan.
Naghihiwa na ako ng mga gulay nang makarinig ng malakas na pagbukas ng pinto. Lumingon ako sa direksyon nito.
Pagewang-gewang itong naglakad papunta sa upuan. Katulad ng dati, may bitbit na naman itong alak sa kamay.
“Tang inang ‘yan, hindi ka pa rin nakakapagluto?!” sigaw nito sa akin.
“Saglit lang ‘to.”
Hindi ko maiwasang ma-badtrip sa tuwing naririnig ko ang boses nito.
“Aba dapat lang. Punyeta lagi ka na lang ganyan,” asik nito sa akin.
Hindi na ako umimik. Nag-focus na lang ako sa pagluluto.
Lumipas ang ilang minuto at inaantay ko na lamang kumulo ang putahe nang mapatay na ito.
“MATAGAL PA BA ‘YAN?!”
Narinig ko itong tumayo at ang mga yabag nitong papunta sa direksyon ko. Maya-maya pa ay hinila nito ang buhok ko.
“Nasasaktan ako, Hulyo!” Daing ko. Halos maiyak na ako sa higpit ng pagkakahila niya sa buhok ko.
“Kung wala ka nang magandang dulot sa buhay ko, mabuti nang patayin na lang din kita. Gusto mong mangyari sa yo ang ginawa ko sa pamilya mo dati?!”
Natigilan ako sa narinig. Muli na naman niyang pinaalala ang ginawa niya sa pamilya ko dati.
2 years ago…
“Kuya Hulyo, tama na po. Hindi ko na po kaya,” pakiusap ko.
Kasalukuyan akong nakahiga sa aking kama. Nakapatong si Kuya Hulyo sa akin habang patuloy na hinihimas ang aking mga dibdib.
“Manahimik ka, Pia. Nakikita mo ang kutsilyong katabi ko?”
Napalingon ako sa tinuro niya.
“Gusto mo bang tumarak ‘yan sa ‘yo?”
Umiling akong agad.
“Mabuti at nagkakaintindihan tayo.”
Nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Ito na ang ikalawang beses na pinagsamantalahan niya ako. Ipinapanalangin ko na sana ito na rin ang huli.
Dada, Mama, umuwi na kayo agad please.
Napadaing ako nang maramdaman ang magaspang niyang mga daliri sa lagusan ko. Hanggang ngayon ay namamaga pa rin ito sa sakit nang pasukin niya ako noong nakaraang araw.
“Ang sikip mo pa rin, ah. Hehehehe.”
Walang sabi-sabi pa ay binigla niya ang pagpasok ng tatlong daliri sa aking lagusan. Halos mapasigaw ako sa sakit nang bigla niyang takpan ang aking mga bibig.
Nilakihan niya ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin.
“Subukan mo lang talagang mag-ingay. Bangkay ang aabutan ng mga magulang mo rito,” banta niya.
Napalunok ako sa narinig. Dito na muling bumuhos ang aking mga luha. Tahimik akong umiiyak habang kinakalikot ni Kuya Hulyo ang aking lagusan.
Pagkatapos ng ilang saglit ay inilabas na niya ang kanyang mga daliri sa akin. Naghubad na ito ng damit pang-itaas at pang-ibaba. Lumapit siyang muli sa aking mukha at bigla akong sinalubong ng halik.
Ramdam na ramdam ng aking bibig ang nakakasuka niyang laway na pinipilit ipinapalunok sa akin.
Bumitaw na ito sa pagkakahalik at bumulong sa akin.
“Dadalhin kitang muli sa langit.”
Nakahiga sa akin si Kuya Hulyo matapos ang kalahating oras na pambababoy sa akin. Ramdam ko pa rin ang lumambot na niyang ari sa aking lagusan pati na rin ang mga katas nito.
Hindi ako makatulog. Napalingon ako sa paligid at nakita ang patalim na hindi kalayuan sa akin.
Sinubukan ko itong iabot gamit ang aking kanang kamay.
Masyado itong malayo.
Dahan-dahan ko nang ipinipikit ang aking mga mata dulot ng pagod nang makita ang aking ama na nakatulala habang nakatingin sa akin at kay Kuya Hulyo.
Dito na ako nabuhayan at agad na bumulong.
“Dada, tulungan mo ako.”
Ibinagsak ni Dada ang kanyang mga pananim at sumugod sa direksyon namin ni Kuya Hulyo.
“HAYOP KANG LALAKI KA!”
Agad niyang hinila palayo sa akin si Kuya Hulyo. Gulat na gulat si Kuya Hulyo nang makita si Dada.
“Pare—”
Pinaulanan ng suntok ni Dada si Kuya Hulyo na naglikha ng ingay. Napadaing ito nang matamaan ng napakaraming beses.
Narinig ni Mama ang ingay kaya nama’y pumunta ito sa tapat ng kwarto ko. Nagulat ito sa nakita at bumagsak sa sahig.
“TINRATO KITANG KUMPARE, HULYO!!! DEMONYO KA! TANG INA KA!!!”
“Pare— tama na pare!”
“WAG MO AKONG TINATAWAG NA PARE!”
Isang malakas na suntok pa at agad na nawalan ng malay si Kuya Hulyo. Nakahinga na ako nang maluwag.
Itinakip ko ang kumot sa aking hubo’t hubad na katawan. Lumingon sa akin si Dada.
“Ayos ka lang, ‘nak?”
“Opo, Dada. Maraming salamat po.”
Dito na ako tuluyang umiyak nang napakalakas. Natapos na rin ang paghihirap ko. Natapos na rin ang bangungot na ito.
Sumugod sa akin si Mama upang yakapin ako nang mahigpit.
“Tahan na, anak. Tapos na ang mga paghihirap mo,” bulong niya sa akin.
Tumawag na si Dada sa pulisya upang i-report ang nangyari. Pagkatapos ng sampung minuto ay dumating na ang mga ito.
Kinabukasan…
“Ale, isang pakete po ng suka.” Iniabot ko ang bayad kay ate.
“Ito, ineng, oh.”
“Salamat po.”
Pabalik na ako sa bahay upang magsimula na sa pagluluto nang makita ang isang pamilyar na lalaki sa di kalayuan. Natigilan ako.
Punong-puno ito ng mga benda at ika-ikang naglalakad.
Si Kuya Hulyo— paano siya nakalaya?! Kinulong siya kahapon, ah?!
Tumakbo ako patungo sa bahay at agad na ni-lock ang pinto. Hindi ako makahinga nang maayos. Takot na takot ako.
Ako lang ang tao rito sa bahay dahil nasa bukid sina Mama at Dada.
Ano’ng gagawin ko?!
Baka— baka mangyari ulit ang mga nangyari kahapon at noong nakaraan. Baka— Baka pagsamantalahan niya akong muli.
Isinara ko ang mga bintana at lahat ng mga nakabukas na maaaring mapasukan ng tao.
Pinilit kong pinapakalma ang aking sarili.
Tumakbo ako tungong kwarto at ini-lock din ang pinto.
Kailangan ko na lamang hintayin sina Mama at Dada upang mapanatag ang loob ko.
Mamayang hapon pa sila makakauwi.
Kailangan kong tiisin mag-isa ang mga nangyayari.
Kailangan na naming umalis sa lugar na ito.
Alas-sais ng gabi.
Kinakabahan na ako dahil wala pa rin sina Mama at Dada.
Kakalabas ko lamang mula banyo nang makarinig ako ng malalakas na katok.
“Pia! Pia!”
“Sino ho ‘yan?!”
“Pia, ang mga magulang mo!”
Nagmadali akong pumunta tungo sa pinto at agad ko itong binuksan.
“Ano ho’ng nangyari kila Mama at Dada?!”
Nakarating kami ni aleng tindera sa bandang gubat. Habang parating na kami sa pinaroroonan nila Dada ay palakas nang palakas ang sirena ng ambulansya.
Ilang saglit pa ay nakarating na kami sa destinasyon.
Bumagsak ang aking mga tuhod sa lupa at tulalang nakatingin sa dalawang duguan na katawan na ipinapasok sa loob ng ambulansya.
Ang mga damit ng dalawang katawan na iyon ay ang mga damit na suot nina Dada at Mama kaninang umaga.
Nagtinginan ang mga tao sa akin.
Dahan-dahan akong umiling. Hindi. Paano?
Ano’ng nangyari?!
Naagaw ang atensyon ko sa lalaking biglang sumulpot sa tabi ko. Iniangat ko ang aking paningin at nanlaking muli ang mga mata nang makita si Kuya Hulyo na nakatingin sa ambulansya.
“Hindi niyo dapat ako binabangga, Pia.”
Agad akong tumayo at sinampal siya. Walang tigil ko itong pinagsasampal hanggang sa namamanhid na ang aking mga kamay.
“Hayop ka. Wala kang konsensya—”
Nagkunwaring walang alam si Kuya Hulyo at agad itong lumayo sa akin.
“Lumayo ka sa akin, baliw ka!” Sigaw niya sa akin.
Nagbulung-bulungan ang mga tao. Nagmumukha na akong may sira sa utak sa mga paningin nila.
“Bakit kung kani-kanino siya nagbabaling ng sama ng loob? May sira na ata sa utak yan.”
Umiyak akong muli. Wala na. Wala na akong kakampi. Wala nang poprotekta sa akin.
Mag-isa na lang ako.
Kasalukuyan…
Huminga ako nang malalim upang kumalma. Dahan-dahan kong itinanggal ang kamay niyang nakahawak sa aking buhok.
“Mahal, huminahon ka na muna,” malamya kong wika.
Diretso pa rin ang mga tingin niya sa akin. Galit pa rin ito.
Hinaplos ko ang kamay niya at dinala ito pabalik sa upuan. Inalis ko ang alak sa kanyang kamay.
Paglapag ko ng bote ng alak na iyon ay agad kong hinalikan si Hulyo nang mariin. Tulad ng inaasahan, lumaban ito. Nagpalitan kami ng laway at patuloy na nagyayakapan ang aming mga maiinit na dila.
Kung dati ay ginawa ko ito, malamang ay sumuka na ako ng dugo sa sobrang pandidiri. Ngunit— kailangan kong mabuhay. Kailangan kong ipadanas ang impyernong pinaramdam niya sa kin sa loob ng dalawang taon.
Bumitaw na ako sa pagkakahalik at napansin kong kumalma na siya. Mabuti.
Ibinaba ko ang aking mga kamay at hinimas ang kanyang pagkalalaki habang nakatitig sa kanya. Ngumisi ako.
“Ito na lang muna ang magagawa ng asawa mo habang hindi pa luto ang ulam.”
“Wag mo na ako pasabikin, puta ka.”
Natawa ako nang mahinhin.
Ibinaklas ko ang maong niyang shorts at binuksan ito. Ipinaikot ko ang aking mga kamay at nagtaas-baba sa kanyang burat.
Napatingala si Hulyo sa sarap na nararamdaman.
“Hngggggggh.”
Itinutok ko na ang kanyang alaga at ipinasok ko na ito sa aking bibig.
Halos mabaliw sa sarap na nararamdaman ang lasing na si Hulyo.
Kung alam mo lang na napakadali mong patayin ngayon.
Inilaro-laro ko ang aking dila paikot dito. Naramdaman ko ang kanyang mga kamay na pumatong sa aking ulo upang alalayan ako sa pagsubo.
Gustong-gusto nito ang mabilis na pag-chupa.
Mas binilisan ko ang pagsubo at naramdaman ang paglobo ng kanyang alaga. Hindi na naman ako makahinga sa laki ng alaga nito, mabuti na lamang at malapit na siya.
Ilang saglit pa ay pumutok na nga sa loob ng aking bibig ang tamod niya.
“Ohhhhhhhhh!”
Iniluwa ko na ang kanyang alaga at agad na nilunok ang mga natitirang katas sa ulo ng tarugo niya.
“Kung araw-araw ka ba namang ganyan, edi sana nagkakasundo tayo.”
Ngumiti na lamang ako bilang tugon. Narinig ko ang pagkulo ng ulam kaya nama’y tumayo na ako mula sa pagkakaupo.
“Luto na ang ulam.”
A/N:
HELLOOOOOOOOOOOO!!!
hehe
I missed you guys, super! For those who waited for me, I’m back! I am hoping na hindi kayo mauumay sa paghihintay ng nalalapit na katapusan ng bangungot ni Michaela! (+ happy ending na rin hihi)
So ayun, oo nga pala. I cannot promise you na regularly ako mag-a-update. Then, another story is about to be posted here after I wrap up Michaela’s story!
Show some love and support by leaving comments and pressing the rating button ha! Iki-kiss ko talaga kayong mga nagra-rate and comments, char!
Trust the progress. Surpass your previous self.
---------------
Signature:
currently kidnapped but nah, don't need your help.
- Dollhouse (3) - August 25, 2023
- Dollhouse (2) - August 23, 2023
- Dollhouse - August 21, 2023